Regelmatig deelt een ooggetuige zijn of haar herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog aan de hand van een interview met Esther Göbel, projectmedewerker Joods Cultureel Kwartier. Deze unieke verhalen worden vertelt in aanwezigheid van publiek en de gesprekken worden vast gelegd op video.
De groep met overlevenden die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt wordt steeds kleiner, terwijl de vraag naar informatie juist groeit. De unieke verhalen van de overlevenden geven namelijk niet alleen inzicht over moeilijke vraagstukken uit het verleden, maar ook over het heden. We hebben als doel gesteld om zo veel mogelijk overlevenden vast te leggen om zo hun ervaringen door te geven aan een breed publiek. We hopen dat deze interviews door velen worden bekeken en worden gedeeld.
Ernst Verduin
Ernst Verduin, geboren in 1927, groeit op in Bussum. In 1942 moet het gezin Verduin op last van de Duitse bezetter naar Amsterdam verhuizen. Vader Verduin en dochter Wanda kunnen werk vinden in het Nederlands Israëlietisch Ziekenhuis (N.I.Z.). Beiden krijgen daardoor een (voorlopige) vrijstelling van deportatie.
Het gezin heeft wel onderduikadressen geregeld, maar vertrouwt te lang op de vrijstelling (Sperre) van vader en dochter. Op 14 januari 1943 worden het hele gezin opgepakt en naar de Hollandsche Schouwburg overgebracht. Daar neemt zijn vader hun apart: 'Wanda, Ernst, vanaf nu zijn jullie helemaal op jezelf aangewezen. Maar dan ook echt helemaal. Wij kunnen als ouders niets meer voor jullie doen.' Dan volgt transport naar kamp Vught. Ernst is dan vijftien jaar. In Vught hoort hij wat er in Auschwitz gebeurt. Een SS-er die in Auschwitz heeft gewerkt en naar Vught is overgeplaatst, vertelt over de selecties en de gaskamers. Deze informatie blijkt later cruciaal voor Ernst.
Op 14 september 1943 worden Wanda en Ernst via Westerbork naar Auschwitz-Birkenau gedeporteerd. Na twee dagen komt de trein aan. Heel bewust neemt Ernst afscheid van zijn zus, '…hand, kus, weg', want hij verwacht het niet te zullen overleven.
Ernst wordt geselecteerd voor de gaskamer. Aan een SS'er probeert hij duidelijk te maken dat hij kan werken, maar dat haalt niets uit. 'Ik ben de gaskamergroep in gelopen en meer naar achteren overgelopen naar de groep ernaast, die was geselecteerd om te werken.' Ernst wordt naar het subkamp Monowitz (Auschwitz III-Monowitz) overgebracht. Met werken, veel geluk en hulp van anderen ontsnapt hij verscheidene malen aan de dood.
Half januari 1945 begint een lange zware tocht, te voet en daarna in een open trein, die eindigt in concentratiekamp Buchenwald. Op 11 april wordt Ernst in dit kamp bevrijd. Zijn vader en zus hebben de oorlog niet overleefd.
Zie voor meer getuigenissen www.jck.nl/nl/longread/nhm-vertelt-ooggetuige
8 июл 2018
