KUAN · Var - deli gönül neyi özler durursun 

Abimin dinlediği şarkıydı 6 Şubat depreminde kaybettim abimi 8 ay sonra bu şarkıyı dinlediği hayal meyal aklıma geldi ama tek hatırladığım videodaki simgeydi onu bile zar zor hatırlıyordum 4 gün aradım bu şarkıyı sonra abimin Spotify hesabını bulunca buldum bu şarkıyı öyle mutlu oldum ki direkt gözlerim doldu gece saat 04.49 ve kendimi burada buldum teşekkür ederim şarkının yapımcılarına dilinize gönlünüze sağlık. Son olarak eklemek istediğim şey sevdiklerinizin kıymetini bilin tek gecede saniyeler içinde kaybedebilirsiniz kalp kırmayın kıymet bilin mutlu edin zaman geçirin birlikte sevin sevilin her şey gönlünüzce olsun...

Nefsin ejderhadır. Öldü sanma, uykuya dalar o. Dertten eline fırsat düşmediği için uyur. Derdin bitince çıkar hemen. Hüner; dertsizken de nefsi uykuda tutmadadır. "Mevlana"

Hastanedeyken üst kata çıkarken bir abi vardı merdivenlere oturmuş yere kitlenmiş bakıyordu onu öyle görünce çok garip hissettim. O kadar farklı bir hali vardı ki derdini sormak istedim, konuşmak istedim bir abim gibi sohbet edeyim istedim ama tanımadığım için yapamadım fakat dua ettim bolca Rabbim onun derdini derman etsin.

Nedir bu telaş Kime, neye yetişmeye çalışıyoruz Kendimizi bulamamışken Dünden kalan gam Yarının telaşı Zehir zember etti anı Ne Mecnun yetişti sevdasına Ne pir sultan haklı çıktı davasında Konuşanlar duyulmaz Duyanlar anlamaz Anlayanlar anlatmaz oldu 16.04.2024

Kime önersem beğenmiyor ama ben kendimi hep burda buluyorum

Dengini,zamanını,mekanını bulamamış bütün yitik ruhlara selam olsun...sizi sızım sızım hissediyorum...

Kuan dinleyen kaybetmiş insan değildir kendini bulmuş insandır biz buraya bişey kaybettiğimiz için değil kendimizi bulduğumuz için geliyoruz

"İnsanlar, insanların içinde, insana hasret yaşarlar." Özdemir ASAF 🌊🔥

4 yıl önce hakkaride askerken çok dinlerdim. Dönüp dönemeyeceğimi düşünürdüm. Çok şükür döndüm ve şimdi oğlumun büyümesini ve bu şarkılarla tanışmasını bekliyorum.

Hayatımı, dertlerimi, tasalarımı, mantıksız davranışlarımı, hala bir üniversite tercihi yapmayışımı, zincir bir markette kasiyer olarak sürünüp hergün türlü türlü insanın terslemeleriyle uğraştığımı ve bir daha asla geri gelmeyecek olan gençliğimi neden çürütüp kendime eziyet çektirdiğimi düşünürken çok da güzel gidiyor bu parça. Bazen lise anılarım geliyor aklıma. Fizik dersi.. O sıralar geliyor. Şimdi eskisi kadar samimi olunmayan o arkadaşlıklar. Eski beni çok özlüyorum. Ders çalışmayı özlüyorum. Kendimi öğrenci hissettiğim o günleri çok, çok özlüyorum .

Uyan ey insan ! İnsanoğlu senden çok uzaklaştı, Uyan ey Adem! Kabil, Habil'in canını çok yaktı. Uyan ey Elçiler ! Yeryüzü yalan ve küfürle doldu. Uyan ey gönül ! Neyi özler durursun

“ Herkesi yaşamaya ikna eden adam bigün salıncakta ölü bulundu. “

Kaliteli insanlarla birlikte burayı dinlediğimi biliyorum.

Başlayınca bitirmeden gidemiyorsun. Belki saygıdan, belki yaralardan.

