Kalabalığın içindeki yalnızlara bir video 

Yalnız olmaya degilde o kadar kabalık içerisiinde yalnız hissetmeme sebep olan insanlara kırgınım yani en yakınlarıma:/

15 yaşımda bu videonu izlemek zorunluluğunda değildim.

Merhaba hayatta ne yapmak istediğini bilmeyenlerle ilgili video istiyoruzzz❤

Kendimi tanımdan ölmek istemiyorum..

"kırılmaktan o kadar korkuyormuşum ki etraftaki her şeyi kırarak benim kırıklarımı daha görünmez bi hale getiriyormuşum... " 🥲

22 yaşındayım ve geriye dönüp baktigimda birçok arkadasimin aksine bende dost kazigi yemedim bende hic aldatilmadim. Sırf yanlış insanlari sever, gereginden fazla deger veririm ve hak ettiğim değerin karşılığını alamam diye insanlara karsi cok seçici ve cekingen davrandım. Bircok kadinin aksine 21 yasina kadar hic sevgilim olmadı mesela ve bunun gibi birçok örnek verebilirim. Üniversite hayatim dolu dolu geçer ve bir sürü insanla tanisirim bir suru arkadasim olur diye düşünürken bu da öyle olmadı. Yurtta kalmanin avantaji olarak benim için fazla olacak sayida insanla tanistim ama aynı şehval abla gibi her zaman mesafeli ve duvarli olduğum icin yurtta tanıştığım arkadaslarimin hicbiriyle arkadasligim devam etmiyor. Hayatimin şu döneminde kendimi eski kendimle kiyaslayacak olursam üniversitenin bir artısı olarak daha kolay iletisim kurabiliyorum ama güven mevzusu bambaşka bir sey kimseye güvenemiyorum ailem de dahil ve bunu nasil aşıcaz bilmiyorum. Olmasi gereken belki de budur diye düşünüyorum zaman zaman ama bazen de yasamayi ciddiye almiyormusum gibi hissediyorum. Sonucta yasam denen sey de mutluluk, huzur, aşk, sevgi oldugu gibi kötü duygular da var ve bu duygular olmadan gelisemeyecegimi de biliyorum. Ama uygulama kismi o kadar da kolay degil ne yazık ki. Güven duygumuzu nasil gelistirebiliriz, insanlara nasil guvenebiliriz bunu birlikte öğrenebiliriz bence şehval abla lütfen bu konu üzerine video cekmeye devam et🩷🩷

Kırılan cam kesinleşir ve ufacık iyi niyetle bile dokunulsa keser acıtır ve bunu aşamadım

Şehval sen diyorsun ya: hiç aldatılmadım,hiç dost kazığı yemedim ve bu aslında kötü bir şey ,çünkü sürekli temkinli davrandım. Emin ol çok güzel bir şey.Ben küçüklüğümden beri dost kazığı yiyerek büyüdüm.Ve bir süre sonra insan geri kalan hayatında temkinli davranmaya başlıyor. Hayatı boyunca kimseye tam anlamıyla güvenemiyor. Yani anlayacağın senin küçüklüğünden itibaren yaptığı şeyleri onlar zamanla kazanıp yapmaya başlıyor. O yüzden aslında sen çok şanslısın.

Seni hiç tanımıyordum Şehval, imanlı mısın onu da bilmiyorum ama birkaç şey yazmak isterim. İntagram’da paylaştığın bu videonun bir kısmına çok duygusal bir şekilde denk geldim. Henüz on saniye önce Allah’tan duamı kabul edip etmediği konusunda bir ipucu istemiştim; aslında duamın benim istediğim şekilde kabul olduğuna dair ümidim çökmüştü. Sonra kafamı dağıtmak için sosyal medyaya girdim, halbuki normalde hislerim karışınca hemen yazmayı tercih ederim. Yazmak anlamanın sırrıdır benim için. Neyse, videona denk geldim. Beni tarif ettin. Aslında kozamın beni aşırı koruduğunun farkındaydım ama duymak garip geldi. Bunu yazıyordum, muhtemelen benim gibi olan insanların çok olduğunu biliyordum ama duymamıştım. Sanki duamdan sonra Allah bana beni kendimden daha iyi tanıdığını göstermek istedi. Bunun için de seni vesile kıldı. Belki inançlı birinin kurduğu hayaldir hissettiklerim. Fakat buna da inanmak istiyorum. O kadar kulun arasında Allah bana cevap vermişti; o kadar kulun arasında Allah cevabını vermek için seni vesile kılmıştı…

20 yaşıma yeni yeni girmiş bir genç kız olarak söylediklerin o kadar anlamlıydı ki ablammışsın gibi hisettim video boyunca aynı şeyleri yaşıyorum tam olarak ve hala deneyimleme aşamasındayım çok kolay arkadaş edinirim istisnasız gittiğim her ortamda ama kimseyi kalbime tam anlamıyla alamam hep bir ama vardır bir şüphe vardır gerçekten anlattıklarının çoğu o kadar bendiki bir şeyleri farketmemi sağladın acaba diyorum ki bu kadar mükemmel olmaya neden çalısıyoruz mükemmellik sadece Allah'ıma mahsusken :) bir nevi mükemmelliyetçiliklede bağlantılı çünkü hep bir koruma hep en iyisi olma ve başımıza asla kötü bir şeyin gelmemesini sağlıyoruz oysaki kötü diye adlandırdığımız her şey bize tecrübe olarak dönüyor ve hayatta olduğumuzu hissettiriyor sanki belki bunun hakkındada video gelir fikir olur senin içinde keyifli bir videoydu önce Rabbime teşekkür ederim seni karşıma çıkardığı için sonrada sana teşekkür ederim böyle videoları çekmeye devam et çünkü abla tavsiyesi gibi oluyor ve bu paha biçilemez birinin tecrübe ettiği şeyleri yaşca küçükken öğrenmek çok güzel bir şey..💗

"Işık içeriye her zaman kırıklardan girer, yaradan girer."

