Zeby to naprawde zrozumieć i czuc jak te slowa ci serce sciska. To trzeba zyc mieszkac poza Polska przez bardzo dlugi okres. Dla mnie jest to 23lata na antypodach. Pieknem tego utworu jest prawda ktora otwiera oczy i wciska tam placz i smutek do straconych lat bez swojej Ojczyzny.
To uczucie gdy recytujesz ,,Litwo jczyzno moja'' mieszkając na Wileńszczyźnie, a dokładnie w Solecznikach, czyli gdzie często był Mickiewicz oraz blisko Nowogródka
Panie Danielu Jesteś WIELKIM aktorem. Nie patrzymy na tych szaraczków, którzy ran Twych całować niegodni(oj niegodni) . Każdemu zawsze powtarzam, za Kmicica Oskar Ci się należy
Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie, Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem! Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem, (Gdy od płaczącej matki pod Twoją opiekę Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę I zaraz mogłem pieszo do Twych świątyń progu Iść za wrócone życie podziękować Bogu), Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono. Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych; Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem, Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem; Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała, A wszystko przepasane jakby wstęgą, miedzą Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.
Uczylam sie Mickiewicza -" Litwo ojczyzno moja " Jako dzieciak w Polsce .Mimo ze ja , jak ta Zoska od 49 lat zyje za granicami kraju do tej pory moge cytowac slowo po slowie .Ten wiersz co Olbryski recytuje poznie - "niechaj mnie Zoska" .......... Znam go ,lecz juz nie na pamiec , niestety nie wiem kto to napisal 🤔❓❓❓ Moze ktos mi przypomni ❗😪 Pozdrowienia z Montrealu 🙋♀️💌
Szkoda, że wiersze nie sa rozdzielone tytułami. Zlewaja sie w calosc przez podobną tematykę i recytacje (oczywiscie b. Dobrą) Tęsknota przelana na papier połączyła po śmierci dwóch wrogów za życia. Mickiewicz i Slowacki stanowia jedną całość.....
Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie, Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem! Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem, (Gdy od płaczącej matki pod Twoją opiekę Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę I zaraz mogłem pieszo do Twych świątyń progu Iść za wrócone życie podziękować Bogu), Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono. Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych; Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem, Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem; Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała, A wszystko przepasane jakby wstęgą, miedzą Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.