Çok farklı bir şey, ne ölüm ne yaşam ortasında bir yer gibi. Ne kalabiliyorsun, ne de gidebiliyorsun... Nefes almak istiyorsun ama bir taraftan da dünyaya küskünsün. Yaşamak diye bir uğraşın var ve bunu biliyorsun, her sabah aynalardan öğrenmek gibi. Bazen de nasıl, ne dediğini bilmediğin cümlelerin var. Söyleyemediğin, sustuğun... Şarkılar gibi, bu şarkı gibi. "Ağzımda bir cümle var kalbimin yangınından kaçmış bütün hatıralar bir anda doluverdi, bir baktım ki gönlümün kapısı açık kalmış" 14 Mart, XXI. Yanılıyorsun. Hiçbir zaman senin istediğin olmayacak. Nefes almak gittikçe zorlaşıyor. Sanırım artık sadece ölüm için yaşayacağım. Anne karnına düştüğüm andan beri... Ey yüreğimde bulutlar eriten kudret bana yardım et. 19 Mayıs, 2021 kayboldum gölgemden dahi bir iz yok karanlığın hiç olmadığı kadar karanlık, ruhumun hiç olmadığı kadar dağınık, ah bu yalnızlık, yüreğimde paslı bir demir gibi, ne denir şimdi, ne kaldı geriye, bu akşam bu yer varım ama aslında hiç olmamışım gibi. 21 Haziran, 2021 Zaman geçiyor, belki en acınası yanı bu dünyanın. Biz istesekte istemesekte zaman Rabba kavuşmak için, geçip gidiyor. Hayat desen bitiyor. Ölüm desen o da çıkışı şu dünya hapisanesinin... Her şey yinede güzel ve anlamlı. Ben bugün bir yaş daha eksildim. Doğduğum andan itibaren ölmeye başlayan ben, biraz daha yaklaştım. Her şey ama geçip gidiyor. Geriye bir tek sen, ölüm ve çokça sessizlik kalıyor. 18 Şubat, 2022 15 Kasım, 2023 Evlendim. Mutlu muyum? Mutlusun. Yalnızlığın birken, iki yalnızlık oldu. Ne yani şimdi ben iki kere mi acı çekeceğim? Evet. Yine de bak ona, sen baktıkça aynı bir ayçiçeğine benziyor. 9 Aralık, 2023 Saçlarını kesti. Mutlu musun? 28 Ocak, 2024 Burası bir nevi günlük oldu benim için. Bugün yine hayatımın en acı günü. Bütün bu acılardan sonra yaşanılacak olan şey ne? ( Evet, evet! Hayattaki mutlak gerçek acıdır. ) Her neyse saat 06:45 , vakit geç oldu gidip güneşi uyandırmalıyım. 24.04.2024 Hoş geldin... Oğlumuz olacak. Bütün alfabeler bir araya geldi Yine de anlatamadı mutluluğumu. 18.05.2025

Şuraya herkes gibi içimi dökmek istedim onu bile başaramadım. İç çektim sadece. Olsun. Aynı şarkıyı dinleyip aynı duyguları hisseden insanlar birbirini anlar değil mi? Beni anlayın şu koca dünyada sadece anlaşılmak istedim. Ben artık bu yükü taşıyamıyorum. İnsan olmak neden bu kadar zor?

Her şeyin hiçbir şey gibi geldiği dönemlerde karşıma çıkan ve her şarkıda 'gör ama boşver ' der gibi melodiler kulağıma hoş geliyo, favlayin da arada yapalım meditasyonumuzu...

Mutsuzluk değil de kocaman bir hiçliğin içerisinde kaybolmuş gibi. Bu dünyayı nasıl yaşamalı da anlamlı kılmalı.

06.02.2023 depremiyle cehennemi yaşarken, herkes ölmüşken , ağlamamak için binlerce kez yutkunurken , kiminin çoluğu çocuğu, kiminin anası babası, kiminin tüm ailesi silinmisken bu hayattan nefes alamadığımızı biliyorum. Bu günlerin geçmesini umut ediyoruz ama hiç bir zaman unutamayacağız. Hiç bir şey yapamamak o kadar zor ki hayatımıza devam etmekten utanır oldum. Kardeşimin doğum günüydü o gün pasta alıp eve gidecektim sonra yerle bir oldu Türkiye. Allahım o karanlık göçük ten bir an önce kurtulmayı nasip etsin 100 küsür saat geçti üstünden o göçük, o molozlar, o duvarlar hepimizin üstünde ne zaman kurtulacağız ne zaman ders alacağız ne zaman hesap soracağız bilmiyorum ama bunun bir an önce olması icin çok dua ediyorum. Allahım bizlere kardeşlerimize yardım et onlara can ol nefes ol yarabbim. Tüm Turkiyenin başı sağ olsun...

parçayı onlarca kez üstüste dinlerken,,tek tek yorumları okumak ve bir çok kişi ile aynı hisleri paylaştığını görmek.."Yalnız değilim lan işte" diye içten içe sevinmek..güzellerin mekanının misafirlerine selam ve muhabbetlerimle..

Bu hayat beni otogarda ağlattı yollarda ağlattı sokaklarda ağlattı boş bir parkın bankında ağlattı kaldırıma çöküp ağlattı uykudan uyandırıp ağlattı uyutmayıp ağlattı beni ağlanacak ne çok şey varsa hepsine ağlattı lan hayat sana çok kırgınım.

Yaşarsın, yaşadığının izi kalır Yaşamazsın, yüreğinde sızı kalır..

Hocam yemin ederim o kadar iyi okumuşsun ki bırak eski sevgilimi orta 2 deki ölen muhabbet kuşumu bile özledim.

23 yaşımdayım ve aylardır kpss denilen aptalca bi sınava hazırlanıyorum zorluğunu anlatamam. Şu saat oldu bırakamıyorum dersi ve müthiş bir sızı var vücudumda dilimde tek bir duam ALLAH'IM bana bu sene hayırlısıyla atanmayı nasip et lütfen.

"Suratına yüz bin kara çalındı" Bu cümle benim canıma çarptı.

