Dzień 3 - wtorek 19 września - 18:41
Gdy South Staffords i 11 Batalion Spadochronowy dotarły do pozycji 1 i 3 Batalionu Spadochronowego na zachodnich obrzeżach Arnhem, Brytyjczycy mieli nadzieję, że będą mieli wystarczającą liczbę żołnierzy, aby przebić się na pozycje Frosta na moście. Podpułkownik Dobie, dowódca 1 Batalionu Spadochronowego, planował atak przed świtem, ale błędny raport sugerujący, że most się zawalił, doprowadził do odwołania ataku. Zanim raport został poprawiony, miało nadejść pierwsze światło, ale ponieważ priorytetem były posiłki na moście, atak musiał być kontynuowany. Natarcie rozpoczęło się na wąskim froncie między linią kolejową na północy a rzeką na południu. 1 Batalion Spadochronowy prowadził, wspierany przez resztki 3 Batalionu Spadochronowego, z 2 South Staffordshire na lewym skrzydle i 11 Batalionem Spadochronowym podążającym za nim. [85] Posłowie Gdy tylko zrobiło się jasno, 1 Batalion Spadochronowy został dostrzeżony i zatrzymany przez ogień z głównej niemieckiej linii obrony. Uwięziony na otwartym terenie i pod ciężkim ostrzałem z trzech stron, 1 Batalion Spadochronowy rozpadł się, a to, co pozostało z 3 Batalionu Spadochronowego, cofnęło się.
2 Pułk Piechoty z South Staffordshire został podobnie odcięty i z wyjątkiem około 150 ludzi, pokonany przed południem. 11 Batalion Spadochronowy został przytłoczony na odsłoniętych pozycjach podczas próby zdobycia wzniesienia na północy. South Staffordowie podobnie próbowali zdobyć wzniesienie, ale zostali odparci. Nie mając nadziei na przełamanie się, 500 pozostałych żołnierzy z tych czterech batalionów wycofało się na zachód w kierunku głównych sił, oddalonych o 3,1 mili (5 km) w Oosterbeek. Gdy zbliżali się do Oosterbeek, spotkali się z podpułkownikiem szeryfem Thompsonem z 1 Pułku Lekkiej Artylerii Powietrznodesantowej, który sformował większość żołnierzy w osłonę obronną pod dowództwem majora Roberta Caina 0,5 mili (0,80 km) przed jego pozycjami artyleryjskimi. Bitwa dała Urquhartowi możliwość ucieczki z kryjówki i udało mu się powrócić do kwatery głównej dywizji w hotelu Hartenstein w Oosterbeek, gdzie po raz pierwszy mógł zapoznać się z rozmiarem sił niemieckich, które stawiły im czoła. W Wielkiej Brytanii przyziemna mgła ponownie udaremniła posiłki. Trzydzieści pięć szybowców 3 windy przewożących polskie elementy szybowcowe miało opóźniony start, a brygada spadochronowa w ogóle nie wystartowała.Na północ od linii kolejowej 156 i 10 Batalion Spadochronowy próbowały zająć wzniesienie w lesie na północ od Oosterbeek. Natarcie było powolne i do wczesnego popołudnia nie posunęli się dalej niż na swoje pierwotne pozycje. Urquhart, zdając sobie sprawę z konieczności przejścia do defensywy i zapobieżenia odcięciu dwóch batalionów na północ od linii kolejowej, rozkazał im wycofać się do Wolfheze i Oosterbeek. Wycofując się do walki, a Niemcy z Kampfgruppe Krafft ścigali ich w pogoni, oddziały wycofały się przez LZ "L", bronioną przez King's Own Scottish Borderers, którzy oczekiwali na przybycie szybowcowych elementów Polskiej Brygady Spadochronowej. Walki rozpoczęły się, gdy szybowce przybyły w środku odwrotu, a straty Polaków były dotkliwe. Wszystkie cztery jednostki alianckie ruszyły na południe i zachód w kierunku przejazdów drogowych nad stromym odcinkiem linii kolejowej w Oosterbeek i Wolfheze i zebrały się w doraźne jednostki w lasach po południowej stronie, gdzie większość z nich spędziła noc. Niektóre jednostki niemieckie podążyły za nimi przez tory kolejowe, a batalion SS dotarł do Wolfheze, ale zatrzymał się, gdy został ostrzelany przez Luftwaffe. Po południu RAF wykonał swoją pierwszą dużą misję zaopatrzeniową, z 164 samolotami przewożącymi 390 ton (350 t) zaopatrzenia. Niemcy uprzedzili lot i przemieścili w ten rejon pięć baterii przeciwlotniczych; gdy RAF znalazł się w zasięgu wzroku, zestrzelili dziesięć samolotów. Pomimo odwagi pilotów (porucznik David Lord został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wiktorii), siły powietrznodesantowe odzyskały tylko 31 ton (28 t) zaopatrzenia. Strefa zrzutu, DZ "V", nadal znajdowała się w rękach niemieckich (Brytyjczycy nigdy nie dotarli do tej strefy podczas bitwy) i do Wielkiej Brytanii nie dotarła żadna wiadomość, która by to wyjaśniła. Na moście Frost trzymał się mocno, ale bez zaopatrzenia i posiłków pozycja stawała się niepewna. Niemcy zaczęli systematycznie niszczyć domy, w których znajdowali się Brytyjczycy, przy użyciu czołgów, artylerii i moździerzy. Luftwaffe była w stanie ostrzeliwać domy okupowane przez Brytyjczyków.
12 окт 2024
