BYŁAM MAŁĄ MISS 

te tańczące "seksownie" dziewczynki mnie przeraziły..i że nikt tam nie czuje krindżu na ten widok.

Trudno mi jest sobie wyobrazić bardziej destrukcyjne dla dziecięcej psychiki show, niż te konkursy piękności dla bobasów. Chodzi mi tu o te "zawodowe księżniczki" wyhodowane przez niespełnione mamusie, a nie okazyjne przygody z takimi konkursami. Taka presja może mieć chyba tylko dwa efekty: załamanie i brak wiary w siebie przez większość życia albo postrzeganie każdej osoby jako potencjalnego rywala i brak umiejętności nawiązywania zdrowych relacji. Nie wspominając już o totalnym spaczeniu w postrzeganiu sztucznych standardów piękna. Niezłe pranie mózgu można takiemu dziecku zafundować.

I bez takich szopek dzieci potrafią być dla siebie nawzajem okrutne, wyśmiewając się z wyglądu innych dzieci, albo ich rodziców. A tu nagle dorośli bawią się w ocenianie i punktację czyjegoś wyglądu i pokazują, że to jest ok... że to jest ZABAWA. To jest po prostu okrutne dla tych wszystkich dzieci, które czują się źle już na tym etapie, kiedy uważają, że w ogóle się nie nadają do startu w takim konkursie.

dobra dobra, ale znacie ewrynajt?

Pamiętam u mnie w szkole to Mini Playback Show. Błagałam mamę, żeby mi pozwoliła pociąć koszulkę, ubrać szorty, albo górę od bikini, na to jakiś top i szerokie dzwony z cyrkoniami. No i nikogo to nie dziwiło, każda chciała iść na takie coś, odwalona, jak Britney Spears. Pamietam, jak naśladowałyśmy ówczesne gwiazdy, jak Doda, czy właśnie ta Britney, wszystko było okropnie kiczowate, no, a takie show to była jedyna okazja, żeby się tak odstrzelić. Eh, nostalgia...

Pamitamę jak miałam ~7 lat i byłam na urodzinach koleżanki z klasy. Jej rodzice zorganizowali właśnie takowy konkurs miss piękności. No i było fajnie, ładne kiecuszki (oczywiście nieprzeseksualizowane), szpilki się rodzicom kradło czasami, no i full makijaż. Pamiętam też, że wtedy przygotowali szarfę z napisem "miss piękności" dla każdej z zaproszonych dziewczynek i dali ją każdemu, z czego jedyny chłopak na imprezce dostał tytuł "mistera piękności", potem trzymałam tamtą szarfę przez kilka lat, o boże jak ja się tym podjarałam. xD

Nadal jesteś, tylko teraz MISS psychologii!

Jak byłam mała to oglądałam te programy z mała miss i już wtedy były one dla mnie straszne... Te dzieci są jak pieski na wybiegu, a nie roześmiane, rozbiegane dzieciaczki

Czadowo było, jak na jakimś koncercie disco polo któryś śpiewak rzucił do tańczącej 14-latki, że "fajnie kręci dupą"...