7 yıl geçmiş aradan hala ara ara girerim profiline bakarım resimlerine.. Bu şarkıyı paylaşmış en son. Ne hisle dinledi ne düşündü bilmiyorum ama yine onu düşündüğüm bi şarkıyla tanışmış oldum. Bitmeyen bir lanet gibi ayaklarıma dolandı aşkı adım atmak ne mümkün..

Kanaatimce, Kuan dinleyecek olgunluğa erişenler , bu dünyayı bir nebze olsun anlayabilmiş olanlardır.

Dinlerken hüzünden öte, insanın ciğerini titreten, yakan anlatmaya sözlerin yetmediği duyguyu hissedenlerin buluştuğu 14 dakikalık bir zaman dilimi

Olmayan geleceğimi, geçmişte yaşayamadığım gençliğimi, hiçe sayılan aşklarımı, baharları, yazları özledim.

"Ruhumda ince bir sızı,gözlerim yangın yeri ve kalbim paramparça..."

"Ağlama anne" dedim, "belki toparlarız." daha çok ağlamaya başladı, ördüğü kırmızı patiği koltuğun kenarına bırakıp mutfağa koştu. anneler en çok mutfakta ağlar çünkü. yıllarını çürüttüğü adam tek darbede devire biliyorsa bir anneyi, tencere tavaya bakarken bile gözü doluyor insanın. televizyonun sesini açtım biraz, sezen bir şeyler söylüyor. kafa başka yerde olunca müzikler bile anlamsız geliyor insana. bu hayattaki tek zayıf noktam kendim gibi geliyordu bana. duramadım daha fazla evin içinde, annemin ağlama sesleri tokat gibi yapışıyordu yanaklarıma. kapının önünde duran babamdan kalan rugan ayakkabıları giyip çıktım sokağa. bi sigara yaktım, yürümeye başladım. kafamı kaldırıp tanrıyı aradığımda kehf suresinin altmış sekizinci ayetiyle cevap verdi bana. "sebebini bilmediğin bir şey için nasıl sabredeceksin?" gözlerim doldu biraz, ağlamamak için sıktım kendimi. ben bu hayatın neresinde yanıldım diye sordum kendime.yine cevap veremedim. galiba acının bir dili yok, götünü yırtsan da anlatamıyorsun... bi sigara daha yaktım, bu kez ağladım. allah affeder mi bilmiyorum ama annemin canını yakanların içi sızlasın çünkü o kadar çok bıktım ki her şeyden, kafamı duvara vura vura bayılmak istiyorum. bizim gibiler onu da beceremez gerçi. koltuğa yığılıp ağlamak daha cazip geliyor nedense. bazen düşünüyorum, acaba doğarken tanrı bana başarılar demeyi mi unuttu. annemin yüzünü kara çıkardım, şimdi de kendi yüzümü çıkarıyorum. asıl sorunum ne biliyor musunuz? kalbimin koridorunda ilerlerken, aklımın duvarlarına çarpıyorum ben. yere yapışmış ambulans diye çığlıklar atarken, insanlar üzerime basıp da geçiyor. yaşamak; büyük hayal kırıklığı...

Birden kendimi bir hikâyenin içinde buluvermiştim... "Arayış içinde misiniz efendim" der gibi bir ses yükseldi karşıdan. Yalnız bitlenmişten farkım yoktu ki bitlenmiştimde :) "Bilmeyene bit öldürmek zordur." diye atasözü vardır bilirsiniz... "Merhabalar" diye yaklaştı, uzaktan gelen ses çok felsefik bir şekilde muhabbet döndü... İnsan kendini buluyor arayışın sonunda demiştim... Yalnız kadın kendimde olmadığımı biliyordu. Bir dost eli gibi, ilk günden. O el günler geçtikçe güzelleşti tuttuğu eli doldurdu... Çok güzel kadın olduğu her halinden belliydi ki Kitap gibi cümleleri, İyileştiren gülüşü, Duvar gibi sağlamlığı, Psikolog gibi tavrı, Saymakla bitmeyen şeyler sadece irasyonel sayılar değildi... Herşeyi anlayan kadın "sizi yanlış anlayabilirim" demişti "Yanlış anlamanızı isterim" dedim, isterim efendim... Doğruyu anlattı, çözümü, farkında olmayı,ince düşünmemeyi,masumca iyi olanı düşünmeyi... Beni ... anlattı. Çok güzeldi... Tavrı, düşüncesi, derinlemesi... Arayışın bu yönünde birbirimizde kendimizi buluyoruz biz neysek arayışımız oydu.

kanserli bir bölgenin temiz kalmış ve umut vaat eden sağlıklı hücresi gibi 🥀

bir bahar akşamı omuzunda bu şarkıyı dinlemek istiyorum

YKS öğrencisi olmanın tek iyi yanı bir sürü müzik keşfetmek sanırım. Bu parçayı 7 yıl sonra keşfetmemin tek açıklaması bu olabilir.

