Kto krzywdzi "trans-nastolatki"? 

Drodzy widzowie, Opracowanie tego tematu wymagało wiele czasu i środków, dlatego niezmiernie dziękujemy Dystrybucja AA, które jest partnerem tego odcinka (wydawaną przez nich książkę "Nieodwracalna krzywda" znajdziecie pod linkiem: bit.ly/nieodwracalna-krzywda-as ), oraz wszystkim naszym patronom, którzy umożliwiają nam poruszanie trudnych tematów bez obaw o demonetyzację i ograniczanie zasięgów. Jeśli również chce nam w tym pomóc, to zapraszam na nasz profil na Patronie: patronite.pl/wojnaidei EDIT: W "Badanie z 2016 roku" wspomniane w 3:10 to artykuł "Gender Dysphoria in Childhood" z International Review of Psychiatry, który odwołuje się do licznych badań, w których najwyższe wskaźniki przemijalności dysforii wynoszą właśnie 88% (badania z lat 2008 i 2012). Co więcej, badania te pierwotnie sprawdzały stan osób w młodym wieku, w większości przed dojrzewaniem, nieprzekraczających 13 lat, dlatego poprawniej byłoby powiedzieć "dzieci", a nie "nastolatki".

Pov: 13 latki ingerujące w hormony Ja: zastanawiający się, czy druga tabletka na ból głowy mnie nie zabije

Myślę, że młodzi ludzie zostali okłamani słowami " możesz być kim chcesz"

"Gdyby dzieci wiedziały, kim chcą być, mając 8 lat, świat byłby pełen kowbojów i księżniczek. Ja chciałem być piratem. Dzięki Bogu, że nikt nie wziął tego na poważnie i nie zafundował mi operacji usunięcia oka i wstawienia drewnianej nogi" - Bill Maher

Wiecie, zawsze mamy taki kompleks zachodu, myślimy, że jesteśmy zacofani, ale słuchając tego utwierdzam się w przekonaniu, że to jest błogosławione zacofanie: kiedy u nas niektóre prądy dopiero się pojawiają, postępowy zachód już czuję na swojej skórze, że zrobili głupio. I możemy takich rzeczy uniknąć, ucząc się na cudzych błędach. Dobrze to czasem być małym.

Łatwiej jest zmienić swoje podejście wobec tłumu niż podejście tłumu wobec siebie. EDUKACJA.

Czyli odpowiedź na pytanie "kto krzywdzi trans-nastolatki?" brzmi: Aktywiści! Przykra prawda- aktywizm w dzisiejszym świecie nie pomaga, bo zamiast chęci pomocy napędza go polityczna i ideologiczna agenda

Z jednej strony są ludzie którzy rzeczywiście cierpią na dysforię płciową i czasami jedyną opcją żeby wieść normalne życie jest dla nich tranzycja. Z drugiej to w jaki sposób traktuje się transpłciowość współcześnie to często patologia za którą przyszłe pokolenia będą nas rozliczać. Przypomina mi się cytat: "Miej otwartą głowę, ale nie tak otwartą ze wypada ci mózg".

Pamiętam że czułam się na okropnie w moim ciele przez ,,kolegów" którzy wytykali mi dosłownie każdy najmniejszy szczegół i zaczęłam się nienawidzić za to jak wyglądam, jeszcze nie wiedząc co jest tego przyczyną myślałam nad możliwością bycia trans ale ten koncept bardzo mnie raził i po wielu miesiącach rozmyślań stwierdziłam że to nie to, bo gdzieś nie tak głęboko w środku czułam że jestem dziewczyną, że nigdy mi to nie przeszkodzało i tak na prawdę kochałam to kim jestem (to było długie ale jeśli nadal to ktoś czyta to pozdrawiam) P.S wiem że mój przypadek to tylko jedna z wielu możliwości ale zastanowiam się czy ktoś miał podobną sytuację

Brakuje mi wspomnienia, że tranzycje (i detranzycje) są coraz większym źródłem zysku dla biznesów medycznych i farmaceutycznych, a aktywizm trans jest gwarancją dobrych zarobków od bogatych sponsorów i z crowdfunding. Jak nie wiadomo o co chodzi, to zawsze chodzi o pieniądze.

Trzeba szybko oglądać, póki RU-vid jeszcze filmu nie zablokował 😊

Sama gdy byłam w szkole podstawowej z koleżanką uważałyśny, że powinnyśmy być chłopcami. Ubierałyśmy się w męskie ciuchy, w przedstawieniach grałyśmy role męskie... Nikt nie zwracał na to większej uwagi. Jak szybko przyszło tak, po niedługim czasie przeszło... Kto wie co by było gdyby zaczęto nam tłumaczyć, ze tak ma być i pogłębiać w nas to odczucie? Całe szczęście dorastałam jeszcze we względnie normalnych czasach!

Żyjemy w czasach, w których uczucia stały się ważniejsze od prawdy..

