ලොකු පීරිස් කදු නැගීමේ දක්ශයෙකි.. කැලේ පාරවල් සොයා ගමන් කිරීමට රුසියෙකි. මමත් කාලයක සිටම කැලේ ලගින නිසාත් ඉතා දුශ්කර කදු මුදුන් වල කරක් ගැසූ අපට අප ගැන තිබුනේ දැඩි විශ්වාසයකි.. කෙසේ වෙතත් කැලෑ මංඩියක ආසන්නයේ ගමන්ගත් රථය නවතා වනාන්තරයෙහි සංචාරයට සුදුසු ඇදුමකින් සැරසී සහ අවශ්‍ය වන උපකරණ කිහිපයක් ගෙන වනාන්තරය තුලට රිංගා ගත්තේ කෙසේ හෝ ලකේගල පාමුලට ගමන් ගන්නවා යන අධිෂ්ඨානය පෙරදැරිවයි. ( ගෙනගිය උපකරණ - විදුලි පංදමක්,පිහියක්,ජලය,පාන් භාගයක්)
දිය පහරකට සමාන්තරව ගමන් ගත් අප යම් තැනෙකදී වනාන්තරය දෙසට යන්නට වූයේ ඉතා උස් වූ ගල් කුරු මතින් දිය පහර ගලා යන නිසාවෙනි.. අඩි පාරක් හෝ නොමැති මාර්ගයේ සමහරක් ස්ථාන වල ඌරන් හෑරූ කුඩා වලවල්.. ඉත්තෑ ගුල් විය. සොබාවිකව සෑදුනු දිය බුබුලක් දෙකක් හමු වූ අතර රැගෙන ගිය ජලය භාවිතා නොකොට හමු වන දිය බුබුලකින් පිපාසය සංසිදුවා ගැනීමට අප සැළකිලිමත් විනි. වනාන්තරය මධ්‍යයට කිලෝමීටර් 4කට වඩා දුරක් ගමන් කිරීමේදි දකුණු පසින් ලකේගල කදු මුදුන දිස් විය. සිත පහන් කරවන දසුනක් වූ ලකේගල කදු මුදුන වර්ශ ගනණාවක සිටම මාගේ සිහිනයක් බව කදු ශිකරය නොදන්නවා ඇති.
මෙසේ තව දුරක් ගමන් කිරීමේදී කදු ශිකරය පෙනෙන නොපෙනෙන අවස්ථාවන් හමු වූ අතර.මාර්ගයක් සොයා ගැනීමට වත් නොහැකි තැන් හමු නොවුනාම නොවේ.. සාමාජිකයන් දෙදෙනෙකු පමනක් වූ අපේ දෙදෙනාම ඉතා ලගින් සහ සෙමින් ගමන් කලේ වනාන්තරය තුල ජීවත් වන විලෝපිකයන්ගෙන් ආරක්ෂා වීමටයි.
මෙසේ ගමන් කිරීමෙන් පසුව හමුවන දිය පහර ආසන්නයේ විවේක ගත් අප. දිය පහර හරහා ගොස් හමුවන ලකේගල කදු පාමුලට ලගා විය. තවත් කිලෝමීටර තුනක පමන දුරක් කදු වැටිය මුදුනට යෑමට නම් ගමන් ගත යුතුය. මාර්ගයක් හෝ නොමැති කර්කශ වූ ගල මතුපිට ගමන් ගැනීම ඉතා අපහසු සහ කටුක අත්දැකීමක් විය.
වෙහෙස දැනෙන සෑම විටකම ලකේගල මුදුනට වන්නට තිබෙන ගල් කැපුම දෙස බලා කෙසේ හෝ එතනට යා යුතුය යන පරමාර්ථය මුදුන් පමුණුවා ගෙන දෙදෙනාම ගමන් කලේය. කුසගිනි දැනෙන විට රැගෙන ආ පාන් කැබැල්ලක් කටේ ඔබාගෙන නැවතත් ගමන් කලේ රාත්‍රිය උදා වීමට පෙර නැවත පහලට ගමන් කල යුතු නිසායි.
වේලාව සවස තුන පමන වන විට ලකේගල ගල් කැපුම ආසන්නයට පැමිණීමට අපට හැකි විය. ඈතින් පෙනන පහසුව ලගට පැමිනි විට අපහසුවක් බව හැගීමට අපට වැඩි වේලාවක් ගත නොවීය. අංශක 70ක 80ක පමන ආනතියකින් යුත් ලකේගල තනි ගල් කොටස බූට් සපත්තුවලට හසු වන කුඩා ගල් පොත්තකට බර වී ඇගිලි තුඩට හසු වන ගල් පොත්තකින් වාරු ගෙන ඉහලට ගමන් කිරීමට දෙදෙනාටම හැකි විය. අවශ්‍ය ස්ථානයට පැමිනීමට දැන් අපට හැකිව තිබිනි. ලණු සහ උපාංග නොමැතිව ඉහලට ගමන් කිරීම සිහිබුද්ධියක් තිබෙන අයකු නොකරන ක්‍රියාවකි. නමුත් ගමන් සගයා ලකේගල මුදුනෙහි ඇති ගල් කැපුම ලග නතර නොවන බව තේරුම් ගැනීමට මා හට වැඩි වේලාවක් ගත නොවීය.
