Jak TOKSYCZNA MATKA wpływa na dorosłe życie? 

W ogóle oddzielnie

I to niestety jest racja

To niestety racja, toksyczni rodzice mogą emocjonalnie upośledzić dzieci.

Tak i wszyscy którzy mają ten problem życzę żeby sobie z nim poradzili

Jak można to.naprawiac ?

@@pawemakowski5249 dobra psychoterapia

100% racji

To są matki zakompleksione i nie kochające samych siebie. Godne pożałowania. Swoje życiowe nieudacznictwo wyzywają na córkach nie na synusiach dlatego że jak córka ma lepiej jak matka to ja już szlak trafia i pala nienawiśćia i trucizna swoją truje. Okropne babsztyle.

@@elasmatek8695 potwierdzam. Obrzydliwe łajzy.

Brakuję również takiej która znęca się fizyczne i psychicznie

Ale takie matki biorą to skas i same nie miały przykładu. Potrzebny jest tu silny partner który postawi granice.

@@marzennabetlejewska2263 Brakuje matki z borderline. Piekło na ziemi.

I takiej ze jesli zle sie w szkole uczysz to wyzywa Cie od najgorszych

A mnie ojców.

Oczywiście, że tak. Usprawiedliwianie tych wampirów jest żałosne. Kogo to obchodzi co ona wyniosła z domu. Po to miała dorosłe życie aby się ogarnąć. Zamiast tego wolała zniszczyć wszystko włącznie z własnym dzieckiem.

Po takich filmikach ma się wrażenie, że tylko psychologowie to idealni rodzice, moda toksycznych rodziców i się płaci grube pieniądze psychologom, czy terapeutom

Masz rację. Też jestem matką, staram się być dobrą i przykro się słucha tej modnej ostatnio nagonki na rodziców. Większość matek, mimo jakichś błędów, naprawdę kocha swoje dzieci i pragnie ich dobra. Pozdrawiam serdecznie ⚘️

Potwierdzam, przeszłam przez to piekło.Widze to dopiero dziś.Nigdy nie mogłam być sobą.Bo byłam własnością poświęcającej się pozerki.Glupeczkiem pozostałam do jej śmierci.Zresztą wszyscy byli głupi,a ona jedna najmądrzejsza.45 lat samotna, skrzywdzona,zawsze po cichu krytykująca ojca,który uciekł z tego piekła.Ja zwialam,jak tylko osiągnęła m pełnoletniość.Rodzenstwa nie posiadam,bo poród mój był za ciężki żeby ponownie przez to przechódzic.To też podobno moja wina.Nawet psa o którym marzyłam kazała ojcu wywieźć do schroniska podczas mojej nieobecności.Nie miałam nic do powiedzenia.Bo jak mamusi głupeczek może mieć wiedzę i rację? Do końca jej życia chciałam usłyszeć słowo "przepraszam"Zamiast tego pretensje,brak zrozumienia,wypominanie,że życie swoje mi poświęciła i złość.Potwierdzenia swojej godności i wzmocnienia samooceny szukałam z w świecie.Wsrod obcych ludzi.Tak naprawdę dopiero teraz zrozumiałam, że zaczęłam żyć dopiero po jej śmierci.Niech mi nikt nie mówi,że "matka jest tylko jedna".Trzeba dorosnąc do tej roli.Mojej mamusi się to nie udało.Do śmierci.Rozumiem i współczuję milionom osób z podobnym problemem.

Bez kitu u mnie też multiwitamina

@@MIKESPORTLINE No, ale to jest straszne. 😪 Trza pracowac nad sobą.

u mnie 7...

@@tenorei no przeje*ane 🤔

@@tenorei ale w takich chwilach przypomina mi się scena z jokera gdzie mówi "I used to think that my life was a tragedy, but now I realize, it's a comedy" i jakoś mi lżej

Moja 4w1 łączę się w bólu

Ja też..

😁😁😁❤️ współczucia. U mnie podobnie. Ale jeszcze tylko parę miesięcy z tą pijawą.

Wychowaj czwórkę i wtedy oceniaj. Odpisz jak podołasz.

