Hayatımda Her Şey Kötü Gidiyor! | AİLE BASKISI 

Kendini ifade etmeye kalksan bile dinlemeyi bilmeyen aileler var...

Benim ebeveynlerim beni korumak için baskı yapmıyor veya kurallar koymuyor; kendi soylarına laf gelmesin, aman birisi laf etmesin, utanmasın diye baskı yapıyorlar. Gerçekten yoruldum ve artık bu psikolojik olmakdan da çıkıyor.

Bu videoyu aileme izletmeyi geçtim, ben izlerken ailem görmesin diye çaba gösteriyorum..

Sirf onlar yuzunden istedigim hayati yasayamiyorum beni dogurdular diye her seye karisamazlar keske anlayisli olabilselerdi

18 yaşımı doldurdum, bir tane anım yok. Olgunlaşmadan çürüyoruz..

Bence ailelerimiz yüzde 80 çok bencil...! Hiçte bizi düşünmüyorlar... Kendi keyifleri en önemlisi kendi kafaları rahat etsin telâşındalar...

Ne kadar baskı olursa o kadar geri tepiyor.Anne baba hayır dedikçe çocuk daha çok yapmak istiyor.

Yemin ediyorum bıktım artık her şeyden herkesten. Babam bana her konuda baskı yapıyor mesela kısa giyinmeme, şort giyinmeme, etek giyinmeme, crop giyinmeme, askılı giyinmeme, tırnaklarımı uzatmama, tayt giyinmeme, makyaj yapmama, dar giyinmeme, elbise giyinmeme, gece dışarı çıkmama, istediğim okula gitmeme, bile izin vermiyor. Babam dinine çok bağlı bir insan ama bir o kadar da cahil o cahilliği ile benim hayatımı da karatıyor beni 9.sınıfta lise de İmam hatipe vermişti o sene 1 kez bile yüzüm gülmemişti o kadar mutsuzdum ki sürekli evden kaçıyordum çünkü bana o okula gitmezsen seni evlatlıktan reddederim demişti babamın ağzından o cümleyi duyunca otomatik olarak onaylamıştım çünkü çok korkuyordum ve ayrıca küçüktüm şu an olsa kesinlikle onaylamazdım. Bir bayram sabahıydı çok güzel bir pantolon almıştım annemle çok beğenmiştim o pantolonu aynanın karşısında makyaj yapıyordum birden babam geldi bana demediğini bırakmadı sırf makyaj yaptığım için bir de o pantolonu giydiğim için ve ayrıca henüz 12 yaşındaydım 🥺Erkek kardeşlerime sunulan şeylerin çeyreği bile bana sunulmuyor çok değersiz hissediyorum her şeyimi kısıtlıyorlar özgüven sorunu yaşamaya başladım artık hep arkadaşlarıma bakıp bakıp özeniyorum onların hayatına sahip olmayı o kadar çok isterdim ki..

Yazanların hepsi kadın.Ne zaman bitecek acaba bu kadınların çilesi?Bütün kadınların özgür olduğu dilediği gibi yaşadığı bir hayat istiyorum ve artık almanında zamanı geldi.

Annem ve babam durumumu göremeyecek kadar kör, aşırı cinsiyetçi ayrıca ruhsal yardım almanın bile konusunu açamam ben bıktım. :))

Babam sırf oje sürdüm diye sen okul okumazsın. Üniversiteye gidemezsin dedi. Ben hala okul için ağlıyorum. Sinir krizleri geçiriyorum😡. Ailemizi seçemiyoruz.

Bu videoyu sabahın 4'ünde nedense ağlayarak izliyorum. Ailem hep baskıcı oldu,dışarıya çıkamazsın,konsere,sinemaya vb gidemezsin, arkadaşlarında kalamazsın, mezuniyet partisi vardı çok iyi hatırlarım o kadar heves etmiştim annem ona bile izin vermedi. Küçükken (5-6 yaş) annem beni sürekli döverdi. Kadın sanki tüm dünyaya olan hıncını,nefretini benden alırmış gibi döverdi. Şuan 16 yaşındayım hâlâ aklıma küçükken annemin beni dövdüğü anne nolur yapma deyişlerim geliyor. Şimdiyi sorarsanız tabi ki dövemiyor,ama bir kere pişman olup özür dilemedi. Anneler döver de sever de diyor. Ama o beni hiç sevmedi. Hayatım hep ev okul ev okul diye geçti. Şu hayatta bir tane bile güzel anım yok. Arkadaşlarım ise çok yok. Arkadaşlarıma karşı zaten hep mahcup oldum,izin vermiyorlar diye diye. Babamı sorarsanız maddi imkanlarımı sağlayan bir cüzdan sanki. Ona bayramda bayramını kutlayıp sarıldığımda farkettim,o bana sarılmadı kendini çekti. Beni sevmediğini o kadar iyi anlıyorum ki. Bana bir şey olsa umrunda olmaz bundan eminim. Ben artık her gece böyle şeyler düşünüp ağlamak istemiyorum. Tek hedefim başka bir şehirde üniversite kazanmak ve bu şehre bir daha gelmek bile istemiyorum.Bu dünyada neden bazı aileler çocuklarına en çok zararı verir ki?

Yorumları okudukça karamsarlığa sürükleniyorum. Hani zatın demiş ya bedenimi o kadar büyüt ki diğerlerine yanacak yer kalmasın; kollarım o kadar büyük olsaydı da hepinize kol kanat olabilseydim...

Büyüyünce çok iyi bir anne olacağım görürsünüz

Ailem eğer bu videoyu izlediğimi görseydi sen bizi haketmiyosun okumaya niyetin yok derdi

video'yu izledikçe kız çocuklarının nasıl sıkıştırıldığını görüp çok utandım.Bu mu yani?Kuran kursuna gönderince kız çocuklarını başınız göğe mi eriyor.Kızların özgüvenini aileleri yıkıyor resmen.Erkek çocukları haddinden fazla özgürlük içinde büyüyor ama kız çocukları sürekli sen bunu yap şunu yap.Böyle ailelerde büyüyen kızlar malesef kendi eşlerini seçemiyor çoğu zaman psikoloji baskıdan kurtulmak için yalnış kişileri seçiyor.Kızlarınıza güçlü olmayı öyretin.Eğitimi sevdirin.Dine küçücük yaşta çocukları alet etmeyin.Hacıları hocaları görüyoruz.Kız çocukları bir nimettir.

Kendini gerçekleştiremeyen ebeveynler çocukları üzerinden “kendini”gerçekleştirmek isterler . Ha bu arada çocuk yapmak veya çocuk sahibi olmak istemek zaten başlı başına bir “ego” bence .

Az önce kardeşimle kavga ettim , hayatıma çok karışıyorlar kardeşim bile karışıyor artık kafayı yedim. Evin içinde benim asla bir özelim yok , sırrım olamaz , arkadaşlarımla konuşamam , bir konu hakkında düşüncemi belirtemem , odamda tek başıma oturamam , hele bir erkekle asla ne konuda olursa olsun iletişime geçemem , kendimi savunamam, kardeşim benden her zaman daha üstün , ailemin sözünden çıkamam , telefonumu sadece ders için kullanmalıyım , yeni insanlarla tanışamam , arkadaşlarıma gidemem, babama karşı çıkamam , her şeyi mükemmel yapmak zorundayım , bir hatam olamaz.

