Can Yücel Beni Kalayladı mı? | Hiç Duyulmamış Can Yücel Anıları | Müfit Can Saçıntı 

👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼🙏🏼

Bugünkü teknik, "medeniyet, medeniyet, medeniyet” diye kıyametler kopuyor. Bu medeniyet, insanın yalnız fiziki yapısının rahatlığına sunulan medeniyettir. ZİHNİMİZE DE BİR MEDENİYET LÂZIM Evet, şimdi bugün çalışmamızın gönül yönetimi olduğunu, bu konuda hiç bir zümre, hiç bir fert ayrılmadan, insanlık adına, insanlığın faydasına sunulan, insanlık öz içgüdüsünde kaybettiği veyahut öz içgüdüsünü kaybettiği, mahsur kaldığı mevzudan dolayı insanın öz içgüdüsüyle yaşaması icap ettiğinden, herkesin bu yönetime ihtiyacı olduğunu belirtiyoruz. Yedi seneden beri konu konu, mevzu mevzu, çeşit çeşit kanallardan girerek insanı, insanî sıfatıyla yaşatma amacıyla çalışıyoruz. Gayemiz, mevzuumuz, içimiz, dışımız bundan ibaret. Gölge sıfatı Burada bu yönelime girmek için, insanın mahlûku sıfatındaki, ahlâki durumların meşrep ortamı olarak altı sıfat belirttik. Bunun beşi mahlûk yaşayışıyla tıpatıp beraber. Gölge sıfatı dedik. Gölge sıfatında olan insanın kararı değişir, söz verir, cayar, sözünü yerine getirmez. İşittiklerine inanır. Kimden ne işitirse ona göre hareket eder. Kendi varlığı olmadığına göre, bu meşrebin sıfat ismine gölge meşrep denir. Eşya sıfatı Aklı eren adam, onu bir eşya gibi kullanabilir. Akıl öğretir, oraya buraya serebilir ve o adama iş verilmeden kendi kendine bir iş beceremez illâ, ya önünden çeken, ya arkasından iten lâzım. Beklemektedir, daima bekleyicidir. Başka bir adam tarafından idare edilmeden idare edemez kendisini. Buna eşya sıfatı deriz, meşreptir. Bitki sıfatı Kendi kendini yetiştirmeye, temayüz ettirmeye çaba gösterir. Fakat muhafaza edilmezse, yine kendisini tam yetiştiremez. İllâ, etrafında onu muhafaza edecek bir sahip lâzımdır. Evet, maddi ve manevi kendisini yetiştirme çabasına düşer, varlığından az çok gösterir. Fakat zarardan korunamaz. Kendi kendini göstermesi, yıkılması bir olur. Yani yıkılması daha kolay olur. Yine bir adam lâzım ki, muhafaza etsin. Hatta bitki nasılsa, o kadar yetkisi vardır. Biraz korkak olur, biraz varlığını göstermekten ürkek olur. Gerçekten kim olsa ona dokunabilir ve ona zarar verebilir, geleceği kestiremez. Hayvan sıfatı Maddi ve manevi ihtiyaçlarını karşılamak için yırtınır, dövünür, engelleri elinden geldiği kadar, gücünün son hamlesine kadar aşar, ileri gider. Muhakkak ihtiyaçları karşılar. Tehlikeden, düşmandan kendisini koruyabilir. Tabi ki, bu olduğu gibi önümüzde bu tip insanlar... Bu meşrepteki insanlarda bu böyledir. Ne varlığa sahip olursa olsun, bu sıfatların sahibi olan insanlar böyledir. Peki, maddi ve manevi deyince; yani gerek öz içgüdüsü hakkındaki çalışması, gerekse mahlûku ihtiyaçlarına karşı olan çalışması beraberdir. Zaten ikisi birbirinden ayrılmaz. Birini bırakıp birine, birini bırakıp diğerine çalışmak, tamamen nakısdır. Zaten birini yapmayan öbürünü de yapamaz. Gelelim insan sıfatına İnsan sahiptir, mutlaka sahiplik sıfatı kendisinde belirir. Kendi kendine icap eder. Hangi yerde ne icap ederse onu hemen bulur, orada mağlûp olmadan, eksilmeden başarısını gösterir ve elindeki işini, arkadaşlarını idare etmeye yetki bulur, icat eder, meydana çıkarır, mağlûbiyet kabul etmez. Nasıl icap ediyorsa, ona göre hareket eder. İcabına göre icatlar çıkarır. Bak, icabına göre icatlar çıkartır. Kafası, yani zihni, medeniyete ulaşmıştır. Zihin medeniyeti yerinde olduğu için zekâsına, hatta kalbine ariftir. Çünkü zekâsı medeniyete ulaşmış insan... insan olur. İnsan olunca; o nispette kafası çalışır, kimseden bir şey beklemeden, yardım gözetmeden sahiplik sıfatını açıktan açığa gösterir, ona insan sıfatı denir. İkmal insan... İkmal insan, yani kemalleşmiş... Sıfatta, Allah Zülcelâl Hazretlerinin ispata gelen sıfatlarına ulaşmıştır. Manevi yetki sıfatlarına ulaşmıştır. Manevi bir yetki sahibidir. Ayrıca bir