CHŁOPKI. OPOWIEŚĆ O NASZYCH BABKACH | JOANNA KUCIEL-FRYDRYSZAK | AUDIOBOOK PL 

Dziękuję. Aż mnie zatykało, że tak niedawno ludzie żyli w takim upodleniu, tak ciężko doświadczani. Dużo wiedziałam o 2 wojnie światowej - ale o tym czasie słyszałam tylko od matki i ojca. Ojciec był nieślubnym dzieckiem w mieście, miał braciszka, który zmarł na szkarlatynę, matka służyła u różnych ludzi (i została rozstrzelana przy łapance w 1942 r. w Gostyniu); a ojca oddała w wieku 14 lat do pracy na wsi. Tam - jak mówił - karmić go nie bardzo chcieli. Gospodyni pilnowała by przypadkiem jajka nie wypił (co i tak potem robił po kryjomu). Gospodarz schorowany (jakiś daleki krewny) gdy głodny ojciec wołał "chleba, chleba" sprał go lagą będąc leżący w łóżku - bo doprowadziła (ojca) gospodyni-żona. Ojciec mówił : cud że mi kości nie połamali. Potem już nigdy nie wołał o chleb i trzymał się z dala od kaleki. Starał się radzić sobie sam chowając kurze jajka, i piekąc na ognisku upolowane ptaki albo ziemniaki. Był tam opuszczony przez wszystkich. Spał w stodole przez większość roku, za towarzysza mając kota. Ale z roboty rozliczano go skrupulatnie - jak czegoś nie zdążył zrobić, to jedzenia nie było w ogóle lub marnego połowę. O mamie dokładnie nie napiszę, bo choć pochodziła ze wsi, to miała kochającą mamę i ojca, a choć byli biedni skończyła 4 klasy. Oczywiście pasała zwierzęta. Ojciec uczył się późno, mama chciała być nauczycielką. Przyszła 2 wojna i nie spełnili swoich marzeń o zawodach. On trafił do więzienia, ona na roboty do Niemiec. Potem poznali się poza wsią, osiedli w mieście (mama była tam początkowo służącą) - stworzyli fajną choć niebogatą rodzinę. Douczyli się do 8 klasy - potem kursy zawodowe. Dorabiali się stopniowo, powoli, wykształcili 3 dzieci i trójce zapewnili książeczki mieszkaniowe. Dzięki możliwościom w PRL podwyższyli status ekonomiczny. A wieś w Małopolsce z której pochodziła mama - dopiero w latach 70-tych ubiegłego wieku, zaczęła się "budować" na nowo i nowocześnie, oraz dostała drogę asfaltową oraz PKS. Rodzice oboje żyli około 95 lat. Ja byłam późną wpadką i trzecim dzieckiem. Razem mieliśmy wiedzę o około 140 latach - to szmat czasu i też wiele się zmieniło. Moje rodzeństwo zaznało biedy, mnie było lepiej. Mogłam mieć swój pokój, jeździć na wczasy, kolonie, zimowiska, ukończyć studia, dostać prace, mieszkać osobno a nie z rodzicami, korzystać z bibliotek, uprawiać sporty, grać na instrumencie, dojeżdżać w różne miejsca imprez kulturalnych, urodzić dziecko w czystych warunkach, czuć się równoprawnym człowiekiem w dość patriarchalnym świecie. 100 lat wcześniej nie byłoby to możliwe. Dla wielu z nas.

Wszystkie te historie wciąż w Nas żyją , gdzieś głęboko ukryte... Moja babcia najstarsza z 7 - ona je wychowywała, nie prababcia .Jak sama zachorowała to ją zostawili w oborze i dzięki ciepłu i mleku krowy żyje do dziś . Za kilka dni kończy 90 lat . Dzieciństwo wspomina jako jedną wielką pracę, ukrywanie się przed okupantami ...jedno ze wspomnień które mnie mrozi do dziś .-. jako dzieci po jednej z rzezi na wsi kopali groby pomordowanym po nocy... dodam okolice bliskie stolicy ...Do dziś biegle czyta i rozwiązuje krzyżówki i cieszy się na każdego z kolejnych prawnuków kończących studia.