Annesi 14 yaşında zorla evlendirilmiş bir kadın olarak ağlayarak izledim videoyu. Ne acıdır 35 yıl sonra bile hala çocuk gelinler var.

ben 21 yaşındayım ve bu yaşıma kadar annemden ve babamdan hep şiddet gördüm. Annem ben tırnaklarımı yiyorum diye ellerimi yanan sobanın üzerine koyup yaktı. Ama kimse demedi ki bu kızın ne sorunu var da tırnaklarını yiyor neden içine kapanık. İçime kapanık olmamın ve tırnaklarımı yememin tek bi nedeni vardı amca dediğim insanın beni 7 yaşındayken bi çok kez taciz etmesiydi ama ben korkumdan kimseye bişey diyemedim hala daha ailem bilmez yaşadıklarımı. Hayatıma kimseyi alamıyorum güvenim yok erkeklere hepsi bana farklı amaçlarla yaklaşıyormuş gibi geliyor. maddi anlamda hiç bir zorluk çekmedim şu yaşıma kadar ama sevgiye hasret büyüdüm. Herşeye rağmen hiç bir zaman pes etmedim üniversite okuyorum hatta 2. üniversitemi okuyup yurt dışına gidicem ve kendi hayatımı kurucam. Ne yaşamış olursanız olun kendinizden vazgeçmeyin hayallerinizin peşinden koşun. kim ne derse desin aldırış etmeyin bu hayat sizin ve bir kere geleceksiniz dünyaya kimsenin hayatınızı mahvetmesine izin vermeyin. Her gecenin bir sabahı vardır inanın buna. Böyle bir video çektiğin için teşekkür ederim yağmur :)

şuraya yazarak söz veriyorum asla böyle bir anne olmayacağım!

Seni dinlerken şöyle bir 10 sene öncesine , eğitim özgürlüğümün ailem tarafından, elimden alınmış olduğu o günlere gittim.Bana en büyük, kötülüğü yapan kişilerin ailem olduğunu, hep hissettim.Onlar isterse, bişeyler yapabileceğimi öğretmişlerdi bana, özgüvenim yerle birdi.Bu yüzden, kolay arkadaşlık kurabilen biri olamadım, hiç bir zaman... Nefret ettim annemden, babamdan. Oysa, benden 1 yaş küçük erkek kardeşimi,üniversiteye şehir dışına gönderdiler, beni evimize minibüsle 10 dk süren liseden alan ailem... Okuldan tastiknamem alınmıştı, annem bana bir kaç başörtüsü almış, elime verip bir de üstüne sanki,dinden çıkmışım gibi alelacele, Kur'an kursuna yazdırmıştı.1 yıl onların istediği gibi, Kur'an kursuna başımı örtüm gittim,zorla kapatıldım. Sonra çevremizden bir kaç kişi, bu kız neden evde gitsin çalışsın,eve de destek olur gibi söylemlerle,annemi doldurmuştu ki,çalışıp ekonomik özgürlüğümü elime almak için, çırpınmalarım işe yaradı.Mağazalar da, günde 45 dakikalık mola ile oturabildiğim şartlar da çalıştım.Aynı zaman da okumaya.. İnanırmısınız?O zamanlar asgari ücret 600 tl idi ve 5 kuruşunu dahi harcamadan anneme veriyordum.Sırf beni işten almasınlar diye.. Çok acı!. Gerçekten şimdi düşünüyorum da,baya sağlam kızmışım,başka yollara savrulmamışım.Ben 16 yaşında işe başlayıp ,3 sene babamın sermayesi oldum. Üstelik burnumdan gelirdi çalışmam, hiç bir sosyal yaşamım yoktu. Eve,işten çıkış saatimden en geç 10 dk sonra gelmem gerekiyordu. Tabi çalıştığım yerin evime mesafesinin uzak olmasını beklemiyosunuz dimi?..10 dklık mesafedeydi işyerim,annem ve babamın beni takip etmesi, üstelik buna erkek kardeşimi bile alet etmeleri, ohooo...Daha neler neler...3 sene sonra sırf o evden kurtulayım deyip, çok yanlış bi evlilik yaptım. Evliliğimde yaşadıklarıma,hiç girmeyeyim...Ordan kalma da bir panik atak rahatsızlığım var.1 yıl 3 ay sonra o eve geri dönmek zorunda kaldım. Sağlığım iyi değildi,annem de çokça kez gördü ve bana çık gel bitir evliliğini dedi.Zaten kafama göre gidemezdim. Çok korktum!..Aynı şeyleri yaşamaktan, kısıtlanmaktan... Ama evliyken de çok başka sorunlar vardı ve bu beni hasta etmişti..Annemle bi anlaşma yaptım ve yanlarına döndüm. Psikolojik tedavilerden geçtim, iyiler di o dönem de ne zaman işe başlayıp ayaklarımın üstünde durmaya başladım bu kez boşanmış bir kadın olduğum için farklı kafalara girdiler. Çok kötü söylemlerle karşı karşıya kaldım,ailem tarafından. Malesef o liseyi hâlâ bitiremedim, ama bitiricem.. Bir sınavcığım kaldı.😊Lise mezunu olmadığım için, terfi alamadım sırf bu sebepten o kadar özveriyle çalışmanın, yıllarımı vermemin karşılığını, ben değil, yanımdaki lise mezunu arkadaşım aldı. Bi çok işe de, alınmadığım oldu bu sebepten..4 yıl sürdü ailemle mücadelem,2.Evliliğimi yaptım.Şimdi bir düzenim var,çok da mutluyum ama, ailemden uzak duruyorum.Bilinçli yapmıyorum, aileme karşı nedense, hep içimde buz gibi bişey var onların hiç bir zaman ısıtamadığı... Onlara bir türlü anlatamadım,beni ne kadar yakıp yıktıklarını!.Zormuydu bu kadar güvenmek?Nedir bu amaçsızca kısıtlama güdüsü bende anlayamadım zaten bi türlüü...Keşke beni bu kadar yıpratmasalardı da, hayata daha güleç bakabilseydim... diyorum, işte sadece bu kadar..

ailem yüzünden cinsiyetimden soğudum.

Yorumları okurken falan çok üzüldüm çoğu kız aile baskısından bıkmış durumda, eğitim hakkı elinden alınanlar bile var :'(( Benim annem de baskıyla büyümüş bu yüzden bana karışmıyor. Ama bazı aileler kendileri nasıl büyütüldüyse kendi çocuklarını da o şekilde büyütüyorlar. Bence yanlış bişey bu

ben henüz 14 yaşındayım.Özel sırlarım var ve ailem sırlarıma sürekli karışıyor.Sürekli "ne konuşuyorsun bende bakacağım" diyorlar.'Özel sırrımı konuşuyorum belki' dediğimde ise "bu yaşta ne sırrın olacak?" diyorlar.. Arkadaşlarım dışarı çağırdı dışarı çıkabilir miyim diyorum,"dışarılara güven yok seni asla dışarı bırakmayız.Hem sen daha küçüksün."diyorlar *GENÇLİĞİMİ YAŞAMAK İSTİYORUM LÜTFEN GENÇLİĞİMİ ELİMDEN ALMAYIN*