දනහිස නිකටටත් වඩා ඉහලට එන ලෙස ඔසවා ගල් පතුරු වලට බර දෙමින් අතට හසු වන ගල් පතුරක් අල්ලාගෙන ඉහලට ගමන් කිරීමේදි පහත ප්‍රපාතය දෙස බැලීම ඇගිලි තුඩු වලට දහඩිය දැමීමට තරම් විය. නිතර පැමිනෙන මහ සුළග අපව ගලෙන් විසි කර දැමීමට තරම් විය. සුලු අත් වැරැද්දකින් අප වැටෙන්නේ මහා ප්‍රපාතයකටයි. ගැමියන් විසින් වසර කිහිපයකට පෙර දමා ගැටගසා තිබූ යම් තරමක් දිරූ ලනුවක් හමු වූයේ ගල දිගේ මීටර විස්සක් පමන ඉහලට බඩ ගෑමෙන් අනතුරුවයි. එතැන් සිට ඉහලට ලනුවට බර වී ගමන් කිරීමට හැකි වීම සහනයක් වූ අතර ලනුව කැඩී ගියහොත් හෝ අතැහැරුනහොත් එහි විපාකය මරණයෙන් ගෙවීමට සිදු වන බව දෙදෙනාම තේරුම් ගෙන තිබුනි.
අපහසුවෙන් ගල උඩට ගියද විවේකයක් ගැනීමට ඉඩක් නොවීය පර්වතයෙහි ඉහලට ගමන් ගැනීමට නම් මීටර පහලොවක් පමන ගල හරහා අනෙක් පසට යා යුතුය.. මහා හුලගත් සමග වැස්සක පෙර මන් සළකුණු මීමුරේ ගම්මානයට ඉහලින් දිස් වූයේ හිත තුල ඇති බිය තවත් උග්‍ර කරවමිනි. කෙසේ හෝ ගල හරහා ගොස් කැලය කඩාගෙන කදු මුදුනට ගමන් කල අප මදක් වාඩි වී සුසුමක් හෙලීය. කදු මුදුනේ කෙලවරට වන්නට ඉතා සුන්දර පරිසරයක් ඇති අතර එහි සිට මීමුරේ ගම්මානය ඉතා හොදින් දැක ගත හැකිය. දකුණු පසින් නැගෙනහිර මුහුදු වෙරල දක්වාම සහ. මහියංගනය, අම්පාර,මාදුරු ඔය ඉතා සුන්දරව දැක ගත හැකිය. කන්දෙහි වම් පස කෙලවරට නාරංගමුව කදු මුදුන සහ කලුගග ජලාශය,ලාහුගල,හසලකට වන තුරුම දිස් වේ. සුන්දරත්වයෙන් පිරුණු කදු මුදුනෙහි ගත කල අප මද වේලාවකින් පහලට බැසීමට සැළසුම් කෙරිනි.
ගැටලුවකි... ඉහලට පැමිණි ස්ථානය හෝ පහලට බැසීමට ස්ථානයක් සොයා ගැනීම ඉතා අපහසුය. පර්වතය මුදුනේ සිට දෙපසට ගමන් කිරීම ඉතා භයානකයි.. පොඩි අතපසුවීමකින් සිදුවන්නේ පර්වතය පහලට ලිස්සායෑමයි. ඉහලට පහලට සහ පර්වතයෙහි දෙකෙලවරට ඇව්ද ගොස් පැයක පමන වෙහෙසකින් පසුව පහල ගල් කැපුම දක්වා පාර සොයා ගැනීමට හැකි විය. මීටර තිහක් පමන ලනුවෙහි ආධාරයෙන් පහලට බැසගත් අප මීටර විස්සක් පමන ලනුවක් නොමැතිව ගල් කැපුම දිගේ පහලට බැසගත්තේ ලණුව අවසාන වූ නිසාවෙනි. එතැන් සිට තනි ගල. එයද මීටර අටසියයකට ආසන්නයි. වේලාව සවස හය පසුව තිබූ අතර නන් දෙසින් කලුවර වැටීම ආරම්භ වී තිබුනි. වර්ශාවෙහි ආරම්භ සනිටුහන් වන විට අප කදු මුදුනෙහි සිට හරි අඩක් පහලට බැස තිබුනි. වැස්සට තෙමුනු ගල් මත ඇති දියසෙවල සක්‍රීය වී තිබූ අතර තැනෙන් තැන තිබූ කෙටි තණ පදුරු මතට කකුල් තබා පහලට ගමන් කිරීමට සිදු විය. බිම ඇද වැටුනු වාර අනන්තය.
මාර්ගය වෙනස් වී තිබුනේ රාත්‍රියේ ගමන් ගැනීම නිසායි. කෙසේ හෝ දිය පහර සොයා ගමන් ගත් අප දිය පහර ආසන්නයට ගමන් ගන්නා විට රාත්‍රි හත පසුව තිබුනි. කන්ද ඉහලට නහින විට අපට හමු වූ දිය පහරට වඩා මෙම දිය පහර ප්‍රචන්ඩ වී තිබුනි. මක්නිසාද යත් එක දිගට වර්ශාව වැටුනු නිසාවෙනි. මහ වැස්සේම වනාන්තරය මැදින් පහලට ගමන් ගත් අප රාත්‍රි කදවුරු බැද පසුදා උදෑසනම නැවතත් ගම් බිම් දක්වා ගමන් ගත්තේය.. ඒ රාත්‍රියේ ලැබූ නින්ද සුව බර නොවුනත් ඒ නින්දෙන් ගමන් මහන්සිය මදක් අඩු වී තිබුනි. අවසානයේ ලකේගල සුන්දරත්වය විදීමට අපට හැකි විය. සොබාදහමේ සහ ලකේගලට සුප්‍රසිද්ධ රාවණා රජුන්ට ස්තූති වේවා.!
❗️පලපුරු කදු නගින්නකු නොවේ නම් නිසි සූදානමකින් තොරව සහ ගමේ ගැමියකුගේ උපකාරයකින් තොරව ලකේගල තරණය කිරීම සිදු නොකරන්න.
4 окт 2024
