Ben filistinliyim Adım aksa benim Çocukluğum,gençligim,oyuncaklarım.. Son nefesim,Aksa benim ! O azgın denizlerden dökülüpte Şehrime gelen arsız gemiler.. Onlarda bildiler,bilecekler Aksaya doğmamış bebeklerin dahi sahip çıktigıni Bileceler ! Zülmun beşiginde gece üstumu ısrarla örterken Gözlerim enkazdaki anamı arıyordu Ve ansızın bir ay düşüverdi ellerime.. Ellerinde hilal sancaklı yiğitler geldi.. Biliyordum O mübarek vakit bu vakitti 🇹🇷
Annecim biliyorum seni hiç görmedim ama senin benim kalbimde yerin çok büyük. Geçen yıl Öğretmenim anneler günü ile ilgili şiir istedi ama yazmadım. Çünkü seni Görmedim ki senin gununle ilgili bir şey yazayım. Yazsam bile sana layık olmazdi ki annem.Bide sen artık rüyalarima girmiyorsun görmüyorum seni annem. Annem sen ölünce benim sol yanım acidi. Annem sen benim canım din. Anne herkes şiirini okudu .Ben okumadım, okuyamadim. Anne nolur ruyalarima gir nolur....😢
Allah Rahmet Eylesin. Mekanın Cennet, Toprağın Bol Olsun. Nur İcinde Yatsın. Rabbim Sabır Versin. Dayanacak Güç Versin. Acını Hafifletsin İnşallah 😔😔 Amin😢
Hep onu düsünmeyin çünkü hayatınızı onunla degil tek başınıza geçireceksiniz bu yüzden kendinizi çok sevin ve gereksiz insanları gözünüzde fazla büyütmeyin ben büyüttüm kimsenin lafına bakmadım ve şimdi ikimizin yaşadığı aşkın acısı benden cıktı halada çıkıyor karşınıza doğru bi insan gelmesinide beklemeyin çünkü beklemek çok zor kendimden biliyorum yaşadığımdan, biliyorum ben 9 sene bekledim ama hiçbirşey değişmedi hatta dahada kotu oldu "bu hikâyede yanan ben oldum bir gülüşe yanan ben oldum"
Allah derki Kimi benden çok seversen onu senden alırım Ve ekler Onsuz yaşayamam deme Seni onsuz da yaşatırım Ve mevsim geçer Gölge veren ağaçların dalları kurur Sabır taşar Canından çok sevdiğin yar bile bir gün el olur Akıl şaşar Dostun düşmana dönüşür Düşman kalkar dostun olur Öyle garip bir dünya Olmaz dediğin ne varsa olur Düşmem dersin düşersin Şaşmam dersin şaşarsın En garipi de budur ya Öldüm der durur Yine de yaşarsın MEVLANA ★★★★★
daha yeni on gün önce birlikte dinlediğim bu parçayı şimdi yalnızca dinleyip sadece beklemek üç ay sonra düğünümüz olacaktı çok sevdim evet ama nişanı atıp gitti ele yar olacak
GÖZLERİN KAL DİYOR Bu nasıl ayrılık, bu nasıl veda Gözlerin kal diyor dudakların git Bakışın anahtar, gözlerin kilit Ellerin aç diyor, dudakların git. Ayrılık; dönüşü olmayan nehir Yalnızlık, yıkılmış bomboş bir şehir Kaç sevda kül oldu böyle kim bilir Gözyaşın kal diyor, dudakların git. Gidersem, bir daha dönmeyeceğim Kalırsam, kalbime yenileceğim Çözemedim seni delireceğim Gözlerin kal diyor, dudakların git. Duvardan insin mi resimlerimiz, Yabancı olsun mu isimlerimiz? Ya o, deli dolu gecelerimiz Anılar kal diyor, dudakların git.
Ben sana mecburum bilemezsin Adını mıh gibi aklımda tutuyorum Büyüdükçe büyüyor gözlerin Ben sana mecburum bilemezsin İçimi seninle ısıtıyorum. Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor Bu şehir o eski İstanbul mudur Karanlıkta bulutlar parçalanıyor Sokak lambaları birden yanıyor Kaldırımlarda yağmur kokusu Ben sana mecburum sen yoksun. Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur Tutsak ustura ağzında yaşamaktan Kimi zaman ellerini kırar tutkusu Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından Hangi kapıyı çalsa kimi zaman Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor Eski zamanlardan bir cuma çalıyor Durup köşe başında deliksiz dinlesem Sana kullanılmamış bir gök getirsem Haftalar ellerimde ufalanıyor Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem Ben sana mecburum sen yoksun. Belki haziran da mavi benekli çocuksun Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin Kötü rüzgar saçlarını götürüyor Ne vakit bir yaşamak düşünsem Bu kurtlar sofrasında belki zor Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden Ne vakit bir yaşamak düşünsem Sus deyip adınla başlıyorum İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin Hayır başka türlü olmayacak Ben sana mecburum bilemezsin. Attila İlhan
Merhaba anne, yine ben geldim Merak etme okuldan çıktım da geldim. Anneler de babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama, Ali "okula gitmezsem annem çok kızar merak eder" demişti de onun için söylüyorum. Geçen hafta öğretmen sağ elimde sarımsak, sol elimde soğan dedirte dedirte Öğretti sağımı solumu. Ben biliyorum artık anne, sağım neresi solum neresi, Ağrıyan yanımın neresi olduğunu şimdi iyi biliyorum anne… Hani geçen geldiğimde, şuram acıyor, şuram işte demiştim de, Bir türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne, Bak şimdi söylüyorum. Şuram işte sol yanım çok acıyor anne, Hem de her gün acıyor anne, her gün… Dün sabah annesi Ayşe'nin saçlarını örmüştü. Elinden tutup okula getirdi. Yakası da danteldi. Zil çalınca öptü, hadi yavrum sınıfa dedi… Bende ağladım… Ağladım işte utanmadım. Öğretmen ne oldu dedi. Düştüm dizim çok acıyor dedim. Yalan söyledim anne, Dizim acımıyordu ama, sol yanım çok acıyordu anne! Bu gün bende saçım örülsün istedim. Babam ördü ama onunki gibi olmadı. Dantel yaka istedim, babam ben bilmem ki kızım dedi Bari okula sen götür dedim. Kızım iş dedi. Bende bana ne dedim ağladım. Kızım ekmek dedi babam. Sustum ama , okula giderken yine ağladım anne. Ha bide sol yanım yine çok acıdı anne… Herkesin çorapları bembeyaz, benimkiler gri gibi. Zeynep "annem beyazlara renkli çamaşır katmadan yıkıyormuş" dedi. Babam hepsini birlikte yıkıyor, babam çamaşır yıkamasını bilmiyor mu anne? Of babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme. Üzülmesin diye söylemiyorum ama, Arkadaşlarım her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor. E biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne. Hava kararıyor, ben gideyim anne, Babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi? Duyarsa kızmaz ama, çok üzülür biliyorum. Kim bozuyor toprağını, çiçeklerini kim koparıyor! izin verme anne, ne olur toprağına el sürdürme! Eve gidince aklıma geliyor, bide bunun için ağlıyorum anne. Bak kavanoz yanımda, toprağından bir avuç daha alayım. Biliyor musun anne, her gelişimde aldığım topraklarını, Şu kavanozda biriktirdim, üzerine de resmini yapıştırıp baş ucuma koydum. Her sabah onu öpüyor, kokluyorum. Kimseye söyleme ama anne, bazen de konuşuyorum onunla. Ne yapayım seni çok özlüyorum anne. Ha unutmadan! Öğretmen yarın anneyi anlatan bir yazı yazacaksınız dedi. Ben babama yazdıracağım, öğretmen anlarsa çok kızar ama, bana ne, Kızarsa kızsın. Ben seni hiç görmedim ki, neyi nasıl anlatacağım anne, Senin adın geçince, sol yanım acıyor anne, Hiçbir şey yutamıyorum. Bazen de dayanamayıp ağlıyorum. Kağıda da böyle yazamam ya anne. Ben gidiyorum anne, Toprağını öpeyim, sende rüyama gel beni öp, Mutlaka gel anne. Sen rüyama gelmeyince, sol yanımın acısıyla uyanıyorum anne Sol yanım açıyor anne. İşte tam şurası, Sol yanım… Çok acıyor anne. Seni çok özledim, çok…anne…
içim yandı be ......... keşke anneler ölümsüz olsa keşke hep yanımızda olsa ama öbür dünyada buluştursun bizi inşallah üzülme geçer bunlar sakın öğle düşünme annen hep yanındasakın ağlama oda üzülür sakın ANNEMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM.....