Yaşanmamışlık biriktirmemek Bu bugün duyduğum en güzel cümle 💜

Artık gerçekten bıktım...içimi yorumlara dökücek kadar yalnız hissediyorum kendimi, arkadaşlarımı kıskanıcak hale düştüm. Bende istediğimi yapmak, istediğim gibi giyinmek, istediğim gibi makyaj yapıp süslenmek , hayatımı yaşamak istiyorum...Zaten hayat kısa ne olurdu özgür bi insan olsam istediğimi yapsam. Millet ne düşünür, ne der diye düşünmekten vazgeçin bütün anne babalara sesleniyorum çocuğunuzu kısıtlamayı kesin, siz çocuğunuzu, özellikle kızınızı ne kadar kısıtlarsanız kısıtlayın o zaten çok isterse o şeyi gizli de yapar, yapmasada gizli gizli ağlar kahrolur, ne kadar üzüldüklerini görün çocuğunuzun, bazılarına basit bi dert gibi gelebilir bu mu derdiniz diyebilirsiniz tamam kabul ediyorum aman aman abartılacak bir şey değil, fakat bi o kadar da insanı yıpratıp kahredicek bi olay, siz sanıyorsunuz ki çok güzel bi çocuk yetiştiriyorum,en iyisini yapıyorum, siz en iyisini değil bi çocuğu yetiştirirken yapılabilecek en büyük hatalardan birini yapıyorsunuz, çocuğunuzun hayatını siz karartıyorsunuz , bunun bilincinde olsanız çok iyi olucak, eminim ki bi çok anne baba diyordur çocuğuna, neden bana yalan söylüyorsun neden yapma dediğim şeyi ısrarla yapıyorsun diye hatta annesine babasına karşı çıktı diye şiddet gören bir çok insan vardır belki de, oturun bi düşünün bakalım neden böyle yapıyorlar, iyi bişey yaptığınızı çok güzel evlat yetiştirdiğinizi sanıyorsunuz ama ne yazık ki yanılıyorsunuz,sizin yaptığınız iyi bir şey değil son derece aptallık cahillik, kimsenin kimseyi kısıtlamaya hakkı yok, kendinize gelin ,ne kadar üzüldüklerini görün evlatlarınızın...belki bi anne baba görür de aklı başına gelir, umarım hepimizin ailesi yaptıkları hatanın cahilliğin farkına varır ve bu çirkin huylarından vazgeçer...

Şu an 22 yaşımdayım, 3 yıldır istemediğim bir bölümde okuyordum ve bunu ailemin istekleri doğrultusunda yapmıstım. Hayatımın en kötü 3 yılı, her tatile gidişlerimde aileme çok mutsuz oldugumu dile getiriyodum ama asla beni anlamıyorlardı, en son bu kış ağlaya ağlaya ben yapamıyorum olmuyo diye başlayıp içimi döktüm ve annem özür diledi. Babam sen ne okumak istiyodun dedi. 3 yılım gitmiş meslegimi yapmaya şurada çok az kalmışken bana bunları söylediler bir sonraki tatilde babam 'biz mi söyledik sana o bölümü oku diye' dedi. Ve artık bende her şey bitmişti, fedakarlık yapmayı ailemi düşünmeyi bir kenara bıraktım ve kendi hayatımı yeniden inşa etmek için okulu bıraktım şu an tekrardan sınava hazırlanıyorum, her şey istediğim gibi olacak ve bundan 10 yıl sonra keşke yerine iyiki diyeceğim. Sende iyiki böyle bir video paylaştın canım Yağmur, cesaretime cesaret kattın resmen 🌹

Gerçekten ağlamak istiyorum şu an daha önce hiç kimse bana bu kadar uzakken beni bu kadar rahatlatmamıştı çok teşekkür ederiz

Benim ailem öyle kötü ki her şeyimi engelliyorlar dışarı çıkmamı giyinmemi ve en kötüsüde benim abimler istedikleri yerde üniversiteyi istedikleri yerde okudular bana gelince sen kız çocuğusun kız çocuğunun yeri babasının yanıdır mantığı var gerçekten dinin tamamen çarpıtılması ve bu kadar eski kafalı insanlar olduğu için keşke kadın olarak doğmasaydım diyorum

Benim babaannemin anneside 89 yaşında deniz bile görmeden ölmuştu.Haturladikca üzülürüm.Bende hiç sinemaya gitmedim.Ama bir gün gitcem

Benim canım babam zamanında erkekler evlatlarını kucaklayamazmış ben seni nasıl sevmem ki diyip başımı okşayan, göğüsünde huzur bulduran, ses tonuyla içimi ısıtan, ben yaşayamadım diyip dünyanın en güzel şeylerini yaşatan bir insandı...O yoğun bakımda yatarken, göçüp gitmeden sadece 3 gün önce beni buradan çıkartın benim sizleri okula göndermem gerek çalışmam gerek diyen koca yürekli bir adamdı. İyi insanlar ne yazıkki erken gidiyorlar bu dünyadan. Babamı çok seviyorum... İyi ki böyle bir anneye babaya sahibiz. Abim ve ben çok şanslıyız. Dilerim herkes bu eşsiz duyguları yaşar ve dilerim bizler yani yeni nesil ileride böyle anlayışlı bireyler olup gelecek nesillerimize örnek olabiliriz...

bir kız olarak söylüyorum annem bana haksız yere bağırdığında kendimi savunmak için ağzımı açıyorum ama susturuluyorum

Dedigin gibi egitimli aile egitimsiz aile farketmiyor. Ben lise cagimda istedigim alani secemedim istedigim bölümü istedigim yerde okuyamadim. Bölümümü sevmeye calistim sevdim de ama iş bulamiyorum alanimla ilgili ve cok mutsuzum.Lutfen cocuklariniza sevdigi isi yapmasi icin destek verin...Ilerde mutsuz bireyler olmamasi icin...

Benim ailem okumama izin vermedi sırf ceplerinden bir kuruş çıkmasın diye Zorla açığa yazdılar üniversiteyi Evde olduğum İçin sürekli laf yapıyorlardı bu evdekiler çalışmıyor etmiyor diye Onların dırdırından dolayı işe girdim yaklaşık 2 yıldır çalışıyorum piskolojik olarak çok çöktüm İşten dolayı Yeri geliyor gece 2.3 gibi eve geliyorum Ama gezmeye gitsem akşam 8 de eve gelsem kıyameti koparırlar İşten erken geldiğim zamanlar benden temizlik Yemek vb şeyler istiyorlar ben 11.12 saat ayakta çalışıyorum üstüne üstün onlara hizmet etmemi istiyorlat bu yüzden onların beni düşündüğünü asla düşünmüyorum. Abim babam çalışmıyor evde tek çalışan benim çok zoruma gidiyor bu durum Ayrı eve geçmek istiyorum kendime bakacağıma inanıyorum fakat biz doğulu olduğumuz İçin böyle birşey asla mümkün olmuyor ya ölürüsn yada evlenirsin bu evden ayrılmak İçin Benim evlilik gibi bir düşüncem yok ama bu evden kurtulmak İçin evlilik çözüm gibi geliyor bir süre sonra Bir bataklıktan kurtulmak İçin diğer bataklıkta batmak istemiyorum

bu tarz videoları ailelerin değil de çocukların izliyor olması çok acı..

Seni dinlerken okadar duygulandım ki göz yaşlarımı tutamadım annem in tam anlamıyla namus kelimesi beni bitiriyor elalem ne der babam da aynı asosyalim istesem de sosyalleşemiyorum özgüvensizim çünkü istediğiniz her şey kısıtlanıyor ve deneme imkanınız bile yok "hiç kimse sizden önemli değil bunu unutmayın" ilerde bir evebeyn olucam ve iyi ki bu videoya denk geldim kalbimi bırakıyorum💙

Bana bunu izleten ailemi asla affetmiyceğim .

