Kochani, dzisiaj temat, o poruszenie którego często mnie prosicie: czy jestem gorszy od innych? Posłuchajcie i dajcie znać, co sądzicie. ściskam Was z całego serca ❤ ❤ ❤ Wasza KM
Ja byłam takim gorszym dzieckiem od 1 klasy szkoły podstawowej. Moja wychowawczyni tak mnie traktowała a za tym cała klasa. Mam problemy do dzisiaj, mimo ze staram się być otwarta i sympatyczna… dużo w życiu zrobiłam by wyjść z roli ofiary. Mimo wszystko jak jestem w towarzystwie to czuje się najmniej fajna i ciekawa ze wszystkich, mimo ze przecież mam z czego być dumna. Zawsze siedzę na koniec imprezy sama z winem i udaje ze sie swietnie bawię. Ludzie to wyczuwają, jedni wykorzystują, drudzy sie odsuwają a tych fajnych to sama nie dopuszczam do siebie. Bardzo czuję się samotna. Pozdro dla Wszystkich którzy maja podobny problem.
Hej Ania🍁polecam codzienną praktykę zapisywania sobie z czego dziś jestem dumna min.3-5 pozycji z czasem będzie więcej ☀️ to podnosi wiarę w siebie i daje motywacje do dalszego rozwoju Można też w trakcie dnia mówić do siebie dobre wspierające słowa i chwalić samą siebie że coś dobrze zrobiłaś lub zjadłaś owoc dla zdrowia lub zapisałas się na badania Pozdrawiam 💐
Ja jestem zajebista i często też siedzę sama na koniec imprezy hahaha. Jestem numerologiczną 29, też jesteś? W ogóle nie zawsze jest flov, trzeba brać to na klatę, ale doceniać i zauważać te drobne przejawy czyjejś sympatii. Grosz do grosza i zbierze się kokosza. I odwzajemniać i przełamać się i mówić komplementy, i te szczere tylko i zazdrościć czegoś, ludzie ogólnie lubią, jak im się zazdrości.🤭😏 Fajnie, że o tym powiedziałaś, uznałaś, że to istnieje i że możesz coś z tym zrobić.
Byłam przezywana jako dziecko za to że miałam rude włosy i pisałam lewą ręką. Teraz mam 40 lat i nigdy nie byłam pewna siebie. Więc rozumiem jak to jest. Zostaje w nas na długo.
Polubiłam Panią za te słowa o dzieciach z zespołem Downa, mam takiego syna, a moja siostra biegła w naukach psychologicznych twierdzi, że rodząc go skrzywdziłam pozostałe moje dzieci, dziękuję naprawdę serdecznie
No cóż to co twierdzi Pani siostra jest absurdem i nieporozumieniem. Nie wiem co za studia skończyła ale jej postawa jest oburzająca. Sama jestem pedagogiem, terapeutą a za niedługo pedagogiem specjalnym i taka postawa nie mieści mi się w głowie. Życzę Pani siły, wytrzymałości i dumy że wszystkich dzieci, bo każdy z nich jest niepowtarzalną wartością 🥰😘
Bez obrazy, ale jeśli Pani siostra jest z zawodu psychologiem (przypuszczenie), to powinna zmienić zawód, zanim kogoś skrzywdzi. Pomijając, że takie stwierdzenie jest nieetyczne, to stoi w sprzeczności z tym zawodem.
Oj współczuję Pani. Od toksycznych osób trzymać się lepiej z daleka dla własnego dobra, niezależnie czy to brat czy siostra czy też rodzice. Toksyk produkuje toksynę, która szybko się rozprzestrzenia i zatruwa najbliższe otoczenie.
Pani Kasiu,bardzo dziekuje za dzisiejszy filmik. Chcialabym bardzo,zeby Pani nagrala pogadanke o tym" jak dbac o siebie w relacjach z ludzmi/ poprzez relacje z bliskimi osobami". To wydaje mi sie ogromnie wazne,bo przeciez dbamy o siebie robiac dla siebie różnie dobre rzeczy a te relacje sa czescia " tych rzeczy" I sa takie wazne! Pozdrawiam Pania Cieplo😇😘⚘️
Moja matka od zawsze uważała mnie za dużo brzydszą od niej. Byłam ,, kawał mięsa podobnym do ojca,,.Natomiast mój młodszy brat był ,, ósmym cudem świata,,.
