Moja mama na oczach wujka włożyła mi rękę pod spódnicę, żeby sprawdzić, czy mam na sobie odpowiednio ciepłą bieliznę (była zima). Byłam już zamężna, miałam 24lata
A czym się różni bulling od mobbingu? Osobiście nie miałam do czynienia z żadnym, ale w liceum miałam dwóch nauczycieli, którzy wybierali sobie 'ofiary' i np. publicznie ośmieszali lub robili inne podobne rzeczy. A awantura o czytanie zrobiona dyslektyczce na języku obcym (poprzedzona robotycznym przedrzeźnieniem jej sposobu czytania) i stwierdzenie: "Dysleksja nie przeszkadza w czytaniu"... Tego typu "kwiatków" było więcej, część grupy chciała zmiany nauczyciela, ale powiedziano nam, że nie mamy dowodów. Do sprawy włączyła się pedagog i efekt był natychmiastowy, ale krótkotrwały. Faktem jest, że nie czepiał się już tak bardzo tej dziewczyn (chociaż przed końcem roku w ostatnim dniu wystawiania ocen zapytał ją jakie (imię) ma plany na sierpień, bo była wcześniej zagrożona. Oceny z jego przedmiotu przeczytała nam dopiero inna nauczycielka na następnej lekcji, bo on nie chciał mimo kilku próśb. Nie powiedział dlaczego, ale mam pewną teorię na ten temat.
Nie ma co porównywać i wrzucać wszystkie firmy do jednego wora. Akurat nie dziwię się że te firmy typu Oriflame, Avon, Souvre czyli kosmetyczne gdzie produkty są dostępne w tradycyjnych sklepach stacjonarnych drogeryjnych gdzie możesz kupić te produkty. Co ważniejsze jaki jest plan marketingowy bo tu pod względem firm też się bardzo różni.
U mnie zaczęło się od Shake It Off z Zendayą i Bellą Thorne, potem trochę Selena Gomez i Demi Lovato a najbardziej to Violetta, która była wokół mnie bardzo wyśmiewana i wstydziłam się że ją lubię, starałam się niestety ukrywać że ją oglądam oraz słucham piosenek z serialu, to było przykre dla mnie i słabe ze strony znajomych, że wyśmiewali jak ktoś miał "fazę" na coś i idola a nic nie mogłam na to poradzić i byłam z tym trochę sama 😣🥺😔 Pozdrawiam 💙
Moja przyjaciółka jest o wiele ładniejsza ode mnie i była najładniejsza w szkole. Popularna itp. nigdy nie była sama , łatwością znajdowała przyjaciół czy chłopaków. Żyłam w jej cieniu i w końcu zaczęłam uważać siebie za gorsza pod każdym względem. Największym ciosem było to jak chłopak w którym się zakochałam zakochał sie w niej.
jak byłam mała byłam bardzo emocjonalnym i nieśmiałym dzieckiem. Wtedy nigdy się nie denerwowałam tylko płakałam i to z byle głupoty. Rodzice nie pomagali, tato nazywał mnie beksą a mama się darła że już ją denerwuje itd. nigdy nie umiałam sobie z tym poradzić i teraz denerwuje mnie byle głupota, jestem bardzo wrażliwa i wystarczy odrobina krytyki (i to nawet konstruktywnej) a ja zaraz czyje wstyd i straszne poczucie winy. Płacze lub denerwuje się z byle powodu ale gdy przechodziłam przez najtrudniejszy etap w życiu nie potrafiłam uronić ani jednej łzy. Co ciekawe wśród znajomych zawsze byłam tą najradośniejszą i spokojna.po prostu przy nich byłam taka ,,bez emocji,, Nigdy przy nich nie płakałam. Poza trudnościami z emocjami doszedł fakt że nie umiem nawiązywać kontaktów i proszę bardzo. Wydaje mi się, że tu faktycznie zawinili rodzice ale nie nazwałbym ich toksycznymi. Nie pochwalam ich metod wychowania (mam siostrę młodszą kilkanaście lat i teraz widzę cały ten proces od początku) ale nie ma tragedii. Dziękuję za wysłuchanie i każdej osobie która doczytała do końca życzę miłego dnia i przesyłam mnowsto buziaków.
Miałam takie doświadczenie. Najpierw mama nie pozwała mi wyjść z domu i zawierać przyjaźni. Kiedy już miałam znajomych, mąż przekonał mnie do zerwania z nimi i siedzenia w domu, z dala od okna.
