jakuzi - koca bir saçmalık şarkısının sözleri. 

Herkes şarkıyı sevdiği birine ithaf etmiş, bende Kıbrıs'tan Adıyaman'a voleybol şampiyonası için giden ve ölen arkadaşlarıma, öğretmenlerime ithaf ediyorum.

Ne arkadaşım kaldı ne sevdiğim ne başarım kaldı ne mutluluğum ne hevesim kaldı ne aşkım ne gözyaşım kaldı ne sabrım ne sen kaldin

Artık mutsuz bile değilim, hiçbir şey hissetmiyorum...

Doğru insan tarafından terk edilmiş hissi ile birlikte bu şarkı 🥲💔

Türkiye'de sıradan bir Genci anlatan mükemmel bir şarkı

ben bu şarkıyı aileme ithaf ediyorum. teşekkür ederim en değersiz siz hissettirdiğiniz ve artık hiç bir yerde değerli hissedemediğim için. çünkü ben ne zaman bir şey istesem, bana verilen koca bir saçmalık :)

kırık kalplerin başa sarıp sarıp dinlediği kadim şarkılardan durduk yere kırılan onca kalp hayal kırıklıkları jakuzi cok iyi yorumlamış aşk pismanliktir arkadaşlar

Hiç aşık oldum diyebilecek kadar birini sevmedim , sevemedim de zaten...her zaman sevmekten, sevilmekten korktum ben.her daim geleceğim için çalıştım.sevgiden iyileşen kim vardı ki etrafımda zaten. aşık olmak benim için bile bile lades demekti. sanırım hala daha öyle... bir gün karşıma biri çıkar mı bilmiyorum yada ben duvarlarımı yıkabilir miyim bilmiyorum.tek bildiğim ve istediğim hayatımı başkasının ellerine bırakmamak.

