Bir okuyucumun sorusunu sizlerle paylaşıyorum; Öfke kontrol sorunu yaşıyorum, bununla nasıl başa çıkabilirim? *** Bugünkü videoda bu konuda düşündüklerimi sizlere anlatıyorum. Sevgilerimle... Dr. Gülseren Budayıcıoğlu
Kalbimin sesisini duyuramassan sesine vurur insanın.Anlatmak istediğimi anlatmak için canım çıkıyor ve anlatamiyorum.Once çok sakin sakin anlatiyorum anlatıyorum snlamayinca çok sesli konuşmada başlıyorum sonra sesim çıktığı için ben hatalı oluyorum malesef
Sinirlendiğimde dalga geçilmesi ,bir şey anlatmaya çalıştığımda dinlenilmemem, bir kez olsun benim düşüncelerimi dinlemeyip kendilerinin karar vermesi ya da durduk yere sevmediğim rahatsız olucu hareketlerin yapılması ve daha bir çok şey :(
Büyüklerin yaptıklarını çocukları bir ömür çekiyor ne kadar acı ve o çocukları kimse anlamıyor yapmasaydı niye yaptı diyip kendi başlarına bırakılıyor ... Hayat herkese eşit davranmıyor
Kendine bir şans vermelisin insanın bu döngüyü kırması gerekiyor ne yaşattıysalar onlar gibi olmamak senin elinde. Sevgi herseyi onarır. Bir bebeğin sevgisiyle insan yeniden doğuyor.
@@ilaydatrk merhaba şu an YTÜ de son sınıf öğrencisiyim bu yorumu yazdığımı unutmuştum hatırlattığın için teşekkür ederim. Belki istediğim bölüm olmadı ama çok mutlu bir öğrencilik geçiriyorum. Sınav sonrası bir süre potansiyelimi gerçekleştirememenin öfkesini çokça yaşadım ama hayat bana çok farklı güzellikler arkadaşlıklar getirdi. Sorun varsa yardımcı olabilirim ☺️
2:45 öfke kontrol bozukluğundan daha sonra pişman olduklarından bahsettiniz, bide kendisinin farkında olmayanlar var. Bunlar için ne diyebilirsiniz. Öfkeli olmadığını düşünen, kendini kaybettiğini kabul etmeyen, bu yaptığının normal bir şey olduğunu zannedenler var. Peki ya onlar?
Tüm bunlara çıldırman gayet normal. Ama duygularını kontrol edebilmelisin. Çok değerli ve özel bir insansın. Çevrende etrafında ne olursa olsun kendine haksızlık etme. Kendini üzme. Kendini yıpratma. Sana değer verilmesini bekleme. Kendine değer vermeyi öğren. Şükret hep kendine. Nefes alabildiğin için şükret. Her nefes alışında hâlâ değiştirebileceğin bir hayat durur önünde. Zihnini hep olumlu şeylerle doldur. Sinirlenebileceğini anladıgın an aklına komik bir şey getirmeye çalış. Ya da bir kere yaşadıgımız şu hayatın sinir stresten cok mutluluğa sevince değer oldugunu öğret zihnine, duygularına. Bizler insanız. Her duyguyu yaşayabilme hakkımız var. Ama kendimize, karşımızdakine zarar vermeden yaşayabilme hakkımız var. Sinirleneceğini anladığın an mevcut durumundan uzaklaş. Zihnini boşalt. Ve sakin bir şekilde dönüp kendini anlat. Eğer yine anlamazlarsa seni, haksızlığa devam ederlerse, seni görmezden gelirlerse... BİL Kİ HİÇ BİR ŞEY SENDEN ÖNEMLİ DEĞİL. SADECE GÜL VE GEÇ. Bunları yazmak haddim değil. Ama bende aynı sorunları yaşıyordum. Gerçekten bu konuda kendini değiştirebilirsin. Kendine inan. Kendine güven. Hala daha yaşıyorsan eminim ki çok güçlü bir insansın. Her şeyi başarabilirsin :)
Ismail Bey , tam tamina dusunduklerimi , hissettiklerimi gayet veciz sekilde ifade etmissiniz. Buldugunuz veya ise yaradigini dusu dugunuz oneriniz varsa bu mesajima yanit olarak yazmanizi istirham ediyorum. Saygilarimla.
ya da haksızlığa uğradığını düşünenler desek daha doğru bence. her seferinde öfkelenip çamlar devirdikten sonra aslında büyütülecek bir şey olmadığını haksızlığa uğramadığımı fark ediyorum. Gerçek bir haksızlık olmuş olsaydı o zaman öfke kontrol problemi olmazdı diye düşünüyorum.
