Երբ բարձունքից հնչեց նորից Ձայնը ծերուկ պատմաբանի, Երբ հասկանաս դու վերջապես, Որ գեղեցիկը շատ է բարի, Որ ստվերները խավար ու մութ Կրկնողությունն են աշխարհի, Ետ կնայես ու կտեսնես Կյանքդ վաղուց նմանվել է Անպետք մաշված մի տակառի: Դու դեռ չգիտես, Որ անձրևը աշնան Դեռ քո երգն է երգում, Դու դեռ չգիտես, Որ դառել ես ինձ համար Դիտողական գեղեցկություն, Դու դեռ չգիտես, Որ ճամփան երջանկության դեռ շնչել է ուզում, Դու դեռ չգիտես, Դեռ շատ բաներ չգիտես: Երբ երեկոն խավար ու մութ Անձրևի թաց կաթիլներով Քո ապակին թակի նորից Եվ արձագանքն իմ մեղեդու Հնչի հայելում հասակով մեկ Թողնի հետքեր քո աչքերում Հոգիդ հանգիստ երբ մռայլվի Ետ կնայես ու կտեսնես Կյանքդ վաղուց նմանվել է Անպետք մաշված մի տակառի:
Վերջերս իր մի ինտերվյուներից մեկն էի դիտել, հոգեպես ծանր վիճակում է կարծես գտնվում, այնպես որ կարծես ինքը այս երգերի ռեժիսորը չլինի 😑 Չգիտեմ, հուսամ լավ է, ուղղակի ինձ է այդպես թվացել։
Չէմ հասկանում ինչու՞ ձեր երկրից միշտ թուրքերեն եք գրում մեր երգերի տակ։ Գիտե՞ք թե մենք հասկանում ենք ձեր լեզուն։ Ոչ, չէնք հասկանում։ Կա google translate եթե ուզում եք իրոք մի բան գրել թարգմանեք ու դրեք։