Łącze się z Tobą. Moja mama- narcyz- wiecznie miała do mnie jakieś 'Ale'- za gruba, po jedzeniu- ale ci brzuch wystaje; za chuda- masz za długą brodę jak chudniesz, piersi nie takie i mogłabym tak wymieniać... Na szczęście z siostrą (pomimo prób mamy skrócenia nas i faworyzacji) mamy wspaniałą relację. Przytulam Cię mocno 😊
Dużo mądrości jak zwykle. Dziękuję Kasiu za Twoją pracę, miałam przyjemność pracować z Tobą na żywo, czytać wszystkie książki, teraz oglądać filmy i zawsze wynoszę z tego mądrość. Nie tą książkową a życiową, co okazuje się bardziej przydatne ❤️
À propos niższego ilorazu inteligencji, znam dwie dziewczyny. Jedna będąc małą dziewczynką łapała wszystko w lot a druga z widocznym problemem. Ta pierwsza nie przykładała uwagi do nauki i wyniki miała bardzo dobre, tyle że ma trudności ze znalezieniem sobie miejsca w życiu dorosłym. Druga natomiast od dziecka ciężko pracowała aby zdać z klasy do klasy co ją nauczyło sumienności. Wie, że swoim zaangażowaniem osiagnie cel. W dorosłym życiu radzi sobie świetnie! To od nas zależy w co przekujemy nasze cechy. W wady czy w zalety 😊 Pani Kasiu, serdecznie pozdrawiam 🌻
Dobry wieczór, Pani Kasiu. Z uwaga słucham wszystkiego, co Pani mówi, i czytam. Jest Pani dla mnie jasnością i nadzieja. Podobnie, jak Pani, miałam chłodna mamę... Ale.... Były wyjątki, tak, jak u Pani w stroju komunijnym... Moja mama też, czasem, zorganizowała dla mnie coś oryginalnego, nietypowego, innego. To pamiętam. Inne zapomniałam, tak jest łatwiej. Wybaczyłam i puściłam. Dziękuję za jazdy Pani podcast, tekst.
Co do wychowania,to potem te wychowanie "wychodzi" w życiu dorosłym Jeśli byłam dzieckiem bardzo grzecznym ,cichym ,wręcz niewidzialnym i jednocześnie gdy coś zrobiłam "nietypowego" to był i jest to nadal szok dla niektórych osób z rodziny Wiele aspektów ,które Pani Kasia porusza w filmach ,to tak naprawdę taki większy system naczyń połączonych,wychowania,traum ,walki z uzależnieniem i niezależnością od rodziców Niestety choroby duszy jeszcze nie do końca są tak traktowane jak choroby ciała i dlatego wiele osób szuka pomocy gdziekolwiek i za tę pomoc dziekuję 🙂
Trudno jest pokonać takie myślenie o sobie nawet jeśli zdajemy sobie z tego sprawę. Ten filmik na pewno w tym pomoże. Dobrze że poruszyłaś ten temat Kasiu.
W szkole podstawowej nie byłam orłem ocena po nazwisku, w gimnazjum również , a technikum nikt mnie nie znał i tam było super nauczyłam się dostałam dobrą ocenę, a jak leń w tyłku to złą ale już było jakby sprawiedliwiej chociaż też były odchyły (w sensie nauczyciele ) którzy wiedzieli, że ktoś ma mniej kasy więc nie bardzo takiego ucznia lubili. Jednak o czym , a raczej o kim chce powiedzieć. O mojej Pani od języka polskiego i historii , ponieważ pewnego dnia był ogłoszony konkurs poetycki ja się zgłosiłam wzięłam udział i załapałam się do wyróżnienia ogólnopolskiego. Po latach wielu... Bo nie dawno na cmentarzu spotkałam moją nauczylecielke Panią Magdalene i pyta mnie co u Ciebie Paulinko piszesz dalej? Do mojej mamy czy wie Pani jaką ma Pani zdolną córkę? Paulinko powinnaś pisać. I co ja wróciłam do domu i zaczęłam pisać książkę obecnie mam napisane trzy niestety żadna nie jest wydana, ponieważ mnie nie stać, a sprzedać swojego autorstwa książki nie chce. Wiem jedno choćby nie wierzyło w nas 100 osób, a wierzyła jedna to dla tej jednej która w nas wierzy warto spróbować. Jedna nauczycielka potrafiła przez lata wierzyć we mnie i siać nadzieję w moim sercu, że jestem warta więcej. Mam nadzieję, że gdy już wydam swoje książki podeślę Pani Kasiu tytuł by i Pani mogła moje drobne dzieło przeczytać. Pozdrawiam
P.katarzyno mi całe życie matka wpiera ,że jestem najgorsza ...źle się śmieje ,ruszam palcem mrugam itd skończy Lam zaocznie studia ,uczyłam się pracowałam i miała małe dziecko.....ktoś pochwalił mnie ,że świetnie prowadzę samochód ,a matka kpiąco " phi....".....ojciec był super tata .....mam 60 lat i jestem znienawidzona przez matkę ,na każdym kroku dokucza i żadne rozmowy nie pomagają ...po prostu niektórzy nie powinni mieć dzieci....
