BORDERLINE  

Mam borderline, nerwicę lękową, fobię społeczną , leczyłam się na depresję, od 5 lat leczę się. Przez 6 lat nie zapomniałam ani razu wziąć tabletki, 4 lata chodziłam regularnie na terapię, miałam dobry kontakt z psychologiem aż doszłam do ściany gdzie stwierdziłam że bardziej jak mi pomógł już mi nie pomoże przestało to mieć na mnie wpływ. Leki najpierw zostały zmienione teraz zwiększone zaczęło się od dawki setaloftu 50 raz dziennie potem dwa , potem 100 raz, potem dwa. Aż zmieniono mi leki inne miałam brać rano i wieczorem teraz je zwiększono. Wybucham , nie jestem w stanie sobie poradzić z emocjami, mam pustkę w duszy nie opisaną mimo kochających osób otaczających mnie. Rzucam się do bicia podczas kłótni , ja nie płaczę ja rozpaczam, ja nie krzyczę ja wrzeszczę , ja nie denerwuję się ja staje się Hulkiem, ja nie kłócę się ja prowadzę wojne. Wszystko jest zbyt skrajne, kocham swojego męża i go nienawidzę. A gdy ktoś mocno mi zajdzie za skórę potrafię mu grozić.Jestem wariatką i potworem i jednocześnie nie wiem kim jestem ani czego chce.

Bardzo wartościowy odcinek. Świetne dziewczyny i specjalistka. Mierzę się z zaburzeniem borderline, rozumiem i czuję każde wypowiedziane tutaj słowo... Film bardzo do mnie trafia, plus obala mity.

Sama zmagam się z tym okrucieństwem. Zaburzenia osobowości zdiagnozowano u mnie w wieku 25 lat ,wcześniej nawet mnie to się nie śniło że mogę je mieć. Jako dziecko przed szkołą byłam wesołą dziewczynką , gdy tylko poszłam do szkoły zaczęły się problemy w drugiej klasie . Gdzie nauczycielka porównywała mnie do innych dzieci , że wszyscy są równi lecz ja najgorsza. Bo nie umiałam ładnie pisać ,bo wolniej uczyłam się czytać ,liczyć i to sprawiło że dzieci nie chciały się ze mną kumplować. Swoją cegiełkę dołożyła rodzina - porównywanie do siostry , siostra lepsza , siostra to tamto i czułam się gorsza od wszystkich , nauczyciele mówili mi że jestem słaba bo tego nie robię jak ktoś. Zaczęło się prześladowanie w szkole , odrzucenie , siedziałam sama w ławce a w gimnazjum była pośmiewiskiem numer jeden , wtedy czułam pustkę ,siedziałam sama na przerwie. Miałam koleżankę raz ale ona zostawiła mnie i poszła do innej bo nie chciała być kojarzona z kozłem ofiarnym. Nie miałam koleżanek do liceum siedziałam w domu , spędzałam czas przed komputerem niż spotykałam się ze znajomymi. Bałam się wychodzić do ludzi i nadal się boję wyjść z domu , nie mam znajomych obecnie , siedzę w domu.Boję się odrzucenia , bliskości i zranienia. Mam tylko mamę która mnie wspiera no i trochę brata a reszta rodziny nie chce o mnie nic słyszeć. Ojciec się mnie wyrzekł a siostra nie chce znać.

Dla zasiegu

Pozdrowienia dla wszystkich dziewczyn z filmiku. Jesteście bardzo piękne i odważne. Wierzę w to, że dzisiaj macie świetne życie i wierzę, że zawsze dacie radę ❤

Zgodne z prawdą... ❤❤❤ Dziękuje za opowiedzenie...

Ja cię rozumiem bo czuję to samo

Bardzo treściwy i ciekawy program !

Taaaak

Dzięki

Dziewczyny jesteście cudowne.

Teraz już wiele rozumiem swoich zachwań....totalnie niezrozumiałych

Skoro terapia jest kilka razy w tygodniu to musi być mega kosztowna, nie każda chora osoba ma tyle pieniędzy

emocjonalnie popalona skóra :( to wlasnie czuje

Bóg uwolni was z każdego cierpienia mnie właśnie wyciąga z ocd a to uczucie niedoopisania 🙏❤️🙏 wystarczy szczerze zaufac i pokochac 🙏❤️🙏

Sciskam, odwazne kobiety. Zmagam sie z tym, sama sie zdiagnozowalam w tym roku. Dziesiatki lat nietrafnych terapii, lekow...