Medytacja wdzięczności budzi niezwykłą moc! 💥 

Super! Gratuluję! 😍👍💥

Aleksandro co robilas zeby rzucic palenie

Jest jżz ich ponad 50 na samym jutubie, a jeszcze więcej poza jutubem.. Jest już w czym wybierać, ale będą ukazywać się nowe. Na pewno.

W dzisiejszym świecie samemu to tylko "dobrze można sobie zrobić"... ;) To nastawienie na samodzielność, a nie na współpracę jest źródłem niepowodzeń wielu ludzi. Boją się wejść w relacje biznesowe, w relacje osobiste, w relacje w ogóle. Kultura indywidualistyczna wypacza myślenie. Szkoda... Trzeba poszukać w sobie tego elementu wspólnotowego i uświadomić sobie, że bez innych bylibyśmy niczym. Na przykład ja wiem doskonale, że bez Was, czyli bez moich widzów i klientów, mógłbym sobie najwyżej pogadać do ściany... :D Dlatego jestem Wam wdzięczny! Tak! Od Was, zależy w dużej części, mój los, mój sukces... ale i ja też przyczyniam się do sukcesu niejednego, niejednej z Was... :) Współpraca i win-win, to podstawa.

@@AdamBAlchemiaUmyslu To nie jest raczej wina żadnej "kultury indywidualistycznej" (bo wiele osób świetnie współpracuje), tylko wypaczania niektórych dzieci w dzieciństwie, bo każą mówić "dziękuję" tym wszystkim osobom, których nienawidzisz ("podziękuj nauczycielowi, że robi wam kartkówkę, to dla waszego dobra!"), a jak kolega cię woła, że coś będziecie robić razem, to jest podstęp i potem na ciebie naskarży. No i jest też ten ogólny problem z wdzięcznością, o którym pisał Król, że faktycznie jak widzimy, że ktoś głośno dziękuje, to kto tak robi? Jakiś sługus niższy rangą, np. nauczyciel dziękuje wojewodzie, że ufundował komputery do szkoły i płaszczy się przed nim i tak żałośnie przy tym wygląda. "O, dziękuję jaśnie panie...". To jest fakt. No ale można to również sobie obrócić w głowie tak, jak Pan opisuje, ale to wymaga przełamania tych wszystkich odczuć z dzieciństwa.

Z tą wdzięcznością, o której pisał Król, jest raczej tak jak z siłaczem: siłacz nie pyskuje, bo jest świadomy własnej siły. Jest spokojny i "uległy" w oczach podskakującego i pyskującego kretyna, ale gdy przyjdzie co do czego, to kretyn przekona się, że siła nie polega na pyskowaniu. Człowiek silny jest wdzięczny tym, którzy pomogli i pomagają mu być silnym. Takie choiraki, "selfmademany", którzy nie podziękują nikomu, bo w swoich oczach nie chcą okazać słabości, to tak naprawdę zakompleksione, niewdzięczne burki, które tylko głośno szczekają... :)

@@AdamBAlchemiaUmyslu Tak, Król właśnie o tym pisał, że człowiek silny może wykonywać czynności obniżające status (jak właśnie pytanie innych o zdanie, dziękowanie im itd.), bo w jego przypadku to nawet podwyższa status - pokazuje, że ma tak wysoką pozycję, że nie boi się nawet takich zachowań upokarzających, jak w filmie "Ostatni samuraj" ten lokalny władca robił śmieszne rzeczy na scenie i pozwalał, żeby się z niego śmiali - mógł sobie na to pozwolić, bo jego feudalna pozycja i tak była niezagrożona. Niestety, to nie działa w drugą stronę, czyli jak człowiek gnojony i upokarzany zacznie jeszcze innym dziękować, to nie podwyższy jego statusu, tylko wyjdzie na lizusa, a zresztą mając alergię na dodatkowe upokorzenie, będzie dziękował "przez zaciśnięte zęby". To samo, jeśli zacznie niby "luzacko" z siebie żartować - to nie będzie wyglądać wcale luzacko, tylko że jest błaznem, który próbuje się śmiać z tego, jaki jest żałosny.

@@AdamBAlchemiaUmyslu Z cyklu: co się dzieje, gdy każdy sobie rzepkę skrobie 😀Wrzucam tu fragment z jednej stronki: "W lutym 1940 roku na Morzu Północnym rozegrało się jedno z najdziwniejszych starć powietrzno-morskich w historii wojen. Po jednej stronie stanęła Kriegsmarine, po drugiej Luftwaffe. A wróg? A wróg nic o nim nie wiedział. Można by sprowadzić klęskę operacji Wiking do prostego zdania: „Samotny bombowiec He-111 atakuje omyłkowo własne niszczyciele, które rozpraszają się i wpadają na brytyjskie miny”. Opisując ją w ten sposób, pomija się jednak piętrową niekompetencję niemieckiego dowództwa, która doprowadziła do feralnego nalotu, uruchamiającego lawinę nieszczęść. Główną praprzyczyną opisywanej tragedii była fatalna struktura dowodzenia oparta o założenie, że Luftwaffe i Kriegsmarine działają praktycznie oddzielnie i bez ustalonych służbowych kanałów wymiany informacji. Oba rodzaje sił zbrojnych, zgodnie z przyjętymi w NSDAP i III Rzeszy praktykami, były traktowane jako prywatne folwarki swych szefów, korzystających z nich jako źródła władzy i znaczenia w nazistowskich Niemczech. Dzielenie się informacjami czy współpraca były postrzegane jako oznaka słabości, a każdy z nich zazdrośnie strzegł swych zasobów. Choć trudno w to uwierzyć, fiasko operacji Wiking nie doprowadziło do zmian w niemieckim systemie dowodzenia. Nie poprawiono komunikacji ani też nie próbowano utworzyć czegoś na kształt późniejszego alianckiego SHAEF (Naczelne Dowództwo Alianckich Sił Ekspedycyjnych). Wehrmacht, Luftwaffe i Kriegsmarine nadal działały oddzielnie, z Hitlerem będącym jedynym łącznikiem między nimi (i najwyższym rozkazodawcą). Jedynym skutkiem zauważalnym na wysokim szczeblu był wzrost niechęci między lotnictwem a marynarką."