Kiedyś miałem taką rozkminę, że mniej- więcej w tym samym czasie kiedy gender stawalo się coraz bardziej popularne to analogicznie zanikały subkultury i zastanawiałem się czy to zbieg okoliczności i czy może jest jakaś zależność

film jest genialny, edukuje i jest wzorem dla wszystkich, którzy chcą nagrać na ten temat

Są trzy kwestie: 1. Nie ma na razie skutecznych mechanizmów pozwalających odróżnić trans mający mechanizm (jakkolwiek to brzmi) "biologiczny" od urojenia. A urojenia są zdecydowanie najczęstszą "kondycją" patologiczną w ludzkiej psychice i co gorsza mamy wiele mechanizmów które je mimowolnie wspierają. A to że ktoś coś szczerze uważa nic nie oznacza, wręcz przeciwnie, ludzie mogą być święcie przekonani że np. nie żyją. 2. Dzieci są bardzo podatne na manipulację. Nastolatki zaś są EKSTREMALNIE podatne na manipulację. Jeżeli przejrzymy to co udawało się wmówić ludziom, w tym szczególnie tym małym ludziom to jest oczywiste że jak najbardziej da się komuś wmówić że jest innej płci. Albo ktoś sobie sam wmówi bo samowmówienie to dość powszechny mechanizm. 3. Dzisiejsi działacze, na podstawie teorii postmodernistycznych na podstawie transseksualizmu zbudowali zupełnie absurdalną wieżę transgender, gdzie gender oznacza już w zasadzie wszystko co podejdzie. Biorąc pod uwagę to co jest wyprawiane dzisiaj to żart o "identyfikowaniu się jako śmigłowiec szturmowy" przestał być śmieszny a stał się prawdziwy. Brutalnie rzecz ujmując, jeżeli ktoś uważa że ma cośtamcośtam gender to albo jest "poszukiwaczem wyjątkowości" który musi sobie udowodnić jak wyjątkową jednostką jest albo ma urojenia. A najczęściej pewnie i to i to. Natomiast główny problem w tej całej zabawie to nawet nie jest "nieodwracalna szkoda" bo to dotyczy, jakby to brutalnie nie brzmiało jednostek. Największy problem to próba zmiany kultury na taką w której nie tylko akceptowalne, ale i wymagane jest przyjmowanie jako prawdziwych rzeczy wprost sprzecznych z rzeczywistością. Swoja drogą to ciekawe jak kultura masowa bardzo ułatwia działanie aktywistów w schemacie "rozproszonego spisku" - gdzie działania aktywistów są de facto koordynowane przez kulturę, na tyle silnie jakby działali w jakimś sprzysiężeniu.

Wiem, że może troszkę nie na temat, ale napiszę... W czasie gdy byłam w gimnazjum podobały mi się dziewczyny, szczególnie starsze. Faceci mnie nie pociągali. Zupełnie. Jako, że to było już jakiś czas temu, to wtedy było to mniej akceptowalne niż teraz. Zastanawiałam się, czy w takim razie nie jestem lesbijką. Związałam się z jedną dziewczyna, na krótko. X lat później zaczęłam się interesować psychologia. Od zawsze miałam niezbyt dobry kontakt z matką, przez nią kobiecość kojarzyła mi się źle i jestem pewna, że to sprawiło, że zaczęłam poszukiwać kobiecości gdzie indziej. Obecnie jestem 100% heteroseksualna, dzięki psychoterapii dot. Przeszłości (nie wspominałam o moich skłonnościach, bo czułam, że to skutek czegoś głębszego). Do czego zmierzam? W skrócie: nie podoba mi się retoryka, że skoro czujesz się homo/trans itd. to wszystko jest jak najbardziej w porządku, tylko społeczeństwo jest nie w porządku. Trzeba weryfikować, sprawdzać, czy aby na pewno nie coś nie dzieje się z tytułu wcześniej doznanych krzywd. Jeśli nie - ok, jesteś tym, kim jesteś i w porządku

Od 15 do 17 roku życia identyfikowałam się jako trans chłopak. Czyli 2 lata. W tym czasie chciałam zacząć brać hormony oraz przejść całą operację zmiany płci. Gdy zaczęłam chodzić do psychologa to zaakceptowałam swoją płeć. To była tak naprawdę praca samej nad sobą, uświadomiłam sobie wtedy, że chciałam być chłopakiem ponieważ nie akceptowałam swojej homoseksualności, uważałam kobiety za gorsze i bałam się uprzedmiotowienia przez innych ludzi. Bo męstwo to siła a kobiecość to słabość i mężczyźni zawsze będą wykorzystywać kobiety. Jak ja się cieszę, że wreszcie akceptuję swoje ciało i nie chcę odcinać sobie tak jak kiedyś zdrowych części ciała. Gdyby rodzice utwierdzili mnie w tym, że naprawdę jestem chłopakiem to dziś nie miałabym piersi, miałabym męski głos, jabłko Adama i penisa wytworzonego ze skóry z ręki. To mnie przeraża.

Bogu dzięki mieszkam w Polsce i wszystkie te rewelacje docieraja do nas opóźnieniem.

