Balkon “Sen beni severdin. Sen iyiydin, güzeldin!” Necati Cumalı 

Balkon “Sen beni severdin. Sen iyiydin, güzeldin!”
Sana geldiğim yağmurlu günleri hatırlar musın?
Pencerene açılan yol dönemecini.
Aralar mısın hatırama öyle her akşam
Ilık gülüşlerinin gölgesiyle yüklü perdelerini.
Bulutlar terk ederdi şehri daima
Akşamları gemiler terk ederdi
Bir balkonun kalırdı sanırım
Kaybolan gölgelere aşina
Vapur iskelesinde buluştuğumuz bir akşam
O akşam erkenden ayrıldık ve sonra
Hâlâ hafızamızda devam ediyordu
Unutulmuş hayatı maviliklerin
Hâlâ hatırımdadır odama son gelişin
Ve gitmeden önce
Saçlarını tarayışın hâlâ aynada..
Benim küçük öksüzüm, genç dulum
Ben senin hem baban, hem kocanım.
Erken tenhalaşan karanlık arka sokaklarda
Bütün servetin gibi ellerini
Avuçlarıma bıraktığın geceler
Sana küçük bir evden söz etmeliydim..
Uzun bir aşktan sonra tekrar
Bütün beni sevenleri hatırlıyorum
O şehirde bütün tanıdıklarım ve sen
Sen beni severdin
Sen iyiydin, güzeldin!
Gene vapur iskelesinde buluştuğumuz akşamlar olacak
Rüzgâr savururken saçlarını, eteklerini
Ellerimde hafif teri, ağırlığı küçük ellerinin
Teninin kokusu kaplayacak şehri
Gene yan yana seyredeceğiz
Uzaklaşan bulutlarla gemileri.
Şair: Necati Cumalı
Yorum: Ahmet Faruk Nalbantoğlu
Müzik: Sefa Kaymak - Papatya