Oglądałam "Toodlers & Tiaras" gdy miałam 6-7 lat. Pamiętam, iż specjalnie wstawałam o godzinie 6.30 przed szkołą, aby nie przegapić odcinka. Dziękuję Bogu, iż nigdy nie byłam dzieckiem, które ubolewałoby, iż nie ma w szafie sukienki za ogromne kwoty. Lubiłam patrzeć na małe księżniczki, ale współczułam im równie mocno. Pamiętam, jak z moją mamą rozmawiałyśmy o tym, jak okropne jest sztuczne opalanie czterolatki lub jak niewygodne muszą być doklejane rzęsy. Nie wyobrażałam siebie na miejscu którejkolwiek z dziewczynek, jednakże najbardziej zawsze bolało mnie podejście rodziców tych dziewczynek. Kiedy patrzyłam jak trzyletnia dziewczynka płacze przez nakładkę na zęby, a jej matka wciska jej ją na siłę, aż chowałam się pod kołdrę. Nie wyobrażam sobie, co muszą czuć takie dzieci. Przecież to jest tak destrukcyjne podejście... Te dziewczynki żyją tylko od konkursu do konkursu. Ich aparycja jest stawiana wówczas na pierwszym miejscu. Oczywiście, ich charaktery także się kształtują. Za pośrednictwem, wybaczcie, że to powiem, lekko toksycznego, otoczenia te dzieci wyrabiały opinie o sobie, swoich rówieśnikach, ale także tego, co w życiu ważne. Wygląd, ładny uśmiech czy tytuły. Gdy po konkursie wracały z tiarą do domu, nie posiadały się ze szczęścia... Żartuję. Dziewczynki, w głównej mierze, mało sobie z tego robiły. Pragnęły jedynie odpocząć po męczącym dniu, zdjąć brokatową sukienkę i rozpuścić natapirowane włosy. Oczywiście, widoczna była radość czerpana z wygranej, a także niechybny ból porażki, jednakże emocje były bardziej dostrzegalne w ekspresjach rodziców, aniżeli dzieci, które uśmiechały się lekko do obiektywu. Większe dramaty odbywały się backstage, tam cały czas działy się "cuda". Wybaczcie, trochę zbaczam z tematu. Mam obecnie czternaście lat. Wydarzenia, które opisuję działy się już ładnych parę lat temu. Nigdy nie uważałam się za specjalnie rozumne dziecko, ale cieszę się, że potrafiłam dostrzec takie rzeczy w młodym wieku i wraz z dorastaniem się do nich dystansować. Współczuję tym dziewczynkom. Cieszę się z ich sukcesów, zwycięstw, ale to, przez co muszą przechodzić, wpływa na ich postrzeganie świata, samoocenę czy ambicje. Zwykle nie są to decyzje dzieci, a jedynie rodziców. Trzyletnie dziecko raczej nie zbuntuje się przeciw wdziewaniu różowej sukienki raz na jakiś czas, proszę wybaczyć jeżeli kogoś urażę, a z wiekiem zaczyna się do tego przyzwyczajać. Niestety takie puste postrzeganie społeczeństwa dalej trwa i nie wygląda na to, aby miało się w najbliższym czasie skończyć. Ludzie zawsze będą zwracali uwagę na aparycję. Tak my, jako rodzaj ludzki, działamy. Nie pozwólmy jedynie się nam zatracić w tym postrzeganiu i nie stawiajmy aparycji na pierwszym miejscu w każdej sytuacji. Trzymajcie się.

Prawda jest taka że dziewczynki wysyłane do takich konkursów jest leczeniem kompleksów matek, i to jest bardzo przykre. Przekazuje się tym biednym dzieciom jakieś chore wartości, a one potem idą w życie z poczuciem tego że są lepsze, albo że wygląd jest najważniejszy, tylko że życie bywa bardziej okrutne i te śliczne dziewczynki nie zawsze wyrastają na piękności.

Sformułowanie "uprawiam radosną prostytucję prywatności" naprawdę mnie urzekło

Jezu, jak dobrze, że nagrałaś o tym w końcu film. To, co niektóre matki robią dzieciom, to jakaś paranoja. Aż się płakać chce, jak się widzi taką wysmarowaną podkładem i tuszem do rzęs dziewczynkę ;( Ps. A ja miałam na zielonej szkole konkurs na najlepszego miss Janusza. I wygrałam XD I się tym chwalę, jakbym, co najmniej miss polski wygrała. A założyłam tylko podkoszulek, poduszkę jako brzuchol (oczywiście do tego klapki i skarpetki, było w luj niewygodnie, ale trza się było poświęcić) I do tego chodziłam po sali z siatką z jakiegoś marketu z popcornem w środku, który zawinęłam ze stołu, bo się komuś wysypał (spokojnie nie jadłam) Ach, już wiem dlaczego mam takie wygórowane ego...

My tam w przedszkolu mieliśmy święto ziemniaka, wpierdalalismy raz do roku pieczone na ognisku ziemniaki, tańczyliśmy i przynosiliśmy na konkurs figurki z ziemniaków i warzyw To było piękne

Jak miałam mniej więcej 8 lat to brałam udział na koloni w tego typu wyboru mis. Na szczęście nie było tam tylko 1 mis. Ale pamiętam jak parę dzieci płakało. A jedną z nich płakała bo została ,,Mis jedzenia,, a miała delikatną nadwagę

Psycho nadal bez softboxów loszka

Dobrze, że nagrałaś o tym. Myślę, że jakiekolwiek naklejanie takiej „łatki” dzieciakom jest szkodliwe. Niezależnie od tego, czy byłaby to łatka właśnie małej miss czy dobrej uczennicy. W późniejszych latach życia takie osoby czują presję, że przecież wygrałam ten konkurs/ludzie tak o mnie mówią więc tak musi być ciągle

JESTEM KRÓLEM SPERMOMIOTEM!!!!1!!1!!! Sąsiedzi: ... 😐

Takie robienie z dzieci,, miss,, to potworność. Ja rozumiem kiedy dziecko chce się zabawić, ale nie z tego zaravmbiac na życie. To wykorzystywanie dzieci🤬

Kiedyś w ramach wolontariatu pojechałam na festiwal cebuli. Prócz papierka dostałam także worek cebuli. Czekam aż zaczną wybierać Miss Cebuli

Kilka razy widziałam te programy mała miss na discovery czy innym tlc i zawsze myślałam, że bardziej pasowałyby do animal planet... przerażało mnie uczenie dzieci robienia rzeczy, których te dzieci tak właściwie nie rozumieją... i wszelkie regulowanie brwi i inne zabiegi, których niektóre dorosłe kobiety nie chcą robić, bo boli. Ogólny sadyzm matek niewiadomo w imię czego.