Jeżeli chodzi o tożsamość płciową przez długi do swojej płci miałem podejście "W sumie to mnie nie obchodzi" i mimo, że prezentowałem się bardziej "masculine" to używałem zaimków żeńskich. Wszystko zmieniło się gdy poszedłem do liceum. Tam w zdecydowanie bardziej otwartej na środowisko LGBT społeczności zasugerowano mi, ze może jestem trans chłopakiem. Przez długi czas faktycznie tak mówiłem jednak głęboko w sercu wiedziałem, że nie jestem ze sobą stuprocentowo szczery. Doszło do mnie to, że prawdopodobnie wmówiłem to sobie by być spokojniejszym. Dojrzewający człowiek często zadaje sobie pytanie "Kim jestem?", a gdy określisz się jako osoba transpłciowa, homoseksualna itp. nagle dostajesz tę odpowiedź. Ja trzymałem się tego przez tak długi czas właśnie dlatego, że postrzeganie mnie przez innych jako chłopaka było czymś co było stabilnym filarem mojej osobowości i nie chciałem nawet zadawać sobie pytania "a co jeżeli to wcale nie tak", gdyż bałem się wpaść znowu w tę burzę pytań i niepewności. W tym momencie wróciłem do swojego pierwotnego nastawienia "W sumie to mnie to nie obchodzi". Nadal w rozmowie ze znajomymi używam męskich zaimków, jednak w ogóle nie przeszkadza mi to gdy ktoś mówi do mnie w zaimkach żeńskich np. moja rodzina. Otworzyłem się też na style ubioru, które nie są postrzegane jako tradycyjnie męskie, czego wcześniej absolutnie sobie zabraniałem. Podsumowując. Z mojego doświadczenia mogę stwierdzić, że bardzo dużo zależy od środowiska. Nigdy w życiu nie pomyślałbym nawet, że ktoś dopuściłby do zmiany płci ludzi, którzy są poniżej 18 roku życia. Przecież nawet na chłopski rozum, dawanie dzieciom do podjęcia tak poważnej decyzji jak terapia hormonalna/zabiegi chirurgiczne, jest całkowicie głupie. Z jakiegoś powodu alkohol i możliwość brania udziału w wyborach jest dawana ludziom po ukończeniu 18-tego roku życia, prawda? Do wszystkich, którzy kwestionują swoją tożsamość płciową: Pamiętajcie by zadawać sobie kwestionujące i konfrontujące pytania. Eksplorowanie myśli "może jednak nie jestem trans" jest tak samo valid jak "a może jestem trans". Wasza tożsamość płciowa NIE definiuje tego kim jesteście. Nie jest to wasza cecha charakteru i proszę nie traktujcie jej jako tego. Nie trzymajcie się na siłę czegoś do czego macie wątpliwości. Ludzie, którzy zadają pytania i kwestionują wasze bycie trans, nie zawsze chcą dla was źle. Bądźcie odpowiedzialnymi ludźmi i patrzcie na wszystkie aspekty przechodzenia tranzycji. Nie uciszajcie ludzi, którzy podejmują dyskusję na temat osób transpłciowych, nie traktujcie tego jako tematu tabu.

To jest przerażające jak łatwo można manipulować ludźmi, bez względu na ich wiek...

Abstrakcją jest dla mnie zmiana płci w wieku 12 lat. Uważam, że powinna być dostępna tylko i wyłącznie dla osób powyżej 18 roku życia bez żadnych wyjątków. Osoby tak młode nigdy nie będą w stanie zrozumieć jak poważne konsekwencje to za sobą niesie i pewnie nawet się nad tym nie zastanawiają.

Chciałabym się wypowiedzieć jako nastolatka indentyfikująca się jako chłopak. Mam 15 lat i jestem świadoma konsekwencji zmiany płci oraz wiem, że moja dysforia płciowa możliwe, że minie. Nie czuję się trans, przez modę, czuję się tak od dziecka, zanim jeszcze wiedziałam, że to jest modne. Nie wymuszam na nikim używania w stosunku mnie męskich zaimków i sama ich nie używam z przyzwyczajenia. U mnie nasiliło to się w momencie, kiedy zauważyłam jak beznadziejne jest bycie kobietą, np. chłopcy patrzą na mnie tylko w kategorii związek i nie rozmawiają ze mną tak jak z facetem, nie żartują tak często itp. Jednakże, co było wskazane filmie, od zawsze doskwiera mi samotność i potrzeba akceptacji i miłości, czego u mnie w życiu nie było. Czy to jest powodem tego? Szczerze, wątpię. Na co dzień spotykam się z falą hejtu od rówieśników, przez to, jak się indentyfikuję i nie przeszkadza mi to. Jedyne osoby z którymi utrzymuję kontakt to te, które to szanują. I nie ma tam moich rodziców. Żeby nie było, ja nie wymuszam na nikim szanowania mnie, ale nie wiem czemu ktoś miałby mnie nie szanować tylko przez to, za kogo się uważam. Jestem pod opieką Psycholog rodzinnej, ale ona nie wie o tym jak się czuję. Jednak można u mnie podejrzewać bardzo dużo różnych zaburzeń psychicznych, a jedną z nich możliwe, że jest depresja albo stany lękowe. Jednak uważam, że każda osoba taka jak ja, powinna otrzymać wsparcie przynajmniej od rodziców i nie ze względu na zastraszenie. Również zmienianie albo utożsamianie się z płcią przeciwną dla mody, nie jest dobre i sprowadza złe światło na osoby, które są takie "dla siebie" (nie wiem jak to określić). Uważam też, że przedstawianie transseksualności powinna być jak najbardziej normalna, ponieważ niektóre osoby które faktycznie się tak czują, mogą spotkać się z jeszcze gorszym traktowaniem, i nie przyniesie to żadnych dobrych efektów, ale konsekwencje zmiany płci również powinny być publikowane i rozpowszechniane. Jeśli tu jesteś, dziekuję za przeczytanie. W sumie, nie wiem czemu to napisałam....