Ve babama hakkımı helal etmiyorum.biz evlat olarak uzerimize dusen bütün gorevi yerine getirdik.hep uslu soz dinleyen caliskan saygılı çocuklar olduk.eli yüzü duzgun tertemiz çocuklar.o yuzden allah katinda davaciyim ve davayı biz kazanacagiz ötelerde.dunyada en cok merak ettigim sey ne biliyomusunuz baba sevgisi.nasil bi duygu acaba babanı sevmek ona sarılmak.sarilmak derken yuzum buruştu.asla istemem artık sarilmayi.tek istegim hesaplaşmak
Ben küçükken aynen bunlari düşünüp idrak edebilmistim hocam cok ilginç ve acidirki.babam cok bağırıp ortalığı yikip doken biri olduğu icin daha 12 yaslarinda.bu sekilde buyuyen bi cocuk asla sakin iyi bir anne olamaz evlensem bile cocuk yapmamaliyim diye düşündüm hep.sevgi gormeyen sevgi gosteremez dedim hep içimden.cocuk dogurup ona yazık etmiycem dedim hep.
Annenin değil anne babanın yetiştirdiği çocuklar diyelim lütfen bu sadece anne yetiştiriyor düşüncesi istemsizce anneler üzerinde bir baskı omzunda bir yük oluyor.Öyle değilmidir çocuğu başarılı olup iyi işler yapınca övünen baba olumsuzluklarda suçlanan anne...
En ufak şeyde gözüm dönüyor. Sebebini anlayamıyorum. Etrafımdaki kişilere şiddet uyguluyorum ama bunu yaparken farkında olmuyorum. Olay olduktan sonra ne yaptım ben diye kendi kendimi yiyip bitiriyorum. Kimse benimle bunlar hakkında konuşmuyor. Şımardın diyorlar. Kendi kendime bir çözüm bulamıyorum. Artık insanlardan uzaklaşmayı seçtim. Ne kadar yorucu anlatamam.
herkes anne baba olmamalı. En ufak şeyde tekme tokat dayak yedim misafirin yanında çay istedim diye oklava kırıldı kafamda Eve pencereden girdim diye ayak bileklerime kalın sopalarla vuruldu marketten çikolata istedim diye kafam duvarlara vuruldu misafirin yanında annemi dinlemedim diye kızgın demir basıldı dudağıma 7 8 yaşlarımda mağazada karne gününde giymek için etek istedim diye eve gelince gözüme yumruk atıldı ertesi gün ağlaya ağlaya karne almaya gittiğimi bilirim. ortaokulda ingilizce sınavından 75 aldım diye saçlarımda yolunmadık yer kalmadı. Hala kendi kendime saçlarımı seviyorum. Hep kendi kendime yenmeye çalıştım Hiç kimse de demedi ki bu çocuğu neden perişan ediyorsun döve döve annem dövdükçe anneannem vs. destekledi vur daha çok vur diye. annemin babamı doldurup doldurup beni dövdürdüğünü bilirim. Babam sabah gidiyor gece 11 de geliyor zaten benle nasılım iyi miyim haberi bile yok annem ne derse onu yapıyor. Daha da devam etti şiddet hiç bitmedi bunlar yazabildiklerim sadece internet fatueasını yanlışlıkla aşım yaptığım için sabaha kadar ağlayıp kendi kendimi dövdüğümü bilirim kızım sen de kendine neden vuruyorsun denmedi ben kendime vurdukça onun hoşuna gitti sanki. Üniversite için başka bir şehri kazanıp uzaklaştım şimdi evlendim üniversite okuduğum şehirde ancak öyle kurtulabildim ama hala etkileri devam ediyor Evlendiğimde evime geldiler kullanmadığım eşyalarımı koyduğum odaya girip neyim var neyim yoksa bunları neden biriktiriyorsun diye sobaya atıp yaktıklarına mı yanayım neye yanayım bir bilsem Sinirlenince istemsiz kendime vuruyorum hiç bir şeyin en iyisini haketmiyormuşum gibi hissediyorum ama geçecek inanıyorum. Bir gram bile özlem oluşmuyor kalbimde tamamen nötrüm Neden bize soğuksun neden bizi özlemiyorsun diyorlar bir de utanmadan. Nasıl özleyim ki sevgi özlem nedir bildim mi ki ben? Öğretmen oldum şimdi çocuklara anneleri öyle güzel yaklaşıyor ve seviyor ki şaşkınlık ve hayranlıkla izliyorum ki sanki ben değilde çocukluğum izliyor.
