60 yıllık arkdaaşım var hocam bu neden oluyor soruyorum size lütfen cevap verin eğer ben kötü bir insan olsaydım bu zamana gelmezdi insan oğlu gerçekten doğru dürüst yalan söylemeyen bir insan dost arkadaş bulması bu devirde çok zor maalesef şimdi herkes maddi menfaat peşinde koşanlar çıktı
Video için teşekkürler. Bir erkekle bir kadın arkadaş olabilir mi? Bunu da masaya yatırmak gerekiyor. Kadınların gereksiz kıskançlıkları vs. vs. Toplumda bu konuda gereksiz katı ya da aşırı açık durumlar söz konusu.
@@yinyang6169 Profesörler bilim adamları veya araştırma konusunda uzmanlaşan kişiler daha geniş kapsamlı düşünüyorlar bu çok normal bende düşünüyorum bu şekilde herkesde olan birşey değil ama sabır gerektiriyor bunuda kendimde tespit ettim
az insan çok huzur...40 yaş mottom. Sağlam 3 kişi yeter. Neden aramıyorsun diye sormayan, sormadığım. İlk özleyenin dilediği zaman aradığı ve sitemsiz başlayan ve süren bir sohbet... Her zamana yanında olduğunu hissettiğin. Kötü zamanında da yanında olan, senin mutluluğunla o da içten sevinen...
Ailem dışında hemcinslerimde böyle biri hayatımda SIFIR 👎🏻 mutluluğundan mutsuz olanlar o kadar çok ki… bu duyguyu yaşayanın halini görmek bile beni rahatsız ediyor. Hepsi uzak olsun. Kardeş ve anne asıl dost insana.
Yalnız kalmak bazen iyidir ama yalnız hissetmek beni intiharın eşiğine getirdi hala getiriyor 2 senedir psikiyatriden psikiyatriye dolandım bir sürü ilaç aldım ama bir yere kadar sen yalnız hissettiğinde değersiz hissedersin gençliğimin baharını yaşayacağım belki ama 17 yaşımda her gece ciddi bir biçimde intiharı düşünüyorum ailemi sevdiğim için yapmıyorum bunu ama ailene dostlarını anlattığın şeyleri anlatamıyorsun sonuç olarak
@@Luc4shere_ arkasından koşturduğun insanlar senin arkadaşın değil. Yanında bulunan insanlarda senin arkadaşın değil(ailen hariç). İlla arkadaş bulmak zorundasın diye düşünme. Dışarı çıkıp birine yalandan bir hikaye bile anlatıp sonra uzaklaşsan yine mutlu olursun illa o adamın/kadının özel bir yerine hitap etmene gerek yok, hatta evrim ağacının arkadaş dediği şeyle senin kafanda kurduğun şeyde aynı değil muhtemelen. arkadaşın tanımı yoktur sadece birileriyle iletişim kurmaktan ibaret fiziksel olarak ve daha fazla bir fazlası da yok. Boş yere insanlara anlam yüklemeye gerek yok çünkü hiç kimsenin umrunda değilsin sadece var olduğun için seni de dikkate alıyorlar o kadar.
20 tane arkadaşın olur ama hastalanınca ya da kaza geçirince içlerinden 3 5 i anca gelir. Onlar bence en yakın arkadaşlar. Bir de biraz daha uzak arkadaşlar var onlar ayrı.
8 yıldır görüşmediğim arkadaşım var. zaman zaman telefonda konuşuyoruz ve çok uyumlu ve saatlerce sıkılmadan konuşabiliyoruz. her şeyi açık anlatabiliyoruz. Bu şey gerçekten özel
Yemin ederim aynısı. Ne yalnızlık yarıyor ne de insanlar. 21 yaşımda girdiğim hallere bak😂. Biriyle buluşsam eve gitmeyi düşünüyorum eve gitsem kimsem yok diye zırlıyorum ben malım
Yalnızlık hissetmen sorun değil,yalnız olman sorun.Yalnızlık hissetmek çevrende ne kadar insan olsa da bazı anlatamayacağın veya çekindiğin durumlarda hissedilebilir,genellikle geçicidir.Yalnız biri misin yoksa sadece yalnızlık mı hissediyorsun bi düşün bence…Umarım sadece histir güzel kardeşim❤❤
Türkiye sims gibi değil ki, sosyal etkinliklere katılalım. Spor etkinlik kulüp ya da gezi vb. etkinikler. Olsa dahi dolandırıcı çıkıyor bazı etkinlikler.
@@benimhalaumudumvarsaveuygh6568 halk eğitim merkezleri var yine onlar da ücretsiz oluyor, dil eğitimi, meslek eğitimi, veya gitar piyano gibi sanat eğitimleri de alabiliyorsun. Oralardan da insanlarla tanışabilirsin. Önemli olan insanlarla bir ortamda bulunabilmek.
Büyük bir şehirdeyseniz bir miktar para ayırarak bir sürü etkinliğe katılabilir bir sürü arkadaşlıklar edinebilirsiniz. Ben yapmıyorum. Neden? Çünkü kafam kaldırmıyor artık, doğru kişiyi aramak samanlıkta iğne aramak gibi. Benimle görüşmek isteyenleri bile bir şekilde geçiştiriyorum, pilim bitik, birini baştan tanımak için ayıracak ne zamanım ne hevesim var. Bunlar sizde varsa kıyamet gibi etkinlik var rastgele başlayabilirsiniz.