@@marcinkopka3641 1) Podaj mi najpierw Twoją definicję "wychowania", to Ci odpowiem czy moja matka nas "wychowała". 2) Nikt odpowiedzialny nie robi 4 dzieci z agresywnym alkoholikiem, będącym jednocześnie ukrytym narcyzem, na dodatek nie mając warunków do zaspokojenia potrzeb tych dzieci. Dzieci to nie kurczaki, które wystarczy wypuścić rano na podwórko, a wieczorem zapędzić do kurnika. 3) Podejrzewam, że Ty sam jesteś alkoholikiem lub współuzależnionym i dlatego tak zareagowałeś na mój komentarz. Bardzo możliwe również, że sam zrobiłeś gromadkę dzieci, których potrzeb nie znasz lub nie rozumiesz i, w związku z tym, nie zaspokajasz.

@@enoraalter242 Najwyraźniej cię nie wychowała skoro dorabiasz obcej osobie błędy swoich rodziców, ja nie jestem jasnowidzem żebym mógł wiedzieć jaki był twój ojciec. Nie mam dzieci i nie planuję, nie jestem też uzależniony ( może od e-cigareta) Tobie polecam udać się do specjalisty, musisz znaleźć takiego naprawdę dobrego. Potrafią zdziałać cuda na przestrzeni chorych relacji z matką, powodzenia i Wesołych Świąt.

@@marcinkopka3641 1) Jeśli przypisywanie innym jakichś wad i złych intencji jest oznaką braku wychowania, to Ty wykazałeś się nim pierwszy, pisząc "Wychowaj czwórkę i wtedy oceniaj". Zaatakowałeś mnie biorąc stronę mojej matki zupełnie jej nie znając. Poza tym, przyczepiłeś się tylko i wyłącznie do mojego komentarza. Nie skomentowałeś żadnych innych wypowiedzi pod tym filmikem, a jest ich przecież bardzo dużo... Dlaczego? Na dodatek, zauważyłam, że był to w ogóle Twój pierwszy komentarz na tym kanale, więc wydało mi się tym bardziej dziwne, że mnie tak sprowokowałeś. Pomyślałam, że tylko ktoś podobny do moich rodziców może ich bronić. Czysta logika. 2) Nikt nie wymaga od Ciebie bycia "jasnowidzem". Gdybyś przeczytał uważnie i ze zrozumieniem mój pierwszy komentarz (w którym piszę, że moja matka była "współuzależniona" i że "nie broniła 4 swoich dzieci przed ich ojcem"), to zrozumiałbyś, że wychowałam się w rodzinie, w której był jakiś nałóg i przemoc. Jeżeli tego nie zrozumiałeś, to znaczy, że przeczytałeś mój pierwszy komentarz nieuważnie lub, że brak Ci doświadczenia życiowego (najprawdopodobniej jesteś bardzo młody, tzn masz mniej niż 25 lat). 3) Nie jestem Twoją rówieśnicą. Nie czekałam ponad 40 lat, żebyś mi poradził, żebym poszła na terapię. Tak się składa, że na ten temat wiem o wiele więcej niż Ty (nie sądzę, żebyś był psychiatrą, psychologiem, psychoterapeutą lub dobrym coachem). 4) Następnym razem, zanim komuś odpowiesz na komentarz, przeczytaj go uważnie, zastanów się czy to, co chcesz napisać na sens i co to wniesie do życia tej osoby. Unikaj wypowiadania się na tematy drażliwe, które Cię nie dotyczą i/lub których nie znasz, żeby nie denerwować lub nie ranić osób, których nie znasz i które od Ciebie niczego nie oczekują (żadnej rady, żadnej reakcji, żadnej oceny, itp). Powodzenia w życiu. 🙂

To współuzależnienie...logiczne argumenty nie przemówią do osoby długotrwale współuzależnionej...

Ja mam taką babcię, z którą niestety mieszkam. Wieczny krytyk 😔

Oboje rodzice tacy byli, czemu tata cię nie wspierał ?