Beni çok iyi tanıyan bir arkadaşımı dinler gibi gözlerim dolarak dinledim seni. Belki bu aralar hayatın anlamını yitirdiğim, kabuklarımı kırmaktan vazgeçtiğim için. Okuduğum bölüme razı oldum. Erasmusu kazanıp yurtdışına gittiğimde ailemden hiçkimse beni tebrik etmedi, aksine ne işine yaradı der gibiydiler. 23 yaşındayım. Mühendis oldum, işe girdim. Bütün sınırlarımı zorlayarak bugüne geldim. Özel bir şirkette çalışıyorum. Ailem aylardır işten çıkmam için baskı yapıyor tek istekleri devlet memuru olup sabah 8 akşam 5 çalışmam ve iyi para kazanmam. Hergün beni mutsuz edecek bir hayata zorluyorlar beni. Benim ise yurtdışında şirket kurmak gibi bir hedefim var. Benim çok başka hayallerim varken, akşamları arkadaşlarımla bile vakit geçirmeme izin vermeyen bir ailenin içinde yok olup gidiyorum... Çünkü onlardan vazgeçemeyecek kadar çok seviyorum. Keşke biraz beni anlayabilselerdi. Bu video için çok teşekkürler yalnız olmadığımı hissettirdiğin için, seni çok seviyorum Yağmur..

Annem ve babam hayatı bana zehir etmek için mi beni dünyaya getirdi?¿ Gerçekten bu soruyu çok merak ediyorum😣

Korumak İçin değil kendi egolarını tatmin etmek için

İnsanlara yaşadıklarımı anlatmadan önce benim çok güzel bir hayata sahip olduğumu sanıyorlar anlatınca duraklıyor ve çözüm bulamıyorlar. Babam yıllarca anneme ve bana psikolojik şiddet uyguladı. Annemin hep kendini öldüreceğini düşünerek büyüdüm anneme çok bağlı büyüdüm annemse bunun kıymetini bilmektense hep bunu bana karşı kullandı. Onlar ebeveyn olması gerekirken kendimi bildim bileli hep ben ebeveyn oldum. 15 yaşımdan beri ciddi psikolojik rahatsızlıklarım var ve babam hala görmezden geliyor. Arafta gibi bir hayattayım ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum. Birgün çocuğum olursa ki evlenmek gibi bir isteğim yok ama kesinlikle çocuğuma gerçek bir anne olacağım adı aile olup da aileye dair hiçbirşey olmayan içi boş bir sistemin içinde asla olmayacağım. Benden geçti arkadaşlar ama umarım siz güzel bir hayat yaşarsınız 🙏🏻

"Arkamda birileri olduğunu bilmek" Maalesef arkamda birileri var fakat beni kelepçelerle bağlamak için. İnsanların aileleri kendilerine destek olurken ben ailem olduğu için daha da geriye düşüyorum her zaman

Hayatın gerceklerini düsününce yasayamayacagımı hissediyorum

23 yaşındayım ailem koyu solcu insanlar annem babam babam abilerim hepsi. Bence küçüklüğümden beri annanemin dua okumasını dinleyerek büyüdüm ve kalbim herzaman bu tür şeylere yatkındı hep gider onun evinde kalırdım huzuru orda bulurdum lakin 17 18 yaşıma gelince kapanmaya karar verdim ve cehennemim ozaman başladı. Gizli gizli başörtüleri almaya başladım evden çıkarken başörtlerini çıkaran kız arkadaşlarım vardı ben sokaktan çıktığım an çantamdan çıkarıp başörtü takardım. 3 yıl bu şekilde yaşadım arkadaşlar. Daha sonra aileme artık boydan elbiseler giyeceğmi ve 3 yıldır saçımı kapattığı söyledim. Abilerim odama girip sakladığım elbise ve örtüleri bulana kadar talan ettiler buluncada babam hepsini makasla kesti ve birdaha anneannene gidersen kapışarı üzerine kilitlerim okula bile gidemessin dedi. Unutamıyorum o günleri yıllardır kaç kutu prozac bitirdim bilmiyorum. Bir aile kendi çocugunun hayatını nasıl cehenneme cevirir onu yaşadım. Daha sonra evden ayrılıp annanemin yanına yerleştim. Okurken iş bulmaya çalıştım kılıkıyafeti yüzünden garsonluk falan olmadı daha sonra zorunluluktan boydan giyinmeyi bırakıp pantolon giyinmeye başladım ve kasiyer olarak işe girdim ve yazılım mühendisi olarak mezun oldum şimdi kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum. Yıllardır kendi evime gitmedim. Ailemi sadece anneanneme ziyarete geldiklerinde görüyorum. Belki şuan bukadar güsel bir hayata sahip olmamın sebebi onların bana yaşattıklarıdır kimbilir. Bu hikayede sık rastlanabilecek bi durum değil genelde çünkü aile baskısının hep kızları kapatma veya dini baskı olduğu düşünülüyor ama öyle değil sadece bizlerde böyle şeyler yaşıyoruz bilin istedim

Anneler babalar ve öğretmenler kendi küçüklüklerinde ne kadar kötü şey yaşamışlarsa hepsini çocuklarına ve öğrencilerine uygulamak için yemin etmiş gibiler şükür ki benim ailem böyle değil

Ailem başkaları neder diye düşünüp giyimime karışıyor

ben istediğim hayatı yaşayamıyıcam galiba keşke hiç doğmasaydım ilk defa izliyorum seni çok güzel konuşmuşsun iyi geldin ama ben ailemle hiç mutlu değilim onları sevsemde artık bıktım hergün ağlamadan günüm geçmiyor cringe gelebilir ama yemin ederim ölmeyi bazen çok istiyorum

Ama işte kime ne anlatıcan..

Şunu anlayın artık. İKİ BACAĞIMIN ARASINDAKİ ŞEY NAMUS DEĞİL, VAJİNA!

Video şuan bitti gerçekten çok güzeldi. Toplum baskısı çok fazla hele sosyal medya yaygınlaştıran sonra daha korkunç bir hal almaya başladı eskiden arıyorum askılı bir bluz giyindiğimde mahalleden çıkana kadar üstüme Adana sıcağında ince hırka alırdım sonra bizim yan komşu nebahat teyze bile insta face açınca birde üstüne kabul etmediğim ya da beklettiğim akrabalar komşular bana surat yapıyorlar, hayırdır bizden sakladığın bir gizlin saklın mı var diye imada bulunuyor. Öyle ya da böyle bir zamanlar benim kendimi özgürce ifade edebileceğimi düşündüğüm gerçek benliğimi yaşattığım o sosyal medya hesapları şimdi benim değil ben kullanıyorum evet ama ben değil nebahat teyze berna abla... arkamdan laf etmesin diye artık fotoğraf çekinmeden önce o hırkayı giyiyorum ve bunu yapmaktan nefret ediyorum. Uzun yazdım biliyorum ama asıl söylemek istediğim şu ben artık kimsenin gönderisinin altına ben aksini düşünüyor olsam bile yorum yapmıyorum çünkü değişmek istiyorsak önce kendimizi değiştirmemiz lazım.

