İstanbul'da yaşamanın bedeli: "Survivor gibi" 

Bu video hoşuna gittiyse barınma sorunu videomuza da göz atmak isteyebilirsin: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-saRhaJHPql4.html

Doğma büyüme İstanbulluyum yaşım 27 geçtiğimi yaz memleketten halam geldi. Beni gezdirir misin diye rica etti. Bende izinli günümde halama eşlik edeyim gezdireyim dedim fakat bende bilmiyordum. Hala bende bilmiyorum diyemedim utandım. Hayatım hep iş ev iş ev olarak geçti ve öylede gözüküyor. Diyeceğim o ki istanbulun sağladığı kolaylıklar var sağlık iş imkanı vs… ama yanında götürdüğü birde ömür var.

28 yıldır İstanbul’da yaşıyorum. 23 yıldır beyazyakalı olarak çalışıyorum ve her gün trafikte 3 saatim geçiyor. Dolap beygiri tabiri tam benim gibiler için. Karın tokluğuna çalışan köleleriz. Geçen hafta yöneticimle konuşup uzaktan (evden) çalışma onayı aldım çünkü maaşım kiralarla eşitlendiği için ofise yakın yerlere taşınmam imkansızlaştı, merhamet gösterdiler resmen, ofise gitmeden Uzaktan çalışma imkanıyla 28 yıllık köle hayatımdan bu yaz kurtuluyorum, İSTANBULDAN GİDİYORUM👋

Ülkenin bütün imkanlarının tek bir şehre sıkıştırılmasınında etkisi var eğitim sağlık hizmet sektörlerinin bu şehirde daha üst düzey olması insanları İstanbul'a zorluyor.

Sabah 6'da arabalar vızır vızır 1:08 Bu nasıl bir sebep kardeşim? 😅

Ankara dan trafiği görüp İstanbul a gelen arkadaşa küfür edecektim ama avukat olduğunu hatırlayarak vazgeçtim 😂😂😂

33 yaşındayım son 4 yildir karadenizde yaşıyorum eşim artık uzaktan çalışamiyor ve burada iş imkanı yok ve burada da en kotu sobalı ev bile 10 bin yaşanir dedigimiz 15,20bin dolayında istanbulda da 15,20bine ev bulunabiliyor en azından iş var her şeyin daha pahalısı da var ama daha ucuzu da var. Kıstan beri yesil erik cekiyor canim düsmedi fiyati 160 tl gıda ulaşim vs de bir kalem bunlar da pahali yillik en az 2 ton komur aliniyor 4 5 ay yarim yamalak ısınmak için o da 20,25 bin ortalama şimdilik. Duş tüp de dahil değil. Yani küçük şehirler de bizim şehrimiz kalabalik degil istanbuldan güzel diyip bindiriyor kirayi 28bine ilan gördüm geçen burada yani algıĺayamıyorum artık. Ben istanbulda yaşarken neden diger şehirden insanlarin geldigini anlamazdim şuan anliyorum tüm iş imkanları orada iş yoksa aş da yok. Küçük şehirde hele yabanciÿsan bime bile kasiyer olmak için araya adam lazım marketten kıvırcik bile alirken ayirtman tanıs olman lazim. Büyük şehirde herkes birbine yabancı küçük şehir kendi memleketin değilse tek yabancı sensin

Doğma büyüme İstanbul Kadıköylüyüm. 28 yaşında babadan kalma ufak bir şirketim var ve ticaret yapmaya çabalıyorum. Ailemin yanında yaşıyorum çünkü ayrı eve çıkarsam tek yapabileceğim şey elimde kalan para ile kiramı ödeyebilmek olur. Sosyal hayata dair hiçbir isteğimi yerine getiremem. Bütün bunlara rağmen her ay ofis ev dükkan kirasını zor çıkarabiliyorum. Çalışanlarımın hiç birine asgari ücret vermiyorum ortalama 23-25 bin arası maaş ödüyorum. Ona rağmen her gün çalışanlarımın kazandıkları para ile vermeye çalıştıkları hayat mücadelesine şahit oluyorum. Çalışanlarımın birkaçı 60 yaşında. O yaşta hala bu şartlarda çalışmak zorunda olduklarını görmek, ailelerine biraz olsun rahat ettirebilmek adına saatlerini ve alın terlerini feda etmelerini görmek çoğu zaman içimi acıtıyor. Bütün bunları düşünmekten ve kendime dert etmekten artık çeşitli psikolojik sıkıntılar yaşamaktan korkuyorum. Bütün emeklerime rağmen 28 yaşında bu kadar dert ve stres içinde yaşıyor olmak ve bunların çözümü için elimden hiçbir şeyin gelmeyeceğini biliyor olmak kanıma dokunuyor artık. Kendimi ne kadar "Bu ülke bu, sadece sen ve senin çalışanların değil toplumun neredeyse %80i aynı şartlarda" diyerek avutsamda içten içe hayat bu olmamalı diye isyan ediyorum. Bize dayatılan ve yaşamak zorunda bırakıldığımız bu hayatı kabullenemiyorum. Asla da kabullenmicem!

İyi ki İstanbul'da yaşam zor. Bir de kolay olsa şehrin nüfusu otuz milyonu bulurdu.

Plansız bir ülke olmanın acı reçeteleri

11:00 fıs fıs ismail :D

1 buçuk sene önce kurtuldum darısı diğerlerinin başına

İzmir'in yerlisi olarak su an büyüdüğüm sehirle zerre alakasi yok. Metroya binme , sokakta yürüme, araba kullanma, konuşma kültüründen aciz insan yığınlarıyla yasamak resmen Cin işkencesi...