50 yaşındayım. 6 yaşında babamı kaybettim Ben de kimseye güvenmem hatta ilk başta anlattığımız o kişi benim. Hayatıma çok az insan alırım. Ama bu haldeyken bile bu yaşıma kadar arkadaş kazığı , akraba kazığı yediğim oldu. Bence Allah Sehvali korumuş ki bu yaşına böyle insanlar denk gelmemiş. Emin ol ne kadar duvar orsen de kazık yine gelebiliyor😢 Bu kaziklardan sonra daha yüksek duvarlar örüyorsun daha da yalnizlasiyorsun. Dilerim Allahdan hep iyi insanlar çıksın karşına ❤

O kadar içimdeki bi yere dokundu ki tam gereken zamanda gereken şeyleri duydum resmen. Teşekkürler

Ben tam olarak bu videoyum. 22 yaşındayım herkes beni sever dertlerini anlatır sırlarını paylaşır ama ben hiç öyle olmadım . Çok sevdiğim bir arkadaşım da var o bana şey demişti ' ne zaman bana karşı duvarını indireceksin' olmuyor yapamıyorum. Ben hep en kötü senoryaya hazırlarım kendimi o duvarın arkasında acımı da çekerim sonra da hiçbir şey olmamış gibi davranırım. Sehvalin dediği gibi senin için mi kırılacağım derim ama zaten çok kırılmışımdır. Bu durum aslında o kadar yorucu ki..o kadar hiçbir şey olmamış gibi davranırım ki arkadaşım gelir bana sevgilisinin ona çiçek almadığını anlatır ya da tırnağının kırıldığını. Ben ise mükemmel bir tiyatro çevirdiğim için acı çektiğimi anlamaz. Bu durum çok üzücü ve ben hep mantıkla hareket ettim bir kere duygularıma yenik düştüm. Orda da fena düştüm. Kimse yıkıldığımı, dizlerimin yaralandığını, kalbimin ne kadar kırıldığını görmedi anlamadı. Yine her zamanki gibi kendi kendimin yarasını sarmaya çalışıyorum. Başarırım biliyorum ama bende birine sırtımı yaslamak ve güvenmek istiyorum. Kimseye güvenememek ailene bile güvenememek çok kötü bir durum...

Hiç kimseye tam olarak güvenmiyorum dedin ya o an seni dinlerken sanki kendimi dinliyormuşum gibi geldi. Bir sürü arkadaş veya insanla tanışığım ama hiç birine tam güvenmiyorum assla sürekli arkamdan bu olur mu acaba şunu mu yapacak şuan gülüyor ama ilerde bir planı mo var acaba düşüncesi var malesef;)

Uzun uzun yazmaya mecalim yok ama 23 yaşındayım maalesef ağlayarak dinledim çünkü bu benim. Ve kendimle yüzleşmek çok zoruma gitti...

Ördüğüm duvarın o kadar çok gerisindeyim ki umudumu kaybediyorum. Kendime yabancılaşıyorum ve en acı yanı da kendimi unutuyorum. Senin de dediğin gibi yalniz hissediyorum. Bu evrende bir başıma yaşıyormuşum gibi. Ama inanıyorum bu duvarı aşabilirim. Şuan bu inancın varlığını sen gösterdin.İyiki varsın...

Üzülmekten köpek gibi korktuğum ama sonucunda kalp kırıklarıyla baş başa kaldığım acı çektiğim bir anda bu videoya denk gelmek iyi geldi. Seni seviyorum Şehval terapilerimizde de videolarında da bana çok iyi geldin. Beni yalnız hissettirmediğin için teşekkür ederim iyi ki varsın ❤

Seni bizim için Allahın gönderdiğine çok inanıyorum. Ne zaman bir konu hakkında düşünsem hep o konu hakkında ya reels atıyorsun, ya bi mesaj ya da bi video paylaşıyorsun. 19 yaşımda bu aydınlanmanı yaşamam çok iyi oldu, çok rahat iletişim kurarım, çok insanla konuşurum, arkadaş olurum ama en küçük bi şeylerini gördüğümde uzaklaşırım, çok kalp kırıcı konuşurum asla kalbimdekileri söylemem. Şimdi nedenini anladım. Artık her ilişkimde ister dostluk isterse de başka ilişkilerimde tam güvenmeye çalışıcam, eğer bi şey olucaksa zaten olur, önüne geçemem. Her şey için teşekkürler, sadece harikasın, yoluma ve yolumuza işık tutuyorsun❤

Tam anlamıyla aynı ben. En yakınımdan biraz soğukluk hiss etdiğim an nevrim dönüyor

Ben herkesi hayatıma alıp güveniyorum sonra istisnasız herkesten zarar görüyorum. Duvarsızım ben de … Ben en sevdiğim kişilerden bile kendimi koruyamıyorum. Şuan senin gibi olmam gerektiğini farkettim 27 yaşındayım

Kalbin en ortasina Allahı koymak lazim,varsin insanlar olmasin,varsin insanlar kirsin

Geçmiş doğum günün kutlu olsun ablam..❤

Duyguları bastırmak ile ilgili video da çekermisin

Merhaba CANIM ŞEHVAL ABLAM. Bugün ilk kez senden birşey isteyeceğim umarım görürsün. Öncelikle videoların çok iyi hissettiriyor ve tedavi ediyor resmen, seni hem işini yapma şeklinden hemde ablam gibi hissetmemden çok seviyorum. Ben dahil birçok insanın hayatını etkilediğini bil lütfen.. Şimdi kendi isteğime geliyorum. Ben çok küçük yaşlarda iki kez babamın kalp krizi geçirmesine şahit oldum hatta birinde küçücük olmama rağmen evde iki kişi olduğundan ambulansı çağırmak zorunda kaldım ve babam yerde yatarken ben balkonda yıldızlara ve aya bakarak dua ettim ambulansı beklerken. Ve tabiki kalp krizinin insan vücudundaki anlık etkilerine de tanık oldum.Yani babamın o an yüzünün, gözlerinin, vücudunun rengini gördüm. İlk krizde 6 yaşında olmama rağmen ve 6 yaşımdan pek şey hatırlamazken o gece ve anlar, görüntüler, ve hatta evdeki kolonya kokusu bile burnumda. Şimdiki yaşımda anlıyorum ki bu travma olmuş. Ancak ailemden herkes normal davrandığı için kimseye bahsetmiyorum bundan. Sanırım o sırada tek çocuk ben olduğum için bu kadar etkilendim. Şimdi ise hala yakınlarımı, özellikle babamı kaybetme korkusu yaşıyorum. Elbetteki herkes birgün ölecek, bunu biliyor ama kabullenemiyorum. Çünkü iki kez ölümden döndüğü için bir şansı daha olmadığını biliyorum. Ancak tedavi için uygulaması gerekenleri yapmıyor. Ve ölebilme durumunu hep şakaya vuruyor. Ergenlik yıllarımda olduğum için bu korku beraberinde takıntılarıda getiriyor. Büyüdüğümde bir psikolog ile bunu paylaşacağım (umarım ki sen). Çok gereksiz gelebilir ama o anlar bende o kadar travma bıraktı ki.. Ve bunu şimdilik aşmak için youtube ve İnternete baktım ama seninkiler gibi iyi gelecek düzgün içerik bulamadım. Yardımcı olabilir misin bilmiyorum ama bu konuyla ilgili bir video hazırlarsan dünyanın en mutlu insanı olurum çünkü çok önemli benim için. Yorumu görürsen cevap vereceğinden eminim. O yüzden umarım görürsün canım ablam.. İyi ki varsın. 💕

