Hayatım boyunca Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (ADHS), Sınırda Kişilik Bozukluğu (Borderline), Depresyon ve Travma Sonrası Stres Bozukluğu (PTSD) gibi teşhislerle yaşadım. Agorafobi, alkol ve sigara bağımlılığı da mücadele ettiğim diğer zorluklar arasında. Bazen bu yüklerin altında eziliyor gibi hissetsem de, her gün kendimle daha barışık olmayı öğrenmeye çalışıyorum. Bu yolculukta bazen düştüğüm anlar oluyor, ama içimde hep bir umut taşıyorum: Daha iyi bir ben olabilmek ve hayatımı daha sağlıklı bir şekilde sürdürebilmek. Yardıma ve anlayışa ihtiyaç duyduğum anlar oluyor, tıpkı herkes gibi.
@@HikmetKa DEHB bende de var. Çok kişide var, bazı ülkelerde hastalık olarak gözükmüyor. Sosyal yaşama, çalışmaya, akademik hayata bile engel değil. Bazı şeylere çok iyi odaklanmayı, ilgi duyduğun şeylere kilitlenmeyi sağlıyor. Belki de bir lütuftur biz bilmiyoruz. Hayatta başarılar mutluluklar dilerim.
Ben 30 yaşındayım, korkuyu depremde sonuna kadar ve uzunca yaşadım. Uzun korkular, beynin hipokampus bölgesine taht kuruyor. Günlerce ne okuduğum kitaplara ne izlediğim filmlere odaklanamadım. Emeğine sağlık shock
Emeğine sağlık , yine kendimize bir şeyler katabildiğimiz bir içerik oldu. Ortamlarda satmacalı :D . İşin şakası çok ilgimi çeken bir konuydu ve direkt önüme düşmesine ayrı , içeriği senin yapmış olmana ayrı memnun oldum.
Kısa bir süre önce opsesif komplesiyi yenmiş bir kişi olarak durumun cidden beynimizin sınırları içerisinde olup bitebileceğini söylebilirim ancak buna karşı sevgi yada bağımlılık geliştirmemiş olmaya dikkat edilmeli çünkü ne bir ilaç nede bir terapiye ihtiyaç duymadan bunları yenmek mümkün ancak kafanın içini iyi bir biçimde hissedip anlamak yeterli.
Bendeki apikafobi yani arı korkusu da küçüklük travması olarak oluştu zamanla üstesinden geldim. Korkularınızla yaşamayı öğrenmek kesinlikle sizi güçlendirecektir
Bunu söylediğin iyi oldu. Yoksa bende her gece uyumadan önce, acaba ölmeden nasıl hayatta kalırım, bu yaşama savaşına nasıl devam ederim diye düşünüyor kendi kendimi parçalıyordum. Kimsin sen, yoksa hızır mısın?
İzlerken Diyordumki lan hiç bir fobim korkum yokmuş benim. Taaki derin denizden bahsedene kadar... Gölde nehirde açılabilirim ama deniz bambaşka Muazzam bir korku.
yıldırımdan çok korkuyorum o muazzam enerjinin üstüme düşmesinden korkuyorum yükseklikten ziyade bende askerden önce hiç ranger dan korkmuyordum sonra istemsizce korkmaya başladım balerinden filan hele gondoldan da korkuyorum hep o kaza videolarını izledikten sonra canımız biraz tatlı haline geldi bir ara küçük roller koster vardı ona bindim ayak parmaklarımına kadar rahatladığımı hissettim ondan önce salıncaktan korktuydum ondan sonra roller koster yapınca baya bi rahatlama geldi bazen de insan korkularıyla yüzleşmesi lazım yoksa hep sıkıntı yaşar
ne kadar inanırsınız bilemem ama geçirdiğim bir rahatsızlık sonucu, duygusuzluk duygusu hastalığına yakalanmışım. psikiyatrımın uzun uğraşları sonucu normale yakın bir hayata döndüm. ancak kızım doğduktan sonra ve bana baba demeye başladıktan sonra adrenalin tekrar çalışmaya başladı. inanın korkmamak kadar tehlikeli hiç bir şey yok hayatta. en basit korkular, istemsiz korkular insanı hayatta tutar. fobi olarak ta korkum yok.
Yukseklik bendede var ruyalarimda hep kenari olmayan yüksek balkonlarda oluyor ve aşıri korkuyorum gercektede 2.kattan yukarida olan tüm mekanlar korkutucu geliyor gökdelenler kabus zaten
2020 yılında pandemiye denk geldiğim için o günden beri her zaman telefonumu temizlik bezi ile temizlerim bu fobim oldu aslında, hep kullandığım şeyleri temizlemek,tabi yarı olarak kan korkum da var.