Ben istanbul’da doğdum büyüdüm ve evlilik dolayısıyla Erzincan’a yerleştim. Ancak küçük şehirlerde aynı durumda burada da kiralar 15- 20 bin, ulaşım bu kadar küçük şehre göre pahalı, marketler aynı pahalılıkta çeşit az, hatta istanbul’da pazar yakın olduğu için sebzeleri vs daha güzel. Burada özel sektör diye bir şey yok var olan ise asgari ücretin altı veya yan haklar yok. Yani burada kazandığın para çok az ve yetmiyor. İstanbul’da olanak fazla hem iş konusunda hem de sosyal aktivite konusunda. Aynı zamanda istanbul’da ulaşım daha uygun, her bütçeye uygun kıyafet, market özellikle toptan satan büyük marketler çok uygun. Evet internet çağı ama İstanbul’da siparişin hemen geliyor burada günler sürüyor. İnsanlar ve eğitim seviyeleri çok önemli burası çok eksik. Sağlık sektörü berbat 1 adet araştırma hastanesi var asla randevu yok. Ben İstanbul’da yaşarken hastaneye gidebiliyordum biri olmazsa diğeri diyordum. Ayrıca bu gibi küçük şehirde çalışan doktorlar aşırı ukala buranın halkından kendini üstün görüp saygısız davranıyor. Kafeleri çok pahalı. Yani demem o ki İstanbul’a ya da büyük şehirlere muhtaç ediyorlar insanı ve sadece bu pahalılık istanbul’da değil her yerde var. Farklı küçük şehirlerde yaşayan arkadaşlarımla aynı şeyleri konuşuyoruz. Uzaktan veya orada yaşarken köyüne dön, anadoluya taşın demek çok kolay eğer gideceğin şehirde bir evin, işin yoksa çok zor. Öyle bağ bahçe yaparımlar da hayal. Çünkü eşimin bu şehirde devlet destekli iki büyük serası var ama durum çok vahim, fide, işçi ücretleri, yakıt, satılan ürünün piyasası inanılmaz kötü. O nedenle her ne olursa olsun ülkece durumumuz berbat. Ve büyük şehirler daha olanaklı.

İstanbulda doğdum büyüdüm. Okudum. Eşim sebebiyle 30 yıldır Ankara'da yaşıyorum. İlk yıllarda çok üzüldüm Ankara'da yaşadığım için. En çekilir tarafı arkadaşlarımın olmasıydı. Yıllarca Ankara'dan alış veriş bile yapmadım. Tunalıyı Bahçeliyi küçümsedim. Fakat çocuklarım olduktan sonra iyiki Ankara'da yaşamışız dedim. Ailesi de 80 yıldır İstanbul'da yaşayan biri olarak şunu söylemeliyim ki insanlar büyükşehirde yaşayınca sınıf atlayacaklarını sanıyorlar. Halbuki yıllardır bir ayağı İstanbul'da olan biri olarak şunu söylemeliyim ki İstanbul'un nimetlerinden faydalanamadığınız sürece hiç anlamı olmayan insanı depresyona sokan bir hayat haline dönüşüyor. Tek maaşlı işçi çocuğuyum. Tatile gidecek paramız yoktu ama her hafta sonu denize gidebiliyorduk. Florya şahane plajdı. Hatta ünlüler bile gelirdi. Bunları bilen biri olarak şimdiki İstanbul her yönüyle yorucu ve tehlikeli bir yer. Mecbur değilsen İstanbul'a gerek yok. Yılda 2 kez git, gez, gör inanın orda yaşayandan daha çok yer öğrenirsiniz. Doğdunuz değil doyduğunuz yer önemli

Ekonomi kesinlikle berbat durumda ancak Cihangirde yaşayıp odtüde felsefe okuyan yarı zamanlı haftada 3 gün çalışıp asgari ücret kazanan abladaki mutsuzluk beni bağırttı, ne bekliyordu öğrenciyken en güzel semtlerde oturup herhangi bir şey üretmeden refah içinde para harcamayı mı ? Üstelik felsefe mezunu olduğunda ülkeye ne gibi bir katkın olacak ne kazandıracaksın da karşılığında yüksek beklentiler içerine girdin derler adama

24 yıldır bu şehirde yaşıyorum burada okudum burada büyüdüm ama İstanbul hiç bu kadar çekilmez olmamıştı.Güvenlikli depreme dayanıklı iyi bir sitede yaşıyoruz maddi durumunuz olsa dahi şu kalabalıkta bir yere çıkmak akıl işi değil.Zamanında bu konuda eleştiri yaptığımızda bizlere karşı çıkanlara bize dokunmayan yılan bin yıl yaşasın derseniz gün gelir o yılan sizide sokar hakkınızı arayacak ses bulamazsınız diyordum şuan hepsi bizi haklı bulur oldu.

İstanbul'da yalınız yoksa, işe gitmek için Kadıköy/Üsküdar ↔️Eminönü- Beşiktaş yapmıyor iseniz denizin varliginin bir önemi kalmıyor gençler, bilhassa çalışan insanlar iseniz denize hiç vakit kalmıyor. Yani deniz oralarda bir yerde duran, istedigimiz zaman gideriz avuntusu oluyor yaşam şartları geregi. Zeytinburnu'nda yasayip, Şişli'ye işe gidip gelenler de İstanbul'da yaşıyor, Beykoz'da deniz manzaralı evde yaşayan da. Hangisi daha çok İstanbul'dan yararlanabiliyor siz düşünün:) İlki Konya'da bozkırda yaşasa da olur, zira bir fark yok. Bunu küçümsemek anlaminda asla söylemiyorum, sadece 'Senin Istanbul'un ile bir başkasinin İstanbul'u ' bir degil dogal olarak. İş-egitim olanakları için yaşıyor iseniz İstanbul'da anlasilir bir durum, fakat kiraları düşününce cepte ay sonunda bir sey kalıyor mu, her gün en az bir iki saat toplu taşımada, trafikte zaman kaybetmek, Zincirlikuyu metrobüs durağında o kesmekese katlanmak bazıları için vs vs... Velhasıl, bazen İstanbul'dasinizdir ve fakat İstanbul sadece orda uzakta duran bir yerdir. Maalesef. Ve fakat bana göre, dünyanın en güzel şehri. Denizi, tarihi, deniz kokusu, bir kıtadan digerine giden vapurların ruhu sakinlestiren yönü. Gidip de Vedat Türkali'nin 'Bekle Bizi Istanbul' siirini dinleyeyim. Efkarladiniz beni🥲