20 yaşındayım arkadaşlarım var ama benim onlara verdiğim değer ile onların bana verdiği değer çok farklı. Ben de arkadaşlarımın bana verdiği değer seviyesini gözden geçirerek beklentilerimi, onların bana verdikleri değer seviyesine göre ayarladıktan sonra birdaha hayal kırıklığına uğramadım
Dostum yaşın daha genç. Sana senin verdiğin değeri verecek insan bulma şansın çok. Üniversite gidiyorsan olabildiğince aktif ol. Sevdiğin hobiler, aktiviteler ile ilgili organizasyonlara katıl. Seninle ortak noktası olan insanlarla daha anlamlı daha kolay ilişkiler kurabilirsin. Bir de insanlara çıkar gözetmeksizin yaklaşmaya çalış. İçinden geldiğin gibi ol, sevdiğin birisine onun sana gösterdiğinden daha fazla ilgi göstermekten çekinme. Sırf sana beklediğinden az ilgi gösterdi diye içine kapanma. Bir yerde verdiğin ilgiyi göreceksin. 33 yaşındayım, ünide bazı iyi arkadaşlıklar kurma şansım oldu ama bazı çok iyi arkadaşlıklarımı da kaybettim bahsettiğim şeyleri doğru yapmadığım için. 30 lu yaşlarına kadar kaliteli insan dahil etmeye çalış hayatına, 30 dan sonra daha zor oluyor.
İnsanlardan aşırı beklentiye girme ve şunu söyleyim insanlara aşırı değer yükleme bence.Yavaş yavaş olur.Eğer samimiyet arttıkça onun sana olan davranışları seninkiyle tutarlıysa ne mutlu.
@@YumiYumY benim yaşıtlarımın zevkleri çok klasik maalesef. Mesela ben ok atmak, atlara binmek ve felsefe ile ilgileniyorum ama yaşıtlarım sigara alkol ve okey 101den başka birşey yapmıyorlar.
@@CanerCan-wi7igmaalesef aynı şeyi yaşıyorum aslında partilemeyide seviyorum ama hem tarih felsefe ile ilgilenmeyide seviyorum ikisini ayrı tutuyorum yerine ve zamanına göre buluşup felsefe yaptığımızda oluyor yerine göre Moda sahile gidip denize bakarak içtiğimizde oluyor yani isteğe göre değişiyor
Arkadaşım diyebileceğim kimse yok. Bundan da rahatsızlık duymuyorum gün içinde ne kadar az insanla muhattap olursam kendimi o kadar iyi hissediyorum aslında.
Her arkadaşlarımla buluştuğumda evime bir dertle giriyorum. Genel olarak her insanla konuştuğumda durum böyle. Muhtemelen asosyalim ama etrafımdaki insanların da bomboş algılar yaratıp beni küçük görmelerini istemem. Ben mutluyum ama insanlar beni mutsuzlaştırıyor. Keşke defolup gitseler hayatımdan da rahat bir nefes alsam. Arkadaşlık kurmak kadar kolay bir mesele bazı insanların odak noktası, bu da beni sanki bunu yapamıyormuş gibi bir görüntü içinde bırakıyor. En çok güldüğüm zaman tek ollduğum zaman. Tabi topluma ayak uydurmak için bu alışkanlıklardan kurtulmak lazım.
@@AntiloP0 doğru arkadaşları bulamamışsın demek ki, yanlış insanlarla bir arada bulunmaktansa yalnız kalmak daha iyi, eninde sonunda seni sen olduğun için seven birileri çıkacaktır moralini bozma, belki de içe dönük bir yapın vardır.
@@dryad7222 anladık hepiniz çok havalısınız arkadasınız yok ya bide eskiden boyle insanlara zorbalık yapmıyosunuzdur umarım
2 месяца назад
Hiç arkadaşımın olmamasının normal olduğunu düşünmek için bu videoyu izliyorum. Öyle ki eşim bile arkadaşım değil. Kendi kendime konuşup kendimle gülüşüp kendimle istişare ediyorum. Kahveyi de yalnız içiyorum. Doğum günlerimi de sadece annem, babam, eşim kutlar. Bir kere bile başka insanın kutladığını görmedim. İyi bayramlar mesajını da sadece ben herkese tek tek atıyorum. Toplu mesaj olarak bilr bana hiç gelmiyor.
15 yasında asosyal bir çocuğum sadece 2 arkadasım var onlarla bile mecbur olduğum için arkadasım asla kendim gibi küfür etmeyen , saygı gösteren ve benimle birlikte olan birini bulamadım inşallah bulurum , inşallah hepimiz buluruz ❤
@@Braid_group_magduruÜniversiteye girince herkeste oyle olacağını düşünmüyorum. Bana göre ergenlikte arkadaş olmak daha kolay oluyor. Üniversiteye henüz girmedim, pek sosyal biriside değilim. İnsan kendisi gibi bir grup bulamaz her zaman
Sen varsan senin gibi hisseden ve düşünen başkaları da var demektir, tabiki bulacaksın ama bulduğunda yine de uzun zaman beklediğin için çok hızlı bir şekilde kendini kaptırma zaman yanı hep ilişkilere çok gençsin önünde çok uzun bir zaman var. Umarım çok zarar görmeden huzurlu bir ömrün olsun
2 месяца назад
Yalnız olmak; yanlış bir kalpte olmaktan iyidir. (Charles Bukowski)"
Arkadaşlar yalnız kalmamak için işe girin. Asosyal ve utangaç biri olarak girdiğim işte hem arkadaşlarim oldu hem utangaçlığım gitti. Çalışmak özgüveni de artırıyor. Yaz tatilinde çalışmayı tüm lisesi arkadaşlara öneriyorum.