Przeczytałam. Ta książka odmieniła moje życie. Już nigdy nie będę narzekać na codzienność. Ale już zawsze będę dziękować za chleb, ciepło i dach nad głową. Za to ile w życiu tak naprawdę mam ❤️ Książkę wysłałam dziś Mamie do przeczytania. Jej Mama pasla krowy na bosaka i miała okropna macoche, która próbowała oparzyć ja wrzątkiem. Przyrodni brat w ostatniej chwili zamknął drzwi i woda poszła na nie, a nie na moją Babcie. Babcia rocznik 1927, aktualnie spoczywa w spokoju ❤️

Moja babcia miala taka drogę życia .jak bylam mala w latach 70 zawsze mowila ze teraz to ludzie maja dobrze .przed wojną to była nedza .To bylo pieklo nie życie

A dzisiaj Pralki, prysznice, szampony, zele ciepla woda z kranu,oswietlenie Dzisiaj sa inne problemen Tez zycie nie jest latwe ale duzo lepsze.

Super czyta dokladnie i z rozumem pani mario szacun

Znam takie opowiadania z mojej wsi. Dziekuje❤❤❤

Moja babcia źle wspominała rodziców. Szkoda, że tak mało się dowiedziałam. Ojca nienawidziła za bicie z powodu późnych powrotów z wiejskich potańcówek. Oj nie było tam miłości tylko rozgoryczenie. Babcia chodziła w butach w młodości tylko do kościoła no i na potańcówki. Poza tym na boso, żeby oszczędzić słabej jakości trzewiki. Mimo wszystko komuna zmieniła życie ludzi, ponieważ każdy mógł się kształcić a przed wojną tylko na studia jednego dziecka było stać rodzinę.

Dzięki temu nagraniu przekonałam się do audiobooków. :) Treść książki bardzo wciągająca i z pewnością po wysłuchaniu tego fragmentu przeczytam kolejne rozdziały.

Na podlasiu zawsze mówiło się, że zapiecek to było najlepsze miejsce, bo najcieplejsze, dlatego z szacunku spała tam najstarsza z rodu.

Czytam komentarze i mam mieszane uczucia wyrazic do 2/3 co mysle. 1- Jak szybko zapomnieli Polacy Jak to bylo a nie trzeba lat 20 bo lata 1993 Pomorze Przyjezdzajac z Centralnej Polski na taka wies na Pomorzu doznawalo sie szoku:: Teraz sie duzo odwröcilo:: to Polska centralna dziadzieje i pustoszeje. 2- Pojezieze Drawskie masakra:: po dzis ludzie a wlasciwie kobiety zyja w warunkach makabrycznych bo dzieci juz miastowe. 2022 widzialam co widzidzialam wsie w glebokich lasach bez drogi km w lesie!!! 3- mozemy gadac i filozofowac ale Komunizm przyniösl wyröwnanie szans i renty i opiekie i obowiazek szkolnictwa 4- Gierek zadbal ze zniknely kuznie i wozy a wies rozkwitla::zmechanizowala sie i elektrycznosc i domy glinianki i pod strzecha w murowane sie zmienily. 5- moja pra babcia mama möwila:: Jak chciala nowe ubranie to szlo sie do lasu na jagody-grzyby -pözniej na rynek by sprzedac- kupic material i uszyc. Rent nie bylo::na starosc zaleznym od dzieci sie bylo. 6- kobiety rodzac byly Jak na wojnie:: albo -albo

Moj tato miał dole pastucha jak mu było zimno w nogi to wchodził w krowią kupę aby ogrzać je tak nam opowiadał to płakał był cudownym ciepłym i opiekuńczym ojcem

Uwielbiam teksty ludzi... " kiedys to bylo lepiej" ha ha pochwala hipokryzji i nieoczytania ... Jak widać

Jestem pierwszym pokoleniem które zdobyłam wykształcenie. DLATEGO PO PRZECZYTANIU TEJ KSIĄŻKI DOZNAŁAM OLŚNIENIA że to była straszna rzeczywistość!!

Wszyscy powinni nabrać pokory dla poprzednich pokoleń kobiet. Ile przeszły, żeby dziś inne mogly żyć

Jakbym słuchała o swojej babci

Wstyd że za ciężką pracę jedzenia nie dali ,wobecnych czasach też jest moderne niewolnictwo

18 minuta, zapisuje i dam do odsluchania mojemu dziecku 😁

Właśnie czytam, fajna opowieść

Chwilami głos przypomina Krystynę Czubównę.

