CD vs. VINYL 

Pięknie napisane. Pozdrawia audiofil z Krakowa.

Oczywiście. 👍

A u mnie jak włącze analoga to jakoś mi się lepiej podoba bo to tak jak bym nie dość że słyszę muzykę to jeszcze ją widzę 🤔

@@gnbandi5663 żondzisz!

Ale nie wygrała z jakoscia plyty vinylowej

@@elektronickimordulec6497 Zróbmy test - zapraszam Cię do siebie. Mam 2 zestawy hi-fi - weź ze sobą swój gramofon i ulubioną płytę - kupimy kilka flaszek łyskacza i puścimy Twoją płytę 500 razy i mój ulubiony CD też 500 - pod rząd - zobaczymy co będzie po takim teście z Twoją płytą i jak zedrze się i straci jakość moja. OK?

Zgadzam się w pełni. Sam dla dobrego nastroju słucham płyty winylowej, ale jeżeli chcę być uczestnikiem koncertu "na żywo" muzyki poważnej rockowej czy jakiejkolwiek, którą uwielbiam, to niestety winyl wymięka. Z tą dynamiką i przesłuchami międzykanałowymi spada do innej ligi.

@@michaparasol9892 Nie do końca się mogę zgodzić. Dobra płyta winylowa w parze z przyzwoitą wkładką potrafi zdyskwalifikować CD. Zarówno w przypadku winylu jak i cd wszystko zależy od tego, jak została zrealizowana. Czasy, gdy cd było synonimem jakości dawno już minęły. Nadeszły czasy "Loudess war", czego przykładem mogą być płyty, takie jak Metalica "Death Magnetic", Depeche Mode "Playing the Angel" czy Red Hot Chili Peppers "Californication". Podobno były nawet przypadki ich zwrotów do sklepów z powodu przesadzonej kompresji dynamiki. Tego po prostu nie da się słuchać. i nie ma znaczenia nośnik, nie ma znaczenia, że odtwarzacz cd może osiągnąć dynamikę rzędu 90dB skoro realizator płyty spłaszcza ją do 60dB. Od wielu lat zauważyłem następujący trend: Płyty CD brzmią coraz gorzej a płyty winylowe coraz lepiej.

@@-Kamyk- z tymi coraz lepiej brzmiącymi winylami to nie wiem skąd to masz. Reedycje wielu zacnych płyt na LP to po prostu skok na kasę naiwnych. Brzmią jakby ktoś to tłoczył z MP3 bez jakiegokolwiek masteringu. I nie mówię, że wszystko, bo oczywiście tak nie jest. Sam kolekcjonuję winyle i nie jest to powód do radości. Tym bardziej, że czasami stare tłoczenia są praktycznie niedostępne. Nowe kosztują tyle, że powinny być naprawdę wspaniałej jakości.

@@1983mhc Odniosłem się do Twojego wpisu, ale cenzura z powodów mi nieznanych, bo pisałem merytorycznie, rzeczowo i kulturalnie, usunęła to, co odpisałem a drugi raz już mi się nie chce.

Moim zdaniem klasyczne samochody nie dają mają porównania z przeżyciami w jeździe parowozem. Oczywiście nie uznaję takich z mechanicznym podajnikiem węgla. Zabierasz rodzinkę, na zmianę sypiecie węgiel do kotła i wio!

Generalnie, z jakością realizacji dźwięku są kłopoty od zarania dziejów Większość płyt była/jest nagrana źle, lub bardzo źle. Dlatego więc takie zjawisko jak audiofilizm jest pozbawiony większego sensu, bo praktycznie do każdej realizacji dźwiękowej należałoby dopasowywać sprzęt. Rozwiązaniem są oczywiście audiofilskie wydania jakiś niezależnych małych wytwórni, gdzie dźwięk jest rejestrowany z należytą starannością, ale za to sfera artystyczna przedstawia wiele do życzenia niestety. Podsumowując, większość płyt jest bardzo źle realizowana dźwiękowo.

