Historie potłuczone [ 

Szczęść Boże ojcze Adasiu! Z tej strony bohaterka ostatniej historii, czyli królowa PKP (spodobało mi się to określenie) 😀 Najpierw chcę podziękować za każdy komentarz (przeczytałam wszystkie). Odpowiem od razu na wątek, który kilka razy pojawił się w komentarzach: “to nie jest problem żeby pociąg poczekał jak się spóźniasz będą w innym pociągu”. Ale: to był pociąg międzynarodowy i strona ukraińska nic nie mogła zrobić, bo pociąg był na terytorium Polski, a polska strona nic nie mogła zrobic, bo to jest pociąg ukraiński. Dlatego kiedy wszędzie dzwoniłam, to dostawałam odpowiedź: „Przykro nam, nic nie można zrobić” (przynajmniej tak mi wtedy powiedziano). Okazało się że pomógł mi dyżurny ruchu kolejowego w Przemyślu, z którym skontaktował się kierownik pociągu Łańcut - Przemysł. Ten kierownik mi powiedział że przekazał mu całą historię i nie wie czy z tego coś będzie, bo w drodze nie było zasięgu, więc nawet nie wie czy ten go usłyszał. Widocznie usłyszał! 😀 Co do Twoich ojcze pytań: Tak, nadal staram się być blisko Boga i nadal jestem w rodzinie Langusty. Skończyłam studia, mieszkam w Lublinie i jestem psychologiem - interwentem kryzysowym. Właśnie swojej historii odsłuchałam będąc na nocnym dyżurze, czekając na telefon od osób w kryzysie, żeby ich wysłuchać i wesprzeć. Będąc na 4 roku zaliczyłam 1 semestr, wyjechałam do domu na chwilę i 21.02.2022 wróciłam do Lublina. Trzy dni później wybuchła wojna. Przez pierwszy tydzień czułam się jak w piekle, bo rodzina została na Ukrainie i nie planowała ucieczki za granicę. Dużo było bólu, pytań, ale w sumie i nadal są. Oddaje to Bogu, nadal robiąc po ludzku wszystko co mogę. Dziękuję za pomoc i wsparcie Polaków. Za modlitwy, ofiary, dobre słowo i wyrozumiałość dla Ukraińców, którzy uciekli ze swojego kraju. Dziękuję Ojcze za przeczytanie mojej historii. Może nie jest spektakularna, ale czytając komentarze, widzę że Pan Bóg i taką historię wykorzysta do swoich planów. Dziękuję za to co robisz, bo wiele razy wspierałeś mnie na mojej drodze. Otulam modlitwą ojca i langustowiczów! Ściskam i pozdrawiam ❤️

Ojcze, leżę na oddziale ginekologii i czekam na jutrzejszą operację. Czekałam na HP, żeby oderwać myśli od tego, co mnie jutro czeka. Proszę o wsparcie modlitewne. Przytulam cieplutko 🤗

A przy okazji szacun dla pracowników PKP. Co by nie powiedzieć o naszym krajowym przewoźniku. Dwa miesiące temu jechałam z Katowic do Lublina. I tam też widziałam piękne historie. Po drodze w Kielcach wsiadała Pani niewidoma. Pracownik kolei wprowadził ją do pociągu, czekał z nią na peronie. Przy sprawdzaniu biletów konduktor z nią rozmawiał, że wie, że ona potrzebuje pomocy, że będzie zmiana konduktorów po drodze i przekaże zmiennikom, że ona w Lublinie musi się przesiąść i trzeba jej pomóc. Konduktorka ze zmiany też przy sprawdzaniu biletów do niej podeszła i ustaliła dalszy plan podróży. Przed Lublinem do nie przyszła i ją odprowadziła na następny peron, zapewniła że będzie z nią czekać na ten kolejny pociąg i że tam już konduktorzy wiedzą i ją "przejmą" i pomogą w dalszej podróży. W międzyczasie wsiadł Pan, o którym osoba, która go wprowadziła powiedziała, że słabo mówi po polsku i żeby mu pomóc żeby wysiadł, już nie pamiętam na której stacji po drodze. To przed tą stacją pół wagonu do niego podchodziło i mówiło, że tu ma wysiąść, tak że wysiadając Pan dziękował i mówił "do widzenia" wszystkim. Jeszcze jest nas sporo dobrych. Serce rośnie !

To ja od tych królików 😅 Nadrabiam po kolei HP, gdy tylko mam na to chwilę. Cieszę się ogromnie, że Ojciec przeczytał mój komentarz akurat w odcinku o Marysi. Dla mnie to taki znak, jakby porozumiewawcze mrugnięcie od Pana Boga. Bo akurat moja córka ma na imię Marysia. Moja Marysia ma 7 lat, urodziła się jako skrajny wcześniak, cudem przeżyła, jest ciężko niepełnosprawna ruchowo (ma mózgowe porażenie dziecięce 4-kończynowe), ale jest w pełni sprawna umysłowo, wszystko mówi. W tym roku przygotowujemy ją i jej brata do Pierwszej Komunii Świętej. Bycie rodzicem takiego dziecka to okropnie trudne i odpowiedzialne zajęcie, czasem nie wiem co mam jej odpowiedzieć, gdy pyta np. dlaczego nie może robić tego co inne dzieci, skakać, biegać. To jest po ludzku trudne, ale wierzę, że to co tutaj przechodzimy ma jakiś sens.

Kochani, ostatnio prosiłam o modlitwę za mnie i mojego synka, ktorego właśnie urodziłam! Słuchajcie! Synek jest świetny! Poród był świetny! Dziękuję za modlitwę! Jesteście wspaniali ❤ Pozdrawiam :)

Na PKP bardzo dawno temu gdy mnie na wakacjach okradziono i próbowałam dozbierać na bilet do domu nikt mi nie chciał pomóc. I wtedy podeszła do mnie prostytutka i sama zaproponowała pomoc. Zostałam nakarmiona pysznymi kluskami z mięsem i obdarowana pieniędzmi na bilet do domu. Tak że dobro przychodzi różnymi drogami. Spokojnego wieczoru każdemu 💚