Też miałam kiedyś fobię społeczną, może jeszcze dalej trochę mam. Nigdy nie trafiłam na dobrego specjalistę, od dziecka miałam problemy i nikt nie potrafił mnie zdiagnozować. Kiedy byłam już dorosła, pojawiła się na mojej drodze osoba, która mnie uratowała i wyciągnęła z tego dołu, w którym tkwiłam. Stało się to w najgorszym momencie mojego życia, kiedy praktycznie już tonęłam. W moim wypadku pomogła ta odrobina troski i zainteresowania z czyjejś strony. Później poszłam do psychiatry, ale lekarz leczył mnie tylko farmakologicznie. Jednak to powiedzmy wystarczyło. Po roku zakończyłam leczenie i stanęłam o własnych siłach na nogi. Wtedy nastąpiła też zmiana otoczenia, co miało według mnie najbardziej decydujący wpływ i przyczyniło się do mojego rozwoju i wzrostu pewności siebie. Zaczęłam pracować i obracać się w różnych środowiskach. Zrozumiałam, że ja wcale nie jestem ta najgorsza, czy głupia, że w zasadzie na świecie są miliony ludzi ułomnych i każdy jest po prostu tylko człowiekiem. Nie ma się, więc czego obawiać. Interesuję się psychiatrią i psychologią, do wielu rzeczy doszłam sama. Niedawno dokonałam odkrycia, że prawdopodobnie jestem w spektrum autyzmu. W tej chwili nie mam możliwości, ani dostępu do specjalisty, który by to oficjalnie zdiagnozował. Sama jednak sporo o tym czytałam. Dowiedzenie się o tym było, jakby trafieniem w punkt i rozwiązaniem zagadki mojego życia. Wiele mi się rozjaśniło i jakby kamień spadł mi z serca, że nie muszę się już obwiniać o to jaka jestem, bo to tak naprawdę nie moja wina. Wcale nie muszę na siłę wpasowywać się w jakieś ramy i dostosowywać do innych, ponieważ jestem poza albo nawet ponad tym. A wiele cech, które w związku z tym posiadam może być źródłem mojej siły. Najważniejsze to zaakceptować samego siebie.
Autorka filmu, chce być niezależna, pytanie od kogo? No wiadomo, że od faceta, który może okazać, że ją zostawi czy okaże się jakimś przemocowcem XD . Trochę zaufania do człowieka z którym się buduje relacje.
mam problem z generycznymi ograniczeniami prędkości i ostrzeżeniami przed ostrymi zakrętami. Pochodzę z gór. Tam ostry zakręt był ostry. teraz mieszkam na równinach i w ogóle jeżdżąc po kraju kiedy widzę znak "uwaga ostry zakręt" z reguły myślę sobie "ta... a niby skąd" I często te zakręty są naprawdę delikatne. Podobnie mam ze zjazdami z autostrad, czy dróg ekspresowych. Pod domem mam taki zjazd, gdzie jest ograniczenie do 60, a można bez żadnej spiny przejechać tam 90, czy 110, więcej już bym się bał. Za to często kiedy jadę w góry, to mijam fajny zjazd z autostrady, gdzie jest takie samo ograniczenie i zakręt taki, że ja tam wolę zwolnić do 30, żeby zmieścić się w zakręcie. Oba te przypadki łączy to, że czasem te znaki są adekwatne, czasem są na wyrost, ale jeśli zbyt często są na wyrost, to nauczymy się je ignorować, a potem trafimy na taki adekwatny i wylecimy z zakrętu. Więc drażni mnie, że znaki można tak łatwo ignorować i tak często są tam niepotrzebne, bo raz, że nie podoba mi się to, że muszę zwalniać, kiedy nie chcę, wiadomo, to dwa, dzieje się magia w głowie, że zaczynamy ignorować ostrzeżenia na drodze
Jesli ten pan powołuje sie na wypowiedzi przypadkowych osób z internetu, to może się powołać na moja: byłam w szpitalu psychiatrycznym, nikt nigdy nie wszedł mi pod prysznic, ani nie oglądał mnie nago, poznałam tam dużo cudownych, wrażliwych osób, którym po prostu przydarzyła sie choroba, ustabilizowali mi tam leki i dali wskazówki jak pokierować dalsze leczenie
Ech, męczy mnie ta nadmierna agresja do osób, które popełniły błąd i teraz trzeba je katować swoją pogardą, po kres ich dni (a jak widac w komciach nawet po śmierci). Życia to nikomu nie wróci, przeciwdzialac tez raczej nie będzie, a generowanie lęku u innych prowadzi do kolejnych patologii. El Dursi no cóż, zrobiła błąd, przyznała się, przeprosiła. Jakie miala intencje wie tylko ona. Miejmy nadzieję, ze czegoś się z tej sytuacji nauczyła. A z drugiej strony, pamiętajmy, że drogi sa pełne niebezpieczeństwa i warto zachować zasadę ograniczonego zaufania.
Inaczej bedziesz spiewac jak brawurowy/pijany kierowca zabije ci kogos w rodzinie. Tlumaczy sie wszędzie ale ludzie i tak jadą za szybko albo prowadzą pijani ale to przecież drobiazg :)
@@__.silence.__ w mojej rodzinie rozne osoby roznie zginely. Takie jest nasze zycie, kiedys się kończy. Wyzywanie sie na innych nie wroci nikomu zycia.
