Dlaczego Japończyk ma nazwisko i imię, a nie imię i nazwisko? 

Niesamowita wiedza. Z przyjemnością słuchałabym o historii Japonii

Problem polega na tym że dla mnie jako Europejczyka japońskie imiona i nazwiska są nierozróżnialne i nie wiem czy dana osoba przedstawia się systemem japońskim, czy europejskim

Ignacy po raz kolejny udowodniłeś, że jesteś omnibusem 🙂 Podziwiam.

0:38 "Kiedy Japończycy rozmawiają po angielsku lub po polsku to..." Polakom spadają kapcie z wrażenia!

Przy Oda Nobunaga mój mózg przestał nadążać. :)

Japończycy! Zachowajcie własną kulturę!!! Nie poddawajcie się światowej unifikacji! Każda wielowiekowa kultura powinna przetrwać następne wieki, niezależnie czy pozbędziemy się granic czy nie. Niezależnie gdzie będziemy mieszkać to zawsze trzeba pamiętać o swoich korzeniach.

Bardzo ciekawe bo nareszcie wiem jak czytać japońskie imię i nazwisko. Ignacy , Twoja znajomość języka polskiego budzi mój podziw.Swoboda z jaką mówisz jest dla większości cudzoziemców nieosiągalna. Ja ne.

Myślę że Japończycy powinni używać kolejności 1.Nazwisko 2.Imię. Wtedy my z zachodu nie zastanawialibyśmy się czy ta osoba dostosowała się czy nie a Japończycy zachowaliby swój cenny aspekt kulturowy

w Polsce Imię jest pierwsze dlatego ze kiedys nie bylo nazwisk a jedynie Imiona , które potem uzupełniano miejscem urodzenia , Nazwiska pochodzą od imion które to ewoluowały z zawodów cech szczególnych lub miejsc pochodzenia // Czy to prawda ze nazwiska w Japonii były dziedziczone nie tyko w rodzinie ale również z Mistrza na ucznia , w różnych profesjach , np płatnerzy ???

Ignacy jesteś wspanialym wykladowca. Odbieram Ciebie jako bardzo mądrego, skromnego, kulturalnego czlowieka.

Czekałem na Węgry - i się nie zawiodłem Bardzo ciekawy film Dzięki!

Bardzo ciekawy film. W języku polskim też mamy kilka ciekawostek jeżeli chodzi o imiona i nazwiska. Nazwiska kończące się na ski cki zazwyczaj mają pochodzenie szlacheckie. Przynależność do domu kiedyś podawano w przypadku mężatek np. Katarzyna Kowalska (nazwisko męża) z domu Nowak (nazwisko rodowe). Czasem można się spotkać z nazwiskiem dwuczłonowym np. Kowalska-Nowak gdzie jedno to nazwisko rodowe męża a drugie to nazwisko rodowe danej kobiety. Nie tylko Ty masz problem z rozpoznaniem co jest imieniem a co nazwiskiem. Trafiają się nazwiska, które mogą być również imionami np. nazwisko Marek. W wojsku np. przyjęło się dla wygody pisanie nazwiska dużymi literami. Pozdrawiam z Warszawy i życzę zdrowia

Poznałem twój kanał dzięki "Aiko & Emil" i od dwóch dni jestem w szoku jakiego nie pamiętam. Aby zgłębić twój umysł przesłuchałem wszystkie utwory zespołu Abraxas zagłębiając się w ich teksty. Gdy zespół ten tworzył muzykę miałem około 40 lat. Ciebie nie było jeszcze na Świecie a dzisiaj oglądam Twoje filmy z zapartym tchem. Przyjmij wyrazy ogromnego szacunku dla Twojego talentu, pracy i wysokiej kultury. Jestem pod ogromnym wrażeniem.

