Ballada ptaków i węży - Bestselerki  

Mieliście crusha na Snowa? 👀👀👀

[spojler] Jeśli chodzi o brak widocznej przemiany Snowa: mi to jak najbardziej pasuje i jest intrygujące, bo właśnie pokazuje, że Snow nie musiał "stać się zły" - on od początku taki był.

Na wstępie zaznaczam, ża kazdy ma prawo do swojej wlasnej opini i szanuję waszom. Cóż, pozwolę się z wami nie zgodzić. Dla mnie ta książka była po prostu 10/10⭐ poddawalam w niej analizie aspekt psychologiczny, ale nie wielkim przemyśleniom, jedynie zestawilam ją z oryginalną trylogią Igrzysk. Wg mnie to był świetnie pokazany początek nienawiści Snow'a, mającej kulminację w Kosogłos. Podobała mi się jako powrót po czasie autorki lat nastoletnich, co moim zdaniem wyszło lepiej Suzanne Collins, niż Stephanie Meyer i jej zgrzybialemu Edziowi. Ale luz ilu czytelników tyle zdań na temat. Ps to co go zmienia nazywa się Ghaul, pod wplywem strachu i szkolenia na organizatora

Chciałabym też dodać, że Tigris się również pojawiła w Kosogłosie cz.2 i pomogła im dając ubrania po tym jak uciekli z pułapek pod ziemią

Dla mnie ta książka to 10/10. Najlepszym aspektem w tej książce jest moim zdaniem Coriolanus, jego przemyślenia, portret psychologiczny i to, co mówiłyście, że jest biednym arystokratą który chce się dostać na szczyt. Miał ambicje, był inteligentny, ale ogromny wpływ na jego życie miala doktor Ghoul. I oczywiście mialam crusha na młodego Snowa.😁

[Spolery] Co do przemiany Snowa, to powiem tak. Na początku on jest zbulwersowany traktowaniem trybutów, na końcu nie ma oporów, żeby traktować jak rodziców chłopaka którego wydał jak rodzinę. Doktor Gaul również pomogła mu zrozumieć okropną idee igrzysk, miała na niego ogromny wpływ. Nie ma zwrotu akcji, bo Snow w trylogii powstał przez lata indoktrynacji. W trylogii również Snow rozkłada wszystko na czynniki pierwsze, jeśli dokładnie przeanalizować jego zachowanie. Można w nim również dostrzec sposoby działania, które podłapał od Doktor Gaul. Mnie najbardziej sie podobało wyłapywanie drobnostek, obserwowanie Kapitolu.

najpierw cierpienia Edwarda a teraz myślenie Snow'a.. co następne? historia miłosna rodziców pottera? 🤐

Wow! Pierwszy raz się z Wami totalnie nie zgadzam 😔 Dla mnie ta książka była cudowna... Cóż, o gustach...

To ciekawe jak różnie można odbierać jedną książkę. Mnie się całkiem podobała i postaram się wyjaśnić dlaczego, ale podam też trzy minusy. Mogą się pojawić MAŁE SPOILERY: Pierwszy plus: bohaterowie tacy jak: doktor Gaul, dziekan Highbottom i Sejanus. Drugi plus: opis jak kształtowały się i ewulowały igrzyska. Trzeci plus: ukazanie młodego Snowa. Wiedzę u niego pewne cechy, które miał jako prezydent: inteligencja, nieszablonowe myślenie, pewien brak empatii, interesowność, próby manipulowania, ambicja, poczucie wyższości, rozdęte ego, zmanieryzowanie arystokraty, ale jest mniej pewny siebie, mniej opanowany i ma jeszcze pewne skrupuły. Jeśli chodzi o jego przydługie monologi wewnętrzne i przemyślenia to pokazują one jak caraz bardziej utwierdza się w przekonaniu o tym, że władca powinien wziąść społeczeństwo za mordę, w czym utwierdza go doktor Gaul, a przestaję brać pod uwagę to co mówią do niego np. Sejanus lub Lucy Grey, czyli o wartości godności człowieka i poczucia wolności. Podoba mi się, że poszli jeszcze inną drogą na pokazanie młodego villiana niż np. Tom Riddle (czyste zło od samego początku) lub Anakin (dobry chłopak, który stał się zły z powodu wielkiej tragedii), bo dla mnie młody Snow jest "szary" i 10 igrzyska są według mnie pretekstem do pokazania jak toczy się w nim walka "dobra" ze "złem" którą wygrywa zło. Czwarty plus: pokazanie jak młodzi kapitolińczycy są indoktrynowani przeciwko mieszkańcom dystryktów, widać wyraźny podział my i oni. Piąty plus: wątek romantyczny pokazuję pewną tendęcję Snowa do chęci kontroli nad drugim człowiekiem, a zakończenie wątku romantycznego ukazuję początek paronoi u Snowa, który zaczyna u każdego wietrzyć spisek. Plus szósty: wątek społeczeństwa Kapitolu, pokazania, że na wojnie cierpią obie strony (np motyw kanibalizmu na ulicach Kapitolu) co nieco tłumaczy ich chęć do takiej kontroli dystryktów, po prostu bali się ponownej rebelii, do czego paradoksalnie doprowadzili. Pierwszy minus: książka jest trochę przydługa. Drugi minus: pewne rozkminy natury etycznej są bardziej łopatologicznie przekazane niż w igrzyskach. Trzeci minus: za dużo miejsca poświęcono wątkowi, jestem zubożałym arystokratą, więc muszę dostać się na szczyt.