@@dorza89 aha czyli nie interesuje cię zapobieganie podobnym przypadkom. niech ludzie jeżdżą po pijanemu bo takie jest życie że ktoś musi zginąć przez widzimisię debila. ok wszystko jasne
@@__.silence.__ czy Tobie pomaga w nauce i stawaniu się lepszym kiedy ktoś nazywa Cię debilem i wyzywa na Tobie swoją agresję? Mi nie, a wręcz przeciwnie. Więc nie uważam by było to słuszne. A tym bardziej nie mogłabym nazwać wyzwisk, przemocy słownej i agresji prewencja. W mojej wypowiedzi Nie wspominam o prewencji. Nie zgadzam sie po prostu na takie zachowanie wobec ludzi, bo sama nie chce byc tak traktowana. Zwłaszcza, że osoba która spowodowała wypadek sama przeżyła traumę. Świat nie jest czarno-biały, a ludzie tylko dobrzy i źli.
@@dorza89 wypadki się zdarzają ale jak ktoś jeździ za szybko bo chce adrenalinke albo wsiada za kółko po pijaku to nie mam dla takich osób żadnego współczucia i nie obchodzi mnie ich trauma
Moja siostra zginęła w wieku 18 lat, przez pijanego kierowcę. Jego szef,koledzy z pracy widzieli jak wsiada pijany za kółko. Widzieli to nie pierwszy raz. Nikt nie zareagował. Wsiadł, pojechał i zabił.
Sorki dziewczyny, ale tak to już jest że wolimy młode i atrakcyjne kobiety, a nie stare samotne matki po przejściach. Jeżeli wybrałyście niewłaściwego gościa, który was zapłodnił i zostawił, to same jesteście sobie winne i teraz same musicie mierzyć się z konsekwencjami
Mieszkam w Holandii 7 lat i sposób w jaki jeździ się tu po drogach, jest faktycznie tym, co rzuca się w oczy od razu. Ogólnie w Holandii wszystko jest zrobione w taki sposób aby nie używać za dużo głowy i właśnie jeździć wolno. Ogromne ograniczenia prędkości, wąskie drogi, ostre zakręty zjazdowe przed, którymi trzeba zwalniać do 20km na godzinę, dużo drampli, zwężki, kostka brukowa w miastach, która kiedy namoknie od deszczu ( a pada tu bardzo często ) jest po prostu śliska i zmusza aby zwolnić. Co śmieszne, po mimo, że wypadków jest stosunkowo nie wiele, stłuczek jest tutaj mnóstwo. No, nie postawiłabym holendrów na szczycie najbardziej umiejętnych kierowców na świecie ;)
Jako osoba mieszkająca w Holandii, podejrzewam, że miałaś jakiś dziwny zbieg okoliczności z tymi wyluzowanymi kierowcami. Bardzo duża część ludzi mając możliwość kupna "brokułów" nie jest tym zainteresowana, bo nie jest to tabu ani coś na granicy legalności. Największą klientelą coffee shopów są imigranci wszelkich nacji i to może tych ludzi miałaś okazję spotkać na drodzę. Natomiast kultura jazdy jest trochę inna i duży odsetek kierowców jeździ bardzo grzecznie w stosunku do tego co się dzieje na polskich drogach.
Dużym czynnnikiem o którym nie było w filmie jest to że kary finansowe dla górnych warstw społeczeństwa stanowią cennik, nie karę. Parę tysięcy złotych do dla takiej Klaudii El Dursi to nie jest jakaś imponująca kwota - ruszają ją co najwyżej punkty i to i tak jakoś niespecjalnie. Więc póki kogoś albo siebie porządnie nie uszkodzi, albo nie wywoła burzy medialnej, to ponosi zerowe konsekwencje swoich działań.
to zależy tak naprawdę u kogo widziałeś te filmiki. osobiście staram się być nie jak to powiedziałaś "idealną wersją siebie", tylko najlepszą wersją jaką potrafie być. rutyny są tworzone dla zdrowia i nie które mogą nam pomoc. zgadzam się że niektóre osoby idealizują to wszystko ale znam i takie co pokazują że nie zawsze wychodzi najlepiej albo po prostu przyznają że nie są idealne
Mnie osobiście ominął etap posiadania takich autorytetów gwiazd, chociaż był czas, że byłam zafiksowana na kilku malarzach, edgy much. Za to, zamiast właśnie być fanem, byłam pierwszą do krytykowania wszystkiego co modne. Justina, Miley, Efrona, Blog27 xd Bez powodu. Jakbym była własnym rodzicem to bym sobie próbowała wytłumaczyć dlaczego to głupie xd