Skojarzyło mi się z storytime Klaudii Cloudy. Może nie jest to ten sam temat, ale dziewczyna opowiadała jak "dzieci" biorą na poważnie swoją rolę np w występie i jakie konsekwencje mogą je czekać przyszłosciowo :/

Jako dzieciak na obozie harcerskim bralam udzial w jednym z fajniejszych "konkursow". Nazywal sie moda obozowa i liczyla sie kreatywnosc stroju a nie uroda. Nie bylo zwyciezcow, nagroda byly oklaski i śmiech (bo podczas pokazu prezentowalo sie użytecznosc stroju). Uważam że takie inicjatywy są super. Pokazują że liczy sie kreatywnosc i poczucie humoru oraz doceniają każdego dzieciaka na równi, a stresu nie ma bo im oryginalniej tym lepiej :)

Jedyną miss jaką byłem to miss take XD

Szczerze, aż mi się źle zrobiło jak ta „Miss zeszłego roku” się wypowiedziała. Widać, że rozumie sytuację innych młodych dziewczyn biorących udział w takim "konkursie". W mojej opinii nie jest to nic innego, niż pokazywanie dzieciom, że będąc obdarzonym przysłowiową "ładną buzią" ma się lepiej w życiu, a osoby mniej urodziwe mają gorzej. Jak na moje za organizowanie takich „konkursów piękności dla dzieci” powinny być kary grzywny w sądzie, bo to naprawdę robi więcej krzywdy, niż dobrego. EDIT: W czasie oglądania tego odcinka przypomniałam sobie też pewną sytuację z mojego życia, która miała miejsce i według mnie nawiązuje trochę do tego tematu "bycia miss, najlepszym uczniem itp." Pamiętam, że w poprzednim roku szkolnym miałam jedną z najwyższych średnich w klasie z matematyki i moją 1 oceną z matematyki w tym roku szkolnym była 3, bo nie zrozumiałam tematu przez to, że byłam nieobecna, a koleżanka, od której brałam notatki nie miała ponad połowy notatek z lekcji, a nie miałam jak przyjść na konsultacje. Do tej pory pamiętam komentarz nauczycielki przy oddawaniu sprawdzonych kartkówek powiedziała „A co tu się porobiło? Taką dobrą uczennicą byłaś, a taka ocena nagle? Spodziewałam się po tobie więcej [moje imię] (nie chcę zdradzać). Mam nadzieję, że to poprawisz.” P.S. Oceny nie poprawiłam :D

9:15 I tu się zgadzam, za dużo ściągamy z zachodu. To znaczy, z resztą filmu się zgadzam, przy tym fragmencie zrobiło mi się tak ciepło w serduszku, bo wkońcu jest ktoś, kto też tak myśli :)

Jonbenet Ramsay Też występowała na początku lat 90 w konkursach małych miss.... I ktoś ją zamordował. Do tej pory nie wiadomo kto, przypuszcza się, że jej 9-letni brat, ale nic mu nie udowodniono 🤷🏻‍♀️

Nie wyobrażam sobie ciebie bez herbaty w filiżance. W mojej głowie nie istnieje coś takiego jak psycholoszka bez herbaty.♥️

