Günümüzde hayatı dozunu ayarlamaya çalışarak yaşamak gerçekten çok büyük bir nimet. İnsanlar sürekli bir şeyleri tüketmek istiyorlar ve asla tatmin olmuyorlar. İstedikleri tek şey hep daha fazlası... Daha çok sevgi, daha çok ilgi, daha kaliteli kamera, daha gösterişli kıyafetler, daha pahalı eşyalar ve daha nicesi. Hiç kimse hayatındaki şeylerden memnun değil çünkü hiçbir şey onlara yeterli gelmiyor. Fazlasıyla korkutucu...
Açıkçası çok yönlendirme yapamam bu konuda çünkü herkes kendi yolunu çiziyor. Benimle beraber mezun olan hiç kimse aynı yolu yürümedi benimle. Herkes apayrı yollar çizdi. Iyi bir sermaye ve cesaret ile her meslekte olduğu gibi güzel işler yapılabilir. Ama zor ve eğitimin, kendini geliştirmenin hiç bitmediği bir alan.
"dünyanın anneyle aynı şekilde davranacağına dair derin bir inancımız oluşur." bu cümleyi saatlerce düşünebilirim sanırım. videodaki bu alıntının tamamını, yorumuma yanıt şekilde yazılı olarak yollayabilirsen inan ki çok sevinirim. döner döner okurum gerçekten.
Aslında tam olarak nerenin alıntı nerenin alıntı olmadığını hatırlamıyorum. Kitaptan aldığım bir iki cümle üzerine kendi düşüncelerimi katarak yazmışım. Kaynak belirtmediğim için bende bilmiyorum açıkçası hangi kitap olduğunu. Ama muhtemelen "Annenin duygusal yokluğu" isimli kitap.
Bize bakım veren ile yada veremeyen ile yani ondan aldığımız duygu da insanlara veya hayata verdiklerimiz olabilir mi o zaman ben annemden şefkat gördüm insanlara da şefkatli gitmeye çalıştım bundan sebep çok canımın yandığı da oldu ama tam tersi bir kız arkadaşım da ağır eleştiri sahiplenmeme yaşadı ve etrafa da o şekilde gitmeye başladı bakım verenine annesine takındığı tavırla ? Bu da bi bakış açısı sonuçta
Tabiki, biz sosyal öğrenen varlıklarız. Küçükken ne görüyorsak onu yapıyoruz çoğunlukla, ya gördüğümüz şeye tepki geliştirip tam zıttını ya da onu örnek alıp tamamen aynısını yapıyoruz.
Öyle. Yargılayıci bir anneyle büyüdüm ve zaman zaman en çok kendimi bazen de etrafimdakileri yargıladiğimi fark ediyorum. Artık bu durumun daha çok farkindayım elimden geldigince kendimi durdurmaya çalışıyorum