Istanbul'un bir günahı yok, Türkiye ekonomisi batmis halde malumumuz. Ege'de köye de yerleşseniz aynı yaşam kalitesizligini yaşayacaksıniz bu şartlarda.

evet diğer şehirlerde yaşayanlar anlamıyor istanbul gerçekten çok değişti ve orantısız olarak pahalılandı

2021 de Ankara-Pursaklarda ortalama ev kirası 1.500 TL idi şimdi 13.500 TL’den başlıyor… Bitlis Tatvan’da geçen sene oturduğum evin kirası 1.600 TL iken ev sahibimin paraya ihtiyacı olmamasına rağmen 7.500 TL istemesi nedeniyle evden çıktım…4000 TL’ye çok daha iyi bir yerden ev kiraladım… Bu sene Tatvan’daki kiralar minimum 10.000 TL’den başlıyor… Bana enflasyon %20 diyenler ve asgari ücret çok iyi diyenlere sesleniyorum… Milletvekili veya bakan maaşını asgari ücrete çeksinler ve tüm ihtiyaçlarını halkın yaptığı gibi karşılaşınlarda samimiyetlerini görelim…

ülke gibi nüfusu var neresi olsa da bu yükü kaldirmaz

Dünyanın yarısını gezmişimdir, gittiğim her yer İstanbul'dan daha iyiydi, hatta tanıştığım bir kız 2 saatte işe gittiğime inanmadı. İstanbul'da deniz kıyısında yalınız yoksa hiç gerek yok orada yaşamaya.

İstanbul'da yaşayıp boğaz görmemiş tanıdıklarım var. Bunu hayat pahalılığı vs. gibi şeylerle açıklayamazsınız. İnsanın içinde biraz heves olacak, merak olacak. Çoğu insan ot gibi yaşıyor. Cebinde 5 kuruş olmadan İstanbul'da yapabileceğiniz yüzlerce aktivite var. Bu güzelliğini kimse söylemiyor. Mesela öğrenci arkadaşlardan birisi videoda Cihangir'de yaşıyor. Yahu tamam senin Cihangir'de yaşama hakkın var, istediğin yerde yaşama hakkın var, bunu sonuna kadar savunuyorum ama akıl var mantık var. Bu ekonomide bu devirde Cihangir yerine 1 aşağı mahallede yaşasan kira fiyatın yarı yarıya düşecek. İstanbul'da yaşıyorsanız ve paranız yoksa biraz hayallerinizden biraz lüksünüzden vazgeçip daha hareketli ve sosyal bir hayat yaşayabilirsiniz.

En çok merak ettiğim asgari ücret alıp 1 kişi 4 kişiyi nasıl geçindiriyor? Belgesel çekilmeli…

4 nesildir istanbulluyuz çok şükür kira giderim bile yoktu ama yinede Kaçtım ve çok mutluyum .. İnan istanbula geldiğimde yaşadığımdan daha çok gezdim

İstanbul'a geldim hayal kırıklığı yaşadım şunlardı mesela: 1-Sokaklar çok pis herkes yere çöp atıyor deniz kenarına Eminönüne gittim deniz leş gibi çöp kapalı çarşıya gittim oralar full çöp yolları saymıyorum 2-insanları görgüsüz bağıra bağıra küfür edip kimseyi umursamadan insan hakkı saymadan sokaklarda yürüyorlar 3-Çoğu Kimse deodorant kullanmıyor... 4-Gece balkonu acıyım yatarım dedim görgüsüz davarlar Sonses dinledikleri ucuz şarkılarla sokakta geziyor insanlara zorla sevdikleri şarkıyı dinletmek ne demek 5-Ev kiraları niye bu kadar fazla İnsanları aşırı soğuk neyse onlar da kendini korumaya çalışıyor herhalde 6-Turistler çok tatlıydı gelip güler yüzle bir personele bir şey sordu personel olan görgüsüz adamın yüzüne bile bakmadı 7-İnsanlar çok cahil yabancı dil sıfır 8-Kimse kimsenin inancına saygı duymuyor müslüman olmayanlar müslümanlarla gözümün önünde DEFALARCA dalga geçti bir sürü olay gördüm 9-İnsanlar çok propagandaya müsait karşısın kinin sadece kendi gibi düşünmesini istiyor 10- çocuklar bile çok fena ahlaksız terbiyesiz seviyesiz 11- herkes kıtlıktan çıkmış gibi sigara içiyor 12- erkekler de kadınlar da şiddete meyilli 13- devlet millet değerler kimsenin umurunda değil herkes aç gözlü 14- yaşlıya saygı sıfır 15- binalar yıkık dökük bu beni çok etkiledi yemin ederim şöyle dedim bu ne ya burası İstanbul bazen dünyanın konuştuğu yer nasıl olur bu kadar ....saysam daha çok çıkar ama en azından tarihi eserlere sahip çıkın

Yaşamayın abi o zaman niye inat ediyorsunuz gidin anadoluya. Herkes İstanbul’da yaşamak istiyor ben de istiyorum ama Bursa’daki refahımı yakalayamayacağım için gitmiyorum.

İhtiyaçlarımızı giderebilmek için ihtiyaçlarımız arasında eleme yapıyoruz

İstanbul açık ara Türkiye’nin en güzel şehiri bece, bütün hayatım orda geçti, kendi evim vardı ama 35 senelikti, rant düşük olduğu için kentsel dönüşüme girmiyordu bende satıp Ankara’ya taşındım, evi sağlama aldım, o parayla lüks rezidans aldım burdan, İstanbul’a hızlı trenle gezmeye gidiyorum canım deniz çektiği zaman, İstanbul’un eksileri; aşırı kalabalık, fahiş ev ve kira fiyatları var ve büyük deprem geliyor, İstanbul parası olana güzel ama depremden sonra yıllarca yaşanamicak halde olucak, yüz milyon ton enkazdan bahsediliyor, solunucak temiz hava bile kalmaz, imkanı olan taşınsın derim

35 yaşındayım doğma büyüme istanbulluyum eskiden hiç çalışmadan dışardan istediğimi yiyip sipariş verebiliyordum eve. Şuan yine çalışmıyorum ve hiç bişey alıp yiyemiyorum dışardan. Bi makarnayı 3-4 gün yediğim günleri biliyorum. Önceden de aynı standartlardaydım ama istediğim her şeyi alıp yiyebiliyordum, şuan imkansız. Sıfır iphone 13 almıştım sattım, sıfır 12 aldım onu da sattım şuan 7 kullanıyorum. Bu ekonomi beni bile bu hallere düşürdüyse vah milletin haline.