Eskisi kadar özlemiyorum seni, Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.. Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.. Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. Biraz yorgunum.. Biraz kırgın.. Biraz da kirletti sensizlik beni! Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama “İyiyimler” yamaladım dilime. Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.. Gel diye beklemiyorum artık, Hatta istemiyorum gelmeni.. Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum Benim derdim yeter bana banane! Alıştım mı yokluğuna? Vaz mı geçiyorum, varlığından? Tedirginim aslında, Ya başkasını seversem? İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..
@@komutanlogartrihis9548 Vazgeçmiştir, Alışmıştır, Geç Kalmışsındır, İş Işten Geçtikten Sonra Tekrar Teklif Ettiysen, Bu Karşındaki İçin, Artık Bir Anlam İfade Etmediği İçin, İstememesi Normal...
Benim için her şeye katlanan, her zaman yanımda olan, değeri biçilemeyen dünyanın en güzel annesine… Anneler günün kutlu olsun canım annem… Yüreğindeki sınırsız sevgi ve sabır için çok teşekkürler canım anneciğim...
Ne Oldu Çokmu özledin? Özleyeceksin... Düşüneceksin günlerce, Gecelerce..... Anılarımızı , yaşadıklarımızı. Agĺıyacaksin Ne yaparsan yap nereye gidersen git unutamayacaksin Hep içinde uhde kalacak. Önce geçiyor gibi olacak. Sonra bir şarki. Belkide bir şiir bütün tadını kaçiracak, Suratın asılacak..... Agliyacaksin. Gittigimiz yerlere gitmemeye Geçtigimiz sokaklardan Geçmemeye çalışacaksin Ama ne yaparsan yap nafile Unutamiyacaksin. Evden çıkmak istemeyeceksin Ama evde de Duramayacaksın.... Yatmak istiyeceksin Uyuyamicaksin. Gözlerini her kapattıgında Yastıga sarılıp saatlerce Agliyacaksin Geceler boyunca üstüne Gelen duvarlar bugun de Durmayacak. Ne yaparsan yap, nereye gidersen git, kiminle Yaşarsan yaşa Benimle geçirdigin o güzel Günleri unutamayacaksın
Bir Ana Oğlu Askerden Gelecektir Oğul: Anne 10 Gün Sonra Geleceğim Anne: Çok Şükür Ya Rabbim Oğul: Anne Yanımda Arkadaşımda Gelebilirmi Anne: Tabi Oğlum Gelsin Yük Olmaz Oğul: Ama Anne O Mayına Basarak 2 Ayağını Kaybetti Anne: Ozaman Gelmesin Oğlum Yük Olur Bize *Günler Sonra Askerden Anneye Mektup Gelir Mektupta* Anne Ben Sana Yük Olmak İstemedim Dedi Ve Hayata Veda Etti Anlayanlar Beğenmiştir
Başka birisi nasıl sevilir bilmiyorum Hangi şehre gidilir yalnız başına, Hangi şarkı dinlenir senle olmayınca. Kimle çay içilir ? En güzel sözlerin altı kim için çizilir Kimin kokusu saklanır… Hangi hayal hediye edilir, Hangi gözle bakılır o çiçek yaprağı kirpiklerine Nasıl anlatılır gülüşünün sesi Adının güzelliğine hangi alfabe de rastlanır Senin bakışın hangi şiire benzer Kime dokunur, sarılır, uyur bu kalp Hangi insanda rastlanır sana… Gel de anlat… Senden başkası nasıl sevilir ? Bilmiyorum ben…
Gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu Ağlardım Beni sevmiyordun bilirdim Bir sevdiğin vardı duyardım Çöp gibi bir oğlan ipince Hayırsızın biriydi fikrimce Ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım Felaketim olurdu, ağlardım Ne vakit Maçka'dan geçsem limanda hep gemiler olurdu Ağaçlar kuş gibi gülerdi Bir rüzgar aklımı alırdı Sessizce bir cigara yakardın Parmaklarımın ucunu yakardın Kirpiklerini eğerdin, bakardın Üşürdün içim ürperirdi Felaketim olurdu ağlardım Akşamlar bir roman gibi biterdi Jezabel kan içinde yatardı Limandan bir gemi giderdi Sen kalkıp ona giderdin Benzin mum gibi giderdin Sabaha kadar kalırdın Hayırsızın biriydi fikrimce Güldü mü cenazeye benzerdi Hele seni kollarına aldı mı Felaketim olurdu, ağlardım
Ben türküm millet. İngiliz diye geçme! şehitletimizin ruhu için bu savaş bizim için daha çooook var😢😢😢😢 ama bu savaş şehitlerimiz için intikam olacak!! Burdan 5-6-7 yaş olanşata söylüyorum önemli olan oyun değildir. Önemli olan büyüyüp asker olup şehit olmaktır. Bunu büyük abilere ablalarada söylüyorum. Biz şehit olana kadar bu savaş biticek!!!! Şehitlerimizin için! 😢😢😢😢😢😢😢😢
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni Sense araya korkular koydun. Yasaklar koydun... Bitmez tükenmez engeller koydun Şimdi nerdesin diye sakın sorma Sen çağırdın da ben gelmedim mi? Sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara, Yağmurlu havalara...Bu kasvetli akşamlara Sen varken Bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına Otobüs duraklarına... Sen varken ayrılanlara ağlamazdım... Yıkılmazdım biten sevdaların ardından Gidenlere küsmezdim Kalanlara acımazdım... Sen varken böyle üşümezdim-titremezdim Masumdum, çocuklar gibi Böyle delirmezdim-küfretmezdim... Hele ölmeyi hiç düşünmezdim. Şimdi soruyorum sana Adı sevdaysa bu cehennemin Sen yaktın da ben yanmadım mı? Biliyorsun Bütün acılarına 'yeşil ışık' yaktım olmadı Bütün korkularına'arka çıktım'olmadı Dağlara merdiven dayadım olmadı Haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı Sevdim olmadı -yandım olmadı-taptım olmadı Benden artık pes Bu aşkın biletini istediğin gibi kes Nasılsa gidiyorsun Biliyorum git... Ama ardında Ağlayan bir çift göz Paramparça bir yürek Ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan Çek silahını-daya sırtıma Titrersem namerdim... Sen vurdun da ben ölmedim mi?
Ağlamak, Unutmak kadar kolaydır inan. Sevin ağlayabiliyorsan, Sevin ağlıyorsan, Gül ağlayabiliyorum diye, Gül ağlıyorum, ağlıyorum diye Sana birşey yapamam ağlayamıyorsan... Ağlamak, Bazı acılarda yetmez Bazı ölümlere... Örtüsüdür bazı acıların, Örter, örtülmez, Savunur bir süre. Ağlayanlar sevinmeli, Sevin ağlayabiliyorsan, Acılar art arda dinmeli... Duru bir nöbetçi gibi, Durur bir bekçi gibi, Zamana gülmeli-gülmeli... Sevin ağlayabiliyorsan. Unutmanın kardeşidir ağlamak. Uyur uyanır yatağında duyguların, Düşüncenin kucağında, hep çocuktur Ağlamak... ~Özdemir Asaf
Dayım biliyorum ki şuan cennettesin diye umuyoruz korkuluk gibiyim artık rüyalarımda bile seni göremiyorum rüyama girmeni umuyordum sen bizi Erzincana götürecektin çantan her şeyin kaldı ancak rüyada belki bir şeyler yada bir bilgi verirsin diye ummuştum ancak öyle olmuyor hayatta buda başımıza gelicekti o da öldü aylar geçmesine rağmen rüyalarımda korkunç şeyler var seni rüyalarımda göremiyorum sen umarım ki cehennemde değilsindir diye umuyorum eğer cehennemdeysen Allâh seni şeytandan veya her yaratıktan korusun seni çok özliycem 😭😭😞😢😢😢 (Sensin gün geçmiylr 😭😭😭)
Nasılsın baba yine ben geldim yazılara döktüm yine içimi... Sana dökemedim be baba kusuruma bakma belki yanımda olsaydın evlatlıktan reddetmeseydin beni Artık okulumda ki herkez beni yetim olarak görüyor baba belki sen olsaydın belki o yürek yine yetim bir çocuğun yüreği gibi sızlamazdı biliyormusun baba ?? Belki gece yastığım başında bana masal anlatırken uyuyup kalırdık beraber... Geçen gün öğretmenim hepimize bir takım sorular sordu ve dedi ki babası ile yaşamayanlar ya da görüšmeyenler seni hatırladım baba o gün yangında kardeşimin ölümüne sebep olmuştum da beni evlatlıktan reddetmiştin ya babam ile yaşamıyorum derken yüreğim acımıştı Telefon numaranı istediler veremedim baba seni o günden beri görmüyorum daha doğrusu bebek olduğum için hatırlamıyorum ama kokun hala aklımda be babam Belki ben yine baban nerede sorusuna cevap veremiycem ama olsun tabi bunu yazarken yine sulugözlülüğüm tuttu Baba şimdi benim gitmem gerekiyor gece rüyama mutlaka gir tamam mı?? Sen gelmeyince yüreğimin acısı dinmiyor baba Belki rüyamda da olsa seni bir kere görmeyi,bir kere sarılıp kokunu içime çekmek istiyorum baba Rüyama gelmeyi unutma...