Ben bu şarkıyı babama ve sevdiğim çocuğa ithaf ediyorum. Ben küçüklüğümden beri annemin nasıl dayak yediğini ,babamın dışarıya ne gözle baktığını ,babamın sırf anneme vuramadi diye bana vurmasını asla unutmam. Daha ilkokula bile başlamıştım sabah 7 sulariydi. Babamın telefonunu koltuğun üstünde gormemle alıp çizgi film izlemiştim. o sırada babam uyanıp telefonun bende olduğunu gördüğünde telefonu alıp bana tokat atmıştı. Sırf telefonunu aldığım içindi bu tokat. Acaba ne sakliyodunda bana tokat atmıştın? Gecen günlerde yine annem ile babam kavga ediyordu. Bi' süre sonra kavga fazlasıyla büyümüştü, babam yine anneme gitmesini yoksa onu oldurecegini falan söylüyordu. Annem alışmıştı ve bizde alışmıştık. Artık annemi koruyabilirdik, babamı durdurabilirdik. Daha sonrasında kavganın içine şiddet eklendi ,babam annemin tişörtünü yirtmisti ve ona vurmaya başlamıştı. Ben annemin önüne geçmiştim ,ablamlar ise annemi kaldırıp götürmeye çalışıyordu. Babam bana sinirlenip gozume çok sert bir şekilde vurmuştu. Benim gözüm hafiften şişmiş ve kanlanmisti. O gece saat 2/3 gibi uyumustum. Ama o an annemin yerde kalışı, babamin bana vuruşunu, ablamlara bagirisini, kolumu sıkmasini asla unutmam. Babam her zaman ailesine yaranmaya çalışırdı. Küçüklüğünden beri kendi ailesinden sevgi görmemiş, her zaman geri atılmıştı. Fakat 40 yaşına gelmesine rağmen ailesinin ne halt olduğunu anlayamiyor. Bize ailesinin atmadığı iftira, yapmadığı büyü kalmamıştı. Bunlara rağmen babam bizi suçlu görüyor. Kendisi kaza geçirdiğinde annesi veya babası yoktu onun yanında, biz vardık. Butun bu fedakarlıkları görmezden gelip bize "ben olmasam siz genel eve girersiniz." dedi. Sen hangi hakla kızlarına hadi onu geçtim eşine or*spu diyebiliyorsun? Sen kimsin ya, bu hak sana nerden geliyor? Sen her zaman baskalarinin eşine ve çocuğuna değer veriyordun. Beni ve ablalarimi baba sevgisinden, annemi eş sevgisinden, sevkatinden mahrum biraktin. Sen hiçbir şekilde annemin gece döktüğü gözyaslarinin hesabını veremeyeceksin. Peki ya bizimki? Bizim gözyaşlarımın hesabını verebileceğini mi saniyosun? Asla veremezsin. Vermeyi düşünme bile. Bizim sana yaptığımız iyiliklerin karsiligini verebilir misin? Cehennemde kaç yıl kalırsan kal hiçbir zaman hakkımızı sana helal etmeyeceğiz. Gerçekten bu kadar değersiz hissettiremezdin baba. 2021-2022 yılında ben 7. Sınıfa gidiyordum. İlkokulu ve ortaokulu aynı yerde okuduğumuz bir çocuk vardı. Çok saygılı ve efendi bir çocuktu. Ben bundan hoşlanmaya başlamıştım okulun başlarında. Onu görmek için koridora falan çıkıyordum. Arkadaşlarıma falan hep ondan bahsediyorum. Bi' ara bizim sınıf ve bunlarin sınıfı ayni ders disardaydi ve ben çantamı sahnenin kenerina koymuştum. Bu çocuk ve arkadaşları sahnenin orda oturmuşlardi. Ama benim sevdiğim çocuk benim çantama kafasını koyup uzanmıştı. Onun çantama basını koyduğunu gormemle hem çok sevinmiş hem de çantamı daha çok sevmeye başlamıştım. Onun her halini, dağınık saçlarını, taranmış saçlarını, şapşal halini, düzenli halini, mutlu gözlerini, uykulu halini, en çok ben severdim ve en çok ben tanirdim. Ama onun gülüşü kalbimi söker alırdı. Arkadaşlarının yanında biraz küfürbaz fakat büyüklerinin yanında efendi bir çocuk olmasını en çok ben tanirdim ve en çok ben bilirdim. Birisi şu an çıkıp bana onu neden sevdiğimi, onu neden bu kadar abarttigimi sorsa yapabileceğim eşi benzeri olmayan betimlemelerle anlatırım. O gerçekten bir şaheserdi. Yani benim için öyleydi. Onun sınıfında bir tane kız vardi ve kız güzeldi. Ben kendi içimde onları yakistirmaya başlamıştım. Çünkü o çok güzel ve o çocukla gercekten yakisiyorlardi. Arkadaşlarım bile benimle onun yakışmadığını ve benim onun yanında sönük kaldığımı, çirkin olduğumu soyluyorlardi. Haklilardi. Daha sonra bu çocuğun o kızdan hoşlandığını duydum. Kendi içimde o kızı kiskanmaya ve ona karşı nefret beslemeye başlamıştım. Hem o benden kat kat daha iyiydi. Babası iyi biriydi, üstünde aile baskısı yoktu, o çocukla bulunuyordu, ona benden daha yakındı, derslerinde çok başarılıydı, daha zayifti, ince belliydi saçı düzdü, parlaktı ve en önemlisi benden çok daha güzeldi... Ama ondan iyi olduğum tek birşey vardi. O çocuğu ondan çok daha iyi tanıyordum. Doğum tarihini, ne sevdiğini ne sevmediğini, en sevdiği rengi, burcunu, ailesini, ailesinin ne işle uğraştığını, hangi takımı tuttuğunu ve daha fazlası. Bunlari biliyordum ta ki onun arkadas ortamında sadece alay konusu olduğumu, beni sadece arkadaş olarak gordunu ogrenene kadar. Ama ben bunu da biliyorum ki o beni arkadaş olarak bile görmüyordu. O beni hiçbir şekilde bilmiyordu, o beni benim onu tanıdığım kadar tanımıyordu. Onun sayesinde kendimi bulduğunu, ve onun doğru kişi olduğunu dusundugumu bile bilmiyordu. Onun bu düşüncelerinden sonra onu asla tanımadığımi anladim. Bir insanı tanımak onun adını soyadını bilmekle, hangi rengi sevdiğini, hangi takımı tuttugunu bilmekle olmuyormuş. Onun sayesinde kendi arkadas grubumda, sınıfında bile alay konusu oldum. Sınıfın ortasında onun yüzünden agladigiim için kendimden nefet ediyorum. Onun yüzünden en ufacık bir temasta bile heycanlanmaktan nefret ediyorum. Hocalarının bu olayı bölmesinde nefret ediyorum. Senden nefret ediyorum. Keşke seni görmeseydim, keşke arkadaşlarıma senden bahsetmeseydim, keşke seni gördüğümde kalbime soz gecirebilseydim, keşke her evinin önünden gectigimde seni görmeye calismasaydim, keşke bütün dinlediğim şarkılari sana armağan etmeseydim, keşke seni rüyamda görecek,seninle hayaller kuracak kadar seni sevmeyeseydim. Keşke senin yüzünden kendimi aç bırakmaya calismasaydim. Keske o kiza benzemek için cabalamasaydim. Keşke kendimden nefret etmeseydim. Babamdan bir farkın yok. İkimizde bu kadar degersiz hissettiremezdiniz.

Bişiler gerçekten geri alinamicak kadar acı verici

Hoslandigim kisiyle sira arkadasiydik ve cok iyi anlasiyorduk, bende kisa surede hoslanmaya baslamistim. Birlikte 5 6 ay kadar oturduk ayni sirada. Sonra birden, beni gormezden gelmeye basladi, hergun sakalasirdik, sakalari kendime yapiyormus gibi hissettim. Daha sonrada zaten hoca yer degisikligi yapti ve ayrildik. Eskiden beni hayatta gibi hissettiren o cocuk simdi baskasina ilgi veriyor ve 1 yil gecmesine ragmen, benim hislerim gecmedi.. ve en kotusu o cocuk gozume bakiyor, bakmaya devam ediyor. Sanki hicbirsey olmamis gibi, sanki hicbirsey yasanmamis gibi. Aptalca ve cocukca biliyorum ama onunla hic konusmamaktansa sadece arkadas olarak kalmayi yeglerdim. Okuduysaniz tesekkur ederim, bunu anlatacak birim yoktu. Iyi gunler/aksamlar ♡

bu sarki sanki hislerimi tercume etmemde yardimci oluyor, hayata karsi nasil durdugumu anlatiyor gibi hissediyorum ve agliyorum

"Çünkü ben ne zaman bir şey istesem bana verilen koca bir saçmalık"

"çok yorgunum." Diyebileceğim tek şey bu...