Istanbul da 100 bin tl altinda gelirin varsa işin cok zor ...

Sadece istanbul değil bütün Türkiye'de böyle. Gençler ev iş dolap beygiri gibi döngüde. Buna da yeni Türkiye! diyoruz..

Bu durumun sebebinin tek kişinin neden olması ne kadar çılgınca değil mi... Ve o adam hala c.b

Evlenmeyi düşünen arkadaş, arkadaşlarla gezip tozmak yerine biraz kenara para koy

İstanbulu kiradan dolayı işimi bırakarak terketmek zorunda kaldım. Çok şanslıymışım. 30 kilometre yolu 15 20 dakikada gidiyorum. Akşamları bahçede oturup kafamı dinliyorum. Kalabalık ve betondan uzak hayatı herkese tavsiye ederim.

Yeni mezun Öğretmenim atanabilirsem batıda gideceğim sehirler burdur uşak ve ısparta olur büyük sehirde yaşanmaz valla heryerde avm var artık hastane var. Sehir değiştirmek zorunda kalmiyorsun

2 ay önce 27 yıllık İstanbul hayatımdan kurtulup Amerika'ya gelebildim. Buraya gelince farkettim ki , Bizim insanımızı bozan, karakteri değil, orada yaşanan ekonomik durum. Beni ülkemden kaçmak zorunda bırakan dönemin cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'a hakkımı kesinlikle helal etmiyorum. Benim için ve Türkiye'de olan tüm yurttaş kardeşlerim için üzülüyorum. Çünkü cennet gibi vatanımızı, rant uğruna sattılar. Kendi evlerine haddinden fazla para girerken , komşusunun çocuğu okula yırtık ayakkabıyla gderken içi sızlamayan herkese hakkım haramdır. Eğer varsa öbür dünyada hesaplaşma denen yer, en büyük dileğim ; bu kadar insanin hayatlarını çaldiginiz için içimizi serinletecek cezalar alırsınız. Yazacak çok şeyim var da , yazmaya gerek yok. Çünkü hepimiz aynı şeyleri hissediyoruz. Allah'a emanet olun

1996 yılında istanbulda askerlik yaptım, hafta sonları çarşı iznine çıkardık. kışlaya döndüğümde şu zaman parası bin tl nin nereye gittğini nasıl harcandığını hiç bilemezdim? öyle yemek filanda yemezdik çarşıda ve üstelik otobüs vapur biz askerlere ücretsizdi. şimdi hiç yaşanmaz, en az 70-80 bin lira gelirin olacak. gerçi şimdi küçük şehirlerde uçmuş gitmiş. artık oldukça zor ve zorluğu uzun bir döneme girdik. hamdolsun!

Memurum Depremden önce İstanbul dan Malatya'ya geldim. Deprem oldu kiralar İstanbul'u geçti hay gelmez olaydım 🙄

Üniversite öğrencisi olarak Almanya da okuduğum yıllar da aynı sıkıntıları bende yaşadım. 3,5 yıl boyunca her gün çalıştım garsonluktan inşaata her sektör de çalıştım. Ve günlük 5€ harcama hakkım vardı oda bir öğün yemekti. Konser festival gece hayatı gibi alanlar imkansız olmakla beraber iş ve ders yoğunluğu zaten başka bir şey düşünmeyi engelliyordu. @plus90 wie wär‘s mit einem direkten Vergleich zwischen einem TU München Studenten und ITÜ. Die Differenz in der Lebensqualität, insbesondere in der subjektiven Wahrnehmung des Einzelnen wird nahezu adäquat schlecht empfunden.

Kaçın kurtulun , kaçalı 6 ay oldu Gençliğimi İstanbul'a heba etmişim onu anladım

İstanbuldan gocmek icin 1972 de yapilan kiralik evi toplarken karsima cikan video. Avukat bey ve eşi hanimefendinin durumundayiz. Tamamen haklilar. Bizde 1 cocuk var. Memurum esim isci artik bittik tukendik deprem korkusu ekonomik sorunlar kalabalik trafik mülteci istilasi hangi birinden bahsedelim. Sorunlar had safhada tayin istedim cikti gidiyoruz. Imkani olan kacsin...

Herkes istanbuldan şikayetçi ama kimse çekip gitmiyor

En büyük problem finansal okuryazarlığın olmaması. Videodaki Çoğu kişi ağlıyor Bunlar yarın öbür gün 50 yaşına 60 yaşına geldiğinde de bu defa emekliyken emekli maaşı yetmiyor diyecekler. Çorlu'da Cafe Barla Kafayı bozmuş yok kahve içemedim yok bara gidemedim yok dışarı çıkamadım. Bugün sen bunları yaparsan yarın öbür gün Nasıl birikim yapacaksın emeklilikte ne yiyeceksin

Videodaki harcama örnekleri garip. Mutfak masrafları ve gencin her gün arkadaşımla 500₺ yesem örneği...

Arkadaşlar büyük şehirler bitti artık çöktü.

eve 10bin kira veriyormuş arkadaş. avukat olunca tabi haklarını sonuna kadar kullanmış. şu anda 10bin e tabure vermezler sokakta.

Evli, cocuklu, kirada, Asgari ücretli nasıl geçinsin?