Jesteś niesamowity! Twoja wiedza i umiejętność pięknego wysławiania się w języku polskim jest mistrzostwem świata. Słucham Twoich wykładów ( tak, tak! ) z rozdziawioną gębą. Pozdrawiam serdecznie

Pięknie Ignaś! Powinieneś wykładać na uniwersytecie! Podziwiam i pozdrawiam

Wciąż nie mogę wyjść z podziwu jak perfekcyjnie opanowałeś język polski, mówisz lepiej niz niektórzy Polacy :D Również chetnie posłucham o historii Japonii, bardzo mnie to intersuje :)

Kiedyś chciałem się zapytać o tą kolejność choćby ze względu na Isoroku Yamamoto, którego czasem pisali Yamamoto Isoroku. Teraz się dowiedziałem, nawet więcej niż sądziłem.

Mi jest to obojętne. W Polsce w szkołach, urzędach, też jest najpierw nazwisko, potem imię.

My, Polacy jesteśmy jednak przywiązani przede wszystkim do swoich imion. Wydaje mi się, że Imieniny ważniejsze są od Urodzin, a przynajmniej częściej są obchodzone. Zmiana szyku w języku urzędowym , na piśmie nie razi, ale w mowie dla mnie jest koszmarna. Co do kolejności w języku japońskim trudno się wypowiadać. Uważam, że dla nas bardziej czytelne jest jednak jako pierwsze imię, a jako drugie nazwisko. Odcinek znakomity, Twojego wywodu słuchało się naprawdę z przyjemnością. Jak zawsze pozdrawiam!!!

Ignacy, dziękuję za kolejny bardzo ciekawy materiał. Co do formy przedstawiania się przez Japończyków, to kolejność jest mi obojetna, gdyż i tak muszę się domyślać co jest imieniem a co nazwiskiem. Chyba, że jest to rodzina Kobayashi, wówczas wiadomo. Pozdrowienia z Warszawy❤️

Uwielbiam Twoje filmy i to, co robisz. Trzymaj się!

Ignaś ! Ty możesz wykładać na uczelni w Polsce ! Słucham ciebie drugi dzień bez przerwy ! Super ! Ciekawe jest to NO !przy imionach w Japonii ! tak jak w polskim No Tak -przytaknięcie !

Ciekawy temat. :D I takie lekcje przes internet to ja rozumiem! 😍

Bardzo ciekawy i rzeczowy film :) A jak to jest ze zwracaniem się do kogoś imieniem? Zauważyłem, że w anime/japońskich grach do dalszych znajomych bohaterowie częściej zwracają się nazwiskiem, a do bliższych imieniem. Czy jest to jakoś ustalone? I gdzie jest "granica"?

Jakie to jest skomplikowane... dziękuję Ci bardzo za ten film. Co do przedstawiania się Japończyków - wiem, że u Was najpierw występuje nazwisko, później imię, więc z automatu sobie to przestawiam na polskie "standardy" :)

Rosjanie też w powszechnym użyciu mieli (może nadal to jest używane) imię i "ocziestwo" oraz nazwisko. W oficjalnych kontaktach zwracają się do innych osób ale też przedstawiając się podają "ocziestwo" czyli imię ojca. Podobnie w krajach arabskich podaje się czyim synem się jest. Gdyby tak to w stosunku do mnie zastosować to przedstawiałbym się Lubomyr Lubomyrowycz. I tu pojawia się pewien mały zgrzyt bo mój syn również tak samo byłby przedstawiany bo jego pierwsze imię brzmi Lubomir. Kolejność imienia i nazwiska to jest rzecz umowna. Dla łatwiejszego szeregowania nazwisko powinno poprzedzać imię. Dla pogłębienia indywidualności w kontakcie z konkretną osobą imię staje się szczególnym wyróżnikiem. Inaczej brzmi, bardziej familiarnie "panie Lubomirze" niż "panie Petrów". Poza tym nazwisko dziedziczy się na ogół po ojcu. Imię nadawane jest, nawet w Japonii, jako coś szczególnego, z nieuświadomionym magicznym zaklęciem ze strony rodziców by dziecko posiadło pewne cechy opisane imieniem. Sam wspominałeś że Twoje imię ma dwoistość cech zdrowia i spokoju, czyż nie? Natomiast w kolejności imienia przed nazwiskiem czy odwrotnie pojawia się dylemat gdy osoba nazywa się Marek Jurek, i nie wiadomo czy jej na chrzcie dano Marek czy Jerzy.