Świetnie było obejrzeć taką analizę. Moim zdaniem takie pojęcie jak trans-nastolatki nie powinno w ogóle funkcjonować. Owszem, istnieje dysforia płciowa, owszem, istnieją osoby transpłciowe, ale, tak jak zostało to wspomniane, dysforia dotyka masę nastolatków i w wielu przypadkach samoistnie mija. Są przypadki, w których okazuje się trwała, ale póki nie zostaną wykluczone zaburzenia psychiczne oraz póki nie zostanie zakończony proces dojrzewania, co w sumie można podpiąć pod osiągnięcie pełnoletniości, nie powinno być w ogóle możliwości podjęcia jakichkolwiek kroków w stronę tranzycji. W kontekście wieku - u nastolatków zwyczajnie bardzo trudno jest stwierdzić, czy dysforia jest rezultatem realnego problemu z tożsamością, czy psychicznej reakcji obronnej przed gwałtownymi zmianami zachodzącymi w organizmie i próbie zatrzymania tej biologicznej rewolucji z powodu strachu przed nieznanym, czy nawet z powodu wywalenia w kosmos potrzeby przynależności i przynajmniej jako takie wskazanie konkretnego źródła kryzysu wymagałoby długiej pracy z terapeutą. To jest w sumie podobna sytuacja jak z pierwszymi miłościami - może i w niektórych przypadkach wielka miłość z siódmej klasy przetrwa długie lata i ci ludzie będą ze sobą do późnej starości, ale to nie powód, dla którego każdą pierwszą miłostkę naszych dzieci mielibyśmy traktować stuprocentowo poważnie i zezwalać im na małżeństwo wraz ze wszystkimi jego prawnymi i społecznymi konsekwencjami w wieku 13 lat. Fajnie, że środowisko trans zyskało jakiś głos w debacie publicznej, ale to żerowanie na problemach z tożsamością, które są u nastolatków względnie normalne, jest zwyczajnie obrzydliwe, bo z takimi dziećmi trzeba rozmawiać i pomagać im w przebrnięciu przez ten trudny okres, wspierać je w odnajdywaniu tej własnej tożsamości, a nie utrudniać im życie jeszcze bardziej, wpychając je w machinę, która koncentruje się jedynie na upowszechnieniu swoich racji wykorzystując do tego podatność młodych ludzi na takie wpływy, zamiast na realnej pomocy w takich problemach. Takim dzieciakom trzeba okazywać wsparcie i pomagać im poukładać sobie wszystko w głowie (co jak najbardziej może zakończyć się pewnością co do transpłciowości, ale przed tym poukładaniem psychiki nie ma co tego zakładać), a nie wykorzystywać ich problemy i słabości dla celów ideologiczno-politycznych, a już w szczególności kiedy wiąże się to z narażaniem ich zdrowia.

Miło obejrzeć film skupiający się nie na polityce, tylko na pomaganiu dzieciom w czasach, kiedy dyskusje w mediach społecznościowych na ten temat przypominają bardziej bitwy w wojnie opinii prawicowców wydających się nienawidzić osób trans typu Matt Walsh i aktywistów lgbt, którzy każdego, kto kwestionuje ich opinię traktują jak wroga.

To chyba jak dotąd najtrudniejsza analiza, jaką obejrzałem na tym kanale Szacunek dla takiego zagłębienia się w temat

Uwaga do wzrostu. Ujawnionych osób o odmiennej orientacji też ogółem jest dużo więcej, bo wzrosła akceptacja dla odmienności jako takiej. Oczywiście agresywnych lub nachalnych wpływów, które mogą wpływać na różne aspekty tożsamości młodego człowieka, jest sporo nie tylko w tym temacie. Dodam jeszcze, że w Polsce psychiatria i psychoterapia leżą, więc trzeba mieć szczęście lub kasę, by w ogóle trafić na sesowną diagnostykę w jakiejkolwiek sprawie.

Odpowiedź może być prosta i brutalna jednocześnie. One same siebie krzywdzą.

Rozumiem że jest grupa ludzi która faktycznie potrzebuje pomocy. Ale tajne (bez wiedzy i zgody rodziców/opiekunów) wycinanie genitaliów i piersi 12-14 letnim dzieciom jest pojebane. Tak samo jak podawanie im hormonów bez ich wiedzy aby spełnić jakieś potrzeby rodzica.

Mieszkałem kiedyś z "transem". Pomogło mu odstawienie narkotyków i psychiatra.

Trochę za dużo tych "trans" nastolatków. Uważam że wiele osób robi to na siłę lub przez modę. Miałam okres chłopczycy, lubię bardziej "męskie" rzeczy. Czy to mnie czyni chłopakiem? Nie! Czuję się w pełni kobietą mimo męskich zainteresowań i podejścia do życia

brakowało takiego materiału na polskim yt

Tymczasowa moda okazuje się szkodliwa? Jak mogło do tego dojść?

Obecny poziom wiedzy i technologii nie pozwala zmienić płci. Osoby te tak naprawdę upodabniają się tylko do płci którą chciałyby być. Taka jest prawda o tym🧐

Osobiście mogę wypowiedzieć się z perspektywy osoby trans, która ma 15 lat i za niedługo zaczyna liceum. Szczerze dla mnie obydwie strony, czyli aktywiści prawicowi jak i lewicowi często szkodzą w równym stopniu. A co do tranzycji to nie lubię, jak ktoś bezkrytycznie podchodzi do tego tematu, ponieważ niedobrze prowadzona terapia może mieć opłakane skutki. Przykładowo początkowo zażywanie estrogenu może mieć wpływ na wahania nastroju, które po czasie ustępują, ale o ich występowaniu nie można zapominać, ponieważ jeśli dana jednostka ma np. zaburzenia o charakterze mocno depresyjnym i myśli samobójcze to wdrażanie takiej terapii może nieść spore ryzyko zagrożenia życia. Sam proces diagnostyczny nie powinien również negować transpłciowości takiej osoby, ale nie powinien być też bezrefleksyjnym klepaniem po pleckach, ponieważ jednak psycholog powinien wykryć ewentualne zaburzenie, a niektóre z nich mogą mieć dość spory wpływ na postrzeganie tożsamości płciowej jak np. schizofrenia czy borderline. Pamiętajcie ludzie przede wszystkim dobra diagnoza. Wiem, że nie jest to przyjemny proces, ale nie ma co ryzykować, bo możliwości powikłań i nieprzyjemnych skutków są naprawdę ważne i nie można tego lekceważyć

Szalenie potrzebny i ważny materiał. Świetna robota! Ten film powinni puszczać w szkołach

Ten materiał należy dodać do podstawy programowej WDŻ szóstoklasistów!!