Dopiero teraz poznałam twój kanał, więc trochę późno komentuję, ale czuję, że muszę, bo to będzie potwierdzenie twoich argumentów, pod którymi się stuprocentowo podpisuję :D Kiedy miałam jakieś 11-12 lat, na obozie (sportowym) przeprowadzono wybory miss. Było tam ponad 100 dzieci obu płci, a do tego z 10 dorosłych opiekunów. Kij z tym, że tylko dziewczynki były poddawane ocenie, bo to było ponad dekadę temu i wtedy jeszcze się nie mówiło specjalnie o seksizmie na taką skalę, jak teraz. Otóż opiekunowie KAZALI nam wybrać po jednej dziewczynie z pokoju, aby wzięła udział w wyborach. Tu jest potrzebna pewna dygresja: byłam wtedy ekstremalnie zakompleksioną dziewczynką, która dopiero co próbowała wyjść z niedawno przeżytej traumy. Byłam nieśmiała, a jednocześnie bardzo podatna na wpływy. Miałam straszny trądzik, długie włosy a la Samara z Ringu, żeby móc nimi zasłaniać twarz, duży nos, do tego się garbiłam, bo szybciej mi wyrósł biust niż innym dziewczynkom, tyle że wtedy myślałam, że to źle, więc starałam się go chować właśnie przez tę pozę. Dziś wiem, że wyglądałam jak normalne dziecko, ale skala mojego zakompleksienia była ogromna. Wracając do wyborów, dwie "koleżanki" z pokoju kazały mi startować jako miss, bo inaczej będę "niekoleżeńska" i "samolubna", a ja, przestraszona, zgodziłam się, bo nie chciałam, żeby przestały się do mnie odzywać. Kto to czyta, ten pewnie się domyśla, jak się sprawy potoczyły. Pierwszy etap konkursu polegał na zaprezentowaniu się w sportowym stroju i obejściu sali przy jednoczesnym kozłowaniu piłki do kosza. Ja, totalnie speszona, spuściłam wzrok na piłkę, i mimo najszczerszych starań, by dobrze wyglądać, w zgarbionej pozycji obeszłam tę cholerną salę wraz z piłką, a pod koniec jeszcze przyspieszyłam, żeby móc jak najszybciej zejść ze sceny. Oczywiście, odpadłam po tym etapie, co mnie zresztą bardziej ucieszyło niż zasmuciło, bo nie miałam ochoty na więcej. Kiedy wybory dobiegły końca, a ja wróciłam do pokoju z myślą o tym, że może i się nie popisałam, ale przynajmniej mam spokój, no i koleżanki będą ze mną gadać, bo przecież spełniłam swój OBOWIĄZEK, to spotkał mnie najgorszy cios. Od samego wejścia usłyszałam, że wyglądałam śmiesznie, jak ja chodzę, jak ktoś taki jak ja może brać udział w wyborach miss, że ponoć "wszyscy" na sali mówili o mnie per Quasimodo, że jestem śmieszna i w ogóle nie ma sensu ze mną gadać, bo ja IM specjalnie to zrobiłam. Teraz jestem dorosła i na co dzień mam o wiele większe zmartwienia czy problemy, ale i dużo powodów do radości i zadowolenia, jednak tamte wybory miss do dziś mi się śnią po nocach i sprawiają, że czasami sama o sobie myślę jak o Quasimodo, choć staram się nad tym pracować. Tl;dr - wybory miss dla dzieci to złooo, a już w szczególności, gdy się wyśle na nie zakompleksione dziecko

Ten telefonik który pokazywałaś taki sam model (albo bardzo podobny) to był mój pierwszy telefon wygrałem go na loterii na jakimś festiwalu te szczęście kiedy to mój numer był wyczytany do głównej nagrody świetne uczucie

U mnie w szkole był ten cały "Mini Playback Show" no i wygrałam z piosenką zespołu Leszcze. Tak, baba się za chłopa przebrała, kabarecik 😅

Bazując na dzisiejszej tematyce właśnie uzmysłowiłem sobie... TikTok to taka ogólnodostępna / 24/7 wersja wyborów miss :O

Psycho-zawszemniezaskoczy-loszka

ja tego fenomenu kompletnie nie rozumiem i nie będę popierać, szczególnie że zwykle są to matki, które przelewają na córkę swoje niespełnione marzenia.

9:29 Według mnie dobrym pomysłem byłyby konkursy, które pielęgnowałyby tradycję różnych regionów (trochę staro to zabrzmiało x"d). Chodzi mi o np. prezentowanie przez (w tym przypadku) dzieci stroi, zachowań, wiedzy, wydarzeń, które byłyby związane z albo historią albo z konkretnym regionem. Osobiście nie słyszałam o tego typu konkursach a byłyby znacznie lepszą opcją niż konkursy małych miss

9:26 wybory cebulowej królowej zajęli już Niemcy D: Na serio kiedyś byłam w Niemczech na festiwalu cebuli

PsychoCoNieloszka Na moje: jedyna słuszna mała miss, to film Mała Miss. Dziekuje za uwagę!

Skok na kasę, nic więcej. Jak weszły te sceny z małych miss to aż nasłuchiwałem czy mi FBI na dom nie wjeżdża ;)

W podstawówce był organizowany Mini Playback Show i nie wspominam tego za dobrze. Odstrzeliłam się, miałam zrobiony makijaż, włosy. Sama dobrałam piosenkę i ułożyłam układ. Na etapie szkolnym wygrałam i inne dziewczynki mi dogryzały i ciągle powtarzały, że to niesprawiedliwe i że jestem beznadziejna. Nauczycielki mnie przygotowywały do drugiego etapu tego konkursu wywierając na mnie presję, bo reprezentuję szkołę i muszę był najładniejsza. Chyba nie muszę mówić jak bardzo ryczałam, gdy nie zajęłam żadnego miejsca.