SPOILER Dla mnie książka była świetna, nawet ze względu na przedstawienie antybohatera. Corio od samego początku był wyrachowany i zły, ta sama postać co w trylogii tylko z mniejszą władzą oraz możliwościami. Tylko przez całą książkę mamy szansę zobaczyć jego pierwszą i ostatnią próbę ucieczki i chęci zmiany na lepsze. Może to wpływ siostry, może Lucy Grey, może przyjaciela którego finalnie wyda? Przez całą książkę wije się i łudzi że może istnieje w nim jakieś dobro. Finalnie jednak wraca do starego schematu i swojej prawdziwej natury. I to jest w porządku, nie każda postać musi mieć moment zmieniający wszystko. Niektórzy po prostu rodzą się okrutni lub zostają na takich wychowanych i nie ma od tego ucieczki. Collins stworzyła świetną postać i po raz kolejny przełamała wszelkie schematy. Pieśń nie jest książką idealną ale jest książką z całym klimatem trylogii i dobrą historią. Stworzyć coś spójnego, a jednocześnie stojącego na własnych nogach. Jeszcze po tylu latach od wydania kosogłosa... Naprawdę fantastyczna robota.

Mi ta lektura przyniosła wiele rozmyślań i mogę szczerze powiedzieć, że dla mnie 11/10 ale wiadomo każdy ma własny gust ❤️

Kiedy anna się produkuje 8 min nad wstępem a Marta w ciągu 2 sekund skomentuje całą książke :D (8:43) :D

Igrzysk śmierci nie czytałam balladę ptaków i węży też nie ale z przyjemnością obejrzę film bo uwielbiam was słuchać ❤️ btw ta piękna Addie z tyłu cały czas przyciąga mój wzrok

Może następnie ‚,Wojny Makowe’’?

Ja byłam książką zachwycona, ale wiadomo, że są różne gusta :) Chciałabym dodać, że Marcie jest cudnie w tej fryzurze!

Mam bardzo podobne zdanie. Z jednej strony fabuła wydaje się ciekawa z drugiej czytałam to ponad miesiąc (w między czasie kończąc 4 inne książki) była dla mnie dobra w dawkach do 50 str. Wydaje mi się jednak ze kluczem do tej książki może być cytat z innej: "Masz jakieś zasady, których nie nagniesz. A potem je łamiesz. I nagle dowiadujesz się, że możesz złamać krórąś z nich, a świat się od tego nie kończy. Twoja gruba, czarna krecha nagle staje się szara. Za każdym razem, gdy ponownie ją przekraczasz, staje się jaśniejsza i jaśniejsza, aż pewnego dnia rozglądasz się i myślisz: Kiedyś chyba była tu granica. " I tak chyba należałoby ropatrywać przemianę Snowa, nie przez pryzmat jednego wydarzenia ale ciągle przesuwanej granicy. Tylko to wszystko jakoś się tu rozmyło.

Bardzo miło się was słucha ♥️

Uwielbiam Was słuchać, wypowiedzi są bardzo merytoryczne a jednak zabawne, no uwielbiam!

Bardzo czekałam na ten film! 💚 Sama nie znam nic z twórczości Collins, jednak oglądam z ogromnym zainteresowaniem 🥰 Wspaniale się Was słucha! 💖

Chciałam wam tylko podziękować za to, że jesteście❤ miłego dnia.

Wydaje mi się, że ta książka ma trochę podobną budowę jak film Joker - jest bardziej powolna, nieprzeładowana szybką akcją, a historię śledzimy jakby z perspektywy wewnętrznej Snowa - jak pewne bodźce na niego oddziałują i jak traci swoją moralność aż do momentu faktycznego upadku. Dla mnie za to zakończenie było naprawdę dobre i pokazuje, że Snow już tak popadł w obłęd i obsesję, iż jest gotów zrobić krzywdę osobie mu bliskiej.

Przeczytałam tę książkę jakoś jesienią i wydawała mi się wtedy nawet ok, jednak szczerze mówiąc niewiele już z niej pamiętam. Recenzja bardzo ciekawa, uwielbiam was słuchać💙

Przyjemnie się was słucha 😊

Odkopałam ten film, bo jestem świeżo po lekturze i byłam bardzo ciekawa Waszej opinii. Słyszałam głównie same zachwyty, więc jesteście bardzo odświeżające w odmiennej opinii, która bardzo mocno pokrywa się z moją. Też nie czuję tej przemiany Snowa, nie widzę tego momentu. Na koniec wrócił do Kapitolu i tyle. Jakby się nic nie wydarzyło. Mnie przy zakończeniu brakowało sceny z kuzynką i pokazania w niej, że chłopak się zmienił, a ona np. to po cichu akceptuje, bo jednak poprawiły im się warunki życia (i prawdopodobnie nie musi się już dla niego poświęcać na wszelkie sposoby). Przez ok. 2/3 książki wydawała się istotną postacią, a na koniec została olana. To przykre.