Brawo Łucja. Niech Pan Ci błogosławi a Maryja przytuli do serduszka.💙💙💙

Ja zwiedziłam pół Polski, jadac z Kołobrzegu pod Warszawę. Pociąg dojechał do Gryfowa, w Gryfowie miałam mieć przesiadkę, miałam tam stać i czekać na pociag do Sopotu ,,do odwołania ". Załamana wsiadłam w pociąg do Poznania. Powiedziałam kierownikowi pociągu, że ja z tego pociągu do Sopotu, na który miałam czekać,,do odwołania". Konduktor roześmiał się i mówi,, Ale to dookoła ", ,,No! Byle do przodu!". Usiadłam i pytam ile płacę za bilet. A On, że nic nie płacę. Że w ramach, że ten pociąg, ktorym miałam jechać się zepsuł, jadę za darmo. Dojechałam do Poznania, stamtąd za godzinę miałam pociąg do Warszawy. W pociągu ścisk, ja biletu nie mam, przychodzi konduktor; mówię o zepsutej linii pociągu do Sopotu, że jadę dookoła Polski, żeby dostać się pod Warszawę. Roześmiał się, pomimo ścisku, znalazł mi miejsce siedzące!!! I mówi - Jedzie Pani za darmo, bo tam awaria była. Niestety ten pociąg, także miał awarię; już myślałam, że nie dojadę do domu, bo ostatni pociąg miałam przed północą. No, ale mieliśmy obsowkę, a ja dosłownie minutę na przesiadkę.I tak miałam wycieczkę dookoła Polski, by się dostać z Kołobrzegu pod Warszawę. Konduktorzy PKP to na prawdę spoko Goście. Z ❤Sercem. Bardzo Wam dziękuję, że dojechałam do domu ❤❤❤.

Niech zyje PKP i jego pracownicy, tez raz bylam uratowana przez dwoch PKP. 🖐Pozdrawiam ich i Dziekuje Bogu ze byli na mojej drodze❣️❣️❣️

Super Historia❤ Ale jako przyszy maszynista mogę powiedzieć że istnieje możliwość skomunikowania pociągów (Właśnie czegoś takiego aby pociąg na nas zaczekał) I w sytuacji opóźnienia jak najbardziej można podejść do Kierownika pociągu i poprosić by pociąg na nas zaczekał 🙃

Historie HP są jak sinusoida - raz ciężkie mięcho, raz lekkie piórko. Moje życie ostatnio jest jak ciężkie mięcho. Trzy miesiące po slubie z mężem, dwie bardzo poważne z nim kłótnie, jedna śmierć - mojej domowej babci. Pogrzeb tuż przed Wszystkimi Świętymi. Babcia odeszła w sobotę - w imieniny swojego zmarłego męża, 11 miesięcy po jego śmierci. Rodzina żartuje przez łzy, że dziadek chciał świętować z babcią w niebie, a babcia chciała osobiście złożyć mu życzenia imieninowe. Ciężko mi ze wszystkimi emocjami i myślami, które w sobie mam. Zostaje mi nadzieja i modlitwa, że niedługo bedzie trochę lżej. Pozdrawiam wszystkich słuchających, spokojnej nocy ❤

Ojcze słucham tej historii, będąc myślami i modlitwą przy mojej młodszej siostrze, którą czeka jutro 06.11 skomplikowana operacja. Dziś ze łzami żegnałyśmy się przed jej wyjazdem do szpitala, a zaledwie parę dni temu otrzymała straszną diagnozę - nowotwór złośliwy🥺. Bardzo proszę o modliwę w intencji mojej kochanej młodszej siostry, 36 letniej mamy czwórki dzieci❤ W tak trudnych chwilach wierzymy, że to Pan daje nam siłę, a Matka Boża Pompejańska, do której modlę się nowenną razem z Tobą, będzie ją miała w swej opiece❤❤

Wzruszyłam się.... Chwała Panu ❤ pozdrawiam Marysię oraz wspaniałego pana konduktora z PKP😊😊

Ja nie mam nic oryginalnego do napisania, poprostu właśnie wróciłam z rodzinnego domu do mojego klasztoru, tyle co położyłam rzeczy w pokoju i zabrałam się za słuchanie HP....dzięki Ci Boże za tych ludzi i ich historie, które oczywiście otaczam swoją modlitwą 🙏 również Ciebie o.Adasiu 😉 ❤ A w intencji Twoich zmarłych Rodziców :❤ Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie , a światłość wiekuista niechaj im świeci...🙏

Dawno się tyle nie uśmiechałam przy historii ^_^ Pozdrawiam Marysię i podziwiam za determinację! ❤

18:40 jakimś cudem odnalazłam wolne miejsce w zatłoczonym pociągu na trasie Przemyśl-Wrocław. Otwieram jak co tydzień Spotify, by posłuchać historii potłuczonej, PATRZĘ I SZOK NIE SCHODZI Z MOJEJ TWARZY. Widzę tytuł najnowszej historii- o Marysi, co królową PKP została. Tymczasem ja nazywam się Marysia i też mam ciekawą relację z PKP, w dodatku siedzę w pociągu z Przemyśla. Musiałam napisać ten komentarz, bo dawno nie doświadczyłam tak śmiesznego zbiegu okoliczności (oczywiście zanim przesłuchałam tej historii, screeny z tytułem odcinka poleciały na wszystkie możliwe grupy z znajomymi i rodziną na messengerze). Skoro już komentuję, to i ja podzielę się moją krótką historią o pociągach i o tym, do czego jest się człowiek w stanie posunąć. Był to 1 rok studiów, razem z moją nowo poznaną koleżanką Anką czekałyśmy na peronie na nasz dyliżans- oczywiście opóźniony. Był wielki rozgardiasz, pociągi przyjeżdżały i odjeżdżały, wielki chaos. Potęgując ironię tej sytuacji, uspokajałam koleżankę, że ja mam wszystko pod kontrolą, bo pociągami to ja jeżdżę od dziecka (pozdro dla wszystkich rodzin pracowników) i w ogóle ja to mam już obcykane… Nadjechał pociąg- ja pewna siebie wchodzę do wagonu jak gdyby nigdy nic. Co prawda jedna rzecz mi się nie zgadzała, bo zamiast wagonu bezprzedziałowego moim oczom ukazały się przepełnione przedziały, ale to przecież pkp, nie ma co się dziwić. Wszystko działo się bardzo szybko, widzę stale napływające wiadomości od Anki- oczywiście nie czytam ich, bo sama zastanawiam się, o co chodzi. Nagle czuję, jak pociąg zwalnia hamulce i nabiera rozpędu, a ja swoim krótkowzrocznym okiem patrzę na tablicę z ogromnym napisem OLSZTYN GŁÓWNY. My natomiast jechałyśmy w kierunku Przemyśla (dla tych, co nie wiedzą, są to dwa przeciwne kierunki). Ja- długo nie myśląc, krzyczę w niebogłosy ZATRZYMAĆ POCIĄG- wręcz gardłowo, nie znałam się od tej strony. Kolejne sekundy wspominam jak we śnie, gwizdek pani konduktor, ostre hamowanie, moja wysiadka z głową skierowaną ku dołowi, spojrzenie ludzi - i tych z pociągu i tych z peronu, na którym musiałam stać przez następne 10 minut. Do tej pory z Anką wspominamy jej głośny śmiech i mojego buraka na twarzy. Dlatego pozdrawiam wszystkich, którzy borykają się z polskimi kolejami- mimo narzekania tak naprawdę wszyscy jesteśmy ich miłośnikami!❤

