najlepsze Ghibli jedzenie to są jajka i boczuś smażone w Ruchomym Zamku Hauru, zanim gospodarz wrócił jeszcze do Zamku. Były tak piękne, że smażę je często do dziś, każdorazowo patrząc potem z bólem na patelnię, bo wciąż stwierdzam, że to wciąż nie to! Pogoń za doskonałym jajem z boczusiem to jest dobra motywacja do życia i dalszej walki, polecam!
1. U mnie na seansie w kinie "Wisła" była tylko dorosła publiczność. 2. Ghibli zawsze biorę w ciemno. 3. "Chłopiec i czapla - dla mnie arcydzieło i miałam wiele momentów katharsis. Też mam wiele traum. Największa: utrata dwójki dzieci. Nie ma nic gorszego w życiu, gdy rodzic musi stać nad grobem swojego dziecka... 4. Jedzenie: najpiękniej namalowane jedzenie: "Food Wars" :) Ale to tylko moje subiektywne zdanie :) 5. Odgłosy jedzenia w anime: muszą być, ponieważ w kulturze japońskiej jest w dobrym tonie siorbać i bekać. W ten sposób dajemy dowód, że jedzenie nam smakuje i jest pyszne. Tak na szybko i w skrócie.
Z tymi odgłosami jedzenia - to chodzi o siorbanie przy wciąganiu makaronu jak się je np. (gorący) ramen (przesadne mlaskanie, bekanie jest niemile widziane jak u nas) :P I mocno się zgadzam z "Food wars", chociaż anime jest mocno specyficzne, ale dla tego jedzenia i opisów warto :)
Spojler* Po obejrzeniu tego anime naszła mnie refleksja, że być może dziadkiem tworzącym światy był sam Miyazaki, a "Chłopiec i Czapla" jest jakby pożegnaniem samego twórcy z pracą polegającą właśnie na wymyślaniu światów. Bardzo chciałby on przekazać swoje obowiązki wnukowi, ale ostatecznie wypuszcza go wolno, co było dla mnie bardzo wzruszające w tej interpretacji. Mówi o tworzeniu lepszych światów, o tym, że czasy się zmieniają, normalnie płakałam na końcu. Jednak choć bardzo podobało mi się to anime, moimi faworytami pozostają inne tytuły tego studia, do których mam ogromny sentyment. Piękne jedzenie było w "Spirited Away".
Tak! To był też mój pierwszy instynkt, żeby zinterpretować przodka w tej krainie jako samego Miyazakiego (wieża z 13 klocków, podobno do Chłopca i Czapli Miyazaki stworzył filmów właśnie 13), który zresztą sam jawnie mówi, że uważa, że po jego śmierci studio się rozpadnie. Więc Miyazaki dał tu mnóstwo wątków biograficznych (jego ojciec też produkował części do samolotów), ale też rozliczył się trochę ze swoją kreatywną pracą.
Mnie wprawdzie nie naszła taka refleksja - jednak stara służąca w fioletowym stroju, która opowiadała ojcu Mahito o historii wieży, wyglądała zupełnie jak Zeniba i Yubaba.
Ja również poszłam w ciemno, bo jestem ogromną fanką tego studia. Muszę jednak przyznać, że oglądając seans czasami miałam myśl "ojej, co ja właśnie oglądam? Nie rozumiem". Ale wyszłam z seansu zadowolona, choć też nie towarzyszyło mi uczucie zwane przeze mnie "kacem artystycznym". Dla mnie top of the top to Spirited Away lub Ruchomy Zamek Hauru lub Księżniczka Mononoke, niemniej jednak cieszę się, że doświadczyłam Chłopca i czaplę na dużym ekranie :)
Chyba jedna z najpiękniejszych rzeczy, jakie ostatnio obejrzałem. Jako osoba, która kilka lat temu straciła bliską mi osobę - to anime dotknęło takie struny w moim ciele, o których nie spodziewałem się pomyśleć przed wyjściem do kina. Niesamowite domknięcie kariery Miyazakiego (o ile to jego ostatni film) i jestem niesamowicie dumny, że dożyliśmy jego twórczości! Wybierajcie się do kina, bo naprawdę warto!