Jakoś jestem daleka od świata Igrzysk, ale nowy film Bestów zawsze miło oglądnąć i posłuchać mądre myśli ♥️

Ja osobiście czytałam od razu po sobie igrzyska i później od razu balladę i meeeeeega jarałam się tym poznaniem i przemianą Snowa patrząc od samego początku ballady do finału. Nie wydawało mi się to nudne, bo na świeżo znałam fabułę trylogii, uwielbiam jak główny bohater mówi tyle o swoich przemyśleniach, nawet 5000 razy to samo i dodatkowo powiązania miedzy tymi "książkami" i różnice mnie cholernie nakręcały i czułam większe zrozumienie Snowa, lepiej rozumiałam Igrzyska, ale żeby było jasne, dalej Snow jest ****** według mnie. Uwielbiam takie książki psychologiczne i szczerze czuję pewne powiązanie ze Snowem, właśnie takimi przemyśleniami i ciągłym udawaniem, i spełnianiem oczekiwań innych, a przede wszystkim SWOIMI. Podsumowując, bardzo lubię Balladę i po prostu tyle. Nie neguję tego co Wy uważacie o tej książce. Po prostu chciałam się wypowiedzieć. Przepraszam jeśli jest to napisane "po polskiemu", ale pisałam to co myślałam na bieżąco z tym co mówiłyście.

Osobiście jeszcze nie przeczytałam ..podoba mi się motyw, że poznajemy te wcześniejsze stadia Igrzysk itp. , ale wcale mnie nie ciągnie, a po obejrzeniu waszej wspaniałej jak zawsze recenzji to wydaje mi się że sięgnę by faktycznie to sama ‚zobaczyć’ ale to kiedyś kiedyś.. (PS: Mądrze mówicie i love that deeply)

Ten odcinek powinien wyjątkowo zaczynać się od słów "hejhopki hejhopki!" ;-) Nie wiem dziewczyny jak wy to robicie, ale ta recenzja jest jeszcze lepsza niż dotychczasowe! Przepadam za takim analizowaniem poszczególnych aspektów, nad debatowaniem, wymianą poglądów. To jest tak dobre, tak merytoryczne, że jak dla mnie ten odcinek mógłby być i dwa razy dłuższy. A co do samej książki przemyślenia mam podobne, też dla mnie to był co najwyżej średniak i chociaż czytałem to zaraz po premierze, to na dzień dzisiejszy niewiele pamiętam. Chociaż dla mnie faktycznie wartością dodaną było to, że dowiedziałem się, czym była spowodowana obsesja Snowa na punkcie Katniss. A druga sprawa - zapragnąłem bardzo zrobić sobie re-read trylogii, bo to są jedne z książek mojego życia, pamiętam dość dobrze "kręgosłup", ale tam się dużo działo dookoła. Doskonała robota! Nie mogę się doczekać kolejnych recenzji!

Czekałem na ten film 💚

Wasze polecenia w większości mi się sprawdziły, także po tej recenzji raczej odpuszczę sobie tę książkę. Słucha was się jak zawsze wspaniale, a co do tej ślicznotki stojącej grzecznie na półce, to już kupiona no nie mogłam się powstrzymać haha. Nie mogę doczekać się jej omówienia w waszym wykonaniu. Pozdrawiam cieplutko :**

Wkońcu się doczekałem tej recenzji 😅😅😅

widzę Addie LaRue na półce 😍😍😍

Ahhh... nie wiedziałem, że się zabierzecie za to... Oczywiście propsuję.

Omówienie tej książki przydałoby się na odcinek Czytadeli. I tam już byście mogły to zrobić spoilerowo

Obejrzałam i tak bardzo się z Wami nie zgadzam 🙈 To znaczy rozumiem Wasze argumenty i odczucia, ale moje są zupełnie inne. Tak, to nie jest page-turner, zgadzam się, że miejscami bywa nudnawo, ale dla mnie te przemyślenia, ten świat, to, jak wyglądał tuż przed wojną, jak kształtowały się Igrzyska - dla mnie to było fascynujące i w samej trylogii było dla mnie tego za mało (ale wiadomo, że to była perspektywa Katniss). To, że nie ma takiego punktu kulminacyjnego przemiany Snowa, dla mnie akurat jest plusem. Pokazuje, że czasem nie trzeba konkretnego, wyraźnego wydarzenia, czegoś, o czym można powiedzieć: „o, to tu! tu następuje zmiana!”, że to następuje bardzo powoli, nawet niezauważalnie. I to zabawne, jak inaczej odbieramy pewne rzeczy, bo Wy narzekacie, że ta zmiana nie jest wyraźna, a dla mnie w końcówce właśnie nastąpiła zbyt szybko xD I to mnie średnio przekonało, do tego wątku miałam największe wątpliwości, czy ta przemiana jest wiarygodna, czy nie jest zbyt gwałtowna. I mnie ta trzecia część, poza Capitolem, podobała się chyba najbardziej 😂 I w ogóle uważam wątek Sejanusa za świetny. Tak samo bohaterowie - i Coriolanus, i Lucy Grey są bardzo niejednoznacznym bohaterami i choć początkowo irytowało mnie romantyzowanie ich relacji, na końcu zrozumiałam, że to było potrzebne. Bo świetnie wyjaśnia obsesję Snowa na punkcie Katniss, dlaczego w przyszłości podejmował takie (czasem nieracjonalne), a nie inne decyzje. Do dzisiaj nie umiem też ocenić Lucy, stwierdzić, czy ją lubiłam, czy nie, czy była szczerą postacią, czy jednak ciagle grała, jaka była jej motywacja, uczucia? Fajnie, że Collins zostawia taką furtkę i jednoznacznie nie określa, co jest prawdą, a co nie. Choć mam taki problem z zakończeniem, że według mnie działo się trochę zbyt szybko, to jednak cały zamysł bardzo do mnie przemawia. Choć zgadzam się, że miejscami Collins się powtarza i jest trochę łopatologiczna, czego nie było w trylogii, jakby tam bardziej wierzyła w inteligencję czytelników. Tak czy inaczej - trylogię uwielbiam, jestem z nią emocjonalnie związana i na tym poziomie uczuciowym właśnie bardziej do mnie trafia, ale Balladę uważam za świetne dopełnienie. Ale ja lubię worldbuilding, socjologię i psychologię postaci, akcja ma dla mnie drugorzędne znaczenie, więc to może dlatego? Fajnie, że są książki, które można tak różnie odbierać i o nich dyskutować 😉