Ojcze Adamie, minął dokładnie rok ( bez jednego dnia ) odkąd przeczytał Ojciec moją historię. Też "O Marysi...". Jestem wdzięczna. Cały czas. Puszczam ją sobie czasem, by dodać sobie odwagi. Moja Historia odczytana, Ojca spotkałam, popatrzyłam w oczy. To już Statek Matka może mnie zabrać do domu😂. Poproszę o modlitwę - wszystko mi się naraz skończyło; praca, terapia. Trochę się chwieję życiowo. Tylko terapię zakończyłam zgodnie z planem. Tyle dobrego. Ale się nie poddaję 🙂 Pozdrawiam serdecznie i z Panem Bogiem

A ja się popłakałam z radości jaki nasz Tata jest Wielki i dobry❤

Nno dziękuję Ojczu, zmęczonam po calodwutygodniowym chorowaniu, ogarniałam dom myłam podłogi bo mieszkanie zapuszczone - no teraz już nie.tak bardzo. Szalona radość, że Łuucja ogarnęła sytuację! Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego na nowej drodze życia!. Zanurzam się w pościelach i w słuchaniu kolejnej historii. Coraz bardziej się cieszę z hp - dużo dobrego się dzieje, także w moim potłuczonym życiu, Bog zapłać. Wołam do Pana Boga o zmiany w moim życiu, a Tata słyszy!

Najważniejsze są relacje międzyludzkie bo nic ich nie zastąpi. Pamiętajmy o tym. Pozdrawiam 😘

Kochajmy dzieci i wnuki! babcia Karolinka 🤗

Słucham historii Marysi - a gdzieżby indziej - jak właśnie w pociągu, relacji Racibórz - Katowice. Połączenie jest bezpośrednie, więc mam nadzieję, że do celu dotrę bez przygód, choć - jak potwierdzi pewnie większość pasażerów PKP - po naszym państwowym kolejowym przewoźniku można spodziewać się wszystkiego 😉 Gdy myślę o pochodzeniu Autorki i dacie przekazania tej pięknej, rozczulającej opowieści, jaką Marysia zechciała się z podzielić z naszą Langustową Rodziną, aż serce mi się kraje... 💔 Podejrzewam, droga Marysiu, że kiedy klikałaś przycisk "wyślij", nie spodziewałaś się, że w nieodległej przyszłości nie będziesz wracać na Ukrainę, lecz z niej uciekać - choć wierzę, że gdy wybuchła wojna, przebywałaś bezpiecznie w Polsce... Daj Boże, że Ty i cała Twoja Rodzina, do której z taką determinacją, przepojona miłością i tęsknotą za Bliskimi, zdążałaś, ujarzmiając nawet rozkład jazdy pociągów, jesteście zdrowi, a Wasze życie nie jest zagrożone... 🥺 Ujęły mnie słowa Ojca Adama, podsumowujące historię - plan miłosiernego Boga nie zawsze jest zgodny z naszym planem, ale zawsze, bez wyjątku, jest planem najlepszym z możliwych, bo nasycony Jego wszechmocną Dobrocią i Miłością ❤ Po ludzku trudno to zrozumieć, zwłaszcza, gdy tuż za granicą giną niewinni ludzie, dzieci tracą rodziców, a dorośli - dorobek całego życia, i to w wyniku kilkusekundowej eksplozji, ostrzału, nalotu... Pozostaje nam zatem wierzyć, że Bóg i tak panuje nad tym wszystkim i choć wojna i cierpienie pochodzą od Złego, On jest po tysiąckroć silniejszy i mocniejszy... Marysiu - niech Wszechmocny czuwa nad Tobą, Twoją Rodziną i Przyjaciółmi, wszystkimi Twoimi Rodakami, otacza Was błogosławieństwem, pozwala zaznać ludzkiej życzliwości oraz trwałego Pokoju -na froncie i w sercach... ❤💔 Pozdrawiam serdecznie Ojca Adama (choć w świetle dzisiejszego odcinka CNN-u powinnam raczej napisać: Pana Adama 😉) i wszystkich Langustowiczów. PS. Moje życie jest dość "potłuczone", pełne trudnych historii, więc prędzej czy później chyba zdecyduję się przedstawić jedną z nich na łamach wiadomości adresowanej na skrzynkę HP (mam już nawet dla niej tytuł 🙂), ale póki co staram się czerpać naukę z Waszych opowieści, za co z serca dziękuję ❤

Śmiesznie i strasznie było w tej historii,ale na koniec cholernie się wzruszyłam. Bóg jest niesamowity i dobry ♥️

Przepiękna historia 🙏🙏❤️❤️❤️popłakałam się jak jest siła wiary i modlitwy, tak my musimy wiedzieć kto rządzi, 🙏🙏🙏🙏🙏😇❤️. Ojcze Adamie dxiekuje z Panem Bogiem

Ojcze, ja "uczestniczyłam" w podobnej akcji. Wracaliśmy z FSM-u w Kalwarii Pacławskiej. Autobusik, który nas zwoził do Przemyśla jedzie około 60 minut, na wszystko prosiliśmy kierowcę żeby starał się jak najszybciej dojechać ponieważ kilka osób jechało aż do Wrocławia i jakby nie zdążyli na pociąg to następny był w środku nocy. Dzwonili też do kierownika tego pociągu, po drodze odmawialiśmy Różaniec żeby tylko się udało i na szczęście poczekali bo my przyjechaliśmy na stację chyba 5 lub 10 minut po czasie. Jaka była radość ludzi obcych, że się udało to trudno to sobie teraz wyobrazić. Gośka

Czegoś mi dzisiaj brakowało.. o 23 przypomnialam sibie zmywając naczynia, ze nie słuchałam HP. Dziękuję za tą historię i za ta społeczność. Lubię takze czytać Wasze komentarze. Teraz mam bardzo malutko znajomych. Na co dzień jestem zapracowana, do tego male dzieci i obowiązki. Moje zycie "towarzyskie" umarło. Jednak tutaj momo, ze nie znam nikogo czuje jakbym miała wielu przyjaciół. Dobrego tygodnia❤

Witajcie kochani w tą deszczową niedzielę. Brawo dla Łucji, super dziewczyno ze podjełaś słuszną decyzje 😘❤ Marysiu bo Polska to dziwny kraj ale pewnie już sie zorientowalaś i nie chodzi tylko o polaczenia PKP 😉 Łańcut hmmhmm pochodzę z okolic 😉 Marysiu jesteś genialna z tym pójściem do kierownika😂 Jakbyś kochana gdzieś dalej jechała to by Ci modlitw zabraklo😂 Niemozliwe z Bogiem stalo się mozliwym 😊❤ Fajna historia, pozdrawiam Marysie. Ojcze Adamie to teraz jak Ci się pociag bedzie spozniał to w ciemno wal do kierownika pociagu 😅😊 Dobrego wieczorku kochani 😊

Moja sytuacja: wracamy z mężem i dziećmi z Niemiec do domu w Polsce. Korki na ulicach, szwagier łamie wszystkie przepisy ruchu drogowego. A muszę wspomiec, że to był rok 1988 i brak telefonow komorkowych. Wpadamy na dworzec zaopatrzeni w 4 walizy z różnymi rzeczami, których w Polsce nie było. Na peronie wujek kiwa nam i krzyczy "zatrzymałem wasz pociag" No i pociąg odjechał z nami ok. 30 minut po czasie. Życzę wszystkim błogosławionego czasu.