Swietny material. Zastanawiam sie, co sie stalo z etyka we wspolczesnym spoleczenstwie. Jeszcze 15-20 lat temu takie cos bylo nie do pomyslenia. Spotkalem sie ze stwierdzeniem, do ktorego sie przychylam, ze powinno sie potraktowac takie medyczne eksperymenty na dzieciach, jako zbrodnie przeciwko ludzkosci.

Wspierajmy dzieci w dorastaniu i pomagajmy im zaakceptować siebie, prosze nie dokładajmy dzieciom które dorastają problemów, nie mieszajmy im w głowach! STOP DLA KRZYWDZENIA DZIECI!

11:14 Kiedyś (okolice 2010) czytałem o tym jak ludzie dochodzą do tego że są homoseksualistami i wtedy sami homoseksualiści pisali coś w stylu: jeśli się zastanawiasz czy jesteś gejem, to na 100% nie jesteś. Ciekawe jak to się odwróciło byleby było jak najłatwiej przynależeć do grupy.

Ta melodia w tle jest nieznośna 😵‍💫

bardzo dobry materiał. obiektywny i merytoryczny. dziękuję za Waszą pracę :)

Dobra filmik obejrzany a komentarze przeczytane, na początku przyznam ze w tym momencie opuszczam moją bańke (polecam niektórym widzianym tu użytkowników). Do samego filmu nic nie mam, oraz nie będę go w tym komentarzu krytykować. Problem pojawil sie gdy spojrzałem w sekcje komentarzy zauważyłem czlowieka, który gra (rp?) araba krzyczącego o zgniłym zachodzie; widziałem wiele osob które cierpią na syndrom oblężonej twierdzy i tylko przytakują sobie w bańce tej sekcji komentarzy jacy oni są ciemiężeni bo zobaczyli tęczę na reklamie; widziałem naprawde wiele osób które chyba nie rozumią że gdy cos co wczesniej bylo spostrzegane za abnormalne staje sie unormalnione to oczywistym efektem jest ze więcej osob, ktore w innym przypadku ukrywalyby swoje prawdziwe ja, nie boi się juz tego zrobic; ale najgorsze co widziałem to osoby które nawołują (dosłownie lub nie) do "walki" (cokolwiek to niby ma znaczyć) z ideologią trans. Ludzie, nie zapominajcie ze osoba trans to nie jakiś byt nieożywiony jak np posąg o którym mozna wypowiadać sie przedmiotowo. Gdzie znikła wasza empatia, najbardziej ludzka umiejętność? Widać ze większość osob o których wspominam nigdy nie widzialo sie w cztery oczy z osobą trans i wie o nich nie z wlasnych doświadczeń a z internetu... Na koniec: pamiętajcie że mówimy tu o ludziach, nie jakiejś ideologii, nie jakiejś idei, tylko o ludziach Tak lewak sie zesrał ortograficzni na ziści nastawiam wam policzek ponieważ jestem pewien gigantycznej ilosci błędów w składni itd mojej wypowiedzi

O trans i ich problemach słyszę wbrew swojej woli, niemal codziennie od grubo ponad roku. Do tego stopnia że mam problemy tego, dosłownie ułamka, ludzkiej populacji głęboko gdzieś. Do tego aktywiści działająy dla ich korzyści to osoby które prosząc o palec, otrzymają dłoń a następnie wpierdolą rękę.

Na pewno winę ponoszą rodzice, którzy albo ignorują problem, lub próbują siłą zmienić dziecko. Przede wszystkim trzeba takie dzieci prowadzić do specjalisty, jednocześnie starając się by dziecko nie czuło się winne i nie wstydziło się skorzystać z pomocy. Jednak by ludzie chcieli podjąć się leczenia, media muszą przestać przedstawiać transseksualność jako normalność. Rozumiem tolerancję i szacunek, ale nie zaklinajmy rzeczywistości(Netflix, to do Ciebie).

Dla zasięgu

W dzieciństwie chciałam być chłopakiem, bo z chłopcami lepiej się dogadywałam i mieliśmy więcej wspólnego. Chciejstwo nic nie znaczy.

Zgadzam się. Dodam też, że jestem nieśmiałą osobą z problemami psychicznymi, przez co jestem bardzo tolerancyjny i współczujący ludziom z problemami tej natury, więc często wyobrażam sobie bycie w skórze innego człowieka i gdy sobie wyobrażam że miałbym dysforię lub był homo, to wstydziłbym się do tego przyznać ale nie z samego faktu, tylko ze względu na całą aktywistyczną otoczkę i to szaleństwo medyczno-legislacyjne. W każdej grupie są zwyczajni normalni ludzie oraz nierozgarnięci bezczelni zadufani w sobie, niestety w przypadku LGBT najgłośniej krzyczą i reprezentują resztę ci drudzy, uprawiając na tym ten cały aktywicyzm i nomen omen wojnę ideologiczną.

bardzo dobry film, dał mi dużo do myślenia. W skrócie po prostu chcę podziękować za ten film bo porusza kwestie o których się dość mało słyszy

Znalazłem ostatnio cytat "If the truth shall kill them, let them die" 🤷‍♂

Komentarz dla zasięgów. Dobra robota 👍🏻😁

Jako dziecko chciałem być dziewczyną, i to przez długi czas bardzo mocno w dzieciństwie. Dysforia w końcu mi przeszła, zrozumiałem, że problemy rodzinne miały na to u mnie wpływ i sobie pomogłem uświadamiając, że nie jest ze mną nic nie tak i że muszą dorosnąć wzorca mężczyzny jakiego nie miałem dojżewając.