Byłam dwa razy na przedpremierze. Drugi raz bardziej mi się spodobał film niż za pierwszym. Ale na obu razach nadal zachwycił mnie początek z animacją Shinya Ohiry jest bardzo uderzająca swoją dynamiką, oraz scena nad stawem daje takie ciary wraz z pojawieniem się intensywnych skrzypiec i pianina. Ogólnie pierwsza połowa mającą dominantę ciszy od czasu przełamującym fortepianem jest naprawdę udanym dziełem sztuki. Druga połowa to już czysty senny surrealizm - pierwszy seans czułam zagubienie takie same jakby ktoś właśnie opowiadał sen z którego się wybudził. Za drugim razem zrozumiałam że właśnie ten film trzeba potraktować jak sen, który ma tylko swój sens w przeżyciach osoby, która jest bohaterem całego ciągu wydarzeń postępującym w dziele. San, w którym odczuwamy sensorycznie, wydarzenia mieszające się z rzeczywistością, osoby które znasz pojawiające się w różnych postaciach/formach, ciąg zdarzeń jak sinusoida, które czasami pojawiają się, nie wyjaśniają swojego sensu pojawienia się ale nie kwestionujesz ich tylko idziesz z falą wydarzeń, symboli poukrywanych w dialogach, szczegółach tła, obiektów oraz dialogów będąca jak pokręcona poezja, którą dopiero po czasie są zrozumiana lub nie . Od drugiego seansu nie porównuję tego filmu do pozostałych filmów Hayao Miyazakiego - ja to traktuję jak piękny żywy obraz uchwalającą enigmatyczność snu o egzystencji, snu który po przebudzeniu zanika w głębinach naszej pamięci wraz z mijającymi latami. PS: Mi się zdaję, że większość filmów ze studia Ghiblii ukazuję pięknie jedzenie, zwłaszcza te sadzone w Ruchomym zamku Hauru czy w filmach Masayoshiego Tanakały np. Tenki no ko
Zgadzam się z Waszą opinią że czegoś brakowało w zakończeniu. Pierwsza połowa filmu, gdzie Mahito przybywa do tego nowego miejsca, poruszyła moje serduszko, jednak ta końcówka była taka, że trochę mi właśnie brakowało. Takich dosłownie może 30 sekund? Nie wiem, muszę to obejrzeć jeszcze raz żeby móc ogarnąć czego mi tam brakowało. I tak, jak widzę że coś wychodzi z Ghibli, to biorę w ciemno, bo wiem, że nawet jeśli mi nie podpasuje jak Spirited Away, czyli zawładnie moim życiem na najbliższe 10 lat, to i tak po zakończeniu będę zadowolona. Natomiast z anime polecam Wam filmy Makoto Shinkai. Ostatnio byłam w kinie na Suzume i totalnie byłam zakochana. Cudowny film, cudowna muzyka, super budowanie światów. Zaryzykowałabym stwierdzenie że można go porównywać do Hayao ale w znaczeniu fantastycznego wyczucia i cudownego prowadzenia tych filmów. (odejmując Hoshi o ou kodomo, bo dla mnie ten film był nie do przetrawienia xD) Bo zarówno kreska jak i styl są inne, ale jednak mają jakiś taki element który je (w moim odczuciu) łączy.
Racja, szkoda - byłem na obu tych filmach i byłem ciekaw, co Dawid i Agnieszka o tym sądzą, i ich recenzji. "Chłopiec i czapla" naprawdę mi się spodobał, jak dla mnie to mocne 8/10.
Agnieszko, ciekawi mnie bardzo w takim razie, jak wyglądałoby Twoje top 3 filmów Ghibli ^^ Co do animowanego jedzenia - teraz wychodzi anime "Dungeon Meshi", jest dostępne na Netflixie - przepięknie jest tam przedstawiane jedzonko, te kolory i nasycenie! Bohaterowie przygotowują różne potrawy z potworów upolowanych w lochu, bo właśnie wokół tego tematu kręci się początkowo ta wspaniale dziwna fabuła. Z całego serca wszystkim polecam, bo jako fanka mangi uważam, że jest to świetna adaptacja i ma przepiękną animację :D
Najpiękniejsze rysowane jedzenie? MAKOTO SHINKAI❤, zaczynając od Your Name (Tak pięknego pomidora nigdzie nie widziałam!), przez Weathering with You, a kończąc na Suzume. To jak w tych filmach narysowane jest jedziecie to po prostu bajka!