Ja kiedyś tez brałam udział w takim "konkursie". Tylko moje ubranie to było: Sukienka z tiulem, bluza z kwiatkami z bibuły i srebne baleriny i nie miałam makijażu. Nie był to może dramat, ale były dziewczyny tak właśnie ubrane (krótki top, gacie cekimy itp.)

Pamiętam że moja najlepsza koleżanka zawsze wygrywała podobne konkursy, na początku znajomości nie uważałam się od niej gorsza, ale po kilku takich konkursach zaczęłam czuć, że jestem mniej zdolna, mniej atrakcyja i na końcu mniej warta. Bardzo to było smutne

Rysujesz śliczne kreski, pozdro♥

W podstawówce, mimo że byłam najgrubszą i najbrzydszą dziewczynką, to wygrałam tytuł "Super Dziewczyny" dlatego, że miałam największą wiedzę i byłam fizycznie najsilniejsza i najwytrzymalsza. To był mój jedyny sukces tego typu, dyplom w którejś szafie ciągle leży. Byłam z siebie tak cholernie dumna, że ten jeden jedyny raz to ja byłam górą, a nie faworyzowane bogate dziewczynki, którym nauczyciele dawali wszystko i których chłopcy nie bili na korytarzu. I nawiązując do tego, sądzę że takie konkursy jeżeli są organizowane w szkołach i mają charakter bardziej właśnie sportowy czy intelektualny, mogą pomóc dziecku podnieść jego wlasne poczucie wartości. Natomiast robienie z małych dziewczynek właśnie obiektów (strasznie mi sie to kojarzy z takmi dwoma straganami mięsnymi, gdzie panie sie przekrzykują wzachwalaniu swoich towarów...) jest zwyczajnie złe

O boże ale śliczna kreska 😍❤🤤

zrobiłam sobie maraton twoich filmów i autentycznie skończyła mi się w domu herbatka

Nie wiem czemu, ale każdy filmik, w którym poruszasz temat dzieci, jest dla mnie cichą i ukrytą wiadomością dla PsychoCouple, która zaniecha ich przyszłym działaniom wobec Lyry

czilowalam sobie pod kocykiem z zamknietymi oczami, a gdy powiedzialas profesor lew starowicz tym razem mi sie wlaczyla reakcja warunkowa i uruchomil sie uklad wspolczulny, w obawie ze jestem na wykladzie... nie wolno tak straszyc ludzi :C

Jak ja sobie przypomnę że kiedyś byłem Misterem na półkoloniach, a jednocześnie byłem najgrubszy z całej grupy 40-osobowej. To nachodzi mnie jakaś gorzko-słodka nostalgia. :^)

15:30 Słowo "milusińscy" kojarzą mi się z zwierzaczkami a nie z dziećmi

psychobuddoloszka to najlepszy kanał do posłuchania podczas bazgrania na kartce swoich rysunków XD

na początku ''naturalność'' w konkursie pełny make-up

Jaką herbatkę polecasz herbatoloszko?

Cóż, ja na żadnych konkursach piękności nie byłam, ale na jakichś np. festiwalach itd. mama mnie zawsze pchała ,żebym coś powiedziała Średnio to lubiłam, bo jestem nieśmiałą osobą Albo kazała mi brać udział w różnych innych konkursach Szkoda gadać

Ja jako dziecko brałam udział w różnych konkursach, i tych na scenie i tych sprawdzających wiedzę. Właściwie to brałam udział w 99% konkursów, do których miałam dostęp. Jednym z takich konkursów była "mała miss". Pomysł był rodziców, a konkurs polegał jedynie na wysłaniu zdjęcia. Oczywiście wygrałam i jako pięciolatka moje zdjęcie było m.in. we wszystkich tramwajach w mieście. Ponadto, zaczęły się wywiady itd. Gdyby nie były to czasy "bez internetu" to pewnie ten mój "sukces" (mam na myśli rozgłos) byłby większy. Ta wygrana miała ogromny wpływ na mnie, no bo w końcu do domów ilu dziewczynek przyjeżdżają dziennikarze i mają one organizowane sesje zdjęciowe. Odpowiedź jest jedna: w moim najbliższym gronie znajomych byłam jedyna. Nigdy nie przywiązywałam wagi do mojego wyglądu więc może sam fakt, że był to konkurs piękności nie był dla mnie aż tak istotny, ale to że wygrałam i wygrywałam też inne konkursy sprawiało że byłam dla siebie coraz bardziej wymagająca pod tym względem i trudno mi było ponieść porażkę. Do tego spodobało mi się bycie w "blasku fleszy" i za wszelką cenę chciałam zostać gwiazdą (piosenkarką, aktorką etc.) i to jeszcze w wieku dziecięcym lub nastoletnim, bo przecież jak zostanie się dorosłym to już za późno na karierę (takie miałam poglądy). Cały czas porównywałam się do dziecięcych gwiazd, które robiły to o czym ja marzyłam (grały w filmach, śpiewały, tańczyły, pisały książki lub tworzyły własne kolekcje ubrań) i dobijał mnie fakt, że te osoby już tyle osiągnęły w tak młodym wieku, a ja będąca w tym samym wieku lub nie daj boże troszeczkę starsza jeszcze tego nie osiągnęłam. Spojler alert! Jestem dorosła i w dziedzinach, które powyżej wymieniłam i w których tak usilnie próbowałam coś zdziałać jako dziecko, nic nie osiągnęłam, bo wybrałam trochę inny kierunek dla swojej przyszłości. Nie zmienia to faktu że te odczucia stanowiły ogromną część mojego dzieciństwa i jak teraz o tym myślę to nadal czuję malutka igiełkę w serduszku.