Dziękuję za tą historię. Zrobię tak jak Ty Marysiu najpierw-wszystko zrobię co mogę i równolegle modlitwa. Walczę o diagnozę synka, juz nie wiem gdzie szukać pomocy. Ciągle słyszę w swoim sercu walcz ,dasz radę- chociaż w oczach lekarzy jestem matką wariatką i wymyślam bo przecież to niemożliwe.... Cierpienie dziecka jest cierpieniem całej rodziny.. Proszę o modlitwę za mojego Bobosławka - Samczysławka aby w końcu znalazł się lekarz który nam pomoże...😊 Dziękuję ☺️😊

A ja dziś sie nachodzilam po sklepach i zrobilam wanne cieplej wody by ulżyć swoim zmeczonym nóżkom i aby sobie jeszcze umilić czas włączyłam Hp. Chwała Panu za decyzje Łucji🌹🌷🥀Niech Ci Łucjo Bóg blogoslawi w twojej terapi i w dalszym twoim życiu. 🙏🙏🙏MARYSIO też kiedyś modlilam. Się w czasie podrózy na lotnisko w uk. Dostałam podpowiedź o Ducha Świętego co mam robić a od Boga opóźniony lot. Modlitwa wypowiedziana z serca i wiarą takie właśnie cuda czyni. Pozdrawiam serdecznie Naszą Lagustową rodzinke i Ojca z Uk.

Tez kiedyś byłam uratowana przez pracowników PKP. Spóźnił mi się pociąg na stację, na której miałam przesiadkę na IC do mojego miasta docelowego. Strach wielki, bo nie dość że byłam spóźniona, to przesiadka odbywała się po zapadnięciu zmroku w mieście, którego nie znam. IC czekał, Gdy wsiadłam, ruszył. Po prostu na mnie czekał.

Ojcze ,po przeczytaniu komentarza z poprzedniej HP mój syn Pawełek powiedział....,, Boże wkońcu ogarnołeś Łucję... Dziękujemy!!!❤️

Niech się Ania odezwie jak z tym porodem

Świetna historia 😂 Najwyższy jednak potrafi, a wstawiennictwo świętych moze naprawdę wiele ❤ Mnie jakies 10-12 lat temu uratowal św Franciszek, gdy jako nastolatka, w niedzielę rano, zaoferowalam sie jechac do cielaków w pole, żeby je poprzeprowadzac na świeżą trawę. Wyrwala mi się jałówka, która 3 dni wcześniej nam uciekła i którą łapaliśmy ponad 4 godziny, w 6 osób. Umieralam ze strachu przed mamą i padlam na kolana w tej trawie, między cielętami i modliłam się do Franciszka. Jałówka, jak na zawołanie, zaplątała sie we własną uprząż, i mogłam ją złapać bez problemu. Dobrego tygodnia Grażynka ❤

Miałam właśnie słuchać HP na trasie Łańcut - Rzeszów lecz okazało się że moje słuchawki się rozładowały. Na szczęście mój pociąg był punktualnie. Po przyjeździe do celu słucham historii mając w głowie to że, te wydarzenia działy się w miejscach które doskonale znam. A Marysia przypomina mi moją babcie która też biegała do konduktora po to by, kolejny pociąg nam nie uciekł. Pozdrawiam wszystkich serdecznie 😁

O mamo! Miałam podobną sytuację jak jechałam z wycieczką szkolną do Berlina. Od tamtej pory opowiadam legendę o tym jak zatrzymałam pociąg i nie mówię złego słowa na pracowników PKP. Pozdrowienia dla Marysi!

Mama dzwoniąca z Ukrainy, żeby przyśpieszyli pociąg akurat PKP najlepsza! :D To jak dzwonić do Laponii z pytaniem o adres Św. Mikołaja. A co do stresowych bólów głowy, to nie ma co się tłumaczyć; ja często to przeżywam i to z tego samego powodu. I też wiele razy zdążałam cudem. :)

A ja chciałam podziękować. Właśnie siedziałam nad moją historią potłuczoną. Musiałam ją przerwać. Wałkowana w nieskończoność od lat. Terapie, pamiętniki itd.itp. I poczułam, że nie chcę się już oglądać za siebie. Chcę iść do przodu. Tak zwyczajnie i po prostu. Widocznie, miało tak być :) prawdopodobnie więc historii nie będzie, a jeśli już, to na pewno w przyszłości i o dużo lżejszym ładunku :)) pozdrawiam i do usłychu!

Marysia spotkala na swojej drodze dobrych ludzi . Sam bylem w podobnej sytuacji i podobnie jak u Marysi -uprzejmosc i zrozumienie zadecydowalo o pozytywnym finale .

Słucham karmiąc swój miesięczny mały cud, który już w brzuchu poznał Ojca głos z YT a w maju na konferencji w Krakowie :) za tydzień o tej porze będzie już po swoim pierwszym w życiu sakramencie ⛪😇

Wow ._. Tak jak nigdy nie dotrwam do końca odcinków, bo puszczam podcasty do snu po długich, męczących dniach z maluszkiem, tak dzisiejszego wieczoru słuchałam z przejęciem 😅 moja imienniczka, aż wjechała melancholia do tego zapału i stylu wypowiedzi w takim wieku, chciałoby się wrócić, jak przełknąć przelatujące życie 🤷‍♀️ pozdrawiam wszystkie Marysie, bo to super kobietki są ❤

Piekna historia, uśmiałam się na finiszu, dziękuje Ci za nia Marysiu bo ostatnie dni są bardzo trudne dla mnie

Ale mi się ta historia spodobała😊 A najbardziej pomysłowość i wytrwałość Marysi😅 PS. Do wszystkich narzekających na PKP: sama sie kiedyś do tej grupy zaliczałam, dopóki nie zamieszkałam w Niemczech i nie zaczęłam korzystać z usług Deutsche Bahn... To dopiero jest przygoda życia! Kilkudziesięciominutowe spóźnienia, nagle znikające z rozkładu połączenia i pociągi nie dojeżdżające do końcowej stacji to w Niemczech codzienność. Od czasu przeprowadzki za naszą zachodnią granicę jestem "umiarkowaną" fanką naszego rodzimego PKP😂 Pozdrawiam wszystkich i życzę błogosławionej niedzieli❤