Czy to jest mój *ulubiony* film Ghibli? Nie, tu niepodzielnie rządzi "Szept serca". Ale czy to jest *najlepszy* film Ghibli? Tak. zdecydowanie. I jest to mój ulubiony film Miyazakiego. Ta animacja, ten dźwięk, ta muzyka (taka niecharakterystycznie dla Hisaishiego dramatyczna). Jestem zachwycona. (wciąż się zastanawiam, czy tam naprawdę było to nawiązanie do Neon Genesis Evangelion, które tam widziałam, czy nie) Jest to absolutnie wspaniałe widowisko, żałuję, że nie wiedziałam, że jest też w IMAXie, ale chyba pójdę raz jeszcze właśnie tam.
Ja też kocham ten film. Lubię Mononoke, Hauru, Totoro czy nawet Aż do nieba a o Porco Rosso nie wspominam (kocham samoloty a przesłanie "lepiej być świnią z zasadami niż faszystą" totalnie do mnie trafia) ale jednak Szept Serca to moja ulubiona obyczajówka i film z tego studia.
Byłem w premierę i zgadzam się chociaż, ja chyba jestem po prostu trochę bardziej... zachwycony. Film bardzo mi się podobał i gorąco polecam wybrać się każdemu. Jutro planuję pójść jeszcze raz spróbować przyjrzeć się paru detalom. Klimatem bardzo przypomina mi Spirited Away ale nieco mroczniejszy (nieco podobnie jak mroczna była chociażby Mononoke). Do tego choćby początek bardzo kojarzył mi się z grobowcem świetlików, podobnie akcja dzieje się podczas wojny i bohater traci rodzica, innymi słowy, mamy dziecko, które musi odnaleźć się w nowej dla niego sytuacji. Sam film jest bardzo baśniowy, bardzo fantastyczny, gdy nasz bohater trafia do magicznego świata, podobnie jak Chihiro w Krainie bogów, jest wrzucony w otoczenie, które ma bardzo unikalne swoje zasady, które niekoniecznie mają sens ale których się tu nie kwestionuje. Mamy np. murek i w murku bramkę. Bohatera atakują pelikany, ale mogą przejść tylko przez tą bramkę. Mimo że anim bramka ani murek nie są szczególnie wysokie i spokojnie mogły by nad nim przelecieć, ale nie zastanawiamy się nad tym bo to jest baśń i takie są zasady tego świata i tego typu rzeczy jest tu masa. Trzeba to przyjąć jako zasady magicznego świata i nie drążyć, bo bohater nie drąży więc i tak niczego się nie dowiemy. Muzyka to jest petarda (czyli standard Ghibli) graficznie też jest super, mamy kilka scen które są po prostu piękne. Do tego sam duet naszego Mahiko i Pana Czapli, to bardzo fajna ekipa, zwłaszcza nieco zrzędliwy i cyniczny Pan Czapla, fakt jest groteskowy ale przez to tym bardziej urzekający. Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić, to chyba tylko do zakończenia, które nie jest złe, ale jest takie bardzo nagłe. Mamy kulminacyjną scenę, finał, zamknięciem wątków i nagle napisy. Ja siedzę w kinie i mam takie "to już?", Zabrakło mi jakiegoś większego epilogu, ale Miyazaki nie robi takich rzeczy. Jednak wrażenie ostateczne jest bardzo pozytywne, ciągle to jeszcze ze mnie nie zeszło. Ale jeśli ktoś będzie miał okazję pójść to bardzo gorąco polecam. Zwłaszcza na dużym ekranie robi super wrażenie
Najpiękniejsze rysowane jedzenie jest według mnie zdecydowanie w filmach Makoto Shinkaia, praktycznie w każdym- dla przykładu "Kimi no na wa" czy "Tenki no ko". Swoją drogą wspaniałe produkcje, jak ktoś nie oglądał to serdecznie polecam.
Oczywscie pobieglam do kina, ale... emocjonalnie kompletnie sie od tego filmu odbilam. Piekny, ale nieangazujacy. 🤷♀️ Po powrocie odswiezylam sobie "Spirited away" - to jest chyba moj ulubiony. Niemniej ciesze sie, ze moglam obejrzec "Chlopca i czaple" na duzym ekranie.