Dziękuję za komentarz - pozdrawia rocznik 1971 :) Zazdroszczę, że udał się powrót do odsłuchu muzyki z gramofonu. Jako entuzjasta poważnego słuchania muzyki, szczególnie dzisiaj, odczuwam brak punktu odniesienia do analogowych źródeł. Takiego własnego obszaru codziennych porównań i doświadczeń. Zbyt mała kolekcja płyt analogowych zgromadzonych przed laty spowodowała powolne wycofanie się z obszaru płyty winylowej na rzecz nowego standardu CDDA. Analogowa technika towarzyszyła mi jeszcze przez wiele lat pod postacią magnetofonu kasetowego, a później jeszcze dłuuugo za sprawą ... magnetowidu VHS Hi-Fi. Miałem sporą kolekcję nagrań skopiowanych z CD na kasety VHS (kilkadziesiąt albumów), które często słuchałem na przemian z wydawnictwami CD. Jednak dzisiaj nie mam wiarygodnego źródła dźwięku z płyty winylowej. Aktor pierwszego planu w moim filmie, czyli GS-431 BERNARD z wkładką MF-105, został poproszony o występ po latach na potrzeby zdjęć filmowych. Dla sprawy nawet zrezygnował z honorarium :) ... A tak poważniej, to pamiętam ten rytuał towarzyszący każdemu odsłuchowi winyla. Ostrożne wyjmowanie z koperty, delikatne układanie na talerzu, czyszczenie z kurzu i usuwanie ładunków elektrostatycznych za pomocą specjalnych płynów i ściereczek, delikatne czyszczenie igły ... a potem ... odsłuch i wzorcowe brzmienie dla wszystkich innych konsumenckich źródeł dźwięku. Czasami przeklinam całą swoją wiedzę o tym standardzie, ponieważ przymierzając się dzisiaj do ewentualnego zakupu urządzeń umożliwiających wysokiej jakości odsłuch winyli (gramofon + wkładka + igła + przedwzmacniacz gramofonowy) portfel zaczyna płakać :) Spore koszty ... Ale może warto zainwestować? Temat do dyskusji Ad1) W przypadku płyty CD pamiętam, jak szukano wydawnictw z logo DDD. Cyfrowo od A do Z :) Szczególnie w pierwszych latach istnienia płyty CD, tak jak Pan wspomniał, często znacznie lepiej brzmiały nagrania oznaczone AAD lub ADD. Mimo szumów i niedoskonałości nagrania brzmiały lepiej. Nagrania w pełni cyfrowe nie zawsze brzmiały dobrze. Również pierwsze remastery, to katastrofa! Pamiętam JMJarre "Equinoxe" - Digital Remaster - przesłuchałem raz i koniec :) Dźwięk ostry, nieprzyjemny z wyraźnym agresywnym cyfrowym odszumianiem. Znacznie lepiej brzmiał CD wydany z oryginalnej analogowej taśmy master bez żadnego masteringu. Teraz wiemy dlaczego, ale wtedy nie znaliśmy dokładnie źródła tych problemów. Dobra analogowa taśma master była często źródłem lepiej brzmiącego dysku CD. Chociażby wspomniany Pink Floyd. Przecież te realizacje są naprawdę wspaniałe i zachwycają do dziś. Ad2) Pan Okihiko Sugano przemycił w swojej wypowiedzi fundamentalną prawdę o digitalizacji dźwięku. Standard CD, mimo sporego postępu w przetwarzaniu i masteringu materiałów przeznaczonych do produkcji płyt, jest w swoich parametrach zbyt niedoskonałym przybliżeniem sygnału analogowego (tylko 16bit i tylko 44,1kHz) Ale takie były wtedy możliwości techniczne. Roger Waters po odsłuchaniu płyty CD z materiałem sesji nagraniowej "Amused To Death" wyraził swoje niezadowolenie z brzmienia wielu fragmentów. Podobno dopiero wersja Blu-ray (24bit/96kHz) zadowoliła jego uszy :) ... Nic dodać, nic ująć :) Pozdrawiam :)

