Kahramansız masallar dinlerim Hep ''yokmuş'' diye başlayan... Çocuktum..adın elime battı Koparmışken tutunduğum ipleri Dizginlerimi salmışken boşluğa Zamansız bir aşk yağdı....ıslandım.... Korunaklarım yoktu... Sokaklarda minyatür aşklar yaşanıyordu Yüzü yoktu hiçbirisinin Kaldırımlarına gölgeler düşmüyordu bu kentin...Heybesine gün sarhoşu mart çığlıkları yüklemiş yolcular Geçip gidiyordu aklımın dolambaçlı yollarından. Kimsesizliğe yenilen... Korkusuna eksik anlamlar yüklenmiş erguvanlar, Uğurlarken hüzün kuşlarını, Uzak kentler yıkılıyordu gözlerimin tutunduğu boşluklara. Ve hiçbir aşk vitrinlerini süslemiyordu Bir yığın bedeb gülüşlerini arıyordu köşe başlarında Ve hiçbir yangın içimi ısıtmıyordu sevdan kadar Tarifi yoktu kederimin...
