Książki, po które BOJE SIĘ sięgnąć! 😥📚 | Dr Book 

"Lolita" jest naprawdę warta przeczytania. Właśnie przez kunszt autora i portret psychologiczny. Dodatkowo bardzo podobały mi się smaczki, nawiązania (na wikipedii mozna poczytac o nich, ale polecam odkryć samemu)

Czytałam ,,Uroczysko" i według mnie wcale nie jest nudno, a nawet jak chwilami akcja nieco zwalnia to zdecydowanie ta książka nadrabia klimatem, który jest moim zdaniem cudowny, bardzo magiczny i baśniowy 😍

Bałam się Przeminęło z wiatrem jak nigdy żadnej książki, kupiłam i przeczytałam z Twojego polecenia - okazała się jedną z książek mojego życia i za to ci dziękuję ❤

Ja po skonczeniu „Braci Karamazow” przez miesiac nie bylem w stanie zabrac sie za inne ksiazki, tak mi ta historia zawladnela glowa. Jakos ciezko mnie wzruszyc przy czytaniu, ale w tym wypadku przeplakalem caly ostatni rozdzial. Zdecydowanie ksiazka mojego zycia. Z poczatku ciezko sie wgryzc, polecam rozpisac sobie w notatniku bohaterow, kim dla siebie sa i jakie sa pomiedzy nimi relacje, ale jak juz to ogarniesz, to bedziesz plynac przez lekture. Najlepiej podejdz do niej z otwarta glowa, nie majac zadnych oczekiwan i najwazniejsze, blagam, nie zniechecaj sie po pierwszych 300-400 stronach! Sam odkladalem ksiazke co jakis czas, bo dla mnie jako ateisty potwornie ciezko bylo przebrnac przez ten watek klasztorny 😂 A jesli chodzi o ksiazke, po ktora boje sie siegnac to tez jest Diuna. Juz kilka miesiecy pierwszy tom lezy u mnie na polce, ale po Twoim reading vlogu stracilem ochote na czytanie😫😂

Bardzo Cię zachęcam do Gaskell! Moim zdaniem ona świetnie pisze i są też dostępne polskie tłumaczenia jej „horrorów” (chociaż na dzisiejsze czasy to za dużo powiedziane). I myślę, że spokojnie możesz zacząć od Pań z Cranford, tym bardziej, że to można nawet za jednym posiedzeniem przeczytać. Dla mnie to była pełna humoru opowieść o społeczności Cranford. Myślę, że pod względem postaci i historii to Gaskell jest jednak bliżej do Austen niż do sióstr Bronte, bo w tych trzech głównych powieściach Gaskell nie ma tego gotyku. Dalej polecam sięgnąć po Północ i Południe - bardzo emocjonujące a i świetna ekranizacja z BBC, a na końcu (również ze względu na rozmiar) po Żony i córki - mi się trochę dłużyła, ale świetny portret psychologiczny postaci. Pozdrowienia! ❤️

Czytałam Braci Karamazow, niedawno kilka miesięcy temu, miałam wtedy 16 lat i bardzo polecam. Jest tam motyw ojcobójstwa ale na pewno nie można powiedzieć, że "bracia zabijają swojego ojca". ta książka jest największym dziełem Dostojewskiego, sposób przedstawienia postaci i przemyślenia włożone w ich głowy przez autora są genialne. Sądzę, że każdy powinien choć raz w życiu przeczytać tą książkę. Ja mimo mojego dosyć młodego wieku, zafascynowałam się tą książką i na pewno mnie nie nużyła. Myślę, że jak się przełamiesz to będziesz bardzo zadowolona:)

Bardzo chciałam nagrać film na dzisiaj i niestety spiesząc się dziwnie ustawiłam lampę😂 Nie przejmujcie się tym światłem. Za jaką książkę boicie się zabrać? :)

Czytałam „Panie z Cranford” i podobało mi się. To taka miła, lekka opowiastka o wdowach i starych pannach z małego miasteczka. Nic szczególnego się tam nie dzieje, akcja jest znikoma, więc trzeba się po prostu na to nastawić - to bardziej zapis życia małego miasteczka w XIX wieku niż okrywająca fabuła. Ale bardzo ciepła i taka miła książka. „Lolita” jest genialnie napisana. Te pierwsze zdania, zwłaszcza w oryginale - coś pięknego, zabawa językiem, brzmienie. Dla mnie nie była szokująca, ale to może kwestia nastawienia. Warto jej poświecić chwilę, na przykład w leniwe letnie popołudnie - bo bardzo mi się kojarzy z latem właśnie 🙈

Czytałam "Czarodziejską górę w wieku 20paru lat i byłam zachwycona jej atmosferą. Teraz sobie ją odświeżam i nadal roztacza ona prze de mną miła aurę.