Tylko płakać nad losem tych kobiet. Najgorsza jest ciemnota.

Moi dziadkowie byli wysiedlencami z kresow wschodnich. Zajmowalo sie poprostu puste domy po Ukrach . Jeszcze 60 lat temu moj ojciec urodzil sie w izbie z klepiskiem i stajnia za sciana....w zimie woda zamarzala w wiadrach

😊😊😊

Mój tata pochodzi z Dzikowca

Nie można tego słuchać. Obrzydliwa, manieryczna dykcja, bez cienia uczuć. Brrrr!!!

Co za bzdury mialam dziadkow ktorzy pasolini zwierzeta gdy byli dzieci opiekowali sie rodzenstwem mowili ze bylo ciezko ale mowili ze bylo wesolo I ludzie sobie pomagali .

Kolejna tendencyjna książka... wtedy czasy były bardzo trudne, ale bez wątpienia ludzie byli bardziej normalni, niż ma to miejsce dziś.

Moja babka nie była chlopką

Fatalne czytanie. Kazde zdanie urwane i mówione szeptem - dlaczego . A książka wspaniała.

Wszyscy pochodzimy od Piasta Kołodzieja.W naszej wsi byli do 1944 panowie,od ryceratwa.Nie przeinaczajcie historii

Co to za bzdury. 🤔🤔🤔🤔🤔 Moi dziadkowie posiadali ziemię.... Żyli w dodatku.... Nie głodowali. Mam zdjęcia z lat 30 i nie widzę tam biedy... Dziadkowie mieli do 4 izbowy... Co to towarzystwo sutrykowe wymyśliła .... może sutryk opowie o swoich przodkach ....😂😂😂😂😂

Do kogo ta autorka książki ma pretensję? Takie były czasy

Moje przodkinie pochodzą z Małopolski ale też było ciężko. Jednak aż tak źle one, jako dzieci nie były traktowane. Pomimo wielodzietności, gdzie dziecko bawiło kolejne dziecko, to dzieci traktowane były z większym zrozumieniem. Moja babcia ur. 1896 r. dobrze wspominała rodziców. Babcia chodziła latem boso, ale jej rodzice jakoś starali się by dzieci jednak miały buty, były schludne i chodziły do szkoły. Moja prababcia była dobrą, pracowitą i spokojną kobietą, a z pradziadkiem tworzyli szanujące się małżeństwo. Zmarła młodo na tyfus. Pomimo, że została spora gromada dzieci (najmłodsza ok. 3 latka), to pradziadek ponownie nie chciał się żenić. Był on dobrym człowiekiem, nie upijał się, żonę szanował, dzieci nie bił, był pracowity. Moja babcia była najstarsza, więc po śmierci swojej mamy musiała zająć się dziećmi i gospodarstwem, pomagała też ojcu w polu. Mieli skrawek ziemi przy zagrodzie, a cała wieś była biskupia, gdzie pracowali. Babcia ukończyła 4 klasy szkoły podstawowej, ale swobodnie czytała tylko pismo drukowane. Potem babcia musiała wyjść za mąż żeby ulżyć i pomóc swojemu ojcu w utrzymaniu rodziny.

😅Żyje jeszcze wiele osób które świetnie pamiętają podobne życie. I cieszymy się że to już tylko historia

Przeczytałam książkę dosłownie jednym tchem. Jest bardzo wciągająca i wstrząsająca. Każda historia naszych brababek mnie poruszyła. Wiele też rzeczy zwróciło mają uwagę jak np to, że kraje zachodu były bardziej rozwinięte jeżeli chodzi o wieś a chłopi jeździli tam na zarobki i to w tak wielkiej ilości. To dlatego Polacy postrzegani są przez pryzmat taniej siły roboczej, nie jesteśmy traktowani poważnie ani z szacunkiem juz od pokoleń. Także zdumiewa rola kościoła, która zamiast zachęcać do rozwoju , pielęgnuje ciemnotę, przywiązanie do tradycji i losu biednego. Proboszcz zagroził rodzinie Ulmów, postępowych wiciowców , że będą się smażyć w piekle. Oni za ukrywanie Żydów zostali zamordowani przez Niemców. A niedawno beatyfikowani jako Święci KK , tego samego kościoła, który w tamtych czasach był antysemicki. Sic!😤 Poza tym, też zauważyłam, że ci , którzy ze wsi uciekli do miasta , bardzo sie tej wsi wstydzili.Moja ciotka pochodziła ze wsi, zamieszkała w mieście, ale wystrzegała się wszystkiego co jak mówiła "wsiowe". Może dziś wieś nie jest już tak obciachowa jak kiedyś ale nadal chłop ze wsi nie cieszy się zbytnio szacunkiem. Odnosząc się jeszcze do książki chętnie obejrzałabym jej ekranizację.