Ben hala kendimi burda buluyorsam bir seyler hala olmuyor demektir

Yıllar sonra girip yorumumu okuyacağım yeniden.16.08.2017 Sevgili dostum Bahar sen ne guzel bir detaysın.Şu vakitte bu muazzam parçayı dinlememe vesile olduğun için cok minnettarım.Güzel gönlünden öpüyorum. (Gönlü değil, dostun gönlünü güzel görmek isteyen gözlerimiz güzelmiş. Ne dost kaldı ne de dostun güzel sandığımız gönlü. Yeni dostlarımıza selam olsun)

Şarkıyı ne zaman paylaşmaya tenezzül etsem içimden diyorum ki "acınacak dostun, cananın mı var."

Dönüp dolaşıp buraya çağırıyor insanı. Beynimin her kivriminda tınıları var. Büyücü bunlar (!)

Mutsuz kente mutlu yağmurlar yağıyordu, Aylardan bir deli zemheri, Canım yanarken gözler gördüm sanki yangın yeri. Elveda bedenden bedene yollandığım günlere, Elveda beline sarıldığım güzellere, Elveda memur çocukları gibi zor terk ettiğim kentlere. Gittim ben sonsuzluğa, sorgusuzca gittim, Seni martılara emanet ettim, Islak, yorgun, huysuz martılara… Bektaşi tekkesinde deyiş okudum, Okudukça sana dokundum. Yangın yeri gözlerine yüreğimi açtım. Ben Yalova’dan bir öğretmen, 50’sine yeni bastım. Gözlerim gözlerine akmak ister, Sen ister gizle ister göster. Gözlerimden başka göze gitme, Gidersen de sevme, seversen de delirtme. Beni incitme, Kapatma gözlerini gözlerime... Sana derdimi kaç satırda anlatırım, Kaç bahar dayanırım yokluğuna, Yumuşak hünerli ellerini nasıl bırakırım sabah karanlığına. Dumanlı dağlarda mavi güvercinli hatıralarım, Yeşil dallarda kızıl kirazlarım, Meydanlarda söylensin şiirlerim şarkılarım, Varlığın yıldız yangınları aydınlanırım, Yokluğun iri soğuk yağmurlar ıslanırım, Seni yüz dilde kıskanırım...

Yağmur yağıyordu. Yürüdüm. Saatlerce yürüdüm.. Saçımın her teline kadar ıslandım, önüme çıkan su dolu çukurlara sert adımlar attım, Düşündüm. Hiç durmadan aynı hızla yürüdüm, başımı göğe kaldırdım, Buğulu gözlerimle baktım.. Kendimi başka bir şehrin kaldırımlarına ait hissettim. Evin önüne vardığımda duruldum, derin bir nefes aldım.. En uyuşuk şekilde anahtarı aradım, buldum. Kapıyı açtığımda mükemmel bir yalnızlık ve müthiş bir dağınıklık "merhaba" dedi bana "hoşgeldin" dedi "nasılsın" dedi.. Ağır yalnızlıktan bahsediyorum, koyu yalnızlıktan, evin her köşesine dökülmüş yalnızlıktan. Ayakkabılarımı çıkardım ve iskemlenin ucuna oturdum, etrafıma baktım, aynası olan odalardan uzak durmaya çalıştım. Aklım hala dışarıdan gelen yağmur sesin de, gözlerim sisli bir sigara daha yaktım. -Bir şarkı geldi aklıma biraz mırıldandım. Doğruldum, Sırılsıklam olmuşluğuma aldırmadan bir kalem alıp boş duvara bir şeyler yazmak istedim. Bitkin ve yorgun bir hâldeyim. odamın hâli darmadağınık. duvar diplerine çöküyorum. dört duvar arasında sıkışıp kalmışım. acı bütün iliklerime ilmek ilmek işlemiş sanki, bütün hücrelerim sızlıyor acıdan. enkâzın altında kalmışım gibi tüm kemiklerim kırılmışçasına ağrıyor her yanım. sanki ruhum ceset ve bedenim ceset torbası. ölüler ağır olur bilirsiniz. bedenim ruhumu taşıyamıyor artık, her an bir yere yığılacak gibiyim. acılarla boğuşurken kayboluyorum bu karanlıkta, her geçen gün daha da dibe batıyorum. hiçbir yere ait hissetmiyorum kendimi, sanki bu dünyaya ait değilim. kan sızıyor, bakın, saç tellerim kana bulanmış, görmüyorsunuz, neden? ağrılar içinde sürükleniyorum bu boşlukta. kafamın içinde yangın var, dumanı sarıyor her yanımı. boğuluyorum. ruhumu okşardı kelebekler, şimdi ise kelebek mezarlığı var içimde. sızlıyorum, sarsılıyorum, titriyorum. depremler oluyor beynimin içinde. her geçen gün biraz daha ölüyorum, kimse cesedimin kokusunu almıyor mu gerçekten? Kendimi annesinin cebin de hiç para olmadığını bilmeden lunaparkın önünden geçen ve parmakla atlıkarıncaları işaret eden bir çocuk gibi hissettim, kırılmış. Düşmüş gibi hissettim. Düşmüş ve çok kanamış.. Bir kez daha kaybetmek istedim, bir kez daha büyük kaybetmek. Mesela canımı, mesela hayatımı...