Merhaba anne Yine ben geldim Merak etme okuldan çıktım da geldim Annelerde babalar gibi merak eder mi? Bilmiyorum ama Ali, okula gitmezsem annem çok kızar Merak eder demişti de onun için söylüyorum Geçen hafta öğretmen sağ elimde sarımsak Sol elimde soğan dedirte dedirte öğretti sağımı solumu Ben biliyorum artık anne. Sağım neresi? Solum neresi? Ağrıyan yanımın neresi olduğunu şimdi iyi biliyorum anne Hani geçen geldiğimde, şuram acıyor şuram işte demiştim de Bi türlü söyleyememiştim ya acıyan yanımı anne Bak şimdi söylüyorum, şuram işte Sol yanım çok acıyor anne Hem de her gün acıyor anne her gün Dün sabah annesi Ayşe'nin saçlarını örmüştü Elinden tutup okula getirdi, yakasıda danteldi Zil çalınca öptü, "Hadi yavrum sınıfa", dedi Ben de ağladım Ağladım hiçte utanmadım Öğretmen, "Ne oldu?", dedi Düştüm dizim çok acıyor", dedim Yalan söyledim anne Dizim acmıyordu ama sol yanım çok acıyordu anne Bugün ben de saçım örülsün istedim Babam ördü ama onunki gibi olmadı Dantel yaka istedim Babam ben bilmemki kızım dedi Bari okula sen götür dedim "Kızım iş", dedi Ben de, "Banane", dedim Ağladı "Kızım ekmek", dedi babam Sustum ama okula giderken yine ağladım anne Ha bide sol yanım yine çok acıdı anne Herkesin çorapları bembeyaz benimkiler gri gibi Zeynep, "Annem beyazları renkli çamaşır katmadan yıkıyormuş", dedi Babam hepsini birlikte yıkıyor Babam çamaşır yıkamasını bilmiyor mu anne? Uff babam Her gün domates peynir koyuyor beslenmeme Üzülmesin diye söylemiyorum ama Arkadaşlarım her gün kurabiye börek pasta getiriyor Ee biliyorum babam pasta yapmasını bilmez anne Hava kararıyor ben gidim mi anne? Babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi Duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum Kim bozuyor toprağını? Çiçeklerini kim koparıyor? İzin verme anne, ne olur toprağına el sürdürme Eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne Bak kavanoz yanımda, toprağından bi avuç daha alıyım Biliyor musun anne? Her gelişimde aldığım topraklarını şu kavanozda biriktirdim Üzerinede resmini yapıştırıp baş ucuma koydum Her sabah onu öpüyor, kokluyorum Kimseye söyleme ama anne Bazen de konusuyorum onunla Ne yapayım? Seni çok özlüyorum anne Ah unutmadan öğretmen, "Yarın anneyi anlatan bi yazı yazacaksınız", dedi Ben babama yazdırıcam Ögretmen anlarsa cok kızar ama banane kızarsa kızsın Ben seni hiç görmedim ki neyi, nasıl anlatıcam anne? Senin adın geçince sol yanım acıyor anne Hiçbir şey yutamıyorum, bazen de dayanamayıp ağlıyorum Kağıda da böyle yazamam ya anne Ben gidiyorum anne toprağını öpeyim, sen de rüyama gel beni öp Mutlaka gel anne sen rüyama gelmeyince sol yanımın acısıyla uyuyorum anne Sol yanım acıyor anne İşte tam şurası Sol yanım, çok acıyor anne Seni çok özledim, çok anne
Okuyunca boğazıma bişey dügümlendi annemde sağ oysaki şimdi yıllar sonra buraya tekrar denk gelirsem ve artık annemde olmazsa diye düşündüm bi an anneleriniz hayattaysa hayır duasını alın her zaman yolunda gitmeyen şeyler de varsa yoluna girer
Allah kimseyi annesiz bırakmasın şimdi herkes annesine sarılıp kokusunu içine çeksin Bugün yarın ne olacağımız belli değil annelerimizin değerini bilelim Annem iyi ki varsın
Acın sâç teli kadar hafiftir aslında, bir yere kadar hatırlarsın için içini yer sonra unutursun, alışırsın. Belki, belki dersin mutluluk bir gün bana da uğrar ama zaman lazım çünkü senin kaderinde bu yazılıya şu an bunu yaşamak gerekiyorsa bunu sürdürmek zorundasin, kaderine razı gelmek zorundasın.. Ve vazgeçme bir gün sende "Mutlu" olacaksın. :)(:
Kilometrelerce uzaktan, ayrı şehirden, ayrı evden, ayrı yataktan ‘iyi geceler, öptüm’ der sen kokusunu hissedersin… Çünkü saçlarını ezbere bilirsin, avuçlarını, sesini, kokusunu… Belki de hayatın boyunca ezberlediğin tek şey odur. Bazen, öyle seversin… Bazıları da olur, zamanla değişir. Onun için yaptığın hiçbir şeye layık olmadığını görürsün. Gün gelir vazgeçişin, pişmanlığın olur. Öyle nefret edersin… Her kim olursa olsun, bir gün her şey son bulduğunda herkesi sana yaşattığı şeylerle hatırlarsın. Kimini nefretle, Kimini minnetle…
*BİZ AŞKI SOKAKLARDA, CADDELERDE, BAŞKA YERLERDE ARADIK. YANILDIK. ÇOK ACILAR YAŞADIK. NEFSİMİZE UYDUK, GERÇEK AŞKIN, AŞKI YARATAN ALLAH'A OLDUĞUNU UNUTTUK.* *MEHMET YABACI*
Eskiden herşey ne kadar güzeldi değil mi ? Pokemon tasolarımız vardı, çoğumuzun banyoları sobalıydı, sobalı olmayan banyolara da pazar günleri elektrikli soba koyardık öyle yıkarlardı bizi, ya da içerde leğende yıkanırdık... Kar yağardı, karla oynamanın heyecanı çok farklıydı ellerimiz üşürdü eldivenimiz yoksa çorap geçirirdik ellerimize yine oynardık. Sanırım yeni jenerasyon böyle şeylerin lezzetine asla varamayacak. 90'ların çocuğu olmak farklıydı, kendimi bu konuda şanslı hissediyorum... Evlerimizde radyolarımız vardı, yollarımızı topraktı... Sonra biraz büyüdük sevdiğimiz kızlar oldu, hiçbirini kolumuza takamadık çünkü konuşurken bile utanırdık yıllar yine geçti ve işte bugündeyiz... İz bırakmak istedim, geçmiş olsun millet geçmiş olsun. BÜYÜDÜK
Oğuz kardeşim ne kadar güzel söylüyorsun insan bi an aklına gelip huzunleniyor ne günlerdi be hey gidi güzelim yıllar eskiden herşey vardı dostluk arkadaşlık kardeşlik komşuluk esnaflik vardı herşeyden önce sanata ve sanatçıya önem ve değer verilirdi ama maalesef devir çok değişti artık para devri oldu paran varsa kralsin yoksa sürünürsün kimse olmaz yanında sadece paran varken hepsi yanındalar eskilerde sen de bilirsin ki herkes birbirini kollar hakkını savunurdu şimdi maalesef öyle değil şimdi ise bütün herkes kimin açığını yakalarim kimin kuyusunu kazarim derdinde keşke hersey eskideki yaşadığımız yıllara donebilseydik ama lâkin artık çok geç
Bilmiyorum nerdeyim, ne haldeyim, ben kimim Ayrılırken kimliğim, adresim sende kalmış. Tebessümü yüzüme çok görüyor matemim Güldüğümü gösteren tek resim sende kalmış. Akların kaybolduğu, rengin ahenk bulduğu Toprağın kadehine ab-ı hayat dolduğu Bir gül için, bülbülün saçlarını yolduğu Aşkın harman olduğu o mevsim, sende kalmış. Nerede o çocuksu, o şımarık hallerim, Saçlarına hasreti tanımayan ellerim, Rengarenk rüyalarım, toz pembe hayallerim Tekmil neşem, sevincim, hevesim, sende kalmış. Ayıplama, kınama, kahveye gidiyorsam, Avunabilmek için bir tavla atıyorsam, Garson çay uzatırken ben aklımda diyorsam, Sende kalmış demektir, ladesim sende kalmış. Dostlar da muhabbeti kestiler, lüzum da yok. Zaten senden ziyade sohbetim, sözüm de yok. Sen dönmeden kimseye bakacak yüzüm de yok. Aynalarda kendimi göresim sende kalmış. Sende kalmış umudum, saadet çağım sende, Sende kalmış huzurum, tüten ocağım sende, Sende hayat kaynağım, duygu membağım sende, Can diyorum sana,can kafesim sende kalmış. Allah' ım düşmanımı düşürmesin bu zaafa, Sanki her noksanımı mecburum itirafa, Hangi şarkıya girsem, notalar do re mi fa Sol diyorum sana sol, la sesim sende kalmış. Gel Tanrıya borcunu teslim etsin bu yürek, Tez gel ki enkazımı kapatsın kazma kürek, Kelime-i şahadet getirmem için gerek, Son diyorum sana, son nefesim sende kalmış
Vapurun dümen yerinde çaldığım ıslık Yağmurlu güvertedeki türküm Sana yaklaşmaya vesiledir Yoksa canım, seni unutmak için değil. Senden sonra ancak anlaşılır İnsanoğluna öğretilen yalanlar. Senden sonra anlaşılır ancak Boşluğu herşeyin. Seninle beraberdir dolu kadehler Şaraplar seninle aziz Cigaralar seninle tüter Ocaklar seninle yanar Yemekler seninle yenir. Senden bahis açılmadıkça susmak isterim Senden bahis açılmaya vesiledir. Kınalıada, vapur, deniz, yunus Şimdiye kadar neden gökyüzü değildi Niye böyle oldu Neden kitapları severdim? Bu şehirde ikimiz birden nefes alıyoruz Yoksa neye yarardı bu garip şehir? Burada senin doğduğun bana malumdur Yoksa sever miydim minareleri Süleymaniye'yi? Sen gavur olduğun halde Sait Faik abasıyanık
