Oh tak! Miesxkam za granica a "Pana Tadeusza" mam przy lozku zreszta zawsze to lubilam. Ciekawa fabula ,poezja tak naturalnie plynaca cudowne! Jak przychodzi nostalgia otwieram na chybil trafil i czytam...
Dostałem "Pana Tadeusza" w prezencie od nauczycielki polskiego w wieku 11 lat na całe życie zapamiętam "gdzie bursztynowy swierzop gryka jak śnieg biała gdzie pańeńskim rumieńcem dzięcielina pała "
Dwóch lektur nie przeczytalem na 13 lat edukacji od szkoly podstawowej do konca szkoly sredniej. Pierwsza to "Chlopi" druga to "Lalka"... Pana Tadeusza wciagnalem bo wierszem pisany.... inwokacja na pamięć mnie przerosła... dziś bym wykuł na blachę... po czasie czlowiek mądrzeje.
Wprawdzie w orginale jest: "...Jankielu, mówi, jeśli łaska, wszak to me zaręczyny...", ale wydaje mi się, iż Zosia zastępuje tu słowo "mówi" słowem "mój".
Pan Tadeusz to metafora wyobrazni Mickiewicza... Niewinny Tadeusz lat 20 bez skrupulow wpada w ramiona doswiadczonej Telimeny lat 30, ktora zostawia dla jej siostrzenicy Zosi lat 14, (za ktora dzisiaj mialby wyrok), z ktora sie zarecza aby wszyscy zyli szczesliwi we trojke pod jednym dachem. Czy Telimena wykazywala ebenofilie czy tez kompleks Jokasty?
@@polskififerr2622 Wikipedia: Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie - poemat epicki Adama Mickiewicza wydany w dwóch tomach w 1834 w Paryżu przez Aleksandra Jełowickiego[1][2]. Epos (gr. έπος, epos = słowo), także: ‘epopeja’, ‘poemat heroiczny’, czasem również ‘poemat epicki’ - jeden z głównych i najstarszych gatunków epiki[1]. Pan chyba kojarzy słowo epic z innym znaczeniem :)
