Jak można muwić że to wspaniały człowiek. Przecież to pacholek komunistyczny. Jest to tragedia Narodu Polskiego że mamy takich dwulicowych ludzi. Dziś nie wypada muwić źle o zmarłym, ale to prawdziwa historia jakim był Pan Wajda w rzeczywistości zdradził Naród Polski.
@@janstraczek6125 W IPN zachowało się ponad 1 tys. stron związanych z Andrzejem Wajdą, SB śledziła go i zakładała podsłuchy. Jego życiem interesowali się osobiście szef KGB, 10 generałów polskiej bezpieki oraz ministrowie Moczar i Kiszczak. Jego filmy śledzili kolejni szefowie partii i państwa: od Gomułki, plującego na pesymizm "Niewinnych czarodziejów", poprzez Gierka, któremu żona kazała usunąć pornografię z "Ziemi obiecanej", po Jaruzelskiego, który przy okazji "Człowieka z żelaza" chciałby udowodnić, że w Grudniu 1970 roku armia była niewinna.Wajdzie przyszło przecież funkcjonować w opresyjnym systemie, a mimo to zrobił w nim kilka filmów, które przyczyniły się do obalenia tego systemu. Równocześnie przez lata był - jak się okazuje - obiektem wszechstronnej inwigilacji służb bezpieczeństwa. Zachęcam do przeczytania książki Witolda Beresia i Krzysztofa Burnetko "Andrzej Wajda. Podejrzany", jest to biografia polityczna wielkiego reżysera, książka biograficzno-historyczna. Opowiada ona między innymi o tym, jak tajne służby rozpracowywały Andrzeja Wajdę i nadały mu kryptonim „Luminarz” - czyli o tym jak nakręcić ważny film i nie dać się złamać. Na początku książki jest istotna deklaracja autorów. „Nie godzimy się na taką wizję, według której czas PRL to okres sowieckiej okupacji, a wszyscy komuniści to łajdacy. Że tylko ten, kto w PRL siedział z założonymi rękami, jest czysty, a ten, kto tworzył czy działał na większą skalę - automatycznie kolaborował z systemem. Że na pewno zniewolony był ten, kto z racji swej profesji musiał kontaktować się z władzą....” Drugą książką duetu dziennikarskiego poświęconą Andrzejowi Wajdzie, jak również jego żonie Krystynie Zachwatowicz, jest książka „Andrzej i Krystyna. Późne obowiązki”. Książka opowiada o małżeństwie Wajdów, o działalności społecznej artystów i o kłopotach Andrzeja Wajdy z władzą. O małżeństwie, które bardzo się kochało, razem tworzyło nie tylko filmy, czy przedstawienia teatralne, ale wiele robiło dla kraju, o ich powinnościach społecznych. Na świecie mistrz jest znany i bardzo ceniony, o czym świadczy choć by Oscar przyznany mu za całokształt pracy twórczej w 2000 roku. Steven Spielberg (zgłaszając Andrzeja Wajdę do honorowego Oscara ): Przykład Andrzeja Wajdy przypomina nam, twórcom filmowym, że czasem historia może wystawić naszą odwagę na niespodziewaną i poważną próbę, że widzowie mogą oczekiwać od nas podniesienia na duchu, że możemy stanąć przed koniecznością zaryzykowania kariery w obronie godności naszych społeczeństw. Martin Scorsese (w „Guardianie”, 2015): Scorsese: „Na filmach Wajdy uczyłem moich aktorów.” Dalej Scorsese mówi „Oglądając każdy z filmów Wajdy, byłem pod wrażeniem jego mistrzostwa. Z [wojennej] trylogii Wajdy największe wpływ wywarł na mnie „Popiół i diament”. Zapowiadał on nadejście wielkiego reżysera. To był jeden z ostatnich filmów pokazujących prawdziwe dziedzictwo tego, jak wpłynęła wojna na Wajdę i na jego naród.Był dla nas wprowadzeniem do całej szkoły filmowej związanej z tym, co produkowała kinematografia Związku Radzieckiego, ale wyraźnie od tego różnej. Dał nam także Zbyszka Cybulskiego, wybitnego aktora i nową ikonę pokolenia.” Ingmar Bergman (w liście do Wajdy, gdy ten odbierał w 1990 r. Europejską Nagrodę Filmową za dokonania życia): „Pańska sztuka nie byłaby możliwa bez miłości. W każdym ujęciu, w każdej scenie, Pańska sztuka promieniuje miłością do swego zawodu, do swego kraju i do człowieka. Jest Pan jednym z ostatnich, którzy wciąż walczą o kulturę europejską, wierni do śmierci swojej wizji. Jestem dumny, że ja również mogę brać udział w tej walce i ściskam Pana gorąco.” Jarosław Iwaszkiewicz (w liście do Wajdy z Paryża o „Brzezinie”): „Uważam, że tak pięknie to zrobiłeś, jak pisał „New York Herald” - wiernie duchowi Iwaszkiewicza. A wszystko Twoje w tym filmie (Malczewski, cała Wielkanoc) tak cudownie zlewa się z moim. Bardzo Ci jestem za to wdzięczny i niezmiennie podziwiam twoja intuicję, Twoją twórczość, wszystko to, co sprawiło, że moje opowiadanie stało się Twoim filmem. To, co napisałeś o „Pannach z Wilka”, szczególnie mnie uderzyło: tyle światła. Tak, to jest to”. Natomiast Elia Kazan tak powiedział, gdy spotkał w Paryżu Wajdę „Czy to pan zrobił film, który dzieje się w ciągu jednej nocy?”, pomyślałem natychmiast, że chodzi o „Popiół i diament”. Okazało się, że miał na myśli „Wesele”: „Kto panu napisał taki dobry scenariusz?”