Nareszcie ktoś to podsumował. Super, że wciąż mówisz jak jest zamiast chować się przed aktywistami 💪

Niesamowicie dobry material, brakowalo mi czegos takiego na polskiej scenie. W klasie trzy osoby nie sa w stanie sie nawet do mnie odezwac, bo powiedzialam ze kobiety maja waginy. Jest to dla mnie niesamowite jak ta ideologia wciaga mlode osoby i nie sa one w stanie zakwestjonowac tego co im mowia lewicowi tiktokerzy. Straszna rzeczywistosc

Ja w dzieciństwie bawiłam się w Smerfy z koleżankami z przedszkola, dobrze ze nikt mi nie kazał z tego powodu wytatuować skory na niebiesko. A tak na serio wiem ze to drażliwy temat, ale do tranzycji powinno się podchodzić najostrożniej jak się tylko da, to nie jest wyrwanie zęba, to jest bardzo poważna inferencja w organizm, dlatego jestem za tym żeby tranzycje przeprowadzać tylko u pełnoletnich

Jak ja się cieszę, że urodziłem się w latach 80-tych

Nigdy nie miałam dysforii, ale mam znajomych, którzy jej doświadczają. Tak samo mija przyjaciółka kiedyś miała anoreksję. Ciężko porównywać te dwa problemy, ale okiem kogoś z boku, cierpienie wydaje się podobne, szczególnie w chwilach najgorszego punku. Naprawdę chciałabym żeby powszechna wiedza było, jak pomoc drugiej osobie w czasie takiego kryzysu. To naprawdę straszne, gdy tam stoisz i czujesz tą bezradność

Problem polega na tym że bycie trans nie jest wyborem. To jest stan który bierze się z zaburzenia zwanego dysforią płciową. Nie jest ona przyjemna i jest wiele osób, które odbierają sobie przez nią życie. Z dysforią się rodzisz lub ją nabywasz(np w czasie okresu dojrzewania wiele dzieci nabywa dyskomfortu płciowego związanego z nagłymi zmianami, których ich mózg nie jest w stanie zrozumieć. Nie zawsze musi to być powód to korekcji płci lub terapii hormonalnej. Dysfornia czasami po prostu mija wraz z ustabilizowaniem się rozwoju mózgu młodej osoby lub da się jej pozbyć poprzez terapię innych zaburzeń idących z nią w parze- depresja, lęki społeczne itp.). A niestety coraz więcej osób myli to z myślą o tym że można sobie po prostu wybrać to kim się czujemy. Powoduje to rosnący trend wśród nastolatków, które potem kładą się pod nóż operacyjny w wieku 13 lat zamiast iść na terapię

Bardzo ciekawy film. Moim zdaniem istotne jest to, że - niestety - temat, który w dużej mierze jest medyczny, został zupełnie upolityczniony. Tranzycja jest procesem długim, skomplikowanym, pozostawiającym ogromne skutki fizjologiczne oraz psychiczne i społeczne - im wcześniej rozpoczęta, tym mniej są one odwracalne. Pierwszą możliwą opcją powinna być konsultacja psychologiczna/seksuologiczne (lub/i psychiatryczna) oraz bardzo dokładna terapia dysforii płciowej, nawet z oceną psychologiczną predyspozycji do zmiany płci (np. życia rok społecznie jako pożądana płeć). Niestety, część mediów i środowisk politycznych swoje subiektywne poglądy przekłada na presję wobec psychologów i lekarzy, aby być "tolerancyjnym" i czym prędzej przeprowadzić tranzycję. Inaczej jest się "złym specjalistą". Wiek nastoletni jest trudny i trzeba wspierać w nim akceptację - nie całkowitą zmianę siebie.

Jeden z najsmutniejszych filmów jakie oglądałem. Dobra robota nad odcinkiem. Miejmy nadzieje że ta sytuacja się poprawi...

Podoba mi się, że materiał na taki temat nie ma kilku minut tylko jednak jest to dłuższa analiza bazująca na parunastu źródłach. Zastanawiam się tylko czy druga strona byłaby w stanie w ogóle przyjąć argumenty tu przedstawione? Coś mi się wydaje, że aktywiści mają podejście prawdziwie rewolucyjne, czyli "kto nie jest z nami, ten jest przeciw nam" i krytyka się bardzo trudno przebija.

W końcu rzeczowy materiał, który skupia się na realnych problemach wielu nastolatków, a nie przepychankach politycznych i sporach ideologicznych. Dla mnie szczególnie ważny jako trans kobiety, która zaczęła tranzycję hormonalną w wieku 18 lat. Kiedy zaczęło się u mnie dojrzewanie płciowe około w wieku 13-14 lat moje własne ciało zaczęło mi wydawać się obce. Rodzice zapewniali mnie, że to przejściowe, jednak nigdy nie mogłam przyzwyczaić się do zmian w moim ciele i głosie. To było przerażające. Wolałam przestać istnieć, niż dorosnąć w mężczyznę. Nikt mi nie chciał pomóc zrozumieć, czemu taka jestem. Dużo nastolatków z problemami tożsamościowymi spotyka się właśnie z odrzuceniem ze strony rodziny czy rówieśników i szuka pomocy w Internecie i to bardzo typowe zachowanie, żeby szukać osób podobnych do siebie. Ale smutne jest to, że to izoluje ich od otoczenia.