Yüreğime dokundu kaç yaşına gelırsen gel çocukluğunu yaşayamadıysan hala anne babasıyla güzel vakit geçiren çocuklara gıpta edersin o yara hiç geçmez... :(
Aileme karşı suçlayıcı davranmak istemiyorum ama bu videoyu izleyene kadar öfke sorunumun geçmişteki eksiklik ve haksızlık hissinden kaynaklandığını düşünmemiştim, şimdi çok daha iyi bağdaştırıyorum. Kötü olan şey ise ailemin her geçen gün çok öfkeli biri olduğumu bunu yenmemi hatırlatması ve daha bir artan öfkem
Bu ve buna benzer videoları ailenin izlemesini dinlemesini sağla birileri bir şekilde ailene izletsin umarım faydası olur ben bir anneyim çocuklarım uyurken onlar için bu tarz videolar araştırıp dinliyorum ama çocuklarının karşısında çaresiz kalan bir anneyim hâlâ onları anlamaya çalışıyorum hatta anlıyorum onlarda biraz empati yapabilseler orta yolu bulucaz aslında ama.....
Sadece öfkemi değil çoğu duygumu kontrol edemiyorum. Doruklarda hissediyorum fakat her zaman en baskını öfke oluyor. Gözüm döndükten sonra kafamda garip garip şeyler dönüyor, başkalarına zarar vermemek için kendime veriyordum onu az da olsa bıraktım fakat bu seferde kendime piskolojik olarak zarar veriyorum veyahût cansız şeylere . Öfkemi kaybedip yaptığım çok sey var . Bu insanların benden uzaklaşmasına sebep oluyor çünkü beklemiyorlar , tepkim aşırıya kaçıyor . Bazen sadece kafamın içindeki sesle mücadele ediyorum. Öfkelendiğim zamanlarda kafamin içinde ki o ses bana komut veriyor onu susturmak için bağırıyorum , bağırdikça herkesi kendimden daha da uzaklaştırıyorum , hâl böyle olunca da ben de kendimden uzaklaşıyorum. Kendime kızıyorum ; bazen dizlerimi kırıp avuçlarımi kafamin arasına alıp " n 'olur yapma , dur " diyorum. Kendimi sakinleştirmek daha da zor oluyor kafamadaki o ses konuşurken. Öfke anında bana garip şeyler söylüyor , kafamın içinde saçma sapan olaylar , senaryolar dönüyor ve en son çaresizce kendime vurup ağlıyorum. Benden nefret edenler bu duruma söylenip duruyor e tabii ben de onlar söylendikçe daha çok öfkeleniyorum. Kendimi kırıyorum. Kendime hep "Kendine gelirsen , kendini seversin ." diyorum fakat bazen nafile ne kendime gelebiliyorum ne de kendimi sevebiliyorum.
Beyza 1 yıl geçmiş üzerinden, hâlâ apaynısın. Öfkenin sınırları seni intihari bile düşünmeye itti bir kaç defa, az önce bir şarkının altına aptalca içimi döktüm ve yine bu konudan bahsettiğimi gördüm, sonra bunun gibi videolar izleyip çözmeye çalıştığım geldi aklıma ve bu yazı. Evet, belki başka bir hesap ama ben hâlâ aynıyım. İçten içe mahvoluyorum, belki de asıl kendim buyum ve kendime gelmeme gerek duymuyorum, bilemiyorum. Sadece biraz huzur istiyorum, kimsenin bulamadığı bir huzur.
@@busra3114 ara ara nüksediyor. Daha pozitif bir insan oldum, bunların hepsini şakaya vurmaya başladım ama kötü bir olay anında hepsi tekrardan nüksediyor o kriz hâli, ölmeyi istemek, ölümü planlamak sonra bundan sonrasını ve bu zamana kadar yaşadıklarımı düşünüyorum ve bir şekilde kendimi sakinleştirebiliyorum. Yazıyorum genelde, bir şeyler karalıyorum, sokaklarda yürüyorum saatlerce sonra geçiyor işte, tekrar gelmek üzere gidiyorlar bütün duygular. Ha bir de artık öfke hâlinde çevreme zarar vermeyi bıraktım kendime ara ara versemde kontrol altına alabiliyorum.
