Şu açıklamalara değilde yorumlara yazıyorlar ya ben her zaman ilk açıklamaya bakarım böyle "kurguu sabitte kuzumm💖" "yorumda güzelimmm" "sabitte ayollll" böyle yazanlar aşırı samimi geliyor ve çok mutlu oluyorummm. Bu arada aşkım çok güzel olmuş eline sağlıkkkk💖💝
°Selamm! Bu benim ilk hikayem olacak. Bu yüzden çok fazla hata içerebilir. Eleştiriye açığım, hatalarımı söylerseniz çok sevinirim hatta, iyi okumalar💖 °İstek hikaye almıyorum💕 °Eğer rahatsız olacaksanız okumayın, oppacı falan değilim. Sadece yazmak hoşuma gidiyor ve bu şekilde de yazmak istedim °Sm/ut yazmıyorum, yazmayı da planlamıyorum 🗓12 Aralık 🕰16.00-23.00 arası ✈️Sizinle 13 Aralık akşama doğru paylaşılacak 🖋ʀᴜʙ'ın kaleminden💅💅 ☆Jeon Jungkook 17 ☆Kim Vanessa 17 Hikaye~~ Vanessa'dan Sabah 05.30'da çalan alarmımla gözlerimi açmaya başladım. Dün proje ödevlerimi yetiştirmek için geç yatmıştım, bu yüzden hala uykum vardı. Neyseleyip yataktan kalktım ve Mina Ablaya kıyafetlerimi ütülemesi için not yazıp ütü masasına koydum notu. Mina Abla yaklaşık 10 yıldır bizleydi. Zengin bir aile olduğumuz için seçtiğimiz çalışanlara dikkat etmeye çalışıyodu babam. Ama hepimiz Mina Ablaya güveniyoduk, 7 yaşımdan beri tüm ihtiyaçlarıma yardım etmişti, ve bu hala da böyleydi. Seçtiğim kıyafetleri kontrol ettikten sonra duşa doğru hareket ettim. Gerçekten şu duş hissi kadar sevdiğim çok az şey vardı. *** Duştan çıktığımda saat 06.15'ti. Yüz bakımımı ve saçımı halletmem gerekiyordu. Ütü masasına doğru ilerlediğimde Mina Ablayı görmemle gülümseyip yanına gittim. Beni gördüğünde o da gülümsemişti. Vanessa: Günaydın ablam beniiimm! Mina: Günaydın kuzucum benim. İyi uyudun mu bakalım? Vanessa: Evet Mina Abla, umarım sen de iyi uyumuşsundur. Mina: Çok güzel uyudum kuşum. Bak kıyafetlerin orda, alabilirsin. Vanessa: Bir tanesin be Mina Abla! Çoook teşekkür ederiiiimm! Öpücük atarak odama doğru koşmaya başladığım sırada arkamdan kıkırdadığını duydum. Harbiden seviyorum bu kadını bee! Saçımdaki havluyu çıkarıp ütülenmiş deri pantolonumu ve kazağımsı ama kazak olmayan(sorgulamayın) üstümü giyindim. Saçıma havluyu tekrar bağladıktan sonra aynanın karşısına geçip oturdum. Vanessa: Tanrı'm...Özene bezene yaratılmışım! Kendi kendime güldükten sonra klasik bakımımı yaptım. Daha sonrada okul için ideal sayılabilecek bir makyajla yüz görünümümü benim için hazırdı. Saçlarımı açıp şekillendirdikten sonra, tamamıyla mükemmel görünüyodum. Kahvaltı yapmak içn aşağı yöneldiğim sırada, abim Hwang'ın odasından çıktığını görmemle sırıttım. Aklıma gelen şeyleri uygulamazsam hevesim cidden kursağımda kalırdı. Tuvalete koşup anahtarı aldım ve cebime attım. Vanessa: Abiiiii!! Hwang: Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor Vanes. Dediği şeyle gözlerimi devirdim ve devam ettim. Vanessa: Offf bi sus yaa! Tuvalette üst raftaki şeyi alamıyorum. Bana alabilir misin? Dediğim şeyle sırıttı. Kendisini uzun görmeyi seviyo Bay Ego! Hwang: Amaaann, bücürlüğüm tuttuğu için senin o mükemmel kaslı kollarına ihtiyacım var desene be kızım. Ayy şuan yüzüne tükürmemek için kendimi zor tutuyorum! Ama sakinim, planımı bozamam! Ben düşüncelerimle boğuşurken beyefendi gitmiş bile. Şimdi elime düştün canik! Arkasından ilerledim ve tuvalete girdiği gibi kapıyı kapatıp kilitledim. Işığı da kapattım, ohhh! İçimin yağları eridi resmen. Hwang: Ya Vanessa! Aç şu kapıyı! Ses vermediğim için daha da sinirlenmiş olacak