Byłam już dwa razy , potężny film❤️ Pierwszy razy w NH na festiwalu w październiku.Moim zdaniem faktycznie warto z dzieckiem zobaczyć , takim nastoletnim najlepiej . Widziałam na sali dzieci w wieku przedszkolnym i to był duuuuuży błąd. Mój szesnastolatek też tak uważa, nie chciałby niektórych scen widzieć jako sześciolatek . Film naprawdę niesamowity ❤️ Główny bohater ma na imię Manito, jak. " Szczery" , dlatego śmierdział śmiercią...Film jest pełen metafor , im dłużej trwa, tym bardziej nimi naszpikowany , uwielbiam go . I na obu seansach płakałam kilkukrotnie, dla mnie też jest o tym jak relacja matka - dziecko nas kształtuje ( matki), wymusza pewien samorozwój , fabuła tak na mnie działała , że myślałam o tym , jaką matkę miałam , jaka matką jestem , bardziej to czułam , niż myślałam . 🙂✨
Nie jest to najlepszy film Miyazakiego, ale jeden z lepszych. Zdecydowanie piękna forma pożegnania się ze swoją twórczością. Niestety wiek wskazuje na to, że tym razem naprawdę będzie to już jego ostatni film i tym smutniej się ogląda, mając tę świadomość 🤧
Oglądałem film przedpremierowo na festiwalu Młode Horyzonty. Pięknie było, dziękuję Kino Muranow. Być może warto, abym obejrzał raz jeszcze. Inaczej pewnie odbiorę zauważę inne rzeczy, cos innego zrozumiem. Natomiast poniżej wrażenia z wrześniowego seansu: 1. Film nie umywa się do wielu produkcji Miyazakiego. Wiadomo, oczekiwania nigdy nie pomagają! A ja na nowo chciałem poczuć tę magię, którą czułem podczas PIERWSZYCH seansów większości filmów Ghibli. Drugie, trzecie seanse, powtórki nie robiły tego wrażenia, nie wprawiały w dziwne poczucie oderwania, obcość, nawet nie zachwycały tak pięknem. Jeżeli ktoś zna sposób, jak przygotować się do seansu i wejść w wykreowany świat, wsiąknąć wręcz, będę wdzięczny za sugestię i rady. Aczkolwiek, cześć "roboty" musi byc wykonana po stronie filmu. A tego mi zabrakło w powyższym tytule i nie powiem, jest DOBRY, tylko dobry. Na Ghibli to trochę za mało według mnie. Minusy? Akcja w 3/4 filmu przyspiesza tak bardzo, że może wprawić w dyskomfort z tytułu chociażby niezrozumienia i wkręcenia sobie, że coraz więcej elementów fabuły umyka. Celowy zabieg? A może chęć upchania zbyt dużej ilości symboli Przejdę płynnie do punktu 2. Mianowicie, zawsze w filmach studia doszukiwałem się podobieństw, pewnych powtarzalnych schematów, których zauważenie, poznanie i świadomość jakoś pomogłyby w interpretacji wszystkich filmów, zamknęłyby je w pewnych ramach. A z drugiej strony cieszyła mnie odmienność i fakt, że Miyazaki stworzył dwa filmy o lotnictwie, siłą rzeczy dla mnie wydawał się wymuszać porównywanie ich. No więc gdy w produkcji "Chłopiec i czapla" mieliśmy przede wszystkim wizualne nawiązania do większości dzieł reżysera, nasuwało się wiele niepotrzebnych schematów myśli z kategorii porównań. Jednak chciałem czegoś świeżego, nawet jeśli miał to być filmowy pomnik reżysera. 3. Jeszcze płynniejszym krokiem przejdę do mojego zdania na temat animacji. 8:34 - nie zgodzę się z Panem. Pierwsze kilkanaście minut przede wszystkim, potem już chyba przymknąłem oko, miałem wrażenie, że klatkuje tak, iż podano mi chyba pokaz slajdów. Nie tylko piękno i głębia, wg mnie, świadczy o tym, że obraz i animacja rozwinęły się i poszły do przodu, a właśnie płynność. Oglądając film, odniosłem wrażenie, że żaden z tych elementów nie dorównywał chociażby filmom Ghibli z przełomu wieków. Myślę, że to tyle, natomiast chętnie usłyszę czyjeś odmienne zdanie w odniesieniu do powyższych argumentów. Być może jest perspektywa w sztuce filmowej, której nie znam i nie widzę, a która wygładzi lekko moje wrażenie lub pozwoli obejrzeć film na nowo i cieszyć się nim bardziej. Dziękuję:)
Szedłem do kina z otwartą głową, ale niestety film nie podobał mi się. Widziałem już wiele filmów i nie mam problemu napisac po prostu że go nie zrozumiałem. Są filmy przy których na pierwszy rzut oka, nic się nie rozumie, ale sie je czuje, tutaj tego nie doświadczyłem, a kocham inne filmy tego studia właśnie pod tym względem. No cóż, może po kolejnych 2 obejrzeniach coś bym w tym odnalazł, ale subiektywnie, nie tym jest dla mnie kino, by szukać sensu na 3 czy 4 tle...