Ben de 22 yaşında birisi olarak yemediği kazık kalmayan insanlardanım 🥹 Ben de tam tersi senin gibi ya da en azından daha az kalbimin kırılmasını ve çevre kazığı ile karşılaşmayı dilerdim … Sanırım insan en çok kendisinde olmayan şeylere ihtiyaç duyuyor .

Bu bende de oluyor, koruma duygusu var ve evet tamamen kendimi açamıyorum hep bir sınırım var. Temkinliyim, bu dışardan bazen " duygusuz, umursamaz" olarak algılansa da öyle değilim, kendimi tanıyorum. Verdiğim değerin karşılığında üzülüyorsam tamamen yok sayıyor ve hiç tanımamış gibi davranıyorum. Video boyunca beni anlatmışsınız gibi 😢

Işık her zaman kırıklardan içeri girer o kadar anlamlı bir cümle ki bir süre bu cümleden çıkamayacağım galiba

Senin yaptığın şey gayet normal. Zaten böyle olunması gerek boşuna babana bile güvenmiyceksin sözü ortaya çıkmamış. Bence böyle devam etmelisin keşke senin gibi olabilsem...

Şehvalim.. Sadece bende oluyor sanıyordum. Sanki sen anlattıkça ben kendimi dinledim, kendi an’larımı, insanlara dediklerimi, yaptıklarımı hatırladım. Hayatıma birisini alamıyorum. Her mânada. Ama bir o kadar da çok çabuk anlaşıyorum insanlarla. İnsanlarla kolay iletişim kurabilirim fakat onlarla hiçbir zaman woaw derecede arkadaş olamam. Olamıyorum. 19 yaşımdayım. Belki de çoğu icin zaten erken gelecek “erkek arkadaş” olayı. Fakat bu zamana kadar hiç sevgili yapmadım. İsteyemedim çünkü. Birisinden hoşlandığımı anladığımda da hep kaçtım. Birisi bana değer verirken de kaçtım. O değer hiçbir zaman inandırıcı gelmedi çünkü. Gerçekten değer veriyor olsa dahi. Son zamanlarda da arkadaşlarımdan şüphe ediyorum. Çok yakın 2 arkadaşım var. Gerçekten cok seviyorum. Ama o soğukluğu aşamıyorum son zamanlarda. Garip an’ların içerisindeyiz. Teşekkür ediyorum, beni bana anlattığın için. Sohbet ettik gibi oldu. Sen anlattın ben anı’larımı tekrar canlandırdım. :) aşacağım.

11:50 Hissettiğim duyguların ve yaptığım saçma hareketlerin anlam bulduğu o an...

merhaba belkide bana inanmayacak belkide bunu utanc verici bulacaklar olacak ama elimden kendim icin yorum yazmakdan baska birsey gelmiyor bu videoylada alakasi yok pek ben sinav ogrencisiyim suan ve kitaplarimi alamiyorum bazi olaular nedeniyle ailem calisamiyor kendimde calisirsam ders calisamayacagim eger kullanmadiginiz kitaplar olur vs gonderbilecek olan varsa yada maddi acidan bir kitapimi bile alabilirsek cok mutlu olurum elimden brisey gelmez ama dualrim siiznle olur yardim etmeseniz bile tesekur ederim ❤

Biraz kendimle baş başa kaldığım bir dönemdeyim, üzücü şeyler yaşadım. Aşırı yalnız hissediyordum, her yerde tek ve yalnız. Konuşmuyordum, kafama estiği gibi resim yapıyordum random yerlerde. Yazı yazıyordum. Sanki kimse beni görmüyormuş, yokmuşum gibi. Dün bunları düşünürken koşarak bir otobüse yetiştim. Normalde şoför çok rahat kapıyı açabilecekken ve beni de görmesine rağmen yüzüme baktı ve açmadı. Öyle kaldım ortada. Bir ağlamaktır geldi, belki de harbiden gözükmez olmuşum. Dinlemeden yazıyorum şimdi bunları. Sen hissedip atıyorsun sanki videoları. Belki sen görüyorsun

Çocuklukta çevremdeki insanların beni tanımladığı gibi biri olmadığımı büyürken hayatı keşfederek öğrendim. Ben de yaklaşık 2 ay sonra 27 olacağım ve şuan farklı açılardanda olsa kendimizin bir çok gerçeğiyle karşılaşıp farkına vardığımız bir zamandayız. 26 yaşa veda ederken bu bize yeni bir ders olsun Şehval..

17 yaşındayım bu video aklıma çoğu şeyin netleşmesine sebep oldu anlatılanın tam tersini hep hayatıma çekmişim hep o duvarın önünde oldum her defasında insanlar duvara değilde bana toslamış herkese değerinden fazla güvenmişim yapayalnızım en güzel zamanlarımda bakıyorum tek bir arkadaşım yok duvarla bakışmanın ne olduğunu derinden anlıyorum sebebi insanlara tam anlamı ile güvenememek değilde fazla güvendiğimden olmuş her acı her arkadaş kazığı anladığım şey her şeyin iyisinin de kötüsünün de iyi hissetirmediği ortayı hep bulmak gerekiyormuş çünkü beni benden çok koruyabilecek kimse yokmuş

Bu durum bir Yengeç burcu sorunsalı. Gölge yönlerden biri.. Fark etmiş olmanız güzel ❤

O kadar insan tanımasaydın duvarına toslayacak o kadar insanı bulamasaydın öyle bir duvarın varlığından haberdar olmak oldukça zor olurdu . Duvarda biziz , duvara toslayanda biziz. O yüzden bence bu hayatta insanlara güven diye bir kavram değil de hayata güven diye bir olgu olmalı. Günün sonunda yolda biziz , yolcuda biziz ve sanırım hancıda biziz gibi.. O zaman kimden korkuyoruz ki .. Biz olmayan bizlerden sanırım öyle değil mi