Przyzwyczaiłam się że japończycy przedstawiają się na nazwisko potem imię. Załapałam to dość szybko, ale tradycyjna forma wymaga więcej rozumienia. Mimo tego film mi się mega podobał!

Nigdy nie myślałem, że za tym w jaki sposób zapisuje się nazwiska i imiona w Japonii kryje się aż tak złożona i ciekawa historia.

Ciekawy temat , zawsze zastanawialam sie , dlaczego jedna osoba jest przez roznych ludzi inaczej nazywana , teraz jest to dla mnie oczywiste. Dziekuje za wyjasnienie. Co do przedstawiania sie , to uwazam , ze powinno zostac ,, nazwisko i imie ``. Nie rozumie, dlaczego jakikolwiek narod mialby sie dopasowywac do innych. Uwazam , ze te roznice kulturowe sa bardzo ciekawe i wazne dla nas wszystkich, dzieki temu swiat jest ciekawy. Nie chce by wszedzie i wszystko bylo takie same .

Wow, Ale to jest skomplikowane i bardzo długie

podziwiam Twoja , mysle, ze wrodzona dociekliwosc, bardzo duzo przedstawiasz interesujacych faktow . . . Twoje spektrum zainteresowan jest bardzo rozlegle. . . wyjatkowa osobowosc na youtube! gratulacje ! thx . . .pozdrowienia z Berlina . . . :)

Ignacy jesteś bezkonkurencyjny.Szokujesz ogromem wiedzy.Podziwiam!!! 👍

Ignacy z Japonii opowiadaj o historii Japonii. Pięknie mówisz.

Widzę moje imię w podglądzie - wbijam :) A tak serio to i tak bym wbił. Dzięki za kolejny świetny materiał.

Odpowiadając na Twoje pytanie: to zależy Jeśli ktoś mówi w języku, który stawia nazwisko przed imieniem powinien się trzymać tych reguł i tak samo jeśli zasady języka stanowią, że powinno się stawiać imię przed nazwiskiem

Zachwyciło mnie, w jaki sposób wymawiasz „arystokracja”. O ile zazwyczaj słychać lekki akcent, to w tym słowie zniknął całkowicie. Ogółem przyjemnie jest słuchać o krajach, które zachowały swoją kulturę. W Europie wszystko zlewa się już w jedną amerykańską podróbkę…

Dziekuje Igancy za kolejny ciekawy film. pzdr. KK.

w języku rosyjskim zaś panuje zasada z nazwiskiem odojcowskim czyli każda osoba posiada tak jakby dwa nazwiska, jedno swoje-rodzinne podawane na końcu oraz podawania po imieniu nazwisko tworzone od imienia ojca :) Ale to już zależy kto jak widzi ten kraj i jego przynależność do Europy czy Azji.

Kiedy powstawały nazwiska było na przykład (imie) od np. Mikołaja, Kowala itp. i stąd np. Maria Mikołajek, Anna Kowalska itp. (Nauczycielka nas uczyła)

Oglądam dużo wywiadów z aktorami po japońsku więc przywykłam do kolejności nazwisko, imię i sama tak mówię o nich, ale jak potem wyszukuje jakiegoś aktora którego jeszcze nie znam w googlu to zawsze mam problem z kolejnością i muszę zerkać na jp wiki żeby sie upewnić :P