Vallahi bende 27 yasinda bir erkegim, her gun bitmeyen baskilar gordum, 19 yasinda evden atildim, bana yapilmasini istemedigim hersey yapildi (ters laflar, baski, beni kuculten laflar) her zaman hersey icin bana baski kuruldu, beni ezmek icin hersey yapildi, dalga gecildi, yoksullugum ve imtihan sonrasi halimle dalga gecildi, ve ailemdeki kisiler, anne, baba, olsun, bir kardes, iki abla olsun, bunlarin hepsi duygusalligimdan istisafe edip beni ezmeye calismistir, ve inanilmaz terbiyesiz bir sekilde, herhangi bir gun ne yapmam gerektigi sert bir sekilde soyleyerek, aslinda tek amaclari dogal olarak yapacaklarimdan beni sogutmaktir (mesela birini ziyaret etmek, birini aramak) butun bunlar icin bana gercekten kotu niyetlerle konusurlar ve utanmadan telefonda 'hersey iyi gidiyor' deyip veya misafirlerin onunde yuz degistirip, misarfirler gittigi anda bana ve kucuk kardesime zulum ederler, ayni zamanda ne yapmak istesem uzerin bilgilenip kara gozle bakarlar, basarmamam icin herseyi yaptilar ama hamdolsun bir iki diploma alabildim, gezebildim, benimde evde kalmaktan baska carem yok, hatta evden 5 sene uzaklastiktan ve dondukten birkac ay sonra 15 ay uzaklasmistim, doneli sadece 2 ay oldu, ama dua ediyorum 'Ya Rabbim beni bunlarin serrinden koru' diyorum, 'Ya Rabbim beni bunlardan uzaklastir diyorum' ve devamli parklara cikarim ki tam suanda aynen parka gidecegim, odam yok salonda yatarim, her sabah zorla uyandirirlar beni, yorgunluktan bitiyorum, bir ters laf etsem veya cevap versem beni 100% yine atarlar, duanizi esirgemeyin, bir is bir kalacak yer bulayim, insan gibi yasayabilecegim bir yerde olayim InsAllah

Yaşam zaten dümdüzken bile çok zor bi olgu. Çok çok zor. Kendi elimizde olmayan durumları bi şekilde katlanabilir hale getirmeliyiz... Söylemesi kolay, yaşaması acı dahi olsa çözüm yolu olarak bunu görüyorum artık. Akşam eve en geç 7de mi dön diyor babanız, maddi-manevi bireysel yaşam imkânlarınızı oluşturana kadar 7de dönün. Ha bir de şöyle bir şey var: Kendi seçtiklerinizin bu zor hayatta, sizi aşağıya çekmesine asla izin vermeyin. Bu bir eş de olabilir, izlediğiniz film de. Seçtikleriniz bilinç ve istek doğrultusunda ise nolur ama nolur size destek, huzur ve mutluluk versin. Seçtikleriniz her ne ise çetrefilli yollarda ayağınıza değen taş değil elinizden tutan bi yoldaş olsun. Bazen her şey yalan gibi de gelse hayatta güzel zamanlar yok değil. Umarım ömür çoğunluğunuz sağlıklı ve huzurlu geçer. Sevgilerle❤

bir sene boyunca lgs ye deli gibi çalıştım,dışarıya çıkmadım,misafirliğe gitmedim,uykusuz kaldım,aile baskısına göz yumdum,hem dershanenin hem okulun canlı dersine aynı anda katıldım,hiç uyku uyumadan minibüse binip minibüsteki uykuyla sınava girdim,ders işledim,Çabaladım Çabaladım Çabaladım,uğraş verdim,emek verdim..sonuç.BİR B0K OLMADI,EMEK ÇÖP,BİR YILLIK UĞRAŞ ÇÖP,EMEK EMEK ÇÖZDÜĞÜM,ÇİZMEYE KIYAMADIĞIM ONCA KİTAP ÇÖP..şaka gibi gerçekten şaka gibi..o kadar emeğin karşılığı 320..ben en son yaptığım deneme sınavında 450puan almıştım ve ağlaya ağlaya öldüm,bunca emeğin kaeşılığı bu mu diye..Meğerse daha ağlancek zaman o zaman değilmiş..pekii çalıştım,çabaladım ama olmadı,yapamadım AĞLADIM,ÇOK AĞLADIM AMA ENSONUNDA KENDİME HAYIRLISI BUYMUŞ DİYEBİLDİM artık tek sorun ailemdi onlar da beniM gibi üzgün müydü? EVET,EVET üzgünlerdi ama ne için dershaneye verdikleri para için,aldıkları test kitaplarının paraları için,verdikleri uğraş için,bana güvendikleri için..maalesef..BENİM AİLEME EN ÇOK İHTİYACIM OLDUĞUNDA,ANNEMİN DİZİNNDE UYUMAYA İHTİYCIM OLDUĞUNDA,BABAMIN HAYIRLISI BUYMUŞ SEN ÇALIŞTIN ,ÇABALADIN DEMESİNE İHTİYACIM OLDUĞUNDA ailemin bana baskı uygulaması,bana düşman gibi davranmaları,benimle dalga geçmeleri,her sohbette konuyu bana çevirmeleri GERÇEKTEN acınası bir durum..Ailemin bana yaptığı tüm kötülükleri unuturum ama bu benim zor zamanlarımı daha da zor yaptıkları günleri ASLA,ASLA

Buradaki herkes için çok üzgünüm... Herkes çocuk doğurabilir ama herkes anne baba olamaz.

ben 17 yaşında olmama rağmen daha şimdiden sayamadığım kadar yaşanmamışlığım birikti ve bunları içimde halledebilmem için tek yol zamanda geri dönmem yani imkansız. arkadaşlarımla dışarı çıkamadım. yazları tek bir arkadaşımla çıkabilmek için her seferinde yalan söyleyerek çıkıyordum çünkü bu bir kurtuluş gibi gelmişti bana ve şu an annemlere yalan söylemeden hallettiğim tek bir işim bile kalmadı. arkadaşım yok çünkü arkadaş edinmek için sosyalleşmeniz gerekiyor ve bana bu hak tanınmadı. zaten eve gideceğim halde bana her son dersimde direkt eve gel oyalanma diye mesajlar atıldı. gerçekten şu an benden küçük insanların benim daha yeni yeni kendi başıma elde ettiğim haklara sahip olduklarını gördükçe kendim için çok üzülüyorum

En başından beri hep iyi ki takip ediyorum diyorum. İzlediğim videolarının hiçbirinde hayal kırıklığına uğramadım. Her zaman karşındaki insana faydalı olmaya çalıştın, bilgi vermeye ve paylaşmaya çalıştın. En basitinden makyajını yaparken bile faydalı olmaya çalıştığını anlayabiliyorum. Bunun da birçok insana gerçekten geçtiğini düşünüyorum. İzlediğim kişilerde bir yerden sonra homurdanmaya başlarken, senin videolarını gerçekten dikkatimi vererek izliyorum. Hiç tanışmamış olduğum bir insan bana bunu hissettirebiliyorsa bence gerçekten kaliteli ve değerli bir insandır. Çok seviyoruz seni!