Jakuzi'nin kalbimi bıraktığım şarkılarından biri , teşekkür ederim Gizem !

"Bilirsem hata nerde bilirsem hiç şaşırmam kafanı şişirmem.."

Son ses kulaklıkla dışarıda yanlız gezmek ve bu şarkını açmak>>

Acısı olanlar en derinden hiiseder bu şarkıyı

beni yurtta hayatta tutan nadide şarkılardan birisiydi :')

"çünkü ben ne zaman bir şey istesem bana verilen koca bir saçmalık"

hayatta en çok insana kabullenmek koyuyormuş. seni değersiz hissettiren insanları kabullendiğinde bitiyor her şey

Keşke ilk dinlediğim o Nisan aylarında buraya bir yorum bıraksaymışım. Bu şarkı mükemmel hissettiriyor. O zamanlara dönmek istiyorum... Şimdi berbat bir hayatım var. Ama hala acı bir şekilde gülümsüyorum... (:

böyle şarkıların yorumlarını çok seviyorum çok fazla hayat hikayesi öğreniyorum sahte ya da gerçek olması farketmez çok güzel

şarkının kendisi, özellik bestesi, o kadar hoşuma gidiyor ki ara sıra enstrümantal açıp dinliyorum

7 yıllık arkadaşımın bi benle dalga geçmediği kalmıştı o da oldu bütün kusurlarımı yüzüme 5 dakikada çarptı sağolsun

Bu şarkı hatalarımı yanlış tercihlerimi, karşıma çıkanları, yanlış yerde olduğumu ve kendimi buraya ait hissedememi yansıtıyor

bu sarkının hayatımdaki yeri o kadsr büyük ki hislerimin karşılığı cidden daha değersiz hissettiremezdin.

o sevindirici karelerin sonsuz bir karanlığa gömüldüğünü hatırlamak acıtıyor insanı. Bir kabulleniş, hepimizi yıpratan. O tandıkılığın içinde çekilen yabancılık uzaklaştırıyordu andan, her şeyden. Bir duyguyu tatmak binlercesini sildi kalbimden, bir iz bıraktı...hissizliğe iten bir kesik.

Bende şarkıyı beni değersiz hissettiren aileme armağan ediyorum

Bu şarkıyı dünyada en çok sevgimi hakeden insana , kendime ithaf ediyorum. Kendim ve sivri dilim, beni üzmeyin. Koca bir saçmalıktan fazlasına layığım , beni pes ettirmeyin.

Böylesine önemli bir dönemde onlarca potansiyel aday arasından kaybedebilecek tek adaydı. Şaşırtmadı ve kaybetti. Biz de kaybettik. Ben bu şarkıyı Kemal Kılıçdaroğluna ithaf ediyorum.

Aynı şeyleri yaşayıp aynı duyguları geçiren insanlar ve bu duygulara tercüman bir şarkı...

Şarkıyı beni sürekli üzen iç sesime ithaf ediyorum bende.

Şarkıyı daha yeni keşfettigime üzülüyorum. Sözleri ve nakaratı o kadar icime işledi ki... Hissetiğim duyguların aynısı, daha değersiz hissettiremezdin mert... Benim duygularimi hiçe sayan, bana sadece alay edermiş gibi davranan, bizim için hiç çabalamayan ve bana seni seviyorum deyip hiç sevmeyen sana ithaf ediyorum... 4 ay olmuş ve ben kimsenin peşinde koşamayacağımı, gelmek isteyenin koşa koşa gelebileceğini, gerçekten sevenin yapamayacağı şey olmadığını ve en önemlisi kimseye haddinden fazla değer vermemeyi öğrendim. Onun için böyle anlamlı sözlere sahip olan bir şarkı dinleyemem... Kendime olan saygım ve gururum artık izin vermiyor onu unutmamama... Bu yüzden buraya neden yazıyorum bilmiyorum ama artık bitti, içimde sana karşı ufacık bile bir şey kalmadı mert... Nefret dahi çünkü sen onu bile hak etmiyorsun...İçimde ki her şeyi, hayat enerjimi, eski neşemi, her şeyi aldın... Umarım mutlusundur, umarım kimse sana senin bana davrandigin gibi davranmaz...Benimki sonucunu bile bile ladese girmekti ve sonunda lades oldum... "Çünkü ben ne zaman bir şey istesem bana verilen koca bir saçmalık..."