Co prawda nie dokońca sie z wami zgadzam w tej ksiązce, ale uwielbiam wasze renecenzje !! Najlepsze na booktubie

W końcu opinia na temat tej książki, z którą w 100% się zgadzam. Właśnie w połowie przestałam czytać, bo to było strasznie nudne. Jak do trylogii mogę wracać, tak tego prawdopodobnie nigdy nie przeczytam w całości. Na pewno podobał mi się pokazany kontrast pomiędzy wcześniejszymi i późniejszymi Igrzyskami, ale nic poza tym.

Książka podobała mi się do połowy, głównie dlatego ze chciałam wiedzieć co było „przed”. Ciekawiły mnie kwestie polityczne które doprowadziły do sytuacji z Igrzysk i jak dla mnie mogłoby być tego więcej.

O, nie spodziewałam się tej recenzji! 💚 Sama czytałam tę książkę w po angielsku krótko po premierze i pamiętam, że czytało się ją przyjemnie, ale chyba nie przetrwała próby czasu, bo niewiele pamiętam 🤦 Jestem bardzo ciekawa jak wypadnie film, Lionsgate dotychczas nieźle sobie radziło z książkami Collins, no ale zobaczymy 😅

Powtórzę się ale, czy będzie recenzja wiedźmina czas pogardy??!!

Oj też się zgodzę, że biały papier jest okropny i grzbiet zgnieciony jak wachlarzyk. :P Ja dzisiaj właśnie skończyłam i zgodzę się, że było wolno, ale myślę, że tutaj też o to chodziło, mamy historię życia, a życie ciągle nie jest ciekawe, choć też mi czegoś brakło. Nie byłam też do końca przekonana do zakończenia i nagłej przemiany Corio, choć im dłużej się zastanawiam to chyba nie była ona taka wcale nie uzasadniona.

Jak byłam młodsza, to uwielbiałam całą trylogie Igrzysk. Nie nakręcałam się jakoś super na tę książkę, ale jakieś oczekiwania miałam, jednak totalnie się one minęły z rzeczywistością. I tak samo jak Wy wynudziłam się czytając to ☹️

Czekałam na ten film 💖 teraz czekam na sagę księżycową 👀

Jestem bardziej team Ballada, bo mam crusha na Snowa... Ale też uważam, że w tej książce widać, jak Snow powoli zmierza ku temu, co dobrze znamy z Igrzysk. Mam na myśli dwa epizody z końcówki, podczas których udowadnia, że jest w stanie poświęci wszystko dla kariery/władzy, zyskania tego, o czym marzył (motyw z przyjacielem i odrzuceniem miłości).

Tez pamietam jak po przeczytaniu całej trylogii czekałam na kolejne książki Collins. Samej Ballady nie czytałam.

Jak dla mnie największym problemem tej książki jest jej długość. Ballada... jest o 200 stron grubsza od każdej części trylogii. I przez to cała akcja wlecze się jak flaki z olejem, a zwłaszcza cześć poza Kapitolem. Snow się snuje, nie ma co ze sobą zrobić, a czytelnicy się zastanawiają, po co jest aż tyle opisów, które są zbędne. Bardziej skondensowana forma byłaby zdecydowanie lepsza. Moim kolejnym problemem jest character arc Snowa, który został wykreowany na młodzieniaszka zauroczonego w biednej dziewczynie z Dwunastki (może tak bardzo zwrócił na nią uwagę, bo łączyła ich bieda? A może to tylko moja nadinterpretacja). Momentami myślałam „Chłopie, ogarnij się, do cholery” (przy jednoczesnej chęci dania mu w twarz za durne zachowanie). Inną kwestią jest to, że czasami odnosiłam wrażenie, że Collins na upartego i na siłę chciała wsadzić mrugnięcia okiem do czytelników trylogii. Tak na zasadzie: „A widzisz, jak tu sprytnie dałam nawiązanie do tego i tego?”. I niekoniecznie to działa. Ale ogólnie ta książka w pewnym stopniu była dla mnie dostarczająca, pomimo swoich wad. Odniosłam wrażenie, że Collins chciała pokazać, jak kolejne przeszkody na drodze bohatera utwierdzają go w przekonaniu, że tylko jako chłodny buc jest w stanie coś osiągnąć w polityce (albo to znowu moja nadinterpretacja 🤷‍♀️). I uważam ostatnie 20 stron razem z Epilogiem (który dość mocno utkwił mi w pamięci) za najlepsze z całej książki. Pokazują one, dlaczego nawarstwienie się pomniejszych elementów (wydawałoby się nieistotnych) może doprowadzić do tragedii i zmiany światopoglądu młodego człowieka, który dopiero kształtuje własną tożsamość.