Wspaniała historia,która pokazuje,że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych😁Pozdrawiam Cię Ojcze Adamie i wszystkich słuchaczy🤗🤗🤗

Ale radości mi sprawiła ta historia 😊 jakbym nas z mężem widziała lecących z plecakami, walizami i nartami (!) za studenciaka w naszej cudownej wyprawie do Rudenki w Bieszczadach i ta przesiadka w Krakowie. Jeszcze był śnieg i ślisko 😂😂😂😂 Dziękuję Marysiu za obudzenie tych wspomnień. Jestem bardzo podobna do Ciebie. Też często płakałam w takich sytuacjach 😊 w życiu moim nieraz wydarzył się cud a to dlatego że baardzo pobudza mnie do modlitwy jak już nie mogę zdążyć 😅 On zawsze jest i słucha ❤ pozdrawiam

Dawno się tak nie uśmiałam. Ojcze Adamie Ty to potrafisz przekazać nam HP. Twój śmiech jest bezcenny. Łucjo, gratuluję podjęcia decyzji. Życzę Ci z całego serca wszystkiego najlepszego.

Marysiu! Jak mi miło, mój dziadek urodził się koło Winnicy , taka mi bliska jesteś! A historia...lekka ale tak ojciec to przeczytal, że słuchając, popłakałam sie przy niej najbardziej z wszystkich historii!

Od syna - przyszlego wymarzonego maszynisty Intercity - dowiedziałam się o tzw. opcji "skomunikowania", która polega na tym, ze gdy jedziemy opóźniającym się pociagiem, przez co istnieje ryzyko, że nie zdążymy na przesiadkę, trzeba jak w dym walić do kierownika pociągu i jego obowiązkiem jest załatwić nam, by pociąg "przesiadkowy" czekał :). Tak właśnie zrobił kierownik pociągu wiozącego Marysię do Przemyśla :).

Witam wszystkich serdecznie życzę Blogoslawionej Nocy Tobie ojcze Adamie oraz wszystkim którzy szanują Twoje Historie Potluczone na Chwałę Pana Boga Amen Pięknych chwil życzę wszystkim wiernym słuchaczom z Panem Bogiem Amen Stary Baca Dzięki za to że Jesteście na Chwałę Pana Boga Amen Pięknych chwil dla Ciebie oraz wszystkich zainteresowanych którzy kochają Pana Boga I Jego Mateczkę Maryję Amen Życzę dobrej nocy z Panem Bogiem Amen ❤❤❤

Witaj Ojcze Adamie i Marysiu królowo. Słucham tej historii z uśmiechem na twarzy o północy po wybudzeniu z jakiegoś koszmaru nocnego co mi się przyśnił i przypomniałam sobie taki cytat Ignacego Loyoli brzmiący dokładnie tak jak ta historia Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie.” - Ignacy Loyola Pozdrawiam

Mam nadzieję że ten kierownik pociągu słucha historii,niech mu będzie miło.pozdrawiam

Super. Bóg zapłać. Pozdrawiam Ojca, p. Marysię, jej Rodzinę i wszystkich Was. Serdeczności!

Marysia jesteś Wielka 👍👍👍wiara czyni cuda. Historia z humorem 🤗

Alleluja,chwała Panu za naszą Łucję,modlimy się,błogosławimy i pozdrawiamy bardzo ❤

Wspaniała historia Marysi

Bóg jest niesamowicie dobrym Tatom i dba o nas jak mało kto 🥰 Sama dziś mogłam doświadczyć jego miłości w szczególny sposób, mianowicie po dość nieprzyjemnym dniu, ktory w większości ze smutku przepłakałam, udałam się na msze wieczorną. Wchodzę do kościoła a tam moim oczom ukazuje sie plakat z informacją, ze w nastepny weekend ojciec Adam będzie w Toronto! 🥳 wszystkie zmartwienia w momencie mi odeszły i nastała niesamowita radość! W grudniu zamierzam wrócić do Polski i już nawet planowałam po powrocie wybrać sie na jakieś spotkanie z ojcem a tu prosze! Spotkamy sie na Kanadyjskiej ziemi 😎 już nie mogę sie doczekać! Pozdrawiam 😇

Drogi Ojcze, podróżuję PKP często z przesiadkami i zdarza się, że gdy jeden pociąg ma opóźnienie ,to na telefon kierownika pociągu ten drugi pociąg czeka. Tylko raz lokalne koleje odmówiły i musiałam w nocy czekać 1,5 godz. Tak wiele zależy od dobrej woli ludzi

To jak ja "Vice księżna PKP " zawsze na styk 😅 Ostatnia wyprawa 23 października. 9.45 miałam wizytę u chirurga w Otwocku. 5.15 wyjazd pociągu z podlasia, 7.21 przyjazd do Warszawy Wschodniej. Ja bez biletu na SKM lub KM, 28 min do odjazdu. I blady strach ... do rejestracji na 9.15, droga do szpitala ze stacji to jakieś 35 min. Czyli muszę przyjechać najpóźniej 8.30. Udało się i jadę 7.49. Wpadam do szpitala 9.05 i jestem 40ta w kolejce ... do rejestracji. Modlę się też do św. Rity by zdążyć. Udaje się. 9.40 pod gabinetem i jestem następna (zwykle 2h czekania 😅). Ogólnie to był dziwny zbieg okoliczności. 23go października minęło 14 lat od śmierci mojej babci. Tak mi wyznaczono wizytę. Zmarła 4.15 a ja o tej godzinie jechałam na PKP na pociąg. W 2019 roku miałam nieudaną operację złamania i szukałam pomocy 4 lata. A to nic się nie da, a to implant, artrodeza, amputacja. Doszło i zakażenie tkanki łącznej, podejrzenie nowotworu krwi bo miałam tak złe wyniki. Dzięki Bogu ostatnie się nie sprawdziło. Byłam 3 lata bez pracy (teraz szukam nowej bo w ostatniej byłam ofiarą mobbingu ze strony współpracowników). Nie było mnie stać na rehabilitację więc sama próbowałam wrócić jakoś tę ruchomość w stawie. I tak od obecnego chirurga dowiedziałam się, że zrobiłam super robotę. Bo od 0° zgięcia uzyskałam w pół roku 60°. Te zero bylo od 4 lat. Tego dnia też stał się cud (chyba babcia wyprosiła) bo po 4 latach płaczu i słuchania odmowy pomocy usłyszałam "Skieruję panią na oddział, będziemy rekonstruować". Jeszcze to do mnie nie dotarło, że wiemy co się stało, że naprawiamy. Czeka mnie jeszcze konsultacja u neurologa by wydał zgodę na operację i oczekiwanie w kolejce (może i z rok lub więcej) ale co to jest w porównaniu do tych kilku lat cierpienia. A wszystko to zawdzieczam poznaniu fajnego chirurga z USK w moim mieście (chyba był Rosjaninem), który czyścił mi zakażoną ranę (tego dnia pielęgniarka z SOR chciała mnie odesłać do domu bo "mój" szpital, który mnie operował miał mieć dyżur następnego dnia (a ja byłam z pękniętym ropniem i dziurą w ręce ...)). Ale on mnie przyjął. To on po opatrzeniu rany usiadł obok mnie i mi powiedział gdzie iść i żeby się nie poddać i walczyć o siebie. Że się uda. Bóg ich postawił na mej drodze.Empatyczni lekarze z wiedzą to dziś rzadkość. Pozdrawiam "Vice księżna PKP".

