Jak radzić sobie ze śmiercią? Śmierć od strony psychologicznej 

Jeżeli chodzi o śmierć, to mi zawsze pomagał tekst Psalmu 41 "O, śmierci, jakże przykra jest pamięć o tobie dla człowieka żyjącego spokojnie wśród swoich bogactw; dla męża, który jest beztroski i ma we wszystkim powodzenie i który może jeszcze smakować przyjemności O, śmierci, dobry jest twój wyrok dla człowieka biednego i pozbawionego siły, dla starca zgrzybiałego, nękanego troskami o wszystko, zbuntowanego, i tego, co stracił cierpliwość. Nie bój się wyroku śmierci, pamiętaj o tych, co przed tobą byli i będą po tobie. Taki jest wyrok wydany przez Pana na wszelkie ciało: i po co odrzucać to, co się podoba Najwyższemu? Dziesięć, sto czy tysiąc lat żyć będziesz, w Szeolu nie czyni się wyrzutów z powodu życia." Nie ma sensu obawiać się śmierci, bo każdego dotyka. Zamiast tego warto skupić się na tym żeby być wartościowym człowiekiem.

Śmierci nie trzeba się bać.Trzeba ją zaakceptować.Jest po prostu kolejnym etapem życia.Trzymałam życie za rękę do konca gdy odchodziła najbliższą mi osoba.Była to walka do ostatniego oddechu.I w szacunku dla tej walki i życia,które odeszło Ci;którzy zostają mają obowiązek żyć i nie marnować ani chwili .To w kontekście "wymagań"i oczekiwań społeczno-mentalnych i to nieśmiertelne słowo"tradtcja chrześcijanska".Ja celebruje żałobę czerwonym swetrem i życiem.Pozdrawiam wszystkich i dużo radości życia życzę.❤

Mega ważny film, który niby mówi o czymś co wydaje się oczywiste, ale często zapominamy o tym, że następnego dnia kogoś już nie będzie przy nas. Fajnie, że poruszasz to zagadnienie!

Jestem osoba gleboko wierzącą i na luzie moge porozmawiać o smierci, nie mam depresji, dla mnie to po prostu kolejny etap mojego istnienia, fajny material, Maćku

Jak miałem 12 lat, to zmarła moja matka, jak miałem 16 lat, to zostawił mnie ojciec. W wieku 22 lat dostałem informację, że cierpię na nieuleczalną chorobę, a jak miałem 27 lat dostałem informację, że mój ojciec nie żyje i mam przyjechać i go pochować. Do tego wiele innych nieprzyjemnych wydarzeń z mojego życia. Dzisiaj mam 31 lat i śmierć niespecjalnie mnie rusza.

Przede wszystkim musimy przestać przypisywać znaczenie życiu którego ono nie ma, zaakceptować nietrwałość i przemijalność życia. Nawet gdybyśmy zyli wiecznie cały czas błądziliśmy w tych samych cyklach, cierpieli byśmy z tych samych powodów, póki mamy umysł który ciągle myśli zawsze będziemy zmagać się z cierpieniem. Gdy zdasz sobie sprawę że wszystko w życiu jest nietrwałe i bezcelowe pozostaje się wtedy tylko śmiać i traktować życie jak jeden wielki teatr i być jego obserwatorem zamiast angażować się emocjonalnie w to co się dzieje.

Nie no Maciek akurat w chrześcijańskiej wierze śmierć to początek a nie koniec

Świetny odcinek, świetny temat. Wartość tego kanału na yt jest niesamowita.

Refleksyjny film i dziękuje ci za niego. Pozdrawiam

Pomocne, dziękuję.

Bardzo fajny i merytoryczny film sam ma problem z tym że się boje śmierci i przepracowuje to u psychoterapeuty, ale Twoje spostrzeżenia chyba łatwiej mi to nakresliły wiadomo nad tym strachem muszę jeszcze porpacować bo nagle nie wyparował ale dziękuję za rozjaśnienie i poradę jak mniej więcej działać :D

Właśnie wracam do tego materiału po śmierci mojego psa, z którym żyłem odkąd pamiętam. Niby nie ta skala co po stracie człowieka, ale mnie boli tak samo.