Ağlasam sesimi duyar mısınız mısralarımda, Dokunabilir misiniz gözyaşlarıma ellerinizle Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu Bu derde düşmeden önce Bir yer var biliyorum ; Her şeyi söylemek mümkün Epeyce yaklaşmışım duyuyorum, Anlatamıyorum. Orhan veli kanık
BEN SANA MECBURUM Ben sana mecburum bilemezsin Adını mıh gibi aklımda tutuyorum Büyüdükçe büyüyor gözlerin Ben sana mecburum bilemezsin İçimi seninle ısıtıyorum. Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor Bu şehir o eski İstanbul mudur Karanlıkta bulutlar parçalanıyor Sokak lambaları birden yanıyor Kaldırımlarda yağmur kokusu Ben sana mecburum sen yoksun. Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur Tutsak ustura ağzında yaşamaktan Kimi zaman ellerini kırar tutkusu Bir kaç hayat çıkarır yaşamasından Hangi kapıyı çalsa kimi zaman Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor Eski zamanlardan bir cuma çalıyor Durup köşe başında deliksiz dinlesem Sana kullanılmamış bir gök getirsem Haftalar ellerimde ufalanıyor Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem Ben sana mecburum sen yoksun. Belki haziran da mavi benekli çocuksun Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor Belki körsün kırılmışsın telaş içindesin Kötü rüzgar saçlarını götürüyor Ne vakit bir yaşamak düşünsem Bu kurtlar sofrasında belki zor Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden Ne vakit bir yaşamak düşünsem Sus deyip adınla başlıyorum İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin Hayır başka türlü olmayacak Ben sana mecburum bilemezsin.
SEVMEK NE UZUN KELİME Dokunulmasa da, görülmese de; Kalpte yer verilir bazısına, Nedensiz... Sen; aklım ve kalbim arasında kalan, En güzel çaresizliğimsin. Gerçi aklıma bile gelmiyorsun artık. O kadar kalbimdesin ki... Gözlerinin kahvesinden koy ömrüme, Kırk yılın hatırına "SEN" kalayım. "Sevmek" ne uzun kelime... Şimdi açsam pencereyi beklesem. Sen gelsen, olmaz ya hani geliversen. Hiçbir şey sormasan, Hiçbir şey söylemesen, Sussan, Sussam, Sussak... Susuşların anlattıklarını dinlesek. CEMAL SÜREYA Çok sevdiğim bir şiirdir,paylaşmak istedim
Artık demir almak günü gelmişse zamandan, Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol; Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol. Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli, Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli. Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu. Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu. Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler; Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler. Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden. Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden
elbette senden güzel olacaktı çizdiğin resim yaptığın heykel senden büyük olacaktı senden yakışıklı elbette senden doğru söyliyecekti yazdığın şiir elbette senden çok duyacaktı söylediğin türkü sen olduğundan büyüksün sen olduğundan iyisin sen olduğundan güzel
Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun? Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını taa içimde hissetmek. Seninle olmanın en kötü yanı ne biliyor musun? ”Seni seviyorum” sözcüğü dilimin ucunu ısırırken her konuşmamızda boş yere saatlerce havadan sudan söz etmek. Seninle olmanın en heyecanlı yanı ne biliyor musun? Aynı şeyleri seninle aynı anda düşünmek birlikte ağlamak gülmek. Ve buradayken bile seni çılgınca özlemek… Seninle olmanın en acı yanı ne biliyor musun? Seni hiç tanımadığım bir sürü insanlarla paylaşmak. Senin yanında olan, seninle konuşan herkesi çocukça kıskanmak. Seninle olmanın en mutlu yanı ne biliyor musun? Tanıdık birileriyle karşılaşma tedirginliği ile yollarda yürümek yan yana… Elimdeki şemsiyeye inat yağmurda ıslanmak birlikte. Elimde kır çiçeğiyle seni beklemek… Aynı mekanlarda aynı yiyecekleri yemek. Seninle olmanın en romantik yanı ne biliyor musun? Sensiz gecelerde sana söyleyemediklerimi yıldızlara aya anlatmak… Okuduğum kitabın sayfalarında dinlediğim şarkıların türkülerin şiirlerin her mısrasında seni bulmak. Seninle olmanın en zor yanı ne biliyor musun? Seni kaybetme korkusuyla hayatta ilk kez tattığım o tarifsiz duygularımı umut denizinin ortasında küreksiz bir sandala hapsetmek. Sevgili yerine yıllarca dost kalmayı başarmak. Yalın ayak yürümek bıçağın en keskin yerinde. Kanadıkça tuz yerine gözyaşlarımı basmak yüreğime. Seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyor musun? Nereden bileceksin? Sen benimle hiç olmadın ki. Olsaydın avuçlarım terlemezdi… Isırmazdım dilimin ucunu… Özlemezdim seni yanımdayken.Kıskanmazdım. Korkmazdım yollarda yürümekten. Islanmazdım yağmurlarda… Yıldızlara aya dert yanmaz, böyle her şarkıda serhoş olmazdım. Korkmazdım seni kaybetmekten ayaklarım kan revan atlardım sandaldan denize… Ve her kulaçta haykırırdım seni.. Ama sen hiç benimle olmadın ki… YA AKLIN BAŞKA YERLERDEYDİ YA YÜREĞİN…
bu fon müziği ben 7. sınıftayken bir şiir için şeçmiştim şimdi 9. sınıfım aynı fon müziğini ve aynı şiiri şeçtim ama bişey var 8. sınıfım çok güzeldi belki yine bunu şeçerim yıllar sonra ❤
Okudu selamı imam Annem haykırıyor "Yavrumu toprağa bırakmam" Babam sessizliğe gömülmüş dalmış derinlere Kardeşlerim olayı anlamaya çalışıyor Savcı geldi cenaze arabasıyla birlikte Girdi savcı içeri tuttu tutanak Babam konuştu baş ucumda yarım yamalak Şimdi ben toprağa nasıl oğlum derim Nasıl sarılırım ona ben Neden bizi bu kadar erken kendinden ayırdın Ağladı sonra babam bu kelimelerinden Ben duyuyordum her şeyi Kalkmak istiyorum kalkamıyorum Hissediyorum ama o bedenimi kaldıramıyorum Baba ben gitmedim diyemiyorum Kaldırıyorlar beni koyuyorlar tabuta Taşınıyorum yavaştan cenaze arabasına Annem krizler geçiriyor Babam hala aynı sessizliğini koruyor Kardeşlerim ne olduğunu bilmeden ağlıyor Vardık işte mezarlığa ömrün son durağına Yatırdılar beni musallaya Babam geldi baş ucuma Başladı suyu dökmeye Bir yandan okşuyor bir yandan yıkıyor Kefenlediler beni koydular tekrar tabuta Tabutu da alıp koydular tekrar musallaya Durdular cenaze namazına Ettiler haklarını götürdüler mezarıma Bir yandan babam bana toprak atıyor Öteki tarafta imam Yasin okuyor Annem sessiz sessiz ağlıyor Kalkıp diyemiyorum napıyosunuz siz Ben ölmedim diye Sadece sessiz bir vaziyette Bende izliyorum olanı biteni Defin işi bitiyor İmam başımda bana bişeyler soruyor Annem hala ağlıyor Babam dua ediyor Babam gidelim diyor Annem gitmem korkar o karanlıktan Hep çekinirdi yalnızlıktan Daha 17'sinde nasıl bırakırım onu Ey kardeşlerim! Elbet bir gün vücudumuz toprak olacak Bu dünyada iz bile bırakamayacak Tek izimiz bedenimiz kalacak O da zamanla toprağa karışacak
İlk bakışın varya hani qözlérin qözlérimdé... Mutlu olmak istedim garip duygular içinde... Mutlu etmek istedim o gözlerini görünce... Çalkalandı geceler içimde günler geçtikçe... Kök salıyor düşlerime istiyorum herşeyinle... Sevmiyorsun dediler ya unut gitsin dediler... Sen benim olmalısın karışmasın kimseler... Bunca zaman kanmışım o sevgi dolu sözlere... Etrafımı çevirmişler hainler sinsice... Sakin olmak istedim ve ben hep seni bekledim... Bunca zaman nerdeydin de yollarını gözledim... O benim qüzelim o benim herşeyim... O benim bi tanem o benim nefesim... O benim qüzelim o benim herşeyim... O benim bi tanem o benim nefesim bu muzige bu siir gider mi arkadaslar sözler bana aittir.