17 yaşındayım ve hiç arkadaşım yok, böyle gezip tozacagim eglenecegim, beraber aglayacagim birine ihtiyacım var ve lisede bu olmadı. Ne yapmalıyım bilmiyorum

Ördüğüm duvarı aşmaya çalışırken aslında o duvar yıkıldı ve ben altında kaldım. 16 yaşımın böyle geçeceğini hiç düşünmezdim. Küçük ben zannederdi ki her şey bu yaşlarda cok daha güzel olacak :)) özür dilerim, belki başka türlüsü vardır ama ben başaramadım. Ne o duvarı asabildim ne yenilerini kurabildim. Hep bi enkazın basinda bekledim. İlk önce ışığımız bizi terk etti, yavaş yavaş yaşadığımızı hissettiren her şeyi yok ettik. Gerçi senin bi suçun yok çünkü her şeyin ben yaptım. Bizi saatler geçsin diye dakikaları sayan, başkalarının yanına yakışmak için solan, kaşları çatık ve gergin görünümünün arkasında daima ağlamaklı ve her duvarda bir ev arayan zavallı bir yetişkine donusturdum. Ozur dilerim, biz gordugumuz her boyaya sarılır resimler çizerdik boyalarimiz olmasa bile tebesir bulurduk sokaktan. Şimdi boyalarimiz var ama resim çizemiyoruz. Şimdi iş işten o kadar geçmiş ki, yana yakila ev ariyoruz. Ozur dikerim senden, seni yok ettiğim için. Bir daha asla ellerimiz o boyalara ulaşamayacak belki :)

Seni cok iyi anlıyorum Sehval cunku bir süre once bir yillik cok iyi giden arkadas grubumdan ciktim. Ve artik soyle bir kafam var kimseyi yakinima almyacagim, kimseye su konularda bahsetmeyecegim cunku daha once bahsettim ve kirildim. Artik o kirilmadan korkmak degil de o duruma dusmekten korkma var bende. Yeni bir arkadasim oldu ve kizda hic kotu bir kisi olma tipi yok, bunu söyleyen kisi cok tecrubeli ve güvendigim birisi, bulusmaya gelemediginde açıklıyor ve ben buna inanirken suphe duyuyorum yani davranışlarini suzgecten suzup cok dusunuyorum cunku daha once dusunmedim ve yara aldim. Ben bu zihniyete benimsemeye baslamisken bu videonu izlemem benim icin bir isaret. Sana cok teşekkür ederim. Tecrübeni bizimle paylaştığın ve bize yardim ettigim icin sana minnettarım. Iyi ki varsin. Ve lütfen dogum gününun tarihini bizimle paylasabilir misin, kutlamak isterim.❤❤

Aynı günde doğmuşuz 🎉❤. Ben de o guven konusunda sizinle cok zıttim. Kolay tanışır ve kolay güvenirdim ta ki cok sevdiğim, çok başka bir yere koyduğum birinden hic beklemedigim bir darbe alana kadar. Ondan sonra hiçbir sey eskisi gibi olmuyor olmadi olmayacak da. Olsun her seye bin şükür. Hicbir sey nedensiz değil olmasi gerektigi için oluyor her şey. Simdiden mutlu huzurlu yaşlarınız olsun❤

Vlog neden silindi😿😿😿😿

Beni anlatmış

Bende çok kolay güveniyorum seninki daha iyi

4. Dakikada bunu durdurup yazmak istedim. Ben o zor insanı hayatına katan ama yakınlarıyla aşırı iyi olan insanım. Buna rağmen ben de çok korudum kendimi insanlara az güvendim. Üzülme ihtimalim olan hiçbir şeyi katmadım hayatıma duygusal anlamda da kimseyi almadım. Sonra böyle gitmez dedim. İnsanlara güvenmeyi seçtim. Şu an çok üzgün olduğum bir dönemdeyim. Bazen kendime diğer türlüsü daha mı iyiydi diyorum. Hala buna net bir cevabım yok. Eskiden yaşamadıklarıma üzülürdüm şimdi ise yaşadıklarıma. Sanırım doğrusu sadece sürece ve Allah’a güvenmek. Umarım burayı şu an çok iyi hissediyorum ve gerçekten mutlu olduğum bir ilişkim var yaşadığım her şey pişmeme vesile oldu diye güncelleyebilirim. Bu arada seni ağlamadan dinleyemiyorum. Bu sebeple kalanı akşam dinleyeceğim. Seni gerçekte tanımasam da gerçekten seviyorum. Hayatın güzelliklerle dolsun. Döktüğün her göz yaşı mutluluk göz yaşı olsun.

Canım Şehval hocam iyi ki varsınız bende sizi çok seviyorum 🤍🌷

sehval o kadar iyi geliyorsunki her canım sıkkın oldugunda senin videolarini izliyorum ve onlarda kendimden biseyler buluyorum yalniz olmadigimi hissettiriyorsun o kadar rahatliyorum ki tesekkur ederim 🫶🏻🫶🏻🫶🏻

Etrafımda o kadar insan varken derdim olduğunda paylaşacağım şeyleri bile seçerek anlatıyorum. İhtiyacım olduğunda bir şeye çekinerek istiyorum halbuki her koşulda ben onlara koşarken…

Ah Şehval senin yaptığın tiyatroyu çevirmek için ne savaşlar veriyorum bir bilsen. Ne kadar uğraşıyorum ama olmıyor kendime çok kızıyorum. Mesela ben doğum günlerini seven ve çevremdeki insanların doğum günlerini hatırlayan özenle hediye seçen biri olarak. Kendi doğumgünümde tek bir kutlamayla tek bir hediyeyle karşılaşmayınca anladım. İnsan öyle değersiz hissediyor ki. Sonra arkadaşlarla arama mesafe koydum iletişimi kestim şu an doğru dürüst arkadaşım yok ama bundan memnunum çünkü onların sahteliğine katlanamıyorum. 1 kişi olsun ama gerçek olsun, gerçek sevsin , gerçek değer versin. Ha yoksa da olmasın ne yapabilirim ki. İşin çıkılmaz tarafı aile. Aileye aynı şeyi yapamıyorsun ki. Yıllarca hediye almışım ama bakıyorum tek bir hediye yok. Mesela yine doğum günü gelicek ve ben kendimle savaştayım alsam mı almasam mı. İçimden almak geliyor çünkü ben mutlu etmeyi seviyorum. Ama diğer yanım onlar sana ne değer veriyorsa sende aynı değeri ver alma diyor. Bu konudan çok muzdaripim keşke yorumu görsende yanıtlasan...