"CHCIAŁABYM, ŻEBY WSZYSTKO, CO PRZYNIOSŁA MI TRANZYCJA, BYŁO ODWRACALNE. ŚWIADECTWO SINEAD WATSON" - Film dostępny w internecie

Problemem jest jak zwykle rozpad rodziny jako instytucji spolecznej. Jaki rodzic z gory zgodzi sie na takie zabieg dla swojego 13 letniego dziecka? Tylko taki do chce miec spokoj. Dam kasę i odwalcie sie. Kazdy rodzic wie ze w wieku nastoletnim dzieci maja problemy, bo sami przez to przechodzili. Tylko oni wola co innego niż rozmowy i niesienie pomocy swoim dzieciom.

Jak zwykle, nawet postępowi aktywiści są w tyle za zachodem XD. Z tą bezkrytyczną afirmacją, że dobrze człowiek, który uważa, że choruje na raka dostał od razu skierowanie na chemioterapię niż jakiekolwiek badania sprawdzającego jego stan zdrowia.

Przede wszystkim epidemia dysforii płciowej jest związana z kryzysem wieku dojrzewania, kiedy młodzi ludzie naturalnie zadają sobie pytanie o własną tożsamość, kwestionują zastany porządek i atakują normy. Młody człowiek dawniej, kiedy mówił, że czuje, że nie pasuje do społeczenstwa, nie wie kim jest, dokąd zmierza, słyszał od starszych, że do dojrzewanie i to normalne i dobre, że szuka prawdziwego siebie. Natomiast dzisiaj młody ma gotową receptę, jest transseksualny, a jeszcze lepiej, niebinarny, dlatego czuje, że nie pasuje społeczeństwa i rodziny. Nie ma kryzysu, jest tylko opresyjne społeczeństwo, które go nie akceptuje. Ponadto dawniej ostry bunt przeciw rzeczywistości wiązał się z zostaniem hippisem, punkiem, metalem, emo, hip-hopowcem. Dzisiaj bunt wyraża się zostaniem osobą transseksualną lub niebinarnym, aromantycznym, panseksualnym genderfluidem. Żeby nie było, jak nie zaprzeczam istnieniu osób transseksualnych i ich cierpieniu, natomiast jestem przekonany, że ogromna większość dzisiaj deklarującej się jako LGBT młodzieży zwyczajnie z tego wyrośnie.

ISTNIEJA TYLKO 2 PŁCIE

Dlaczego ten film dostał demonetyzacje?

Wspaniały materiał, wreszcie mogę posłuchać wyważonej opinii i to poskładanej i podanej tak przystepnie - może tylko szybko czytanej (ok mogę cofnąć by siuę zastanowić) , dziekuję

Tak to wyglada jak politycy staja sie ekspertami

Ważny temat, super, że go poruszacie. Będę udostępniał!

Jak będziemy o tym gadać to będzie tego więcej, dodatkowo mówi się o tym pozytywnie. A najgorsze jest to, że ci ŹLI ludzie powiedzą, że zawsze ich tylu było tylko bali się o tym mówić ... :(

Dziękuję za te nagranie ❤

Doskonały materiał 👍👍👍

Uhhhhhh dziękuję ci wojno idei. Znowu zrobiłeś mi przemeblowanie moich myśli na dany temat

Kurwa mać, co to za czasy, że musiał powstać film tłumaczący takie oczywistości?

Nagły wzrost chętnych na bycie trans to oczywiście wpływ toktoków, youtubów i innych takich, które u młodych ludzi wywołują chęć bycia celebrytą ( yutuberem, tiktokerem, czy innym influenserem ) czyli być sławnym, mieć miliony followersów i zarobić w 2 tygodnie na Lamborghini. A bycie trans, jak pokazuje to świat mediów, się opłaca. Nic nie trzeba umieć, ani wiedzieć...wystarczy być trans...a jak zarobię miliony to się zobaczy co dalej...Pamiętacie Conchitę Wurst?

Znakomity, profesjonalny, nie pozbawiony wrażliwości, świadomy i sensowny materiał. Brawo.

A wiecie co? Wina społeczeństa. Wiele rzeczy które są niepotrzebne formuje właśnie ono, dziecko nie wie co to stereotypy. To czym dziecko się określa nawet nie jest płcią, jest po prostu nim - to co się później dzieje to ludzie wpasujący je w swoje ramy robią w nim problemy. Psychologicznie przy wychowuwaniu dziecka ojciec oraz matka wpompowywują w niego obie stereotypowe dla nich zestawy wartości, jednak z czasem jeden z nich zanika z czasem i ot, mamy typową kobietę i typowego mężczyznę. Potem mamy różnice w samobójstwach, związkach, a nawet zachowaniu i całej psychice - podział, a z nim próby jego obejścia. Ja np wywaliłem całe te zabawy z płciami do kosza. Jestem człowiekiem, który ma męskie ciało - tyle w temacie. Jeśli chcę, to mogę założyć sukienkę, jeśli chcę mogę pójść do wojska. Nie przejmuję się jakiej chcę być płci, bo jej nie mam. Moim zdaniem w taki sposób powinno się nas wychowywać, aby czuć się sobą a nie czymś/kimś

Bardzo potrzebny film. Powinien trafić do jak najszerszego grona odbiorców.

