Acılarımı aldım koca bi trenin içine Düşmek istemezsin sende benim gibi dahada dibine Unutursun herşeyi konu sılaya gelince Ağlamak zormus beni daha da çekti içine Dur çektim bi duman daha kalbim kaldı o arsada
Ci sono frasi che ho scritto ma non ti ho detto Per la paura di raccontarti quello che sento Volevi il ragazzo del centro non ti piaceva l accento Io ancora un po' me ne pento Di averlo tenuto dentro Quel pensiero di voler volare Senza aver paura di cadere Senza pensare a se farà male Occhi azzurri come il mare Infatti in poco mi ci perdo Intanto salgono le pare Le scale le vedo a stento Ogni cosa c ha il suo tempo Ma continui a non tornare
Verse 1: Bilmiyorum, başlamalı nereden? Gizlememem gereken şu, bulamadım diss'lemene ne neden Önce gelip konuşsaydın keşke ben'le yeniden Tek kızdığım şu, dostluğumu dinlemeden elemen En zor anda gittim, peki sence neden? Çünkü bi' konuşmaya tanık oldum pencereden Yoksa bi' yola çıkıldıysa zerre sendelemem İhanet olmadıkça emekleri pençelemem Köprü: O zamanlar yaş farkımız etkiliydi On yedimde Eskişehir'in eskisiydim, tepkiliydim Eskişehir'in MC'leri yeteneksiz, kibirliydi On beşinde rhyme yapan Cem dikkatimi kemirdiydi Verse 2: İkimiz de yalnızca fame için savaşmadık Eskişehir'de sopsoğuk bi' kış yamaçları İçin bi' araya gelen bi' ekiptik, hazır ve tetiktik Ama bi' gün senin ağzını hiç bıçak açmadı Koyulup gitmek istediğini o günden anlamıştım Çünkü senin kasvetinle kaplanmıştı bütün oda Kötülüğünü istemedim hiç, ciddiyim Benimle içtiğini hatırlıyorum ilk içkini Moruk, gevezenin tekiydin ama ilginç biriydin Bazen beni yönlendiriyo'dun bi' bilgiç gibi Tükürdüğümü yalamışım çok bilmiş gibi