Absolutnie się z Wami zgadzam! To było tak nudne, że skończyłam tuż po skończeniu się wydarzeń w Kapitolu. Nie ciągnęło mnie, aby zakończyć tę historię. Więc końcówkę znam ze spoilerów. Całą fabułę można by skrócić do 150-200 stron, a później opowiedzieć o tym jak Snow zostaje prezydentem. Najciekawsze co mogło być w tej historii zostało ominięte. Okej, rozumiem, że musiał być impuls, ale mogło to być skrócone, bo ja w sumie to nie wiem dlaczego on się stał tym, kim się stał. Historia Tigris i jej relacja ze Snowem! To mogło być ciekawe. W końcu Tigris pomogła Katniss w trylogii. Ja dałam chyba 4 albo 5 na 10. Zawiodłam się ogromnie :(

Prezydentem despitą i wilkiem staje się, w momencie, gdy uświadamia sobie, że Lucy Grey mogłaby go wydać. Mam na myśli fakt, że zabił troje ludzi... Ona się tego domyśliła i on o tym wiedział. Na końcu chciał ją przecież zabić... A po powrocie do Kapitolu Doktor Gol utwierdziła go w tym, że taka droga jest właściwa. (Zabójstwo dziekana, trucizna).

Po pierwsze obije pięknie wyglądacie Po drugie mam kolejny filmik do oglądania w trakcje robienia biologii Po trzecie dziś o 3 w nocy skończyłam czytać waszą książkę i żałuję że tą książkę szybko skończyłam bym chciała ją czytać dłużej bo wciągnęłam się w te fabułę i i nawet nie wiem kiedy a książka mi się skończyła,. Jak bym miała oceniać waszą książkę bym dała jej pięć na pięć gwiazdek bo ta książka rozpiernicza system. Pozdrawiam was z deszczowego znów Poznania

Ballady ptaków i węży jeszcze nie czytałam ale czeka na półce. Pewnie sięgnę jak skończę tą, w której trakcie aktualnie jestem. 22:20 postaram się policzyć xD

Mam bardzo podobną opinię do Waszej, książkę przeczytałam zaraz po premierze i prawie od razu sprzedałam, bo nawet nie chciałam jej mieć na półce. Też próbowałam rozkminiać i doszukiwać się głębszego sensu, jak Anna, ale ostatecznie zrezygnowałam i trochę na siłę doczytałam końcówkę. Szkoda, bo potencjał w tej książce był duży, niestety - nie został wykorzystany. PS. Niedawno robiłam powtórkę filmów i w drugiej części Kosogłosa, gdzie pojawia się Tigris, Cressida wypowiada jej imię właśnie jak Tajgris 🙃

Marta nie mam pojęcia kiedy ja się przyzwyczaję się do twojego nowego wyglądu. Ale naprawdę ci ład od. Na wiem że to nie temat kanału ale już drugi raz pierwsza moja myśl "z kim Anka nagrywa". Nigsy nie czytałam i nie oglądałam igrzysk śmierci, ale może zaczną od ballady? Wasze recenzje zawsze sprawiają że robię zakupy w księgarni. Pozdrawiam i ściskam

Dostałam "Balladę" jakoś nie za długo po premierze i do dzisiaj stoi na półce i czeka aż mnie na nią natchnie. I szczerze mówiąc nie wiem czy Wasz film mnie zachęcił, żeby to w końcu przeczytać i móc się wypowiedzieć, czy stwierdzić, że to jeszcze nie ten moment ;) Ogólnie słuchając was przypomniały mi się moje odczucia co do samej trylogii. Zaznaczę, że czytałam ją dość późno w stosunku do największego haypu na "Igrzyska", bo kilka lat po ostatniej ekranizacji (mniejsza o datę, po prostu sama dawno nie byłam już w liceum). I mnie - w tedy - same książki wydały się strasznie płaskie. Narracja Catnis i całej tej, tragicznej bądź co bądź, historii była tak bardzo jednostronna i płytka, że przez całe 3 tomy nie zapałałam jakąś szczególną sympatią, bądź antypatią do jakiegokolwiek bohatera! Jasne, to tylko moje wrażenie (i tak, zazwyczaj nie podejmuję tego tematu, bo rzadko się zdarza ktoś, kto nie patrzył na mnie jak na oziębłą wariatkę) ale to jednak nie wróży miłości jeśli przez cały cykl, teoretycznie ciekawego pomysłu, stosunek czytelnika do tego co się dzieje jest doskonale obojętny. Piszę o tym, bo słuchając Was miałam takie małe dejavu :) Nie umiem powiedzieć, czy wynika to z mojego wieku, kiedy przeczytałam trylogię, czy z tego, że po prostu nie trafił do mnie styl autorki.... nie wiem. Ale rozumiem Waszą frustrację po lekturze :) Pozdrawiam :)

Czekałem, czekałem i się doczekałem

Od kilku filmów odnoszę wrażenie, że jest między wami jakieś spięcie. Mam nadzieję, że się mylę. Pozdrawiam!