"Hayâller:gördüğün kadarmı, Yoksa göremediğin kadarmıdır... Umutlar:beklediğin kadarmı, Yoksa beklemediğin kadarmıdır... Ruhun:ne kadar uzağa gidebilir ki, Aykalarının gittiği, gücünün yettiği kadarmı? Yoksa tahmin dahi edemiyeceğin kadar mı... En çokta merak ettiğim ney biliyormusun? İnsan bunlara ne kadar sabrede: Sabrı ne kadardır.... 🍃 🍁 🍂
Dolaştığım denizlerce düşünüyorum, Bineceğim son gemi değil midir Hayır sahibi omuzlarda giden tabut. Herkes gibi teselliye muhtaç olsaydım eğer, Derdim ki: "Elbet bir ağlayanım olur benim de; Ramazan geceleri Yasin okuyanım, Baharda kabrime menekşe getirenim de." Fakat bütün bunlar da olur, Yine tasa etmem, Yine kırılmam kimseye. Ben aşk adamıyım, Sevmeye geldim insanları, Gönlümle, elimle, kafamla sevmeye; Hesapsız, karşılıksız, Ayrılık gayrılık gözetmeden. Gün gelip gidersem şayet, Öyle severekten gideceğim ki, Karanlık kıyılardan bile olsa, Candan selamlarım, Civarımdan geçecek gemileri; Güneşli gemileri; Şarkılı gemileri; İçlerinde kendim varmışım gibi!
Her Gün Seninle Güzel olan Her günü seninle tekrar tekrar yaşamak Erimek yarını olmayan zamanlarda Durdurmak bir yerde bütün saatleri Bütün kuralları kırıp parçalamak Sonra varmak o yerlere Mevsimlere dur demek Kar yağarken çiçek açtırmak ağaçlara Güneşi bir akşam saatinde tutup bırakmamak Sonra doldurmak ay ışığını kadehlere Delicesine içmek Ve unutabilmek her şeyi ansızın Sevmek seni en yücesiyle sevgilerin Birlikte geçmiş, gelecek bütün çağları aşmak Güzel olan Sevmek seni Tanrılar gibi Seninle Tanrılaşmak... Bir gün bu akan sele dur diyeceğim, göreceksin Ne bu şehir kalacak Ne bu duygusuz sürü Bu korkunç kalabalık Her vapur seni getirecek bana Bütün istasyonlarda seni bekleyeceğim Kapılar sana açılacak Senin için söylenecek şarkılar Şiirler senin için yazılacak Her evde bir resmin Her meydanda bir heykelin olacak Ve sen kimi gün bir rüzgar gibi Kimi gün denizler gibi, bulutlar gibi Kopup ötelerden, ötelerden Yalnız bana geleceksin Bir gün bu akan sele dur diyeceğim göreceksin. Ben eskimeyen tek güzelliği sende gördüm Sende buldum erişilmez hazları Yanında sıyrıldım korkulardan, yalanlardan Duyguların en ölmezini sende duydum Susuzluğum dudaklarında dindi Yalnızlığım ellerinde Çoğu gün unuttum açlığımı Sende doydum... İlk defa seninle bütünlendim, anlıyor musun Anladım yaşadığımı her nefes alışta Seninle geçtim bütün zamanlardan Seninle var oldum Eridim seninle bir sonsuz çalkanışta. Boynunda bir yer vardır, ben bilirim Ne zaman oradan öpsem, Değişir gözlerinin rengi Yanar dudakların, terler avuçların Dökülür kapkara aydınlık gibi Omuzlarına saçların Gitgide artar kalbinin vuruşları Bir musiki halinde dünyamı doldurur Ansızın bütün sesler kesilir Zaman durur Bir baş dönmesi başlar o en yükseklerde Her gün seninle yeniden var oluruz Eriyip kaybolduğumuz yerde... Sesini duymadığım gün Yaşanmış değil Açan çiçek değil Öten kuş değil Yüzünü görmediğim gün İçimde yıldızlar sönük Güneşler güneş değil Seni sevmediğim gün Seni anmadığım gün Olacak iş değil... Her günüm seninle geçsin O güneşe en yakın Kimsenin varamayacağı bir dağ başında Uçsuz bucaksız uzak denizlerde İnsan ayağı değmemiş ormanlarda Uzaklarda, en uzaklarda O gemilerin uğramadığı limanlarda Işığım ol, alınyazım ol benim Vatanım ol, evim ol Yeter ki bir ömür boyu benim ol Her günüm seninle geçsin...
Hayattan istediğim şeyler o kadar küçükki fakat onları hayat bana vermedi benden aldı...Babamla sohbet etmek,babama sarılmak,babamdan harçlık almak,babamın toplantılarıma gelmesi,babama 1 kez de olsa dahi karnemi gösterebilmek ti.Lütfen bunu okuyan herkimse babasına benim yerime sarılsın...
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin. Su olsan kimse içmez, Yol olsan kimse geçmez, Elin adamı ne anlar senden? Çıkarsın bir dağ başına, Bir ağaç bulursun tellersin pullarsın gelin eylersin. Bir de bulutları görürsün, bir de bulutları görürsün, bir de bulutları görürsün. Köpürmüş gelen bulutları. Başka ne gelir elden? Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı. Tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı!
Yerin seni çektiği kadar ağırsın Kanatların çırpındığı kadar hafif.. Kalbinin attığı kadar canlısın Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç... Sevdiklerin kadar iyisin Nefret ettiklerin kadar kötü.. Ne renk olursa olsun kaşın gözün Karşındakinin gördüğüdür rengin.. Yaşadıklarını kâr sayma: Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; Ne kadar yaşarsan yaşa, Sevdiğin kadardır ömrün.. Gülebildiğin kadar mutlusun Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin Sakın bitti sanma her şeyi, Sevdiğin kadar sevileceksin. Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın Bir gün yalan söyleyeceksen eğer Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın. Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak. Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü. Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin.. İşte budur hayat! İşte budur yaşamak, bunu hatırladığın kadar yaşarsın Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun Çiçek sulandığı kadar güzeldir Kuşlar ötebildiği kadar sevimli Bebek ağladığı kadar bebektir Ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren, Sevdiğin kadar sevilirsin...
ne hasta bekler sabahı ne taze ölüyü mezar ne de şeytan bir günahı seni beklediğim kadar geçti istemem gelmeni yokluğunda buldum seni bırak vehmimde gölgeni gelme artık neye yarar
Ne olursa olsun aşk bir sanattır ve aşık insan sanatçı bir fotoğraf sanatçısının en efsane karesi bile beyninde ki fotorafı kadar anlamlı olamaz heykel tıraşın en muazzam eseri sen gittiğinde ki ben kadar donuk kalamaz ne bir dakikamız gibi renkli olabilir tablolar ne de bize yazdığın senaryo kadar hüzünlü sinemalar hani dünya eşlik eder ya müziğe alkışa müziğin sesinle ritim tutarım kalp atışlarıma
Ney sesini dinlemeyi bilen onun ne demek istediğini anlar.Kimi zaman yalnızlığı,kimi zaman sevdayı,kimi zaman özlemi anlatır.Ama bunu sadece ney'in sesini dinlemeyi başaranlar anlar ve bunu herkes anlamaz.Evet belki saçma geliyo olabilir.Çünkü ney'in sesini duyabiliyosun fakat anlayamiyorsun.Özlem içinde olan,kara sevdaya düşmüş olan yada yalnızlık içinde olan anlayabilir.Ama yine de hepsi anlayamaz.Bu fon müziğide aynı aslında çok şey anlatıyor.Sadece onu dinleyebilene konuşur.Eğer ney'in sesini duyduğunda huzur geliyorsa buna çok yakınsın.