Przepiękna animacja, tła i muzyka, sama historia aż tak do mnie nie przemówiła, chyba miałam problem z tempem opowieści. Ale nadal - chętnie zobaczę jeszcze raz, żeby wyłapać to co mogło uciec w kinie i posłuchać muzyki bo była piękna. Dodatkowy plus za utwór Kenshiego Yonezu w napisach ❤
Ja miałem ciężki czas aby przebrnąć przez ten film. Parę razy na seansie zamykały mi się oczy i to dosyć intensywnie :) Piękna animacja, bardzo ciekawy pomysł na świat, ale coś w tym filmie było (lub właśnie nie było), ze nie dałem rady się z nim polubić. I w sumie nie do końca wiem co to jest, chociaż mój strzal jest taki, ze były pomysły na świat, fabułę, ale zabrakło pomysłu jak je wpleść do tego filmu. Wszystko wydawało mi się takie miałkie i nie angażujące. Dzień wczesniej byłem na Biednych Istotach które też stoją ciekawą wizją swiata i bawiłem się ZNACZNIE lepiej. A szkoda, bo po trailerach "Chłopca..." wydawał mi się on jako film skrojony pode mnie.
@@teresamiel01 no i klasa, nie spodziewałabym się od Pana Miyazaki niczego innego. Muszę jednak zgodzić się z Agą, że ten film również nie trafią do mojej topik mimo całej swojej cudowności 😊
Pójście do kina na film "Chłopiec i Czapla" można porównać do udziału w jakimś niezwykłym wydarzeniu, w jakiejś nieporównywalnej z niczym innym filmowej odysei. Dlatego mogę więc powiedzieć: ,,Veni, vidi, vici" - na ,,Czapli" byłem w kinie, film widziałem, co samo w sobie było niezwykłym kinematograficznym doznaniem, i... nie uwierzyłem, że był to aż tak piękny, dający tak sporo radości, ale i co nieco z nostalgicznej melancholii obraz. Można by rzec, że widz został tu ,,obdarowany" tym typowym bukietem ghibliowski emocji, czyli tym, do czego przyzwyczaiły nas filmy Studia Ghibli, zwłaszcza te od jedynego w swoim rodzaju Pana Miyazakiego. I co ciekawe, a zapewne tyczy się to wielu z Was, był to mój osobisty debiut kinowy z filmami Ghibli. Ocena ocenię nie równa, ale fakt: "Chłopiec i Czapla" okazał się tak absurdalnie dojrzałym wizualnie filmem, tak złożonym fabularnie, z tak złożoną i skierowaną do wielu grup odbiorców wymową, że na pewno powinno ocenić się go na ,,Ghibli/10". Podsumować najnowszy animowany twór ,,Pana M" mogę następująco, najpierw ocena: 9/10; następnie wartości i wrażenia: ,,Czapla" cała sobą sprawiła, iż poczułem się jakby dostał od tego Studia ,,kinder niespodziankę", po której otwarciu na twarzy pojawia się od razu uśmiech, same dobre wrażenia i spora dawka typowego ciepłego ludzkiego szczęścia, którego nigdy nie powinno nam zabraknąć. Oglądając "Chłopiec i Czapla" poczułem, że film animowany znowu żyje, że jego idea, forma ponownie zaczyna powiadać, a nie wypluwać generycznie stęchłą, powtarzalną historię i niczym się nie wyróżniające kolejne kadry hermetycznych i zlewających się ze sobą animacjach. Poczułem, że dobrze zaprojektowana od podstaw animacja potrafi podnieść ciężar emocji, styl całej produkcji, w ogóle wszystko! W "Chłopiec i Czapla" Miyazaki zaprasza widza w podróż, w której nie ma żadnej zwykłej ,,historyjka" a prawdziwa poruszająca przygoda, którą każdy zinterpretuje na swój własny sposób. Pan ,,Sfilmowany" słusznie zauważył: muzyka, a raczej calutki dźwięk (od pojedynczego tonu do postsynchronów i całych ścieżek skomponowanych na rzecz opowiadania historii tejże produkcji) wpisany na taśmę filmową "Chłopiec i Czapla" ... WoW, robi w tym dziele turbo kapitalną robotę! To jeden z najlepiej udźwiękowionych filmów animowanych ostatnich lat.