Tak właśnie Bóg działa, w najmniej oczekiwanych przez nas chwilach ;) Przy udziale ludzkich aniołów. Czasem, aż kopara opada ;) Usłyszałam tę historię i od razu zapragnęłam napisać "w skrócie" o swojej podobnej związanej z życiem w podróży, z samotnością poza swoim ojczystym krajem, dotyczącej działania Boga w ludziach i niespodziankach gdy już prawie brak nadziei ;) Na dodatek w tej historii bierze udział ojciec Adam. Otóż 6 lat temu we wrześniu ojciec miał rekolekcje w Hamburgu, o czym dowiedzialam sie z jednej z grup fejsbukowych. Zobaczylam zdjęcia dwóch dziewczyn z ponad tysiącem lajkow. Dziewczyny pochwalily się przytulaskami z ojcem Adamem. Zainteresowałam się - te lajki ... i komentarze w stylu "zazdrościmy", ale też te ze strony panów- "te baby się kleją, jak zwykle, do księży" 😂 (Swoją drogą, akurat ostatnio sluchalam podcastu z udziałem pana psychoterapeuty Jacka Maslowskiego na temat kryzysu męskosci. Wspominał o problemie mężczyzn w naszej kulturze- tym z otwartoscią, kontaktem fizycznym, potrzebą dotyku, "wsparciowym przytuleniem") Ale do rzeczy: Napisałam wtedy spontanicznie na messangerze krótkie zapytanie do tej dziewczyny ze zdjęcia: czy ojciec jest nadal w Hamburgu, bo ja będe CHYBA jechała. Oczywiście tak bez żadnego jeszcze planu. Dodam, że Hamburg to ok. 5 h drogi ode mnie. Postanowiłam wowczas, że może zrobię przejażdzkę tam i z powrotem, bo i tak moje życie w tym momencie nie ma większego sensu. Jestem jak zwykle w stanie permanentnego rozbicia psychicznego -samotna w Holandii, po rozstaniu, rozdarta pomiędzy różnymi perypetiami i niejasnymi rozbieznymi planami kołaczącymi się w głowie. I ta szalona dziewczyna ze zdjęcia wtedy do mnie : "Gdzie jesteś?, bo... ja rozmawiałam z ojcem Adamem, że Ty jedziesz z Holandii" Zamurowalo mnie... i bardzo się speszylam, bo....ja chcialam tylko posłuchac ojca Adama na żywo. Napisała, że ojciec Adam nie ma czasu i że nic nie może obiecać..i żebym sprobowala po mszy podejść. No to ja...hyc do swojej niebieskiej strzały i w drogę z myślą o konferencji... Spojrzalam na zegarek :"Idealnie zdążę" Ela (tak na imię dziewczynie) sprostowala jednak moje myslenie, że konferencja już odbyła się, a dziś są msze. Pomyslalam: "no nic..uda mi się po prostu posluchać ojca nie na telefonie jak zwykle, a w realu." Napisala jeszcze do mnie, że ojciec nie spowiada, bo "gdyby usiadł w konfesjonale, to ludzie nie daliby mu wyjść" Ja jeszcze wybąkalam coś w stylu, że "spowiedź to swoją drogą, bo o tym nawet nie myślałam. To i tak graniczy z cudem by o. Adam spowiadał ludzi.. A w ogole w związku ze spowiedzią to powinno się mysleć o Jezusie, a nie o tym, ktory to spowiednik mi pasuje. I do spowiedzi pójdę po prostu do ktoregos z ksiezy podczas mszy. Jak bede miała odwagę (czyli jak zwykle pewnie w ogole)" Droga była spoko. Do czasu gdy sciemnilo sie i zaczal padac deszcz. W tym czasie Ela pisala do mnie i dzwonila. Okazalo się, że jest to jej ostatni dzien w Hamburgu, bo już skonczyła szkołę, a tak w ogole to ma dla mnie nocleg w razie czego.. Co to za propozycja w stosunku do zupelnie obcej osoby? Mialam po prostu wyciagnac klucz z umowionej skrytki, bo jej juz nie bedzie...Powiedziala tylko, żebym dala spokoj z tym zaskoczeniem i pomyslem spania w aucie. Mam po prostu sprobowac podejsc po mszy i powiedziec , że jestem "tą dziewczyna z Holandii, o której mowila ta Wariatka od Panie Boże Wielki zapłać" Gdy dojezdzalam do Hamburga byl juz tam korek... a gdy wjechalam w docelową dzielnicę zaczelam, mimo nawigacji, totalnie sie gubic. Bylam zrozpaczona. Wiedzialam, że ...nie zdązylam juz na mszę. Nie potrafilam na dodatek znalezc tego kosciolka, ani nawet jakiegos miejsca do parkowania w poblizu. Te uliczki byly tak ciemne, że nawet kosciola nie moglam nigdzie dostrzec. Stanelam gdziekolwiek zrezygnowana w tym deszczu i zobaczylam jakies 2 wyjezdzajace z glebi ulicy auta na polskich rejestracjach. Wysiadlam ze lzami w tym zanikajacym juz desczu i zaczelam isc w kierunku skad wyjezdzaly te auta. Zobaczylam tam kosciol ze zgaszonymi juz w wiekszosci swiatlami. No i jest. Bialy habit w tym mroku :) Akurat wychodził. Podeszlam. Ojciec Adam pobłogosławił mnie i zapytał czego potrzebuję. Wydusiłam, że.... w sumie to spowiedzi. Powiedzial, że ma dla mnie czas z rana. W miejscu zaoferowanego przez Elę noclegu byłam tylko ja, Bóg, mój rachunek sumienia. W totalnej ciszy. Nazajutrz ojciec Adam przytulił mnie po wyznanych grzechach. Troche zaluje, że nie porozmawialam wiecej, choc mialam taką okazję. Jeszcze tamtego dnia uslyszalam na mszy o Ojcu, którego mam ( tego biologicznego nigdy nie miałam). On jest. Troszczy się. Ja to odczuwam. Tylko czlowiek to często taki ślepy niedowiarek...i że zawsze "ja sam"...