ki daha sert bir sesle bağırdı. Hwang: KIM VANESSA! ŞU KAPIYI AÇ! Mina Abla: Çocuklar, noluyo burd- Vanessa, abini mi kilitledin gerçekten! Kuzum lütfen açar mısın kapıyı? Dediği şeyle oflayıp kapıyı açtım. Hwang yanıma gelip beni gıdıklamaya başlayınca katıla katıla gülmeye de başlamam bir oldu. Mina Abla: Hwang! Kardeşini bırakır mısın lütfen? Hadi aşağı inin bakayım! Hwang ve ben birbirimize bakıp gülmüştük. Kaç yaşında olursanız olun, Mina Abla ne dediyse o! İkimiz de yanana geçip, aynı şekilde bağırdık. Hwang/Vanessa: Emrinizdeyiz komutan! Dediğimiz şeye gülüp arkamızdan patpatlayarak aşağı gönderdi bizi. Babamlar daha geç çıkıyodu. Bu yüzden kahvaltıdan sonra onlara not yazardım genelde. "Sevgili çok yakışıklı beyefendi Kim Mark ve güzeller güzeli eşi Kim Solar, kahvaltınızı en iyi şekilde etmenizi umar, sizi çok sevdiğimi söylemek isterim. İyi sabahlar efendim~~" Notu yazıp çantamı aldım. Çıkacağım sırada abimin sesini duydum. "Vanes, ilacını aldın mı güzelim?" Bu soru her zaman duyduğum bir soruydu. Pek hoşuma gitmese de, alışmıştım artık. Çok üstelemeyerek "Aldım abi, görüşürüzz" diyerek kapıdan çıktım. Şoförümün kapıyı açmasıyla içeri girdim ve teşekkür ederek kemerimi bağladım. Telefonumu açtığımda birçok mesaj, snap ve bildirim vardı. Ama asıl isteğim olan sevgilimden, yani Jeon ailesinin biricik oğlu Jeon Jungkook'dan mesaj yoktu. "Hay sikeyim, madem bu kadar umursamıyosun, neden birlikteyiz o zaman be herif!" Sessizce söylediğim şeyin birçok cevabı vardı. Aşıktım, kalbimi istese kalbimi verecek kadar aşıktım. Uzun zamandır seviyodum, ilaç gibiydi, ilk adımı o atmıştı, ve daha niceleri. Canım acıyor Jeon.. O yazmayınca ben yazmak istedim, ve "Bal" olarak kaydettiğim numaraya tıkladım. "Günaydın sevgiiiliiimmm💗💗" •••yazıyor "Birbirimize gereksiz mesajlar atmamıza gerek olduğunu sanmıyorum Vanessa." Kırıldım. Belki annem ve babam benle ilgilendiği için istiyodum ilgi. Ama kırıyosun Jeon. Sözde sevdiğini paramparça ediyosun. Bir şey yazma ihtiyacı hissettim anlık. Ama klavyeye yazacağım şeylerin hiçbiri bana doğru gelmiyordu şuan. Kendime mi yalan söylettin? O kadar mı sevdim seni? Şoför: Vanessa hanım geldik, inebilirsiniz. Vanessa: Ah, şey, teşekkür ederim. Beni akşam alacaksın değil mi? Şoför: Evet efendim. İyi günler. Vanessa: İyi günler. Kapıyı kapatıp okula doğru adımladığım sırada, kantine döndüm. Arkadaşlarım büyük ihtimalle oradaydılar. Kantine girdiğimde gürültü sesi kulaklarımı doldurmaya başlamıştı bile. Ayrıca o sırada arkadaşlarımı arama düşüncesi zehir gibi geldi bana. Tam arkamı dönüp gideceğim sırada adımın seslenilmesi ile durdum. Mark: Vanes! Vanessa! Burdayız! Onlara doğru adımlayıp yanlarına gittiğimde Viyan yana doğru kayıp bana yer açmıştı. Vanessa: Günaydın. Net ve soğuk bir sesle söylediğim kelimeye karşın Mark hızlıca bana döndü ve beni soru yağmuruna tuttu. Mark: Güno değil günaydın? GÜNO DEĞİL GÜNAYDIN? Kızım iyi misin sen?! Bir şey mi oldu? Hasta mısın yoksa? Ahh, şimdi anladım abinle kavga ettin- Viyan: MARK! Bi sus oğlum be! Noldu harbiden saba bu arada? Onlara genel olarak sözde ilişkimdeki sorunları anlatmaya başladım. Beni dikkatle dinliyorlardı. Yüzlerinde bir kırgınlık vardı sanki, veya ben öyle görüyodum. Viyan ve Mark bana konuşmamı söylüyolardı. Birçok şey sıralıyolardı ardı ardına. Ama ben onları duymuyodum. Karşımda Jeon'un kolunu bir kıza atıp güldüğünü gördüğümden