Dr.Soroush Mathnawi 65 شرح دفتر نخست مثنوی از سوی دکتر عبدالکریم سروش- جلسه شصت و پنجم 

سلام خدمت استاد بزركوار! با تشكر زياد از سخنان ارزشمند شما كه واقعا لذت بردم . متشكرم

سلام . ممنون از پخش این سخنرانی 🕺👏🌷

بانهایت سپاس از شما عزیزی که این امکان رو برای امسال من که دور از دسترسی به این استاد بزرگ هستم رو از طریق یوتوپ فراهم میکنید تا به سخنان این مرد بزرگ گوش جان فرا سپرم اگر امکانش هست کیفیت ضبط صدا رو کمی بهتر کنید ممنون از شما

سپاس زياد 🙏🙏

با تشكر از جناب دكتر البته بايد در نظر داشت كه دى ماه كه در نيمكره شمالى زمستان و سرد است در نيمكره جنوبى تابستان و گرم است منظورم اينه كه همواره به قول شما در هنگام حضيض بخشى از كره زمين گرمتر است ضمن اينكه در مورد زاويه تابش كاملا حق با شماست

استاد خوب توضیح میده حیف که به خاطر مسایل بیهوده ازایران رفتند

سلام و ضمن تشکر، عزیزان مسئول صدابرداری چرا اینقدر سر و صدای جانبی و آزاردهنده در زمینهٔ صدا هست؟ گویی کسی دارد دائماً چیزهایی را جابجا می کند. حیف است کیفیت صدا، به این صورت، خراب شده است.

اگر شخص یا اشخاصیکه این برنامه رو ضبط میکنن بعد از یکسال متوجه میشدند که صدای اضافی که از پیدا کردن اوراق که نزدیک میکروفن هست چه ازار دهنده هست خیلی خوب میشد که بعد از یکسال و بعد از تذکر خیلیها بالاخره متوجه بشن که اینکار ازار دهنده هست خواهشا متوجه بشید

خدا را سپاسگزارم که من را آشنا با معلمی چون آقای سروش نمود و هر چند لطف خداوند بر دوستانی رفت که از وجود ایشان حضوری بهره میبرند ولی برای مستمعین ایشان منت نهاده و آنها را به نعمت اینترنت مجهز و به حضور مجازی در مجلس ایشان میسر. این سطور را هم در ارتباط با سئوال و جواب یکی از محترمین در مجلس امروز ایشان مرقوم کرده ام درارتباط با ریز بودن ولی ناچیز نبودن هرچه بینی ضعیف و یا خیلی ریز بود در خلقت خدا آن بزرگ و عزیز بدان اگر آجری هست به دیوار سد همان راست بهایی به مقدار سد اگر آن ترک خورد و گردید سست بزودی بگردد همان بند سست بند ریزد و آب کند دنیایی خراب پس خوار شمردن خشتی نبود صواب در خلفت خدا ما همان آجریم راست ولی آجری با اراده که خلقت برای ماست کنار هم چیده دست بدست یکدگر تحمل کنیم وزن بالای سر شرط عقل نیست که با کمی فشار جا خالی داد و کشید کنار بدان هر ریزی که داریم ما در وجود همان است که خوانیم آن تار وپود اگر یک اتم گریزد ز اندام مان هزار درد بی درمان آید سراغمان ما در قیاس با جهان هستیم ریز مپندار نداریم بهایی چون پشیز پس اگر بسته است جان تو به چیزی ناچیز بسته است جان جهان به تو نیز

صفای گپپت