Dla mnie to film na kilka seansów. Byłam tydzień temu i chyba potrzebuję obejrzeć jeszcze raz. Podczas seansu i zaraz po nim czulam, że obejrzałam piękny film, ale uczuć jakich spodziewalam się po Ghibli nie było. Jednak im więcej o nim myślę, tym większą czuję potrzebę zobaczenia go raz jeszcze. Co do jedzenia w anime. To na pewno nie jest najpiekniej narysowany posiłek w historii kina, ale moją absolutnie ulubioną sceną w filmach animowanych (i chyba nie tylko) jest chleb z cebulą po dniu pracy w polu, w ghibliowym Gedo Senki. Właśnie za te przyziemne i niespieszne sceny kocham filmy Studia Ghibli.
Przyznaję się bez bicia, jestem jedną z osób, które poszły do kina, bo nowy film Ghibli (chyba nawet nie oglądałam zwiastunów). Nie będzie moim ulubionym filmem, ale bardzo się cieszę, że mogłam zobaczyć w kinie i pewnie do niego wrócę (poczekam na dvd, uzupełnię półkę). Początkowo myślałam, że wolno się rozwija, ale kiedy pojawiła się biblioteka wiedziałam, że zaraz się zacznie :") Co do ładnego jedzenia to na pewno Spirited Away i Podniebna Poczta Kiki. Tajemniczy Świat Arietty i Makowe Wzgórze miały miłe momenty z przygotowywaniem jedzenia. Ponieważ po odcinku jestem ciekawa, jakie są Wasze ulubione filmy Ghibli?
Finał, w którym Miyazaki mówi, że już nie ma siły utrzymać świata, który stworzył i nie ma nikogo, kto by go zastąpił, jest dla Was za mało emocjonalny? i że nie ma żalu, że się z tym godzi i taka kolej rzeczy 🥺 i nadchodzi czas, gdy mamy sobie odpowiedzieć na pytanie, jak żyć bez Ghibli . Ja tam ryczę w kinie z dużo bardziej błahych powodów 😜
Film świetny - najbardziej jednak podobać się będzie fanom Miyazakiego, duża część odniesień dotyczy po prostu jego twórczość i mam wrażenie, że tak na "goło" trudno się to odczytuje 😅 Dlatych co jednak nie mają doświadczenia z Ghibli, wciąż jest to zarazem dziwna przerażająca psychodeliczna uczta dla oczu, jak i u swoich podstaw zaskakująco prosty, ciepły, rodzinny film ❤ (also "Podniebna poczta Kiki" zawsze będzie najlepszym anime)
Najładniejsze jedzenie u Makoto Shinkaja w Garden of Words. Sam film pięknie zanimowany ale nieszczególny. A Chłopiec i Czapla dostarczył materiału na długie dyskusje z małżonką. Dodałbym, że świetny dźwięk: stukanie szponów, skrzypienie podłogi no i oczywiście mlaskanie.
Dla mnie dalej nr 1 będzie Mononoke. Chyba dlatego, że był moim pierwszym Miyazakiego. Od niego zaczął się mój romans z tego typu filmami. Do niego też wracam. Nie wiem czy kolejny raz zobaczę chłopca i czaplę.
Jeśli chodzi o filmy pełnometrażowe, w produkcjach Makoto Shinkaia jedzenie wygląda znakomicie. Szkoda, że nie oceniliście jego "Suzume". Też było w kinach w zeszłym roku. Korzystając z legalnych źródeł, możecie je obejrzeć kupując subskrybcję Crunchyroll.
Ostatnim anime obejrzanym przeze mnie w kinie było "Suzume", i bardzo mi się spodobało (choć mogli trochę to rozbudować i więcej objaśnić). Pewnie również "Chłopiec i czapla" mi się spodoba. Raczej na pewno się wybiorę. Czy zamierzacie zrecenzować film "Kos"? Wciąż się zastanawiam, czy warto się wybrać.
Ten film jest piękny. Artystyczny i technicznie dopracowany. Kilka sekwencji to prawdziwa wirtuozeria, 10/10, top of the top animacji. Udźwiękowienie jest specyficzne, ale na wysokim poziomie. ALE! scenariuszowo film leży i nawet nie kwiczy, nie wierzga, nie podryguje. Wątki i bohaterowie pojawiają i znikają czasami ma się wrażenie zupełnie losowo. Coś co w jednej scenie jest praktycznie zasadą funkcjonowania świata w drugiej, zupełnie się o tym zapomina i zupełnie się do tego nie wraca, a dzieje się tak co chwilę. Według mnie przypisywanie jakiejkolwiek myśli przewodniej obrazu jest sporym nadużyciem, ponieważ za chwilę nie będzie miała znaczenia. Symbolizm jest raczej uniwersalny i nie trzeba jakoś bardzo kojarzyć folkloru japońskiego by go zrozumieć, ale nie ma też sensu przypisywać mu większego znaczenia bo sam film tego nie robi. Chłopiec i czapla to bardzo misterna i niesamowicie dopracowana wydmuszka. Piękna, ale pusta w środku.