Belki de aslında kırılmaktan değil de tekrardan eskiye dönmekten, toparlanamamaktan korkuyorsundur. İnan bana seni o kadar iyi anlıyorum ki, sanki ben konusuyormusum gibi hissettirdi bu video bana. Babanı kaybetmenin sendeki etkisidir belki de bu anlattiklarin. Demek istediğim, sevdiğin birini toprak alınca bazı şeyler kolay asilmiyor. Kim olursan ol, kaç yıl geçerse geçsin insanın kendisinin bile fark edemediği bazı davranışlara bir ölüm neden olmus olabiliyor. Bazı yaslar asilamayabiliyor. Aşmışsın gibi geliyor bazen ama aslında o kaybin getirdigi yas bitmiyor ve hayatina yayilip seni donusturuyor, sekillendiriyor. Bizse kayboldugunu dusunuyoruz sadece..Ve o insan öldüğünde yaşadığın tüm o hisler; hep yanında olacağına inandigin birinin seni bırakıp gitmesinin getirdiği kalp kırıklıkları, güvensizlik ve tüm hisler oluşturuyor karakterimizin bazi taslarini. Güvensizlik duygusu illa yaşayan bir insandan ihanete uğramayı gerektirmiyor bence. Hayatında hep yanında gördüğün, onsuz hayatı hiç deneyimlemedigin kadar yakının olan birinin; seni onsuz bir hayata alışmaya mecbur bırakması da içimizdeki çocuğa ihanet gibi gelebilir. Ya da geride bırakılmıslik duygusu.. cunku cocuktun, çocuktuk, sevdiğini kaybeden her insan yaşı kaç olursa olsun çocuktur. Dediğim gibi bu tarz bir durumda da güvensizlik duygusun kendini ağır bir şekilde hissettirebilecegini dusunuyorum. Ve bir daha aynı şeyleri yasamamak, ayni boşluğa düşmemek, o zor günlere dönmemek için kalbimize yeni bir insan daha almak istemeyebiliriz. Hayatımıza alabiliriz elbet tıpkı senin yaptığın gibi, ama o insanları kalbimizin duvarlarından geçirmek istemeyiz. Cunku giderlerse, ölürlerse tekrardan aynı şeyleri yasayacakmisiz gibi gelir. Varlıklarının bizi kırmasından değil de yokluklarinin bizi yipratmasindan korkuyoruzdur belki de.. Bu yuzden birine tam anlamıyla bağlanmak, güvenmek, sırtını yaslamak zor geliyor. Cunku birine sırtını yaslarsan o gittiğinde o yöne devrilirsin, bu basit bir fizik kuralı. Yani devrilmen, yıkılman çok normal. Yıkılmak değil de tekrardan ayağa kalkacak gücü bulmak korkutuyor insanı zaten. Hele de tek başına ayağa kalkmak zorunda kalmak artık çok yorucu geliyor. Bi kez daha dusersen ayağa kalkamayacakmissin gibi hissediyorsun. Bu yuzden birine sırtını vermektense, tüm yüklerinin sırtına kambur olmasini kabullenmek daha cazip geliyor.. Bir de bu açıdan bak derim kendine. Kırılmaktan korkmak değil de kaybetmekten korkmaktır belki de karakterini oluşturan neden. Toparlanamamaktan korkmaktır belki. Belki gecmise dönmekten korkmaktir.. Bu yuzden de gittiklerinde daha az acı çekebilmek için bağlarını zayıf tutuyorsundur belki de.. Ve son olarak eklemek istediğim şey şu ki, bunların hepsi kendi düşüncelerim. Kendimden, kendi tecrubelerimden, duygularimdan, hislerimden yola çıkarak söylediğim şeyler. Belki de senin için çok daha farklıdır her şey. Bir psikolog ya da bu alanda uzman biri değilim netice de. Tek bildiğim ortak acıların dili benzerdir. Nerde görse tanır birbirini. Kim olursan da ol ister alanında en iyi psikolog ol bazı seyleri sende asamazsin, anlamlandiramazsin. Sonucta bir kayip vermis insansin sende. Bense sadece belki yolunu aydınlatır diye yazmak istedim. Cunku insanlara guvenememekten yorulmak nedir bilirim ve anlaşılmak her insana bir ışık olur. Umarım aydinliginda bi isik da ben olmusumdur. Son olarak da duvarların olmasın, duvarlarinin yaninda kapilarin olsun. Herkesi kapı dışarı etme. Secici ol, içeri girmeyi hak eden insanları o kapıdan içeri al. Hak etmeyenler yine dışarıda kalsin, o duvarların içine girmesin. Ama içeri girmeyi hak eden bir insanı da disarda bekletme. Cunku yasanilacak güzel şeyler varken; ölümü düşünüp, yaşanabilecek kötü ihtimalleri degerlendirip kalbimize buza çevirmek için hayat çok kısa..

O tiyatro sahnelerini defalarca çektim hayatımda içim cidden paramparcaydi ve ben umursamazca takiliyordum etrafta 21 yaşındayım aglamak üzülmek kırılmak utanılacak şeyler değil o kadarda kötü değil bunları hissetmek,hisset ve bırak gitsinler hepsi bu kadar

Alanını çok iyi kprumuşssun. Olması gerekeni yapmışsın ❤

Hic kimseye guvenemiyorum. Soyledigi seye inana bilirim ama asla guvenmem mesela soyledigi seyin yalan oldugu ortaya ciksa asla şaşirmam çünki tam anlamiyla guvenmiyorum. Her kesten her şey beklenir.

Şehval saçmalama askom kalp kırıklığından arkadas love kırıklığından ölmek uzreyiz git tadını çıkart prime olmanın

22 temmuz doğum günüm demişsiniz bugün 22 temmuz doğum gününüz kutlu olsun nice mutlu yaşlara 🌹🎂

Sehval serval diye seslensem kizarmiydim duzeltilmekten cok hoslanmiyom saka yaparken hassAs olmiyak 😅

İntihar için video çekilir mi neden edilir niçin olur aslında anlamı nedir ?