Bardzo dobry temat , nigdy nie czułam się gorsza ani lepsza od innych po prostu lubię siebie , bo tak jest 🙂taką jaką jestem i akceptuje, zawsze starałam się być przede wszystkim sobą , co nie spotyka się z akceptacją wszystkich ale czy musi nie jestem świadoma tego . Pamiętam ! Wiele lat temu wychodząc ze szkoły podstawowej moja wychowawczyni wręczając mnie świadectwo szkolne, powiedziała mnie takie słowa: Anka Ty sobie w kaszę nie dasz dmuchać 😄i tego się trzymam ! Pozdrawiam serdecznie i ciepło Pani Kasiu. Dziękuję że jest pani z nami 🙏
Większość z nas musi się lubienia siebie nauczyć. Tak jesteśmy wychowywane, że wiara w siebie traktowana jest jak zarozumiałość u kobiet, a jako taka podlega krytyce. Wielka tu przy tym rola kościoła w umniejszaniu nas i pokazywaniu, gdzie nasze miejsce.
Ponieważ wielu trudności życiowych w młodym wieku nie da się przewidzieć,wiele osób decyduje się na potomstwo spontanicznie i wychowuje je równie bezmyślnie Wszelkie frustracje spowodowane nieprzewidzianymi kłopotami wyładowuje na swoich dzieciach do końca swoich dni,jednocześnie oczekując od nich na stare lata wsparcia,troski,pomocy,szacunku i wszystkiego czego sam im nigdy nie dał
Moja zaspana głowa na widok tytułu podpowiada mi, (bo przyznam się szczerze jeszcze filmu nie oglądałam ale na pewno zostawię go sobie na później) że wszyscy są tak samo "źli" (lub "dobrzy"). Do filmu na pewno wrócę, bo lubię słuchać co mówią mądre kobiety. 😉
Pani Kasiu ja właśnie tak się poczułam w środę, kiedy stchorzylam przed rozmową kwalifikacyjną, strach mnie tak sparaliżował że nie weszłam do środka stojąc pod bramą przed firma, dostałam zadanie rekrutacyjne nie związane ze stanowiskiem na które aplikowałam, stwierdziłem że jestem gorsza że nie poradzę, że to za wysokie progi na moje nogi, chociaż rekruterka była w pierwszej turze rozmów zadowolona ze mnie teraz bardzo żałuję że jednak nie spróbowałam, trzęsłam się z nerw, wyszukiwałam jakieś powody sama nie wiem co ja zrobiłam jak bardzo przecież potrzebuję pracy,
A mnie zawsze matka traktowała gorzej od innych, zawsze inni byli lepsi. Teraz mam 29lat i nie potrafię sobie z tym poradzić, ciągnie się to za mną moje poczucie wartości jest mniej niż 0 mimo że pracuje jestem dobra w tym co robię nie potrafię myśleć o sobie dobrze
To duża zasługa przede wszystkim domu rodzinnego, który "pielęgnuje" w dorastającym dziecku bycie gorszym a gdy jest się dorosłym i spotyka toksycznych ludzi, to oni to jeszcze utwierdzają. Krótka droga do depresji
Może po prostu każdy ma swoje miejsce na świecie, i każdy ma swój czas.. może jeden mieć fajne dzieciństwo, drugi może mieć fajną starość.. to że ktoś w danej chwili jest inny niż reszta nie znaczy, że gorszy.. Bez gorszych lepsi nie byli by lepsi tylko normalni xD więc są potrzebni..
W dodatku jeśli ktoś ma coś fajnego, urodę, majątki, powodzenie w czymś, to kiedy to straci będzie bardzo nieszczęśliwy.. czasem lepiej być przeciętnym.. nic za wszelką cenę..
To zaszczyt rozwijać się razem z Panią Pani Kasiu:)) mi najbardziej zapadł w sercu ostatni Pani tekst, że w życiu trzeba robić to co się kocha i zacząć na tym zarabiać 🥰 próbuje właśnie wdrożyć to w życie małymi krokami 🙂