Nadal jesteś Miss, tylko tyle że youtuba 💕

JA CHCE CEBULOWE WYBORY :D To byłby nasz narodowy konkurs

najlepiej być brzydkim dzieckiem, zero takich problemów

Oglądam to co rano w tv, to jest lepsze niż nie jeden dreszczowiec ;) Tak szybko mignęłaś swoją fotką, że nie zdążyłam zrobić pauzy xD

Kurcze.. Odkryłam twój kanał tak niedawno a tak bardzo cie polubiłam. Jesteś taką wspaniałą śliczną i mega pozytywną osobą.. Uwielbiam twoją twórczość,z niecierpliwością czekam na kolejny film❤

10:00 Najlepsze "Ale" głos kosmitki, wydało się

Pamiętam kilkanaście lat temu oglądałam taki program, gdzie właśnie były takie małe miss i to było w USA. Mignęły mi się sceny, że cały czas panował chaos i dziewczynce towarzyszyły wszelkie emocje, można nawet powiedzieć o tym, że panował "rollercoaster emocji". Mama oczywiście zabiegana, nie ma czasu dla małej, żeby ją uspokoić czy coś. Cały ten stres po to, żeby mama zgarnęła całą nagrodę pieniężną...

Jezu jakie masz piękne te kreski🤤 Proszę o film jak je robisz! Kto za like

Psycholoszka: 2:29 Ślepi ludzie: 😐

ciężko jest cokolwiek napisać sensownego, kiedy dopiero się włączyło film

YASSS MAŁA PSYCHOLOSZKA TO TO, NA CO WSZYSCY CZEKALI :D

Uwielbiam cię za ten film. Myślę, że wiele ludzi powinna to obejrzeć, zwłaszcza rodziców - czy to obecnych, czy przyszłych. Pozdrawiam :)

Ale ci pięknie Ewa z tym eye lilinerem(nwm jak się pisze)

Ej ale tak na poważnie to te programy to moje dzieciństwo (szczególnie z tlc) jak oglądałam je z babcią przed pójściem spać i z tej perspektywy bardzo miło to wspominam xD

kocham za soundtrack z sąsiadów z piekła rodem (｡･ω･｡)

Jako dziewczyna nienawidziłam takich konkursów, głównie dlatego, że przegrywałam w pierwszej turze przez wzrost i włosy (byłam zawsze 20-30 cm wyższa od innych dzieci, aż do gimnazjum gdzie osiągnęłam swoje 170 cm i tak zostało- tym samym nie byłam chodzącą słodyczą - a raczej "wieżą Eifla" , a włosy mama mi zawsze ścinała na jeża wbrew mojej woli (kuzynki miały u ciotki tak samo przerąbane, jakaś chyba chora tradycja oparta na przeświadczeniu i wierze w zabobon mówiący, ze jak się dziecku za młodu ścina włosy to potem ma mocniejsze), często się ze mnie śmiano z tego powodu). Dla mnie wszelki konkurs "na najpiękniejszą księżniczkę na balu", na naj...bleble"... zawsze się będzie kojarzył z poniżeniem jakie mnie wtedy spotykało. Dzisiaj raczej nie ma po tym śladu, bo jakąś żyrafą nie jestem, włosy mam do pasa, z drugiej jednak strony teraz widzę to jako celowy zabieg mojej mamy, abym skupiła się na nauce, a nie zajmowała urodą, mama zawsze do konkursów miała co najmniej pogardliwy stosunek. Z resztą te związane z wiedzą lub talentem też bardzo często sprawiedliwie lub nie przegrywałam, bo u nas w szkole było coś w rodzaju "grupy ulubionych dzieci i pozostałe". Jak się domyślacie byłam w "pozostałych", bo ta ulubiona grupa to dzieci lokalnych polityków, lekarzy itp. Dopiero w gimnazjum trafiłam na normalnych ludzi... Co zaś do konkursów uważam, chyba podobnie jak moja mama, że mają destrukcyjny wpływ na dzieci poza tym zwykle są ustawione. Moje prace plastyczne wielokrotnie "ginęły", albo nagle okazywało się, że nie są moje, byłam dyskwalifikowana z błahych powodów, raz nawet narysowałam anioła prawie w całości zasłoniętego skrzydłem, żeby dowiedzieć się, że jestem dyskwalifikowana za przemycanie pornografii (kawałek ramienia i nogi, ah!). Ale pocieszające jest to, że wszędzie gdzie - w pracach artystycznych - była nagroda publiczności - tam trafiała do mnie. Dzięki temu wiedziałam, ze to konkursy są ustawione, a nie brak mi talentu (sytuacja z nagrodą publiczności powtarzała się do znudzenia, w różnych konkursach mam ich z 10). Dzisiaj dla zasady chcę, zeby dziecko występowało ucząc się panować nad tremą, ale w konkursach nie pozwalam brać udziału. Dla mnie takie "Igrzyska o kartofel" przede wszystkim demoralizują dzieci...