@@beyz7335 Çok sevindim.Umarım gerçek içsel huzuru buluruz bir gün.Sürekli aynı şeyleri yaşıyorum yeter ki bir şey tetiklesin.Bu yüzden insanlardan da nefret ediyorum kendimi suçluyorum onları da suçluyorum.Öfkem olaylar o kadar taze ki en başta yazdıklarını aynen yaşadım. Her şeyi yine mahvettim.Derinlikte boğulmak insanı çok yoran bir şey.Kendime bende zarar veriyorum maalesef.Ölmek istiyorum ama cesaretim yok. Yaşamaya mecbur olduğuma göre umarım bir gün bununla da zararsız bir şekilde yaşamayı öğrenirim.
Sanki beynimin içinde kurulu bir mekanizma var da karşındakinin hatalarını bulup sinirlenmeye odaklıyor beni. Kafayı yiyicem özellikle sinirden agladigim zaman kendime daha çok sinirleniyorum
sinir krizleri geçirmek çok bunaltıcı genelde hep kendimi tutmaya çalışsamda elimden bişey gelmiyor kendi kontrolümü kaybetmek çok kötü bir durum ve bu nedenle karşımdakileri kırıyorum istemeden de olsa ve sonra içinde pişmanlık kalıyor ve bu pişmanlık bi zaman sonra vicdan azabı veya utanca dönüşüyor hem anksiyetesi hem de öfke kontrol bozukluğu olan ben için bu çekilmez bir dert ://
ya içimde patlıyosa öfkem :D devasa bir öfkem var içimden atamadığım en fazla tetikleyicilerden uzak çalışabiliyorum yoksa beynimi kemiriyo ve rahatlatıcım yok kırıp dökmek gibi
Öfke nöbeti geçirip sonra pişman olan insanların pişmanlığı da dert öfkesi kadar vicdanını arındırmak için artık olay tacize kadar varıyor affetmek zorlaması dayatması da şiddet içeriyor çünkü
bazen o kadar anlatırsın ki o kadar çığlık atarsın ki... insanlar hala hiçbir şey olmamış gibi devam ederler. Ya nasıl varlıklarsınız , nasıl cani nasıl ilkelsiniz bu kadar. İnsan biraz nezaketli olur. O anlaşılmamak bile bile göz göre göre gözden çıkarılmak o kadar ağır ki! Sen her şeyi birisini kırmayayım diye kılı kırk yararken onların hayatı maşallah tıngır mıngır gidiyor.... Bazen insanlardan tiksiniyorum , iğreniyorum. Şans veriyorsun, güveniyorsun ,inanıyorsun hala acaba nasıl iyi niyetini kullanırız peşindeler. Hep bu cani insanlar yüzünden çıldırdık. Hâk ,hakkımızı kimsede bırakmasın. Nezaketsiz, görgüsüz insanlar....
Gerçekten bu toplumun her kesimini gözlemlemişsiniz diğer ilişki yaşam koçları çok başarılılar ama daha çok eğitimli metropolitan kesime hitap ediyorlar gibi doğu kültüründeki insanlara pek hakim değiller ama sizin gibi toplumun herkesimini bilen ve yardım eden anlayan cevherler zor bulunuyor ve kıymetini bilip şükretmemiz gerekiyor bence....
Merhaba, Ağzınıza sağlık. Çok seviyorum sizi. Kitaplarınızı okudukça kendime karşı da insanlara karşı da daha anlayışlı olmaya başladım. Bir bölümde de yeme ve alışveriş bozukluklarından bahsederseniz sevinirim. 😍
Düğünüme 2 ay kaldı . Ailemdeki herkes o kadar umursuz ki her şeyimi tek başıma hallediyorum . Onlardan tek beklentim fikirlerini sunmaları ve biraz ilgi . Artık ufacık bir şeye bile tahammülüm kalmadı. Sürekli mutsuzum bağırıyorum . Ve eşime de bu durum yansıyor . Çok üzgünüm. Günlerdir baş ağrım geçmedi geceleri uyuyamıyorum. Namaz ve dua ile sakinleşmeye çalışıyorum ama aileme olan öfkem bitmiyor . Haklı da olsam giderek tek kalıyorum
Herkesın olaylara tepkı farklı hocam bnm eskı esım boyleydı bız boşandk benm cocuklugumda yanlz ve sevgısız gectı hala annm babam sevgısını gosteremz sımdı onlrla yasıyorm evın ıdaresı bende ben evın annesı babası gıbıym çok sakın bırıym kavga sevmm huzrlu bı hayat ıstıyorm hayatm cok zor ama bır sekılde bas etmeye çalışıyorum vıcdnlı merhametlı bırıymdr