bu şarkı bana bi dönem beni daha önce hiç hissetmediğim kadar iyi hissettiren bana çok benzeyen ve hayatımda en cok etki bırakan hoşlandığım çocugu hatırlatıyor. bu sevgi bir çılgınlık yapmama vesile olmustu ve ben asla yapmam dediğim şu açılmayı yapmıştım. çocukla 3 ay konusmustuk hep bir belirsizlik içinde ama ben her gün daha da umutlanırken 2 gün konuştuğu kızla sevgili olmustu ve dönem bitene kadar gözümün önünde birbirlerini sevmelerini izlemiştim. o zamanlar aynı dershaneye gidiyorduk zaten okuldan arkadastık tesadüfende aynı sınıfa düşmüştük. çok acıtıyordu onu başkasını severken görmek. her gün aynıydı çok fazla ağladığımı bilirim. tabi lise son sınıftık. hiçbir şeye odaklanamıyordum. tek düşünebildiğim o kadar ay onunla konusup ona bir şey hissettirememiş olmam, 2 gündür tanıdığı kızla da sevgili olacak kadar yakınlaşmasıydı. çok üzülüyordum ama şuan bosuna üzüldüğümü fark ettim. kafamda öyle bir konumlandırmıstım ki çocugu... aslında ona değil kafamda kurduğum haline aşıktım. bunu anladım en son. ama bana hissettirdiği hisler çok güzeldi muhtemelen onun bana hissettirdiklerine de asık olmus olabilirim. şuan bir şey hissetmiyorum çok şükür zaten kaç ay oldu bi daha birbirimizi görmedik her şey gelip geçiyor...

Hislerime tercüman olan bir şarkı 💔

O kadar hissettiğim bir şarkı ki her bir cümlesi ayrı ayrı :)

''Bir insanın bir insana böyle içi gitmemeli...'' --E

Bu şarkı bana o kadar değişik hissettiriyo ki sanki söyleyemediğim her şeyin tercümanı oluyor benim için

Farkli hissetiren bir şarki ✨

save your tears vibe'ı veriyor bu şarkı

Klasik müzik dinlerken nasıl buraya geldim,kalbin neye ihtiyacın olduğunu senden iyi biliyor sanırım..

Senin tercüme ettiğin şarkılar benim kulağıma başka geliyor.....

seni uzaktan bakarak sevdim bana baktığın gözlerinle kalbime bir kelebek kondu bu kelebek kalabilirdi bana değersiz hissettirmeseydin ben seni her seyinle herhalinde sevdim sen beni her halde sevdin hatta sevmedin bana sevgiyi fazla görsün nasıl birsin nasıl bu kadar korkaktin. Yüzüme bakmayın arkamdan bakarken görmedim mi, gördüm ama sen hiç bir zaman yüzüme bakmayi denemedin sen beni sevmeyi denemedin.

İnsanlar beni bu şarkının bin de biri kadar anlasa yeterdi be

Neler yasadigimi bilemiyorum. Bazen kendimi cidden deli saniyorum. Ben hevesleniyorum umutlaniyorum hayatimda ki en guzel sevinclerimi yasiyorum ama sonra birden hersey hic olmamisa donuyor. Ya ben kendi kafamda kuruyordum ya da cidden hic olmadi ruyamda falan gordum ve gercekle ayirt edemiyorum. O kadar yoruluyorum ki. Aniden hersey durulunca kendimi sorgulamaya basliyorum. Madem boyle yapacaktin neden baslattin. Aslinda seni gordugumde cidden hic sevmemistim farketmemistim ama birden dikkatimi cektin ve olanlar oldu. Sende de birseyler oldugunu hissetmistim ama olmadi... Neden gozun gozume degdi? Gercekten daha degersiz hissettiremezdin. Bu koca sacmaligin icinde sadece seni sevmistim. Hata nerede? Baskasini sevdigini ogrendigim de anladim hepsi sacmalik. Gozumun ucundan yuzun gitmeyince anladim gercekleri. Nasil birisin beni boyle uzebilirsin? Ustelik senden hoslandigimi anladigimda daha ilk dakika da bile kendimden o kadar odun verip sadece seni bekledim. Seni beklemek.. Ama seni beklerken senin ne geldigini ne de gittigini gormustum. Vakit dolup geri dondugum de seni orada gordum ben seni beklerken sen benden once gitmistin... Bilmiyorum tam ifade edemiyorum kendimi ama boyle.. Gittin ve ben kaldim. Gun boyu zaman nasil gecti anlamadim o kelimeleri duydugumdan beri. Neden bir an da uzaklastin ki? Cevabi belli Cunku ben ne zaman bir sey istesem bana verilen koca bir sacmalik...

Artık daha fazla katlanamıyorum, mutlu gibi görünmeye. Kalbimdeki koca boşluğa ve sızıya rağmen hiçbir şey olmuyormuş gibi davranmaya dayanamıyorum. Yaşamak istemiyorum, yalnız olmaktan nefret ediyorum. Keşke biri için herşey olsaydım, birinin herşeyi olmayı çok isterdim. Ama kimse için hiçbir şey değilim. Yalnız ölmek istemiyorum. En azından sevgiyi hissetmek isterdim, çok üzgünüm.

Bu şarkıyı bitmek bilmeyen takıntılarıma ve okb hastalığıma,anksiyeteme ithaf ediyorum.Sadece daha huzurlu bir hayat istemiştim...

bu şarkı da 'internetteki en gizemli şarkı' vibe var

Okul hakkında hiçbir şey yapamamak çok zoruma gidiyor kelimeler boğazımı düğümleyip ağrıtmıyor, bu asit içmişim gibi yakıyor yok oluyor eriyormuşum gibi.

Bu şarkıyı beni tek anlayan ve seven bana ithaf ediyorum.

Bu şarkıyı aşık olduğum kişi için değilde beni üzen herkes için dinliyorum sözleri melodisi...