Hayatımda kendi kararlarını kendisi alabilen ve arkasında dağ gibi duran ve birsey anlatılırken azsrlanıp dalga gecilmeyen ailelerde büyüyen cocuklara hep özenmişimdir. Bir daha dünyaya gelsem annem babam olmasın isterim

Ekonomik özgürlüğüme sahip olduğumda gidicem buralardan dediğimde gülüyorlar. İnanmıyorlar, sesim güzel kapalıyım diye şarkı/konser söylememi istemiyorlar. Ders çalışmadığımda, hedeflerime ulaşamadığımda, dediklerini yapmadığımda, bağırıp çağırıyorlar. Ve ben bu davranışlardan dolayı bıktığım için hırçınlaşıyorum. Onların gözünde garip, aptal, umursamaz, salak ve bencil bir insan oluyorum. Ve bu kesinlikle onlar haklı artık onlara karşı bir sempatim kalmadı, onlarla konuştuğumda kekeliyorum cümle kuramıyorum ve dalga geçiyorlar. Umursamaz oluyorum suç, bağırıyorum suç, sessizce anlatmaya çalışıyorum suç. Küçüklüğümden beri destek değil köstek oluyor bana. Ben istediklerimi değil onların isteğini yapıyorum. Notlarım 1 2 puan düşüyor ve benim okuyamacağımı düşünüyorlar. Özgüven gerçekten sıfır bende eksilerde hatta. Sesimi resimlerimi gösteremiyorum. Ama fark ettim ki neden böylesin? Diye sormadılar bana hiç. Çünkü onlarda biliyor aslında yaptıklarını.

Biz ailemle birlikte konyadaydık ve kuzenlerimle kalıyorduk. Bir gün pikniğe gittik. Kuzenime eniştem çok güzel sarılıyordu öpüyordu. Bende kıskandım çünkü benim babam sevgi göstermiyor işte o gün sarılmaya kalktım sarıldımda ama o sarılmadı öptüm yanağından o öpmedi tepkisiz baktı :/ o gün kendimi ağlamamak için zor tuttum annemse beni suçluyor siz sevgi göstermiyorsunuz babanıza siz suçlusunuz diyor. Ah anlamıyorum Allah kahretsin o kadar.

Ben ailemden herhangi bir baski gormedim ancak yorumlari okudugumda hayret ettim ne cok insan varmis ki bunu yasayan dedim muthis bir konusmaydi devam etmelisin mutlaka bu tarz konulari konusmaya, basarilar diliyorum🌸

Kimsenin hayatınıza karışmasına izin vermeyin. Nasıl istiyorsanız öyle yaşayın. Karşı çıkın sınırınızı çizin ve asla geri adım atmayın. İlk başlarda zorlansanız da onlar zamanla alışıyor ve yavaş yavaş sizden ellerini çekiyorlar bunu sizde fark edeceksiniz.

Böyle vidyolara devam et yağmur çok uzak şehirlerdeki insanların hayatına kalbine içine hikayelerine geçmişine gelicegne dokunuyorsun çok teşekkür ederiz sana

14 yaşındayken kapanmak istediğimi söyledim aileme babam ilk başta erken olduğunu söylese de annem de kapanmamı istediği için kendi isteğimle kapandım iki yıldır kapalıyım ama açılmak istiyorum korkmadan aileme gidip açılmak istediğimi söylediğimde babam kesinlikle izin vermeyeceğini söyledi . Anneme böyleyken mutsuz olduğumu söylediğimde bir kere de sen mutsuz ol biz senin böyle olmanı istiyoruz ve evet zorlaysa zorla dedi şimdiyse tek dileğim üniversiteyi kazanıp kendi ayaklarım üstünde durmak . Bu videoyu izlemelerini istediğimde ise bana boşuna uğraşmamam gerektiğini söyleyip kızdılar ...

Ben şuan üniversite 5. sınıfım ve bitmesi için 6. yılı da okumam gerek belli sebeplerden bölümüm iki yıl uzadı ve 2. Kez uzadığında o kadar kötü bir psikolojiye girmiştim ki dünyam başıma yıkılmış gibi aileme karşı insanlara karşı kendimi o kadar kötü hissediyordum ki hala bunları yazarken aynı şekilde gözlerim doluyor daha 23 yaşındayım ve ben 22 yaşımda intiharı düşündüm defalarca kez bunu planladım ama yapmadım ki iyiki yapmadım okulu bırakacaktım beni abim bırakmamak konusunda ikna etti ve iyiki ikna etti hala 6 yıl okuyacağımı duyan herkes o ne ya öyle tıp mi okuyorsun sanki diyorlar kendi sınıf arkadaşlarım bile bölümün zorluğunu ve hocaların tutumunu görmelerine rağmen bana senin yerinde olsam bırakırdım dedi en acisi buydu cunku belkide beni en cok anlamasi gereken kisi oydu herkes neden bırakmıyorsun diyor ama kimse anlamıyor ben yillarimi verdim bu meslek için ortaokul lise üniversite şimdi tam sona gelmişken tek ders için neden bırakayım yada millet dedi diye . Kendim olmaktan vazgeçmedim hayattan da öyle doğru bildiğim yolda da yürümeye devam edeceğim ve inanıyorum ki herkes tüm söylediklerine birgün pişman olacak. LÜTFEN! Kendinize inanın hiçbir şey için hiçbir zaman geç değil sadece kendinize güvenin gerisi çorap söküğü gibi gelecektir ve gerçekten ne olmak istiyorsanız o olun bu meslek hayatınızda da böyle olsun insanlık olarak da başkası değil sadece kendiniz olun ❤

Ben gerçekten yoruldum. Bu yaş yorulmak için erken mi bilmiyorum... Bu yaşıma kadar hep ailem ne derse onu yaptım." Misafirliğe gidince sessiz ol otur ilknur,insanların içinde öyle oturulmaz,o tişörtünü pantolonun içinden çıkar, dar giyinme,milletin içinde öyle konuşlmaz,kardeşine ders çalıştır..." Ben hep dediklerini sorgulamadan yaptım. Arkadaşlarımla daha önce hiç buluşmadım en son doğumgünümde çıktığımı hatırlıyorum ama onda da kuzenimi yanıma dikmişlerdi... ağlayarak yazıyorum çünkü bıktım. Dersler, sınav stresi,yeni okul ,arkadaşlar,lise yetmiyormuş gibi bir de üstüme geliyorlar... psikolojim bozulduğu kadar bozuldu zaten. Eğer ailemi seçme imkanım olsaydı baba, seni yemin ederim istemezdim.

Bu nasıl muazzam bi makyaj o kaş altını nasıl aydınlattttın effffsane

Yorumları okurken o kadar çok üzüldüm ki şuan gerçekten hepinizle dertleşip.tek tek sarılmak istiyorum

Bana geçen seneye kadar eğer bu sene de kazanmazsan evlendirecez tarzında konuşmalar yapıyorlardı ben bir sene boyunca o kadar çalıştım ki günlük 7-8 saat çalışıyordum bazen yetersiz hissedip sabahlara kadar çalıştığımı hatırlıyorum. Stresten nefes alamadığımı hatırlıyorum. Bunların sonucunda kendimi aştım iyi bir sıralama yaptım bu evden kurtulmak için her şeye katlanmaya hazırdım şimdi ise sırf onların yanında okumam icin layık olmadığım bir üniversitede okutmaya çalışıyorlar emeğime bile saygıları yok ben daha ne söyleyebilirim ki

Inanin hepimiz icin en önemli konulara deginmissiniz. Sadece aile de değil kardesinin , erkek arkadaşınin baskısıyla yaşayan insanlar için de geçerli hepsi. Anne baba abi abla arkadaş... her kim dinlerse belki bazi fikirleri değişir. Guzel seylere vesile olmanuz dileğiyle.

Yağmur ablacığım ben de psikoloji okuyorum bahsettiğin bu olayların hepsini ben de yaşadım yaşıyorum da sen anlatırken üç senedir kullandığım kırmızı reçeteli ilaçlarım geldi gözümün önüne .söylediklerinde o kadar haklısın ki ben de kendi ekonomik gücümu elde edene kadar sabredecegim sabrediyorum.yasanmamisliklar evet o kadar kötü ki ..