Wolałbym, by Japończycy przedstawiali się tradycyjnie, ludzie znając tę regułę, od razu wiedzieliby jaka jest kolejność. Różnorodność jest ciekawa :) W Polsce i chyba w tym kręgu kulturowym imię jest najważniejsze, dlatego zawsze jest na początku. Odwrotna kolejność to chyba rusycyzm (może się mylę). Na pewno stosowanie nazwiska przed imieniem wynika z sytuacji, gdy tworzone są indeksy alfabetyczne, używanie tej kolejności w mowie czy oficjalnie, tam , gdzie nie chodzi o kolejność alfabetyczną a zwykłą informację, o kogo chodzi, jest zawsze błędem. Być może dobrze znasz historię polskich nazwisk, niektóre z nich wykształciły się w czasie, nieraz z przezwisk, zawodów, w pewnym momencie zaistniał obowiązek posiadania nazwiska, wtedy każdy, kto go nie posiadał, musiał niejako z urzędu jakieś sobie przypisać. Dotyczy to np. polskich Żydów w XIX wieku. Podobno można wtedy sobie było kupić lepsze nazwisko, te brzmiące bogato - np. Rubinstein, Goldberg, były najdroższe, pospolite były za darmo. Żydzi często otrzymali nazwisko od miejsc, z których pochodzili, np. Warszawski, Poznański.

To było super. :)

Ignacy, jak ja Cie szanuje! Jesteś niesamowity!

Dziękujemy Panie profesorze, za bardzo pouczający wykład 😊 A ja mam pytanie również dotyczące imion. Czy w Japonii występują zdrobnienia imion? Czy rodzice w jakiś szczególny, pieszczotliwy sposób zwracają się do swoich dzieci?

Akurat oglądałem anime z polskimi napisami i tam przedstawiali się nazwiskiem. Teraz zrozumiałem dlaczego. Dziękuję za pomoc!

W waszej kulturze są powiedzenia odpowiadające polskim np. "O Boże", "Matko Boska", "Jezu" w sytuacjach gdy ktoś się denerwuje albo irytuje?

O! No w końcu ktoś to wyjaśnił. Arigato!

Pracowałem przez rok w banku w Singapurze i tam z imionami i nazwiskami były straszne problemy, ponieważ każdy był z innej kultury, środowiska i obszaru i ciężko było połapać się jaką kolejność mają Chińczycy, Polacy, Szwedzi, Hindusi, Malezyjczycy, Pakistańczycy itd. itp. Wcale nie ułatwiał tego fakt, że osoby wpisujące nas do oficjalnej firmowej książki adresowej zawsze wszystko myliły i inni koledzy mieli najpierw nazwisko, a ja najpierw imię. Jeszcze bardziej sprawy nie ułatwiał fakt, że niektóre chińskie nazwiska w zapisie łacińskim miały dwa wyrazy i nie wiadomo, czy pan Chan Hong Seng miał na imię Chan Hong czy Hong Seng. Dlatego od tamtej pory lubię jak ludzie przedstawiają się "Nazywam się A B C D. 'A' to nazwisko, 'B C' to imię, 'D' to drugie imię. Możesz mi mówić Dennis". Zawsze działa i nie ma nieporozumień.

Zdecydowanie wolę jak ktoś mówi naturalnie (również się przedstawia). To nie tylko otwiera umysły ludzi wokół, ale również przybliża inne kultury. To samo tyczy się wymowy. Denerwuje mnie gdy obcokrajowcy próbują wypowiadać celowo błędnie słowa ze swojego natywnego języka by bardziej wmieszać się w tłum.

Ignacy, może zrobisz filmik o różnicach w tytulaturze i honoryfikatywności między językiem polskim i japońskim? Pozdrawiam :D

Dobrze, że przypomniałeś na koniec, prawie zapomniałem o łapce :O

Ignacy, masz nazwisko jak znana firma japońska robiąca sprężarki i pistolety lakiernicze. Aerografy Iwata są bardzo znane wśród pasjonatów modelarstwa. Taka ciekawostka ;)

10:27 cześć i do następnego

Bardzo ciekawy kanał, świetnie się słucha.