Anno, jaki masz przepiękny naszyjnik! 🙀 Jest szansa, że podzielisz się skąd to cudeńko?

Słyszałem same dobre recenzje ballady, a wy tu takie coś mówicie. Po tej recenzji jestem bardzo zaintrygowany tą książką.

Mogę się mylić, ale mam wrażenie, że czytałyście ją trochę na siłę. Może trochę już uprzedzone? Żeby jak najszybciej skończyć czytać

bardzo ciekawa recenzja jak dla mnie książka 9/10, trochę się dłużyła, ale nadal bbb mi się podobała

Mam zupełnie odmienne zdanie - poprzednie części były dla mnie dość banalne i naiwne, a ta część jest moim zdaniem lepiej przemyślana, główny bohater jest ciekawszy niż Katniss i ogólnie wszystko mi tu klika. Moim zdaniem to najdojrzalsza i najlepsza część z całej serii.

Moim zdaniem tu bardziej można było analizować zachowanie Snowa na podstawie tego jaki był później, jak się zmienił , jak jego wady ewentualnie się zaostrzyły. Miał jakąś cząstkę dobroci. A jeśli chodzi o romantyczną część historii to bardzo im kibicowałam. Jak dla mnie całkiem dobra książka, bo można dowiedzieć się historii, a jak wiadomo historia może być nudna dla niektórych 😂😂

Kolejne cierpienia do kolekcji

Osobiście całkiem dobrze się bawiłam na balladzie, ale jestem taką walniętą osobą, której ulubioną postacią w IŚ był Snow 🤷‍♀️ Pewnie, nie jest to książka przełomowa jak IŚ. Faktycznie, przemiana Snowa była przeprowadzona dość powierzchownie. I fabuła moim zdaniem musiałaby być zdecydowanie płynniejsza, by to wszystko miało szansę zagrać. Możliwe też, że książka bardziej mi się podobała, bo trafiłam na te n kanał i kiedy tylko pojawiała się Lucy miałam w głowie te covery: ❤️ ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-BbRECrxyC74.html

Marta, minuta 11, ja mam takie samo przemyślenia o Katnis w 2 i 3 tomie. Kilka ważnych wydarzeń nas omija jako.tu i teraz, bo Katnis w nich nie bierze udziału i nie ma.w.zwiazku z tym jej przemyśleń o tym. Czytałam dawno, ale pamiętam jakas walkę na którą ona nie poleciała, albo bitwę podczas której ona zemdlała. I potem jesteśmy już po i brakowało mi mięsa z tych wydarzeń. Odniosłam wrażenie, że autorka pedziła w kolejnych tomach do końca. Szkoda.

Mam wrażenie, że ta książka mocno zirytowała Anię. Marta z kolei w tym odcinku chyba odpoczywała :D

Czy planujecie przeczytać Crank Palace Dashnera? Chyba już jest na papierze, ale na razie jedynie w oryginale. To nowelka, więc obawiam się mocno, często robią więcej szkody niż pożytku

Nagracie recenzje ,,gołębia i węża"?

A teraz serio: Ballada ptaków i węży czy Słońce w mroku? :D Dwa wielkie powroty po latach.

Nie wiem jak wam, ale mi osobiście serce się łamało gdy uświadomiłem sobie że Snow próbował zabić Lucy, po uświadomieniu sobie że kontrola i władza są jedynymi rzeczami które najbardziej kocha . (Osobiście dla mnie jest to zdecydodowanie jedna z lepszych książkowych pozycji jakie kiedykolwiek przeczytałem).

Dziewczyny zajebista recenzja!!!! 💖💖💖kocham💖💖💖 Ale błagam czytajcie "quasi" nie "kłasi" tylko "kwasi" 💖💖💖

Kurcze, mi się najbardziej podobała ostatnia część książki, która jest poza Kapitolem

W sumie jestem zaskoczona komentarzami, bo wszystkie recenzje, ktore do tej pory widziałam były podobne do waszej i ogólnie niezbyt przychylne, także rzeczywiście jest tak jak mówicie na końcu. Hmm nie miałam ochoty tego czytac, ale może będzie trzeba, żeby zobaczyć jak to w końcu jest z tą książką xd Dźwięk jest super! Dobra robota, jak przełączyłam z tego filmiku na ten o wilku stepowym to tamtego prawie nie było słychać w porównaniu z tym haha

Zanim jeszcze zacznę oglądać. Dziewczyny czy będziecie za jakiś czas robić recenzję nowej części z Dworu Cierni i Róż?