Bu gün bir kafede yalnızca iki üç insan otururken kalkıp bu şarkının çalmasını istedim. Harika bir 14 dakika geçirdi herkes..

Ölseydik daha yakın olmazdık ölüme, o kadar güzel...

5 yıl önce telefonumdaki bütün şarkılar silindikten sonra unutmuştum bugün tekrar rastgeldim yıllardır görmediğim dostumu görmüşüm gibi hissediyorum. İyi ki varsın KUAN

Hiç gibi hissediyorum çok yoruldum çok yorgunum tükendim artık Bu şarkıya bir deniz kenarına ve bolca yağmura ihtiyacım var ben artık bazı şeyleri kaldıramıyorum Allahım bana dayanma gücü ver ferahlık ver dünyanın zor bi yer olduğu belliydi fakat bu kadar mıydı inanın hiç bilmiyordum.

Ellerinden söz edeyim size, ömür boyu bekleyeceğim tek şeydi onun elleri. Arabada tutunduğu boyası kalkmış tutamakları sevme sebebimdi işte, onun elleri. Ah çektirirdi, hem de ne ah. Bana dokunduğunda yanımda hissederdim güneşi. Çocukluğumdu onun elleri. Elma şekerimdi, kağıt helvamdı, dizim kanadığında sokaktan koşarak gelen annemdi biraz, sanki nasıl desem onun elleri. Uçurumdan atlamaya yakın omuzlarımda hissettiğim cennetti onun elleri. Beni dünyanın pisliğinden alıp ütopyalara götüren bir uzuvdu. Yeni keşfedilen bir kıtaydı onu elleri. Hayır hayır, mısraydı. Konuşturmayın lan beni. Çok güzeldi işte elleri, "Söversem çok kötü söverim,”. Ağzım çok bozulur özlemimi anlatmaya kalkarsam. Dudaklarım çatlardı eğer anlatırsam bir şeyleri. Hasretinden prangalar eskiten Ahmet Arif değildim ki ben, hasretimden bizzat kendimi eskitmiştim. Bozulmuştum. Pas tutmuştu sanki o gidince her yerim. Eğer konuşursam susmazdım. Beni kimse anlamaz diye korktum, içimi dökersem içim dışıma çıkar diye korktum, söyleyeceklerim söyleyemediklerimin yanında bir hiç gibi kalır diye korktum. Sustum sadece. Sevgimi ateşe attım, yani içime. İçimi bir görseniz, nasıl yangın yeri. İçimi bir görseniz nasıl sızlıyor acılarım. İçimi bir görseniz `ulan' diye başlardı tüm heceniz. Kimse görmesin diye sustum. Sigara yaktım sadece. Sessizce kül oldum. Hiç oldum Hiç konuşmadım. Çünkü biliyordum, eğer yazmak yerine bağırabilseydim tüm acılarımı, dilsiz olmak için yalvarırdı bana diliniz ! Bağırmadım. Sustum. Söyleyecek o kadar çok şey varken susmak, acıların en büyü....

Başlarda üzülerek dinlerdim şimdi ise her şeyin olma ihtimalinin olmama ihtimalinden yüksek olduğunu bilerek, yüzümde tebessüm içimde huzurla dinliyorum. iyi ki varsınız kötü hatıralarım sizler beni var ettiniz. "DELİ GÖNÜL NEYİ ÖZLER DURURSUN.''

Yaşadıklarım, yaşayamadıklarım.. Göz göre göre eriyip giden gençliğim. Sürüden kopup gitsem farkedilmeyecek olmam, insanların ben yokmuşum gibi davranması.. hatta ailemin bile koşulsuz beni sevememesi, ağlamak isteyipte gözümden yaş gelmemes. Şu şarkı bana bunları hissettiriyor :(

Affetmek, zor degildir. Affetmek sadece kalbinde sade bir oda bagışlamaktır. Dedem böyle söylerdi. Gerçek bir marangoz kalbinde bir saray yapabilendir. Ama sen yaptıgın evde yani sarayında tüm odaları sevdiğine ve nefretine vermişsin. Ya sen nerdesin ? Sense dışarıda titriyorsun... affetmek... kinine kalbinde daha küçük bir oda verir.

Herşeyi Rabbinden beklemek ne güzel bir duygu hiç olmadık anda hayatında değişikliklerin gelmesi. Bunları senin için ayarlayan bir yaradan. Seninle ilgilenen. Ve beklentini ona yoneltmeni isteyen.Zerresine kadar yaşıyorum bazen bu hissin.

Aşk aurasıyla yaşanılan dostluklar.... başka bambaşka.

Ne zaman boşluğa düşsem, kahvemi alıp tek başıma oturup, bunu açıyorum. Gözüm gökyüzünde, aklım boşa yaşadığım ve canımı yakan kanbağım olanlarda....