24 yaşındayım hiçbir şey değişmedi değişmicek gibi hissediyorum😔

Bende bu konu üzerine çok düşündüm bu hayatta yüzdeyüz güvendiğim kimse yok bunun içersinde kendimde varım kendimize bile yüzdeyüz güvenemiyoruz kendimizden şüphe duyuyoruz ü bazen doğruyu bazen yanlışı seçiyoruz bazen insanlara istemeden yada isteyerek zarar veriyoruz başkalarına yüzdeyüz güvenme isteğinde bulunmayız kendimize, çünkü bunu kendimize karşı bile yapamıyoruz bu yüzden bence en mantıklısı insanlara yüzdeyüz güvenememeye alışmak ve bununla barışmak tıpkı kendimizle olduğu gibi affedici olmak ama aptal olmamak sonucu görmeden yargıda bulunmak sadece bize zarar verir yakın zamanlarda çektiğin bir videodaki gibi düşünebilirsin ” kolay yaşamak için 4 madde “ varsayımda bulunmadan sadece karşıdaki insanın doğrusuna yanlışına bakıp senin olan bölümü alıp gerekeni yapmak tabiki çok yakınındaki bi insanı hayatından çıkartmak kolay değil ama eğer bu senin doğrunsa ve sana zarar verdiyse yapman gerekeni yapıp yoluna devam etmek en sağlıklısı

Çok zor insan alırım hatta almam 28 yaşındayım ama sizin tiyatroları bende çeviriyorum ilginç

Mesela nasil yeni insanlarla kolayca tanisa biliyorsun Sehval?Ve ya bunu kolayca yapa bilen digerleri.Herhangi bir sey mi gerekiyor bunu yapa bilmek icin?

walla şehval en güzelini yapmışsın.emin ol diğer türlü travma üstüne travma yaşayıp şu an temizlenecek yeni travmaların olacaktı.ve en sonunda akıllandığında yine aynısını yapacaktın.keşke sen gibi yapsaydım

Benim de duvarlarım vardır ve maalesef ki aileme karşı bile duvarlarım olmak zorunda gibi hissediyorum. Herkesle çok mesafeliyimdir ve benle tanışan herkes en başta zaten duvarlarımla tanışır. Ama galiba hayatımda hiçbir zaman o duvarları tam indiremeyecek gibi hissediyorum bunun bi sebebi de illa ben yaşamasam da çevreden gördüğüm kadarıyla kırk yıllık arkadaşlar tam olarak arkadaş gibi değil, evliliklerde çok nadir çifltler dışında birileri hep kırılır, üzülür, kardeşler iş maddiyata vs gelince kılıçları çeker. Birine duvarlarımı tamamen indirdiğimde kırılmama olasılığım, beni kendimi o kadar açtığıma, onu o kadar sevdiğime pişman etmeyecek biri yok gibi. Ben hayatıma zaten zor insan alan biri olarak bi de kırılırsam benim duygusal tarafın iyileşmesi zor olur. O yüzden heralde tamamen birine güvenmem de zor. Ben her zaman kendimi korumalıyım, beni benden başkası tam olarak ayağa kaldıramaz. Umarım hayat güvenimi boşa çıkarmayan insanlarla karşılaştırır.

Videoyu henüz izlemedim, burayı safe place'im gördüğüm için biraz içimden geçenleri dökmek istiyorum, gerçekten bu hissi içimde uyandırdığın için teşekkür ederim Şehval, iyi ki varsın. Kendimi inanılmaz yalnız hissettiğim bir anda karşıma çıktı bu video, Portekiz'e bir gönüllülük projesiyle geldim 20 gün oldu, yapayalnızım 1 tane bile arkadaş edinemedim. 1 ay sonra Türkiye'ye geri döneceğim ama yinede isterdim burda da arkadaşlıklarım olsun mutlu olayım diye.. Türkiye'de zaten arkadaşlıklarım çok sallantıda kafamı nereye çevirsem gözüme bir şey batıyor sanki, insanlar mı gitgide tuhaflaşıyor bende mi sorun çözemiyorum. Bana yıllardır psikolojik şiddet uygulayan annemin ve benim hayatımı zehir eden babam biraz gelişme gösterdi maddi manevi beni desteklemeye başladı onun için mutluyum tabii ki ama yani babamda hafif düzelme var diye tabii ki her şey bir anda yoluna girmedi. Annemi kaybettiğimden dolayı devletten maaş alıyorum Türkiye'de tamamen onunla geçiniyordum kendi başıma şu an babam da biraz gönderiyor ama hiçbir şekilde yetmiyor çünkü Euro 35tl maalesef ki.. Huzurevinde çalışıyorum ve yaşlılarla ilgilenirken sürekli aklıma annem geliyor kanser onu yenmeden önce çok çabaladı ve o çabaladığı süreçte nasıl yataklara düştüğünü bakıma muhtaç olduğunu çocuk gözümle izledim o yüzden şu an bana ağır geliyor biraz bu. Türkiye'den kaçmak için can atıyordum çünkü Antidepresanlarımı hiçbir şekilde düzenli kullanamıyordum (hala kullanamıyorum) berbat bir haldeydim düşünmekten kafayı yemiştim. Burası bana iyi geldi, her şeyden uzaklaşmak her şeyin dışında olmak gerçekten beni biraz olsun iyileştirdi ama hala mükemmel değilim hala hayata eski gözümden baktığım gibi canlı canlı bakamıyorum neyse ki çok şükür Türkiye'de stresten her gün midem bulanıyordu kusuyordum şu an bunu yaşamıyorum. Ama şimdi de maddi kaygı başladı, yalnızlık başladı. Kafam çok dolu, param kesilmesin diye babam da desteklemiyor diye mezuna kaldım mecburen kötü sıralamamla üniversite tercihi yaptım ve tüm bir yıl okula gitmedim. Bu sene tekrar sınava hazırlanacağım. Geçmişim, bugünüm, geleceğim hepsi kafamı karıştırıyor hepsi beni mental olarak çok yoruyor. Oh be gerçekten hislerimi kimse okusa da okumasa da fark etmeksizin bir yere/birilerine açmak o kadar iyi geldi ki teşekkür ederim. Videoyu izlemeye geçebilirim artık :))