Świetna książka. Dziś większości wydaje się że pochodzą od "państwa",a tak naprawdę to w większości pochodzą z chłopstwa.Warto przybliżać te nieodległe czasy,tak straszne i ciężkie.

Moi dziadkowie (że strony ojca) mieszkali w chacie drewnianej, pokrytą strzechą, bez podłogi. Na niedzielę posypywali klepisko żółtym piaskiem. Za ścianą była krowa, koń a niewielkie podwórko cuchnęło tym, co wyszło spod zwierząt. W izbie moich małych kuzynów były położone jakieś deski. Kiedy pisałam coś, to nie mogli uwierzyć, że tak szybko piszę. Było ich chyba z dziewięcioro....Zawsze po powrocie wracałam zawszona, a mama opowiadała, że kiedy u nich zamieszkała na krótko, to nocą pluskwy spadały z sufitu. 😂😂Dla mnie, dzieciaka z miasteczka wcale to nie było aż takie straszne, a było to w Woli Ręczajskiej koło Wołomina. Dzisiaj ta wieś pewnie w niczym nie przypomina dawnej. Muszę tam pojechać po 60 latach.😊

Pan, Wójt i Pleban... trzech jeźdźców apokalipsy, dzięki nim była taka bieda, zacofanie, niewolnictwo.

A w zaborze pruskim obowiązek szkolnynw szkole elementarnej realizowano od początku XIXw! Ok 1850 wszyscy umieli czytać i rachować....

Właśnie czytam tą książkę.Jest super, uważam, że powinna być lekturą w szkole.By każdy młody człowiek ją przeczytał.

Moja matka rocznik 66 opowiadała jeszcze jak za maleńkości chodziła w 2 rozmiary za dużych butach po rodzeństwie wypasać krowy na łąkę po szkole. A przed maturą, rano musiała iść na pole do pracy.

Nasze Babki to były kochane, wspaniale żony, matki i gospdynie. Chwała Im

Bieda degraduje ciężka dola małych dzieci

Ahh taka była rzeczywistość naszych przodków. Czekamy o wspominkach miejskich rodzin kobiet, biedy w miejskich i podmiejskich rzeczywistościach... Wolność w biedzie na wsi a stała niewola i bieda w mieście... trudne tematy są to. A naszych przodków historia.

Pani Maria pięknie czyta. Ma bardzo dobrą dykcję i ciepły głos. Historie tych biednych dziewczynek są przerażające i ranią serca😢💔

Biedni ludzie to była dopiero nędza. Najbardziej to kobiety cierpiały.

Jedna moja babcia została nauczycielką, druga choć z dość zamożnej chłopskiej rodziny skończyła tylko 4 klasy. Chciała się dalej kształcić, ale ojciec nie pozwolił. Ale już ona wykształciła swoje 4 córki urodzone w latach 40. Trzy z nich skończyły studia, czwarta tylko technikum (czego do dziś żałuje).

Polecam też świetną książkę Adama Chwalba i współautora "Pan i Cham"

Dziadek mi opowiadał że jak miał 12 lat pieszo przebył sam ponad 50 km po krowę.

Na Kociewiu też tak było.... co dał las, jeziora, 😢 wcale nie tak dawno, bo po 2 WŚ. Bieda aż piszczało.,.. Dużo by pisać😢

Straszne czasy,pogarda dla dziecka woła o pomstę do nieba!

Maria Dąbrowska Noce i Dnie - tam dużo jest o chłopach. A najwięcej o chłopach jest w "Chłopach"😅 Reymonta. Dostał za to dzieło Nobla. Ta książka to raczej taki reportaż, ma inny wydźwięk, choć opowiada to samo.