Ah deli gönül.. Hiç olmayacak hayalleri kurup yıkılışının altında ezildin.. Yine de durur durur özlersin

hiçlikle kavrulan varlığımın çiçekli bahçesinden selam olsun...

yasaklardan çürümüş bedenimden ruhumu ancak bu şarkıyla taze tutuyorum..

Bilirim neyi özlediğimi, bilirim neyi eksik hissettiğimi, bilirim neyi yutkunamadığımı... Ar ederim diyemem, utanırım saklarım içimde. Dün, bugün ve muhtemelen yarın...

Birde bu parçayı tanımamıza vesile olanlar var. Onlar ıyiki varlar.. Değerlerini bilin derim, ancak derinliklerini size açan biri bu parçayı sizinle tanıştırabilir ve derinliklerini açabilmek çok zordur çok nadir insanlara açarsın.. Kimi dertlenip dinler bu parçayı, kimi huzur bulur dinler, kimi aşka, kimi dünyaya, kimi dosta...

Dert, insanı güzelleştiriyor inceltiyor kabalıklarını alıyor manevî hastalıklarını tedavi ediyor..

Söylesene deli gönül daha neyi özler durursun hiç gelmeyecek olan bir sevdiğinimi, yoksa ondan daha mühim olan geleceğinimi, dönmeyecek olan geçmişini mi.Sen dünyayı özleye dururken asıl hakikatı unuttun... 🦋

"Kanadınızı kıran insanlara yol verin ki kanatlarinizi sarıp sarmalayacak insanlara bir an önce denk gelesiniz."

Kime Can desen , canını alıp gidiyor, Kime Yar desen , Yaralayıp Gidiyor Ne Yar Demeye Gücün ne Can Vermeye Canın .Yaren ler sessiz Canan lar mesken Eylemiş , şu sükut ve elem dolu dünyanın derdini...

" Dünya yansa yorganın yok içinde, harap olmuş evin dükkanın mı var? "

Bazı şarkıları herkes keşfetmemeli özel kalmalı...

Babam önermişti... Güzel babam önerdiğin herşey o kadar güzel ki... Tabi ben ilk dinlediğimde pek beğenmemiştim. Şimdi büyüdüm ve kendi istegimle dinliyorum. Büyümek acıyı anlamak oluyormuş. Umarım sen bu dünyadan gitmeden çoğu şeyi anlamış ve söylediklerini, önerdiğin şeyleri daha iyi anlarım... İyi ki babamsın... Belki birgün bu müziği yine dinlerken yorumumla karşılaşırsın :)))

şu şarkıların altındaki yorumların hepsi farklı bir hayat şarkıyı şarkı olarak tamamlayan bir parça bu yorumlar. Kalbi güzel insanlara selam olsun

Bir yol düşlüyorum... Gitmekle bitmesin gittikçe yüklerim azalsın eksilsin... Hafiflediğimi hissedeyim dönüşü olmayan bir yol bu şehirden bu insanlardan kendimi alıp gideyim...

Neyimi anladım “Annelerinin terk ettiği çocukları sevmek çok zordur “ sabır ister. “Sevgi neydi kalbe verilen en büyük ceza “ eline ağzına sağlık güzel insan 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🍂🍂🍂🍂🍂 çocukluğumu o masum zamanları özlüyorum…

6 Şubat depreminin üzerinden bir ay geçti. Depremi yaşamış biri olarak yüreğimdeki bu acıyla hiçbir yere sığamıyorum. Güneş artık ısıtmıyor, yağmur da ıslatmıyor ama o gece öyle bir yağmur yağdı ki ıslanmayan yürek kalmadı. Her gün birilerinin ölüm haberi geldi. Yaşadığımıza şükretmek haksızlık gibiydi. Meğer eve, insana ne farklı anlamlar yüklemişiz. Tanımadığım, hiç görmediğim insanların yasını çekiyorum hem de öyle içten ki insanlar sizi dışardan ne kadar tepkisiz olarak tanımlıyor. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak en azından ben eski ben olmayacağım.

Şimdi ben bu müziği dinledikten sonra bir daha nasıl ibo showu izliyem..

iyiki türkçeyi çok iyi öğrendim yoksa bilmezdim bu şarkılar selam olsun komşu

Ben dengimi buldum ruhumun sızıları dindi onla dinledim ne büyük şeref:)

İnsan olmanın sırrına mâzhar eden rabbime binlerce kez şükür olsun. Sen Yüceler Yücesisin Allahım!

3 sene önce keşfetmiştim ve bugün yine burdayım iyi ki..

Kyk da yemekhanede kulagimda kulaklık, onumde en sevdiğim tatli, etrafimda deli kalabalık ama dünya yansa umrumda değil..Kendi cihanimda bakıyorum kendi keyfime kulak asmiyorum kuan'in tamburundan definden gayrî sine..