Zajebista recenzja, cudownie się was słucha

Bloooond...?o.o...omg...nie spodziewałam się...byłam chyba fanką nr1 tych pięknych czarnych włosów....ale blond ci bardzo pasuje^-^

Witam! Wpadłam posłuchać jakiejś recenzji "Ballady..." i od razu trafiłam na taką, z którą się zgadzam. Utknęłam gdzieś na około setnej stronie i nie mogę czytać dalej. Snow mnie nie przekonuje, w sumie to postać Lucy też nie. Za dużo tej wymiany kanapek do tej pory... i mam wrażenie, że ja w zasadzie, po tym, co już przeczytałam, nie potrzebuję wiedzieć o Snowie nic więcej. Do mojej niechęci przyczynia się też sposób pisania. O ile trylogia weszła mi prawie gładko, o tyle tutaj czytanie idzie mi bardzo opornie. Dialogi u Suzanne Collins to, w mojej ocenie, nie jest jej mocna strona, w trylogii zdecydowanie wolałam opisy. Lepszą miałam też łączność z bohaterami, z Katniss, w "Balladzie..." właściwie nikt mnie za bardzo nie obchodzi. Może poza Sejanusem, czy Lucy, ale i to - nikle. To, czego nie lubię w "Balladzie..." to także imiona i nazwiska. Uważam, że JK Rowling miała do tego zdecydowanie smykałkę, u pani Collins to mi się czyta, z małymi wyjątkami, dość topornie. Bohatera można ukazać w działaniu, wepchnąć go jak puzzle w tkaninę zdarzeń a mnie się nie chce czytać tego "miauczenia" wewnętrznego Snowa. Czasem zastanawiam się, czy to może kwestia tłumaczenia, czy w oryginale ta książka byłaby bardziej strawna?

Osobiście myślałam że jest to tylko rzut na pieniądze i że to będzie meega nudne. Ja jak zaczęłam to czytać to byłam w szoku bo poprostuu no kocham kocham kocham. Tak jak nienawidziłam Snowa to jakoś mi się zmieniło i go polubiłam. Każdy może mieć inną opinie a jednak mi się to strasznie podoba

SPOJLER Moim zdaniem Snow staje się wilkiem, gdy wydaje swojego przyjaciela. Co doprowadza do jego śmierci i Snow w końcu dostaje się później na uniwersytet. Staje się wyrachowany. Poza tym chciał zabić "swoją ukochaną" (swoją drogą to wszytko działo się tak szybko, że mało co zrozumiałam tak właściwie). Dobrze mi się ją czytało, ale średnio podobało mi się to, że świat igrzysk jest taki zwykły. Młodzież chodzi do szkoły, cyrk, piosenki, które "pochodzą" z naszego świata. Świat przedstawiony jest trochę nudny. Postacie są trochę płaskie. Jedynie Tigris wzbudziła moja sympatię.Osobiście uwielbiam Igrzyska i trochę oczekiwałam czegoś innego.

Kropka w kropkę z Wami zgadzam. Fabuła była dobra, ale sposób pisania zawiódł. Książkę czytałam ponad 3 tygodnie mam przez nią zastój czytelniczy 🙄

A mi się to podobało i to bardzo

Gorszy jak nowy zmierzch na pewno nie będzie :)

[Spoilery] Powiedziałyście, że chętnie posłuchacie opinii innych, więc słuchajcie, Dziewczyny, bo prawie wszystko można logicznie wytłumaczyć: Dlaczego Snow się wszystkim tak przejmuje? Ponieważ nawet jeśli stara się kreować na "lwa salonowego", to jest niedoświadczony i wynikać to może chociażby z jego wieku, a ze względu na pozycję swojej rodziny, jego celem jest zostanie tym prezydentem, ciąży na nim presja ze strony babki, kuzynki. Jego ojciec zginął, kiedy Corio był bardzo młody w efekcie czego ten nie miał za bardzo szans na to, żeby jego ojciec mógł zabrać go na tych kilka przyjęć dla elit, poznać kilka ważnych osób, które mogłyby w przyszłości pomóc albo zaszkodzić mu w osiągnięciu jego celu, kmini - komu może zaufać. Dlaczego w balladzie nie ma villaina? Ponownie. Między igrzyskami, a balladą jest spory kawał czasu i żeby długo nie szukać - ja byłem zupełnie inną osobą 10 lat temu xd. Zwycięstwo Lucy Gray nie ma żadnego znaczenia? W sumie racja, ale dlaczego miałoby mieć, skoro ludzie z dystryktów od zawsze byli traktowani jak bydło, które przewozi się na igrzyska w wagonach pociągowych? Zginie? Nieważne. Wygrasz igrzyska? Możesz sobie dalej żyć i uważam, że jest to tutaj dobrze oddane (zwłaszcza, gdy porównujemy stare i nowe igrzyska i to, co je otacza). W książce przeważnie sprzedawana była cała masa smaczków dla osób, które przeczytały trylogię, ale zostawiono też wiele pytań bez odpowiedzi, co też jest motorem napędowym dla osób, które na forach lubią opisywać różne teorie spiskowe, czytać teorie innych. Dlatego uważam, że marketingowo przynajmniej - ta książka to sukces. Lore rozwinięto, ale nie na tyle, żeby miało to zabić wyobraźnię tego typu forumowiczów, wspomnianą w filmie "dozę mistycyzmu", która imo W TEJ HISTORII JEST! To pozwala trochę na przewidywanie tego, co dalej. Może niekoniecznie Snowa ciąg dalszy, ale coś, co rozwinie to uniwersum. Jednak trudno się nie zgodzić z Anią, że ta książka mogłaby być ze 100 stron chudsza. xd Nie tylko z uwagi na fabułę, ale też wspomniane tu "łopatopisanie". Też nie neguję tego, że ludzie mają prawo nie pamiętać tego, jak zakończyła się książka, tym bardziej - książka napisana w ten sposób, ale fakt, że sam zapamiętałem - sprawił, że stawiam się trochę w roli "adwokata diabła". Po lekturze byłem w stanie wszystko zebrać do całkiem sensownej kupy. :D Pozdrawiam, zasubskrybowałem już kanał. :)

