Bu filmin kendisinden cok bana cagristirdi seyleri seviyorum. Gecenin karanliginda parildayan istanbul silueti, pırıl pırıl ama bir o kadar da çaresiz bitmiş tükenmiş, her adımında yeni bir tat aldıgım kadıköy, beyoğlu sokakları ve ikisini birbirine bağlayan boğaziçi köprüsü. Ah ne güzeldir geceleyin izlemek o ULU köprüyü... kaybetmişler daha iyi alır bu şehrin kadim kokusunu. Her solukta daha da çeker içine denizin tuzlu kokusunu, baharın aromalı esansını. Gerçek istanbullu daha iyi anlar bu filmin değerini. Çünkü o iliklerine kadar solumuştur bu güzel sehrın kokusunu. Her ne kadar sevsede aslında kaçmak ister istanbullu şehrinden. Bu karmaşadan keşmekeşten. Nefesi daralır, korkar bazen... hatta bazen gider bu sehirden, sırf geri dönebilmek için. Çünkü o da bilirki baska bir yerde yaşayamaz aslında. Bir kez kök salmıştiŕ çünkü oraya. Kaybetmişler daha iyi anlar bu şehrin değerini.. istanbullu bazen ağlar, baya. Bazen ağlayamaz baya baya... bazen içer, bazen çok ama çok fazla içmek isterde, bazen o zaten içmeye gider moda da, galatada , nevizadede bazen asmalı mescitte. Bazen gitmek ister bu şehirden. Bazen hiç gidememekten korkar. Evet istanbullu daha iyi anlar gecenin hüznünü.
bir filmin insan uzerinde biraktigi etkiyi , o filmin ne kadar kaliteli oldugu ve hedefi tamda 12 den vurdugu an anlarsiniz.İşte bu film oyle bir filmdi.Hic bir sahnesi cope atilmayacak anlamlarla yuklu ve özenli bir calismanin eseri tebrik ederim.Sanat sanat icindir lafini percinliyor.
bu dünyaya annemizin rahminden çıkarak yalnız başımıza geliyoruz. hayatımızı, zihnimizin ve beynimizin çizdiği sınarlar içerisinde yalnız yaşıyoruz. ve bu fani dünyadan tek başımıza ayrılıyoruz. eğer iki yalnız insan bir birliktelik kurabilir ve bir ortaklık bulunabilirse, o zaman gerçek mutluluğa kavuşulur. ama gerçek aşk çok nadir rastlanan bir şeydir.. yalnızlık ömür boyu...
Kaybedenler Kulübünün bu sayısını da, her zaman olduğu gibi değerli Kent dinleyenleri, Montano Çetesine, şehrin kötü çocuklarına, tıp dünyasında büyük bi çalkantı yaratan son günlerin en gündemdeki konusu ve Erol Egemen sendromuna, tüm kötü ruhlara, hayatı ve kadınları halen daha öğrenmekte olduğumuz kadıköy sokaklarına adadık. Hem de hiç tereddüt etmeden... Hepinize iyi geceler diliyoruz değerli Kent dinleyenleri..
Ne güzel günlermiş şimdi geriye bakıyorumda aslında daha 18 yaşındayım ama hayatı o kadar hızlı yaşamışım ki yada bana öyle geliyor ne kadim insanlar vardı bu filmi izlediğim ilk aşkım olan kız şimdi başkasıyla mesela ne güzel de sarılırdık istanbulun kışlarında soğugunda nerdeyse hergün birbirmize sarılım bu filmi izlerdik hatta onu sevdiğime inanmazdı ve ben ona hep filimde geçen tuttku hikayesinden bahsederdim demmek ki kim kişiliği sağlammış ey sevgili bak ben yine burdayım;)
Onca kalabalığın içinde yalnız oldukları için kaybettiler. Belki de gerçek mutluluğa giden yolu yitirdiler. Hoş gerçekten mutlu olmak bizim bildiğimiz şekilde düzenli iş, düzenli bir ilişki şeklindeki standart hayatı yaşamak mıdır? Yoksa onlar gibi özgürce yaşamak mıdır? Belki de bize kaybettiklerimizi gösterdiler. Belki de hayatı sınırlar içerisinde mutlu olduğunu sanarak yaşayanlara aslında siz kaybettiniz dediler. Belki de her yolun sonu aslında bu, ne yaparsan yap aynı yere dönüyorsun...