Lolita jest genialna i napisana ze smakiem. Polecam z całego serca 💕

"Uroczysko" jest pięknie wydane

W temacie E. Gaskell: w liceum przeczytałam "Północ i południe", a nawet powoływałam się na nią na maturze ustnej. Miałam temat: Konsekwencje błędu człowieka. Także myślę, że nie powinnaś się bać. To był jeden z pierwszych klasyków w moim życiu. Nie bolało ;) nie miałam problemów ze zrozumieniem

„Lolitę” widziałam w dwóch adaptacjach filmowych (Kubricka nie polecam, tę z Jeremym Ironsem owszem), ale i tak najbardziej podobała mi się wersja książkowa. To, co jest w tej historii niezwykłe, to fakt, że czytamy opowieść negatywnego bohatera i nie wiedzieć kiedy, zaczynamy mu kibicować, mimo że to, co robi, jest jednoznacznie niezgodne z naszą moralnością :). Dla mnie dodatkowy plus jest taki, że to w dużym stopniu powieść drogi, którą uwielbiam!

Czarodziejska Góra wspaniała, przeczytałam ją na koniec 2019 roku a do tej pory do mnie wraca. na pewno przeczytam ją jeszcze raz, bo są w niej fragmenty rozważań filozoficznych, których nie rozumiałam w 100%. absolutnie nie odebrało to nic całości. polecam ❤️

Mi się Panie z Cranford bardzo podobały, to takie trochę dzieci z Bullerbyn, tylko o starszych paniach 🙃

Wojna i pokój to cud 🤗 Thomas Mann ( komplet diela) to cud 🤗 Vszechny ksiazki wspaniale 🥰❣️

piękny fotel!

Też bardzo bałam się sięgnąć po "Lolitę", ale w końcu się udało i naprawdę nie ma czego się bać. Genialnie napisana, język świetny. Nie dość, że autor pokazuje portrety psychologiczne bohaterów, to daje samemu czytelnikowi wiele do myślenia. Wyzwala bardzo ambiwalentne odczucia, ale bez wątpienia jest to wielkie dzieło! I nie ma się czego bać

Mam podobny stosunek do „Lolity”. Zaczęłam czytać, niewiedząc o czym jest ta powieść, jednak zniechęciła mnie mama i tak wyszło, że od tego czasu już nie zajrzałam do tej książki. Na chwilę obecną nie przychodzą mi inne pozycje do głowy, ale na pewno coś jeszcze mogłabym znaleźć. Niedługo zabieram się za „Zbrodnię i karę” i mam do niej mieszane uczucia, więc będę sobie mieszała książkę i audiobooka.

"Czarodziejska góra" to książka, którą czytałam wiele tygodni. Martwiłam się, że za szybko się skończy... Książka życia. Za dużo wzbudza myśli, żeby się śpieszyć. Kilka stron dziennie to wystarczająca porcja refleksji... Warto. Choć jest tak sugestywna, że zaczyna się mieć objawy gruźlicy 😉.

Boję się sięgnąć po "Martwą rękę, czyli upadek Hrabiego Monte Christo", bo tak polubiłam hrabiego, że wcale nie chcę jego upadku :(

Na studiach jednym z moich ulubionych przedmiotów była literatura niemiecka, ale Czarodziejska Góra w oryginale mnie pokonała i do tej pory już do niej nie wróciłam. Ciekawe czy po polsku też byłaby tak trudna 🤔 choć Blaszany bębenek był jeszcze trudniejszy i do niego już raczej nie wrócę... za to inne klasyki niemieckiej literatury bardzo mi się spodobały. W Polsce są chyba niezbyt doceniane. O Hardym marzę odkąd zobaczyłam film "Z dala od zgiełku" ale jeszcze się nie złożyło. Za to z Gaskell czytałam na razie tylko "Panie z Cranford". Jest to książka specyficzna, ale jeśli ktoś czyta klasyki w stylu austen to powinna się spodobać. Idealnie oddaje obyczaje i ducha tamtej epoki.

Uroczysko to naprawdę fajna książka. Nie jest to nic nie wiadomo jak ambitnego, ale ja się na niej świetnie bawiłam, zwłaszcza na kolejnych tomach i jeśli mam podsumować to w 1 tomie chyba faktycznie dzieje się najmniej w porównaniu do 2 i 3. Ale polecam Ci ze względu na fantastyczny klimat mrocznego lasu i cudowne ilustracje 🥰

"Uroczysko" było jedną z moich ulubionych książek z dzieciństwa. Nadal wspominam ją bardzo. Mroczny baśniowy klimat i, moim zdaniem, ciekawa historia. Naprawdę warto po nią sięgnąć

Jeśli chodzi o Gaskell, to baaaardzo polecam Północ i Południe

Panie z cranford są cudowne i mega zabawne, najbardziej zabawny klasyk 😁 czyta się szybko i bardziej jak literature współczesną. Północ i południe też bardzo polecam, ale zacznij od Pań 😊

Gosia z Tuczytam z tego co pamietam mówiła pozytywnie o Paniach z Cranford. Ja osobiście Gosi ufam :) ale Gaskell też przede mną :)

Właśnie skończyłam Braci Karamazow i polecam 😊 tak to jest z Dostojewskim, że pełno u niego stron zapisanych ciągłym tekstem, dużo opisów życia poszczególnych postaci i jeszcze więcej rozważań filozoficznych i religijnych (nawet w dialogach xD), ale w sumie napisanych zajmująco i trafnie, przez co czyta się z ciekawością. Nieraz miałam tak, że ciężko mi się było przełamać do czytania, ale jak już zaczęłam, to się wciągałam i koniec końców całkiem mi się książka podobała 😁

"Północ i południe" bierz i czytaj ;) Serial też fajny :)

Przeczytałam Samotnie i pokochałam Dickensa. W pierwszym tomie poznajemy bohaterów i może on być przez to nudny.Dopiero w drugim wszysto się rozgrywa. Książka jest warta uwagi.Pozdrawiam.