🤔 Miałam zdecydowanie lepiej, bo pochodzę z czasów powojennych, ale pamiętam chaty, gdzie nie było podłogi, tylko klepisko 😦 ⛅ 💜

Na podkarpaciu jeszcze po wojnie w latach 60 i 70 dzieci musialy wypasac krowy i pracowac w polu . Wprawdzie byl obowiazek szkolny , ale po przyjsciu do domu trzeba sie bylo przebrac i pracowac w polu .

Jak pani Maria pięknie czyta, marzenie❤

Moja babcia tez musiala isc na służbę do dalszej rodziny

Daję tę książkę do odsłuchania moim rodzicom, którzy mają po 90 lat, oni to przeżyli, bo też są ze wsi na Podkarpaciu 😢😢😢, młodym ciężko w to uwierzyć

Każdy powinien przeczytać i nauczyć się dziękować za wszystko❤

Moj dziadek dostał pierwsze buty w 1936 r od dziedzica Wojciechowskiego .Do narodzin mojego ojca 20 lat pozniej to bylo jego najwazniesze wydarzenie w zyciu 😢

Slucham z ciekawoscia. Nie mialam babki chlopki, jedna jedyna prababke w cieszynskim. Ale znam wies w sadeckim, wies bez aut, bosa, gdoz podczas wakacji biegalam z dziecmi wiejskimi, ktorym pomagalam w gospodarskich pracach. Dzieci nie mowily do rodzico przez ty, lecz przez wy. W latach 1950 i 60tych nedzy tam nie bylo.

Polecam też książkę Kasi Bulicz-Kasprzak ,Skrawek Pola.Saga Wiejska,podobna tematyka

Ponieważ moi Dziadkowie, zarówno od strony Mamy, jak i Taty byli chlopami, treści tu usłyszane-przynajmniej cześć - są mi znane.Z przyjemnością i rozrzewnieniem wysłuchałam fragmentu książki.Kocham wieś, kocham naturę, zwierzęta i przyrodę, i choć mieszkam w mieście, z chęcią przenioslabym się na spokojną, cichą wieś. Polecam „Służące do wszystkiego" tej autorki, niebywale wzruszająca opowieść o młodziutkich dziewczynach, których bieda zmusza do pójścia na służbę do zamożny ludzi.

B O S K I SPOSÓB INTERPRETACJI…. MARIO CÓRKO JANA … JANIE OJCU TAKOEJ CÓRKI ….. to zaszczyt dla mnie że mogłam żyć z Wami równolegle … wzbogaciliście moje życie ))))

Pokecam jeszcze z całego serca książkę "Służące" ja z nich...i z tych chłopek...

Szacunek Matkom 👩‍👦‍👦

Moja babcia (ur. 1915 r.)w dniu ślubu dopiero poznała swojego męża o 14- lat starszego. Wcześniej swaty umówili się z rodziną. Babcia nie opowiadała o czasach dzieciństwa czy młodości. Wyszła za mąż przed wojną w czasie wojny straciła pierwsze dziecko -syna, chyba przy porodzie. Drugie moja ciocia urodziła się w dniu wybuchu Powstania Warszawskiego. Moja babcia umiała czytać bo chodziła do szkoły mój dziadek był analfabetą ( ur. 1901). Rodzeństwo mojej babci po śmierci prababci zajmowało się i wychowywało - starsze opiekowało się młodszymi. Rozjechali się po całej Polsce w poszukiwaniu swojego miejsca.

Dziękuję. Równiez za "Służące do wszystkiego"

Piękna książka. Jestem wdzięczna moim przodkom. Dzięki nim i w porównaniu do nich mam życie księżniczki.

No cudnie czyta ta kobieta. Ksiazka genialna. Brawo.

bardzo jednostronne świadectwo, brakuje wytłumaczenia że chodzi o bardzo trudny okres który dla wielu rodaków był ciężki. Uwaga, nie mówię że książka mówi nieprawdę i nie kwestionuję świadectw. Jest mi jednak żal, że jednostronny przekaz wykrzywia obraz. W tym okresie moja prababcia mieszkała w mieście i pojechała na wieś do krewnego, aby jej choć troszkę mąki podarował, gdyż w mieście był głód...