sahipliğin üstüne bir sahiptir. Sahipliğin üstüne bir sahip. Bugünkü terimde de bu gibi insan varsa "İNSANÜSTÜ İNSAN" derler. Bu insanlarda manen sevk ve idare edecek, zahiren herkesin ihtiyacını verecek, herkesi kendi insanlığına kavuşturacak sahiplik sıfatı vardır. Sahibe olan "İNSANÜSTÜ İNSAN" tabir edilen "KAMİL İNSAN" olur. Bu Kâmil’e, erişip saadetli yaşayabilmek için medeniyet mevzusu ele alınıyor. Medeniyet nedir? Medeniyet demek, evvelâ insan rahatlığının icapları, icatlar... İcat edilir ve insanın rahatlığına sunulur. İnsan kendisine lâzım olan rahatlığı, icabına göre, lüzumuna göre icat eder, kendisine kullanır. Bu yardımlaşma suretiyle olur. Bu hususta fabrikalar kurulur. Bu hususta git gide… artık ilerler ki, bugünkü mevzuda insanın dört olumu vardır. Hangi sıfatta olursa olsun! Demin meşrep sıfatları bahsettik. Şimdi hangi sıfatta olursa olsun, dört cephelidir. O ki insandır, bir gövde kısmı vardır. Bugünkü teknik, "medeniyet, medeniyet, medeniyet" diye kıyametler kopuyor. Bu medeniyet insanın yalnız fizik yapısının rahatlığına sunulan medeniyettir. Yalnız fiziki yapısı na, başka bir şey yok! Pekâlâ. Buna bir de bir zihin medeniyeti lâzım. Çünkü görüyoruz ki kafamız rahatsız olduğu zaman, yani zihnimiz rahatsız olduğu zaman kuştüyü döşekte yatsak, rahatlık olmuyor. O halde, fizik yapımıza sunulan rahatlık nispetinde de zihnimize bir medeniyet lâzım. Bu da nasıl ki ağaç kovuklarında, taş aralarında, mağaralarda etini yedikleri hayvanın derisini elbise yaparak yaşama imkânını sağlayan bir çağdan almış da. Bugün kaloriferli apartmanlarda, naylon döşeklerde, tayyarelerde, bu gibi mikrofonların, telefonların başında, plâkların, pikapların üstünde fevkalâde fiziki rahatlığını temin edecek kadar ilerlemişse, bugünkü medeniyet denilen devirde zekâlarımız, zihinlerimiz, iç huzuru temin etme bakımından ancak taş devrindeki medeniyet vardır diyebileceğim. Bunun aksini hiç bir babayiğit ispat edemez. Eğer ediyorsa, zihnin neresinde olduğunu bilmiyor. Buna şimdi komik dram yapıp geçeceğim, Köylünün biri yatmış, dizlerini yere koymuş böyle eğilmiş, akan sudan ağzına dayayıp su içmeye koyulmuş. Aklı erenler demişler ki: - Baba ne yapıyorsun, mideni bozarsın? Öyle yüzükoyun yatmış içilir mi? Bari dizlerini uzat büsbütün yat! - Bırak babam, bırak demiş! Ben altmış senedir bu midelerimin üstünde (dizlerini göstererek) su içiyor, daha bozukluk nedir bilmiyorum (Adam midesini dizi zannediyor.) Devamı var Yıl: 1998 Sayı: 1401 Çakallar, tilkiler dolaşan zekâda inanış ne kadar olabilir? ZİHİN MEDENİYETİNİ İLERLETEN İNSAN, BİR YANDAN KALP MEDENİYETİNE DE GİRMEYE BAŞLAR... Eğer zihni medeniyetin taş devri kadar geri kaldığını değil de, "bugün zihni medeniyette ileridir" diyen varsa, öyleyse yatıp su içen adam gibi nasıl midesini dizi zannetmişse, o da zihninin ne olduğunu bilmiyor. Bugün nice kültürlü, nice maddeten zenginler, nice maddeten mevki işgal etmişler vardır ki, hangi meslekte, (ilâhi mesnette olmak şartıyla bile olsa) hangi mesnette olursa olsun, zihnî medeniyete ulaşmış değildir. Zihnî medeniyet, taş devri gibidir. (Hatta burası dahi içinde olmak şartıyla)... Biz, zihnî medeniyeti tefekkür âlemi dediğimiz zaman, zanların içinde, zan bataklıklarında yuvarlanıyoruz. Bugün doğruluk ifade eden, sırası geldiğinde sözünden cayabiliyor. Yahut ta sözünden kayabilecek adama kanabiliyor. Bu mudur medeniyet? İtimat gerçekliği, ihlâs, iman başta olmadığı müddetçe, başta gelen şu unsurlar gerçekten temel koyulmadiği müddetçe rahat edebilecek babayiğit neredeymiş, ayağını öperim onun! Nasıl ispat edebilirmiş? Kim imiş, müsterih olarak, iç huzuruyla yaşayan? Kim imiş, rahat bir zihinle bir tas su içen? Eğer rahat ediyorsa; içki içmeye, iskambil oynamaya, bilmem ne yapmaya, vakit geçirmeye ihtiyaç görüyorlar! Abdulkadir Duru

👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼👏🏼

Paraya karsi ya arkadas 😂

Kısa film tadı