çok garip ama 16-17 yaşlarımda aralıksız süren kabuslar durduk yere gelen ürpertiler yaşamaya başladım atlatması gerçekten uzun zaman aldı ve gecenin belirli saatleri kabus görmesem bile uyandığımda artık korkmaya başlıyordum neyden korktuğumu ya da niye ürperdiğimi bilmiyordum daha sonraları bu azalsa da korku nesnemi bilmiyorum çevremdeki herhangi bir eşya bile o an beni korkutabilir bir hale geliyor anlatması çok güç yastıktan korktuğum anlar olduğunu hatırlıyorum bu korku öyle bir boyuta ulaşıyor ki bazen kalbim çok hızlı çarpıyor çok tedirgin oluyorum kendimi sakinleştirmezsem ya da başka bir şeylerle ilgilenmezsem daha çok terlemeye ve etkilenmeye devam ediyorum ve hatta bu korkumla ilgili konuşmak düşünmek bile yine beni aynı boyuta getiriyor nesnesi bulunmuyor o anda beni etkileyen bir yazı bir film her şey olabilir gülüp geçebileceğim bir duruma ertesi gün ciddi derecede korkabilirim bunu hissetmem için yalnız olmam gerekmiyor kalabalık içinde de gerçekleşebilen bir şey sebebini bilmiyorum ama bununla yaşamayı öğrendim düşüncelerimi yönetmeye çalışıyorum gündelik hayatımda ve korku nesnelerinden uzak kalmaya çalışıyorum neyin tetiklediğini bilemiyorum çünkü
En büyük korkudan ziyade, en büyük merakım öldükten sonra ne olduğu. Deistim. Yaratıcıyı görebilecek miyiz ya da hiçlikte kaybolup gidecek miyiz bu tarz şeyleri merak ediyorum
Daha beşikte uyuduğum zamanlarda odamın ucunda köşede bir askılık duruyordu uçlarında parlak topları vardı o askılık yüzünden geceleri sürekli orada biri ya da bir canavar var zannederdim ve kabuslar bile görmüştüm bu yüzden karanlıktan korkmaya başladım yıllarca çok şiddetli sürdü korkum ama sonraları bayağı azaldı yine de hala hafiften de olsa karanlıktan tırsarım
Diğer ülkeleri bilmem ama bizim ülkemizdeki en yaygın fobilerden birisi kesinlikle köpek korkusu. Her 3-4 kişiden birinde olduğunu düşünüyorum. Köpeğimi gezdirmeye çıkardığım zamanlarda bunu gözlemledim. Bukadar fazla olmasının nedenini de açıklamama gerek yok sanırım…
Yok olmak en büyük korkudur. Zaten özellikle bu korku üzerine tasarlandık. Ölümsüzlüğü isteyip aramak için..Onu özlemek için.. Fıtratıyla barışık olup sonsuz yaşam müjdesine kulak verenlere Selam olsun. Ruhunuza ihanet etmediniz. İhanet edenlerle sadık olanlar farketmez, hepimiz çocukken '' '' Anne? Ben buraya nereden geldim? '' Sorusunda sorduğumuz o yere geri gideceğiz. Hepimiz.
Videoda beklediğimi bulamadım ne yazık ki.. Önce korkunun sonra da korku türlerinin kısa tanımlardan ibaret herkesin yapabileceği kısa bir araştırmanın özeti bir video olmuş ve kanaldaki diğer içerikleri düşününce kanal kalitesini düşürücü olmuş
Okyanus gibi Çok Büyük sular dan korkarım ama sahilde denize girer yüzerim onda sıkıntı yok ve birde kalabalıktan korkmam ama hep tetikte olmam gerektiği yönünde bir algım var
Videoda geçen bazı şeylerden ben de korkarım ama hiçbirinde fobi derecesinde olduğunu sanmıyorum. Mesela, yüksekte (ama özellikle güvenli olmayacak şekilde) bulunmaktan korkarım. Muhtemelen çoğu kişi gibi. Bir keresinde, dış yapı cam işinde çalışırken birkaç kere 25-30 kat gibi yüksekliklere, diz boyu korkulukları haricinde bir güvenlik önlemi olmayan bir alimak (dış yapı asansörü) ile çıkıp inmek zorunda kalmıştım. Korkutucuydu. Normalde kafes gibi tamamının kapalı olması gerekir, sadece korkulukları vardı. 😂 Karanlıktan eskiden korkardım, artık pek değil. Örümceklerle bir sorunum yok ama, bir tarantulayı elime alacak kadar da değil. 😂 Demek istediğimi anlıyorsunuzdur herhalde.
Megalophobia var keşke bahsetseydiniz. Bende bmyle vir korku var ama fobi düzeyinde değil. Çoğu insan fobiyi yanlış anlıyor aslında, o şeyden korkmak demekle aynı şey olmadığını anlamıyorlar.
Bence korkunun en temel nedeni zayıf olmaktır , eğer bir insan superman kadar güçlü olursa sizce bu insan ayıdan korkarmı ya da karanlıktan veya bir deprem yüzünden bina altında kalmaktan , eğer siz superman iseniz bu sizi korkutmaz , korku temelde zayıflıktan kaynaklanır , zayıf olmamız ve hayatımızın kırılgan oluşu ,bizi en güvenli anda bile tedirgin etmesi
@@Sevinc-d7x bazı minik semenderler bana sevimli geliyor da şu Komodo Ejderini ne zamam televizyonda görsem (umarım gerçek hayatta görmem😅) bana çok acayip korkutucu geliyor😨
@@ozgklc bahsettiğim o minik olanlardan değil denk geldiğim belgeselde mağarada yaşayan kocaman semenderler varmış şu an nesli tükenmiş (Allaha şükür ) o neydi öyle ya yılan gibi haraket ediyordu internette araştır istersen
Nem söyleyim en büyük korkuyu her insanın ulaşmak istediği bir mutlak hakikat dediğimiz bir olgu olduĝnu düşünüyorum eğer kişi kendi mutlak hakikatine ulaşamayacağı ve emeklerinin boşa gidiniz görmesi ve yavaş yavaş kişinin kafasına biryede olamamak gibi hisler gelmesi en büyük korkudur tabi bu benim düşüncelerim ve fikrim