@@audiomonolog4556 Dlatego jedynym slusznym formatem jest SACD czy pliki DSD/DXD jednak tu, aby sonicznie uzyskać to co mamy z winyla należy jednak rozbić dużo większą skarbonkę. Ba najgorzej w tym wszystkim wypadają o dziwo pliki audio. Niestety PCAudio jeszcze nie jest doskonałe dla niewymagających słuchaczy pliki audio sa najlepszym rozwiązaniem co zostało do tej pory wymyślone. Jednak przy bardzo dobrym sprzęcie audio (czytaj niekonicznie drogim) z winyla uzyskamy najlepsze efekty pomimo jego niedoskonałości, ale okazuje się że całe infomacje trafiają do naszych uszu łącznie z szumami i trzaskami. Przy CD raz że próbkowanie już jest swego rodzaju kompresją sygnału i to stratną (oczywiście kiedyś zostały przeprowadzone badania i wg tamtej wiedzy ucho ludzkie nie wychwyci różnic, a jednak słychać różnice :) ). Ale to nie jest największy problem bo płyta CD może zagrać geniealnie tylko musi być dobrze zrealizowana, a niestety dzisiejsze wypusty w większości są skopane i tego nie da się słuchać. Jeden wielki męczący hałas o bardzo małym zakresie dynamiki i do tego jeszcze ten loudnes war z utrata danych (cennych informacji). Dlatego pomimo niedoskonałości winyla obecnie jest najlepszym rozwiązaniem bo idziemy do sklepu i kupując dowolną płytę otrzymamy jakość na poziomie co najmniej zadawalającym. Oczywiście moża kupić lepsze wydania, ale kupimy co zagra i nie zmęczy. A z CD kupujemy i nagle okazuje się, że jest to jakas papka. Dlatego bardzo dobrze brzmią CD dobrych wydawnictw np. Naim, Mofi, JVC (XRCD), Stockfisch. Pozniej nalezy szukac wsrod SACD czy BluRay, a moze i rownolegle, to tez zalezy od wypustu. Po prostu jest to skandaliczne, ze tak skopane plyty sa sprzedawane. Powinna byc jakas organizacja co te plyty weryfikuje (dane uciekly to taka plyta nie jest dopuszczona do sprzedazy bo to bybel). Kupujac dowolny sprzet audio kazdy wymaga, ze bedzie on gral bez np. pierdzenia, charczenia czy innych dziwnych efektow. A w dzisiejszych CD moze nie ma az takiej masakry, ale jednak jest to skopane. Nie pamietam juz kiedy ostatnio kupilem nowa plyte CD. Kupuje tylko stare uzywane i za niektore place wiecej jak kosztowaly kiedys nowe w zakupie ot taki paradoks. Ale mam pare plyt bdb wydan japonskich i przerywaja z obecnymi remasterowanymi wypustami na winylu. Wiec wnyl niestety, ale goruje, a nie chcial bym tego bo to bardzo slabe medium, ale sonicznie sie broni i to bardzo dobrze. Ale sadze, ze w pewnym momencie odbior plikow tak dopracuja ze w koncu bedzie brzmial tak samo dobrze jak winyl, a nawet i lepiej. Ale trzeba przede wszystkim poprawic sposob odtwarzania PCAudio bo gdzies ta jakosc ucieka pomimo odtwarzania przeciez swietnych gestych plikow. Obecnie nie udalo mi sie wysluchac wersji plikowej lepszej od CD, zawsze CD wygrywal (porownanie materialu dsd, albo wav zrzucony z tej samej plyty). Co do winyla to jakosc juz udalo sie przebic DACkiem i transportem DCS, ale to sa jakies kosmiczne pieniadze, a i tak winyl sie swietnie broni i to wielokrotnie tanszy, ale fakt tu juz mozna uzyskac praktycznie to samo, no moze troche inny jest to przekaz i juz bardziej mozna powiedziec co bardziej sie podoba. Winyl cieplejszy DCS analityczny chociaz jak na DACa tez bardzo analogowy. Jednak nie pozwole sobie na zakup sprzetu za cene nowego BMW 3 :) gdzie gramofon przy tym jest 5x tanszy i to tez na bardzo dobrej wkladce o szczegolowym szlifie. A i tak jestesmy dalej w martwym punkcie ze skopanymi CD. A winyl no cos mniej wygodny, niszczejac, moze z trzaskami chociaz slyszalem takie gramofony gdzie na caly album moze bylo 1 pykniecie wiec sie da tylko tez kwestia ceny :) Az boje sie pomslec i dobrze ze nie sluchalem gramofonu za powyzej 100tys. zl :) jezeli duzo tansze sety tak ladnie potrafia grac. I powtarzam testy robilem na bardzo dobrych wydaniach CD, a winyle byly z lat 2000+ czyli nagrywanych cyfrowo, a co bylo by gdyby takie miec bardzo dobre wypusty. Chociaz znowu za plyte placic powyzej tysiaka to tez absurd :) Chore!!!