Iş arkadaşı arkadaş değildir. Çok iyi elemek izlemek lazım, insanlar çok hırslı, arkadaşım sandığınız kişi ile dertlerinizi paylaşırsınız ama aslında o sizin rakibinizdir ve o anlattıklarınızın hepsini size karşı kullanır. Dikkat etmek lazım, iş arkadaşı iş arkadaşıdır, gerçek arkadaş olması için çok ince elemek lazım
@@insandunyal7969doğru söyledin hacı, benimde iş arkadaşım var ama iş arkadaşları ile uyum sağlama ihtimalin çok zor. En iyi arkadaşlar hep rastgele oluşur
gerçek arkadaş olmasa bile hiç olmamasından iyidir. ben çok faydasını gördüm. Şimdi işten geldim beden olarak çok yorgunum ama kafam hiç yorgun değil ve huzurluyum. Uyku düzenim bile düzeldi ve cebime para giriyor.
Kendine böyle söylerek daha çok içine gömülürsün.Zamanı gelince olur elbet.Ayrıca kafede tek oturmakta utanılacak hiçbir şey yok.Sadece tadını çıkart ve kendine fazla yüklenme.
bunu normalleştirmek lazım ben sadece oturup tek başıma düşünmek, kahve içmek veya manzarayı seyretmek istiyorum ama etrafımdakiler ne düşünür diye anı kaçırıyorum
Bence bu konuda da diğer birçok konuda olduğu gibi muazzam bir çan eğrisi var. İnsanın kendini geliştirmesi açısından, tamamen yalnızlık ve hiç yalnız kalamayacak kadar sosyallik çanın en uç noktaları. Yanında kendin olabildiğin, rahat hissettiğin ve istediğin zaman yalnız kalabileceğin 3 5 sağlam dost çok yeterli ve tatmin edici bence
Toplumda azımsanmayacak derecede asosyal ve sosyal fobi vakalarını göz önüne alırsak, olaya başka türlü yaklaşabiliriz. Herkesi sosyal olmaya yatkın görerek bakmak hata olur. Korku ve kaygı giderilmeden sağlıklı sosyal ilişki inşa edilemez. Bunun çözümü var mı emin değilim... Hayatta en esaslı duruş kendin olmaktır.
Benzer bir şeyi ben de yaşadım. Çok yakın olduğum birkaç arkadaşım iş bulduktan sonra benimle görüşecek vakitleri olmadığını bahane ederek uzaklaşmaya başladılar. Gerçekten iş bulmak böyle bir şey miydi yoksa beni mi görmek istemediler bilmiyorum. Aslında onların da vakit ayırabildiği kişiler var, sosyal medyada görüyorum. Sorduğumda "iş arkadaşım, mecbur vakit ayırıyorum." türü bahaneler buluyorlar. Gerçekten iş arkadaşları olmayan kimseyle görüşmüyormuş gibi yapıyorlar ama hiç de inandırıcı değil. Kendileriyle en son ne zaman görüştük hatırlamıyorum bile. Bir kısmıyla da buluştuk ama onların iş anıları ve benim de hariçten gazel okurcasına verdiğim teselliler dışında iletişim de kuramadık. Kişinin sosyal ortamı değiştikçe arkadaşlıkları da etkileniyor herhalde.
26 yaşındayım. Gerçek dost diyebileceğim hiçkimse yok hayatımda. Akraba sayım bir elin parmağını geçmez. Anne tarafım kendimi bildim bileli yoktu. Annem de yok. Hayatımda hiçbir bayramda sevdiklerimle sıcak bir ortamda bulunmamışımdır. Bunu hissetmemişimdir. Hep tekliği yaşadım ama yaş ilerleyince daha da hissettiriyor. Bilmiyorum ki ne desem.. Böyle bir videonun karşıma çıkması garip geldi…
Benim de ailem dısında yok kimse, tek cocugum ve akrabalarım asla aramıyor sormuyor. Arkadaslık konusunda çok çabalamama rağmen kimseden bi yakınlık göremedim açıkçası, insanlar yine kardeslerini tercih ediyor.
@@rifkicelik3239 O ihtimal de var ama hep demenize katılmıyorum. Ben de sözümü pozitif ilişkiler için söylemiştim aslında, o şekilde daha doğru bir ifade olur.
@@rifkicelik3239yargılamayan, eleştirip sıkmayan, hata bile yapsanız ağlarken "ben demiştim" demek yerine siz sakinlesene kadar yanınızda olan birilerini bulmak gerekiyor ki maalesef zor. Bulunca bile inanamıyorsunuz bir süre. Öyle olacak ki mutluluğunuzdan mutluluk duyacak, mutlulugunda musmutlu olacaksınız. O zaman arkadaş oluyor zaten.
@@zeynepcaglaguzel3272 Doğru söylüyorsun sözümü eksik söylemişim. Aslında, ömrümüzü en iyi uzatan şeylerin başında kurduğumuz pozitif sosyal ilişkiler gelir demeliydim. Toksik ve ruh emen bir ilişki yerine ben de yalnızlığı tercih ederim. Ama araştırdığımdan biliyorum ki yalnızlık ile erken ölüm arasında bir ilişki var.
Egolar bu kadar tavan iken insanlarla samimi iliski kurmak cok zor. İyi niyetle adim attiginda seni nasil kullanabilecegini dusunuyor karsindaki, insanlari eleye eleye de yapayalniz kaldim. Romantik iliskilere hic girmiyorum bile...