Daha dün ikiz bebeklerimi hastaneye götürdüm ufak olan da fıtık çıktı cok küçük oldugu icin suan operasyon yapılamaz biraz zaman geçmesi lazim dendi. Ha bire agliyor gücüm tükendi artik her neyse tam uyku moduna girdi çıkışa dogru gidiyorduk yagmur cok bastırdı. Eşime siz burda bekleyin hemen arabayı alıp geliyim dedim. Yakınımizda bir anne ve 4-5 yaşlarında erkek çocuğu vardı. Cocuk defalarca kez oylesine bağırıp çağırıyordu annesi bir kez olsun oglum sus sessiz ol demedi. Ben dayanamadım artik susarmısın dedim demez olaydım. Kadin başladı sen karisamazsın bak bende bagiriyorum saga sola bagirmaya basladi disariya peşimizden geldi kocasina sesini duyurmak için. Elimde 2 çocuk bu sefer kocasi ile tartisma içerisine girdim yagmur yağıyor Allahım bu neydi başıma geldi dedim. Çocukları yere biraksam olmaz sessiz kalinca suclu olduğumu kabul etmis hissiyatı beni bitirdi. Eşime dedim yemin ediyorum arkamdan gelmeye devam ederlerse cocuklari bırakıp ağızlarını burunlarını kıracağım artik diye. Allahım dedim ne olur gelmesinler kendime engel olamayıp Çocuklar ortada kalacak olmadık şeyler olacak diye içim içimi yiyordu cok şükür gelmedi. Halen sinirden deliye dönüyorum o anlar aklıma geldikçe. Cok zor bir durum, Allah kimseyi çaresiz bırakmasın
Bence de genelde sorunlar geçmişten kaynaklı. Öfkemi kontrol edebiliyorum lakin bende insanım bardağı taşıran birşeyler oluyor mutlaka ve genelde sacma birşey oluyor sonra da diyorlar ki o ufacık şeye bu kadar tepki gösterilir mi..
Bir anda çok sakin konuşurken her şeyi konuşarak tane tane anlatırken ve karşıdakine rahatsız olduğum şeyleri anlatıyorum gerekirse sen de söyle diyorum özür de dilerim diyorum ama karşıdaki beni dalgaya alırken dediklerimi taklit edip dalga geçince yüzüme baksın konuşsun diye uğraşıyorum ama karşıdaki daha da devam ediyorsa artık çıldırıyorum ve etraftaki ne varsa atıp fırlatmak istiyorum ve o karşıdaki beni dinlesin istiyorum istemeden ağlamaya başlıyorum bağırmaya başlıyorum ve daha sonra ordan uzaklaşınca okadar yorgun o kadar bitkin hissediyorum ki o günüm çok güzel geçecekken bir sürü pozitif şey yapacakken yada yapmışken o gün ne derslerim verimli geçiyor ne de motivasyonum yerine geliyor ve maalesef karşıdaki hayatımdan istesem istemesen çıkarmayacağım biri olduğu için haklı olduğumu bilsem de sırf hayatım aksamadan devam etsin biran önce derslerime geri dönebilmek için özür diliyorum ama içimden içimden yediremiyorum kendime haksız yere özür dilediğim için ve galiba tıp fakültesinden mezun olduktan sonra sırf bu yüzden doktorami psikoloji üzerine yapacağım
Mən neçə illərdir öfkə problemi yaşayıram hamı ilə münasibətim pozulub ən çox atamla anamın elədiklərinə dözə bilmirəm bu vəziyyət qurtulmaq istəyiəm ancaq onlar bunu anlamırlar
Yorumların çoğu öfkelendiği durumlardan bahsetmiş benim öfkelenmek için bi sebebe ihtiyacım olmuyo artık sakin ve her duyguyu eşit yaşamak istiyorum...
Hocam ufacık bir şeye bile öyle bir yüz ifadesini alıyorum ki karşı taraf benim o yüz ifademden nasıl korkuyor artık görebiliyorum yenmeye çalışıyorum ama pek başardığım söylemez
Tek bir sorum olacak,cevaplarsaniz cok sevinirim. Ben cok doldum,aglamak istiyorum kendimi bosaltmak hafiflemek istiyorum ama aglayamiyorum,ne bu?ne yapa bilirim?