Nie bój się Gaskell. Czyta się ją bardzo dobrze. Nawet szybko. Postaci są charakterystyczne i dobrze rozpisane, nawet jeśli bywają bardziej nieśmiałe i zamknięte w sobie. Polecam na początek Panie z Cranford, a zaraz potem Północ i południe. Żony i córki są bardziej hermetyczne, chociaż miło było spędzić czas w tym towarzystwie. Nie czytałam Ruth :(

Kocham Elizabeth Gaskell, tworzy wspanialy klimat, pełen ciepła, sielanki, ktorego brakuje mi u sióstr Bronte, a równocześnie nie jest tak przeslodzony jak u Jane Austen. Dla mnie książki tej autorki są strzalem w 10. Zarówno Zony i córki, jaki Północ i Południe są moimi ulubionymi powieściami tej autorki.

Dzięki Tobie i Ja znalazłam Ruth, ale jeszcze nie czytałam.

Strasznie balam sie Klubu Pickwicka Dickensa , niesłusznie bardzo dobrze sie przy niej bawilam. Dlatego dziękuję za przypomnienie o Samotni....jakos o niej zapomniałam a chyba rozważę jej zakup. A fotel słodki 🤗

Pierwszy tom ,,Wojny i pokoju" rzeczywiście jest w miarę ciężki, ale przez następne to już się płynie, więc nie warto się zniechęcać na początku, bo potem jest cudnie. Przynajmniej ja tak miałam.

Mam podobne odczucia do Braci Karamazow, ale patrzą się na mnie z półki z pogardą w oczach, więc pewnie niedługo się zabiorę 😉

Też odkładałam "Wojnę i pokój". W moim przypadku pomogło czytanie w 4 tomach, tj. 4 książkach po ok. 300 stron. Wtedy nie wyglądało tak strasznie. 2 tom jest najnudniejszy, ale warto wytrwać!

Czasami lepiej poczekac, niz czytac na sile. Wierze w to, ze czasami na niektore ksiazki jest dla nas za wczesnie. Dlatego chyba lepiej poczekac, i nastepnym razem 'wyciagnac' z lektury to co ona oferuje, niz przemeczyc tylko po to, zeby ja 'zaliczyc', a potem twierdzic, ze sie nam nie podoba. Czytajmy z przyjemniscia 😀 Ladne cieple swiatlo 😉

Na "Braci Karamazow" bardzo długo "chorowałam", ale zmęczyła mnie ta powieść...

Kocham Gaskell całym sercem! Północ i południe ma genialną ekranizacje BBC w mini serii (to ona mnie przyciągnęła do Gaskell, która potem tylko zdobyła całe moje serce), książkę też uwielniam. Nie zaczynałabym od Cranford (w serialu który też jest super i serio śmieszny przy okazji, historie są zaczerpnięte z różnych jej książek nie tylko tej jednej, w 2 sezonie jest historia z np. Moorland Cottage). Ja bym zaczęła od Północ i południe. Wydaje mi się, że Gaskell ma mniej płaskich bohaterów niż inne książki z romansem w tle, szczególnie z tego okresu i rewolucja przemysłowa z jej pros&cons. A i mini serial BBC po prostu trzeba obejrzeć więc jeśli najpierw czytasz książki, a potem oglądasz ekranizacje to ja bym nawet chwili nie czekała z Północ i Południe!

"Czarodziejska góra" u mnie też czeka i się jej boję ;) Gaskell czytałam "Północ i południe" i trochę mnie rozczarowała, ale warto się zapoznać. "Wojna i pokój" ledwo dałam radę, wymęczyłam się strasznie, rozumiem za co jest ceniona, dlatego ciężko mi było ją ocenić, jednak mnie kompletnie wynudziła :(

Panie z Cranford bardzo mi się podobały. Miasteczko zamieszkane jest w dużej mierze przez kobiety, które uwielbiają plotkować. I to jedno zdanie przekonało mnie do lektury 😂😂

Czytałam Północ i Południe Gaskell i naprawdę mi się podobała🤩 niektóre momenty bardzo przypominały mi te z Dumy i uprzedzenia🤣 trzeba przyznać że momentami dłużyła się ale jako całość polecam jak najbardziej😊

Też mam obawy do Lolity. Będzie wznowienie premiera 10.03 na pewno zamówię i spróbuję się przekonać

Przeczytałam „Wojnę i pokój” kilka kat temu i dosłownie podzieliłabym tą książkę na fragmenty z wojną - ciężkie do przebrnięcia, zupełnie nie moja bajka; i fragmenty z pokojem - obyczajowe i dużo bardziej przystępne. Mam wrażenie, że nie były nawet specjalnie ze sobą połączone. Jak dla mnie te z wojną mogłyby być skrócone do: „X pojechał na wojnę i zginął/przeżył.”, a resztę i tak czytałoby się tak samo. Pewnie mając wiedzę historyczną wyniosłabym z tej książki więcej, ale i tak nie żałuję, że przeczytałam.