Typ nr 1: Ojciec alkoholik, mający wyjebane na rodzinę i obowiązki ojca. Nie ma czasu dla własnych dzieci. Z problemem "Idź do mamy". Efekt jest taki, że syn staje się nieporadnym mami synkiem. W dorosłym życiu syn doznaje szoku, jak matka zaczyna traktować syna jak wcześniej ojciec. Z problemem "Idź do kogoś innego". Efekt jest taki, że syn czuje się odrzucony przez obojga rodziców.

@@kochamnoc334 to mój ociec Tyle że jestem dziewczyną

Zazdroszczę.

Popieram. Małe dziecko wymaga 100% uwagi matki przez całą dobę

Proszę bardzo :)

Powiedz wytłumacz czy mogę wesprzeć Cię SMS konto w telefonie.

Niestety, warto mieć jednak świadomość, że to się za jakiś czas zmieni - dzieci na szczęście dorastają i mają możliwość wyprowadzki.

@@malina4506 Lepiej klepać biede na wynajmie niż żyć z toksycznymi rodzicami. Wiem co mówie. Jak ja żałuje że wyprowadziłem się tak puźno.

@ czasem matka tak zryje psychikę, że mimo wiesz że jesteś już wrakiem dalej się jej trzymasz no bo to przecież matka, może wreszcie się zmieni itp. ;(

@@malina4506 Ja płace najem 800 + 360 opłaty typu ogrzewanie, woda, gaz (+ dodatkowo prąd co 2 m-ce). Miejscowość 30'000 mieszkańców. Zanim się wyprowadziłem odłożyłem kase na zakup wyposażenia, kaucje etc. Zarabiam więcej niż te minimum. Nie wiem co Ci doradzić. Ja na przykład wcześniej gdy byłem młodszy to bym wyprowadził się do dużego miasta i wynajmował pokój jak student. Jest pewna zaleta tego że zarabiasz minimum, łatwo wtedy rzucić obecną prace i pójść gdzie indziej. Ja już dawno bym swoją rzucił gdyby nie to że ciężko zwłaszcza teraz było by mi zarobić tyle ile w obecnej. Pozdrawiam i powodzenia.

@@Mathaeusz Dzięki za cenną uwagę.

Czasem wystarczy żeby nie przeszkadzali i dali dziecku popełniać błędy.

Szukałam tego komentarza

Z komentarzy wynika, że wszyscy maja toksyczne matki. Może to normalne w takim razie? Albo mamy pokolenie ofiar niepotrafiących wziąć odpowiedzialności za swoją rzeczywistość

@@dadawidid89 Mam wrażenie, że ostatnia powszechność psychoterapii doprowadziła do sytuacji, gdzie ludzie zamiast skupić się na tym jakimi chcą być, zaczęli usilnie dociekać jakimi i czemu są. Nie twierdzę, że to kompletnie coś niewłaściwego, bo to całkiem dobry punkt wyjścia do samodoskonalenia, jednak problem zaczyna się w momencie kiedy traktuje się to jako wymówkę. I rzeczywiście wtedy możemy mówić o braku odpowiedzialności za własne życie. Co więcej, zauważyłam i sama się na tym w pewnym momencie przyłapałam, że ludzie po terapii lubią analizować i rozbierać na czynniki pierwsze innych, tak jakby ukończyli jakiś magiczny kurs po którym potrafią innym czytać w myślach.