Nadal jesteś!

U nas w gimnazjum wszystkie dziewczyny zostały wręcz zmuszone w udziale wyborów miss w ramach "kocenia" I przyznaję, że mając teraz 21 lat dalej pamiętam jaka to była trauma kiedy inne dzieciaki się potrafiły wyśmiewać z dziewczyn które zajęły niskie miejsca (było 5 klas i każda klasa miała swoją "miss" z których potem była wybierana "miss rocznika"). Nie wspominając o laskach, dla których przez kolejne trzy lata ulubionym argumentem było "ja jestem miss więc do mnie się nie odzywaj". Dalej patrząc czasami w lustro po tych wszystkich latach, mimo wiedzy jakie to było idiotyczne i uprzedmiotawiające pojawiają się myśli typu "Boże jak ty wyglądasz.", "Czemu jestem taka gruba" (mimo że mam 173 cm wzrostu i ważę 56 kg) i "nienawidzę swojego ciała". Bo po prostu te wszystkie drwiny i wyzwiska są tak zakorzenione w głowie, że dalej wpływają na dorosłe życie. A najgorsze jest to że dalej się takie debilne konkursy praktykuje.

Nareszcie film ♥

Jak była mała często brałam udział w różnych konkursach. Może nie koniecznie w wyborach miss, ale brałam. Rzeczy typu wierszolandia, szkolne mam talent itp itd. Zawsze grałam główne role w przedstawieniach i zawsze tańczyłam, coś tam robiłam i widzę tego skutki. W trzeciej klasie prawie się popłakałam gdy dostałam drugoplanową rolę w przedstawieniu. Oczywiście pracowałam nad sobą i trochę już zjechałam z tej chorej nadambicji, ale nadal nie do końca. Wydaje mi się, że moję problemy zaczęły się od wygrania piędzyprzedszkolnego wyboru miss uśmiechu, która jest dość częstym zdarzeniem.

kiedy twój fanart będzie na odcinku i będzie w zakończeniu opłaciło sie

Wszystkie dziewczynki w moim przedszkolu podczas jakiegoś mis najlepszego kostiumu balowego: -To ja mam najlepszą sukienkę i wygram!!! -I co z tego??!! Ja mam różdżkę i zaraz zrobie że będziesz żabą!!! Tymczasem ja: -A choj kamraci!!! Płyniemy zdobywać nowe lądy!!!

Daje łapkę w górę za etiudę rewolucyjną ( i oczywiście za treść)😂😂

Oglądałam odcinek małych miss w którym matka "wystawiała'' bliźniaczki do rywalizacji, jedna z tych dziewczynek zawsze wygrywała a ta druga bardzo nie chciała tego robić i była ciągle smutna. Matka sama twierdziła ze to np przez duży nos... Kolejna matka miała chyba 6 miesięczne dziecko i chciała zobaczyć czy ma zacięcie sceniczne . To jest jakiś dramat.

ABBOLOSZKA! ❤️

Wybory małej miss mogą wpłynąć na psychikę dziecka w bardzo negatywny sposób. Takie dziecko, jak powiedziałaś może ustalać swoją lub czyjąś wartość na podstawie wyglądu, może przyczynić się do samodestrukcyjnych myśli, bądź do kpienia z innych. Dziecko przez taki konkurs może zbyt szybko dorosnąć, więc gdzie są ci "dojrzali" niekiedy ludzie, którzy takie konkursy organizują? Oczywiście, taki konkurs może mieć również pozytywny wpływ, jednak nie sądzę, aby było wielu ludzi wynoszących z takich zawodów coś dobrego. Znacznie więcej jest osób, które nie wygrały. Nawet jak wygrały taki konkurs to nie znaczy, że będą się komfortowo czuły same ze sobą, co jest moim zdaniem najważniejsze.