I ty tak w koło słuchasz tego samego? Nie wiem czy to zdrowe jest :D

@@cezaro2336 No nie do końca. Słucham też nowości, jednak co raz mniej znajduję tego co mi się podoba. Człowiek za młodu kształtuje swoją wrażliwość muzyczną i po prostu lepiej się czuje z tą swoją muzyką. Producenci robią tyeż różne remasteringi oraz mix-y starych ale nie tuzinkowych nagrań i na prawdę można odkrywać je na nowo. Choćby wydane parę tygodni temu, nowe wydanie "Revolver" The Beatles Mix 2022 - przykładowo utwór "Taxman" zupełnie inaczej słucha się na słuchawkach niż wersję po remasteringu cyfrowym z 2009 roku, która na głośnikach brzmiała OK jednak niektóre efekty nie były dostosowane do słuchania na słuchawkach. Marzę jeszcze o zakupie dwóch płyt LP winylowych, właśnie to ostatnie wydanie Revolver-a -The Beatles oraz również Beatlesów "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" po remasteringu cyfrowym w 2009r. Tą drugą mam na CD, jednak gdy słucham z gramofonu to jestem w innym Świecie. goombay

Jeśli mikro to Elta .Polska Eltra nie robiła mikro wieżyczek. W Eltrze cd było oparte o napęd i elektronikę Philipsa.

Dziękuję bardzo za komentarz. Jestem przykładem osoby, która wychowała się na analogowym dźwięku i słuchając muzyki z magnetofonu kasetowego, szpulowego i gramofonu pamiętam te chwile muzycznych uniesień i wspaniałych wrażeń wywołanych odsłuchem ulubionych nagrań. Na przykład muzykę Pink Floyd poznałem odsłuchując oryginalne, zachodnie wydawnictwa na płytach analogowych "The Dark Side Of The Moon" i "The Wall" ... Gęsia skórka na całym ciele, niesamowite emocje i zachwyt nad brzmieniem. Ale ... no właśnie, to były zupełnie inne czasy. Standardy jakościowe wyznaczały wówczas wspaniałe tłoczenia czołowych wydawnictw płytowych, dopracowane do perfekcji w czasach analogowych. Gramofony stanowiły wtedy wyznacznik jakościowy, a płyta analogowa była nośnikiem konsumenckim oferującym relatywnie najlepszy dźwięk. Gdyby dzisiaj wytwórnie chętniej sięgały do źródłowych, analogowych taśm master, a nie cyfrowych remasterów, jak słusznie wspomniałeś często dotkniętych "loudness war" ... no właśnie. Temat rzeka. "Brothers In Arms" - muzycznie i jakościowo album legenda. Biorąc pod uwagę proces realizacji nagrań musiałem wspomnieć o jego procesie realizacji. Na wersji CD znaczek DDD wygląda zupełnie normalnie. Jest wręcz pożądany :-) A dla miłośników wersji winylowej? Pozdrawiam :-)

No najlepiej mp3 się słucha

@@lgft1986 MP 3 lepsze Na Pendrive 128 Gb Bo Wiecej Wchodzi Piosenek A Na Winla 10 Piosenek Strata Czasu i Kasy Na Nie Po 50 Zł Za ta Kwote Masz Super Pendrive 32 GB