@@ozcanerdogan925 kardeşim biz bu konuşmayı yapmadan önce böyle şeyleri görmemiştik sonra yılbaşı kutlamalarına bir baktım senin yazdığın gibi şeyler görünce çok üzüldüm ama benim olduduğum yerde yapmaya kalkarsalar iki üç güvendiğim kişi olsun kafalarında 50'lik vodkaları kırarım.
Hep yaşamak istediğimiz hayatı,hep olmak istediğimiz kendimizi görüyoruz filmde gel gör ki şu aciz insanevladi hayat macerasında ne özgürce yasayabiliyor ne de kendisi olabiliyor, ruhlarını para karşılığı satan et yiginlariyiz.Bu iki "serseri"de gördüğümüz ve hayran kaldığımız durum bu.PARA KARŞILIĞI RUHUMU VE OZGURLUGUMU SATMAM, diyor film
19.Mayıs 2021.🌼 Bunu, Bana ilk kez böyle bir arkadaşlık yaşatan Güzel insana hediye ediyorum. Sen çok özeldin ve güzeldin .. Bu gün de bu Hikaye bitdi. 🚬
Degiştirmek için geç kaianların ya da cesaret edemeyenlerin degil malesef. Nasıl degilebilir ki. Bu filmi yıllar önce seyretzeydik müm kün Dü yolun basındYsanız şansınızı deneyin derim geç kalmadan. Dogdugum yer Beşiktaş a cihangirde çocukluğumun geçtiği Barbaros bulvarına kazan birahanesine bjk ÇARŞI ya selam olsun.
o ilk an eli ayağına dolaşan o kızın acaba ne desem diyen gözlerini inceledim , biraz tedirgin oldum noluyo ya neden bu kadar heyecanlıki dedim (içindem tabi), naber dedi sanki bu kelimeyi ilk defa söyler gibi , gözleri ben hariç heryere bakıyordu yutkundu sürekli , bi yere oturalım dedim , su ister misin dedim , olur neden ki dedi , ne ? Dedim Ne dedi Durdum adın ne dedim söyledi ama soy ismini söyleyemedi sesi gelmedi , sonra konuşalım mı dedim , tamam dedi elleri aşağıda kafası önde gitti , korkmadım ama bilmiyom bilader uzak olmalıymışım gibi bişey oldu bilmiyom yani Sonra hep takip etti beni merak etti neye baksam oraya baktı ama çok tatlıydı bunları yaparken beni hiç sıkmadı rezil etmedi uzaktı ama yakındı , sonra yine konuşmayı denedik bu sefer soyadını öğrenmiştim 😁 , resimlerine baktım faceden sonra msn vardı o zamanlar ben bişey hissetmiyodum ona karşı ne arkadaşımdı ne dostum nede sevgilim ama üzmemek için kırmamak için onu hep dinledim onun için yeni bi dünya kurabilseydim eğer yapardım o benim için hiç düşünülmeyen biriydi bilmiyorum hala bilmiyorum ona hiç acımadım hiç aşağıda yada yukarıda görmedim onu , denedik ben sade biriydim o hafif neşeli , renkli , canlı düşüncelerinde farklı bi dünyası olduğunu belli eden biriydi ne çocuk gibiydi nede kadın gibi , beni güldürüyodu yazdıkları yazılarla ama ben her kendime onu mutlu edememki dediğimde o o gün mutlaka komik video atardı beni mutlu edebilmek için , beraber olmasakda beraber 5 yılımız geçti aradan , ben ailem nedeniyle oradan taşındım , nerdesin dedi gittim diyemedim , yazmadı sonra.. Bugünü eskilerle takılma günü olarak yaşadığım için eski mahalledeyim arkadaşlarla oturduk bişeyler içiyoruz , aklıma sen geldin evlenmişsin inş mutlu olursun 🌺