Anadolu "Yozgat" örnekleminden ibaret değil arkadaşlar. Doğası güzel, hayatı mevcut koşullara göre ucuz diyebileceğiniz nice şehir var. Avrupalara gidip mülteci olmaya gerek yok, internet çağında ve her istediğinizin kapınıza geldiği bir zamanda İstanbul'da yaşamak için ısrar etmenin hiçbir âlemi yok... Kendi adıma, 3 yıl çalıştım orada, sonra kaçtım. Şimdi çok memnunum bu kararımdan dolayı. Bazen özlüyorum İstanbul'u, birkaç yılda bir, beş günlüğüne filan gezip (ya da bezip!) dönüyorum. Üç günlük dünya, değmez o kaosa. Yine de siz bilirsiniz tabii :)

Bu durumun asıl nedenlerinden biri de mültecilerdir. Müşteri potansiyeli ne kadar çoksa o kadar fazla fiyat artışı oluyor zaten. Adamlar ekmeği 20 lirada yapsa alan olacak bunu biliyor. Böyle böyle fiyatlar tırmanıyor. Geçen AVM'ye gittik. Yanımdan geçenlerden biri bile Türkçe konuşmuyor. Şaka gibi. Kendi ülkemde turist gibi hissettim. Ve bunu yanı sıra, fırsatçılar çok çok fazla. 1000 liralık işe 10.000 TL diyenlerle dolu her taraf. İşini doğru düzgün yapanda yok. En başta İstanbul olmak üzere, bütün ülkenin çok sağlam bir temizliğe ve adalete ihtiyacı var.

2 ay çalıştım istanbulda. Kendimi hiç bu kadar Npc hissetmemiştim.

İstanbul ömür törpüsüdür, doğma büyüme İstanbul'lu olarak çok şükür kurtuldum kendisinden. Yaşayamadığın şehirde yaşamaya çalışmamak gerekir.

Avukat adam bile sikayetci tam zamaninda kurtulmusum su ulkeden harika zamanlama

Instanbulda bir taksiciye sordum, hayat istanbulda nasil diye. Kendisi makine mühendisi söyle cevab verdi: "Ikinci bi istanbul yok türkiyede. Onun icin buradayim."

Dogru biz yurtdisinda evden ise Isden eve gitmiyoruz. Tuvalete gedip günde iki kere para siciyoruz.

Bundan 10 ay önce Istanbulun gobeğinde , beyaz yakalı bir köleydim . Şimdi ise Taylandın ortasında mutlu bir öğretmenim . Istanbulu hala çok seviyorum ama orda nefes alamamaya başlamıştım . Şimdiyse gençleştiğimi hissediyorum .

o kadar kalabalık arasında yaşamak zor, trafik derdi sorun, pahalılık desen var, işsizlik her yerde olduğu gibi var. ücretler yeterli değil. kısaca 16 milyon nüfusta barınmak kolay değil ayrıca deprem tehlikesi var bilim insanları söylüyor. istanbul 20 sene önce güzelmiş şimdilerde işkence millet ordan kaçmak istiyor. kiralar da yüksek. barınmak hiç kolay değil bence

ben İstanbul'da yaşamıyorum ama haberlerden dolayı bilgimiz oluyor İstanbul'un çok pahalı olduğu

Hayatinindan memnun olmayan, hayatini degistirmek icin kendisi harekte gecmeli. Istanbul'da olmuyorsa, baska sehir veya baska ulke denemelerini tavsiye ederim.

Doğma büyüme İstanbullu olan biri olarak Kuşadası'na göçtüm mutluyum. İstanbul'da olan herşey var. Kafam rahat

İstanbulda yaşamak kader degil ama öyleymiş gibi yaşıyoruz

İdari açıdan değil de ekonomik açıdan merkezi sistemden vazgeçilmeli. Örneğin İstanbul'daki bir emekli, bir memur Bayburt'ta aynı konumda olan birisiyle nasıl aynı maaşı alıyor ? İki şehrin masrafları arasında uçurum var. Sürdürülebilir bir durum değil bu.

istanbulda dogdum, buyudum, okudum, calistim fakat 5 sene once istanbulu terk ederek hayatimin en guzel kararini verdim. insan cektigi cileyi, yollarda harcadigi inanilmaz zamani ve stresi istanbuldan ayrilmadan tam olarak idrak edemiyor.

Umarım öz yurdumuzda doya doya yaşayabileceğimiz günler gelir 🙏 Türkiye artık türkler için yaşanabilecek olmaktan çıktı gerçekten. 2 kişilik yemek orta halli yerde 1500-2000 lirayı buluyor. 2 kişi sinema mısır içecek yapsan yine 1000-1500 lirayı buluyor. Bunaldım denize yada havuza gideyim desen yine 2 kişi 2000-3000 liraları buluyor. Almancılar ve araplar bize bok gözüyle bakarak doya doya yaşıyor bu ülkeyi ama biz simitle günü atlatmaya çalışıyoruz. Her kimki bizi bu hale düşürdüyse Allah cc kahhar sıfatıyla kahru perişan eylesin inşallah, çoluk çocuklarına yiyecek lokma bulamasınlar inşallah. Her kimki bu pahalılığa sebep oluyorsa ve bu ülkeyi bize yaşanmaz hale getirdiyse kuru ekmeğe muhtaç hale gelsinler inşallah 🤲🤲🤲

İstanbulda yaşamak her gün eski 2 saat, diğer şehirlere göre Samsun, adana Yalova gibi şehirlerde kazandığın 50 bin tl istanbulda 70 bin tl ye tekabul ediyor. İstanbulun durumu çok çok üzücü bunun %30 üstü Bi atışta patyacak Bi şehir

Bizde bi sene önce adanda dan düzceye taşındık tabiki büyükşehir den küçük şehire gelmek zor yaşamak daha da zor ve ben adım gibi de eminim bu şehir İstanbul’dan Adana dan daha Pahalı keşke de hiç gelmeseydik sosyal açıdan hiç bir şey yok hep dağ bayır ama cepte ayın sonunda aldığın maaş dan bi kuruş kalmıyor kaldı ki istanbulda yaşamak

Tebrik ederim bu konu uzerine daha fazla programlar yapilmali ozgur programlar

Millete o kalabalık ve keşmekeş çekici geliyormuş çok garip. Biz yoğunluktan bıkmışız sessizlik sakinlik huzur peşindeyiz. Adam şehrin hareketli olması cezbediyor diyor. Eziyet çekmek mi cezbediyor? Ne garip insanlar var ya.