Mam podobną historię na koncie. Też PKP. Też Lublin, ale jako stacja końcowa. Też powrót ze studiów do domu rodzinnego. Dotarłam dzięki kierownikom pociągów i... rewizorowi. Byle do przodu! To była szalona podróż wieczorowo-nocną porą zimową. Kto mógł przewidzieć tyle pól po drodze ; ) I też Mama w tle. Wewnętrzny krytyk mi się odezwał jej głosem: idź, spytaj się, nie masz nic do stracenia, a zyskać możesz : )) Trafiali mi się wtedy sami bardzo uprzejmi i życzliwi ludzie. Nawet pośpiesznym w cenie osobowego jechałam. Pozdrawiam Marysię. KUL jest cool!

Aż się popłakałam, też doświadczyłam wielu sytuacji w których wiem, że On mocno zadziałał. Najważniejsze to wierzyć, mieć nadzieję ale nie zakładać rąk tylko zrobić co się da. Od dwóch lat walczę z utratą wzroku (zapalenie nerwu wzrokowego) postępowało szybko, najpierw jedno oko na które już nie widzę, następnie drugie oko i w tym czasie objeździłam nie tylko Polskę modląc się by Pan Bóg postawił na mojej drodze lekarza, który odkryje co mi jest i znajdzie sposób na zatrzymanie choroby. To cud, od półtora roku jestem pod opieką okulistki niesamowitej z powołania, która mam wrażenie że walczy o mój wzrok jak o swój. Wcześniej wszyscy lekarze rozkładali ręce. Obecnie widzę fragmentarycznie, widzę na jedno oko i tylko w 10% ale się nie pogarsza i inne objawy towarzyszące też przystopowały. Będąc wcześniej na wózku z powodu ograniczonego czucia w kończynach i utracie mięśni) dzisiaj chodzę, truchtam, Widzę moją rodzinę, nie jestem ciężarem dla innych i mogę zajmować się moją niepełnosprawną córeczką. Chwała Panu. Od 9 lat modlę się nowenną pompejańską i zawsze za kogoś. Ale właśnie wtedy gdy trafiłam na pierwszą wizytę do Pani Doktor miałam ostatni dzień części błagalnej. Przypadek? Na pewno nie. Choć podeszłam do tej nowenny jak egoistka, że są na świecie osoby i sytuacje, które są bardziej potrzebujące mojej modlitwy. Pamiętajcie módlcie się za innych a zwłaszcza w listopadzie za dusze w czyśćcu, ale nie zapominajcie o modlitwie za siebie i o uwielbieniu Naszego Ojca 🥰 pięknej niedzieli

Moja ostatnia podróż pociagiem z przesiadkami do Lublina, 20 minut od domu, miała tragiczny finał. Mloda kobieta podjęła decyzję zakończenia życia na torach. Maszynista nie mógł nic zrobić... Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie... ♥️

Jadę pociągiem Szczecin -Warszawa wracam od moich kochanych wnucząt, i słucham hp,jazda jest komfortowa spóźnienie narazie 15min,od Poznania nadrobi😅pozdrawiam Ojczulku❤

Szczęść Boże ojcze, kiedy znowu będą vlogi? Czekam na q&a, mam kilka pytań. Kto chce znowu vlogi daje like

Szczęść Boże Ojcze❤jestem w drodze do Niemiec dokładniej w drodze do Weinheim,wracam do starej pracy,po przerwie,ponieważ mam zaburzenia lękowe,czy ktoś ze słuchaczy jeździ za granice i zmaga się z atakami paniki?Dziękuje ze Ojciec mi może towarzyszyć a teraz napewno będę często ojca słuchać w pracy ❤ terapia i historie potłuczone to bardzo ważna cześć w moim życiu🫶

Słucham tych historii leżąc w łóżku Twój ciepły i serdeczny głos uspokaja i pozwala mi zasnąć bo mam kłopoty z zaśnięciem a historie są bardzo ale to bardzo trafione pozdrawiam

To ja też idę się modlić! Po ludzku zrobiłam chyba wszystko co mogłam i właśnie po 2 miesiącach czekania mają ogłosić wyniki rekrutacji na specjalizację

Słuchałam tej historii z zaciekawieniem, a na końcu rozpłakałam się. Ale były to łzy inne niż przy poprzednich historiach. Były to łzy zachwytu nad Panem Bogiem, który pochyla się nad naszymi trudnościami i szanuje nasze uczucia, to, że niewielkie problemy odczuwamy jako wielkie. Jest najcudowniejszym Tatą!

Super Marysiu,jak się masz ♥️♥️♥️

Łezki mi trochę popłynęły 🥲 A mi Dobry Bóg pozwolil przystąpić do Komunii Świętej w kościele, gdzie przystępować razem z wiernymi mi nie wolno... Zorganizował Komunię dla mnie po Mszy... Trzy dni z rzędu! 😃 Bóg jest Wszechmogacy, Miłosierny i bardzo nas kocha! ♥️ Pozdrawiam 😊

Cudowna historia z takim dobrym zakonczeniem. Chwala Panu! Marysiu, podziwiam Ciebie. Ja nie wiem co bym zrobila.. Wszystkiego dobrego ❤

Spotkała dobrego człowieka, tego kierownika pociągu 😊 przecież nie musiał nigdzie dzwonić ale tym jednym gestem tak bardzo pomógł Marysi....dla niego to tylko tyle a dla niej AŻ tyle....to potwierdza słowa Ojca Adama. Bądźmy dobrzy dla innych ❤

Bracie czytaj po dwie historie a co nie da się przecież da się ❤.

Dziękuję Ojcze 💙 Świetna historia.💙

Łucjo. Bravo za odwagę...

Łucjo jesteś wielkiej rodzinie i jesteś kochana ❤

❤Chwala Bogu. Na prawde nasz Tata 🎉jest WSPANIALY😊

Dzisiaj wyjątkowo, słucham i modlę się za ojca, ze szpitalnego oddziału ratunkowego, bo się wczoraj tak niefortunnie wywaliłam, że mnie dzisiaj od rana ręka cała boli prościutko od ramienia po sam koniuszek palca. Jakoś jednak udaje mi się napisać ten komentarz, więc chyba nie ma tak źle… ❤ ściskam (moją wirtualnie sprawną ręką) ojca i wszystkich czytających! 💗😁

Łucyjka ❤ kochana, dużo siły dla Ciebie!