Bu şarkı benden kimseye değil. hayatım boyunca sevilmemiş biri olarak artık bu hayatta kimseyi o kadar çok sevip onlara şarkı ithaf etmeyeceğim. Ben kendi seçeneğimin doğru olduğundan şüpheliyim. Belki çok erken ama bu hayatta kalmamın hiç bir nedeni yok. Tek ihtiyacım olan huzur sadece huzur. ben bu huzuru ne annemde ne de babamda buldum şimdi ise tanrıda arıyorum. Lütfen Tanrım beni affet bende istemezdim sonum böyle olsun ama artık huzura ihtiyacım var. Lütfen tanrım yanına gelmeme izin ver.

gizem iyiki varsın içimden geldi kalpp

sayenizde hissizleştim

CIGLIK CIGLIGA AGLAYIP SOYLENMELIK O SARKI

Bu şarkı kendime Nasıl biriyim ki, kendimi bu kadar üzebiliyorum. Değersiz insanlar için kendini nasıl yok etmeye çalışırsın be kızım

beni umursamayan birine ihtiyaç duyup ondan yardım beklemek canımı sıkıyor

Her şeye umutlanıp hiç bir zaman istediğinin olmamssı bu şarkı gibi

Bu şarkıyı kendime ithaf ediyorum. Hata nerde bilmiyorum hata aramayı da bıraktım zaten. Bazı şeylerin kontrolün dışında gerçekleştiğini illa bir yerlerde hata olmadığını kabullendim

Bu kızı kim üzdüysem gözüme gözükmesin, zaten aylardır yok bir geldi hüzünden çıkamadı gitti.

bu şarkıyı ortaokulda çok yakın arkadaşım olan ama daha sonra iki yabancı olduğumuz arkadaşım Damlaya itaaf ediyorum . Benim zamanımda müzik zevki bu tarz değildi yani görmeyeceğine eminim . Aramız çok iyiydi , ikimizin de sorunları vardı ama birbirini tamamlayan puzzle gibiydik . Çok güzel resim çizerdi , Kadıköy de resim kursuna giderdi . Dıştan muhteşem bir hayatı vardı zaten çok güzeldi de ama kıskanmazdım sadece onu o şekilde seviyordum ama sonra ne olduysa oldu pandemi patladı ve uzaklaştık . Bir telefon numaram yoktu iletişim kuramadım . Ama dostumu çok özlüyordum . Lgs bitince 3 ay telefon numarasını bulmaya çalıştım tüm yazımı aldı zorla da olsa buldum çok sevinmiştim hiç konuşacak kimsem yoktu birkaç kez konuşmayı denedim karşılığını bulamadım . Ondan özür diliyorum eğer kalbini kırdıysam çok zor zamanlarda farkında olmasan bile bana destek oldun lisede asla senin gibi bir dost bulamadım , her arkadaş kazığı yediğimde aklıma sen geldin sen olsaydın farklı olurdu diye düşündürdün . Keşke zamanı geri alıp Kursta sen ve Ayşe ile resim çizdiğimiz günlere geri dönebilsem hala resimlerini saklıyorum . Dıştan asla böyle duygulu görünmüyorum ama son 3 ay hayatım çok sıkıntılı geçiyor ve geçeceğe de benziyor sadece biraz içimi dökmek istedim .

En zoru da uzaktan sevmek

Hatamın ne olduğunu bilsem hiç kafanı şişirmezdim, gerçekten. Farkında olmak daha ıstırap verici ki hatam tam olarak, doğmak.

Ben Sanaldan sevdiğime ithaf ediyorum: O kadar calıstım ama olmadı Keşke olsa Keşke beni kırmayıp dinleseydin İnşAllah Onu seçtiğin için pişman olmazsın Beni dinlemeyip değersiz hissettirdiğin için teşekkür ederim Gözümün önünde konuşmanız zoruma gidiyor Hemde gercek yüzünü ortaya cıkarmama rağmen simdi sanalı bırakıyorum Görmen Umuduyla ~☆

Halla hayattayken sevmek için elinden geleni yap. Yalnızca başkalarını değil, Kendini de sevmek için.❤

Yks,ülkem,eski arkadaşlarım,hakkımda kötü konuşanlar...ZİHNİMDEKİ SES. Nasıl birisin? Beni böyle üzebilirsin?

dünyada bir yerlerdesin bilemesem de tam ama beni bilmek zorunda bıraktığın şey benden uzakta oluşun

ben ne zaman bir sey istesem, bana verilen koca bir sacmalık.. anlamı cok büyük bu sarkının, umarım bu kadar anlamlı gelmez bir daha:,)

çok seviyorum her şeye rağmen, hep bilmene ve bana umut verip bir şey yapmamana rağmen seviyorum, sana armağan ediyorum bu şarkıyı..

bu şarkı..bugün beni özlediğini bu şarkıyla fark ettim dönmek için geç değil evin hala sıcak ve eğer üşüdüysen ben seni evime alıp ısıtırım,ısınırsın. ama tek istediğim artık bana hata yapmaman olsun’ seni seviyorum🤍

Hayatimin şarkısı beni perisan etti 10 sene sonra da dinlesem ayni seyleri hissedecegime eminim 🥺

daha degersiz hissettiremezdi dedigimiz her olaydan her insandan sonra yeni bir seyin bizi hepsinden daha cok degersiz hissettirmesi kadar kotu bir sey yok