@@marekhh146 Jezeli Mp3 to w ostatecznosci 320kbps ponizej barwa dzwieku w niczym nie przypomimna barwy instrumentow a obecne radio komercyjne RMF, ESKA, RadioZET nadaja w eter streeming-iem 128kps co jest totalnym dramatem. Jedynie Polskie Radio oferuje wyzsza przeplywnosc strumienia danych. Jezeli ktos slucha muzyki jako zbitka wszystkich dzwiekow przy 128kps, nawet tej roznicy nie odczuje ale osoby obdarzone analitycznoscia w odsluchu z miejsca wyczuja ze instrumenty w nagraniu brzmia nienaturalnie.

@@lgft1986 Ja słucham mp3 na odtwarzaczach i nie narzekam. Osobno kolekcjonuję też płyty cd. Jedno ma takie plusy, drugie inne plusy.

Fajnie ująłeś tę magię winyla. A ten sam materiał na CD rzeczywiście bije na głowę czarną płytę. Mam gramofon i trochę starych płyt które czasem słucham tylko dla tej magii.

@@donpasquale3187 Jeżeli o tę magię chodzi to jako osoba urodzona w latach 90tych większy sentyment mam do kaset magnetofonowych. W tym ich niedoskonałym brzmieniu było coś co ciężko opisać, myślę że ludzie podobnie mają z vinylami. Cyfra jest po prostu chyba zbyt doskonała i ludzie z czystej ciekawości sięgają po inne źródła.

@@patrickc8007 Gratuluję "kasetowej" pasji". Zostało mi jeszcze trochę kaset ale już nawet nie mam ma czym słuchać. Kiedyś kasety były poręcznym i całkiem przyzwoitym źródłem dźwięku. A dzisiaj co kto lubi. Pozdrawiam.

Akurat ze stwierdzeniem przepaści pomiędzy tymi samymi wydaniami na LP i CD się nie zgodzę. Mam dużo takich wydań i nieraz je porównywałem. Niekiedy łapiąc się nawet na tym, że nie byłem w stanie stwierdzić, czy akurat ustawiłem LP, czy CD (specjalnie nie spozierając na wzmacniacz). Na pewno ciężej jest skonfigurować gramofon, tak aby dawał bardzo dobrej jakości dźwięk. Kluczowa jest jakość i stan z wkładką oraz ich kalibracja. Oczywiście szum tła, trzaski, przesłuchy między rowkami, spadek jakości dźwięku bliżej końca strony - to są ewidentne minusy w stosunku do płyt CD (czasami dla nie których to są plusy :) ). Jednakże i tak nie mówiłbym o przepaści przy porównywaniu takich wydań.

@@marchfew Przepaść jest tam gdzie większość osób nie zwraca uwagi, stereofonia, efekty przestrzenne itp.

I nagrania z szybkością 38cm/s. Ostatecznie19cm/s. Oczywiście taśmy renomowanych producentów. Stomil czy ORWO to miernota.

Dziękuję bardzo za komentarz. Format DAT (Digital Audio Tape) celowo nie pojawił się w filmie, ponieważ skupiłem się na omawianiu formatów czysto konsumenckich. Do takich właśnie należały standardy MD i DCC. Standard DAT służył przede wszystkim w studiach nagrań, rozgłośniach radiowych, czy studiach postprodukcji TV, jako profesjonalny nośnik cyfrowy do przenoszenia i/lub archiwizacji materiałów audio. Sam osobiście mam ogromny sentyment do tego standardu, z którym profesjonalnie obcowałem przez wiele lat. Do tej pory mam w "szafie ze starociami" przenośny model DAT Sony TCD-D8 i kilka taśm DAT ... ale było, minęło. Pozdrawiam :-)

@@audiomonolog4556 Z tą studyjnoscią formatu DAT było podobnie jak ze studyjnością formatu Beta. W założeniach miał to być format konsumencki (następca CC). Jednak Sony wprowadzając nowy format, zawsze starało się wycisnąć jak najwięcej jakości z dostępnej techniki i technologii. No i DAT (tak samo jak Beta) nie przyjął się na rynku konsumenckim, ale dzięki oferowanej jakości pokochały go np. studia nagrań czy rozgłośnie radiowe. Więc sytuacja była taka sama jak w przypadku systemu Beta. Pamiętam, że kiedyś bardzo mi się marzyło aby posiadać magnetofon DAT. Były dostępne normalne, konsumenckie konstrukcje (bardzo drogie). Pozdrawiam :) PS. Film bardzo fajny :)

Piłeś - nie pisz!