Ojcze Adamie,bo kobiety tak mają, często ,ale to bardzo wiele razy tak było w tych pociągach,akcja,reakcja ,a potem łzy i dziękowania P.Bogu bez końca i tak już zostało i Alleluja i do przodu 🤗🙏🥰 pozdrawiam serdecznie, niczego się nie bać , mieć ufność i działać, papa pozdrawiam Marysia i Ukrainę i moich znajomych tam z rekolekcji w Twojej miejscowości 🥰🙏🤗

Historia ta spowodowała ogromne wzruszenie i płacz . Bo ja tyle w życiu doświadczyłam opieki Bożej w takich sytuacjach a ostatnio o tym zapomniałam. Mam trudny czas w swojej relacji z Ojcem niebieskim a ta historia dotknęła zakamarków mojego serca i usłyszałam głos Ja dziecko zawsze Jestem z Tobą. Dziękuję

"Ufaj i módl się"🎉🎉super Marysia,dzięki za tę historię❤,pozdrawiam bardzo, jak dobrze, że dzięki Panu masz pokój Ducha.Z Panem Bogiem kochani

Słucham ojca głosu pochłonięta edycja zdjęć, przed monitorem siedzę już od jakiegoś czasu dopieszczając najmniejsze szczegóły na zdjęciach. To prawda, że szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, jeśli się ją dzieli. Fotografia sprawia mi radość, ale jeszcze większa radość odczuwam w momencie kiedy oddaje już gotowe zdjęcia klientom i widzę ich uśmiechy ❤

Ktoś kto ma odwagę, mądrość i jest niejako przewodnikiem idzie przodem i swoje rady, myśli podaje do tyłu do tych co idą za nim, podobnie jak małe niedźwiadki w sniegu idą po śladach mamy.❤😊

Blogoslawionej niedzieli wszystkim HP fanom ❤😊 Pozrawiam z Toronto

Cudna historia 🥰❤ Wszystkiego dobrego, dzielna Marysiu! 🙏 Ufnosci dla nas wszystkich 🙏

Hmm wpadłem na taki fajny pomysł, tak myśle że jest fajny a rzadko zdarza mi się myśleć, , fajnie było by jak np raz na kwartał zaprosić osobę, która z historii potłuczonych otrzymała pod odcinkiem najwięcej łapek w górze , to by było fajne, jak by takie spotkanie nie było możliwe w realu to można by się połączyć przez whatsapp, mesenger, skape albo przez jaki kolwiek komunikator, fajnie by było ale czy tak bendzie, pewnie nie ale jak to mówią porzyjemy zobaczymy☺☺ pozdrawiam elegancko jaśnie widzów i ciebie p. Adamku jaśnie panku

Ja siedzę i piszę kolejną ikonę będzie prezentem dla ważnej dla mnie osoby. Zawsze pracujac slucham różności z langusty, jakoś wtedy ikony wychodzą piekniejsze.

Szczęść Boże.Łańcut w historiach potłuczonych.Fajnie ponieważ mieszkam właśnie przed Łańcutem i jak usłyszalam nazwe miejscowosci to puścilam historie na głośniki w pracy i Marysia była z nami przy panierowaniu rybki.Pozdrawiam wszystkich

Od 25 lat nie byłam w Polsce i nie jechałam PKP. Przypomniały mi się zapachy peronu, dźwięki , widoki...Kiedyś pani konduktorka zatrzymała ruszający pociąg widząc jak lecę z jęzorem na brodzie i łzami w oczach. Chociaż to było tylko 30 min drogi od domu, dla stęsknionej nastolatki po tygodniu w internacie, każda godzina była ważna. Doskonale cię Marysiu rozumiem!

Chwała Panu za to wszystko dobro które się tutaj dzieje, za historie za wszystkich bohaterów 😊

A ja kiedyś dogoniłam 2 razy ten sam uciekający przede mną autobus... Gdy uciekł mi z pierwszego przystanku pobiegłam na drugi pokonując rekord prędkości! Prawie zdąrzyłam! Niestety autobus odjechał. Była zima więc mój nagły sprint skończył się atakiem kaszlu i poźniejszą chorobą. Od tamtej pory pamiętam, aby nie gonić 2 razy tego samego autobusu. Pozdrawiam

Ojcze Adasiu, słucham tej historii po skończonych zajęciach na uczelni, ze strachem w sercu jak przeżyję resztę miesiąca mając kilkanaście złotych w portfelu. Od kilku miesięcy bardzo dużo się dzieje w moim życiu (także duchowym), ale słuchając HP, próbuję zobaczyć w nich siebie, nie błądzić jeszcze bardziej niż zbłądziłam i ożywić wiarę w to, że Bóg się zatroszczy, że mnie nie zostawi, bo przecież sam powiedział: „U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli”. Może któregoś dnia napiszę swoją bardzo potłuczoną historię, lecz czuję, że to nie ten czas. Ściskam Was mocno, dziękuję za wszystkie Wasze historie i z całego serca Wszystkim błogosławię ❤️

Łucjo, bądź silna bo jesteś mądrą dziewczyną tylko trafiłaś na złych chorych ludzi!Ściskam Cię gorąco i żyj z Bogiem!Dobrych ludzi na drodze życiowej !Zasługujesz na samo dobro❤

Historia wesoła, troszkę się uśmiałam😄, ponieważ miałam podobną sytuację. Ale jestem pod wrażeniem że takie małe rzeczy są oznaką ze jest z nami Pan. Często są one niezauważalne i przechodzimy obojętnie, nie zdając sobie sprawy jak są ważne.

Ojcze Adamie tęsknię za Mocno Stronniczymi😪, a może tak nową serię. 😁

No wlasnie,jak czegos naprawde chcesz..i robisz co mozesz..i to jest dobre..to nasz Dobry Bog poblogoslawi i spelni twoje pragnienia!!! Ojcu..ja slucham tej historii piszac list motywacyjny...to juz 4miesiac jqk szukam nowej pracy...i dzieki krolowej PKP stwierdzilam,ze musze dac z siebie jeszcze wiecej! Dziekuje ci krolowo za przypomnienie podstawowej zasady modlitwy ojca Dolindo "Jezu Ty sie tym zajmij" i zycze pokoju dla twojego kraju🇺🇦 🙏🏽blogoslawie! Ps. Ojcze Adasiu..czekam na rekolekcje Montreux CH!!!❤❤❤❤

Słucham jadąc pociągiem do Lublina, który jedzie dalej w kierunku Rzeszowa. Transport kolejowy jest mi bliski nie tylko jako pasażerowi, a z takimi historiami spotykam się bardzo często. Dobrze, że pociąg poczekał na Marysię. Pozdrawiam serdecznie.

Super fajna historia. Oby więcej takich. Tak to jest w życiu Pan Bóg kieruje naszym życiem i on wie najlepiej. Pozdrawiam 😊

Jesteś cudowna Marysiu,wzruszyłam się do łez.❤️🌹