Jak wygląda moje życie z ADHD? Aleksandra Miksa Woźniak o edukacji domowej i macierzyństwie! 

Mój też😊

I mój ❤

I mój

moj tez

Szkoda, że już nie ma

Uwielbiałam ich kanał... Żałowałam tylko ze miałam już tak duże dzieci kiedy one zaczęły nagrywać.... W obecnym wywiadzie kompletnie nie zgadzam się z poglądami na edukację....

Za Anią nie tęsknię, mam wrażenie, że za chwile wyskoczy mi z lodówki. Ale za Olą i owszem. Tym większa radość z tego wywiadu ❤❤❤

Ja to samo 😅 cieszę się że je "poznałam" Dobrze jest je widzieć ponownie czasami w necie

ola jest na insta można ją oglądać ;) ,a ja lubię oglądać też kazania jej męża ;) bo niestety w kosciele chrześcijan baptystów kobiety nie głoszą

Nie wiem czemu nie, ja nie jestem osoba która byłaby zamknięta na inne poglądy i sposób na życie niż mój 😉

Dziękuje ❤️

🙌❤️

Są o wiele lepsze metody uspołeczniania niż upośledzony sposób szkoły konwencjonalnej.

@@barbaramariawroblewska no i? To proszę korzystać.

❤

❤

❤

❤

❤️

🥰

❤

Ja również bardzo się cieszę ☺️

Bardzo dziękuje ❤️

Ma pewno robiłaś to tak, jak umiałaś najlepiej :) Dzisiaj jest znacznie więcej łatwodostępnych informacji

Wiele osób stać, żony przedsiębiorców, polityków, wziętych programistów czy lekarzy na przykład 🙂

Zgadzam się, ale inny wywiad oglądałam o osobie z tej religii i to jest jak sekta. Dzieci odizolowane od społeczeństwa tylko w danej grupie znajomych żeby czasem ktoś ze świata im w głowach nie zasiał ziarka niepewności w sens ich religii.

jako mama 2 małych dzieci z małą różnicą wieku muszę stwierdzić, że z kolei dawno nie słyszałam rozmowy tak podnoszącej na duchu. Gdybym miała wymienić ile robię w ciągu dnia, ile ciągnę na barkach, to szok. Moja 88-letnia sąsiadka, która zza płotu ogląda co robię z dziećmi w ciągu dnia, łapie się za głowę i nieraz pyta jak to robię, że wszystko ogarniam, a ja mówię, że nie ogarniam. Ale kiedy daję jej ser, to ona widzi ser i jest pod wrażeniem kiedy to zrobiłam nie mając pomocy mamy czy teściowej. A ja robiłam to z dziećmi - starszy 3latek stał na krześle obok mnie i razem ze mną mieszał w garze, a młodszy stał na drugim krześle i łapał wszystko co było na blacie, a ja odsuwałam prędko wszystko co mógłby zbić lub połknąć. Potem wyrywali sobie też zabawki, oglądali książeczki, które albo czytałam, albo jeśli mogłam, to recytowałam z pamięci, układali klocki, wyjęli wszystkie miski z szuflady i rozrzucili po podłodze, potem zagoniłam ich do sprzątania, a jak posprzątali, to młodszy wylał jego mleko i trzeba było go przebierać i myć podłogę (słuchając w tle ryku starszaka, który w każdym momencie może wyładować się na młodszym uderzając go klockiem w niezrośnięte ciemiączko). Codzienność, która jest tak intensywna, że aż umyka, a wieczorem poza zmęczeniem mam np. ser, który jest przepyszny i możemy o tym pogadać - jak wyglądał proces, czy jest lepszy niż ze sklepu i jaki zrobimy następnym razem. Poza serem biorę dzieciaki raz w tygodniu o 7 rano na targ - ubieram ich, wsadzam do samochodu, a potem robimy razem (i obaj są bez wózka) zakupy. Raz w tygodniu na zakupy do większego sklepu, raz w miesiącu do biblioteki, w niedzielę rodzinnie do kościoła i z mężem za nimi łazimy. Sama gotuję dla nas, kupujemy jajka, mięso i mleko lokalnie. Moje dzieci też nie oglądają bajek, nie mają zabawek grających, nie jedzą słodyczy (siłą rzeczy po prostu wszyscy ich nie jemy), dużo się przytulamy i często czytamy książki siedząc na kanapie. Chłopaki biorą udział w grabieniu liści, w pracach ogródkowych, w rwaniu rukoli lub sianiu rzodkiewek; wstawianiu prania, czasami zbieraniu prania, nieraz w gotowaniu - mój starszak potrafi już samodzielnie rozbić jajko bez szkód. Ale mogę też wymienić mnóstwo małych porażek - to, kiedy któryś dzień z rzędu kładę się wieczorem i zastanawiam się co będzie jutro, czy przeorają mnie bardziej niż dziś. Kiedy mąż pyta mnie co dziś się działo, a ja się zastanawiam kiedy było rano lub gdy zasypiam w trakcie obiadu - nie z niewyspania, a dlatego, bo od rana zdarzyło się tyle, że prawdopodobnie mój organizm mówi "dość" i muszę się zdrzemnąć, żeby dojechać do wieczora. Że starszy siada na młodszego średnio 20x dziennie, że jakiś płyn wylewa się na podłogę każdego dnia 2x, że często nie wiem jak mądrze podejść do konfliktów, złości, niezrozumienia moich dzieci. Że czasami wchodzę do łazienki i czuję wstręt, bo tak dawno nie była myta, ale naprawdę nie było kiedy tego zrobić i aż bym kogoś wynajęła, żeby posiedział z moimi dziećmi, żebym umyła kibel, co nosiłoby wręcz znamiona przyjemności. Tylko, że za bardzo się nad tym nie skupiam, po prostu widzę taki podstawowy efekt - moje dzieci mają się dobrze, a ja (paradoksalnie) jestem w najwspanialszym momencie mojego życia i ani studia, ani praca zawodowa, ani nic co w życiu robiłam nie dało mi takiego paliwa i takiej satysfakcji jak to, co teraz robię. Nic też nie scaliło mojego małżeństwa i nie dało mojemu mężowi siły do pracy nad sobą. I to w sytuacji, gdy żyjemy w jakiejś pralce z wirowaniem 1000. Moja mama gdy do mnie wpada łapie się za głowę, teściowa, sąsiedzi też. A my z mężem jesteśmy po środku tego tornada i myślimy sobie "no dzień jak co dzień, nie ma o czym gadać, jest zajebiście".