Cześć Ignacy! Bardzo, Cię lubię 😘 Nie wiem czy wiesz, ale u nas na wierzchnie okrycie mówi się katana. Na przykład: załóż katanę i lecimy do drugiej kafejki.

Ignacy podziwiam

Miałam kiedyś ulubionego japońskiego aktora Kamenashi Kazuya i dawniej zawsze myślałam, że Kamenashi to imię :D

W Europie imię było zawsze ważniejsze, przynajmniej dla "zwykłych" ludzi. Nie wiem, czy we wszystkich kulturach, ale w tych najważniejszych na pewno. Do względnie niedawna (bodaj 18 wiek) używano właściwie tylko imion + jakieś dookreślenie, które pozwalało rozróżnić osoby o tym samym imieniu. Na przykład Thales ho Milesios, Tales z Miletu. Albo Jan przybysz, Jan nowak (nowy u nas, czyli też przybysz), Jan z Kolna i tak dalej. Albo Jan syn Jana, później zwany Janowskim lub Jankowskim dla odróżnienia od Jana syna Macieja. Później te przydomki oficjalnie zarejestrowano i zostały oderwane od konkretnej osoby, a zostały przeniesione na jego potomstwo. Nota bene takie dokładnie jest znaczenie końcówek -sen i -son w językach skandynawskich i angielskim - a w Islandii do tej pory to funkcjonuje w ten sposób. Na przykład brat pani, która się nazywa Halla Gunnarsdóttir może się nazywać Sven Gunnarsson, a jego syn będzie np. Johann Svensson. Historia nazwisk jest zresztą fascynująca, to niezwykle bogaty temat.

Ja wolę żeby Japończycy mówili najpierw nazwisko a potem imnię bo to dla nich jest naturalne. No ale takie jest moje zdanie.

Przepięknie mówisz po Polsku. Wyrazy podziwu👍

Czy istnieją japońskie imiona, które mogą być też nazwiskami? My mamy takich sporo, np Miłosz.

Barzo ciekawy odcinek!

fajnie jakbyś zrobił filmik o podobnych słowach takich jak imina , nawet ze starojapońskiego i staropolskiego , namae też brzmi jak name , czy to jest wzięte z angielskiego ? Katana to od katować czy odwrotnie? kobieta to 女onna , czyli ona .albo nawet troche dalsze podobieństwa jak -szczęście - 幸せ Shiawase , co ty na to ?

Ignacy z Japonii to taki mniej więcej nasz Zbyszko z Bogdańca 😁

Zawsze się nad tym zastanawiałam i bardzo ci dziękuje, teraz już wiem💕

Ignacy, a czy w japońskim są przypadki popularnych imion i nazwisk, gdzie imię może być nazwiskiem lub na odwrót? W Polsce mamy coś takiego np. Marek Jurek czy Leszek Wiktor. W zapisie nie ma problemu z rozpoznaniem, ale fonetycznie bywa różnie...

witaj ignacy pozdrawiam

9:17 ja tam wiedziałem ;). Jak oglądałem sobie Inazumę Eleven (takie anime) po japońsku z polskimi napisami to zwróciłem uwagę, że pierw używa się nazwiska, a następnie imienia.