Spróbujcie przeczytać kiedyś Chemika Stephani Meyer, bo jestem ciekawa, czy tylko ja już od początku czuję, że to absolutny dramat 😂

Uff... Jednak wszystko ze mną w porządku 😅 Pomijając wszystkie inne problemy, strasznie mnie wynudziła ta książka 🤦‍♀️ Gosia

❤

Na półce widzę nową książkę Schwab, kiedy możemy się spodziewać recenzji? Pozdrawiam 💗

Choć wynudziłam się przez pierwsze 50 stron to nie zgadzam się. Książka nie polega na akcji, a na portrecie psychologicznym. I moim zdaniem końcówka pokazuje, że Snow zmienił się, na co wpływ miało kilka czynników m.in. doktor Gaul, wysokie ambicje, czy strach. Dla mnie powieść fenomenalna. Ale szanuję Wasze zdanie, świetny filmik ✨

Ta książka wygląda, jakby autorka pisala znając jedynie koniec a redaktor pojebał całą pracę, bo w końcu autorka Igrzysk xx

Aniu, dałaś tej książce 2/5 na Goodreads, więc albo Ci się stosunek do niej ocieplił po tym miesiącu, albo się machnęłaś przy gwiazdkowaniu na GR :P

Nie przeczytałam jeszcze tej książki,choć mam ją od lata. Dopiero w zeszłym roku nadrobiłam trylogię "Igrzysk" i było warto. Nie wiem,czy Wasze rozczarowanie jest kwestią wieku. Podejrzewam,że ta książka jest po prostu słabsza od trylogii,która latem mnie wciągnęła,choć jestem od Was chyba z 5 lat starsza. Na "Słońce w mroku" pewnie jesteśmy już za stare,ale nawet jeśli to ono jest po prostu słabe i w sumie zbędne. Mnie ta perspektywa Edwarda ciekawiła,tak z 10 lat temu,kiedy czytałam sagę i te "wyciekłe" rozdziały były fajnym dodatkiem. Trochę wtedy żałowałam,że to jest nieskończone i nie zostało wydane. Teraz przeczytałam tę historię już tylko z sentymentu,żeby zobaczyć,jak to ostatecznie wyszło. Niestety,bardzo słabo,bo Meyer dodała masę niepotrzebnych rzeczy i rozwlokła to w porównaniu z tymi rozdziałami,które powstały lata temu. I "Ballada" chyba cierpi na podobny mechanizm. Nie jestem pewna,jak przeczytam to będę wiedziała,ale wygląda na to,że ta książka po prostu miałaby więcej sensu,gdyby objętościowo była taka jak części trylogii i gdyby powstała szybciej. Bo przecież w "Igrzyskach" wszystko jest opisane precyzyjnie i angażująco,akcja się kręci i kolejne segmenty wywołują odpowiednie emocje. Tu wygląda na to,że w tej książce tego nie ma.

Boli mnie rzucanie książkami 😭😭 błagam nie róbcie tego nie ważne jakie to gó##o według Was.

(Spoilery) Wy się spóźniłyście z filmem, ja się spóźniłam z komentarzem, jesteśmy kwita Ja uważam tę książkę za 10/10 absolutnie. Według mnie ciekawie naprawdę zaczyna robić się od momentu, gdy jedna z trybutek zabija swoją mentorkę, od tego miejsca się naprawdę wciągnęłam. Kiedy Snow wydaje swojego przyjaciela na śmierć, kiedy Lucy to odkrywa i chce go zabić w lesie... te sceny mrożą mi krew w żyłach i po prostu odczułam to super uczucie grozy. Nie wiem, może teraz, gdy będę robić rereading coś mi się zmieni, mój warsztat zarówno pisarski jak i wymagania czytelnicze chyba wzrósł, może spojrzę na to inaczej, ale wydaje mi się, że to po prostu kwesta gustu. I humoru. Tak, Snow był crushem nie da się ukryć ❤️😎

Najbiedniejszy jest dystrykt 11 a nie 12!

Ooooooo film jej

Anna nie dała 3/5 na Goodreads tylko 2/5

Skończyłam ją, pięć minut przed wstawieniem odcinka... 😨

Podpisuję się pod wszystkim co powiedziałyście. Dla mnie ta książka była rozczarowaniem. Nie nazwę jej najgorszą książką roku, ale wynudziłam się przy niej

Ja też uważam, że Kosogłos był straszliwie nudny.

Może i lektura nie jest całkowitym niewypałem, ale moim zdaniem po prostu nie da się jej czytać. Tak jak Marta dawno nie wynudziłam się tak na żadnej książce. Nie interesowało mnie nic w tej historii oprócz tego, by ją tylko jak najszybciej skończyć. Szkoda, bo liczyłam na wielki sztos, ale niestety, zawiodłam się całkowicie.

Przyznać się kto crushował Senajusa 😏