Tahammülsuzum, küçükcuk şeyleri büyütorum, birsey yaparken emek verirken taktir görmeyip elestirildigimde yada dalga geçildiğinde daha çok sinirleniyorum, kusuyorum herseye
Sizi severek takip ediyorum . Kitaplarınızı da sipariş verdim . Fakat geçmişte yaşadığımız olayları hatırlamak problemi çözer mi? Duygular bir enerji olduğuna göre ,geçmişte bu olayların yarattığı negatif duyguları zihin yoluyla bedenimizden dışarı çıkarmamız gerekmez mi? Bence olayı hatırlamak problemin çözümü için yeterli değil. O duyguyu etkisiz hale getirmek önemli. Bunu da bilinçaltı teknikleri ile başarabiliriz .başarıyoruz da . Sevgiler, saygılar.
O duyguya gidip o an hissettigin duyguyu etiketlemen gerekiyor, mesela „ anlaşılmama, sevgisizlik, yalnızlık” beyin böylece o duyguyu etiketleyip “unutuyor”
Karımı ki karım benim tek ailem. Çocukluğumda öyle kötü anlara şahit oldum ki dayak kötü söz küfürlü asagilamalar. Annem bunu yaşadı tüm kardeşler bunu yaşadı. İçki kumar borç haciz aklınıza ne geliyorsa. Ve benim şuan bir karım var herkonuda bana destekçi yoklugumda yanımda olan. Herşey düzelir deyip yolumu aydinlatan. Kitap okumamı tavsiye eden temizligimden tutun herseyimle ilgilen bir kadın verildi bana Allah tarafından ama onu oyle uzuyorum ki bağırıp çağırıp yani gözüm dönüyor. Ve ortada hiçbir şey yokken. Benim tek varlığım karım oda giderse ben o ailenin beni asagilamasini, ah oda terk etti seni kim sever zaten vs bütün sözlerini duyucam bundan adım kadar eminim. Ve ben o çocuk tranvalarini yeniden yeniden yaşayacağım bu sefer terk edilmiş olarak. Artık anlıyorum ki buna bir çözüm bulmalıyım yoksa hayatımda gorup görebileceğim en iyi en güzel kadını Kaybedicem.
Çocukluğumda bana ne yaptılarsa aynısını karşımdaki insanlara yapıyorum İnsanlara it gibi davranıyorum. Çünkü hak ettiklerini düşünüyorum. Biraz düşününce, çocukluğumda hiç yüzüm gülmemiş. Evde dayak okulda dayak aynı şekilde it gibi davranılmış bana. Bunu, şimdiki çocuklara bakarak anlıyorum. Öğretmen öğrenci ilişkisi, ebeveyn çocuk ilişkisi benim doksanlardaki zamanlar gibi değil.
Benimde çocuğum var ve geçmişte yaşadığım travmalar gözümün önüne geliypr ve çok sınırlı öfkeli oluyorum aynı şeyi çocuğuma yaşatıyorum ne yapmayalım nasıl baş edeceğim lütfen cevap verebilir misiniz
Eşim resmen işini kaybetti hemde başarılıyken şu an 2. Bir iş teklifi oldu 1 yıllık evde oturmadan sonra fakat onu da kaybetmesinin çekiniyorum... ve artık cook yorgunum bana ait olmayan arabayı düzgün sürmeye çalışmaktan...
@@ebruakgun406bende aynı durumdan muzdarip olduğum için kendi adıma cevap vermek istiyorum ; rezalet ötesi anne karnında dayakları başlayan cani bir baba ile büyüdük , sürekli kavga aldatma terk etme .. annemse klasik boyun eğen , çocuklarım için gidemem diyen konfor alanından çıkmaya korkan , calısmaktan korkan bir kadın olarak sürekli evliliğini devam ettiriyor , ben ve abim varız , abim evin en şımartılan her istediği yapılan erkek olduğu için her şeyden vazgeçme şansı verilen ve en önemlisi evi otel gibi kullanıp hiçbir sorunu görmeyen duymayan bir tip , bense pcos hastalığım olduğu için evden bir adım atamayan , travmalarla dolu asosyal bir kişiyim , tüm arkadaşlarım sanaldan oldu , online iş buldum vs ama nafile , özete geleyim , annem babama boşanma açtı , ben işsizim kıl rahatsızlığım olduğu için çalışamıyorum , çalışmadığım için lazer parası biriktiremiyorum, ayrı eve zaten çıkamam , annemde evli bi adamla beraber , bundan önce başka bi evli adamla beraberken eşi öğrendi kapımıza kadar gelmişti , rezil olmuştuk , ve bugün birlikte olduğu adam bana mesaj attı ne yazmış biliyor musunuz? Annenin yanında olsan sen çalışırdın anneni çalıştırmazdın.. bunu duymamla beraber tüÜüüm ama tüm çocukluktan başlayın babamın terk etmesinden tutun abimin şımarıklığına kaçıp kurtulmasına , ve annemin evli adamlarla beraber olmasına kadar nişanlımın vefatına kadar her şeyi içimde biriktirdiğim için evde kriz geçirdim , nefes alamadım yere çakıldım gözlerimden ateş çıktı resmen o şerefsizin attığı o mesajla .. şimdi söyleyin korkak bir annenin ; oğlunun ağzının içine bakan bir annenin ; evli erkeklerle beraber olan annenin ; ve beni zaten hayata -20 den başlatan babamın kaderimi döngüsünü nasıl değiştiricem 😢??? Nasıl seveyim insanları ??? .. çok canım yanıyor çok …
Kral Kaybederse şimdi bitti😔 Ama ben de bittim. Keşke hüngür hüngür ağlarken bende şu anda sarılabilseydim size. Başı sıktı beni.Öteki kitapların aynısı dedim. 😔Ama sonu sabırla beklemeliymiş insan.Pes eden kaçırıyor herşeyi... Yüreğinize,kaleminize sağlık Keşke çok,çok insana ulaşsa kitaplar. İçimi yıkadım sanki...