Szacunek za rozległy research 👏👏👏

Dzięki za materiał

Całe swoje życie słyszę o problemach związanych z nastolatkami, nawet gdy sam byłem nastolatkiem i sądziłem, że te problemy nigdy nie otrą się o mnie, szczególnie że nigdy nie miałem tendencji do buntu wobec nikogo. A jedyne problemy, jakie chciałem mieć, to czekanie na premiery gier od legendarnych developerów. W tych grach dobrze bawiłem się kreowanymi przeze mnie postaciami kobiet i to zaspokajało moją ciekawość, jak to jest być kobietą (z wyjątkiem Mass Effect). W każdym razie młode dziewczyny wchodzące w dojrzewanie mają dużo poważniejsze problemy, niż się wydaje, a za mojej szkoły wmawiano wszystkim, jakie to kobiety są delikatne. Dopiero w liceum przekonałem się, jak to jest, kiedy krucha dziewczyna potrafi zarażać problemami, żeby tylko nie zostać z nimi sama. Gdy odmawiałem kontaktu z nimi, wiedząc, że tylko stracę na nie swój czas lub bardzo mocno mnie spowolnią, spotykałem się z krytyką i byłam uważany za buraka, nawet przez nauczycielki. Dlatego apeluję do przyszłych lub obecnych rodziców: zapewnijcie swojemu dziecku prywatną szkołę, szczególnie jeśli wasze dziecko nie ma żadnych problemów i rozwija się prawidłowo.

W jaki sposób znajdujesz badania o których wspominasz? I od razu drugie pytanie: szukasz ich pod jakaś konkretną tezę, a może najpierw znajdujesz jakieś badania i na ich podstawie budujesz swój światopogląd? (Pierwsze pytanie bo w wielu przypadkach ludzie mówią rzeczy, których nie jestem w stanie sprawdzić w, nazwijmy to, normalny sposób. Po prostu ciekawi mnie czy jest jakaś strona czy coś takiego która zbiera i porównuje ze sobą różne badania na jakiś temat czy trzeba się przekopywać przez dziesiątki stron by znaleźć jakieś badanie przeprowadzone względnie obiektywnie. Drugie bo jestem po prostu ciekaw jak tworzysz swój światopogląd)

W Anglii przez wiele lat był fokus na zmianę płci wśród dzieci. W wieku dorosłym większość z nich uznała to za tragiczny błąd

Wszytie te instytucje i organizacje aktywistyczne pod sąd!!!

Najbardziej te dzieci krzywdzi propaganda..

Drogi Szymonie Na planszy końcowej zauważyłem że osobą pomagającą przygotować scenariusz była Elżbieta Pękala i tu pojawia się moje pytanie czy jest to imię twojej żony lub jakieś osoby spokrewnionej jak tak to jakie ma wykształcenie i czym się zajmuje rozumiem że to pytanie jest dosyć prywatne ale zastanawia mnie proces twórczy który wkładasz materiał. Chciałbym ci również podziękować za ten obszerny materiał o merytorycznej treści mam nadziej że dotrze do jakieś osoby o źle ugruntowanym stosunku do tej sprawy i uchroni przed potencjalną tragedią. Chce życzyć ci jak najwięcej sił do dalszego tworzenia i aby twe idee niosły się po Całej pięknej Polsce

Piękne opracowanie 👍

jak żeście nie widzieli "what is a woman?" to se obejrzyjta

Cześć Szymon! Jakkolwiek zgadzam się z treścią odcinka, a szczególnie zbyt pochopną oceną sytuacji i stwoerdzeniem dysforii, tak zastananawia mnie kwestia jaki wpływ na wzrost osób deklarujących się otwarcie jako transpłciowe ma większa akceptacja społeczna dla takich osób. Wiesz może czy takie badania są prowadzone? (O ile w ogóle są możliwe do przeprowadzenia)

To jest zbrodnia, co ci niby lekarze i specjaliści robią. Rodzice, brońcie swoich dzieci. Walczcie. Szokujący materiał. Brawo za odwagę. Każdy powinien to obejrzeć.

Good job!

Dziękuję za film

Cudowny film. Jak w przyszłości będę mieć osobę z takimi problemami, to mnie więc wiem jak pomóc, a nie brać udziału w opinii.

Kolejny temacik pięknie przedstawiłeś.

Moim zdaniem najlepsze podsumowanie tego problemu to tekst który pada w filmie: tranzycja może pomóc niektórym, ale obecnie stosowana jest pochopie i nadmiernie. Dodam jeszcze, że z tego co oglądałam czy czytałam o wspomnieniach osób które zmieniły płeć one czuły że są w złym ciele na długo przed dojrzewaniem, czuły już to mając kilka lat. I poczucie to nie mijało ani przez okres nastoletni, ani w dorosłości (kiedy to zmieniały płeć). Na pewno są takie osoby i trzeba je też brać pod uwagę.

"popularne tez jest szantażowanie samobójstwem" ale to przerazajace.... i smutne

90% rzeczy z tego filmu wiedziałem dzięki chłopskiemu rozumowi, fajnie że się to potwierdziło xD pamiętam jak parę lat temu na jebawce postulowałem by brać z dystansem samoidentyfikowanie się bo może to wynikać z mody czy benefitów społecznych. Zostałem uznany jednogłośnie za szura xD

Świetny materiał z przyjemnością pokaże go kilku osobą które nie maja pojecia o co chodzi z Trans-nastolatkami .