Byłem. Jest groza, jest magia, jest muzyka i są uczucia. Po trochu z poprzednich filmów. Czy to najlepszy film Ghibli? Nie wiem. Ale za to wiem, że bawiłem się świetnie. WARAWARA
Mam podobne odczucia, że film mi się podobał, ale to nie jest mój ulubiony film od Ghibli. Cieszę się, ze film był w kinach i byłam mile zaskoczona tłumaczeniem, bo to jest coś, o co się zawsze obawiam, jak chodzi o anime w Polsce. Tłumaczenie mang miewamy świetne, ale właśnie dobrych napisów do anime ze święcą szukać, więc miło, że się postarali
Przed obejrzeniem tego anime zrobiłem rewatch klasyków Studia i Ghibli i mam także wrażenie że zabrakło mi jakieś puenty w fabule. Do wykonania i efektów nie mam żadnych zastrzeżeń i jest to wykonane na najwyższym poziomie łącząc klasyczne motywy Ghibli z nowoczesną animacją. Natomiast tak jak w poprzednich produkcjach motywy były proste dla przeciętnego odbiorcy tak ilość znaczeń i prywatnych wątków z życia Mizayakiego sprawia, że ten film jest trudny w odbiorze i niezrozumiały jeśli ktoś nie zna biografii autora i symboliki japońskiej. Uważam, że akurat ten film jest dość nietrafionym wyborem jeśli chodzi o wprowadzenie do dystrybucji kinowej, bo ludzie którzy będą mieli po raz pierwszy styczność z produkcją tego studia zwyczajnie nic nie zrozumieją z tego filmu.
Nie udało mi się pojechać na Chłopca i Czaplę od Studia Ghibli , jednak że byłem 4 dni temu w kinie z Blanką na Nowej animacji od Illumination Wyfrunięci, może zrobicie recenzję Wyfruniętych z tej animacji ubiegłego roku.
Byłam na premierze w Muzeum 2 Wojny i na sali były same osoby dorosłe i kilka nastolatków w wieku ok 16-18 lat. Z tego co widziałam to film ma ograniczenia wiekowe 13+. Kolega chciał zabrać na to dzieci w wieku 8 i 10 odradziłam mu. Poszedł sam i przyznał rację że to raczej właśnie 13+. Mi się podobał i dał do myślenia. I zgadzam się co do finału
Najpiękniejsze jedzenie? W „Mój sąsiad Totoro”, kiedy dziewczynki jedzą warzywa z ogrodu babci. Te warzywa, ich kolor i „chrupkość”, którą oczywiście słychać ;) sprawiają, że czuje się ich smak siedząc przed projektorem.
Mimo że wyszedł dangeon meshi z naprawdę dobrze wyglądającym jedzeniem to osobiście uważam że i tak nic nie pobije food warsów. Może właśnie dlatego że dangeon skupia się jednak też na ratowaniu, a food wars kręci się w każdym wątku, mniejszym większym, głównym czy pobocznym tylko i wyłącznie na jedzeniu i wygląda i zanimowane jest naprawdę że sztos. Nie oglądaj się go na głodnego chyba że zabieracie ze sobą jedzenie bo ślina sama mimowolnie się produkuje od samego patrzenia xD
Kocham filmy studia Ghibli i kupiłem wszystkie (choć raz się sparzyłem - wyrzuciłem płytę z Ziemiomorzem do śmieci. Ale to nie Hayao stał za tym filmem o czym nie wiedziałem kupując film). Ale tego żałosnego czaplowego autoplagiatu nie trawię. Technicznie doskonała pusta wydmuszka gdzie środkowa godzina filmu jest fabularnym bełkotem wypełnionym ogranymi Miyazakowymi chwytami. Przez chwilę nawet zasnąłem i zona na szczęście mnie natychmiast obudziła bo zacząłem chrapać na sali kinowej! Z trudem udało mi się dotrwać dokońca i nie zasnąć. Trailer do czapli mnie zachwycił - ale był niestety zwodniczy...