Maalesef benim de öyle herkes bahane buluyor bir bulaşalım diyorum gelemem işim çıktı müsait değilim buldukları bahaneden de çok sıkıldım artık aramıyorum bile zaten telefonlarım bile hiç çalmaz oldu yakın dostum uzun zamandır hiç olmadı üniversite de bittikten sonra çok sıkıldım açıkçası çok yalnızlaştım artık konsere gidecek adam bile bulamıyorum o kadar arkadaşım kalmadı diyim sana çok az görüştüğüm bir iki biri vardı artık onlarla bile çok az görüşüyorum artık düzgün biri bulmak da çok zor bu şartlar altında maalesef ama insan çok ihtiyaç duyuyor
@@merterbeden6563 evet ben de tatile çıkacak kimseyi bulamıyorum tek gittiğim oldu şikayetim yok ama insan istiyor birini. Bir de sorun bende mi acaba diye düşünüyorum bazen çünkü etrafa bakıyorsun herkesin arkadaşı var gibi yani... Çifte üzüntü oluyor bu sefer 😂
Neredeyse hiç evden çıkmıyorum. 16 yaş küçük kardeşimle zaman geçirmek daha güzel geliyor. İnsanlara da güvenmiyorum ve herkesin herkes hakkında konuştuğunu biliyorum ve bu yüzden 3 kişiden fazlasıyla samimiyet kurmamak gerek. Bunun yerine bir hayat arkadaşı edinip onu dostunuz yapmak en güzeli.
Bu konuda annem uzmandır, bir sürü arkadaşı, dostu var ama kiminle ne konuşacağını çok iyi bilir. Bir gün ailevi bir konuyu tartışırken birazdan x ablanız gelecek sakın onun yanında bu konuyu açmayın diyince bana sürpriz oldu ve ona x ablayla iç içe olduğunu, her gün bize gelip gittiğini neden ondan böyle bir konuyu saklamamız gerektiğini söyleyince, onun ağzı gevşektir ve dedikodu yapmayı sever dedi. Ben de ona, eğer öyleyse neden arkadaşlık ediyordun dediğimde. Oğlum böyle ince dokursan hiç arkadaşın olmaz, herkesin bir defosu vardır, eğer bu defoyu hızlı bulursan o insanı öyle kabul edersin ve ondan beklentilerini uygun bir şekilde belirlersin, netice olarak da bu kişi seni hiçbir zaman hayal kırıklığına uğratmaz dedi. Genç yaşta aldığım bu ders hala yolumu aydınlatmakta ve profesyonel hayatımda da kullanmaktayım.
Çok samimi bir dostum vardı, neredeyse 12 yıllık. En zor zamanımda ben onun o benim destekçisi olurduk. Kendisi bir süre önce atandı ben işsizim, dostluğumuz ise bu işten sonra birden normal arkadaşlığa dönüştü... :) Durumu fakirken gerçek dost olan arkadaşım durumu iyileşince sıradan bir arkadaşa dönüşüverdi, hayat deyip geçtim. Sahte arkadaşlıklara kıyasla derinde olsa, depresif dahi olsa kendi yalnızlığımı bu sahteliğe tercih ederim. Şuan yalnız şekilde yaşıyorum, yalnız şekilde düşünüyorum... Benim gibi iliklerine kadar hayatın her safhasında aile olsun arkadaşlık olsun yalnızlığı mecburen veya isteyerek yaşayanlar için Yaşar Kemal'in çok güzel bir sözü var: "Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı, Tanrım kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı..."
0 arkadaşla dewam. Sıkıntılı bir süreç ama insan kendini sevmeyi, kendisiyle yaşamayı öğreniyor. Gerçekten sevdiğim bir arkadaşımın olmasını tercih ederdim tabii
90-00 arasında doğan insanlar gerçek arkadaşları olan son nesil gibi geliyor bana. Ama sonraki nesiller için de bir önerim var naçizane. İhtiyaç duymayacak şekilde kendinizi meşgul edin ancak gözünüze kestirdiğiniz insanlarla kendi meşguliyetinizi paylaşmak için, daha mutlu olmak için, karşı tarafı daha mutlu etmek için de fırsat kollayın. Emin olun PAYLAŞMAK gibi huzur verici mutlu edici bir şey yok bu dünyada
geçmişte çok vardı 5 yıl içinde çoğunun gereksiz olduğunu anladım ve şuan yalnızım, yalnızlık mutluluk gibi bir şey, insan ilişkileri zor şeyler düzgün ilişki kurmak çok zor. şuan uğraşmıyorum kendime odaklanıyorum.
Yok oyle bisey kendini kandirmaya gerek yok. İnsan sosyal bir varlıktır yalnizlik dogamiza ters. Bazen yanlizlikta iyidir tabi ama her insanin düzenli görüştüğü arkadaşinin olması gerek. Yoksa bu surec bizi intihara kadar goturebilir.
@@xxbsp23yalnızlık etrafında kaç kişi olduğuyla ilgili değildir. Yapayalnızken kendini çok rahat hissedebilirsin, etrafında insanlar varken de kendini yalnız hissedebilirsin.
@@xxbsp23ben de ya neredeyse intihar boyutuna getirdi dostum hiç sorma hiç yok desem bile yeri okul bitti iş stresi arkadaş desen doğru düzgün kalmadı telefon desen çalmaz oldu arayan yok soran yok bu yüzden mecburen günümün çoğunu sporda geçiriyorum bari zaman geçsin diye ve biraz da güzel fiziğim olsun diye uğraşıyorum ama işte o da bir yere kadar illa ki günün bir vaktinde arkadaşa ihtiyacım oluyor maalesef spor da oyun da bu açığı gidermiyor üzücü ;(
@@merterbeden6563sağlam bir iki arkadaş edinmeye bak yavaş yavaş sosyal aktiviteler de tanışma arkadaşlık kurma daha kolay olabilir aman sakın ha intihar felan söz etme bir daha hayat herşeye rağmen yaşamaya değer ve ailene bunu yaşatma hakkın yok sağlıklı günler dilerim.