İkimizin şarkısıydı 1 gün oldu ben hala dinliyorum… sen yüksek sesle dinleme arkadaşının kuzenleri uyanır 😢 -canim hiram

Ağlamak isteyipte ağlayamamayı bilirmisin sadece için ağlar karşın da ki seni hayattan soğutur o cümleleriyle ama sen hala ondan nefret edemezsin o senden çoktan nefret etmişken hala onu istersin salak gibi onla olan iyi anıları düşünürsün o senin kötülüğünü isterken onu mutlu etmek için elinden geleni yaparsın onun gülümsemesi için o ise sadece suratını asar ve sana kötü sözler söyleyip seni maffeder ve ayrılırsınız sen hala o sana bok gibi davransa da sen ondan nefret edemezsin o ise çoktan nefret etmiştir ve okul bir cehenneme dönüşür şu an yaşadığım tam olarak bu nedense yazmak istedim

O kadar kötü hissediyorum ki artık bir şeyler yapmam gerekiyormuş gibi hissediyorum ama gururum ön planda kalıyor ve hiçbir şey yapamıyorum. İçimi dökmek için yazıyorum sadece. Bir arkadaşım vardı, çok yakındık, aramızdan su sızmazdı. Çok iyi biriydi ama aynı zamanda dengesizdi. Garip biriydi ama bir şekilde kendine çekiyordu insanları. Bir dediği diğerini tutmazdı, söyledikleri ve yaptıkları birbiriyle uyuşmuyordu, çok kararlıydı ama kendiyle çelişerek konuşuyordu, söz verip tutmuyordu, arkadaşlarını savunurdu ama aynı zamanda bir arkadaşı haksızlığa uğradığında susardı, çok atılgan biriydi ama aynı zamanda çok içine kapanık sessiz biriydi ve çok duygusaldı, mantığından çok duygularıyla düşünür öyle hareket ederdi. Eleştiri veya uyarı kabul etmeyen, haksız olduğunu kabul etmeyen biriydi. Gerçeklerden kaçar, hayal aleminde yaşardı. Ben onun tam tersiydim. Kararlı, kendinden emin, dediklerimin sonuna kadar arkasında duran biriydim. Yanımda olanları korur kollardım. Aynı zamanda duygulardan daha çok mantığımla hareket ederdim. Eleştirel biriydim. Kırmızı çizgilerim netti, ve aşanı hayatımdan çıkarmaya hazırdım. Şuan bile düşünüyorum da çok zıt insanlardık onunla ama çok yakındık. Bizim giyim tarzlarımız da farklıydı, müzik tarzlarımız, ilgi alanlarımız, konuşma tarzımız, mizacımız, hemen hemen bu tarz çoğu şeyimiz farklıydı. Ama aynı olan şeylerimiz de vardı. Hobilerimiz, eğlence anlayışımız, okuduğumuz kitap türleri gibi ortak şeylerde vardı. Biz bu kişiyle tartışırdık. Genelde mesajlaşarak tartışırdık. Tartışmalarımız genelde onun tutarsızlığı hakkında olurdu. Hep kendiyle çelişmesi ve bunu sorun etmemesi, bunu benimsemesi canımı sıkmaya başlamıştı. Bu tarz olaylarda kendi içine kapanıp, olayı kafasında tekrarlayan biri olduğunu bildiğim için çok üstüne gitmiyordum, biliyordum ki eğer ben olayı büyütürsem aramıza bir duvar örüp o duvarın arkasında kalıp saklanacak ve yüzleşmekten kaçacaktı. Hatta sadece kendini kapatıp saklanmakla kalmayacak arkadaşlığımız da bitecekti. Çok üstelemezdim, bir şekilde idare ediyorduk sonuçta. Bir şekilde idare etmeye çalışsam da yorucuydu benim için. Durmadan kelimelerimi seçerek kullanmak, içimden geldiği gibi konuşamamak beni çok yoruyordu. O çok mutlu, etrafa neşe saçan, enerjik olan ben gitmiş yerine mutsuz, yorgun bir ben gelmiştim. Durmadan kendimi açıklamaya çalışıyordum ama asla beni dinlemez kendi kafasına göre yaşardı. Mesajlaşarak tartışınca " sen mesaj yazıyorsun ben mesaj yazıyorum laf kalabalığı oluyor, geriliyorum." diyerek tartışmayı redderdi. Yüz yüze tartıştığımızda ağlar, göz yaşlarının arkasına saklanır, sanki onun dengesizliği ve duygusallığı benim suçummuş gibi "duygusal biri olduğumu biliyorsun zaten, durmadan bu konuları açıp beni üzüyorsun" der, beni suçlu gösterirdi. Biz bu kişiyle neredeyse bir buçuk yıl beraberdik. Çok yakın arkadaştık. Sonra birden bir arkadaş grubumuz oldu, nasıl olduğunu hatırlamıyorum. Beş kişi bir arkadaş grubundaydık ama beşimiz de birbirimize zıttık. Ama az da olsa ortak noktalarımız vardı. Zıt kutuplar birbirini çeker ya hani, aynen öyle oldu. Ne kadar zıtsak o kadar çektik birbirimizi. Ben bu arkadaş grubuyla çok ilgilenmezdim. Sadece o kişiyle yakındım. Ama o sadece benimle yakın değildi, arkadaş grubunda olanlarla çok iç içeydi, etrafta olan başka insanlarla yakındı. Normalde ben atılgan biri olmama rağmen, bir anda sessizleşmiştim. Herkesle iyi anlaşıyordu ama yalanları fazlaydı. Herkes onun yalanlarını görüyordu ama kimse bir şey demiyordu. Şeytan tüyü derler ya, onda şeytan tüyü vardı. Bir gün bu kız benim arkamdan dedikodu çıkardı. Yalan söylemeyeyim ondan bunu beklerdim ama ihtimal vermezdim. Önce arkadaş grubumuzla, sonra ortak arkadaşlarımızla dedikodumu yaptılar. İki kişi beni uyardı, bak arkandan böyle söylüyor diye. Ben de gittim mesaj yazdım. Tabii ki tahmin edileceği üzere inkar etti. Çok inanmadım. Birkaç gün onunla aynı ortamda bulunmadım, sonra arkadaş grubumuzdan biri aracılığıyla bana bir mektup verdi. İki A4 sayfası boyunca yazmıştı. Cevap vermek istemedim, yorulmuştum ve artık tekrar eskisi gibi olmak istemiyordum. Mesaj yazarak mektubuna cevap verdim ve bana "mesaj yazma laf kalabalığı oluyor, yüzyüze konuşalım" dedi. Kabul ettim. Konuşacağımız günü ve saati söyledi. Gittim o yere. Bekledim, bekledim ama gelmedi. Söz verip tutmuyordu zaten. Onu artık tanıdığım için takmadım. Aradan bir hafta geçti ortak arkadaşlarımız geldi yanıma. Onlara kendimi anlatmaya çalıştım ama her şeyi benden önce o anlattığı için dinlemediler beni. Bana sürekli onu savundular. Neden siz benimle konuşuyorsunuz, o neden konuşmuyor dediğimde bana o senin yüzüne bakmak istemiyor dediler. Gülmeye başladım, ne diyeceğimi, ne tepki vereceğimi bilemedim. Onu o kadar alttan almama rağmen, önce iftira atıp sonra yüzüme bakmak istemediğini söylemişti. Şuan onunla konuşmuyorum, arkadaş grubumuz veya ortak arkadaşlarımız onun konusunu açınca kalkıp gidiyorum. Ama yine de bir yanım onunla konuşmak istiyor. Onunla eskisi gibi olmak istemiyorum, sadece kendimi açıklamak istiyorum. Sadece ona neden diye sormak istiyorum. Neden bana bunu yaptığını sormak istiyorum. Ama aynı zamanda da konuşmak istemiyorum, ben çok çabaladım biraz da o çabalasın istiyorum. Eğer buraya kadar okuyan varsa zamanını ayırdığı için çok teşekkür ederim. Sadece içimi dökmek istedim.