W pracy z Japończykami bardzo pomocne było, gdy w piśmie pisali swoje nazwiska (całe) wielkimi literami (np. CHOPIN Fryderyk). Wtedy od razu było wiadomo, jakim systemem kto się przedstawia. Na świecie istnieje wiele różnych sposobów nazywania ludzi; nie tylko imię+nazwisko w różnej kolejności. Istnieją imiona odojcowskie, albo nazwiska zawierające kilka imion pochodzących od znamienitych przodków. Jeśli ktoś ma nazwisko składające się z pięciu imion, a imię rodowe jest trzecie w kolejności, to jak niby miałby się dopasować do naszej formy imię+nazwisko? Każdy ma swoje nazwisko ukute w swoim własnym języku, i myślę że właśnie w takiej formie powinniśmy się przedstawiać. Tak naprawdę nikt nie potrzebuje wiedzieć, które to jest nasze imię rodowe; jedyne czego potrzebujemy, to informacja jak zwracać się do kogoś szybko i z szacunkiem jednocześnie. I myślę, że w piśmie właśnie moglibyśmy stosować sposób japoński. Dla przykładu, jeśli przedstawię się Janusz KOWALSKI-Nowak (tylko zamiast wielkich liter lepiej byłoby używać podkreślenia), to ktoś z nawet najdalszej kultury będzie wiedział, żeby zwracać się do mnie "sir Kowalski". Jest to ciekawy zbieg okoliczności, że konfucjański kolektywizm zbiegł się z japońską gramatyką, gdzie imię rodowe pasuje bardziej przed imieniem własnym. Tak samo ciekawy jest związek kultury i gramatyki w języku polskim. Wiele polskich nazwisk to dopełniacze(/przymiotniki). A w naszym języku podmiot i dopełnienie można ustawić w dowolnej kolejności. I jest całkiem prawdopodobne, że idea indywidualizmu wpłynęła na to, żeby imię rodowe było drugie.

Kohei, gdybyś chciał poszerzyć swoją wiedzę w zakresie historii tworzenia się polskich nazwisk, moja żona (profesor uniwersytecki zajmujący się onomastyką, w tym antroponimią) poleca Ci publikacje nieżyjącego już prof. Kazimierza Rymuta (guru :) w zakresie badania polskich nazwisk ). Nie wiem tylko, czy ktoś przenosił te publikacje do sieci. pozdrawiam M.

W krajach skandynawskich jest podobnie jak na bliskim wschodzie, zaznacza się w nazwisku imię ojca, np. Eryk Gustafsson: Eryk syn Gustawa. A na bliskim wschodzie "ibn" .

Opowiadasz tak ciekawie, że oglądam cały film mimo, że temat mnie za bardzo nie interesuje.

Siema Ignacy!Bardzo ciekawy materiał, dzięki! 👊

Ja bym wolał, żeby Japończycy podawali nazwisko jako pierwsze, zawsze tak jak w oryginale, bez żadnego przestawiania. Po prostu wtedy łatwiej się zoryentować, co jest czym, bo teraz podaja raz tak, raz tak i trudno się w tym wszystkim połapać.

U mnie to zalezy jak mowie, jesli ktos jest mi bliski to mowie po imieniu, jak widze kogos z widzenia, czy sporadycznie z nim rozmawiam to mowie do niego po nazwisku.

A ja myślałam, że moje Aleksandra Karolina Maria Magdalena plus nazwisko jest długie XDDDD

Pracuje w japońskiej firmie i właśnie nie wiem który człon jest imieniem i nazwiskiem Japończyków którzy są w zarządzie firmy. Na schemacie organizacyjnym zapis jest jedynie w łacinie, a więc nie da się nawet domyśleć który człon to imię, a który nazwisko.

Ciekawy filmik

Dla mnie to jeden czort jak kto się przedstawia w jakiej kolejności. Inaczej, wolę jak ktoś kogo poznaje robi to jak mu wygodnie a jak nie wiem co jest co to zawsze jest dobry temat do rozmowy po przez pytanie.

Zapewne mój sposób rozumowania nie jest najlepszy, ale uważam, że to co mówisz pierwsze zależy całkowicie od ciebie. Z reguły zapamiętujemy to co powie się pierwsze, więc jak chcesz, aby bardziej pamiętali twoje imię to przedstawisz się jako Jan Kowalski. To częściej zapamiętają cię zapamiętają cię jako Jana. Lecz jeśli zależy ci na zapamiętaniu nazwiska to przedstawiasz się Kowalski Jan. Ale może to też zależeć od sytuacji. Jeśli poznajesz kogoś prywatnie to częściej najpierw powiesz imię, w europejskich standardach mówienie najpierw nazwiska wydaje się bardziej oficjalne(?). Osobiście uważam, że powiliśmy się przedstawiać tak jak nas nauczono. Mnie uczono najpierw imię, a Ciebie najpierw nazwisko. To jest pewnego rodzaju tradycją, o którą powinniśmy dbać. A jakby były jakieś wątpliwości, to zawsze można dopytać, czy to imię, czy nazwisko :)