Süper bir konu seçmişsiniz. Güzel çalışma elinize sağlık. Tam olarak sebebini bilmiyorum ama seni çok seviyorum bro. (böyle çok sevilesi bir insansın) Saygılar sevgiler
34 yaşındayım. Lise, üniversite ve iş hayatımın ilk yıllarında o kadar çok arkadaşım vardı ki. Şimdi çoğuyla görüşmüyorum bile. Biraz acımasız olacak ama sosyal çevrenizi işinize yarayacak insanlardan oluşturmanız lazım. Bir süre sonra kafelerde oturup geyik muhabbeti yapmanın sizi bir yere götürmeyeceğini fark ediyorsunuz.
@@mehmetefeisk2972 aksine. insanlar her şeyi kendi çıkarları ve beklentilerine göre yaparlar. bir arkadaşın sana iyi gelmezse onu hayatında tutmanın bir anlamı olmaz ,iki kişi de karşılıklı birbirine fayda sağlamalıdır. zaten evrimsel süreçte de sosyalleşmenin bizim için hayati önem taşıması da bundandır. kendinize karşı dürüst olun.
her şeyin seni bir yere götürecek bir adım gibi olması gerektiğini düşünmek biraz hastalıklı bir şey bence. Bomboş insanlarla arkadaş kurmamak lazım ama arada geyik yapıp sadece kafanı boşaltmaya da ihtiyaç var insan olarak
@@evsizhicbirseysiz o biraz bende de oluyor ya maalesef müzik zevkim mesela uyuşmuyor pek oynadığın oyunlar olsun pek çok şeyde biraz tezat kalıyormuş gibi hissediyorum ama tek nedeni bu mudur orasını bilemiyorum pek ya keşke durum o kadar olsaydı ama maalesef gerçek hayatta bile doğru düzgün insan kalmadı sosyal medyada bulacağımı da hiç sanmıyorum ister istemez asosyal kalabiliyorum bu tür sebeplerden dolayı maalesef
Valla kendim bildim bileli , çocukluk arkadaşlarım - arkadaş edinmek sosyallaşmak her gün buluşmak falan 30 yaşlara geldim . Yemin ederim hepsi kendine ! Paralarını sizden çok seviyorlar ! Bunu bilin ve emin olun ! 1 arkadaşın olsun kaliteli olsun ! Yada olmasın ! Paran varsa eylenmene bak a. En iyi arkadaşın ailen
Aynen öyle par kazan ev araba falan al evi döşe ondan sonra rahatına bak evlenme evlenirsen de çocuk yapma bu dediklerim zenginler için değildir fakir ve orta sınıf içindir.
İnsanların paraya bu kadar değer vermesini anlayabilmiş değilim.Para sadece insanın ihtiyaç ve isteklerini karşılamak için bir araçtır, daha fazlası değildir.Para ile ilgili bir de çok sevdiğim bir söz vardır: "Para iyi bir uşak, kötü bir efendidir." -Francis Bacon Gerçekten şu anlamsız ve saçma yaşamda tek iyi bir şey varsa o da sevgidir.İnsan gibi hissetmemizi sağlayan en temel duygu olmasına rağmen çok az kullanırız 😢💔
Arkadaşların niceliği değil niteliği önemli insanların yalnız kalmaktan korkmaması lazım zaten bazen insanın sessizliğe ve kafa dinlemeye ihtiyacı oluyor kalabalık gruplarda dönen muhabbetlerin çoğu boş zaten gürültü kirliliğinden başka birşey yapmıyorlar az arkadaşları olanların onlara bakarak benim niye bu kadar çok arkadaşım yok diye özenmemesi lazım.
İlişki biçimine göre insanlar kompartmanlar halinde önden arkaya sıralanır. En ön kompartmandaki hızlıca en arkaya düşüyor, en arkadaki hızlıca en ön kompartmana geliyorsa kesinlikle bir kişilik bozukluğunuz ya da sorununuz vardır. Kompartmanlar arası geçiş süreci çok yavaşsa kuvvetle muhtemel iyi bir insansınızdır.
Onyılları bulan yalnızlığın ve kimsesizliğin zararını giderek daha çok görmeye başlasam da yalnızlığımdan vazgeçemem. İnsanları ve insanlığı severim ancak insan sevemem. Birkaç can dostu iyi olurdu kesinlikle ama o riskide alamam.
Dostlar, unutmayın. Belirtmek isterim, uzun süreli bilimsel araştırmalar genelinde de görüldüğü üzre mutluluğun en önemli bileşiklerinden biri, belki de en önemlisi iyi insan ilişkileridir. Çevrenizdekileri iyi seçin. Esenlikler
Hangi arkadaşımı yakın olarak görsem, o bunu o sekil görmüyor hep benim yerime başka arkadaşları oluyor.(bunu kıskanma olarak düşünmeyin, benim onlardan başka arkadaşım yok) Zamani geldiğinde kimse beni seçmiyor.Neyse uzatmayım bu şekil olmasina alıştım zaten.
benim hiç arkadaşım yok. Videonun çoğu noktasına katılıyorum. Ama engelli olunca iş daha da zorlaşıyor. O tuhaf önyargılarla, tuhaf bakışlarla, ayrıştırmalarla mücadele zorlaşıyor ve kendine dönüyorsun.