beri sesler kesilmişti sanki. Anlık hırsla yanına adımladım. Beni sevmese bile sevgiliydik, ve açıklama bekliyodum. Yanına geldiğimde şaşkın gözlerle bana bakıyodu. İlk defa mı tanıyosun sevgilini Jeon? Vanessa: Konuşmamız gerek. Jeon: Yine ne var? Sonra konuşal- Vanessa: SANA BİR ŞEY SÖYLEDİM JEON JUNGKOOK! Sesimin yüksek çıkmasıyla Taehyung'un ve yanındaki kızın bana baktığını hissedebiliyodum. Ama umrumda değildi. Daha kötüsü daraldığımı sezmeye başlamıştım. İyisin Vanessa, iyisin. Bana baktı, ama sadece baktığını fark ettim o an. Altta💗💓
Jeon: SAKIN KIM VANESSA! SAKIN! BİR DAHA BANA SESİNİ YÜKSELTİYİM DEME SAKIN! APTAL GİBİ HAREKET EDİYOS- Vanessa? Sesi uğultu gibi geliyodu bana. Duymuyodum sanki. Hadi ama, her zaman yaptığın gibi umursama beni Jeon. Gözlerim doluydu. Ama dediklerinden değildi nefes alamıyodum, akciğerim içe doğru büzülmüştü sanki. Geriye doğru senedelemiştim. Jeon: Vanessa! SES VER BANA! VANESSA BURDAYIM GÜZELİM. HADİ, KENDİNE GEL! Yine bağrıyodu bana, ama öfkeyle değildi bu seferki. "Güzelim" Tek bir kelimenle iyi hissettim kendimi. Gözlerim kapanmadan önce Mark ve Viyan'ın da buraya doğru geldiğini gördüm. Çantamda bişey arıyorlardı. Jeon Jungkook'dan Bağırdım. Öylece boşluğa doğru bağırdım. Astımı varmış meğersem. Söylememiş bana. Çok kızdım ona başta, ama sonra kendime. Canını yaktım onun, neden yaptım bilmiyorum. Sanki korktum. Sıkmaktan mı korktum? Hayır. Gitmesinden kaçtım ben. Şimdi dizlerimde yatıyo meleğim. Gözyaşlarım yüzünü ıslatıyo onun, ipek gibi yumuşacık saçlarını okşamaktan başka bir şey gelmiyo elimden. Özür diler gibi aslında. Yaptıklarımın hiçbirini örtemeyecek bir tür özür. Hafifçe gözlerini açmasıyla yüzümü çevirdim. Bakacak yüzüm yoktu. Vanessa: Jeon? Ne işin var burda? Vanessa: Bana bakar mısın? Jeon.. Vanessa: Jeon Jungkook! Bana bak! Yüzümü çevirdim ona. Eliyle çeneme sardı ve güzel gözlerine kilitledi gözlerimi. Konuşmuyodum, ama o benden bir kelime bekler gibi bakıyodu. Derin bir nefes aldım ve ağzımı araladım. Jeon: Vanessa, ben, ben çok özür dilerim. Gülümsedi hafifçe. Gülüşü, farklıydı. Nolduğunu bilmiyorum. Ama farklıydı işte. Vanessa: Ne için? Jeon: Kriz geçirmene neden oldum. Ben gerçekten ö- Vanessa: Olay asla benim için krizim olmadı. Bu ilk değil ki taktığım. Bana değer verdiğini görmek istiyorum. Ama sen yüzüme bile bakmıyorsun. Bu öldürdü beni Jeon. Astım değil. Güzel sesiyle söylediği şeyler, kalbimi paramparça etmek için yeterliydi bile. Jeon: Özür dilerim güzelim. Gerçekten çok özür dilerim. Gülümsedi, kalktı ve dudağıma ufak bir öpücük kondurdu. Vanessa: Hmm, affetmedim. Dediği şeyle kendimi salak gibi hissettim. O ise sırıtıyodu. Jeon: Öyle mi Jeon Vanessa. Affettiriyim o zaman hemen. Dediğim şeyin hemen ardından altıma aldım onu. O ise bana şaşkın şaşkın bakıyodu. İşte zafer! °Dediğim gibi ilk hikayemdi. Tüm eleştirilere açığım. Umarım beğenmişsinizdir, sizi seviyorum💓💓
Bir astımlı olarak gerçekten hikayeyi çok beğendim ellerine sağlık böyle hikayeler yazmaya devam etmelisin bence,smut yazmaman da çok hoş açiklamani da çok beğendim ❤❤😊😊😍
Onu ben de fark ettim, aslında olayı da yazacaktım daha detaylı ama elim ayağım birbirine dolandı bir anda böyle bişey çıktı o yüzden rjdjjdkdksksksksk
Çoook teşekkür ederiim🫶🏻 Aslında bir tane daha atmaya çalışıyorum ama yt izin vermiyo anlayamadığım bir şekilde😔 Sanırım benim yoluma taş koydular kalkaksmsksksksk