Płyta winylowa ma zalety jedynie w zakresie subiektywnego odbioru informacji dźwiękowej, plus tam jakieś bzdety typu - rytuał słuchania muzyki. Dziś wiele osób idealizuje zapis analogowy, wywyższając magnetofony i gramofony ponad wszystko. Z tego co można się zorientować, to większość z tych osób nie ma żadnego doświadczenia w tym temacie, coś tam wymyśla, no i powtarza brednie po innych im podobnych. Ja używałem magnetofony i gramofony na co dzień, i miało się tego serdecznie dość. CD to był przeskok w zupełnie inną epokę. Dziś mam mini muzeum starego sprzętu audio i czasem lubię sobie coś puścić z magnetofonu kasetowego. Jakość dźwięku nie jest dobra odnośnie dzisiejszych standardów, ale tu działa magia patrzenia na pracujący magnetofon, a jakość odtwarzanej muzyki schodzi na drugi plan. Z gramofonem w zasadzie jest podobnie. Jeżeli ktoś ma stare płyty to z pewnością są one już lekko zjechane, więc kontemplowanie muzyki stricte jest mocno utrudnione, czasem zupełnie niemożliwe. Kupowanie dzisiejszych wydać płyt ma sens jedynie wtedy, gdy sprawia nam przyjemność cały rytuał słuchania na gramofonie. Wiele osób utożsamia gramofon z perfekcyjnym źródłem dźwięku. Niestety mylą się. Ten system zapisu i odtwarzania jest najbardziej ułomny z tego, czym dysponowaliśmy i dysponujemy dziś. Technicznie jest to bardzo słaby system nie gwarantujący muzyki na wysokim poziomie. Słuchając starych płyt, realizowanych w studio w pełni analogowo, ma jakiś sens nawet w obliczu dyskomfortu związanego z systemem odtwarzania typu trzaski, szumy, "ubytki" w dźwięku związane z niszczeniem płyty przez igłę, To faktycznie jest takie magiczne, po prostu obcujemy w pełni z analogowym dźwiękiem z poprzedniej epoki. Dla "archeologów" i młodych słuchaczy, to ma sens. Natomiast nie ma sensu kupowania cyfrowego materiału zwalonego na winylową płytę. Pomijając już to, że technicznie dźwięk ulega pogorszeniu, to na dodatek starając się ograniczyć techniczne niedoskonałości płytowego zapisu wydawca po prostu w pewnym stopniu go "polepsza", by zniwelować techniczne mankamenty odtwarzania płyty. Nie wspomnę o tym, że czasem dźwięk jest "unowocześniany", by sprostać wymaganiom dzisiejszej mody na określony dźwięk. Muzyka z takiej płyty nie nadaje się do kontemplowania dla osób, które zwracają uwagę na realizm dźwiękowy. Dzisiejsze wydania to już nie jest ta sama muzyka, która jest na starych wydaniach. Wiele osób na nowo po wielu latach chciały wrócić do słuchania płyt winylowych, niestety, było rozczarowanie i zarzucenie tego pomysłu. Jaki sens ma słuchanie CD przerobionego na mocno niedoskonały i kłopotliwy system? Żaden! No chyba, że ktoś lubi cały ten rytuał związany z odtwarzaniem płyty, i lubi sobie na nią kręcącą się, po prostu popatrzeć. Z "audiofilskiego" punktu widzenia słuchanie nowych edycji starych płyt jest bezsensowne.

zgadzam się z tobą. Dokładnie jak napisałeś. Ja lubię posłuchać winyla właśnie na zasadzie rytuału :). Czasem mam ochote na "niedoskonałości: :) @@NecrosDeus

Mam w domu płyty z '74ego, jeszcze działają. Dodam że rewelacyjnie działają.