seni cok iyi anliyorum dostum umarım sende bir gün senin kafanda birisi bulursun.Bu soyledikelrim kırıcı gelmesin ama eğer bir fiziksel engelin varsa fiziksel engel sahibi insanlar ile arandaki empati ve duygudaslik cok daha iyi olacağından birbirinizin ddaha iyi dostu olabilirsin böyle kişiler bulursun umarim kendine cok iyi bak dedigime alinmassin umarım
Ben de engelliyim, zor bir dönemimde bu durumla baş etme adına gereksiz bir arkadaş sayısı oluşturdum. İyi geldiğini zannediyordum ama gerçekten içi boş arkadasliklardi, bununla yuzlestigimde ise aralarından birkaç tanesi kaldı. Şuan kalanlar da keza benim fikirlerim ve dunya görüşüm için kalan insanlar. Ne acı ki sağlıklı olmak isterdim ama bu engel durumu hayatımda çok güzel bir süzgeç oldu ve az ama gerçek insanlar yer aldı. Ama farkındayım zor, mücadele ötesi bir şey. Bilmiyorum seni bu yüzden istemiyorsa bir insan normal halinle yanında olsa ne olur? Ayrıca üstteki arkadaşa katılıyorum herkes kendi sorununu yaşayan grubu anlar hatta yer gelir ben bile seni anlayamam. Umarım ki hayatına gerçek insanlar girecektir.
@@esokafi Çıkarsız ilişki de mümkündür. Tabii mutluluk da bir çıkar olarak değerlendirilirse ayrı. Ben bu kadar pesimist olmayı yanlış görüyorum. Kendi mental sağlığımızı bu kadar zorlamanın manası yok.
@@chimoyyu çıkarsız ilişki mümkün değildir, çünkü en azından mutlu olmak, dertleşmek, yalnızlık hissini yok etmek vb. Sebeplerden birileriyle ilişki kurarız ve bunda ne kötü ne de yanlış bir yer vardır. Evde boş oturmak yerine bir arkadaşınla dışarıda gezme fikri kişisel çıkarın için mantıklı gelir ve bunu yaparsın. Bu yokmuş gibi davranmak gerçeklikten uzak bir bakış açısı bence.
@@esokafi O bahsettiğiniz şeyler çıkar adı altına alınamaz. İki taraf da mutlu olmak, zaman geçirmek için birlikte olduklarını biliyorlar. Çıkar denemez bu yüzden.
@@sagopaninsagtassagi Ya edilsin ama geçmişi değiştiremeyiz.Yapmamız gereken,diğer maçlara bakmak.Haksızlık yapıldı bize karşı ama değiştirebildik mi?Hayır.Burda aslında bizim üzülebileceğimiz bir durum yok.Zira yapablieceğimiz bir şeyimiz yoktu.Bugün çeyrek finale gelen takım,yarın finallere gelir.Ayrca Futbolda bu haksızlğı yaşıyoruz ama voleybollda yüzümüz gülüyor.Bide böyle düşünmek lazım.
Türkiye de insanlar tanışmaya kapalı yetişkin olmadan önce okuldan oturduğunuz yerden buldunuz buldunuz bulamazsanız sonra bulma ihtimaliniz yok gibi bir şey
Yanyana geldiğinizde yüzlerde yalan gülüşler, kendini kabul ettirme çabası, monoton konuşmalar, ısrarla marka muhabbetleri, gösteriş, sonsuz saçmalama yüzünden artık hiç arkadaşım yok.Yalnızlık şu dönemde daha büyük bir kalite getiriyor.Normal bir insana denk geldiğimde arkadaşlık kuracağım tabiii o zamana kadar ölmezsem.
Ben yanlız değilim.Çünkü kendim var.Yanlızlık;kimseyle derdini,mutluluğunu,düşüneclerini paylaşamamaktır.Ama ben,bunların hepsini kendimle paylaşıyorum.2 saat kendi derdini anlatırken,dinliyormuş gibi yapanlardan daha iyi.En azından kendime saygım olduğum için dinliyor,kendimle tartışıyorum ve karşı taraftan ego,umursamamazlık,geçiştirmeleri mağruz kalmıyorum.Bu çağ,maalesef "arkadaşlık"kavramının içine sıçtı.Bunu unutmayın:en iyi arkadaşınız,kendinizdir.En iyi anlayacağınız kişide kendinizdir.
Evet,arkadaşınız oldğu zaman daha eğlenceli geçiyor olabilir ama sorun şu ki,kaçına "en yakın arkadaşım"diyebiliyorsunuz?Kaçını,20 yıl sonra görüşeceksiniz?Kaçına en hassas sırlarınızı verebiliyorsunuz?Kaçı kötü günlerde yanınızda oldu?Kaçı sizi önemsiyor gerçekten?Bunlar varken,halen çevrenizde ki "arkadaşlara"bu kadar güvenir misiniz?
@@Faruk941 derin arkadaşlık kesinlikle önemli ama videodaki anlatılan araştırmanın da dediği gibi insalar sadece tanıdığı gibi olan arkadaşlarıyla sohbet ettiğinde bile daha pozitif hissediyor. Sahip olduğun arkadaşlıkları derinleştirmek için çabalamak ben kendime yeterim demekten daha iyi çünkü öyle bir şey yok. Ne kadar kendinizi severseniz sevin kendinzle arkadaş olursanız olun günün sonunda başka birine ihtiyaç duyarsınız . İnsan beyni böyledir çünkü.Kendinle iyi ilişki kurmak çok önemli ama yetmez.
@@yinyang6169 Dediklerinde haklısın ama bu çağda artık kimseye güvenemiyorsun.Sırını paylaşmaktan korkuyorsun.Herkes bir çakal olmuş.En azından Türkjiyede.
samter sendromuyum ve istanbul da tedavi alıyorum her iki ayda bir gidiyorum bir arkadaşım dışında diğer arkadaşlarım işim var diye geçiştiriyor.O bir arkadaşım benimle hastaneye kadar gelip benle ilgilenip beraber geri dönmüştük dünyalar benim olmuştu.