MAMA MIA!!! (zaśpiewajmy to dla Ewy)

Wiem ,że powinnam cię pochwalić za twoją wiedzę, ale twoje kreski są PRZEPIĘKNE 💕

Nadal jesteś piękna 💗 Inb4 Yes, I am Simp

Dla mnie takie ocenianie dzieci przez pryzmat piękna jest nic nie wnoszące i najzwyczajniej głupi oraz niegodziwe . Nie każdy urodzi się piękny ale np może być bardzo mądry i jeszcze te wszystkie dziewczynki które nie wygrają muszą być tak smutne jeszcze pół biedy gdy mają normalnych rodziców ale jeśli to będzie np niespełniona mamusia czy tatuś to do końca życia cie tym szykanują . Same dziewczynki które wygrają czują ogromną presję w przyszłości i często jeśli coś im sie nie uda lub zachodzą w ich ciele zmiany to mają myśli w stylu ,,Jak mogłaś być małą miss a teraz jesteś taka szpetna i beznadziejna" takie konkursy odciskają piętno na ich psychice i są bardzo nieodpowiedne tym bardziej dla dzieci które dopiero kształtują swoje postrzeganie świata ( z góry przepraszam za błędy ale pisze to szybko)

Czekam na Psychoginekoloszka xD

Przypomniało mi się, jak na dzień dziewczyn były wybory miss szkoły, szkolnej sportsmenki, najmądrzejszej dziewczyny i jeszcze z paru kategorii. Tytuł miss dostała pierwszoklasistka, która chodziła z gościem liczącym głosy. Cały dzień słyszałam twierdzenia, że to oszustwo, połączone oczywiście z jęczeniem, że przecież laska jest brzydka, na pewno by dość głosów nie dostała, etc. Nawet ze strony dziewczyn, które dostały nagrody w innych kategoriach. Starałam się jakoś bronić dziewczyny, przykro było tego słuchać.

Lakarnum, napewno jest dumny XD.

Oglądam do końca, bo lubię jak mówisz besoski, a to jedyne besoski na jakie mogę teraz liczyć xD

Te łapki w dół to pewnie od tych ludzi, którzy za dzieciaka przegrali konkurs :)

Lata 2010-2015 przypadają wtedy gdy miałam 6-11 lat. Dobrze że rodzice mnie na takie coś wtedy nie posłali mimo to, zdarzały się u mnie w przedszkolu czy szkole jakieś dyskryminacje itp. Np. (tylko część dzieciaczków będzie tańczyć czy dostanie cukierka).

Kontrowersyjny temat, ale co myślisz na temat drag queen kids (albo dzieci zmieniających płeć)? Mam nadzieję, że chociaż tego nie będziemy sprowadzać z zachodu :''')

Mini playback show

10:00 ale mnie krindz przeszedł XDD

Na obozie jazdy konnej na którym byłam jako dziewięciolatka, zorganizowano konkurs na "miskę" o którym nic nie wspominali rodzicom. Opiekunki zmuszały wszystkich do udziału, organizowały próby na których faworyzowały konkretne dziewczynki oraz wmawiały nam, że rodzicom się to spodoba. Pamiętam, że szantażowały mnie emocjonalnie, kiedy odmawiałam udziału w próbach. Jakby było mało cały konkurs był od początku ustawiony i wiadomo było, że wygrają te faworyzowane dziewczynki. To był najgorszy obóz na jakim kiedykolwiek byłam.

Eh, te śliczne kreski w stylu Lany Del Rey.

Wiem że yt ucina zasięgi więc to jest komętarz dla zasięgów UwU

wow , tego to się ja nie spodziewałam psychomissia XD

Z wyborami miss zetknęłam się w szkole zawodowej. Nasza klasa była złożona prawie z samych dziewczyn, ale szkoła była bardzo męska. Pewnego roku ogłoszono wybory miss szkoły. Zwyciężczyni dostała ponad 100 głosów. Ja, nie wiadomo czemu, dostałam ich około 20. Z tego, co wiem, żadna dziewczyna z naszej klasy nie dostała ani jednego głosu. Byłam strasznie zakompleksiona i dziwię się, że ktokolwiek na mnie głosował. W naszej klasie były ładne dziewczyny. Czemu akurat ktoś na mnie zagłosował, tego nie wiem. Dodam, że te wybory nie wpłynęły na mnie ani trochę.

Jestem 07 więc bardziej zoomer niż boomer ale kocham piosenki ABBY!!!!!!!!!!!!!

Według mnie takie konkursy mogą być złe ale też dobre. Zależy jak ktoś coś odbiera. Z jednej strony dobra zabawa ,z drugiej nacisk rodziców. Mam do tego mieszane uczucia.