@@dadawidid89 Twój komentarz jest bardzo cyniczny i źle świadczy o Twojej empatii. Nie rozumiem dlaczego Cię dziwi, że pod filmikiem o toksycznych matkach komentarze zamieszczają osoby, których ten problem dotyczy bezpośrednio? Po co czytasz te komentarze? Żeby szydzić, zawstydzać, wzbudzić w kimś poczucie winy, że się skarży, że mówi (być może po raz pierwszy) o swoich problemach? Jeżeli miałeś szczęśliwe dzieciństwo oraz kochających, opiekuńczych, wyrozumiałych, zamożnych rodziców, którzy zapewnili Ci wszystko, czego każde dziecko potrzebuje do prawidłowego rozwoju, to czuj się uprzywilejowany, zamiast kpić z innych i okazywać arogancję.. Ku informacji: W Polsce, 60% dzieci wychowuje się w rodzinach dysfunkcyjnych, tzn w rodzinach, w których przynajmniej jedno z rodziców nie spełnia swojej roli ze względu na jakiś nałóg/jakieś uzależnienie (od alkoholu, od narkotyków, od hazardu, od seksu, od zakupów, itp), ze względu na upośledzenie lub chorobę fizyczną (przewlekłe choroby uniemożliwiające normalne funkcjonowanie oraz zajmowanie się dziećmi i domem) lub psychiczną (schizofrenia, depresja, itp), ze względu na zaburzenia osobowości (narcyzm, psychopatia, socjopatia, itp), ze względu na wykorzystywanie seksualne dzieci przez rodziców, innych członków rodziny lub ich znajomych oraz ze względu na wiele innych problemów zaliczanych do dysfunkcyji i powodujących traumy. Jeżeli te nieszczęścia Cię ominęły, to ciesz się w głębi duszy, nie komentuj w taki sposób jak ten tu powyżej i uświadom sobie, że należysz do 40% uprzywilejowanych polskich dzieci. Mam nadzieję, że to przemyślisz!

@@ewa5186 Myślę, że bardzo przesadzasz i zbytnio uogólniasz. W Polsce, dostęp do dobrego psychologa lub psychoterapeuty wcele nie jest łatwy. Wiele dzieci, nastolatków i młodych dorosłych nie ma możliwości skorzystania z pomocy psychologa lub psychoterapeuty, ponieważ na wizytę opłacaną przez NFZ trzeba czekać bardzo długo (zależy to od miejsca zamieszkania), a konsultacje prywatne są bardzo drogie, zbyt drogie dla większości dzieci, nastolatków, studentów, a nawet młodych dorosłych już pracujących, ale mających niskie zarobki. Poza tym, w przypadku osób niepełnoletnich, rodzice musieliby wyrazić na to zgodę i zająć się logistyką (do pewnego wieku jest to niezbędne). Osoby, które doznały prawdziwych traum w dzieciństwie powinny chodzić na terapię bardzo długo i mało kogo na to stać. Uważam za bardzo niestosowne i raniące wiele osób czytających te komentarze mówienie o tym, że ktoś, kto wychowywał się w toksycznym domu nadużywa tego argumentu, że wykorzystuje to jako wymówkę dla swojej niezaradności życiowej oraz dla swojego braku odpowiedzialności za własne życie. Jeżeli nie wychowałaś się w rodzinie dysfunkcyjnej, to nigdy nie zrozumiesz z jakimi problemami borykają się dzieci (a później dorośli), które tego doświadczyły przez 18-20 pierwszych lat ich życia. Nie uogólniaj, nie sądź tylko po sobie i po Twoich znajomych, tzn po tym, co znasz z "Twojego własnego podwórka". Okaż trochę więcej zrozumienia i współczucia lub nie komentuj wcale.

nie ma czegos takiego

Jednym, na szczęście są też inne

Wprost przeciwnie, mając taki wzorzec człowiek stara się nie popełniać tych samych błędów bo sam wie co mu zrobiono i własnemu dziecku nie zrobi powtórki

@@magdaw486 Niestety nie zawsze tak jest. Niektórym udaje się robić lepiej niż ich rodzice, ale wiele osób często powiela wzorce wyniesione z rodzinnego domu. Niektórzy stają się nawet gorsi niż ich rodzice, mimo, że wciąż mówili, że tacy nie będą. Niezbędne są świadomość/samoświadomość oraz intensywna i długotrwała praca nad sobą (indywidualna i/lub z pomocą dobrego psychologa, psychoterapeuty lub coacha). Pozdrawiam.

Bardzo rozsądne stwierdzenie,do którego sama się zastosowałam! Pozdrawiam

​@@magdaw486Prawda,ja mam dzięki temu dwójkę wspaniałych dorosłych już dzieci.Mimo wszystko życie jest piękne.

Boże co za bzdury.

