İşimi kaybettim. Dün de sevdiğim adamın başarılı hayatına dahil olamadığım için ağlaya ağlaya veda ettim. Ailem tarafından ihanete uğradım. Günlerdir hayatımda aç susuz gözyaşlarımla besleniyorum. Bu acı içimi yakıp geçiyor. Söz vermiştik. Ben vallahi de billahi de elimden geleni yapıyordum. Olmadı yani. Olamadı. Yaşamak için daha ne yapmalıyım ki. Onlar bensiz çok iyi. En çok da bu üzdü desem yalan olmaz. Varlığımın anlamı yoksa kendime bu acıyı çektirmenin ne anlamı var. Cesaretimi toplayınca derin bir uykuya dalmak istiyorum.
