Chłopiec i Czapla: Hayao Miyazaki POWRACA! [RECENZJA] 

Wczoraj byłem na seansie tego filmu i przyznaję, że pod względem technicznym jak zwykle dowozi topowe odczucia. Jak chyba każdy film ghibli jest po prostu śliczny, często wyrazisty, wzbudza emocje. Muzyka również jest świetna, choć brak tutaj takiej charakterystycznej melodii jak main theme z Ruchomego Zamku Hauru. Natomiast poza tym wszystkim na pewno mogę stwierdzić, że film był (nie tylko dla mnie) dość zagmatwany. Niestety część wątków, które wydawały się istotne, nie zostaje wyjaśnionych i schodzą jakby na boczny tor. Może autorzy chcieli przekazać zbyt dużą ilość metafor czy innych przekazów podprogowych, ale jeśli tak, to fabuła tego filmu po prostu w nich utonęła i tak naprawdę zostajemy ze sporą ilością pytań, na które nie ma odpowiedzi. Tak jak wspomniałem, film na bardzo wysokim poziomie technicznie, ale po seansie pozostawia naz z pytaniem "co autor miał na myśli?" i to nie do końca w dobrym tego zwrotu znaczeniu.

Słyszałam teorie na temat tego filmu która bardzo do mnie przemawia. Staruszek który jest twórcą tego świata fantazji, haosu i zasad panujących w tych światach to sam Miyazaki kończący swoją karierę pozostawiając nam swoją twórczość by nowe pokolenia mogły zająć jego miejsce i tworzyć równie piękne filmy. Ten film ma tyle już nam znanych elementów z innych filmów by celebrować całą drogę którą przeszedł Miyazaki z tymi animacjami. Miyazaki był pracoholikiem i tak jak staruszek z filmu, odciął się od świata zewnętrznego by pracować nad swoją twórczością. Przez to niestety zaniedbał rodzine i nie spędzał z nią tyle czasu ile powinien jednak teraz jest czas gdzie żegna się z nami swoim ostatnim filmem i odchodzi na emeryturę. Młodzi autorzy teraz mogą się inspirować jego twórczością jednocześnie tworząc coś nowego, być może nawet nową legende

studio ghibli to cale moje dziecinstwo wiec bardzo sie ciesze ze miyazaki wyprodukowal nowy cudowny film

Od wielu lat jestem fanką Miyazakiego, dlatego nie mogłam odpuścić i tego filmu. Wczoraj byłam na seansie i tak naprawdę jedyne, co pamiętam to wątek z papugami i moje rozczarowanie. Oto moja opinia - mogą pojawić się spoilery. Z pozytywów - muzyka oraz animacja zapierają dech w piersiach, zwłaszcza jak się ogląda na dużym ekranie. Ale fabuła? Nie wiem, o czym był ten film. O chłopcu, który traci mamę? No tak, tylko miałam wrażenie w połowie filmu, że Mahito zapomina o tym, że to była jego główna motywacja i biegnie za czymś zupełnie innym, a my razem z nim. Julian stwierdził, że Mahito jest ciekawie zarysowany. Nie mogę się z tym zgodzić - dla mnie był bardzo nijaki. W trakcie filmu przypomniałam sobie prawie każdy z obejrzanych filmów Miyazakiego i o każdym głównym bohaterze mogłam coś powiedzieć, miał coś charakterystycznego. Natomiast Mahito? Stracił mamę - i kropka. Nawet sam fakt tego, że poznał nową macochę przyjął bardzo biernie - po prostu poszedł spać. Mam wrażenie, że musiałam sama sobie "doczytać" w materiałach promocyjnych, że jemu się nie spodobała ta sytuacja, bo z filmu w ogóle tego nie odebrałam. Inna rzecz to światotwórstwo. W poprzednich filmach Miyazakiego byłam zauroczona stworzonymi światami. Tutaj nie potrafię powiedzieć jakie są założenia świata, do ktorego przenosi się Mahito. Są i ci, którzy umarli, i ci którzy się nie narodzili, i normalni (?) ludzie (?), i statki, ktore nie istnieją, i pelikany ludojady i papugi ludojady... Każdy traktuje ten świat jak oczywista oczywistość, a sam Mahito kwituje później, że po prostu "ten świat jest inny niż nasz". I tyle. Nie dowiemy się np. dlaczego nie można wejść do sali narodzin albo dlaczego papugi chcą zjeść Mahito, ale już jego mamę postanawiają wymienić na przysługę. Osobiście mam wrażenie, że za dużo tutaj metafor i ten kontekst jest zbyt wąsko znany. Dlaczego czapla, dlaczego papugi? Koleżanka dopytywała się, czy może to ma jakies znaczenie w mitologii japońskiej, ale niczego nie znalazłam. Może gdyby to były oddzielne historie, to całość trzymałaby się bardziej kupy. Trochę jestem rozczarowana, że jednak nie wiem o czym dokładnie był ostatni film Miyazakiego