Ne biçim bi ülke olduk biz

25 yıllık hayatım İstanbul'da geçti ve bi çok İstanbullu İstanbul'u yaşamıyor kendi semtinden öteye geçmiyor bile ben elimden geldiğince her yeri gezmeye çalıştım. Haftada bir kezde olsa bazen bi kaç günlük izinlerimde yorgun argın gezdiğim oldu. Bu birazda istekle alakalı. Hepimizin bir yahut iki günlük tatili var ve bunu değerlendirmek elimizde. İstanbulda yaşam şartları çok zorlaştı evet ama diğer illerde zorlaşmadı mı. En azından büyük şehir olduğu için çok fazla rekabet var ve her bütçeye uygun olanı bulmak kolay ama küçük şehirlerde bulamadığın gibi rekabette olmadığı için aynı fiyatlara mecbursun ve çoğu zaman bu hak etmiyor.

80 bin tl hangi bakici alıyor. Adam 25 bin maasla 9 bin tl telefon taksidi oduyor tabi gecinemezsin.

Hukukçu arkadaş 80 bine kadar maaş aldığını söylüyor onla geçinemiyom diyorsa yalan söylüyor

Burada yazan rakamları Süleyman Soylu'mu hazırladı. İstanbul'un varoş semtleri diye tabir edebileceğimiz Pendik, Kartal ve Tuzla gibi yerlerde yeni binalarda kiralar 20 bin üstü, 10-15 yıllık binalarda da 14-15 bin civarıdır. Yeme içme için 2000 TL harcıyorum diye asistan olan kız. Eğer üniversitenin yemekhanesinde yemek yemiyorsan dışarıda bir öğün sağlıklı yemek masrafı minimum 250 TL. Bu tabi ennn ucuzu. Birkaç parmak tavuk, yanında bayat salata yersen bu fiyat. Böyle bile yemek masrafı 7500 TL yapıyor. Ben aylık 25-30 arası kazanıyorum. Ev kiralamak yerine ofis kiraladım ve ofiste yaşıyorum. Tuvalet ve yemek işlerini dışarıda hallediyorum. Aylık yaklaşık 15.000 TL bazen 20.000 TL'ye kadar dışarıda yemek masrafları tutuyor. Üstelik günde 2 öğün yiyorum. Şimdi ofise buzdolabı aldım sabahları yumurta vs haşlıyorum peynir zeytin oradan yapıyorum masrafım artık 10.000 TL pek geçmiyor. Ofise de 10 bin TL kira veriyorum. Para biriktirip bir yerden ucuza zeytinlik alıp, üzerine tekerlekli tinyhouse koyup insan gibi yaşamak en büyük hayalim. Burada yaşım 30 oluyoır 1 ay sonra. Amerika ve Avrupa gibi yerlerde bu yaşa gelen insanlar çoktan düzen oturtabilmişken, üniversiteden mezun olup askerliğini yapma ve tam ankamıyla artık özgür olma yaşı Türkiye'de hazırlık ve 1 sene uzatmalı üniversitede 25-26'dır. Allah hepinizin belasını versin.

Anadolu ya göçün köyünüze gidin 5 yıldır Anadoluda şehir şehir geziyorum doğma büyüme 2 kuşaktır İstanbulluyum maaşımızda iyiydi eşim memur ama bu yönde karar verdik Allah bir daha muhtaç etmesin İstanbul’a bağlanmayın zaten orası kimsenin memleketi değil hepimiz anadoludan geldik

Bakıcı masrafı 80 bin TL abartı olmuş.

*_Resmen Venezuela olmuşuz da haberimiz yok. Barınma ve beslenme gibi yaşamsal ihtiyaçlar bile kara borsa olmuş durumda. Gerçekten tam bir rezalet._*

kadın odtü de felsefe okudum ve asgari ücret alıyorum deyince tüylerim diken diken oldu

Türkler ne zaman sokağa çıkıp tepki göstermeyi planlıyor?