Ben deliyim… Yorgun ve yalnızım kaldırımlara misafirim... Gecenin gözleri üzerimde. Denizin ortasında küçük bir adayım, yüzme bilmem… Yüreğimi bir yere bırakmışım, bıraktığım yerden çok uzaklardayım. Kapıları kapatmışım üstüme, sürgüleri beynime çekmişim. Hey sabreden derviş banada sabretmeyi öğretsene. Ben deliyim, ama çok şey bilirim. Renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez bana... Sonların başladığı yerden, başlangıçların son bulduğu yere gidiyorum. Kara bir tren gibiyim yani, bir istasyondan bir istasyona, hep aynı raylar üzerindeyim... Ben deliyim… Yağmurun yağması benim için romantik değildir, ben kurşun yağmurlarını bilirim. Benim güneşim batmaz, dünyam dönmez, ayım hep mehtap halindedir, rüzgârlarım doğudan eser... Kadehime doldurduğum hüzünle sarhoş olurum, mezem ise bir dilim umut... Ezbere bilirim yaşamayı, yaşarken savaşmayı… Ben deliyim… Benim mevsimim değişmez sadece bahardır, kuşlardan sadece güvercini bilirim, yüreğim kanatlarıyla beraber çarpar. İnsanlardan yalnız çocukları severim, onları da büyüyünceye kadar.. Ben deliyim… Benim tanrım yoktur.. Bir çift göze bir güler yüze taparım.. bulmacaya benzerim.. kimi zaman soldan sağa bir nota, kimi zaman yukardan aşağıya eski mısırda bir tanrıyım... Bağıra bağıra şarkılar söylerim, sessiz sessiz şiirler yazarım. Bilmediğim yerlerin, tanımadığım kişilerin resimlerini çizerim. Ben deliyim... Kendimle sohbet eder, kendi kendime gülerim. Telefon kulübeleriyle kavga ederim. Asfaltın siyahında kaybolup, düşüncelere dalarım. Çıkmaz sokaklarda kendimi ararım, bir de güzel hayaller kurarım. Sonra hayallerimle beraber suya düşerim. Ben deliyim… Çayım sekiz şekerlidir, sigara üstüne sigara yakarım. Parayı sevmem ama para için çalışırım. Çalışırken annemi düşünürüm ağlarım.. Alnımın teri gözyaşlarıma karışır... Babamın otobüsüyle geçmişe yolculuk yaparım.. Ninemin masallarıyla , annemin radyodan ezberlediği sanat müziği şarkılarını hiç bıkmadan defalarca dinlerim.. Dört yaşında aşık olduğumu, ablamla vardiyalı kullandığımız çadır bezinden çantayla okula başladığımı görürüm.. sonra babamın başımı hiç dayamadığım omuzlarında uykuya dalarım.. Rüyalar görürüm uyandığımda hiçbirini hatırlayamadığım... Ben deliyim… Güzel bir yaşam benim için anlam taşımaz, ben köyleri ve yürekleri yakılmış insanlar görürüm. kimsenin düşmanı değilim kimseye dost olmadım.. Ben yabancıyım bana.. söyleyemediğim düşüncelerim vardır.. her akşam ayrı bir meydanda atatürk heykelinin karşısında, olmayan aklımı darağacına asar ipini çekerim.... Ben deliyim.. Ben buralara ait değilim. Dağları sırt sırta vermiş bir ülkem, surlarla çevrili bir şehrim, on ikiden sonra volta attığım caddelerim kızıl sakallı bir dayım birde sarı saçlı yarim var benim.. Ben deliyim... Çizilmiş sınırları reddetmişim. ben Hakkaride düşen çığ, Şırnakta kömür yatağıyım, Eskişehirde tabut hücre Nevşehirde pari bacalarıyım.. Maraşta katliam Marmariste orman yangınıyım. Tuncelide ozanların sazı Erzurum yaylasında çoban kavalıyım Diyarbakırlı yedi kardeş burcu Derikte zeytin ağacıyım Almanyada yıkılmış bir duvar Amerikada bağımsızlık heykeliyim Fransada yıllanmış bir şarap İngilterede özgürlük meydanıyım Somalide aç bir çocuk Hollandada bir gram kokainim, Irakta mülteci kampı İran da rejim muhalifi bir demokratım, Brezilyada görkemli bir festival, Suriye ile Lübnan arasında beka vadisiyim Kürdistanda teslim ol çağrılarına ateşle karşılık veren bir militanım sırtımdan vurulmuşum bedenim dört parça.. direniş koltuk değneğim.. alnımdaki üç renkli bayrağı göğsümün kafesinde özgürlük türküsü öten yaralı kuşla dalgalandırırım.. Ölüm kurşun olup yağar üstüme, binlerce kez öldürülmüş ama ölmemişim. ben sıratın cambazı, doğal bir felaket, sosyal bir belayım.. ben deliyim.. Duygularım hep sansüre uğramış, bir fahişenin hayatı gibi yalancıdır gözyaşlarım... iplerim inceldiği yerden koptu kopacak Ve Ufacık bir bakış boğazımı düğümlendiririr. kimi özlediğimi bilmeden hasretin en yoğun halini yaşarım. ahh İçimden dağıtmak gelir, dağıtamam ya, kendimi dağıtırım. Gözlerimin kahverengisi gitgide koyulaşır, insanlarınki kankırmızılaşır. Bakamam kimsenin yüzüne, sevgiye muhtaç bir yavruya dönerim... Kalbim titrer, ben deliyim.. susturucu takılmış bir silah, saati durmuş bir bombayım.. haykırırım ama duyuramam sesimi... Yine de sardığım tütünde, yaktığım cigarada bulurum mutluluğu... dumanı sehrimin üstüne iner efkarım ağlamamaya yemin etmiş gözlerim, Ben deliyim.. Unutulmuş bir hatıra Sonu dramla biten üç bölümlük bir komedi dizisiyim çorbama kinimi doğrar, öfkemi kaşıklarım. Zehir kokan bir gül biter dudaklarımın arasından, başımı göğe kaldırırıp bakışlarımı civileyip gökyüzüne seni seyrederim, sonra bir bidon gökkuşağı döküp üstüne yakarım seni külünle birlikte zamana savrulurum. Ben deliyim... Zülfüm her gece ihanetler rıhtımında ciğerinin üzerinde sevdasını kurşuna dizer.. geceyi ikiye bölerim bir parcasına gece yarısı derim öbür parçasına yürek yarısı.. Şafaktansa bir parca aydınlık koparıp ekmeğime sürer. üstüne demli bir kuş cıvıltısı içerim.. sonra hayatın adını yalan koyarım... Ben yüreklerde ünlem, Kafalarda soru işaretiyim. Ben deliyim... Bağrı taşlarla dolu bir toprak parçasıyım. Bir uçtan bir uca kurumuşum. Karınca yuvaları ve ayak izleriyle süslüdür tenim... Kar yağar üşür, güneş vurur kavrulurum. Kimisi tükürür, kimisi öper; tükürene mezar, öpene lalezâr olurum.. Ben nehirlerin yatağı, Dağların mekanı, Şeytanın babasıyım.. Ben deliyim... Mutluluğu uzaktan seyrederken, cebimde küçük umutlar biriktiririm, gözlerimin kapının eşiğine duvardaki fotoğraflara takıldıgı saatlerde kendimi paramparca olmuslugun, tükenmişliğin koynunda bulurum. İşte o zaman hayat acı kahve tadı verir, hep içime atarım, ama, kendimi içine atacak yer bulamam. Anlamayana az gelirim, anlayana çok... Ne yarınlar birşey bekler benden, Ne de ben birşey beklerim yarınlardan...