30.12.2020 03.07 bu saate kadar bu şarkıyı keşfetmemiş olmanın ayıbıyla keşfetmeme vesile olan Itır Hanıma sevgilerimle

Yine hislenip geldim buradayım

Hi, From France. I've discovered Kuan only recently, I don't understand one word of their songs, but I've liked all of them- and put them in favorites. Google translate sometimes gives very surrealist meanings to the songs but I don't care. Even better, so out of this world. I myself feel a bit out if this world, in buddha's time I might have been one of his disciples, a renounçant to this world. That's what his "monks -" were called at the time: "renounçants" . A bit like the Sufi ways, sufis are renounçants too.... Lots of Sufi poetry on this channel, lot of wisdom, lots of beauty. And I'm a total atheist. Negate the gods, even the one supreme spirit, there's nothing like that, except in the mind of the ones who wish to believe. But never mind, each one creates one's own unfolding path, freedom to all. In Kuan , I particularly like the melodic percussion instrument, that musician is top in his class, the sound of the metal is so round and full, it's a delight to hear it combine to the strumming of the strings and the broken voice of the singer. Keep it going Kuan !

Neden bilmiyorum ama sanki ciğerim dağlanıyormuş gibi hissediyorum ne zaman bu müziği dinlesem, çevremde tonlarca insan olsa da yalnızlaşıp kendi köşeme çekiliyor ve kendi içimde yok olup yeniden var oluyorum.

Bu sarkiyi her dinlediğimde içimde sakladığım duygularim ortaya çıkıyor. Hangisine ağlayacağımı bilemiyorum ben. Çok yorgunum, bu kadar kalabalığın içinde bu yorgunluk neden bilmiyorum. Biri var ona anlatsam her şey geçecek biliyorum ama o biri okadar yasak ki artık bana, gidemiyorum bile. Kimsenin ilk seçeneği olmadım ben hatta ilk beş bile. En sevdiği, en özlediği. Olamadım. 26 yıllık ömrümde hiç bir şey olamamışım zaten ben. Bi kendimi ben sevmişim başka bir şey sevmemişim. Çok çok yanlızım keşke kafamın içindekiler sussa artik çok çok yanlızım. Keşke kimsenin bilmediği o yerlere gitsem kimsenin olmadığı çok çok yalnızım..

Demine devranına selam olsun Neyzen baba. Sizlere de teşekkürler Kuan böyle güzel bir eser ortaya çıkarmışsınız.

Bir gün bu yorumlarda ki insanlar ve duyguları gömülecek ama yeni nesiller hep aynı duyguları devirdaim edecek, 17 yaşında bana bu kederi yükleyen hayatıma teşekkürler...

istemsizce geliyorum buraya bazen, bir bakıyorum bunları dinleyip kaybolmuşum şu kainatta..

Biraz biz, Çokça diğerleri... Çok yere geç kaldık, az gördük, çok güldük, hiç aynı kederin ucundan tutmadık. Ortak olan ne varsa tükettik, bir önceki ortaklıkları daha çabuk unutmak için ya da bir sonrakine daha kolay geçmek için. Bir hikâye kalır geriye her kirli konuşmadan sonra. Hikâye diyorum, çünkü her seferinde roller farklı kişilere dağıtılsa da aynı duygular, aynı pazarlıklar, aynı tepkiler hep bir daha yaşanır. Veda saati geldiğinde, kimi kaderine ihanet etmek ister, kimi ise geçmişine. Çünkü senin olmayan bir şeyin savaşı her zaman daha kirli verilir. Şimdi tüm bu avam konuşmalar ve yersiz tavırlar bir müzik gibi geçiyor içimden, fazlası değil. Oysa yaşadığım, yaşatıldığım tüm duygularım bana benzerdi, ben ise bunu bana sağlayan her şeye benzerdim… Soruyordun az önce; düşünsene ilk anlar işte, kırık dökük bile olsa bizimle olduğu için her şey daha güzel. Tam da şu an “neden yok” diye kaçıp gitmek istediğin nedenler gibi. O zaman bağlayan şimdi ayırıyor. Sen duygularının, ben ise durumun kurbanı gibi iki sakat kafa olarak durumu analiz etmeye çalışıyoruz. Yanlış ya da doğru inan hiç bilmiyorum, sanki ayrılık tam da böyle. Düşünmek istemiyorum sanma, sadece gereksiz… Yalnız bırakılmanın çokta bir açıklaması olmamalı zaten.

Her defasında kendimi bi şekilde burada buluyorum. İçimde huzuru hissediyorum resmen.

keşfettikten sonra sadece en yakın arkadaşıma söyleyebileceğim güzellikte olan şarkılardan biri.

İnsan bi damla gözyaşı, biraz gam biraz keder.. işte hepsi bu..

''deli gönül, neyi özler durursun? acınacak dostun cananın mı var?'' bu kadar iyi anlatacak bir cümle olamazdı sanırım.

İçimde bir yerde dağlanan bir kesik var. O dağın bir adı olsa bu "hiç" olurdu. Zikrettiği tek şarkı da bu. Derdini hatırlatan tek şarkı. Bir vakitler günlüğüme şöyle yazmıştım. "Kendimde sebebini bilemediğim davranışların çok eskilere dayandığını fark ettim. Maziyi hep bedenimde, zihnimde, gönlümün içlerinde bir yerde taşıdığımı ve neredeysem oraya götürdüğümü anladım. İşte benim hüznüm! Bir hiçlik ve varlık... Var olanın aslında yok olması. " Bunu yazdığımda bu şarkıyı keşfetmemiştim. Ama aynı o günkü gibi uyuşturucu etkisini hissediyorum bu şarkıyı dinlerken. Parmak uçlarımın ve zihnimin karıncalanışını bir tek bu şarkı ve hiçliğim başarabiliyor.

