BIESZCZADZKIE MIELERZE 

Reportaż został zrealizowany w 1979 r przez Artura Bobera (OTV Kraków) w Moczarnym, Bieszczady.
Tradycyjny Mielerz był to stos drewna w postaci szczap, głównie liściastych, ułożony warstwami przedzielonymi t.zw. posypką i okryty "oponą" z cetyny i darni. Mielerze służyły w przeszłości do wypalania węgla drzewnego. Rozpalanie wsadu odbywało się przez znajdujący się u podstawy kanał zapłonowy. W centrum zlokalizowany był pionowy kanał ogniowy.
Wypalanie w mielerzach znane było już w okresie wpływów rzymskich I-IV w n.e., a rozpowszechniło się w czasach nowożytnych wraz z rozwojem metalurgii, która potrzebowała dużych jego ilości do wytopu metali z rud. Ze względu na użycie pochodzącego ze spalania drewna i węgla drzewnego potażu w produkcji szkła oraz konieczność opalania pieców szklarskich węglem drzewnym, huty szkła rozmieszczane były w lasach z przewagą buka. Obecnie dawne ziemne mielerze zostały zastąpione różnego typu retortami stalowymi, które są bezpieczniejsze i wydajniejsze.