@@kubrasolmaz4035 😊 Bugün,tramvayda,doktor randevusunda,gözlükçüde,sonra da bütün gün evde soluksuz okudum. Sonra ağladım,ağladım kuş gibi oldum yani.Ağlayabilmek büyük nimet gerçekten... 😔Galiba kötü insan yok,kötü çocukluk yaşamış insanlar var... Hocanın kitaplarından bunu çıkarıyorum
8 çok olmuş hocam,maddelerin çoğu birbirinin tekrarı ,ayrıca serbest tutum öfkenin nedenlerinden bence. dikkatini başka bir şeye çekebiliriz eklenebilir
Hiç istemediğim şekilde kötü örneklere benzemeye başladım, direnmeye çalışıyorum öyle olmamak için ama bir zaman geliyor onlar gibi olduğumu görüyorum 🙄😒
Evet çocukken annem çalışırdı babaannem yemek yapardı abimle otururduk yemek için bana sen az ye abin yesin , o hasta o yesin derdi beni hiç sevmezmis adıma faişe bile dermiş , benim geçmişim de ki en büyük haksizliklardan biridir bu olay
Babam vefat ettikten sonra annem döverek aç bırakarak uykudayken uyandırıp çık yataktan yerde uyuyacaksın diyerek hakaret küfür ederek beni sinir hastası yaptı ben öfkelenince kimseyi görmüyorum yıkıcam dağıtıcam kırıcam o şekil beynim rahatlıyor
Aslında bu tıp problemı olan ınsanlae bunların farkında aıleden geldıgının vs . Çözüme kavusturan yok herkes problemı soyleyıp cekılıyor, zaten kişi problemı bıldıgı ıcın bu vıdeoladı ıZlıyor. Analızden cok cozume ıhtıyacımız var
Hacer Bulan anlamak ıstemeyenın bu platformda ne ısı olabılır hanımefendı uslup çirkin olmus mılyonlarca vıdeodan nıye bunu ızleyelım gıdıp tıktok vıdeosu ızlenılır
Allah kimseye vermesin çok kötü bir hastalık en sevdiğim insanın yanında sinir krizi geçirdim ve benden çok korktu evlenmek istediğim kadın kendisi , şu an bu sorunu tedavi etmem gerek çünkü beni çok seviyor kendimi düzeltmem gerektiğini ve bekleyeceğini söyledi inşallah bu tekrarlanmaz..
Ben hiçbir şekilde öfkemi kontrol edemiyorum en sevdiğim en değer verdiğim insanları kaybettim ve 6-7 gün önce bir cama yumruk atıp parmaklarımı kestim ve parmaklarımın birindeki lifler paramparça oldu ve yarın ameliyata giricem ve pişmanım fakat zamanı geriye alamıyoruz özellikle annelerinize dikkat edin ben annemi kaybettim ve ona söylediğim en küçük kötü söz bile aklımda kalıyor lütfen dikkat edelim.