O kadar psikolog dinledim yaşam koçu tavsiyeleri aldım kitaplar okudum, hiç biri senin kadar iyi gelmedi

17 yaşındayım ve Şehval bana hep iyi gelmiştir yine öyle iyi hissetmek safe hissetmek istediğim bir dönemdeyim ve yine geldim ama bu sefer bende aydınlattığı yer farklıydı bu zamana kadar çok şeyde aydınlattı beni ama bu çok farklıydı Emre'nin ona yaptığı şeyi Şehval bana yaptı ve bende birşeyler uyandırdı bir yerde mutluyum bundan dolayı çünkü bundan sonraki hayatımda buna dikkat ederek ilerleyeceğim ama bir yandan da böyle bi yanımla yeni tanışmanın boşluğunu üzüntüsünü duyuyorum meğer ben gerçekten kimseye güvenmemişim güveniyo gibi yapmışım bazen ama aklımdaki o böyle biri o bunu düşünüyo aslında böyle hissediyo gibi birsürü negatif şeylerle kendimi ona teslim etmeyip güvenmemeye zorlamışım en yakınlarıma da yapmışım bunu hatta bazen kendime bile yapmışım yeni fark ediyorum geçmişi taradıkça yenileri ekleniyor listeme ben aslında bu engelin suçlusu olarak hep ailemi tuttum ama ben bunu biraz da kendim yapmışım kimseye güvenmeyeceksin algısıyla yetiştirmişim kendimi hep ve diğer insanlara bile tavsiye ediip doğrusu bu bak bunu yaparsan üzülmezsin diye tavsiyede bulunmuşum doğruluğuna o kadar kendimi inandırmışım ki buradaki her kelimen Şehval her kelimen bende bi farkındalıkla beraber bı tokat etkisi yarattı video için gerçekten teşekkür ederim

İç dünyada çok kişi varsa dışta pek çok kişinin olması gereksiz

En çok ihtiyacım olduğu anda beni en iyi ifade eden sensin. Bende çok küçükken ördüm o duvarları ve kendime söz verdim seni sonsuza kadar koruyacağım Esma diye. Hâlâ canım yandığımda kendimden özür diliyorum seni koruyamadım Esma beni affet diyorum. Şimdi hayatıma biri çıktı ve ona bağlanmaktan çok korkuyorum bunu onunla paylaştım belki de hata ettim bilmiyorum ama kendimi korumak için ördüğüm o duvarlara öyle hızlı çarptım ki ne yapacağımı bilmiyorum. Ama bu sefer o duvarları aşmak istiyorum.

Bərbattttttttttt...dislike atdim, gicə oxşuyursan tpoy

Kusura bakma ama zaten böyleysek bizi bu hale getiren birileri vardır ama konu dönüp dolaşıp yine kendini iyileştir e gelicek çünkü iyileşmeden kimse kabuğundan çıkıp daha fazla yara almaya cesaret edemez şahsen ben cesaret edemiyorum daha fazla yıkılırım diye. Belki de yıkılmam gerekiyordur bu kabuk da çok sıkmaya başladı. Hoşlandığım biri var ama asla adım atamıyorum, tanıdıkça istemediğim biri çıkıcak diye de çok korkuyorum asla güvenemiyorum bu yönden 😢

seni severim şehval yanlış anlama ama en azından konuştuğun insanlar var eğlendiğin insanlar var çevren kalabalık bazı insanlar iletişimde bile zorlanıyor. Asıl onlar yalnız insanlar. Asıl onlar birine güvenemiyor kendi duvarlarını örüyor. Videoya böyle bir giriş yapmışsın ben de bahsetmek istedim.

annem sağolsun ondan öğrendim bende.o da fazla güvenmez ve samimi olmaz.İletişimi iyidir bana göre çok daha kolay yeni insanlarla tanışır.Ben öyle değilim.Yeni insanlarla tanışmakta iyi değilim hatta hiç iyi değilim.Halimden memnunum 😃

Yarın doğum gunum ve 12 yaşında bu duyguları hissetmek zorunda olmamaliydim.Baskalari doğum gününü arkadaşlarıyla kutlarken kutlamayi düşünecek arkadaşım olmadı. Kalabaliktayim ama kimseyle yakın hissedemiyorum ve herkesi fazlasıyla düşünürken kimsenin düşünmemesi çok koyuyor.Dogum günümde umarım bu insanlar yüzünden ağlamam.Cunku herkesin doğum gününü kutlarken kimse kutlamiyor.Umarom küçük beni üzmem ve ileride çok mutlu bi şekilde doğum günümü kutlariz...

Kişisel algıladığım ve canimi yakan şeyleri mış gibi yaparken yani canim yanmiyormus ya da kırılmamışım gibi yaparken daha çok yakmış ve daha çok kırmışım bu farkındalık için de teşekkür ederim sana

Yani cok kontrolcusun kardesim emin ol ikisininde asirisi uc nokta bende 33 yasima kadar cok guvenip aldatilan kandirlan oldum... Yani ne tam olarak guven nede tam olarak kontorllu ol

Bu videoyu ağlayarak gecirmek canımı yaktı

Biraz huy evet fakat sadece huy da değil sosyal fobi ile alakalı bu şey birazda

videolar nasıl yaşadıklarımla paralel geliyo anlamıyorum ama bu durum beni sevindirmiyorda da değil. 🥰kalabalıkların içinde yalnız olmayı hep düşünürdüm aileme bile tam anlamıyla güvenmediğimi hissettiğimde duvara fena toslamıştım. insanlara fazla güvenmeme duygusu aynı zamanda onlara karşı duyduğum sevginin de hep ölçülü olmasını gerektirdi ve şimdi de kimseyi tam anlamıyla sevemediğimi hissediyorum.

Video Dan sikuldum desem kizarmiydin saka handle edebiliyinmi beni 😅 yalniz deilsin Tamam Ben de oyle yum handle edemiyom herkesi private alanda ol

Şehval 🥹sen ben misin bir an da benim bir mesaja ihtiyacım var dedim bu bu videoda buldum kendimi .Her daim kendini geliştiren ,kendini bulan ,yeni versiyonuyla mutlu ve o frekansta güzel insanlar hayatlarımıza çekmek dileğiyle ❤

Bakış açından dolayı tebrik ederim. %100 katılıyorum sana. 30 yaşında biri olarak aynı dertten muzdaribim. Bir yıldır kendi kendime bazı çalışmalar yapıyorum, hala aşamadım. Ama aynı yerde de değilim. Sabırlı ve güçlü bir emek vermek gerekiyor. Farkındalık tek başına yetmiyor. Bazı duyguların ve kök inançlarının değişmesi gerek. Ki bu da çok zorlayan bir süreç. Başarılar dilerim.