Ciekawy temat i rownież ciekawie potraktowany. Według mnie każdy powinien się przedstawiać po swojemu czyli nazwisko i imię. Jednak nie jestem tego pewien bo ciężko pogodzić tak skrajne aspecty dwóch odrębnych kultur - nobo jak? Jeśli już to powinno się używać obyczajów z kraju w którym się przebywa.

W Polsce te zwyczaje nieco się zmieniają. Niegdyś, gdy oficjalnie wszyscy zwracali się do siebie z tytułem Pan/Pani, ludzie przedstawiali się zwykle tylko nazwiskiem. Dziś w oficjalnych okolicznościach przedstawiamy się podając najpierw imię potem nazwisko. W niezobowiązujących okolicznościach podajemy tylko imię. W formularzach wpisujemy wedle wzoru jaki jest podany. We wszelkiego rodzaju zestawieniach, listach obecności, płac itp. podaje się najpierw nazwisko, potem imię - i wedle takiego układu porządkuje się to alfabetycznie.

3:20 - Galiusz Juliusz Cezar.

Ja mówie na siebie Piękos Kinga nazwisko imie w szkole tez tak na mnie mówia nauczyciele i psorzy chciała bym byc japonką macie niesamowitą kulture język i wygląd oraz przepiękne tradycyjne domy maze zeby zamieszkać w takim w japoni i nauczyć sie japońskoego

dam przykład mojej rodziny ponieważ pochodzę z rodziny szlacheckiej imię jest pierwsze nazwisko powstało od nazwy posiadłości np. Zbyszko z Bogdańca to teraz Zbyszek Bogdaniecki

Na listach nazwisk podajemy najpierw nazwisko a potem imię. W wypadkach indywidualnych najpierw wymieniamy imię np: Wiesław Bartosz. W języku potocznym Bartosz to imię męskie ale jeśli jest na drugim miejscu to jest niewątpliwie nazwiskiem dziedziczonym po przodku Bartoszu.

Chciałabym zamieszkać w Japoni w szałasie pod mostem...🙃 ooo, i jeszcze wybłagać autograf od Kohei'a Horikoshi'ego (nie wiem jak sie odmienia, hehe) dziwna jestem...😂

No faktycznie mieli dużo tego... ja myślałem, że moje pełne imię (w sensie 3 imiona + nazwisko) jest długie, ale przy Odzie Nabunadze to pikuś :D Aczkolwiek tej japońskiej kolejności anime zdążyło mnie nauczyć... i przez to zawsze mam wątpliwości, czy akurat kto używa japońskiej czy europejskiej kolejności. W sumie nie wiem jaką wersję wolę... pewne i tak bym musiał dopytywać.

Musi pozostać tak jak jest.Nie można i nie potrzeba nic zmieniać.

Szkoda że nie wiedziałem o tym wcześniej; kiedy zgłębiałem historię Japonii, myślałem że to nasi autorzy przestawiają imiona i nazwiska. To że Yeyasu jest imieniem zdołałem się zorientować ponieważ było więcej Tokugawów, ale przez długi czas sądziłem że Ishida to imię, a Mitsunari nazwisko. Muszę się przyznać że dopiero z gry, a nie z mądrych książek dowiedziałem się jak było naprawdę.