Również boję się Lolity, ale jestem jej strasznie ciekawa. Moja mroczna Vanesso mną wstrząsnęła, więc mam duże oczekiwania. Dodatkowo Przeminęło z wiatrem, Cień wiatru. Chcę, ale jakoś nie mogę się przełamać

"Północ -Południe" to przyjemna obyczajówka,💚 ładnie obrazuje przemiany społeczne wiktoriańskiej Anglii... przeczytałam jeszcze na początku studiow. Dzięki miniserialowi BBC właściwie od liceum czekałam na polskie wydanie (dopiero po 2010) w międzyczasie polowałam na internetowe fragmenty oryginalnału i fanowskie tłumaczenia🙈. Z tego czasu pamiętam że w licznych recenzjach Gaskell nazywana była "wiktoriańską Jane Austen" zapewnie przez wątki romansowe. Moim zdaniem Austen jest ponadczasowa (ironia, spostrzeżenia, lekkość pióra) a Gaskell to taki przyzwoity świadek czasów z lekkim zacięciem pierwszych socjalistów. "Wdowy i córki" fabularnie oceniam dobrze - z serialu BBC bo niestety nigdzie nie mogłam zdobyć książki w polskim tłumaczeniu. :(

Nie mogę powiedzieć, że znam się na klasyce, tym bardziej na twórczości Elizabeth Gaskell, ale czytałam „Panie z Cranford” i nie żałuję 💙 były lepsze wątki i te troszeczkę gorsze, ale jako całość - podobało mi się Edit: faktycznie ten fotel jest śliczny ❤️

Północ i Południe polecała Sylwia mybooksmylife i polecała też serial BBC

Uwielbiam ciebie słuchać! Super film

Ja zdecydowanie boję się kontynuować Wichrowe wzgórza. Zaczęłam je czytać w zeszłym roku i przeczytałam połowę. Wydanie, które mam jest wersją pocket co jeszcze bardziej mnie zniechęca. Myślę o zakupie innego wydania i wtedy może jakoś się przekonam do sięgnięcia.💜😌

"Panie z Cranford" - podobały mi się, mini serial BBC - uwielbiam i polecam! "Północ i Południe" - kocham, mini serial BBC - uwielbiam i polecam! (ach ten pan Thornton :) Przeczytałam "Braci Karamazow" (z wyd. Znak) i utwierdziłam się w tym, że literatura rosyjska nie jest dla mnie, ale jestem dumna, ze dałam radę przeczytać tego klocka "Samotnia" - ciekawa w trakcie czytania, ale za Chiny ludowe nie mogę sobie przypomnieć o czym to było, nie pamiętam żadnej postaci, a czytałam 1,5 roku temu, czyli niedawno. Za to polecam "Dawida Copperfielda" Pozdrawiam!

Jak chcesz przejść przez Czarodziejską górę bezpiecznie to naprawdę polecam audiobook na RU-vid

Ja boję się twórczości Tolkiena. Mam całą trylogię, Hobbita, Dzieci Hurina i Opowieść o Kullervo i boję się po to sięgnąć. Wszystko leży sobie na półce i czeka, a ja wciąż myślę, że nie jestem na to gotowa i cały czas to odwlekam. Myślę, że to przez to, że te książki (zwłaszcza Władca Pierścieni) są wręcz tak gloryfikowane, że boję się, że jeśli mi się to nie spodoba to poczuję się jak jakiś głupek, który nie potrafi tego docenić :D

Już nowy piękny fotel

Skoro Wojna i Pokój mają poczekać kilka lat to Mann z 20. To piękna literatura ale trudna. Jeśli chodzi o Samotnie to płynie się przez nią bardzo szybko i w ogóle nie jest nudna.