Güzel insansın Yağmur.. Ve yorumları okudum. Baskılara maruz kalmış arkadaşlarım; umarım, değerinizi ve kendinizi sevmeyi hiç bırakmazsınız. Hayatlarınızda, baskılardan sıyrılacak gerekli motivasyon, cesaret ve şartlar kolaylıkla var olsun dilerim. Hepinize sarıldım, sağlıcakla..

Annem ve ablam benim erkek kankamın olmasına bile kızıyor bu yüzden erkeklerle konuşurken özgüvenli değilim terliyorum. K-pop dinlememe dalga geçiyorlar. Sevdiğim arkadaşlarımı sırf dış görünüşü için benden uzaklaştırıyorlar…

yaa videonun başlığını görünce üzüldüm izleyelim bakalım izledikçe yorum yaparım çok haklısın boğaziçi edebiyat istiyorum diğer yerler zaten tutuyordu fakat gitmedim akrabaların hepsi anneanneme kadar işte öğretmen olsun devlete dayansın falan diyor dldlfm annem de pek bilmiyor tabi bu olayları tanıtım günlerini izlettikten sonra pek sıkıntı kalmadı hatta gurur da duyuyor size ihtiyacım kalmadı olayı olabilir tabi asi bir rockçı olmayalım ksşfkd ama ekonomik özgürlük kazandıracak işlerde çalışmak önemli gerçekten bence öğrencilik hayatında hem de gerçeklerle yüzleşmeyi sağlayacağını düşünüyorum

Ailem ne giydiğime karışıyor ve din konusunda baskı yapıyorlar.Artık psikolojim çok bozuk tuvalete çekilip ağlıyorum ne derdimi anlatabileceğim arkadaşım var ne de anne babam...youtuber olup kendi hayatımı kurmak istiyorum ama bu da zaman alır.Çok kez evden kaçmayı düşündüm hala düşünüyorum ne yapacağımı bilmiyorum hayatımın yarısını en güzel yıllarını bu şekilde geçirmek istemiyorum. Ne yapmam gerek fikri olan var mı?

Merhaba sosyal calismaciyim ve ben de bir hatirlatma yapmak istiyorum. Kadın, erkek, çocuk, yaşlı, genç şiddete maruz kalan, zorla evlendirilen, istismara uğrayan, her kim olursa olsun arayabilecekleri numara 183. Acil durumlarda bu numarayı arayabilirsiniz. Sadece siz değil bu olayı duyup görenler de arayabilir. Susmayin çaresiz değilsiniz.

Bir tane de benden gelsin. Bilinçsiz bir sekilde öylesine başörtü taktım. Sonra istemediğim halde takmaya devam etmek zorunda kaldım. Çünkü çıkarmaya ve tepki almaya korktum. Hala takmaya devam ediyorum. Ama istmediğiniz bir sey ne olursa olsun size kötü hissettirecek ve mutsuz edecek. Biliyorum. Benim gibi bir sürü kız var ister zorla ister de isteyerek kapatmış olsunlar ama sonradan cesaret edemeyip açamayan çok insan var. En çok da bu baskıların kadınlar üzerine olması üzüyor beni. Bu aralar çok fazla kadın giyimine karısan ahlak bekçisine denk geldim ve türkiyenin genel kafa yapısının gittiği yer beni çok üzüyor. Çünkü bu ülkede başörtüsü takmak veya çıkarmak çevrende ve siyasette hep malzeme ediliyor. Çok üzücü. Çok üzülüyorum. Konusacak kimsem yok. Ne bir dostum var ne de arkadaşlarım. Daha çok gencim ama ben bile kendime acıyorum. Ezik özgüvensiz pısırık bir sey oldum. Sadece başımı kapatmadım ben kendimi de kapattım. Her şeye.

Babam sokak ortasında beni dövüo annem gelmis kıyafetin ne öyle bu gözlüğün ne öyle diyip baban haklı dedi aq benim tek suçum kıyafet mi tek suçum gözlük mü bu hayat benim değil miydi ?? Baba ve annelerimiz yüzünden gençliğimizi yaşayamıyoruz şuanki gençlerin çoğu yurtdışı yada şehir dışında yaşamak istio buna bende dahil

Her söylediğine katılıyorum. Yine çok güzel bir video olmuş. Bir metrobüse bindiğimde özellikle dikkat ettiğim şey insanların ruh halleri. Her seferinde o kadar mutsuz, yorgun, bıkkın, bitkin insanları görüyorumki. Çoğu insan istediği yerde değil,hakettiği şartlarda değil. Biraz da yapılması gereken insanın kendini bulup kendi istekleri doğrultusunda hareket etmesi. Birey olabilmek çok önemli. Mutluluk biraz da bizim elimizde.

Harçlık vermiyorlar ki kessinler kendi paramı kendim kazanmaya da izin yok çalışayım diyorum elbise üst baş alcam diyorum bıktım ya 18 yaşına gircem hayallerimi gerçekleştiremiyorum... 18 olsam bile herşey aynı kalacak evden kovmakla tehdit ediyorlar geçen 155 i aradılar beni almaları için hemde yarın sınavım vardı o günüm zehir oldu. Okula gidiyorum (ki çıkaramadıkları için okuldan çıkarmıyorlar devlet arayıp soruyor çok şükür) ondan biraz umutluyum yoksa hayatımda yapabilecek kayda değer bişy yok anca ev temizliği diye süründürüyorlar beni

O kadar çok yoruldum ki keşke doğmasaydım ya da yaşamak bile istemiyorum sürekli bi baskı var markete bile göndermeyen bi ailem var ve sözel şiddetin yanında şiddette gösteriyolar ya yemin ederim yoruldum

Derslerime çok baskı yapıyolar ve giyimime karışıyolar.. zorla kapattırdılar ama bu böyle gidemez. içimde kötü bi his var ve yine şiddet kullanırsalar evden kaçıcağım

Sen nasil tatli nasil naif bir insansin yagmur💜 yurtdisinda yasiyorum ve eger yanlis bilmiyorsam yurtdisi izlenmeleri daha cok kazandiyor sirf sen para kazan diye reklamlari atlamiyorum cunku sen o parayi eger kazaniyorsan helalinden kazaniyorsun diger milyon rakipcisi olan bos beles youtuberlar gibi degil!!! Hep boyle devam et seni cok seviyorum🍀💜💜💜💜

Yağmur Abla, sen mükemmel bir kadinsın. Yorumları okudum uzunca bir süre ve seni dinledim. Hem üzüldüm ve sorularıma az çok bir cevap buldum hemde bir noktada halime şükrettim. Umarım bende dahil olmak üzere yorum tan herkrs çok iyi anne babalar oluruz. Bu video için çok teşekkür ederim!

Yemin ediyorum psikiyatra gitseydim ailemle konuştuktan sonra ailem elaleme neden anlatıyorsun bunları derlerdi

Hic sevgi görmedim, bikere bile sarilan yada öven olmadi. Hep baski hep mükemmelik hep asaglamaklar iftiralar. Bundan kurtulamiyorum okudugum icin imkanim yok.