Zaten sizin bir ya da bir sürü probleminiz yoksa arkadaş da edinemiyorsunuz. Genel kültür muhabbeti sarmıyor kimseyi. İlle de dert anlatacaksın ille de gıybet yapacaksın.
En iyi yorumlardan, birisi. Yalnızlık, paylaşılmaz. Yalnızlık, güzel ve çok özel. Benim, iki en yakın arkadaşım var biri duvar bir diğeri yastık. İnsanlara, derdimi anlatmıyorum.
Sanki yaratilimisizda kimseyle arkadas olamamak varmis gibi. Yani ne olursa olsun yakın bir arkadaşa sahip olamamak uzerimizde bir uzaklastirici bir etki var sanki
mezuna kaldım ne okuldan bi hocam ne de bi arkadaşım aradı... aramayı geçtim bi kez bile nasılsın , nasıl gidiyo fln yazmadılar... insan yalandan da olsa yazar bi kez ... neyse canları sağ olsun ... şuan 0 arkdışm var. üniye gittiğimde de arkadaş yapmıycam . merhaba merhaba yeterli...
Arkadaş sayısını sıfıra indirdiğimde kendimi buldum. Daha çok okumaya, araştırmaya, sorgulamaya başladım. Yalanlarla boş bir zaman geçirdiğim farkına vardım. Mutsuz da değilim
İyi arkadaş bulmak için iyi arkadaş olmak lazım, bu da unutulmamalı, iyi arkadaş olduğunuz zaman elbette size değer veren biri çıkacaktır, 2 3 can dostu insana yeter ailenize ek olarak
Ben de aynı. Telefonda youyube açmak varken kjmsenin tatavasını veya boş myhsbbetlerini çekemem ve maalesef ülkemiz insanının ıqsu fazla olmadığı ıçin arkadaş kurmaya cok da ihtiyaç yok.
Travma sonrası stres bozukluğu yüzünden etrafım kalabalık olsa bile yalnızlığım bırakın azaltmayı giderek artıyor şuan ise hastalık gibi sebeplerden dolayı tek başıma çıkamaz oldum işte gerçek sosyallik ve sosyalizm
Cidden ne kadar karmaşık ve önemli bir konu aslında arkadaşlık.Sosyal biriyim ve bulunduğum ortamlara rahatça ayak uydurup insanlarla iletişim kurabilirim fakat arkadaş konusunda aşırı seçici ve hatta takıntılı olabiliyorum.Bu beni mahvediyor. Yaşadığım travmalar da etkili bu konuda tabi ki.Ama insan gerçekten birine tam anlamıyla güvenmeyi ve yanında rahatça eğlenebilmeyi istiyor.Elbette 2-3 arkadaşım var ama onlarla bile son dönemlerde eskisi gibi hissedemiyorum. Büyümek yalnızca sizi değil çevrenizi de değiştiriyor.
Düzenli olarak görüştüğüm arkadaşım yok, zaten gerçek arkadaşım da yok. Eskiden ben de yalnızlığı dert edinirdim, ama artık öyle değil. Bu duruma alıştım, hatta yalnız olmak artık beni daha çok mutlu ediyor. Bu tabi ki insanlardan uzaklaşmama neden oluyor, ama olsun diyorum...
6:17 bu doğru değil ki. kimle görüşüyorsak o gün ona göre persona yaratıp onu gösteriyoruz yoksa yine arkadaşsız kalacağımızı biliyoruz. hiçbir insan ilgi duyduğu konular vesaire bakımından kendine benzemeyen birileriyle uzun süreli arkadaş olmak istemez, çoğu insan da bizim duyduğumuz konulara ilgi duymaz, hatta çoğu insanın ilgi alanı bile yoktur. oturup saatlerce ilişkiler ve alışveriş konuşabilen arkadaşlarım var... sıkılsam da bir şekilde ilgili görünmeye çalışarak yorum yapıp ayak uyduruyorum, sonuçta birbirimize değer veriyoruz ve kaybetmek istemeyiz. artı olarak, hal böyle olduğu zaman kendi ilgilendiğin konularla ilgili konuşabileceğin kimse olmaması da 3-4 arkadaşın arasında yine de yapayalnız hissetmene sebep oluyor çünkü kendimiz için o sosyallik hissini sağlayacak yeterli bir paylaşım alanına sahip olamıyoruz. yani ne kadar samimi ve sağlam olursa olsun bir konuda dinlenmek istediğimizde yine de arayamadığımız türden arkadaşlar.. insan kendi kendinin arkadaşı olabilmeli her şeyden önce. insanlara ulaşmak internet sayesinde ne kadar kolaylaştırıldıysa, gerçekten seni dinleyen, anlayan ve en önemlisi de önemsediğin şeyleri önemseyen insan ruhuna ulaşmak bir o kadar zorlaştı. bu devirde kimse kimsenin 'gerçekten' umrunda değil. her şey bu kadar yüzeyselleşmişken de niye yalnız hissediyorum diye üzülemiyorum artık, sebepleri apaçık ortada.. birçok kişinin de aynı durumda olduğunu biliyorum, yani yalnız olmak konusunda yalnız değiliz. hayat işte. video için teşekkürler, emeğinize sağlık.
@@dilara-xo tam olarak hissettigim sey.bu yuzeysellik nedeniyle kendimi hep rol yapiyor gibihissediyordum ve bu his beni cok yipratti en sonunda bir basima kaldım.