Przestałam słuchać... Nie podoba mi się....

Maria Peszek ma znakomita dykcję ale czyta z jakąś dziwną zjadliwością, zajadloscią, z jakąś, no nie mogę znaleźć slowa, ona czyta bez miłości o tych kobietach...

W Prusach był obowiązek szkolny i uczyli tam kaligrafii i gramatyki. Przepaść kulturowa.

chce mi się płakać.... biedactwa

W dzisiejszych czasach urzędnicy 5 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej wyliczają przy przydziałach mieszkań komunalnych czy socjalnych .To minimum Jako widać nic się nie zmieniło

Dziękuję ❤

Pięknie napisana i przeczytana książka .Moi dziadkowie pochodzili ze wsi ,ale nigdy nie słyszałam tak smutnych opowieści .Zastanawiam się przez co musieli przejść i jak wpłynęło to na przyszłe pokolenia …

Bardzo dziekuje za ten fragment audioboooka. To cos niezwykle unikalnego, opowiadajace o codziennej prawdzie naszych niedawnych przodkow. Bardzo wartosciowe. Polecam!

Dziękuję za tę książkę . Niesamowita.

Gdzie można zakupic taka ksiażka ,mieszkam w USA ale mam pochodzenie chłopskie i dzieciństwo przeżyłam na galicyjskiej wsi.Pamietam talkie kobiety cieżko pracujace .Podoba mi sie orginalność super opisane dzieje..

Mama mojej mamy urodzona ok 1910, panna, mama dziecko panieńskie urodzone w 1944 roku, także potrafiła się tylko podpisać - (mama nauczycielka języka polskiego w renomowanym LO). A z kolei druga babcia przedwojenna nauczycielka. Takie czasy były

planuje kupić

Jakbym słuchała o mojej babci 😢...taki byl los kobiet, dzieci...😢a dzis byle co i juz ludzie się załamują

Ciężkie było życie

Starsza i juz nie zyjaca kuzynka opowiadala mi jak przy pasieniu krow uczyla sie pisac liter patykiem na ziemi

Wstrzasajace historie 😮

Komentarz dla statystyki

Super, polecam.

Jakbym słuchała opowieści z życia mojej babci.

Pamiętam jak z Mamą jeździłyśmy do pobliskiej wsi pomagać w polu (Mama), w porządkach domowych (ja). My z miasta jeździłyśmy, by zarobić na ziemniaki na zimę, na jajka. Trzeba było odpluskwiać mieszkanie, pościel..azotoks sypało się wszędzie. Potem pranie, szorowanie mebli i podłogi. Pamiętam zachwyt nad rezultatem tych prac. Cieszyłyśmy się my i gospodarze. Ci drudzy bardzo ciężko pracowali. Niestety panowie ostro pili....no cóż....życie. Całe gospodarstwo doglądały kobiety, żeby panowie nie zaprzepaścili dochodów z tej pracy. Dla mnie to był piękny czas. Byłam z KOCHANĄ MAMĄ...

Piękny głos niczym balsam na uszy ❤

Czytam. Wspaniała.

Niesamowita książka. Znałam te opowieści od mojej babci. 🥺

Czy ktos wie gdzie konczy sie audiobook?

Witam - w mojej wypożyczalni bibliotecznej jestem zapisana na 15 miejscu , a mieszkam w Warszawie na Pradze Północ m w niewielkiej odległości kilka bibliotek , ale oświata nie ma pieniędzy , jedna dwie książki na jedną wypożyczalnie , zgroza , dobrze że nie każą zamknąć , kilka lat jeden radny bezradny powiedział ,,, książki są w księgarniach po co biblioteki Pozdrawiam 🤣🤣🙂🙂

Bardzo ciekawa książka.Dowiadujemy się z niej tego, czego nie dowiedzieliśmy od naszych babek i matek. Straszne czasy, a przecież było to nie tak dawno. Ciekawe jak będzie za 100 lat, nie potrafię sobie tego wyobrazić. Jeżeli Ziemia przetrwa.

Dziękuje ❤🙂

Cudowny głos

Dziekuje pani Mario - wspaniala.

📚🍀.⚘🌷.