Już samo to że widzisz swoje błędy,to dużo i twoja matka też widzała,ja swoje też widzę,a moja nie ma sobie absolutnie nic do zarzucenia

To czy człowiek jest dobrym rodzicem widać dopiero gdy dzieci opuszcza rodzinny dom. Zycze wszystkiego dobrego, dużo cierpliwości i miłości :)

Tak powinny byc szkoły dla rodziców zanim nimi zostaną

@@maggyr.4645 Widzę problem, kto miałby prowadzić te szkoły? Poważnie

@@lilacat5638 Psychologowie, czy doświadczeni rodzice.

​@@maggyr.4645są szkoły dla rodziców

Znam temat 🥲i w 100% się z Tobą zgadzam.

Napraw błąd, i nie powtarzaj.

Popieram, sporo już tych filmików o toksycznych zachowaniach

Łatwo jest krytykować. Po 1-e spróbuj się postawić na miejscu matki. Po 2-e nie ma idealnych matek tak jak nie ma idealnych ludzi! Już sobie wyobrażam tych ludzi grzebiących w przeszłości i wyszukujących złych cech u swoich matek!

"Dobre "wzorce to wszystkie ODWROTNE Bez przegięcia w jedną ani druga stronę

Kasia Sawicka zrobiła kilka miesięcy temu filmik o "13 typach toksycznych ojców". Polecam.

ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-DvPHWVAjNK0.html

Dobry pomysl. Popieram. Pewnie pierszy to alkocholik i narkoman...

mam nadzieje, że uda Ci się jakoś z tego wyjść

Wspolczuje ci bardzo! Odetnij sie bez litosci.

Moja też ma wszystkie 8 i jeszcze takich których tu nie ma🤦

W dużej mierze się da. Nie wykręcaj się od odpowiedzialności za siebie.

Brzmi jak bardzo spersonalizowany odcinek😅 myśle że wystarczy poczytać trochę i wiele jest takich zachowań juz opisanych które można łatwo przełożyć na taką sytuacje

Masz pełne prawo być na nią zła. Nadal próbuje się wybielić Twoim kosztem, to Ty jesteś zła bo "wyłudzasz pieniądze". Moja też potrafi walić na oślep, nie oszczędzi nikogo, nie patrzy na konsekwencje jeśli jej wizerunek jest zagrożony , nie cofnie się przed niczym.

@@Florka100 bo one są toksyczne. Ja całe życie szukałam winy w sobie, przez moją matkę, która mnie nauczyła, że miłość boli. Poznałam alkoholika, który mnie skrzywdził i wykorzystał, a potem porzucił jak zwykłe gówno. Gdybym miała dobre wzorce nigdy nie byłoby takiej sytuacji bo umiałabym się poszanować. Mój były i moja matka z zachowania identyczni, chodzę na terapię i dopiero teraz uczę się jak żyć. Także odnośnie twojego komentarza ja ci współczuję, ja wiem jak to jest i mamy prawo czuć złość i żal do matek. Trzymaj się

@@iga6493 Ja miałam dużo szczęścia bo miałam świetnego ojca, dziadków, wujków. Babcia mnie akceptowała taką jaka jestem, bliscy męzczyźni nauczyli mnie, że jestem wyjątkowa i jako kobieta i jako człowiek. Gdyby nie to, byłabym dzisiaj tak powykręcana psychicznie, że pewnie nie potrafiłabym normalnie żyć. Tym bardziej, że znęcała się nade mną też fizycznie. Nie wiem czy u Ciebie tez tak jest, bo u mnie całe otoczenie uważa, że mam wspaniałą matkę a koleżanki już od najmłodszych lat mi jej zazdrościły. To jest mistrzyni autokreacji :D Trzymaj się i życzę byś jak najszybciej nie potrzebowała terapeuty a miała kogos bliskiego kto będzie rozumiał Ciebie i Twoją sytuację bez szczególnych wyjaśnien. To najlepsza terapia.