Ülkenin sosyolojik durumunu göze alınca gâyet normal geliyor. Fiziksel olarak tanıyabileceğiniz insanların onları tanıdıtan sonra bile kalitesinden şüphe etmemize sebep olan bombok bir sosyoloji.
tek cocugum, ve cogu zaman hayata yalniz basladigim icin arkadaslik iliskileri kurmakta gelistigimi dusunuyorum, ama gunun sonunda, keske beni her halimle kabul edecek bir kardesim olsaydi diye de cok agladigim oldu.
@@sakuyazuree Tanıyı kendi kendime koymuştum (ilk koyulduğunda). Fakat sonrasında özel bir doktora giderek teyit aldım ve gerçekten bu kişilik bozukluğuna sahip olduğumu öğrendim (şizoid kişilik bozukluğu). Fakat benim için bu kişilik bozukluğu değil. Bir insanın kendi kendine yetebilmesi kadar güzel bir durum yok bence. İlginiz için teşekkür ederim.
@@Myers_666 açıklama için sağolun. birkaç yıldır bu kişilik bozukluğu hakkında bilgi toplamaya devam ediyorum, yabancı kaynaklar olsun yada bu kişilik bozukluğuna sahip insanların deneyimleri olsun. aslında bence kendine yetebilmek değil mesele.. bunun yanında motivasyon eksikliği, kopukluk, boşluk hissi, anhedonia vb. bir sürü durum var. bu yüzden bana göre gizli ve sessiz bir bozukluk çünkü diğer kişilik bozuklukları gibi kendini belli eden veya zarar veren bir tip değil, bu bozukluktan muzdarip kişi hayatı boyunca kendi başına zorluk yaşamaya devam ediyor kanımca
Arkadaşım dedigim tek insanlar bana teker teker uzaklaştı, hic bir dediğimi dinlemez oldular, istenmediğimi zaten iliklerime kadar hissettiğim halde onlara hâlâ "arkadaşım" diyorum.
Merhaba Evrim Ağacı, Videolarınızı sürekli izliyorum ve gerçekten çok beğeniyorum. Yabancı bir arkadaşım da sizin takipçiniz ve videolarınızı çok seviyor; ancak, İngilizce altyazı olmadığı için her seferinde hayal kırıklığına uğruyor. Otomatik çeviri seçenekleri de yeterince doğru sonuç vermiyor. Videolarınıza İngilizce altyazı eklemeniz, birçok kişiye daha faydalı bilgiler sunmanızı sağlayacaktır. Teşekkürler.
Uzun süreli arkadaşlığım (10 yıldan fazla) bitti. Üniversitede çook sevdiğim grubum dağıldı. Farklı ülkeler, şehirler, hayatlar...uzun zamandır yalnızlığımın farkına varmam bu video ile perçinlendi. Benden yaş olarak küçük kardeşimi incelediğimde ise sosyal çevresi güçlü, bir sürü ilşkisi olan mutlu bir insan görüyorum. Onun adına mutlu olmakla birlikde, kendi adıma baya üzgünüm ❤️🩹
üzüm üzüme baka baka kararır lafı çok doğru, eşim asosyal ve hiç arkadaşı yok, bu yüzden senide etkiliyor! bunun üstüne ülke değiştirdik tamamen yanlızlığa düştük
Bu sefer tüm savlar fos cikti Cagricigim. 20 senelik arkadaşım kiskanclik ve cikarlari icin beni sattı. O nedenle cocukluk arkadaşları her zaman iyi olmuyor.
Arkadaşlık çok değişik birlikte eğleniyorsunuz ama aranıza kötü şeylerde girebiliyor ve ona olan güveniniz bitiyor senin için çok iyidir ama aslında öyle değildir sadece o yüzünü gösteriyordur karakteri öyledir herkes için geçerli bir şey bence çıkarlar insanları bencilliğe iter çünkü
İnsanlar drama yaratmaya meraklı olmasa bir sürü insanla arkadaş olabilirim ama en ufak bir anlaşmazlıkta konuşarak halledebilecekken trip atıp arkamdan dedikodu yapmayı tercih eden insanlar çok fazla olduğu için daha tek tük insanla görüşüyorum
Okul yıllarınız bittikten sonra ancak hobiniz varsa arkadaşınız çok olur. Örneğin, kamp, offroad ve doğa aktiviteleri gibi vs. Her ne kadar farklı meslek gruplarından da olsanız, aynı hobi üzerine sağlam arkadaşlıklarınız oluyor.
Benim en çok dikkatimi çeken şey herkesin üzerine artık bir yorgunluk çökmüş. Arkadaşlık konusunda da, ilişki konularında da. Çevremdeki çoğu insan bir kemik kadro oturtmuş onun dışına kapalı, daha fazlası daha dert diye düşünüyor. Bir de öbür tarafa bakıyorum, yakın arkadaşlarım ve aynı şekilde ben, konu ilişki konusuna gelince herkes salmış durumda. bu kişiler 24-27 yaş aralığındaki arkadaşlarım. Hepsinin üzerinde bir yorgunluk "Bu saatten sonra ben aşk gibi şeyler hissetmiyorum, denk gelirse neden olmasın. Ben şuan da işime odaklıyım" diye laflarını duyuyorum. Kısacası herkesin üstüne bir bıkkınlık ve kapanıklık çökmüş, başka türlü yorumlayamadım.
maalesef ekonominin ve yönetimin bunda çok büyük etkisi var. Türkiyenin renkleri kayboldu ve ağır kan kaybediyor gibi geliyor bana.Olan hayatından bıktırılmış gençlere oluyor. Daha muhtemelen nünde kocaman hayat olan insanlar hayattan bıkmış oluyor.
