Neden kaybettim biliyor musun ?
En çok Kendimi kandırmışım da ondan...
En büyük yalanları kendime anlatmışım
Kaybettim çünkü bana yapılan şeyleri
Kimseye reva görüp yaşatmadım
Kaybettim çünkü herkeste iyilik aradım
Kimseden şüphe edip sorgulamadım
Hani o öve öve anlatıp bitiremediğim
Dostlarım arkadaşlarım vardı ya
Hani ben Kavgalarımda yalnız kalmam derdim
Düşersem nasılsa kalkarım güvencesi olan
Önemli kıldığım arkadaşlarım vardı
Sırtımı yasladığım dağlar onlar diye
Kendimi öyle bir kandırmışım ki ben
Nereden nasıl bilebilirdim ki böyle olacağını
Arkamı dönüp geriye her baktığım zaman
O kadar dik ve onurlu duruyordu ki herkes
O kadar güvenli ve o kadar gerçekçiydi her şey
Hayat meğer onlar için sobe oyunu gibiymiş
Her şey sırtımı döndüğüm an oluyormuş meğer
Etrafımda ki insanların bu omurgasız duruşunu
Gördükçe anladım kaybettiklerimi tek tek…
Kaybettim çünkü göremedim
Kaybettim çünkü sezdiğim halde konduramadım
Kaybettim çünkü kendimden başka
Kimseye kıyamadım…
Ben asla yenilmem kaybetmem derdim
Çünkü güvendiğim dağlar vardı benim
Oysa beni aslında yıkan onlarmış aslında
Ben bunu ne yazık ki çok geç anladım
İşte aslında tam da bu yüzden kaybettim...
Ne dost dediklerimi anlayabilmişim
Ne de her şeyin bu kadar acımasız olduğunu
Ben bu kadar güvendiğim için kaybettim
Dikkatsiz sorgusuz sualsiz attığım her adımın
Aslında benden neler alıp götürdüğünü
Göremediğim için kaybettim ben…
Çok kaybettim çünkü çok güvendim…
Hep kaybettim çünkü hep inandım…
Çok yıkıldım çünkü çok umutlandım…
Günler geçtikçe yalnızlaştım bir köşede
Kavgalarımda bir başıma kalmayı da
Arkamda olanları karşımda görmeye de alıştım
Hani o korkusuzca yürüdüğüm yollar vardı ya
Onlarında sonunun gelmemesine alıştım
Kolaylıkla aşarım dediğim dağların
Her yamacında damla damla kanadı umutlarım
Herkesi dost görüp öyle kabul etmenin
Cezasını ödeye ödeye yedirdim gerçekleri kendime
Benim aslında ilk kaybettiğim şey
İnsanlara olan güvenim Onlara olan
inancım muhabbetim oldu bu hayatta...
Kaybettim çünkü gereğinden fazla güvendim
Kaybettim çünkü çok fazla inandım…
Neden kaybettim biliyor musun ??
Kaybettim çünkü gerçeği sahteyi ayırt edemedim
Kaybettim çünkü doğruyu yanlışı bilemedim
Kaybettim çünkü iyi kötüyü fark edemedim
Düşün ki yüreğime aldığım insan bile yalan çıktı
Ben sevmeyi sevilmeyi öyle bem beyaz zannettim
Seven sevdiğine ne olursa olsun kıyamaz bildim
Ne yazık ki sevginin de renkleri farklıymış
Oysa Kalplerin içi sim siyahmış
O kıyamamlar buzdağının sadece görünen kısmıymış
Umutlarımı hayallerimi menfaat duvarına çarpa çarpa
Öğrendim ben sevmenin ne olduğunu
Ben neden yalnız kaldım biliyor musun ?
İnsanlara geçmişimi verdim doymadılar
Yarınlarımdan vazgeçtim bıraktım yetinmediler
En sonunda umutlarımı hayallerimi verdim
Onları da ezip geçtiler anlayamadılar…
Yalnızım çünkü verecek bir şeyim kalmadı
Yalnızım çünkü mücadele edecek gücüm kalmadı
Yalnızım çünkü inanacak kimsem kalmadı
Ben en çok neden kaybettim biliyor musun ?
Çünkü kimsenin içinde kötülük aramadım
Aldandım inandım…
Peki hep ben mi kaybettim ???
Yaman Karaca
Şiirlerin Tamamını fon müzikleri ile birlikte
www.yamankaraca.com da bulabilirsiniz...
Ayrıca Mucizem kitabımız da sitemizde satışa başlamıştır...
Şiir : @yamansiir
Seslendirme :@yamansiir
İnstagram hesabımız : @yamansiir
tiktok hesabımız : @yamansiir_
#ŞİİR #DUYGUSAL #AŞK
11 апр 2022