Uwielbiam wszystkie filmy Miyazaki. Najnowszego nie widziałam jeszcze. Ale chciałbym się dowiedzieć - które są Waszymi ulubionymi ? Pierwsza piątka (zapytanie do Sfilmowanych)
Obejrzeliśmy wczoraj, nie chciałam przegapić takiej okazji. Kocham większość Ghibli Studio. Mój 10 letni syn i ja byliśmy zafascynowani, oczarowani. Mój partner, natomiast zasnął w połowie i próbował później dyskutować ze to i tamto nie miało sensu. 😅
Dłużył mi się ten film. Po wyjściu z kina po 15 minutach już ulotnił się z mojej głowy. Wczoraj byłam na "Biednych istotach" i cały czas mam ten film w głowie. Coś ze mną zostało. Po "Chłopcu i czapli" nic. Jeżeli też tak macie to nie jesteście osamotnieni.
A nie ogladaliscie Suzume? Też była w kinach. Fabuła bardziej mi się podobała. Trzymam w napieciu. Motyw przewodni został micw glowie. Chłopiec i czapka mają dla mnie za dużo dziur, rozpoczętych wątków i nie pociągniętych dalej...
Kurczę, przegapiłam. Już nie wyświetlają za granicą gdzie mieszkam, a nie jestem aż tak na bieżąco, żeby wiedzieć o każdym wychodzącym filmie. Szkoda. Bo jak do kina zazwyczaj nie chodzę to na to bym akurat chętnie się wybrała.
W styczniu wystartowaliśmy z serią MiszMasz, gdzie krótko omawiamy najciekawsze nadchodzące produkcje z danego miesiąca. Może się przyda w przyszłości! :) / Dawid
Byłam, obejrzałam, trochę mnie zmęczył. Mam dość trudną relację z Ghibli, bo pierwszy film zobaczyłam... kilka lat temu i od tego czasu co jakiś czas nadrabiam jakąś produkcję, ale może po prostu nie czuję tej magii.
Siedzialam obok pani z trójką dzieci, najmłodsze mialo 5-6 lat, skarżyło się, że nie umie czytać, wierciło się i było strofowane, że przez 2 godziny nie siedziało sztywno na zadku i nie zacheycało się niezrozumiałym dziełem. Rodzice - nie róbcie tego swoim dzieciom.
Najładniejsze rysowane jedzenie było w ,,garden of words" (Kotonoha no niwa) i ,,Weathering with you"(Tenki no ko) zresztą IMO Makoto Sinikai> Miyazaki. W zeszłym roku ,,Suzume" trafilo do polskich kin, liczyłem na waszą recenzje no ale niestety...
Anime jest mi zupełnie obce. Moja przyjaciółka, która wychowywała się w Japonii i uwielbia Miyazakiego zaprosiła mnie na seans i tak też wylądowałam w kinie. Byłam pozytywnie zaskoczona, ale też muszę przyznać, że odczułam mój brak „doświadczenia” z tym gatunkiem. Ciekawie było też obejrzeć recenzję po seansie, kilka rzeczy rozumiem teraz lepiej. 👍🏻 Ma ktoś ma jakieś polecenia dla tych, co zaczynają z anime jako dorośli?
Recenzji serialu z zeszłego roku na pewno nie będzie. Może pojawi się w jakimś zbiorczym odcinku albo porozmawiamy o nim przy okazji kolejnego sezonu. /A.
ostatnie anime jakie w życiu oglądałem to chyba pokemony, ale po latach niebytu w tym gatunku poszedłem na chłopca i czaple i jestem kupiony, takie kino chce oglądać
Ciężko powiedzieć, ale film był jednocześnie zły i przyjemny. Za dużo wątków i niedopowiedzeń. Wydaje mi się, że nikt poza autorem i najbliższym otoczeniem nie jest w stanie go zrozumieć. Film daleko za Spirited Away i jeszcze dalej za Mononoke. Jednocześnie przyjemny do oglądania i nie ma się wrażenia nudy. Jednak Miyazaki dla mnie poszedł krok za daleko w niedopowiedzeniach. Mimo wszystko Ghibli zawsze top
Dla mnie ten film to porażka, miał być przytup, a większe emocje niż podczas oglądania doznałam w drodze powrotnej słuchając muzyki. Dużo smaczków, ale wiele kadrów nie wnoszących nic. Zakończenie przewidywalne do bólu. Słabo wybrzmiewający finał, nie oglądałam wiele filmów gibhli, ale ten wypada słabiutko