Jestem właśnie w trakcie czytania "Lolity". Książka nie dla każdego, ale myślę, że Tobie może się spodobać :) A jeśli chodzi o T. Manna, to czytałam "Buddenbrookowie". Podejrzewam, że wiele opinii może być, że nudna. Wg mnie styl i język oraz sporo ukrytych znaczeń to rekompensują :)

"Panie z Cranford" baaardzo mi się podobały, oceniłam je chyba 8/10. Od "Lolity" natomiast się odbiłam i to właśnie przez styl i koszmarne wydanie (format kieszonkowy, czcionka mikroskopijna). Męczyłam się z nią przez 3 tygodnie i skutecznie zniechęciła mnie do sięgania po inne książki Nabokova. Przy czym ja w ogóle nie przepadam za literaturą rosyjską, np. zupełnie nie rozumiem fenomenu "Mistrza i Małgorzaty" 🙃

Ja jak juz zaczynam czytac ksiazke to do konca. Nie wazne czy mi sie podoba czy nie, czytam do konca. A zeby uniknac tortur, staram sie robic konkretny research zanim sie za cos zabiore. Oczywiscie nie zawsze wychodzi :p Ale Wojne i Pokoj tez mam w planach i cos zabrac sie do niej nie moge.

Czytałam Ruth oraz Północ i południe i obie mi się podobały, chociaż Ruth odrobinę bardziej :) Ale zainspirowałaś mnie , aby wrócić do tej autorki. Za to Czarodziejską górę słuchałam kiedyś w audiobooku i może to nie jest książka na audiobook, a może zmęczyłam się filozoficznymi rozważaniami(to nie do końca to, co lubię), ale dla mnie była mocno średnia :x

Lolita jest lekka do czytania, ale jest też przereklamowana, głośno o niej przez kontrowersje Bracia Karamazow jest cudowna

Cześć! Czytałam 'Panie z Cranford' z takim nastawieniem: a nuż mi się spodoba, jeśli nie, to tylko 200 stron, nie pochłonie mi za dużo czasu. Wcześniej widzłam fragment jednego odcinka ekranizacji, który mnie zachęcił. W trakcie czytania miałam wrażenie jakby Gaskell napiała alternatywne zakończenie Ani z Zielonego Wzgórza (to powinno cię zachęcić :P ). Naprawdę, porównywałam sobie to w glówie, na zasadzie: co by było gdyby Ania i jej przyjaciółki z Avonlea nie wyszły za mąż i miały na starość zabawne przygody jak za dawnych młodych lat. Historia ma swoje radości i wzruszenia. Nie uznaję jej za wybitne dzieło, ale naprawdę mi się podobała. Myślę, że to bardzo dobra pozycja na początek z Gaskell: zabawna, krótka, można sie oswoić ze stylem pisania ;) W tym roku mam w planie czytać Północ i Południe, bo słyszałam bardzo dobre opinie na zagranicznym booktube. Jak będziesz mieć ochotę to możemy spróbować jakieś buddy reading w przyszłości, jeśli oczywiście spodobają ci się Panie z Cranford (mam nadzieję że tak) :D Wybacz że się tak rozpisałam xo

ja boje się sięgnąć po „Małe życie” po pierwsze ze względu na grubość, a po drugie już ważniejsze boje się tematyki, bo jednocześnie strasznie mnie ciekawi i interesuje, ale tez niewytłumaczalnie nie potrafię po to sięgnąć Miałam już 3 próby, za każdym razem mnie ciekawiło, ale nie przebrnęłam dalej niż do 50 strony taki paradoks haha

Gosia z tuczytam wypowiadała się raczej dobrze o Paniach z Cranford. Po jej opinii kupiłam tę książkę i teraz czeka na swoją kolej ;)

"Lolita" to jedna z najlepszych książek jakie w życiu czytałam. I fakt, to właśnie język jest jej największą zaletą. Pełen metafor, kwiecisty, symboliczny, stylizowany na poemat liryczny.

Ja osobiście bardzo lubię Samotnię Dickensa.Może faktycznie ten początek jest powolny,ale mimo wszystko historia sama w sobie jest świetna.Całkiem sprawnie poszło mi czytanie,w szczególności drugiego tomu,który pochłonęłam w niecałe trzy dni.

Z twórczości Elizabeth Gaskell miałam do tej pory styczność jedynie z "Paniami z Cranford", które może nie zaangażowały mnie tak jak książki Austen jednakże wciąż uważam, że to dość udana książka obrazująca powolne życie małego miasteczka, w którym mężczyźni jakoś nie mogą zagrzać miejsca na dłuższą metę. Serial BBC z tego co pamiętam też jest w porządku. Generalnie raczej polecam :). Osobiście strasznie się boję ruszyć Dickensa, nie jestem pewna w sumie z jakiego powodu, ale co sobie pomyślę, że może czas na jakąś jego książkę to parafrazuję zaraz cytat z "Sagi Pieśni Lodu i Ognia" - "What to we say to Dickens?", "Not today" :D.

Polecam "Północ i południe". "Panie z Cranford" wypadają słabo według mnie.