U mnie z anime zawsze było ciężko, bo jest to tego typu forma do której muszę mieć odpowiedni nastrój. Nie oglądałem wszystkich filmów studia Ghibli, a jeżeli już to dawno i fragmentarycznie. Jednak doskonale pamiętam Mojego sąsiada Totoro, gdzie piękno tkwi w prostocie świata oraz przekazu. Dla mnie na ten moment numer 1.

jak dla mnie grobowiec świetlików cały czas jest najlepszym filmem od studia ghibli

Ja z anime podobnych klimatem polecam ,, Marnie, przyjaciółka ze snów".Bardzo ciekawy i zaskakujący film

Dzięki za filmik!

Anime jest sztuką wyrażania uczuć kreska, muzyka, kolorem. Braunow Theatrum Illuminatum

Tak chwalą i chwalą, że trzeba w końcu obejrzeć :D

Ciekawe podejście do filmu. Część z tego co mówiłeś też tak odczułam. Ja z pewnością wrócę do tego filmu przynajmniej jeszcze kilka razy. Jest w nim jeszcze tyle do odkrycie. Przepełniony metaforami,symbolami, nawiązaniami. Atmosfera niesamowita, kadry piękne. W pierwszej trójce nie będzie ale mimo to już ma specjalne miejsce w moim sercu ❤

Ja tu tylko zostawię łapkę w górę i wrócę jak obejrzę już film ;)

Obejrzałem niektóre filmy anime pana Miyazakiego i każda z nich jest moim ulubionym (poza Moim sąsiadem Totoro, Podniebnej poczty Kiki, Szkarłatnego pilota i Ponyo, choć to nie były złe filmy. Były bardzo dobre). Na tą najnowszą produkcję to ja czekam i kto wie, może uda mi się zobaczyć w kinie, skoro zadebiutuje już za miesiąc na wielkim ekranie.

Świetna recenzja, mam identyczne odczucia :)

Kilka dziś kultowych filmiw przegapilem w kinie czego sobie nie moge darować wśród nich jest co prawda film z innej kategorii "Interstellar" ale strata nieodżałowana,tego filmu nie przegapie.

Zrobiłbyś recenzję Murder drones? Kocham tą serię i chciałabym usłyszeć co o niej sądzisz

Dla mn on top koło Spirited Away>

0:07 "Nie ma Studia Ghibli bez Miyazakiego" - w pierwszym momencie chciałem skomentować to stwierdzenie, że Ghibli to nie tylko sam Miyazaki, ale też Takahata i Suzuki. Ale jak się chwilę dłużej zastanowiłem to zacząłem mieć wątpliwości. Wiadomo, że Takahaty niestety już nie ma, a jeśli/kiedy zabraknie Miyazakiego, to czy sam Suzuki będzie w stanie pociągnąć to dalej? Czy będzie miał taką siłę przebicia, żeby samym swoim producenckim nazwiskiem (albo samym studyjnym logiem) przyciągnąć widzów do kin na kolejne produkcje Ghibli? Bo wśród reżyserów nie ma chyba takiego, który mógłby przejąć pałeczkę po jednym czy drugim mistrzu. Młody Miyazaki? Jego "Makowe Wzgórze" to jak dla mnie absolutne TOP5 od Ghibli, ale pozostałe filmy to już wpadki. Chyba większe nadzieje bym pokładał w Yonebayashim, bo ten akurat potrafi przedstawić na ekranie tę "ghiblijną" magię, ale pytanie czy w ogóle będzie chciał wrócić do studia jako pełnoprawny reżyser (tym bardziej, że i tak założył już swoje własne). Chyba, że pojawi się ktoś nowy, kto awansuje z krzesełka animatora na reżysera, a który jeszcze nie miał swojego debiutu "za kamerą".

dla mnie absolutna topka to Księżniczka Mononoke, Ruchomy Zamek Hauru i Narzeczona dla Kota.

obrazy olejne.

Elementy powtarzajace sie sa w kazdym praktycznie filmie Miyazakiego .To taka jego pieczęć z podpisem .Przykładami mogą być motyw latania i małe cusie jak kurzyki i duszki ,choć jest ich więcej tak na prawdę .Nie mam tego za zarzut a raczej za taki znacznik -O Miyazaki !

Ten film wygral ze spider-man XDDDD