Mükemmel bir video daha teşekkür ederim.

_Anne ben üzüldüm ama dışa vurmadım.Bana sınavımdan ne kadar başarısız olup üstüne bir de bu kadar rahat davrandığımı söylediğinde çok kırıldım._

Ben bu şarkıyı onlara ithaf ediyorum. Aynı evde yaşamamıza rağmen beni hep yalnız hissettiren bana psikolojik ve fiziksel şiddet uygulayan anneme,hiçbir zaman güvenmediğim babama,bana her an başarısız olacağımı söyleyen abime,duygularıma oyuncak gibi oynayıp sonra hiç yazmayan o kişiye,güldüğümü sandığı şakalarıyla beni kıran arkadaşıma,her zaman beni dışlayan kuzenlerime,arkadaşlarıma ithaf ediyorum...Cidden merak ediyorum beni neden hiç önemsemediniz.Sizin yüzünüzden intiharı düşündüğümü bilseydiniz pişman olurmuydunuz.Hep bi hata aradınız ama üzgünüm sorun ben değil sizsiniz.

Bende şu şarkıyı tüm dünyaya armağın ediyorum Yolunuz açık olsun hepinizin gülümsemeyi unutmayın bir gün üzüldüğünüzde ağladığınızda benim şu yorumum gelsin aklınıza ve benim için en önemlisi kendiniz için gülümseyin iyki varsınız...

hiç başlamayan şeyin sonu mu olur hocam

Bu kanala ne zaman video yüklense moralim yerine geliyor... Teşekkürler...

Ben bu şarkıyı kalmasını istediğim ama giden mentalime adıyorum

Çünkü ben ne zaman bir şey istesem Bana verilen koca bir saçmalık...

"nasil birisin, beni böyle uzebilirsin. Sanki herşeyi denedin" "Kalabilirsin, pekala gidebilirsin" "Daha degersiz hissettiremezdin." Gidecegini bildigin birine kal demek gibi. Seni istemediğin farkındasın aslında, kendini kandırıyorsun sadece. Gitmek icin ufacık bir fırsat arayan bir insani kendine saklamak, kalsın istemek o kadar zordur ki bazen; Yüzüne elveda dersen içinden haykırirsin nolur kal diye ama o asla duymaz

hata nerde bilirsem hic sasirmam kafani sisirmem.olmayan hatami bile soylemedin aramiz duzelsin istemedin cunku umrunda bile degildi hicbir zaman olmadi boslugunu doldurdun benimle sadece ama ben seni hayatimin tam ortasina koymustumaq

Hissizleşip artık canının yanmadığını fark ettiğinde anlıyorsun; her şey koca bir saçmalık :)

"daha değersiz hissettiremezdin"...