Właśnie! Kiedyś pomogłam Japończykowi dotrzeć na starówkę w moim rodzinnym mieście, bo turysta wiadomo nie wie gdzie. I rozmawialiśmy sb trochę po angielsku (nie był zbyt rozmowny xd), przedstawił mi się bo bardzo chciałam usłyszeć to piękne japońskie imię 😁 Ale do tej pory nie wiem czy to było imię 🤷

Brawo ;-) ... odwagi nauki i zrozumienia polskiego

Odnosnie kolejnosci imienia o nazwiska. W Polsce jest starsze imie od nazwiska. W zwiazku z czym kolejność zapisu jest taka. Imię bylo zawsze. Kazdy czlowiek posiadał imie. Miejscowości były niewielkie i w miare jak się powiekszaly powstawały problemy z uwagi ze zaczynały sie powtarzać imiona. Wowczas zaczęto dodawać drugi człon określający coś charaterystycznego np. zajęcie którym się zajmował, gdzie mieszkał itp. Co dało początek.nazwisk. W sredniowieczu były okreslenia rycerzy dwoma wyrazami imienia i skad pochodził (miejscowości), kub czegoś charakterystycznego np. Zawisza Czarny, Zbyszko z Bogdańca.

Najważniejsze jest, aby wszyscy Japończycy przedstawiali się w jednolity sposób, czyli albo "nazwisko imię" albo "imię nazwisko", bo jeśli jedni będą robili to w jeden sposób, a inni w drugi, to się nie połapiemy i ktoś może kiedyś czuć się nieswojo gdy będziemy się do niego zwracać w złej kolejności. Która to będzie z tych kolejności, to już sprawa wewnętrzna Japończyków i dla nas w sumie nie tak ważna. Teraz już wiadomo dlaczego nauczyłeś się polskiego tak dobrze: bo u Was jest masa problemów językowych o wiele bardziej złożonych i trudnych do wyjaśnienia, niż w polskim.

Komentarzyk dla statystyk :)!

Skoro w Japonii pierwsze jest nazwisko to nie widze powodu by inaczej bylo za granicą. Dobrze jest znac i uszanować kulture goscia z innego kraju.

P.S. ...nazwijmy protagonistę n.p. "Śluz", syn to śluzak, córka śluzaczka a żona śluzowa... ...chyba że zajmą dom w Śluboszczanach i zagospdarują się w majętność; ze "Śluza" stanie się 'Śluboszczański'... (itp.itd.) pozdrawiam

Przykładem chyba najpopularniejszej vocaloid czyli Hatsune Miku *nazwisko imie* często można natknąć się również na filmiki lub covery z nią jest Miku Hatsune *imię nazwisko* moim zdaniem lepiej brzmi Hatsune Miku. Takie małe wyjaśnienie dla osób które nie wiedzą kto to Miku więc : Miku to imię ,a Hatsune to nazwisko. Podobnie jest z Kagamine Rin oraz Len'em. Rin i Len to bliźniaki, odbicie lustrzane lub para zależy jak kto uważa i jaką piosenkę weźmie się pod uwagę. Len to brat, Rin siostra Rin oraz Len to imiona, a Kagamine to nazwisko. Tak rospisałam się, ale chciałam się z Wami podzielić tym jak to rozumiem ( ✧≖ ͜ʖ≖) ,więc jeśli jest coś źle to proszę nie poprawiać mnie bo jak piszę to jest coś jak ja to rozumiem. Życzę Tym którzy to czytają miłego wieczoru, nocy, poranka, połódnia czy dnia :D ~Katie

Za czasów Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej nazwisko było pierwsze. Dopiero po 1990 roku stopniowo przyjmowano porządek zachodni. I dla mnie bardziej naturalny jest porządek nazwisko a po nim imię. Czyli zostałem nauczony po japońsku 😀

Ignacy, mógłbyś zrobić odcinek dotyczący japońskiej poezji? Z tego co wiem, to jedyna poezja, którą się praktykuję do dziś, to haiku. Były też dłuższe formy, ale zaniknęły. Zastanawia mnie, dlaczego tak się stało. Czy to nie jest nieporęczne do przekazania czegoś w dziele lirycznym?