Z klasyków bałam się sięgnąć po ,, Nędzników", głównie dlatego, że wciąż żyję w przeświadczeniu, że klasyki nie są dla mnie i, że tak powiem nie ma bata by mi się spodobały. Niemniej jednak sięgnęłam po tę książkę i od pierwszej strony ją pokochałam! Z każdą kolejną przewracają kartką kocham tę historię coraz bardziej, a przy tym coraz bardziej łamie mi ona serce. Boję się sięgać po ,, Braci Karamazow", a jednocześnie mam ogromną ochotę przeczytać tę książkę. Zwłaszcza, że już w liceum ,, Zbrodnia i kara" podobała mi się. Ojj i mam tak samo z ,,Diuną" aczkolwiek po tę książkę sięgnę chyba szybciej niż po Braci - choć nie wykluczam, że to się zmieni. Zwłaszcza jeśli postanowisz przeczytać Braci jakoś w najbliższym czasie i ci się spodobają. Jak tak teraz myślę, to jest maaasa książek po które boję się sięgnąć - boję się m.in. ,, Historii pszczół" i ,, Małego przyjaciela". Za to czuję dziwną i niepokojącą potrzebę sięgnięcia po ,, Czarodziejską górę"🤦 😹💔 dlatego właśnie nie powinnam oglądać booktube'a! Super filmik! Jestem ciekawa twojej opinii o każdej z wymienionych przez ciebie pozycji (no może poza Uroczyskiem, bo pewnie tej książki nigdzie nie znajdę).

Przeczytaj koniecznie "Braci Karamazow". Pomijając, że to Dostojewski, a Dostojewski jest doskonały, ale ta powieść - jedna z najlepszych. Osobiście jestem zdania, że chociaż "Zbrodnia i kara" jest wspaniała to jest jedną ze słabszych powieści Dostojewskiego, natomiast "Biesy" i "Bracia Karamazow" - to są perełki. Trudne w odbiorze, trudne do zrozumienia (zwłaszcza "Biesy" - tutaj jak z "Wojną i pokojem" trzeba znać nieco historię, by połapać się o co chodzi dokładnie), ale wspaniałe i osobiście bardzo chętnie bym posłuchała, co o nich sądzisz :)

Czarodziejską Górę, w tym samym wydaniu, skończyłam czytać dokładnie wczoraj. Moim zdaniem to jest książka dla wykształconych humanistów. Bez pewnej wiedzy o historii różnych prądów, myśli, filozofii, polityki itp. można jej momentami nie zrozumieć i nie docenić. Wydaje mi się, że jej największą wartością są właśnie dysputy bohaterów na wspomniane tematy, a także ich przeinaczanie, bałamucenie, a żeby wychwycić takie smaczki, trzeba mieć jako taką wiedzę. Mnie nie raz frustrowały pewne fragmenty, jak na przykład nawiązania do koncepcji Rousseau czy Hegla, gdzie musiałam sobie przypomnieć, o co tym panom w ogóle chodziło. Żałuję, że nie przeczytałam jej z 10 la temu podczas studiów, kiedy jeszcze miałam więcej w głowie.

Ja Uroczysko czytałam kilka lat temu i wspominam tą książkę naprawdę dobrze

Ja bardzo boję się sięgnąć po kolejne części "Małych Kobietek". Po "Dobrych Żonach" mam wciąż złamane serce. 😭

Ja przeczytałam Uroczysko i jest bardzo fajną książką😻

Kiedys zaczelam czytac „panie z cranford”, ale szybko ja odlozylam, bo byla naprawde nudna... natomiast jeszcze do niej wroce, bo lubie literature brytyjska z tamtych czasow 🙃

Nie wiem dlaczego ale jak powiedziałaś ostatnio, że kupujesz różowy fotel to pomyślałam o różu w stylu mocnej fuksji i byłam przerażona... Róż tego fotela pasuje do Cb idealnie ♥️

Polecam Lolitę! ❤ Na początku było mi ciężko wciągnąć się w historię i nie dałam rady polubić żadnego z bohaterów. Po przeczytaniu całej książki zmieniłam zdanie na temat tej pozycji o 180°

W temacie Gaskell:): Kiedyś byłam absolutnie zafascynowna jej utworami i sięgałam po wszystko, co wyszło spod jej ręki i co mogłam znaleźć w mojej bibliotece. Ale muszę przyznać, że całe to uwielbienie wzięło się właśnie z seriali: "North and South" z Richardem Armitage'em i "Wives and Daughters z Justine Waddell. I te dwie książki były pierwszymi po jakie sięgnęłam i do dzisiaj są jednymi z moich ulubionych jeśli chodzi o brytysko-XIX wieczne klimaty. Jednak moim numerem jeden, jeśli chodzi o twórczość Gaskell jest "Dom na wrzosowisku". W stosunku do dwóch pierwszych jest zdecydowanie cieńsza, więc może warto najpierw po nią sięgnąć?;); ale z drugiej strony mam wrażenie, że jest trochę inna od pozostałych (trudno mi powiedzieć coś konkretnego, bo czytałam ją już parę dobrych lat temu, ale dzięki Tobie z checią wrócę).😉 Jeśli chodzi o "Panie z Cranford" to przyznaje, że próbowałam ale nie dałam rady podołać. Dla mnie ta książka była po prostu nudna. Czytałam też "Ruth", ale niewiele już pamiętam niestety. Wiem, że była na pewno "mroczniejsza" niż dwie pierwsze i z tego co sobie przypominam całkiem mi się podobała.