Kalbime yara bandı olan şarkı yalnız değilim dedirten.

Beni üzen hiçbir insanı affetmek istemiyorum. Çevremde kimi üzdüysem de hepsinin nedeni, özenle saflığını sergileyen kalbimi kırmalarıdır. Annem, babam, arkadaşlarım ve diğer çevrem. Kırılmak beni çok etkiliyor...Dağ gibi kalbim ,bir sözle sarsılıyor. Çünkü o kalp kelimeleri özenle seçiyor. O kalp, kimseyi üzmek istemez ama hep üzülür... Kalp ne ki bir pompa dimi? Fakat onsuz bir hayat olmaz.İnsanı da öyle üzerler ki o kalp daha atmak istemez.Yaşamak da istemez. Bu yüzden paramparça olmuş gibidir. Paramparça hayata tutunur o kalp.

Taciz edilip sonra babamdan dayak yiyip aglarken ismiyle inledigim ve beni bu donemde birakan ve bana soyledigi en son sey "bu aptal asik hallerinden biktim" olan cocuk 6 ay sonra yalanci bahar" sarkisinin linkini atti gunlerce dinledim ama cevap yazamadim bu sarkiyi atmak istedim korktum uzulmekten ya da kullanilmaktan korktum hala seviyormus beni inanmiyorum ama cok seviyorum cok asigim cok ozluyorum ama geri donemiyorum bu sarkiyi dinleyip onu dusunmem cok aptalca ama hisslerimi kontrol edemiyorum daha yazdan onun icin sevdigi mangalar, couple yuzukler, fotografini attigi t-shirtleri alip sakladim 14 subat icin ama veremedim hepsini yaktim seni hep sevecegim dedigim icin dalga gecerdi hep belki sevmedigime inaniyordur ilk defa sevildigimi hissetmistim yanilmisim

ne demek 1 saat önce? Mikemmel bir video olmuş her zamanki gibi

Tükenmişlik. Hayatımda hoşlandığım biri yok sınav senem birşeyler başarmak için çabalıyorum ama olmuyor rakiplerim koşarken ben daha emeklemekte bile zorlanıyorum. Yaklaşık 3 saat sonra uyanıp yarıyıl kampına gitmem lazım ama oturmuşum ölyexe hayatımın çöküşü ile yalnız başıma kalışımı izliyorum

Basketbol kulübüne gidene kadar onu tanımıyordum oraya ilk girdiğimde dikkatimi çeken tek kişi o olmuştu. Daha sonra hesabını bulup takip isteği attım bana yazdı tanıştık bir süre sonra hislerimizi birbirimize söyledik ve sevgili olmaya karar verdik. İlk başta her şey çok güzeldi tam 16 gün sonra sıkıldım ayrılalım dedi ayrıldık. Ayrılığımızın üstünden 1 hafta geçtikten sonra pişman olduğunu geri dönmek istediğini söyledi ve onu hala sevdiğim için bir şans daha verdim. İlişkimiz düzelmişti, ilgili ve nazikti yaklaşık 2 ay sonra kavga etmeye sürekli olarak tartışmaya başladık. Her şeye rağmen normale dönüyorduk o aralar özür diliyordu, değer veriyordu... Şimdi o kişi nerde? Tamamen kayboldu seviyor mu sevmiyor mu anlayamıyorum. Şimdi tek yaptığı tüm suçu bana yıkmak, kalbimi kırmak. En acısı da ne biliyor musunuz benim ne kadar üzüldüğümü bilmeden kırıcı şeyler söylüyor, özür dilemiyor. Eskiden hep ilgiliydi şuan neden böyle olduğunu sorunca bir şey olmadığını söylüyor, yazıyorum sohbet edelim diye uzatmaya bile çalışmıyor, ben yazmasam yazmayacak bile. Çok değişti artık onu tanıyamıyorum. Biliyorum yorumumu asla bulamayacaksın ama beni çok üzüyorsun çok kırıyorsun keşke değer versen sevsen yazsan. Artık çok yoruldum bu ilişkiyi tek taraflı yürütmekten lütfen bir karar ver ya sev ya da sevme benim duygularımla oynayıp beni incitme, lütfen...

sana hediye ettiğim onlarca şarkıdan biri de bu..

beni anlayan tek insandı... paranoyalarımı, okbmi susturan tek insandı. şimdiyse bana kendisi sizofren dedi,tahammül edemiyorum sana dedi, seninle tanıştığım için Allah belamı versin dedi. nasıl biter seni tek anlayan insanın da seni anlamaması acısı? dayanamıyorum..

az kişinin keşfettiği şarkıları ,çok okunmamış kitapları ,ve seni.

Daha değersiz olmak istemyorum

Çünkü ben ne zaman bir şey istesem Bana verilen hep koca bir saçmalık...

Beni üzmene izin verdiğim için kendime kızıyorum ama seni bir o kadar da çok seviyorum.