Bu yorumu okuyacak ve dinleyecek herkese öncelikle çok teşekkür etmek istiyorum. Gerçekten sağlam bir tarafsızlık (yargılamama, farklı görüşlere saygı duyma ancak saygı duyabilmek için önce kendini kabul edip sevme) gibi kendimizi böyle görmemiz gereken inançlar içimizde parladığında devam edebiliyoruz! Aranızda şuan burada aynı "hisleri" paylaşan biri olarak "HİSSETTİĞİM" şeyleri "KELİMELERLE, DUYGULARLA ve JESTLERLE," İfade Etmeye çalışacağım. Ve burada anlatmaya çalıştığım şeyin ne kadar "saçma" ya da "doğru" olduğunu analiz edebilmek için, "kalbine ve ruhuna bir anlam ifade edip etmediğini sorarak bilmek" lazım! Söylediğim her şey benim dünyayı farklı bir bakış açısıyla görmeye izin verdiğim kendi algı ve anlayışımdır. Ben dünyayı böyle görüyorum, senin gördüğünden farklı! Gerçekten bunları biryerde görseydim "eski yargılayıcı karekterimle" hayatım boyunca alacağım ve öğreneceğim şeylerin "ÖZ'ü olduğunu fark etmeyerek geciktirecektim! Ben burada bu deneyimleri (yasaklı madde) olarak görülen neredeyse hemen hemen her şeyi kullanmış ve benim dünya görüşümü yaklaşık 7-8 yıl boyunca "samimi davranan ama dost olmayan insanlar" olarak gördüğüm bir durumdan uyanış yaşamış biri olarak yazıyorum. Ve sadece ciddi ve samimi bir şekilde düşünecek, yargılamayacak, dinleyecek, okuyacak, hissedecek ve anlayacak birilerinin olduğuna inanarak yazıyorum. Aslında bu yasaklı maddenin kısaca: “Kendi gücünü fark etmeyen, başkalarından onay alan, onları kontrol etmeye ve kendi dramatik hikayelerine çekerek onlardan faydalanan, kendi çıkarları için her şeyi yapan kişilerin” düşünce ve fikirlerinin temelinin en büyük “uyuşturucu maddesi”nin bence “Ayrılık İnancı” olduğuna inanıyorum (bu konuya az sonra değineceğiz). Şu anda bunları yazarken gerçekten "anlamın ve anlamsızlığın" sınırında yazıyorum. Biliyorum ki kendini "ben seçilmiş bir kişiyim" veya "ben değerli ve özel biriyim" veya buna benzer binlerce farklı versiyon olarak görecek kişilere de şunları demek istiyorum: "Burada kalpsiz ve ruhsuz, saçmalık olarak gördüğün, dinlediğin, okuduğun ve bu şekilde algılamaya devam etmeyi seçtiğin sürece yaşamın sonunda fark edeceğin tek şey “Kendini hiç sevmediğin ve diğer tüm insanların hikayelerini yargılayarak” yaşadığını görmek! Ne acı öyle değil mi? Nereden biliyorum? Önceden zihnimin, duygularımın ve kendimin farkında olmadan yaşıyordum. Cahil otoriteleri körü körüne takip ediyordum; ebeveynlerin, öğretmenlerin ve liderlerin toplumsal kalıplarına uyuyordum. Eski inançlara, geleneklere ve programlara bağlı kalıyordum ve bu da sürekli bir suçluluk duygusu içinde yaşamama neden oluyordu. Kendimi kötü hissediyor ve cezayı hak ettiğime inanıyordum. Geçmişteki hatalarımı affetmeye isteksizdim ve kendimi sürekli kınıyordum. Bedene bağlılık, fiziksel forma aşırı önem verme beni sürekli meşgul ediyordu. Ego ile özdeşleşmiş, benlik imajım ve kişiliğimle bütünleşmiştim. Bu da genel olarak ayrılık inancına kapılmama yol açtı. Kendimden korkuyor, kendime bakmaktan kaçınıyordum. Kontrolden çıkma korkusu içindeydim ve şimdi ve burada anı yaşamaktan çekiniyordum. Projeksiyon yaparak, yaratıcılık eksikliğim için başkalarını veya çevremi suçluyordum. Kendime acıyor, kurtarmaya gelecek birini arıyordum. Aşırı dramatik olmak, pireyi deve yapmak hayatımın bir parçasıydı. Eksikliğe, kıtlığa ve sınırlamaya inanıyordum; asla yeterince alamayacağımı düşünüyordum. Sevgiye, paraya vb. layık olmadığımı, bir tür suçluluk duygusu içinde yaşıyordum. Ölüm korkusu, sonlardan ya da vedalardan korkmak benim için bir gerçekti. Tanıdık olanı kaybetme korkusu ve genel bir güvensizlik içindeydim. Acı ve ıstırap korkusu, yaşam korkusu, bilinmeyenden korkmak ve ölüm korkusu hayatımı yönetiyordu. Reddedilme ve onaylanmama korkusu beni yalnızlık korkusuna sürüklüyordu. Bağlanma korkusu, maddi dünyaya kapılma korkusu ile baş başa kalmıştım. Başaramama korkusu içindeydim ve ebeveynlerimin onayını alamama korkusu yaşıyordum. Doğum travması, erken çocukluk travmaları ve bebeklik örüntüleri beni etkiliyordu. Tanrı korkusu, şeytan korkusu ve bir tür suçluluk duygusu içindeydim. Karma (suçluluk) yaşamlarının üstesinden gelinmesi gerektiğine dair bir inanç taşıyordum. Dünya'dan Cennet'e kaçma arzusu, cinsel hazza bağlılık (ego/beden özdeşleşmesi) beni sürekli olarak kıskançlık, öfke, haset ve açgözlülük gibi güvenlik taleplerine itiyordu. Güç, kontrol ve tanınma arayışı içinde, altta yatan zayıflık ve hak etme inancı beni yönetiyordu. Aşırı başarı sendromu, onaylanmama korkusu ve kendine düşkünlük gibi kötü alışkanlıklarım vardı. Tembellik ve ilgisizlik, can sıkıntısı ve genel olarak kötü alışkanlıklarım beni bağımlılık yapıcı davranışlara sürüklüyordu. Kendimi ifade etme korkusu, reddedilme korkusu ve olumsuz duygulardan korkma, kontrolü kaybetme korkusu içinde yaşıyordum. Yukarıdaki bağlantıları anlamaya başladın mı? Burada mısın? Evet buradasın, seni görüyorum! Çünkü bunları düşünmekten korkan bir dünyada yaşadığımızı fark etmeye başlıyorsun! Uyanıyor musun? Gözlerini dünyanın ve hepimizin nasıl bir kontrol sistemi tarafından, "senin, benim ve bizim" enerjimizi kullanarak bu negatif sistemi ayakta tuttuklarını, dünyanın ve bilimin bize anlattığı "çarpık, yanlış, yozlaştırılmış ve yanlış yönlendirilmiş tarih" olduğunu fark ediyorsun! Yargılayıcı ve aile ve dünya bağlarını nasıl yaşayacağımız konusunda okullarda bu HAKİKATLERİ öğretmediklerini, "diğerlerinden ayrıyız ve hayat sadece bir yarış”ı empoze ettiklerini fark ediyorsun. Peki şimdi ne yapmamız gerekiyor? Böyle hisseden dostlarla iletişim kurmak, onların da bir zamanlar böyle hissettiklerini ve ellerinden gelenin en iyi şeyin “Seveceğimiz ve ömür boyu zevk alacağımız” bir şey yaparak, içinde yaşadığımız topluma en iyi ve sevgi dolu bir şekilde ilham olacak şeyin bu olduklarını keşfetmişlerdir. Sen yalnız değilsin!

allah kurtarsin. 5 sene i̇stanbulda okudum nüfus herhalde o zamanlar 7-8 mi̇lyondu. yillardir 07:18 deki̇ gemi̇lerde ( ki̇myasal tanker ) senede 5-6 ay çalişiyorum. sonra i̇zmi̇rdeki̇ çi̇ftli̇ği̇mde tati̇li̇mi̇ yapiyorum. allah herkese gönlündeki̇ni̇ versi̇n. i̇stanbula i̇ş i̇çi̇n senede 3-4 defa geli̇yorum nasil kaçtiğimi bi̇r ben bi̇li̇ri̇m. umarim halkimiz daha i̇yi̇ şartlarda yaşar ve müreffeh bi̇r hayat sürer.

