Katarzyna Miller - Nie martw się na zapas 

Zgadza sie .-)))

⁰⁰p

u mnie w rodzinie moja mama jest nadmiernie religijna i caly czas slyszalam ''nie pomodlilas sie, to nie zdasz egzaminu''. Tak dlugo mialam to w sobie kodowane, ze w doroslym zyciu sobie wmowilam ze jak sie nie pomodle to na pewno sie nie uda,mimo ze np przed tymi egzaminami duzo sie uczylam. Wychodzenie z tego zajmuje lata i jeszcze nie do konca sie uporalam

Ja też, ale staram się z tym walczyć, coraz częściej mi się udaje , szkoda życia...

Witam w klubie:)) Mnie też martwienie się na zapas świetnie wychodzi. Myślę sobie, że czasami to robimy, żeby życie nas nie zaskoczyło. BARDZO zły nawyk i utrwalany przez lata.

Nie jest Pani naiwna, tak jest. Pozdrawiam 😊

A gdzie był ten palec boży np. w czasie Holokaustu?

@@gregentertainment3372 Tam, gdzie był np. podczas eksperymentów medycznych czy wojen wszelkich.. Stwórca dał ludziom wolną wolę, i tak z niej korzystamy. Wygląda na to, że coraz gorzej, na zasadzie 'a róbta, co chceta'. Potop już był, nie pomógł, drugi - sami sobie zrobimy...

@@jolantazarzycka6123 "Bogowie kochają zarąbistych. Ale tylko ich. Czekałem, aż to się pojawi i tym razem. I jest! Dzisiaj na jednym z katolickich portali, których teksty ciągle są mi proponowane przez Facebook do przeczytania (?!), opublikowano takie oto wyznanie: Jedna osób, która przeżyła słynny wypadek autobusowy w Chorwacji powiedziała, że gdy tylko wydobrzeje, to pojedzie na pielgrzymkę do Medjugorie, aby podziękować za ocalenie. Nie, nie mam zamiaru szydzić z ofiar wypadku. Tego ani jakiegokolwiek innego. Nie chodzi też o to, że ktoś pod wpływem szoku mówi coś niemądrego, czy nielogicznego. Chodzi mi o tę logikę, która generalnie przenika wszystkie wyznania chrześcijańskie, ale też chyba i inne religie. Przenika myślenie i życie chyba większości wierzących niezależnie od tego, czy dni są spokojne, czy dzieje się coś tragicznego, jak taki koszmarny wypadek. Mianowicie myśl, że są kimś szczególnie lepszym od innych ludzi. Że ulegli ocaleniu (a inni nie), że coś wymodlili (a inni nie), że przeżyli wojnę (a inni nie), że mieli raka i wyzdrowieli (a inni nie). I że załatwiło im to jakieś bóstwo, święty lub specjalna modlitwa, którą akurat oni odmawiają. Innymi słowy - bóstwo było dla nich miłe, ale dla innych niekoniecznie. Bo byli w tym samym wypadku i zginęli, bo też ciężko chorowali, ale z tragicznym skutkiem, bo byli w tym samym oddziale na wojnie i to ich dosięgła kula, która nas jakoś ominęła.Miałem kiedyś takiego znajomego, który był wówczas młody i antyklerykalny. Pracował na jednej z kopalń w Jastrzębiu Zdroju, czyli w moich rodzinnych okolicach. Jakieś 10 lat temu przeżył wybuch metanu, uległ lekkiemu oparzeniu. Jego niektórym kolegom, którzy stali bliżej eksplozji, mniej się powiodło. Były wielkie poparzenia i - zdaje się - ktoś także zginął. Po wyjściu ze szpitala mój znajomy dostał - nie bez wpływu pobożnej przyjaciółki - religijnej korby, która go chyba nadal trzyma. Uznał się za osobę wybraną przez boga. Bo jego poparzyło mniej niż innych. Wybrany do bycia pobożnym. Inni z jego brygady chyba zostali wybrani do bycia usmażonymi... To samo dotyczy pewnej znajomej, która sądzi, że jej syn żyje tylko dzięki jej modlitwom. Taka jest dzielna i dobra. Jako matka. Bo syn dobry nie jest, ale bóg ma wzgląd na tę zarąbistą matkę... Itp., itd. Strasznie to jest etycznie i życiowo infantylne. Jakie płytki i miałkie! Jakie egocentryczne i życzeniowe! To jest jedna z najgorszych cech religii - zdziecinnianie dorosłych ludzie. Tak skuteczne, że ogromna część ludzkości nigdy nie zaczyna dorosłego życia na serio. Religia ma pełne usta gadania o pogłębianiu życia duchowego, a tymczasem ma do zaoferowania taką pustotę i infantylizm! Wierzę, że prawdziwe "życie duchowe" godzi się z tym, że wiele rzeczy w życiu jest przypadkowych, że na wiele nie mamy wpływu. Rozumie, że nie ma sensu ciągle porównywać się z innymi i czerpać z tego satysfakcji czy nabywać kompleksów. Także i to pojmuje, że w życiu obok wydarzeń dobrych i pięknych, jest wiele rzeczy strasznych i potwornych i nie ma sensu zaklajstrowywać tego "opatrznością". To że my nadal żyjemy i że jesteśmy w miarę zdrowi i nie "pod mostem", nie znaczy, że jesteśmy tacy zarąbiści, czy lepsi , ale po prostu, że tak wyszło i że mieliśmy o parę szczęśliwych zbiegów okoliczności więcej niż inni. Albo mniej - to zależy od perspektywy. Jest tu jednak pole do empatii i solidarności. I to wystarczy. Empatia i solidarność działająca to jest prawdziwe "życie duchowe", to świadczy o życiu człowieka, a nie modły i przekonanie, że coś czego nie ma może istnieje. To nie ma nic wspólnego z dobrym życiem. To jest zawracanie głowy i odwracanie uwagi od rzeczy naprawdę ważnych." Adam Cioch.

@@gregentertainment3372 Ach ta cudowna wolna wola ! Można tak myśleć, można tak pisać, czemu nie.. generalnie "nie rób drugiemu, co tobie niemiłe", mieści się w ramach empatii i solidarności międzyludzkiej i dobrego życia. Co do infantylizmu - jedni z niego wyrastają, inni - jakoś dziwnie 'dorastają' i chcą w nim tkwić. Myślę, że nasz Stwórca ma niezły ubaw patrząc na swe dzieło...

Jak to zrobić?

@@wiesawapawlak8867 pracować nad sobą każdego dnia mówić sobie, że nie będę się tym martwić to naprawdę działa.

Ha, napisałam dokładnie to samo. Złe momenty u mnie były i wydaje mi się, że jak przygotuję się na najgorszy scenariusz, to on mnie nie zaskoczy. Czyli mniej będzie bolało.

Zazdroszczę tego wiecznego optymizmu :)

Podejrzewam, że to może być Kazimierz Dolny 🙂

Bluzeczka też twarzowa 👍