TRT Haber'de yayınlanan Benim Annem Benim Babam programının konuğu Orhan Gencebay
Gencebay, hayatını kimseden yardım almadan kurmak için mücadele ederken yaşadıklarını,tüm içtenliğiyle TRT Haber mikrofonlarına anlattı. Babasının en iyi dinleyicisi olduğunu ve müziğine saygı gösterdiğini, evde enstrüman çalarken herkesin parmak uçlarına basarak gezindiğini dile getirdi.
Usta müzisyen, hayatının ilginç anlarını anlatırken şu sorulara da cevap verdi:
-8 yaşında çıkını ve boy paltosuyla evden kaçıp nereye gitti?
-Bayramlarda, hangi elbiseyi giymekten gururlanırdı?
- Halkın verdiği hangi unvanı taşımaktan mutluluk duymaktadır?
- Annesinden ve babasından hatıra olarak neleri saklamaktadır?
Gencebay annesinin unutamadığı yanlarındansöz ederken; “Annem benim için iyiliğin, güzelliğin, sabrın, şefkatin, sevginin sembolü idi. Şu üç kelimesini unutmam:‘olabilir’, ‘haklısın’, ‘doğrudur’.” dedi.
Programın ilerleyen dakikalarında duygusallaşan Gencebay, sözlerine şöyle devam etti:
“Onları hiç kaybedeceğimizi düşünmedik. Daha sonraki zamanlarda tabi, çocuklukta, delikanlılıkta fark etmeye başladık, insanın içini olağanüstü bir hüzün kaplıyor. Daha doğrusu inanamıyor insan böyle bir şeye. Onlar hep var olacak diye düşündük.”
Anne, baba...
Hayatımızdaki en temel rol modelleri, en belirleyici kişilerdir.
Onları gözlemler, onlara benzeriz en çok.
Bir yanımız birinden, bir huyumuz diğerindendir.
Onlara özenir Onları severiz en çok.
Bizi, hesapsızca o kadar çok severler ki; onları taklit ederek sevmeye başlarız.
En basitten en zora; her şeyi onlardan öğreniriz.
Elimizden tutarlar ve hayat denilen sahneye çıkarırlar bizi.
Çatışmalarımız, kavgalarımız da onlarladır.
İster kız, ister erkek olalım, annemiz babamızla olan hesaplaşmamız hiç sonuçlanmaz.
Şairlerin, öykücülerin, romancıların bitmek bilmeyen konusudur.
Sinemacılara, psikiyatrlara da zengin malzeme kaynağıdır.
Kısacası; Anne babamızla yaşadıklarımız, hayatımızın en temel hikayesidir aslında.
Bu anlamda hepimizin anlatacağı çok şeyi vardır.
Biz bu programımızda o hikayeleri derlemek, derleyip sunmak istiyoruz.
Birimizin anlattıklarının diğerine ayna olacağını düşünüyoruz.
Sevinçlerimizin, acılarımızın, iniş çıkışlarımızın ortak oluşuna bakıp şaşıracağız.
Anne babamızla yaşadığımız kırılma anlarını çocuklarımızla da tekrarladığımızı fark edip hayret edeceğiz.
Ve hikayelerimizi paylaşma sürecinde, biz de anne baba olmayı öğreneceğiz.
BENİM ANNEM BENİM BABAM bizim, hepimizin ortak ve büyük hikayesinden sahneler aktaracak izleyenlere.
İnanıyoruz ki;
O hikayeler birleştikçe, kültürümüzün ve medeniyetimizin büyük resmi ortaya çıkacaktır.
29 авг 2017