Yağmur merhaba oncelikle teşekkürler bu video için. Bu tarz iceriklerini çok kıymetli buluyorum. RU-vid izleyen 15-20 yaş arası gencler icin çok çok onemli en azından farkina varmalarını saglayabilirsin. Bu tarz bir video da flört şiddeti ve toplumsal cinsiyet üzerine çeker misin? Bu konunun da o yaş aralığı icin hatta flort siddetinin her yas icin önemli ve yararli olacagini dusunuyorum. Sevgiler 💜

Yağmur'cum merhaba, çok hoş bir video yapmışsın. Bende bir anneyim 21yaşında oğlum var. Ben ailemden orta şiddetle baskı yaşamış biriyim. Oğluma asla baskı yapmadım. Fazla korumacalık gençi maalesef hataya sürüklüyor. Ayrıca öğretmen olduğum için çocukların neler yaşadığını çok iyi görüyorum. Anne ve babaların yaptığı hata çocuklarına kendi arzularını amaç edindirmeye çalışmak. Seni tebrik ediyorum tatlım, harikasınız. Sevgiler

Bence bu zamana kadar yüklediğin en güzel ve en anlamlı video olabilir. Böyle konuşmalara ihtiyacı olan çok insan var. Çoğu insan kim olduğunu, kim olmak istediğini bilmiyor. Ne yapmak istediğini bilmiyor. Düşünsene, ne ile mutlu olacağını bilmeyen insanlar var. Baskılar her toplumda zaten var. Ama Türk toplumunda daha fazla, bu düşünceleri bile etkiliyor. Bence okuyup ekonomik özgürlüğünü kazanan herkes ne istediğini, kim olmak istediğini keşfedebilir. Ben küçüklüğümden beri hikayeler yazıyordum. 17 yaşımda oturup roman yazacağım dedim. Ama herkes güldü. Kimse ciddiye almadı. Ailem tebrik etti, gurur duydu mesela ama onlar da önce üniversiteni bitir şimdi zamanı değil diyerek erteleme baskısında bulundular. Ama dinlemedim. 20 yaşında kitabım basıldı. Türkiye'nin en genc yazarlarından biriyim. Geçen sene Tüyap fuarında imza günüm oldu. Şimdi basılan serinin ikinci kitabını yazıyorum. Hatta bir de bir yayınevinin roman yarışması için başka bir kitap daha yazıyorum. Okulumu da bitirdim. Bazı şeyler yorucu olsa da, çaba ve emekle her şey yoluna giriyor. Kimse size inanmasa bile siz kendinize inanın. Elbet bir şeyler olacaktır. Artık bu yorumu her kim okursa, ona sesleniyorum. Tek başınıza da her şeyi yapabilirsiniz.

Gelecekteki çocuğum bunları izlemek zorunda kalmayacak...

zaten duygusal bir anımda izlemiştim yaşlar süzüldü gözümden videonun sonuna doğru mükemmel bir insansınız💙 herkes bu videodan kendine bir fikir ders çıkarıcaktır👍🏻

Çox cox guzel bir icerik olmuş, sizi dinlemek o kadar iyi hiss etdirdiki anlatamam. Azərbaycan dan takip ediyorum sizi ve iceriklerkniz ve dogalliginiz cok iyi geliyo bana, bu kadar icten bir video hazırladığınız için cokk təşəkkürlər ❤️

Ben bi stres bozukluğu hastalığı geçirdim.Saç yolma hastalığı geçirdim.Ve annem dövdü bunun için beni,sırf hastalık geçirdiğim için.Annem bi keresinde bunun için beni dövdüğünde anaannem odaya girdi ve destek göstermesi gerektiği anda bana güldü ve bu da sana az dedi. Bu yüzden baskıcı diyorum.

Çok güzel bir konuya değinmişsin.Sonuna kadar hak veriyorum. O kadar çok "Günün sonunda" demen de çok komik sdf

Arkadaşlar çok zorlaniyorum artık nefes almak istiyorum

Tekrar tekrar açıp izlenecek bir video olmuş, ağzına sağlık..

Umarım hepimiz ileride bilinçli,araştıran ve çocuklarını "güçlü,özgür ve mutlu" bireyler olarak yetiştiren ebeveynler olabiliriz..Ağzına sağlık❤

Ben artık gerçekten çok sıkıldım ailemin bana ne kadar öyle olmadığını düşündürmeye çalışsada biliyorum bana güvenmiyolar. Şuan 16 yaşındayım ve arkadaşların hayatına hep özeniyorum keşke benimde öyle anlayışlı bir ailem olsa diyorum en basitinden benim arkadaşlarım her hafta buluşuyo ben ise ailemin izin vermiyceğini bildiğim için sürekli bir bahane bulup gitmiyorum zannediyolar ki gitmek istemiyorum tam tersi çok istiyorum ama AİLEM sıkıntı yaratıyo ben dışarı çıkmak için izin almadan önce kendimce 40 kere konuşma provası yapıyorum ne diyeceğimi kafamda bir kaç gün düşünüyorum ben ailemden dışarı çıkmak için izin alırken ki yaşadığım stresi başka hiç bir yerde yaşamıyorum. Ailemin yanında asla telefonu elime alamıyorum görürlerse yasak koyuyolar vermiyorlar telefonumu ben odamı sadece yatmak için kullanabiliyorum çünkü odamda oturmama bile karışıyolar illa herkes salonda bir arada oturucak sanıyolar ki çok mükemmel ebeveynler ama hiçte öyle değil bana anlatıyorlar eskiden kendi anne babalarının onlara nasıl davrandıklarını ve gençlik yaşlarında ne kadar ailelerinden dolayı sıkıntı çektiklerini fakat daha beterini bana yapıyolar ben gerçekten çok sıkıldım bu hayattan bazen diyorum ki ölsemde kurtulsam beni çok mutlu sanıyolar bilmiyolar ki her gece ağladığımı keşke ailemizi seçme şansımız olsa benim şu hayatta tek istediğim büyüdüğümde gençlik yıllarımı çok güzel anılarla hatırlamak istiyorum fakat bu ailemle mümkün değil böyle bişey gençlik yıllarım çöpe gidiyor buda beni piskolojik anlamda çok yıprattı artık. Bu güne bugün okul hayatımda bir kere bile düşük not almadım okulun hep en başarılı öğrencilerindendim aileme bir kez olsun ne bir şikayet getirdim ne de onları utandırıcak birşey yaptım. Ben böyle bi hayatı hakettiğimi düşünmüyorum. Bazen diyorumki keşke başka çocuklar gibi olsam bakalım o zaman nasıl davranırlardı. Ben hergün arkadaşlarımın hayatına ailelerine özeniyorum keşke bende aile konusunda o kadar şanslı olabilsem. Bu hayatta kendimi o kadar yanlız hissediyorum ki sanki bu durumu sadece ben yaşıyormuşum gibi lütfen sizde böyle şeyler yaşıyosanız yorumlarda kendinizi belli edin😔

Bu video kendimde bazı şeyleri daha iyi fark etmemi sağladı. Gerçekten teşekkür ederim. Bu konuda bu kadar duyarlı olman çok hoş 💜

istediğimi giynemiyorum, saçımı boyayamıyorum, arkadaşlarım burunlarına septum yaptırıyor onlara özenerek bakıyorum, makyaj yapmam 18 ime kadar yasak, dışarı çıkmam yasak nadir çıkabilirim, tırnak uzatmam yasak, başarısız olmam yasak her şeyime karışıyorlar olmak istediğim mesleğe bile burun kıvırıyorlar bu anlattıklarım sadece yarısı daha bir sürü yasak ve baskı var şuan aklıma gelmiyor tek hayalim ilerde istediğim mesleği olup onlardan uzak bir yere gitmek ve inanıyorumki bu videoyu izleyen herkes bir gün istediği gibi yaşayacak