Ja boje się sięgać po książki w których kobietom dzieje się krzywda. Od jakiegoś czasu zabieram się za opowieść podręcznej, ale jakoś ciagle to odkładam. co do Gaskell to czytałam Panie z Cranford i Północ i Południe. To było już kilka lat temu i jeśli chodzi o «Panie .. » to niezbyt zapisały się w mojej pamięci. Jedyne co pamietam to to że szybko się czytało i że książka wydawała mi się dziwna, ale dlaczego ? tego nie pamietam 🤦🏼‍♀️ Po północ i południe sięgnęłam po obejrzeniu serialu bbc, który bardzo mi się spodobał i oglądałam go kilkukrotnie. Pewnie przez to książka trochę straciła w moich oczach, bo jednak znałam wydarzenia. Ogólnie książkę bardzo polecam :)

wojna i pokoj czuje ze to jest dobra lektura

fajny filmik, jeszcze niczego z tych nie czytałam🥴

Trochę boję się sięgnąć po siostry Bronte. Mam na półce Jane Eyre, Lokatorkę i Wichrowe wzgórza, ale jakoś nie mogę się przełamać, aby po nie sięgnąć, mimo, że wszystkie bardzo mnie interesują 😐

Zanim zaczęłam oglądać już wiedziałam, że będzie tu Wojna i Pokój :D

Mnie jakoś przeraża „Lolita” Nabokova. Gdzieś dookoła mnie krąży ale mam obiekcje. Słyszałam zarówno zachwyty jak i bardzo negatywne opinie. Ewidentne ta książka polaryzuje czytelników😏 Ciekawe czy ktoś skutecznie zdążył Cię namówić do przeczytania którejś z tych powieści:)

Lolita i we mnie budzi pewne obawy czytelnicze. Z jednej strony jestem ciekawa tej książki, ale z drugiej, gdzieś z tyłu głowy jakiś głosik twierdzi, że to nie to. Może się przełamię. Co do E. Gaskell to lubię tę autorkę, ale nie jest to poziom Austen czy sióstr. Panie z Cranford są ciekawym portretem społeczeństwa z nutką humoru w tle i polecam również serial na podstawie tej książki. Jednak tutaj wspomnę, że serial należałoby obejrzeć po przeczytaniu książki. :)

ja się boje przeczytać „Diuny” bo wydaje mi się zbyt obszerna jak dla mnie i boję się też sięgnąć po „Riverdale dzień wcześniej” kupiłam ją tak po 2 sezonie serialu chyba i boje się że mi się nie spodoba bo już tak średnio za serialem przepadam

Co do "Wojny i pokoju" warto obejrzeć ekranizację będzie łatwiej ją zrozumieć, powiązania między bohaterami, kto kim jest naprawdę będzie łatwiej.

Ja zawsze boję sie rosyjskiej literatury,myślę,że jest dość ciężka,język,styl pisania.Przeczytałam do tej pory tylko"Mistrz i Małgorzata" i nie umiem zinterpretować tej książki. Może kiedyś do mnie przemówi.Ana półce czeka na mnie jeszcze Dostojewski "Zbrodnia i kara".Pozdrawiam

Ja boję się sięgnąć po twórczość Jane Austen, ale to tylko dlatego, że boję się, że mi się nie spodoba. Wszystkie koleżanki czekają na moją opinię o Dumie i uprzedzeniu, a ja jakoś nie mogę się zebrać🙄

Ja boję się sięgnąć po Diune. Nie przez grubość ale gatunek. S-f nie miałam chyba nigdy okazji czytać. Trochę kusi mnie by przeczytać żeby sprawdzić czy dam radę tej grubości. I jeszcze Nakręcana dziewczyna też podobne gabaryty 😄 Podobnych gabarytów mam jeszcze Paryż ale tej o dziwo się nie boję. Aaa i Śpiące Królewny. Mam mieszane uczucia do Kinga - raz miłość raz zawód. I narazie już kilka razy ja odłożyłam

Ja boję się sięgnąć po książkę "Hrabia Monte Christo". Już dłuższy czas stoi na moim regale i bardzo chcę przeczytać, jednak omijam ją, bo obawiam się, że mi się nie spodoba..

Ja boję cię sięgnąć po 5 tom Narni. Mam 13 lat i kiedy czytałam Narnie jako lekturę w wieku 11 lat się w niej zakochałam i postanowiłam przeczytać kolejne tomy. I w 2020 zaczęłam czytać "Książę Kaspian" troszkę mnie rozczarował ale z chęcią sięgnęłam po 3 tom który pokochałam tak jak pierwszy. Potem był 4 który rozczarował mnie tak bardzo że czytałam go 3 miesiące mimi że jest cieniutki a ja książki które mają po 300 str zazwyczaj czytam w jeden dzień (oczywiście w wakacje, bo kiedy jest szkoła to ciężko) i od pół roku nie sięgnęłam po kolejny tom, aktualnie miałam bardzo dużą ochotę na rilid (wiem pisze się inaczej ale nie wiem jak to napisać) pierwszego tomu i mega mi się podoba mam nadzieję że da mi on ochoty na przeczytanie 5 tomu bo chciałabym skończyć serię i też nie mogę się doczekać "Siostrzeniec czarodzieja". Trzymam kciuki żeby udało ci się przeczytać książki które pokazałaś w tym filmie 😊