Hayatı ve insanları cok ciddiye alıyorsun. Derin ve ince düşünüyorsun, ama cogu insanın cogu sey umurunda deil. Kendimden biliyorum. Bu arada makyajsız daha hos ve samimi görünüyorsun. Herşey gönlünce olsun, seviliyorsun.

önceden demiştim. göremediklerin çok şey var.

Hayatı yeniden tanımak kitabını ve şema terapiyi araştırmanı öneririm

Hem cok zor yeni biriyle tanisip hem de tam anlamiyla guvenemeyip kendini birakamayanlar da vardir ve o kiz benim 💔

Çok teşekkür ederim ablam, çok sağol yorumumu okuyup video çektiğin için❤ Seni çok seviyorum ❤ Azerbeycan'dan selamlar❤

O kadar güzel bir videoydu ki ❤😌 neler hatırladım, neler anladımm, neler farkettim ama yaktı bizi bi tık be🥲😀

bende de tam tersi biri güvenimi kırar diye kimseye yaklaşamam, arkadaş olamam kolay kolay çevrem çok azdır asla sosyal bir insan değilimdir herkes beni sessiz asosyal diye tanımlar

Bu tiyatroları bende çeviriyorum

Hocamdan kendimi dinlediğim bir video daha 🥺

Bir insan ile bu kadar mı benzer duvarların .

Merkezde tekim insan olarak yoksa Rabbimin varlığı zaten yeter. Ama kimsenin ayriyeten benimle vakit geçirmek istediği biri olduğumu düşünmüyorum bi iki kişi hariç. Onun dışında buluşmak için sanki hep ben ayarlama yapmalıymışım gibi. Kendimi övmek için değil gerçekten objektif bakıyorum insanları yargılamıyorum şakasına dahi zorbalamıyorum ne kadar samimi olunursa olunsun bu sınırların olmasını gerektiğini düşünüyorum. Ama insanlar benim için bu sınırlara dikkat etmiyor. Kendimi kırılmışken değersizleşmişken bulduğum çok oluyor. Bunu kendimle bağdaştırmıyorum çünkü kendimle barışık ve kendimi çok dinleyen biriyim o yüzden bu davranışların karşıdaki kişinin kendisiyle alakalı olduğunu biliyorum. İnsan olarak dertleşebileceğim kimse yok sanki sıkılıyorsa ciddiye almıyorlar gibi geliyor. Hoşlandığım insanı anlatırken bile öyle tepkilerle karşılaştığım çoğu zaman dinlenmiyormuş gibi hissettiğim oluyor. İster istemez babadan aileden gelen o ilgisizlikle de bağdaştırıyorum çünkü babası olan kızlar görünür,dinlenir. Üzülmemek için insanlara attığım em küçük mesaja bile dikkat ediyorum. İlk defa yptığım yemeği yakınımdaki birine atmak bile saçma hissettiriyor sanki öf diyecek geçiştiricek görüldü atacak yada bu onun için değersiz gibi . Üzülmemek için herkese herkes gibi davranmaya çalışıyorum , insanlardan soğuyorum.

Şehval Kıbrıs’tan selamlar suan seni ilk keşfettiğimde ki gibi yine gece mesaisine gidiyorum servisteki yolculuğum daha videoyu izlemeden eminim ki çok güzel ve aydınlatıcı geçecek tüm videolarını izledim yenilerini dört gözle bekliyorum bizi unutma sana ihtiyacımız var sevgiler saygılar

Ama kimseye dünyaya güvenmemekle o kadar haklısın ki insanlar kötü ve iyi niyetini gördükleri an suistimal ederler ve koşulsuz güvenip darbeye açmana gerek yok kendini gerçekçi olmak iyidir bende yengeç burcuyum ve birçok yönümüz ortak benşmde babam öldü 20 yıl önce hislerim güçlü algım fazla açık ve gerçekçi olan insanlar ve dünya acımasız ve kötü ❤

Ben de babasız büyüdüm ve en az senin kadar sosyal biriyim. Ama bu duvar konusunda çok farklıyız. Benim duvarlarım ne yazık ki seninki kadar kalın değil. 23 yaşındayım son birkaç ayda güvendiğim insanların çok kötü niyetli olabildiği gerçeğiyle yüzleştim. Çok ağır geldi bu ,bazen kaldıramadım. Ama böyle böyle büyüyor, hayatı öğreniyorum. Bir daha güvenir miyim bilmiyorum ama her ne kadar kırılmış olsam bile dersler çıkardım. Ve aynen dediğin gibi ışık çatlaklardan girer içeriye.

Belki de hatalıdırlar ama siz göremiyorsunuzdur bakış açısı ile ilgili kesinlikle, siz seçtiğiniz için sizleşti onlar çünkü . 😊 Koruma içgüdüsü herkeste var ,bende de çok üst seviyededir her zaman , evet bu yüzden fırsatlar çok kaçırmışımdır, hep güvenli alanda tutarım kendimi, ama bu bir tercihdir 😇 söylediklerinizin tamamı neredeyse bende de var ve ben 32 yaşıma bunun farkında gireceğim 🥰 Sevgiler 💚

23 temmuz da benim doğum günüm.🎉

Sen öylesin diye mutsuzsun,Ben öyle değilim diye mutsuzum....

Kendimi çok yalnız hissettiğim bir anda bu videoyu izledim ve nedenide kimseye güvenememem evet çocukluğumdan beri hep böyleyim etrafıma çok az insan almamda bundan kaynaklı ama etrafıma çok az insan aldığım halde onlara bile tam anlamıyla güvenemem sanki herkes beni her an bırakıcakmış gibi her an her şey olucakmış gibi ne zaman birisinin beni değersiz hissetiricek olduğunu görürsem ya da bana karşı ilgisinin azaldığını o anı kendime yaşatmadan uzaklaşırım ve hiç tanışmamış gibi davranırım o insanlara kendimi hep insanlardan çeker sonrada neden yalnızım diye üzülürüm şuan farkına vardımki ben insanların bana güven vermesine bile izin vermeden kendimi oradan uzaklaştırmışım..

Bizi yalnızlaştıranlar utansın.