Mine Söğüt, anlattıkları sert kendi yumuşacık ve neşeli bir yazar. Latin Dili ve Edebiyatı eğitimi alan, meslek hayatına 1990 yılında Güneş gazetesinde başlayan Mine’nin ilk kitabı 2000 yılında yayımlanan bir biyografiydi: "Adalet Cimcoz: Bir Yaşamöyküsü Denemesi".
Bundan üç yıl sonra ilk romanı "Beş Sevim Apartmanı, Rüya Tabirli Cin Peri Yalanları" geldi. Yine bir kurgu dışı kitapla "Sevgili Doğan Kardeş"le devam ettirdiği yazarlık hayatında "Kırmızı Zaman", "Şahbaz’ın Harikulade Yılı 1979", "Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey" ve son olarak da "Başkalarının Tanrısı" gibi romanlarının yanı sıra hep kurgu dışı kitaplara da yer açtı. Pınar Kür’le yaptığı söyleşi kitabı "Aşkın Sonu Cinayettir", "Dolapdere-Kürt Kediler Çingene Kelebekler", "Darbeli Kalemler" ve "Alayına İsyan" bunlar arasında sayılabilir. Elbette çok sevilen öykü kitapları "Deli Kadın Hikâyeleri" ve "Gergedan/Büyük Küfür Kitabı"nı da unutmayalım.
Neler neler söylemedi ki Mine bu söyleşide. İşte size birtakım satır başları:
"İlk romanım Beş Sevim Apartmanı’nı yazmaya oturduğumda bir roman denemesiydi benim için. Yani basılmasa şaşırmazdım. Ben roman yazıyorum diye oturmadım. Bakalım, ben roman yazabiliyor muyum, diye oturdum."
"Galiba bir itirazdan yola çıkıyorum. Hep itiraz ettiğim bir şey oluyor hayata dair. Ve ‘neden’ diye bir sorum var benim. Neden böyle?"
"Soru sormayı çok seviyorum. Ve itiraz ettiğimiz şeyler hakkında soru sormamız gerekiyor diye düşünüyorum."
"Kendi yazdığımı da merak etmeyi seviyorum. Kurgu dışı için edepli bir gazeteci gibi çalışıyorum ama iş romana gelince edepsiz bir yazar oluyorum. Dersiz topsuz…"
"Aslında masallar, destanlar bana çok uzak metinler. Okumak için fantastik şeylere ilgim yok. Ben biyografi, tarih okumayı seven biriyim. Ne kadar gerçekle bağı güçlüyse okuduğum şeylerin beni daha çok heyecanlandırır, kendine bağlar. Ama yazdığım şeyler de ihtiyaç duyuyorum onları, antropolojik, sosyolojik, tarihsel değeri var onların. Toplumbilim açısından bir kıymet biçerim. Yazdığım şeylerde çok kullandığım için onlara yönelik teknik okumalar yaparım."
"İstanbul’un rol almadığı hiçbir kitabım yok. Hepsi şehre ait. Çünkü buradan besleniyorum. İyisiyle kötüsüyle müthiş bir arkadaş İstanbul. Hem tanıyorum hem seviyorum hem de anlaşıyoruz."
"Karakterlerimin akrabalığı için tırnak içinde ‘öteki’ olmak diyebiliriz… Ne kadar genel meseleleri bünyesinde toplayan ve insanlığın en kötü sorunlarının sonuçlarından mağdur olan kimler varsa, onlar üzerinden kendimizi anlamak ve anlatmak bana önemli geliyor. Daha doğrusu orada çözmeye çalışıyorum. Çünkü sistemin tükürüp attığı her şeyde sistemin sorunlarını çok net görüyoruz."
"İktidar meselesini en iyi örnekleyebildiğimiz ilişki, olumsuz yönleriyle, kadın erkek ilişkisi."
"Erkeğe ve kadına yüklediğimiz rollerle iktidarı nasıl güçlendirdiğimizi görebilelim istiyorum."
"İnsanı daha bütün olarak anlatmaya çalışıp, kadınlıktan erkeklikten ziyade, güç, gücü kullanma ve bunu kullanırken de mağduriyetleri hiçe sayma alışkanlığını, bin yıllardır süregelen bir kanıksamayı birazcık yolundan çıkarmak gerektiğini düşünelim isterim."
"(kitaplarımda) Mutluluk yok çünkü biz ‘güzel günler göreceğiz çocuklar, güneşli günler göreceğiz’ diyerek büyütülmüş bir nesiliz. Eğer 70’lerde solcu bir ailede büyüdüyseniz, bu cümleyle büyürsünüz. Bunun sonuçlarını da gördük. Güzel günler görmediğimiz gibi, hiç temkinli davranmadığımız ve güzel günler göreceğimizden hiç şüphe duymadığımız için tam tersine çok zor günler yaşadık. O cümlenin bize vaat ettiği dünyayı gönüllü olarak çöpe attık."
"Ben umut vermeyi, umut duymayı tehlikeli buluyorum. Tam tersine tehlikenin farkında olmak istiyorum. Bunu fark edersek, umut orada."
"Bugün faşizmin sıradanlaştığı bir tekrar yaşıyoruz."
"Korkunun çok büyük bir engel olduğunu düşünüyorum bizim doğruyu bulmaya çalışan hayatlarımızda. Bizim ayağımıza dolanan, elimizi kolumuzu bağlayan bir şey. Ve bu yapay bir korku. Hayatta kalmak için ihtiyacımız olan, o temkini sağlayan korku değil de yapabileceğimiz şeylerin engelleyen korku, bize empoze edilen korku. O yüzden korkular üzerine çok yazıyorum. Kahramanlarımın çoğunun başı korkularıyla dertte."
"Bir cesaret gerektiriyor yazmak. Hatta bir hadsizlik, bir sınırsızlık gerektiriyor. "
"Büyüdüğüm evde beni çocukken Nazım Hikmet’le yaktılar."
#denizyücebaşarır #elimkalemdetutarkadehde #minesöğüt #canyayınları
16 май 2024