@@agnieszkazysk6755 I to co napisałaś mnie dużo bardziej podnosi na duchu niż wywiad. Ja też mam 2 dzieci i ogrom obowiązków. Prowadzę do tego działalność gospodarczą więc nie mogę z dziećmi zrobić sera i nie mogę zasypiać w południe bo muszę pracować. Ze starszym dzieckiem trzeba jeszcze pilnować lekcji, zajęcia dodatkowe itd. Ty nie masz pomocy od rodziców a ja pomagam moim rodzicom. Życie na nas matki zrzuca mnóstwo obowiązków i jestem za tym aby podkreślać że Nie zawsze dajemy radę! Nie jest idealnie! Jest ciężko i warto prosić o pomoc. I dzieci też muszą widziec w domu matkę zadbaną, zaopiekowaną i wypoczętą. Ja chcę aby moja córka jako matka dbała też o siebie a syn aby w życiu dorosłym szanował swoją żonę i dbał o nią.

@@ewelina8132 To żadna sekta. Proszę poczytać o kościele Chrześcijan Baptystów, jako jednego z odłamu protestantyzmu, niż pisać takie głupoty, chyba z ignoranctwa. Nie wiem kto wpaja takie rzeczy, że dzieci są odizolowane, bo ja (mimo że baptystką nie jestem) to znam wiele osób które żyją „normalnie”, a nie w oderwaniu od rzeczywistości i mam tu na myśli spory przekrój wiekowy, od lat najmłodszych aż po dorosłość.

​@@barbarachomicz2225Pani pomylila chyba ten odłam wyznaniowy ze świadkami Jehowy 😂

❤️

❤️🙌

❤️☺️

❤️

Dziękuje pięknie 🥰

Bardzo mi miło, zapraszam częściej ☺️🙌

❤️

❤️

Ciekawe to jest właśnie. Mózg się zmienia na pewno ! Baby brain itp. ale teraz zewsząd ktoś sobie diagnozuje ADHD 🤔

Dokładnie! ❤

Miło mi ❤️

Prawda, pieniądze szczęścia niedają ale napewno dają możliwości i wybór.

Tak, tylko pamiętaj, że zarabia się nie tylko na etacie. Prowadząc instagrama, robiąc współprace i reklamy można zarabiać również z powodzeniem i dokładać się do budżetu domowego. Czasy, kiedy wszyscy pracowali od 8 do 16 na etacie już naprawdę się skończyły.

​@@dominikaiwan8335ale nie każdy chce i może w taki sposób pracować. Jest milion etatów, które muszą być wykonywane, żebyśmy jako społeczeństwo funkcjonowali. Nie każdy chce być influencerką.

@@Kikurinda Ale ja nie mowie o byciu influencerem.🙄 Jest o wiele więcej opcji niż etat i bycie influencerem.

Ale ed może być tańsze, bo nie trzeba płacić za dowóz, podręczniki itp

❤️

Bardzo dziękuje ☺️

@@aniakolasinskaszemraj ❤️

❤️

Będzie może nie mama, ale osoby w spektrum.

@@aniakolasinskaszemraj Spoko, czekam więc, choć gdyby kieeedyś udało się z mamą to by było coś mało spotykanego. Jest dużo relacji rodziców, których dzieci są w spektrum i tylko kilka polskojęzycznych, gdy to rodzić jest w spektrum. A relacja dziecka, który opowiada jak to jest mieć rodzica w spektrum, to chyba tylko jeden raz trafiłam krótką notkę

Mama 5 cioraczkow z Krakowa jest w spectrum

Ja tak tego zupełnie nie odebrałam. Natomiast osobiście uwielbiałam chodzić do szkoły, a mój mąż, który był w edukacji domowej, myślę że trochę jednak stracił i żal mi go. Moje dzieci na pewno idą do szkoły:)

To trzeba było się tak urządzić, żeby mieć taką możliwość 🤷. Najgorsze co można zrobić małemu dziecku i jego psychice to wysłanie go do żłobka, przedszkola, zerówki ( szczególnie na długi czas, a to bardzo często ma miejsce i małe dzieci siedzą z obcymi ludźmi po 8-10 godzin dziennie) gdy powinno być z rodzicem w domu. Do tego udowodnione zostało, że dzieci lepiej się rozwijają przy odpowiednim kształceniu domowym i do czego człowiek a w szczególności dwoje rodziców jest się w stanie przygotować finansowo. Jeśli ktoś chce i myśli racjonalnie to nie będzie z tym problemu.