En güzel bedene ihtiyacın yok gözlerin varken Devamlı konuşmana gerek yok bana bakarken Ayrılık kelimesini kimse yakıştırmaz ki bize Mükemmelliyeti beraber tamamlarken -Sevgilerle aşkım Eda’ya
Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin. Su olsan kimse içmez, Yol olsan kimse geçmez, Elin adamı ne anlar senden? Çıkarsın bir dağ başına, Bir ağaç bulursun Tellersin pullarsın Gelin eylersin. Bir de bulutları görürsün, bir de bulutları görürsün, bir de bulutları görürsün. Köpürmüş gelen bulutları. Başka ne gelir elden? Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı. Tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı! ~Yaşar Kemal~
Dilimde sabah keyfiyle yeni bir umut türküsü Kar yağmış dağlara, bozulmamış ütüsü Rahvan atlar gibi ırgalanan gökyüzü Gözlerimi kamaştırsa da geleceğim sana Şimdilik bağlayıcı bir takvim sorma bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Ay, şafağa yakın bir mum gibi erimeden Dağlar çivilendikleri yerde çürümeden Bebekler hayta hayta yürümeden Geleceğim diyorum, geleceğim sana Ne olur kesin bir takvim sorma bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Beklesen de olur, beklemesen de Ben bir gök kuruşum sırmalı kesende Gecesi uzun süren karlar-buzlar ülkesinde Hangi ses yürekten çağırır beni sana Geleceğim diyorum, takvim sorma bana -Ihlamur çiçek açtığı zaman. Bu şiir böyle doğarken dost elin elimdeydi Sen bir zümrüd-ü ankaydın, elim tüylerine deydi Sevda duvarını aştım, sendeki bu tılsım neydi? Başka bir gezegende de olsan dönüşüm hep sana Kesin bir gün belirtemem, n`olur takvim sorma bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Eski dikişler sökülür de kanama başlarsa yeniden Yaralarıma en acı tütünleri basacağım ben Yeter ki bir çağır beni çiçeklendiğin yerden Gemileri yaksalar da geleceğim sana On iki ayın birisinde, kesin takvim sorma bana -Ihlamur çiçek açtığı zaman. Bak işte, notalar karıştı, ezgiler muhalif Hava kurşun gibi ağır, yağmursa arsız Ey benim alfabemdeki kadîm Elif Ne güzellik, ne de tat var baharsız Güzellikleri yaşamak için geleceğim sana Geleceğim diyorum, biraz mühlet tanı bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Ihlamurlar çiçek açtığı zaman Ben güneş gibi gireceğim her dar kapıdan Kimseye uğramam ben sana uğramadan Kavlime sâdıkım, sâdıkım sana Takvim sorup hudut çizdirme bana Ben sana çiçeklerle geleceğim -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.
Okadar insan kaybettim okadar şey yaşadım ve canımı yakmak isteyenler okadar coktuki... Hiç biri senin gidişin kadar yakmadı acıtmadı yüreğimi... Soyle şimdi napayim artık kime güvenip seveyim senden sonra Hani derdin ya bana sensiz yapamam Aylar geçti Yapabildin... Okadar içten inandım ki sana Bütün benligimle Gittin iste Sende herkez gibi ...
Bir baba var ki, sessizce izler oğlunu, Gözleri gurur ve sevgiyle doludur. Her adımında yanında olmasa da, Kalbinde hep bir umut vardır. Oğul, babasının omuzlarından yükselir, Babasının adı yüreğinde saklıdır. Birlikte geçirdikleri anılar, Hayatın en değerli hazineleridir. Baba, oğluna yol gösterir, öğüt verir, Oğul, babasının adımlarını takip eder. Bir baba-oğul ilişkisi, zamanın ötesindedir, Sevgiyle dokunur, kalpte sonsuz iz bırakır.
ah be sevmek var sevilmek yok benim yüreğim sever de o kahpede yürek yok aldatana şans verir de sevene neden şans yok boşuna ağlar gözlerim artık hiç bir yüreğe güvenim yok bilmez ki anlamaz ki nasıl sevdiğimi düşünmez umursamaz bir beyni ve beni hayattan soğutacak bir KAHPELİĞİ vardı.
Unutma. Unut artık onu boş ver derler. Önceleri hayır unutamıyorum, olmuyor dersin, Bir süre sonra unuttum artık takmıyorum. Birileri bir şekilde mutlaka bu noktaya getirecektir seni. Sen, Unuttuğunu düşünebilir, Unutmuş gibi davranabilirsin, Ama Unutamazsın. O da unutamaz, hiç kimse unutamaz. Ama defalarca ölebilirsin. Ben ilk ölümü “ölürüm de bırakmam seni” dediğimde aldığım o can alıcı cümle ile tattım. “Ben artık seni sevmiyorum, başkası var.” Bıraktım, çünkü ölmüştüm, o’nun kalbinde ben artık ölmüştüm. Bazen duyduğu bir kaç cümle ile ölür insan, Bazen gördükleri ile. Bazen aşk ile ölüyor insan, Bazen de yalnızlıktan. Unutmadım, unutamadım, bazı ölümler tattım, bazı ölümleri atlattım. Unutma.. Belki bir cumartesi akşamı gelirim aklına, Belki bir pazar sabahı kahvaltısında. Lütfen beni Unutma.. Çünkü ben senin kalbinin güzelliğinden nasibini almış nadir insanlardan bir tanesiyim.
uzaktan seviyorum seni kokunu alamadan, boynuna sarılamadan yüzüne dokunamadan sadece seviyorum öyle uzaktan seviyorum seni elini tutmadan yüreğine dokunmadan gözlerinde dalıp dalıp gitmeden şu üç günlük sevdalara inat serserice değil adam gibi seviyorum öyle uzaktan seviyorum seni yanaklarına sızan iki damla yaşını silmeden en çılgın kahkahalarına ortak olmadan en sevdiğin şarkıyı beraber mırıldanmadan öyle uzaktan seviyorum seni kırmadan dökmeden parçalamadan üzmeden ağlatmadan uzaktan seviyorum öyle uzaktan seviyorum seni; sana söylemek istediğim her kelimeyi dilimde parçalayarak seviyorum damla damla dökülürken kelimelerim masum beyaz bir kağıtta seviyorum
Akşamüstüne doğru, kış vakti; Bir hasta odasının penceresinde; Yalnız bende değil yalnızlık hali; Deniz de karanlık, gökyüzü de; Bir acaip, kuşların hali. Bakma fakirmişim, kimsesizmişim; -Akşamüstüne doğru, kış vakti - Benim de sevdalar geçti başımdan. Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış; Zamanla anlıyor insan dünyayı. Ölürüz diye mi üzülüyoruz? Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada Kötülükten gayri? Ölünce kirlerimizden temizlenir, Ölünce biz de iyi adam oluruz; Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış, Hepsini unuturuz.
"Gitme ,sevgilim; ya tabi hiç gelmemiş birisine "gitme" demek ne kadar doğru olursa. Ama olsun sevgilim ben ayın geceyi beklediği gibi seni bekleyeceğim sevgilim..."
Sevdiğim ikinci kadınsın sen İlkini sevmeye mecburdum Çok iyiliği oldu bana Ve hayatımda hiçbir mecburiyeti onun kadar sevmedim Sevdiğim ikinci kadınsın sen İlkinin yerini alman mümkün değil O öğretti bana sevmeyi O öğretmese sevemezdim seni bile İnan o tuttuğu için ellerimden Yürümeyi öğrendim, koşabildim sana Onun gözlerine benzediği için gözlerin Alamadım gözlerimi senden Sana aşığım, seni seviyorum Sevdiğim ikinci kadınsın sen Hayatım boyunca omuzumda taşıyorum onu Ve sen her sabahımdasın Kıskanma Alfabede bile senin adının baş harfi ondan sonra gelir Kalbim şimdi senin Onun kadar sev beni kafi O doğurdu, sen öldürme
Bugün pazar Bugün beni ilkdefa güneşe çıkardılar Ve benim ömrümde ilk defa gökyüzünün Bu kadar benden uzak Bu kadar mavi Bu kadar geniş oladuguna saşarak Kımıldamadan durdum Sonra saygıyla toprağa oturdum Dayadım sırtımı duvara Bu anda ne düşmek dalgalara Bu anda ne kavga,ne Hürriyet,ne karım Toprak, güneş ve ben ... Bahtiyarım...
Güller açarya annem Sen soldun neden annem Ben daha ufacıktım biriciktim beni burakıp gittin Şimdi yalnızım Kendimi unutulmus bırakılmış hissediyorum güvencem kalmadı kendime annesizlik nekadarda kötü bir seymis annem Sen gittiğinden beri gözlerim yoruldu ağlamaktan Duygularım köreldi Bıktım hayattan Sensizlik ne kadarda kötü be annem Yazan:MUHAMMED EMİN DALKIRAN
Biliyorum sana giden yollar kapalı Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni Ne kadar yakından ve arada uçurum; İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi Uyandım uyandım, hep seni düşündüm Yalnız seni, yalnız senin gözlerini Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım Ben artık adam olamam bu derde düşeli Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda; Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu; Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım Bu böyle pek de kolay değil gerçi… Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya; Bunun verdiği mutluluk da az değil ki Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa, Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki İnan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem, Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi: Bir gece yarısı yazıyorum bu mektubu Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri..