Dünyevi işlerinden peşinden o kadar çok koştuktan sonra,aklıma bu şarkı geldikçe sanki akıntıya karşı yüzüyormusum gibi hissediyorum,her kulaç boşa...

3 yıldır dinliyorum dönüp dönüp yine dinliyorum bu da benim bagımlılığım

Namuslu insanlara her şeyin yasak Namussuz yaşayanları yasaların koruduğu ülkemden herkese selam

Yıllar evvel heybeme attığım ihanetin kirini bu parça ile silmeye çalışıyordum. Ne izi ihanetin, ne bu şarkının çokluğu, çıkmadı zihnimden.

Bugünlerde en büyük derdim yks. Ve bu beni çok rahatsız ediyor. Hayatta dersten daha önemli şeyler yaşanıyorken(Depremler, savaşlar...)deli gibi ders çalışmak gerçekten çok saçma geliyor.Fakat biliyorum ki yaşamak istediğim hayatın yolu burdan geçiyor. Bir an önce kendimi bir amaç için çabalayan, kendimi sadece netler anlamında değil her alanda geliştirmeye çalışırken bulmak istiyorum.Çok güzel bir şehirde çok güzel bir üniversitede olmak istiyorum. Sevdiklerimle hayatımda mutlu mesut ilerlemek istiyorum. En çok da benim her zaman yanımda olan ailemin sevgisini hep yüreğimde hissetmek istiyorum...

Sen de dinliyormuşsun, belki görürsün.. Yarım metre yoktu aramızda, yolların akıp gittiği gibi brnim gönlüm de sana aktı. Saatler geçti, benzinlikler, koyu sohbetler... Hepsi bir uğultu gibiydi benim odağım sendin çünkü. Arada telefondan maç izleyişin, sürekli bebek gibi uyuyuşun, arkadaşlarınla konuşup gülüşüşün. Hepsi öylr bi aklıma kazındı ki, aklın hayalin durur günışığım. Ben seni gördüm, zihnimde yer edinen yüzünün her zerresi kadar günah yazdı belki solumdaki. Uzun sık kirpiklerin için, kalemle çizilmiş kaşların,güzel yüzün, uzun sayılabilecek saçların için... Duam sensin günışığım, hayalim de sensin. Ben bekliyorum seninle evimizin balkonunda bir gün bu şarkıyı dinleyeceğimiz günü bekliyorum.

İçinde yaşadığım toplumun değerleri benim değerlerimle uyuşmuyor, kaçacak yer arıyorum kaçamıyorum, bir girdabın içinde dönüp duruyorum sanki... Ölüp gidiyorum yavaş yavaş ve acı çekerek.... Dünya hayatını sevmedim, ölümden sonra n'olacak fikrim ve ahiret inancım yok, niye burdayım ki...

Eşimle çok dinlerdik, ayrıldık savrulduk. Gel dedim gelmedi. İnşallah karşısına çıkar, dinler onun da benim gibi burnunun direği sızlar. Ben onun yollarına diken ekmedim 😢 Ah Onur kalbim, canım ♥️

Şüphesiz dengimi en iyi sen bilirsin, benim bir damla gözyaşımda yanacak olanı, yüreğini temizleyecek olanı, yolunu yolumuz yapacak ve yoldaşım olacak olanı..Biliyorum ki yokluğuyla beni sınayacak kadar kısa bir dem biçmedin bize.. Yerden aldığımız bir tane taştan bile hesap verecekken, yüreğinde senin sevgin olmayan birinin yüreğine esir etme bizi ve lütfen o yürekle sorguya çekme, yine şüphesiz ki gönüllerinin yolu sana doğru olanları da sadece sen bilirsin. Bizi de sen bil başka hiç kimseye emanet etme.

Canımı cânânımı birkaç söz ile kaybettiğimde bu dünyanın çekilecek çilesi olmadığını anlıyorsun. En güzel yerlere git doyacaksın. Herkes gidecek yalnız kalacaksın. Yalnız kalmak üzülmek için sebep olmamalı Dünyanın çarkı feleğine gülümseyip tamah etmeden yürüyüp gideceğiz herkesten en çok da kendimizi terkedip gideceğiz.

Yusuf’u kuyudan çıkaran yüce rabbim yalvarıyorum uzat ellerini, kendimi boğazlamak istemiyorum.

Çok yoruldum hayatımın hiçbir noktasında bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Ama en sinir bozucu olan kısım ise ne yaşadım ki yoruldum kendimi çok nankör hissediyorum. Sadece ağlamak istiyorum içimde ne varsa ağlayarak onlardan sıyrılmak istiyorum sonra uzunca bir uykuya dalmak istiyorum tek isteğim bu.