Zatem kto może przyjąć sakrament namaszczenia chorych? Sakrament ten powinny przyjąć przede wszystkim osoby poważnie chore lub te, które znajdują się w tzw. sędziwym wieku. Namaszczenia chorych nie udziela się zdrowym albo tym, którzy „gorzej się poczuli”. Chodzi o poważną chorobę. Warto przypomnieć, że używane w „Rytuale rzymskim” pojęcie ‘chory’ ma bogate znaczenie. Nie określa jednak człowieka w stanie agonalnym. Sobór Watykański II stwierdza, że sakramentu namaszczenia udziela się, gdy „wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo z powodu choroby lub starości”. Natomiast „Rytuał rzymski” unika sformułowania: „niebezpieczeństwo śmierci” i mówi o chorobie. Wprowadzenie teologiczno-pastoralne zastrzega, że: „Dla oceny ciężkości choroby wystarczy roztropny prawdopodobny osąd takiego stanu bez zbytniego wahania. W razie potrzeby należy zasięgnąć rady lekarza”. W dalszej części wyliczone są osoby, którym można udzielić namaszczenia. Choroba, niepełnosprawność, kalectwo, starość, konieczność operacji czy poważnej terapii to okazje, by zaprosić Boga i przyjąć Jego łaskę w obliczu własnej bezsilności. P