Bracia Karamazow są dość trudną książką, i mówię to z perspektywy studenta filologii rosyjskiej, ale wartą przeczytania. Dostojewski pisze ciekawie i po prostu trzeba się przestawić tak jakby na jego styl i sposób formułowania zdań; tworzenia treści. Jest tam masa odniesień do współczesnej Dostojewskiemu sytuacji społecznej w Rosji i dlatego niektóre momenty są dłuższe lub po prostu autor wplata tam swoje opinie, przemyślenia; nie dziwie się, że książka może przerażać! Jednak wersja o której mówisz to bardzo rzetelne wydanie, tłumacz zamieścił tam wyjaśnienia do wszystkiego co mogłoby być niejasne, lub stwarzać czytelnikowi problem. Stety, niestety, warto poczytać o tym co działo się wtedy w Rosji, kiedy książka została wydana; może wtedy będzie łatwiej :D ( chociaż nadal jest to ciężkie 900 stron, każdy bohater ma tam kogoś przedstawiać, są motywy bliskie filozofii Dostojewskiemu, wywody na temat religii, ale naprawdę polecam). Jeszcze co może przekonać; to książka o ojcobójstwie, ale tak nie do końca, gdyż Dostojewski ciekawie to ograł.

Kogo masz na myśli mówiąc o bracie Tołstoja? Było kilku twórców rosyjskich o takim nazwisku, z czego spokerwniony był tylko Aleksiej Tołstoj z Tatianą Tołstoj. Chyba że o czymś nie wiem to chętnie się dowiem :)

Czytałam od Gaskell tylko ,,Panie z Cranford" i ta książka jest króciutka a ja nie byłam w stanie przez nią przebrnąć ale jakimś cudem dałam i niestety moim zdaniem tej książki nie ratuje nawet język ,była strasznie nudna. i styl pisania do mnie nie przemówił ale mam jeszcze 2 książki tej autorki i mam nadzieję ze one mi się spodobają naprawde bym chciała

Ciekawy film :) Ja kiedyś miałam opory przed przeczytaniem "Anny Kareniny", ale okazało się, że zupełnie niepotrzebnie bo książka bardzo mi się podobało, choć jej czytanie zajęło trochę czasu 😉 Teraz zwlekam z przeczytaniem " Sto lat samotności". Książkę mam na półce już dawno, ale jakoś się za nią nie mogę zabrać. Boję się właśnie, że jej nie zrozumiem, bo podobno jest tam dużo bohaterów i obawiam się, że mi się pomiesza wszystko 🙂 Ale może w końcu spróbuję

"Panie z Cranford" było drugą książką z serii Angielski Ogród jaką przeczytałam, pierwsza była "Duma i uprzedzenie", która rozpoczęła moją chęć sięgnięcia po inne tytuły klasyczne. Wybrałam książkę Elizabeth Gaskell, chyba poatrząć po grubości książki, ponieważ gdzieś tam nadal się obawiam tego gatunku. Nie była to książka, która mnie ogromnie zachwyciła, była moim zdaniem przyjemna i niezbyt wymagająca. Była to dobra lektura ale nie będę jej wspominać tyle razy jak "Duma i uprzedzenie", lecz nadal bardzo polecam :D

+Doktor Book zapomniałem jakimś cudem o jeszcze jednym audiobooko w styczniu "Nibynocy", który przesłuchałem z Twojego polecenia. Natomiast ja dziś sobie kończę audiobook "Burzliwe czasy" autorstwa Peruwiańskiego noblisty Mario Vargasa. Sama historia jest oparta na faktach i sprawdzałem przed słuchaniem informacje o przewrocie w Gwatemali w latach 50 bo o tym jest ten audiobook. Mój pierwszy minus sądziłem, że będzie to ciekawiej poprowadzone. Sami bohaterowie może poza miss Gwatemali, która jest postacią fikcyjną niezbyt ciekawe. Najgorszy mój zarzut jest taki, że Peruwiański noblista nie umiał się chyba zdecydować czy chce stworzyć reportaż lub dokumentalną książkę czy coś opartego na faktach. Bo momentami tak właśnie to brzmiało. Sam lektor też słabo. To prawie mój kolejny dnf audiobookowy. Najgorsze jest to, że jak sprawdzałem przed słuchaniem informacje to ta historia ma potencjał by stworzyć coś fajnego. Jeśli miał bym być szczery to po ten audiobook bałem się go słuchać bo o przewrocie w Gwatemali, mój pierwszy audiobook autora z południowej ameryki.

Jak ktoś lubi napięcie, tajemnice i niezłą akcję oraz motyw utraty pamięci to polecam "gdzie jest mia?". Wciąga jak heroina.

Mann 11/10 tyle w temacie