@@Rob3rtM CD leżąc przez lata nie używana nie da się odtworzyć

@@nikodemos500 o tym było wiadomo od początku, pamiętam pierwsze CD, zastanawiałem się czy zbierać, ale już wtedy nie było tajemnicą że nie jest to trwały nosinik.

@@nikodemos500 tak wiem też to zauważyłem a winyl jak winyl umyjesz go i chodzi dalej

@@nikodemos500 mam wiele płyt CD zakupionych w końcu lat 80 i początku 90. Żadna z nich nie ma wad odtwarzania. Graja bez problemu. Podobnie cd nagrywane na kompie ok. 20 lat temu. Wszystkie które mam grają.

Na przykład ja słucham cd :)

@@pawelgradzki1 Ja słucham cd, winyli i kaset.

Kto w tych czasach słucha muzyki ? Słucha się produktu marketingowego i reklam. Tyle.

Nie chce nic mówić, ale słuchanie z YT to słuchanie niezbyt dobrej MP3. RU-vid oferuje maksymalnie 192kbps bodajże. Żenująca jakość. Kompakt to 1411kbps.

dlatego trzeba posiadać sporą kolekcje płyt, wtedy nie katujemy na okrągło tych samych i tak szybko się nie zużywają. Muzyka na hdd jest dobra dla ludzi, którzy tratują to bardziej po macoszemu. np. przegląda internet i coś mu tam gra w tle albo podczas sprzątania itp.

Pytanie czy są jeszcze jakieś studia nagrań nagrywające na analogowe magnetofony.

A zniekształcenia analogowe, powstałe przy obróbce analogowym torem korekcyjnym na analogowych magnetofonach są jak najbardziej słyszalne, i to nie pozornie, a rzeczywiście. Dlatego ludzie o dobrym słychu zawsze usłyszą co jest niezakłócone(znaczy cyfrowe), a co jest...

Nie masz pojęcia o czym mówisz.

Czytam komentarze i dochodzę do wniosku że każdy z komentujących to w zasadzie oczekuje różnych cech od nośnika. Winyl... trzeszczy, szumi ale stare winyle robili realizatorzy dźwięku z prawdziwego zdarzenia. Cd...gra czysto, dynamicznie bez charakterystycznych winylowych naleciałości ale pod warunkiem że materiał wejściowy i realizator dźwięku był wysokich lotów. Często niestety spotyka się teraz CD nagrane tak na odwal się i ciężko to się słucha.

Jestem audiofilem i wielbicielem muzyki.Mam duzo plyt.CHODZI O TO ZEBY MUZYKI SLUCHAC W JAK NAJLEPSZEJ JAKOSCI .Na dobrym sprzecie naprawde wszystko slychac.Nie masz racji w tym co mowisz

A do której grupy ja się zaliczam? Mam kilkanaście płyt winylowych z lat osiemdziesiątych/dziewiećdziesiątych, których słuchałem jako dziecko/nastolatek. Perfect, Maanam, Republika, Lady Pank i parę innych perełek, które dostałem zza oceanu w prezencie. Leżą w szufladzie od lat i trochę mi szkoda że nie mogę sobie ich posłuchać. Szkoda też się ich pozbywać. Mam też trzydziestoletni wzmacniacz Sony, nieużywany od ok. dziesięciu, w którym właśnie wymieniam elektrolity. Jak tylko doprowadzę go do działania to kolejnym krokiem będzie zakup gramofonu, żeby móc sobie posłuchać moich płyt. A jeżeli do tego dojdzie, to pewnie zechcę dołożyć parę nowszych tytułów. Audiofilem na pewno nie jestem, ale słuch mam całkiem dobry i na niuanse dźwiękowe wyczulony.

A ty Marek, to umiesz pisać po polsku, bo rozczytać Cię nie można?! Nie nauczyli Cię w szkole polskiego?