J.W. Goethe - Król Olch 

Wiersz "Król Olch" autorstwa Johanna Wolfganga Goethe.
poezja.org/wz/Goethe_Johann_W...
Noc pa­dła na las, las w mro­ku spał,
Ktoś nocą la­sem na ko­niu gnał.
Tęt­ni­ło echo wśród olch i brzóz,
Gdy oj­ciec syna do domu wiózł.
- Cóż to­bie, syn­ku, że w las pa­trzysz tak?
Tam oj­cze, on, król olch, daje znak,
Ma płaszcz, ko­ro­nę i bia­ły tren.
- To mgła, mój syn­ku, albo sen.
"Pójdź chłop­cze w las, w ten głu­chy las!
We­so­ło bę­dzie pły­nąć czas.
Prze­dziw­ne cza­ry roz­to­czę w krąg,
Zło­to­li­tą chust­kę dam ci do rąk".
- Czy sły­szysz, mój oj­cze, ten głos w gę­stwi­nie drzew?
To król mnie wabi, to jego śpiew.
- To wiatr, mój syn­ku, to wia­tru głos,
Sze­le­ści ol­cha i szu­mi wrzos.
"Gdy wej­dziesz, chłop­cze w ten głu­chy las,
Uj­rzysz me cór­ki przy bla­sku gwiazd.
Moje cór­ki nu­cąc plą­sa­ją na mchu,
A każ­da z mych có­rek pięk­niej­sza od snu".
- Czy wi­dzisz, mój oj­cze, tam tań­czą wśród drzew
Srebr­ne kró­lew­ny, czy sły­szysz ich śpiew?
- O, syn­ku mój, to księ­życ tak lśni,
To księ­życ tań­czy wśród czar­nych pni.
"Pójdź do mnie, mój chłop­cze, w głę­bo­ki las!
Ach, strzeż się, bo wo­łam już ostat­ni raz!"
- Czy wi­dzisz, mój oj­cze, król zbli­ża się tu,
Już w oczach mi ciem­no i brak mi tchu. -
Więc oj­ciec syna w ra­mio­nach swych skrył
I ko­nia ostro­gą po­pę­dził co sił.
Nie wie­dział, że syn sko­nał mu już
W tym głu­chym le­sie wśród olch i brzóz.
Przekład swobodny Wisławy Szymborskiej