Feit of Fictie: 'Eigen risico voor alleen chronisch zieken afschaffen, is te managen' | NPO Radio 1 

Ik ben elk jaar ( inmiddels al 15 jaar) in februari al door mijn eigen risico heen. Vroeger kreeg je daarvoor een tegemoetkoming maar dat is afgeschaft. Het kan dus wel maar niet compenseren is uiteraard goedkoper!

Ik zit élk jaar sinds de invoering vast aan het eigen risico ik ben chronisch ziek en zie dat mijn eigen risico al voor het einde van de januari maand is opgebruikt

Ik ben zelf voor afschaffing van het gehele eigen risico. Hoe rijker een mens is, hoe gezonder deze leeft en dus minder kosten maakt aan het eind van de rit. Bij arme mensen is het andersom. Dus het afschaffen van het eigen risico is uiteindelijk voordeliger voor de onderkant van de samenleving, die het harder nodig heeft. Ook zie je in deze groep door dat eigen risico veel zorgmijding, waardoor de kosten alleen maar oplopen, tot het niet anders meer kan. Onderaan de streep is het dan alsnog een beter idee het af te schaffen, maar ja, dan krijgen we weer een parelkettingoproer als 12 jaar geleden...

Eigen risico is €385 per jaar, schaf het helemaal af, en verhoog de maandpremie met €20 voor iedere verzekerde, dat geeft voor mensen die jaarlijks heel hun eigen risico gebruiken, een besparing van €145 per jaar.

Kan niet wachten tot de rapportages in de media over mensen die net buiten de boot vallen, maar wel veel zorgkosten hebben. Laat ik de politiek helpen: "Iemand die 10 jaar lang, elk jaar heel zijn eigen risico op maakt, komt in aanmerking"

Ja, het zal lastig zijn om exact te definiëren wat chronisch betekent in dit kader. Als ik zie en lees op welke bevolkingsgroep dit het meest van toepassing is, dan lijkt die in de lagere inkomensgroep te liggen. Deze mensen hebben dus een lager inkomen, moeten vaker reizen naar het ziekenhuis en betalen daar een fors parkeertarief en dan betalen ze ook nog het volledige eigen risico. Waarom worden deze mensen op de bovenomschreven manieren steeds gestraft omdat ze ziek zijn? Het lijkt alsof ziek zijn altijd een eigen keuze is. In mijn beleving zou het niet minder dan heel redelijk zijn om zieke mensen een steuntje in de rug te geven in plaats van beentje te lichten. Voor een juiste gedachten bepaling : ik ben niet chronisch ziek, noch behoor ik tot de minst bedeelden in dit land.

Lijkt mij geen goed idee. Wie is chronisch ziek?

Laten we nou niet zo moeilijk doen en gewoon een eigenrisicotoeslag voor chronisch zieken gaan invoeren. Jaarlijks even invullen hoeveel je denkt te declareren en achteraf gaan we dat dan corrigeren. Mooi systeempje, toch?