@@Florka100 ja też właśnie mam wspaniałego ojca, który mi pomaga jak tylko może i czasem myślę, że taki ojciec jakiego ja mam to wynagrodzenie za psychiczną matkę. Ona była zaburzoną kobietą, skrzywdziła mnie na całe życie ale wiem, że jeśli się to przepracuje to można z tego wyjść. Masz całkowitą rację, że bliskość i akceptacja od kogoś jest najlepszym lekarstwem. Tak jak mówi moja terapeutka wszystko jest po coś, coś się zdarzyło ale można z tego wyciągnąć coś dla siebie i moje lęki, relacje ze złymi ludźmi też były po coś, żebym zrozumiała, że nie szanowałam swoich uczuć. Toksyczni rodzicie krzywdzą na całe życie, u mnie w rodzinie mojej matki nikt nie lubi całkiem słusznie, a skoro u ciebie robi za wzór to pewnie czujesz niesprawiedliwość skoro wyrządziła ci krzywdy. Będzie kiedyś jeszcze dobrze, nic straconego każdy problem da się pokonać jeśli się bardzo chce, trzymam kciuki za ciebie i powodzenia

A.Miller „Toksyczni rodzice” , ona zaczęła tę toksycznà tradycję.

W przyszłym tygodniu.

I ty jesteś taka sama!

@@martasiemaszko7610 czemu

Znam to. Nie podpowie na spokojnie, nie zasugeruje ale potem jakby czekała na twoje potknięcie, na braki, na niedomyslnosc...

Jest zazdrosna;)prezenty to może wyrzuty sumienia.

Gratuluję siły charakteru, bo to jest właśnie to. Charakter z którym przyszłaś na świat, czy jak kto woli - temperament.

@@ewa5186 Ach, w takim razie bardzo dziękuję, jestem prze-szczęśliwa!... Mogę dodać, że na świecie chyba zawsze jest jakaś równowaga - bo lata przykrości zrekompensowały mi lata radości; wiesz, jak się cieszyłam, kiedy matka wyleciała za granicę? - to było 5 lat temu, a mnie to dalej cieszy.

@@ewa5186 Charakter ukształtował się pod wpływem krytyki, przekory i wew siły.. Bo tak właśnie trzeba - szukać oparcia w sobie - nie w człowieku innym.. Ale dla małego dziecka rodzic jest całym światem.. Obecnie zbyt łatwo i często szukamy usprawiedliwienia dla słabości i niemocy w grzebaniu i szukaniu przyczyn w przeszłości zamiast tu i teraz pracy nad sobą i wyrabianiu wew siły... Samowychowanie jest zapomniane a mamy masę miałkich ludzi.. Mówię to do siebie także ZAMIAST walczyć o siebie, zaakceptować przeszłość i wybaczyć rodzicom to szukana jest wymówka - jestem taki i już bo matka toksyczna, bo ojciec nieobecny.. Z żalem do rodziców o wszystko trudno jest żyć, a na pewno to życie nie będzie szczęśliwe. Teorię poznajemy ale jakie rozwiązanie teraz?

@@renatas1626 Tak, tak, ja się z tym zgadzam. Mamy podobne zdanie na ten temat. Jednak jestem też przekonana, że to iż charakter człowieka kształtuje się przez całe życie nie zmienia faktu, że przychodzimy na ten świat już z pewnymi cechami osobowości. Dusza, temperament, dosza, nazwij to jak chcesz.

@@ewa5186 Tak, te wrodzone cechy kształtuje rodzina i najbliższe otoczenie, normy, wymagania, mądre wychowanie i wartości tj. miłość, prawda itd. Zaniedbanie emocjonalne dziecka jednak skutkuje problemami w życiu dorosłym. Każdy z nas ma jakieś deficyty, z którymi musimy się zmierzyć, dojrzeć, przepracować a to trwa nieraz latami

Nie. Odczuwane uczucia nie kontrują krzywd jakie się wyrządza.

@ Kurcze, to do du..y.

@@aleksandrastaj4718 daj z siebie wszystko zeby to zmienic poki dzieci to sa jeszcze dziecmi. Pozniej moge dac ci gwarancje ze dzieci beda cie nadal kochaly ale jednoczesnie nienawidzily i jak znajda sily to uciekna od ciebie jak ja od swojej matki. Rzadko ja widuje a jak ja widuje to juz mam bol brzucha jak tylko otwiera buzie. Takze rzadka i szybka wizyta z litosci z mojej strony. Moze dojsc do tego ze nie wytrzymam kompletnie i wyjade za granice zmienie numer.