Przedwczoraj pochowałem ojca..... Aktualnie jestem na etapie obwiniania się. Cios niesamowity, dziękuję za film

Bardzo pozytywny film😀 pozdrawiam 🫡

Mój dziadek odszedł już prawie 9 miesięcy temu i cały czas nie mogę się z tym pogodzić byłem pamiętam dokładnie ten dzień bo w południowej razem z nim pakował się do szpitala bo bardzo źle się czuł od kilku dni i musiał być całe dnie na tlenie i coś przeczuwał (by chory na nowotwór ponad 2 i miał od dziecka problemy z sercem) i pojechał do szpitala z powodu że w razie czegoś coś zrobią i pomogą i jak pojechał to potem nie odbierał telefonu lecz jak moja mama rozmawiała z lekarką to mówiła że jest w dobrym stanie i tego samego dnia wyjdzie i moja mama pojechała do domu lecz weszła jeszcze do sklepu i tam jak stała przy kasie dostała telefon że stan się pogorszył i żeby szybko przyjechała i zadzwoniła do mnie i ja też szybko tam na SOR przyjechałem i wpuścili nas do srodka soru i Dziadek już tylko leżał i próbował oddychać i pielęgniarka siedziała na końcu sali i jedynie patrzała nic nie robiąc i nie całą godzinę później dziadek chciał coś odksztusic aby aby spróbować walczyć i tętno zatrzęlo nagłe bardzo skakać lecz pielęgniarka i lekarze nic nie robili i jak serce się zatrzymalo to ja jedynie próbowałem reanimować a oni dopiero po 6 minutach przyszli i spróbowali reanimacji choć lekarka twierdziła że nie potrzebna to ratownik próbował przez 3 minuty i widziałem że jeszcze tętno minimalnie ruszyło ale chwilę później skończyli. Cały czas się z tym nie mogę pogodzić i jestem codziennie czy deszcz, śnieg czy upał na cmentarzu bo Dziadek był dla mnie przez całe życie na pierwszym miejscu i ten brak oraz świadomość że chciał mimo bólu (brał jedynie paracetamol bo nie chciał się uzależnić) żyć jak najdłużej jeszcze bardziej dobija i cały czas chciał bym się obudzić nawet tego samego dnia i przeżyć jeszcze z nim te kilka godzin oraz nieustannie myślę co gdyby 😢

Polecam Tobie Maćku i wszystkim książkę Irvina Davida Yaloma, "Patrząc w słońce - jak sobie radzić z przerażeniem śmiercią". Książka napisana fenomenalnie na bazie doświadczeń autora, który jest lekarzem psychiatrą można naprawdę zrozumieć mechanizmy jakie zachodzą zagłębiając się w temat śmierci. Na końcu są też porady dla psychologów i psychoterapeutów, także może to zainteresować szczególnie osoby pracujące w tej dziedzinie.

8:19 Powiem na własnym przykładzie - zbudowanie sobie takiej skorupy ułatwia życie w wielu aspektach, jej istnienie bywa wygodne, ale koniec końców jej konsekwencją jest tłumienie w środku każdego negatywnego doświadczenia, które trawi cię od środka jak złośliwy rak

Patrząc tylko na kanał Footroll się wydaje,że jesteś osobą bez empatii śmiejąc się z fanatyków danego piłkarza/klubu,teraz wiem że tak nie jest. Pozdrawiam

Mam poczucie ze ten filmik powstał w zwiazku ze śmiercią Dawida Blacha (nadal boli...)

Mówiąc o ryzykownych aktywnościach skupiasz się głównie na omawianiu naszego własnego doświadczenia i naszej perspektywy, ale co z naszymi bliskimi? Ludzie często używają tego argumentu kiedy np ktoś umrze podczas uprawiania sportu ekstremalnego i pozostawi dzieci bez rodzica.

A czy można równocześnie cieszyć się ciastem, nie mogąc doczekać się kolejnej porcji?

Dlatego jestem wdzięczny Bogu, że uczynił mnie śmiertelnym bo tylko przez życie i śmierć dostanę się do samego Boga

Thx

Jeśli umrzesz zanim umrzesz - to nie umrzesz gdy umrzesz Pozdrawiam tych którzy wierza w reinkarnacje ❤

Oswajam się, masz dużo racji stary, ale zostaje mi dawka strachu

XDD

Ja od jakiegoś roku codziennie budzę sie z myślą czy moja babcia jeszcze żyje, zastanawiam się, że może to była ostatnia noc i będzie sztywna w łóżku, wiem, że ten dzień nadchodzi i szczerze to kompletnie sobie z tym nie radze, niszczy mnie to od srodka, a jak to nastąpi to nie dam rady, druga sprawa to sprawa psa, zmarł 5 lat temu i do dzisiaj bardzo to przeżywam, przeżywam to bardziej, niż samobójstwo wujka który zrobił to w mojej łazience wieszając się na przedłużaczu, widziałem jeszcze jak wisiał, wiec dziwne, że psa przeżywam bardziej ale tak jest.

Ciekawy odcinek a ja mam temat na następny Czy można przewidzieć przyszłość przez sen?