Ben bir Ayten’dir tutturmuşum oh ne iyi Ayten’li içkiler içip sarhoş oluyorum ne güzel Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum Ayten üstüne Saatim her zaman Ayten’e beş var Ya da Ayten’i beş geçiyor Ne yana baksam gördüğüm o Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz Günlerden Aytenertesidir Odur gün gün beni yaşatan Onun kokusu sarmıştır sokakları Onun gözleridir şafakta gördüğüm Akşam kızıllığında onun dudakları Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim Ayten’i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz Bir kadeh de sizinle içeriz Ayten’li İki laf ederiz Onu siz de seversiniz benim gibi Ama yağma yok Ayten’i size bırakmam Alın tek kat elbisemi size vereyim Cebimde bir on liram var Onu da alın gerekirse Ben Ayten’i düşünürüm, üşümem Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar Parasızlık da bir şey mi Ölüm bile kötü değil Aytensizlik kadar Ona uğramayan gemiler batsın Ondan geçmeyen trenler devrilsin Onu sevmeyen yürek taş kesilsin Kapansın onu görmeyen gözler Onu övmeyen diller kurusun İki kere iki dört elde var Ayten Bundan böyle dünyada Aşkın adı Ayten olsun Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan
Merhaba sevdiğim Sen beni tanımayacaksın Ben de seni tanımayacağım Benim seni ne kadar sevdiğimi bilmeyeceksin Sadece seni sevdiğimi anlattığım kişiler bilecek Onlar da zamanla unutacaklar Sadece bi ben bileceğim Seni tanımadan hiç konuşmadan sevdim Öyle ne kadar sevilirse o kadar sevdim Tanışsak beni sever misin orası bilinmez Ama ben seni çok sevdim Kokunu bilmiyorum Bir kızı nasıl seversin bilmiyorum Nelerden hoşlanırsın neler seversin nelerden nefret edersin bilmiyorum Bildiğim tek birşey var O da seni ne kadar sevdiğim Yanına gelip konuşamıyorum seninle Öyle uzaktan seviyorum işte Her gün olduğun yere belki 2 saniye seni görürüm diye geliyorum ama Onda da göremeden geri eve dönüyorum Ama göremesem bile orada olduğunu biliyorum hissediyorum O zamanlar içimi bir huzur kaplıyor Bi mutluluk... Kalbim yerinden çıkacakmışçasına çarpıyor Aklımdan hiç çıkmıyorsun Hep bi boş boş gülümseme var suratımda Belki bunlar anlamsız gelecek ama Seviyorum işte Ne kadar olursa Kimse okumaz bunları ben yazıyorum sadece Içimden gelenleri yazıyorum Herşeyi geçtim acaba beni gördün mü Görmüşsündür gördün ben de o an sana baktım ama hatırlar mısın bilmem Dikkat ettin mi benim hakkımda bir şey düşündün mü bilmiyorum Düşündüysen ne düşündün Ne hissettin Çok merak ediyorum Keşke tanışsaydık Seninle tanışsam seni severmiyim bilmiyorum Ya da sen beni severmisin Arkadaş olur muyuz Aramız nasıl olur bilmiyorum Senin hakkında çoğu şeyi bilmiyorum Bildiğim bir kaç sey var o kadar Belki de onlara aşık oldum Belki de seni sadece bana anlatılan kadar seviyorum Ben içimde büyütüyorum Ben içimde abartıyorum Bilmiyorum Yine bilmiyorum Bazen ağlıyorum çok seviyorum diye Bazen gerçekten seviyormuyum diye düşünüyorum Biliyor musun fotoğrafını gösterdiğim herkes buna mı aşık oldun diyor Evet Evet sana aşık oldum Tanımadan kokunu bakışını gülüşünü öpüşünü sarılışını yürüyüşünü oturmanı kalkmanı bilmeden sevdim Uzaktan gördüğüm kadar işte Anca o kadar oluyo Gelip söyleyemiyorum seni seviyorum diye Bu şekilde zaten gelip söylesem ne olacak ki Neden beni sevesin Neden benimle beraber olmak isteyesin ki Güldüğünde çenenin iki yanında çıkan gamzelerde yaşamak istiyorum Beni kalbine alır mısın sevdiğim? M
Sevdiğin birinden asla vazgeçme,özellikle seni yaratan, sana el, ayak, göz, kulak ve burun veren ALLAHINDAN sen ona her zaman inan o sana yürümeyi öğretti eğer o olmasaydı şuan dünya karma karışık olurdu sen bana güven ALLAH HİÇBİR KULUNA SERT DAVRANMAZ ONLARIN ARASINDA AYRIM YAPMAZ MESELA ŞÖYLE ÖRNEK VEREYİM:Ben bu kulumu hiç sevmiyorum ben diğerine iyilik yapayım demez ALLAH İŞTE BÖYLE VİCDANLIDIR. ONUN İLLA KENDİSİNE İNANANA YARDIM ETMEZ TÜM KULLARINI SEVER TÜM KULLARINA YARDIM EDER!! 😔😔😟😣
Yokluğun kadarsın Beni çölde terk ettin ansızın Ne su var ne de sen Ne fark eder.. Varlığın kadarsin Elinde testi ile geliverdin ansızın Ne testi ne de su sen geldin Her şey fark edermiş onu öğrendim..
Ben 4. sınıfta iken öğretmenimiz bir şiir vermişti sahneye çıktığımda bu müzik vardı bu müziği duyduğum zaman o anımı hatırlayıp çok mutlu oluyorum çünki öğretmenimi ve şiiri söyleyen arkadaşlarımı hatırlayıp iyiki o şiiri söylemişim diyorum çünkü bu sene okulumdan daha 1 sene önce ayrıldım kısacası şuan 5. sınıftayım . Okulumdan ayrılırken çok ağlamıştım çünki o kadar arkadaş ve o kadar öğretmende ayrılmak çok zor bide okuduğun o şiirler varsa...
Bir hazan sona erdi yesermeden Kaydı yıldız gece ağlayarak buluttan Ağaçtan bir yaprak düştü yere umutsuzca Onurumla gidiyorum elveda annem Son yolculukta yalnız değilim ben Hayallerim yağıyo bak gök yüzünden Özgür doğdum hür gidiyorum bu yerden Bir lokma ekmek boğazımda kaldı annem Düştüğüm yerde çiçek açtı boyunu bükük Yedim de baharımın toprağında Akşamdan kalan senin yüreğinde Yaşayacağım ağlama arakamdan annem ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Herkes Seni Sen Zanneder. Senin Sen Olmadığını Bile Bilmeden Sen Bile... Seni Ben Geçerken, Derim ki, Saati Sorduklarında; Onu "O" Geçiyordur. Kimse Anlam Veremez. Tamir Ettirmedin Gitti Derler Şu Saati Ettirmek İstiyormusun Demezler Bir Bozuk Saattir Yüreğim,Hep Sende Durur Zamanı Durdururum Yüreğimde, Sensiz Geçtiği İçin, Akrep Yelkovana Küskündür. Şu Bozuk Saat Çalışsa Benim İçin Ölümdür. Bil ki Akrep Yelkovanı Geçerse, Atan Bu Yüreğim Durur. Bırak Bozuk Kalsın,Hiç Değilse; Bir Bozuk Saattir Yüreğim,Hep Sende Durur. Turgut UYAR
BAKTIMKİ BURDA SİİERDEN BASKA BİSE YOK BU DA BENDEN OLSUN Aşkın anlam bulması için iki yüreğin buluşması lazımdır, aşk göz kırptığında rüzgarına kapılmak gerekir. Aşkı arıyorsan yüreğini açık tutmalısın, ben seni görünce aşkı buldum. Hayat papatyalar ile dolu bir yol değildir. Hayat bazen koca yolda bir enkaz bazen de gökyüzünde bir yıldızdır. Hayat seninle iken gülümseten bir tiyatro iken, sensiz bir korku filmi gibi sevdiğim. Seni gökyüzüne anlattım yağmur yağdı, bahara anlattım çiçek açtı. Seni geceye anlattım gün doğru, yıldıza anlattım ışık oldu. Seni anlattığım her şey can buldu. Sen koca bir mucizesin sevdiğim. Sen beni tanımıyor olabilirsin, ama ben seni dünyam olarak ilan ettim. Sen gülümserken gülümser, ağlarken ağlar oldum. Belki sen bilmiyorsun ama ben sen yaşarken yaşar oldum. Ben benden vaz geçtim sen oldum. Aşk bir yüreği sahiplenip, onu korumak demektir. Kırmamak ve incitmemektir. Sen benim dünyamı var eden, gülümseyişime ayna tutansın. Sen iyi ki varsın sevdiğim
Yazdigim bir šiiri yazmak istiyorum buraya : Sendin kirmizinin renk oldugunu ogreten bana bendim ise kirmizinin ašk oldugunu bildiren sana🌹❤️15.02.2019:/ Tešekkurederim...