BUrsa Izmir ve Ankara vb diger büyük sehirlerde de yasamanin değerini de anlatan video yapar misiniz?

mecbur degilsiniz orda kalmaya zorlandiginiz yerde duruyorsaniz bundan zevk aliyorsunuz ben istanbula is amacli git gel yaparken ayda bir defa oda git gel kullaniyorum insan darlaniyor

Ailem 1900lü yılların başından beri istanbulludur.Dedemin babasının Kanlıca'da köşkleri vardı.(Genelde kimse inanmadığı için bu açıklamayı yaptım)27 yıl İstanbul'da yaşadım. İstanbul'a gelen köylüler yüzünden sevdiğim şehrimi terk etmek zorunda kaldım, İzmir'e taşındım. Bağdat caddesinde okuma yazma bilmeyen iki kişi motordayken bana arkadan çarptı üstüne bir de darp ettiler. Oysaki 5 sene öncesine kadar ne güzel bir yerdi. Nereden geldiyseniz oraya dönün artık ya da üremeyin.geçinemiyoruz diyorsun ama iki çocuğun var. Bırakın bu işleri. Köyünüze dönün ben de İzmir den şehrime döneyim.

Öff baydı artık bu muhabbet ya. Hem ağlıyorlar hem de İstanbul'da yaşamaya devam ediyorlar. Zor geliyorsa dön memleketine. Dönmüyorsan da ağlama.

Herkes şikayetçi ama asla gitmezler gidin abi

Biz bitmişik…

İstanbul'dan Kaçmak için illa köye gitmek gerekmiyor, İstanbul insanı için en büyük sorun sosyal aktiviteler . Bu açıdan çok güzel şehirlerimiz var Oralara taşımak yetebilir,Bu biraz insanın kendi ile alakalı. bursa,eskişehir,sinop,izmir,,ordu,samsun,trabzon,erzurum,antalya,konya vs hepsi gayet güzel şehirler. Hem şehire hem köylere doğaya yakın yaşam en güzeli.

Siz gelin birde Alanya'da yaşayın öyle konuşalım. Hangi şehir pahalıymış diye.

Frankfurt yanında kasaba kalıyor; merkezde 2+1 daireyi 300bine aldım, tramvaya 2 dakika

Memleketim afyon. Daha önce İstanbul'a gezmeye gittim genelde gittiğim yerler boğaz kenarın da veya gezelecek tarihi turistik yerler oldu. Ablamın tayini İstanbul'a çıkmasından dolayı İstanbulu daha iyi tanımaya başladım üç hafta oldu hala ev arıyoruz. Kıralar çok yüksek ve evler çok eski doğru düzgün nefes alacak yer yok sadece iki pencere var bazı evlerde ve bu evler hep bitişik nizam sokaklarin ucu bucağı görünmüyor pencereyi aciyosun tükürük mesafesinde karşı binanın penceresi var. Gaziosmanpaşa Eyüp sultan Avcılar Bağcılar hep bu şekilde gördüğüm kadarıyla. Ve benim bilmediğim nice muhitler böyle . İnsanı insan yapan değerlerden uzak sartlarda yaşam mücadelesi veriliyor. Ve bana göre de bu durum biraz da tercih meselesi alışkanlık. Böyle bı şartlarda yaşamaktansa Anadolu da herhangi bi şehirde asgari ucrete çalışıp daha sağlıklı yaşanabilir.

Bazı arkadaşlar istanbulda yaşamanın bazı avantajları olduğunu söylüyor bir çok kişi. Somut örnekler verir misiniz? Merak ettim izmirde yaşayan biri olarak.

20-25’mi mutfak gideri ne yiyorsunuz merak ettim?

8 sene oldu memleketten ayrılalı. Memleketin neresi diyenlere cevabım İstanbul'un Fatih ilçesinde doğdum. 20 yılım geçti. 2016 yılının Eylül ayında Kocaeli'nin İzmit ilçesine taşındım.

Şimdi bu videoda bi tek o mu dikkatini çekti diye linçleyebilirsiniz Ama 11.00 dakikada yürüyen merdivenden çıkan Fıs fıs ismail

Bakıcı masrafı 80 bin TL dışında hepsine katılıyorum. 30K civarında bu hizmeti alabileceğiniz birçok yer mevcut.

10:59'da görüntüde Fıs Fıs İsmail karakterini canlandırması ile bilinen oyuncu Süleyman Yağcı'yı gördüm 😁

İstanbullu bir ailenin İstanbullu kızıyım - başka 'memleket' bilmiyorum. Buraya gelmeyin demek kolay biliyorum ... onun için kolaya kaçıp, evet 'lütfen buraya gelmeyin! diyorum. Burası benim memleketim diye değil. Bir İstanbullu olarak bile bu şehirden cidden nefret etmeye başladım, çekilmez bir şehir oldu - hele hele güzel günleri gördükten sonra. DEPREM gerçeğini düşünerek, lütfen gelmeyin, gelenler de başka şehirlere gitmeyi düşünsünler. Buraya tatile geliriz, o şekilde keyfini bolca çıkarırız - boğaz keyfi, sinema, konser, sergi, yemek ....

"Ankara'da saat 6 dan sonra sokakta insan bulamazsiniz" Ankara'nin adi sani duyulmamis ucra bir ilcesinde yasiyordun sanirim. Keske 6 dan sonra sokakta insan bulamasak gercekten iyi olurdu.

11.00 dk da metroda fıs fıs ismailin olması peki :)