Öfke sorunu coğu insanda var malesef şiddet ayrı boyut ama herkezin damarına dokunan olaylar durımlar var bazılarının daha az bazılarının daha cok gösteriyor derecesi şiddeti farklı anlaşılmamak haksılığa uğramak aileden görmek en temel durumu aslında bu
Bide hiç pişmanlık belirtisi yoksa her yaptığı hata yalan VS durumda bağir çağir ortalığı yırtıp kavganın derdinden nedeni unutur hale getiriyor ise bu öfke kontrolüne girer mi cvbini veremediği istemediği herseyde öfkeyle hareket eden kişi için mrk ettim
Su an oyle bir durumdayim ki ne aglaya biliyorum ne ciglik ata biliyorum ne baskalarini kirmamak icin sozumu diye biliyorum kafam gitti patlayacak gibiyim sakinlesemiyorum bana yardim edin olecek gibiyim😢😢😮😮yakip yikasim var
Sadece öfkemi değil çoğu duygumu kontrol edemiyorum. Doruklarda hissediyorum fakat her zaman en baskını öfke oluyor. Gözüm döndükten sonra kafamda garip garip şeyler dönüyor, başkalarına zarar vermemek için kendime veriyordum onu az da olsa bıraktım fakat bu seferde kendime piskolojik olarak zarar veriyorum veyahût cansız şeylere . Öfkemi kaybedip yaptığım çok sey var . Bu insanların benden uzaklaşmasına sebep oluyor çünkü beklemiyorlar , tepkim aşırıya kaçıyor . Bazen sadece kafamın içindeki sesle mücadele ediyorum. Öfkelendiğim zamanlarda kafamin içinde ki o ses bana komut veriyor onu susturmak için bağırıyorum , bağırdikça herkesi kendimden daha da uzaklaştırıyorum , hâl böyle olunca da ben de kendimden uzaklaşıyorum. Kendime kızıyorum ; bazen dizlerimi kırıp avuçlarımi kafamin arasına alıp " n 'olur yapma , dur " diyorum. Kendimi sakinleştirmek daha da zor oluyor kafamadaki o ses konuşurken. Öfke anında bana garip şeyler söylüyor , kafamın içinde saçma sapan olaylar , senaryolar dönüyor ve en son çaresizce kendime vurup ağlıyorum. Benden nefret edenler bu duruma söylenip duruyor e tabii ben de onlar söylendikçe daha çok öfkeleniyorum. Kendimi kırıyorum. Kendime hep "Kendine gelirsen , kendini seversin ." diyorum fakat bazen nafile ne kendime gelebiliyorum ne de kendimi sevebiliyorum. Malesef aynı dertten muzdaripiz , çözüm bulursan bana da ilet lütfen. Tedavi edilecek bir durumum var mı bilemiyorum ama eğer varsa beni tedaviye götürecek kimse yok yani kimse yakıştırmaz yok kendi kendine şey yapma falan derler.
Beyz` dua zikir ıle de sakınlesebılırsınız. Sonucta Allah dostları tutup psıkolojı egıtımı almamıslardı ama öfkelerıne sahıp olabılıyorlardı Paıkolojık acıdan da su sekılde tavsıye verebılırım sınırlendıgım anda sus ve bır defterın olsun ona yaz Sınırlendıgın olayı yaz ve sonunda hıssetmeye calıs bu olaydan mı sınırlendın yoksa cocuklugundan aktarım mı oldu. Tülay kök un transferans vıdesosunu ızle lutfen Daha sonra sana o konusan senı ınsanlaedan ve kendınden uzaklastıran ses şeytanın sesı onun soyledıgının yuru gıt pıs melun deyıp ya da besmele cekıp tam tersını yaptıgın an emın ol zamanla sesını kesecek ve olanlara sende sasıracaksın❣️
@@huzurdogada9586 Aslında bunu bir süre yaptım fakat sonra bir baktım ki bu yazma olayıni her duyguda yapıyorum. Üzüldüğüm ve sinirlendiğim zamanlar kağıdım göz yaşlarıyla doluyor. Sonra o yazıyı tekrar gördüğümdeyse daha çok üzülüyorum. Bir keresinde bir kağıda yazıp katlamışım malesef annem bulmuş ve yazdıklarım annem hariç ailedeki herkes ile alakalıydı , Allah 'tan annem ile alakali bir şeyler yazmamıştım ama yazdığım diğer şeyler onun da üzülmesine engel olamadı. O günden sonra kendi kendime , duvarlara veya kuşuma anlatmaya başladım derdimi. Tavsiyen için teşekkür ederim , belki tekrar başlarım yazmaya.
Ya direkt ben,erkek çocuk hep haklıydı kız çocuk hep hor görülen aşağılanandı biZim evde..benim başarılı olup erkek kardeşimin başarısızlığına bile uyuz olan bir ailem vardı..sonuç:en ufak şeyde kırılmasını hiç istemediğim insanları bile saniyeler içinde berbat ediyorum sonradan gelen pişmanlık üzüntü ağlama ...engel olamıyorum kendime
